Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.68.2021.2.BD
z 23 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lutego 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP tego samego dnia), uzupełnionym 14 i 20 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• kwota odszkodowania należna od firmy ubezpieczeniowej w związku z uszkodzeniem pojazdu rozliczana w sposób opisany we wniosku stanowi przychód podatkowy dla Spółki - jest prawidłowe,
• wydatki na powypadkową naprawę pojazdu Spółki opłacone w sposób opisany we wniosku stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• kwota odszkodowania należna od firmy ubezpieczeniowej w związku z uszkodzeniem pojazdu rozliczana w sposób opisany we wniosku stanowi przychód podatkowy dla Spółki,
• wydatki na powypadkową naprawę pojazdu Spółki opłacone w sposób opisany we wniosku stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.
  
  

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 12 kwietnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.68.2021.1.BD wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 14 i 20 kwietnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej także: „Spółka”), polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami płynnymi oraz gazowym. Zajmuje się również sprzedażą samochodów używanych i wynajmem własnych samochodów na rzecz klientów (wynajmowane samochody posiadają ubezpieczenie OC oraz AC od kwoty brutto (z VAT)). Jest podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność opodatkowaną.

Zdarza się, że wynajmowane samochody ulegają uszkodzeniu w związku z uczestnictwem w wypadku komunikacyjnym. Wówczas spółka oddaje samochód do naprawy do warsztatu samochodowego, zaś rozliczenie kwoty z odszkodowania następuje w sposób bezgotówkowy. Po dokonaniu naprawy firma ubezpieczeniowa przekazuje kwotę odszkodowania w pełnej kwocie brutto bezpośrednio na rachunek bankowy warsztatu. Samochody wynajmowane klientom wykorzystywane są jedynie do prowadzenia działalności gospodarczej. Spółka otrzymuje z warsztatu fakturę VAT za powypadkową naprawę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy kwota odszkodowania należna od firmy ubezpieczeniowej w związku z uszkodzeniem pojazdu samochodowego rozliczona w sposób bezgotówkowy w sposób opisany w stanie faktycznym jest przychodem podatkowym dla Spółki?
2. Czy opłacone bezpośrednio przez firmę ubezpieczeniową wydatki na powypadkową naprawę pojazdu Spółki przez warsztat samochodowy w sposób opisany w stanie faktycznym stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Kwota odszkodowania należna od firmy ubezpieczeniowej w związku z uszkodzeniem pojazdu samochodowego rozliczona w sposób bezgotówkowy w sposób opisany w stanie faktycznym jest przychodem podatkowym dla Spółki.

Ad. 2

Kwota netto oraz kwota podatku VAT w zakresie jakim nie podlega odliczeniu w ramach art. 86 ustawy VAT z faktury VAT dokumentującej powypadkową naprawę pojazdu Spółki stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Według definicji zawartych w przepisach art. 12 ust. 1 updop, przychodami, z pewnymi zastrzeżeniami, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej osiągniętymi w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 updop).

Przepis ten obejmuje zatem również przychody z tytułu wszelkiego rodzaju otrzymanych odszkodowań i kar umownych, określonych w umowach zawartych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej które mają niewątpliwie bezpośredni wpływ na dochód podlegający opodatkowaniu. Ponieważ otrzymana kwota odszkodowania nie stanowi wydania rzeczy, zbycia praw majątkowych ani wykonania usług, datę powstania przychodu ustala się na podstawie art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p., który to przepis stanowi, że w przypadkach innych niż świadczenie usług, wydanie towarów oraz zbycie praw majątkowych, za dzień powstania przychodu uważa się dzień otrzymania przychodu zapłaty. Otrzymane odszkodowanie stanowi co do zasady przychód podatkowy. W przypadku odszkodowań związanych z naprawami powypadkowymi może jednak wystąpić sytuacja, gdy przychód w ogóle nie powstanie albo tylko część odszkodowania będzie przychodem. Związane jest to bezpośrednio z tym, czy koszty naprawy powypadkowej były kosztami uzyskania przychodu, czy też nie. Jeśli wydatki na powypadkową naprawę samochodu:

• stanowią koszty uzyskania przychodów (tj. samochód był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym) - wówczas cała kwota otrzymanego odszkodowania stanowi przychód podatkowy,
• nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (tj. samochód nie był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym) - wówczas wartość odszkodowania, w jakiej pokrywa wydatki na remont, nie jest przychodem podatkowym; przychodem podatkowym będzie ewentualna część odszkodowania stanowiąca nadwyżkę nad kosztami naprawy samochodu. Wynika to z art. 12 ust. 4 pkt 6a updop w których wskazuje się, że przychodem podatkowym nie mogą być zwrócone inne wydatki niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W rozpatrywanym przypadku, mając na uwadze, że samochód posiada ubezpieczenie AC, kosztami uzyskania przychodu będzie kwota netto z faktury oraz niepodlegający odliczeniu VAT.
  
  

Przychodem podatkowym będzie zaś pełna kwota odszkodowania wypłaconego przez firmę ubezpieczeniową z ubezpieczenia OC sprawcy wypadku. Przychód ten będzie przychodem podatkowym niezależnie od formy rozliczenia między zakładem ubezpieczeniowym a spółką. Innymi słowy, przychód podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy odszkodowanie trafia na konto bankowe podatnika (spółki), czy też zostało wpłacone bezpośrednio na konto warsztatu samochodowego.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (interpretacja indywidualna z 5 maja 2011 r., sygn. ILPB1/415-8/11-4/AMN), który wskazał, że: „Należy przy tym zauważyć, iż fakt, że koszty naprawy samochodu zostały rozliczone bezgotówkowo, tj. należności związane z jego naprawą zostały przekazane przez Zakład Ubezpieczeń bezpośrednio firmie dokonującej jego naprawy, nie ma wpływu na kwestię uzyskania przychodu przez Wnioskodawcę. Ubezpieczającym samochód i zarazem ubezpieczonym był bowiem Zainteresowany i to na Jego rzecz przyznano odszkodowanie. Zatem kwestia przekazania środków za naprawę bezpośrednio firmie naprawczej, nie zaś Wnioskodawcy, który przekazałby je temu przedsiębiorstwu, jest jedynie rozwiązaniem technicznym, które nie ma wpływu na powstanie przychodu u Zainteresowanego. W przypadku gdy pojazd posiada ubezpieczenie AC i OC, wartość otrzymanego odszkodowania w całości będzie stanowiła przychód podatkowy. Tym samym podatnik ma możliwość ujęcia w kosztach wydatków związanych z naprawą pojazdu na podstawie faktury wystawionej przez warsztat samochodowy dokumentującej usługi naprawy samochodu”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „updop”) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. I tak, zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1-2 powołanej ustawy).

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub zmniejsza jego zobowiązania w sposób trwały, a nie tymczasowy. Owa definitywność w zakresie środków pieniężnych definiowana powinna być przez pryzmat możliwości swobodnego nimi dysponowania. W ocenie organu przysporzenie w postaci otrzymania przez podatnika środków pieniężnych zostać może uznane za przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, o ile łącznie zostaną spełnione poniższe warunki:

• przysporzenie to ma charakter definitywny, powodujący w sposób trwały zwiększenie wartości aktywów podatnika lub też zmniejszenie wysokości jego zobowiązań oraz
• podatnik może rozporządzać otrzymanymi środkami jak własnymi.
  
  

Przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych, na podstawie art. 12 ust. 4 updop (brak w nim jednakże przychodu pochodzącego z odszkodowania).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że cytowany przepis odnosi się wyłącznie do poniesionych i zwróconych podatnikowi wydatków niezaliczonych z mocy art. 16 tej ustawy do kosztów uzyskania przychodów. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, konieczne jest, by „wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów” w rozumieniu przepisu art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodu pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać, że wydatki pozostają w związku, o jakim mowa w art. 15 ust. 1 updop z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 updop.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 50 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych uzależnia zatem możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, od objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym, co oznacza, że warunkiem koniecznym zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów takich wydatków jest zawarcie umowy dobrowolnego ubezpieczenia, a także prawidłowe udokumentowanie wydatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zajmuje się m.in. sprzedażą samochodów używanych oraz wynajmem własnych samochodów na rzecz Klientów. Samochody wynajmowane Klientom Spółki są wykorzystywanie wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej. Ze stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika również, że przedmiotowe samochody są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. W związku z tym, że wynajmowane samochody ulegają uszkodzeniu w związku z uczestnictwem w wypadku komunikacyjnym, Spółka oddaje uszkodzony pojazd do naprawy do warsztatu samochodowego, a rozliczenie kwoty odszkodowania następuje w sposób bezgotówkowy. Następnie, po dokonaniu naprawy firma ubezpieczeniowa przekazuje kwotę odszkodowania w pełnej kwocie na rachunek bankowy warsztatu. Natomiast, Spółka otrzymuje fakturę dokumentującą powypadkową naprawę pojazdu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia, czy kwota odszkodowania należna od firmy ubezpieczeniowej w związku z uszkodzeniem pojazdu rozliczana w sposób opisany we wniosku stanowi przychód podatkowy dla Spółki.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również ustalenie, czy wydatki na powypadkową naprawę pojazdu Spółki opłacone w sposób opisany we wniosku stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Odnosząc powyższe do ww. przepisów prawa zauważyć należy, że wypłacona przez Ubezpieczyciela kwota odszkodowania rozliczna w sposób bezgotówkowy za pośrednictwem warsztatu jest następstwem zawartej umowy ubezpieczenia pomiędzy Wnioskodawcą, a Ubezpieczycielem i wynikającej z tej umowy odpowiedzialności Ubezpieczyciela wobec Wnioskodawcy w przypadku zaistnienia m.in. sytuacji takich jak opisane we wniosku.

Należy podkreślić, że szkoda występuje w majątku ubezpieczonego jako właściciela danej rzeczy zatem zapłata przez Ubezpieczyciela za naprawę pojazdu stanowi wypłatę środków z tytułu umowy ubezpieczenia. Stąd wypłacona wartość odszkodowania jest przychodem podatkowym Ubezpieczonego (Wnioskodawcy) zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop.

Jednocześnie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 50 updop – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Zatem, wnioskując a contrario jeżeli pojazd był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym (AC), koszt jego naprawy stanowi wartość zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów właściciela środka trwałego.

W związku z treścią ww. przepisów także w przypadku naprawy pojazdu w trybie, w którym ubezpieczyciel bezpośrednio dokonuje zapłaty za naprawę pojazdu wykonawcy takiej naprawy, dochodzi do rozpoznania u ubezpieczonego przychodu i kosztu uzyskania przychodu.

Mając na uwadze powyższe należy zatem uznać, że kwota odszkodowania należna od firmy ubezpieczeniowej w związku z uszkodzeniem pojazdu rozliczana w sposób opisany we wniosku stanowi przychód podatkowy Spółki na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, a wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na naprawę powypadkową wynajmowanych pojazdów, które objęte są dobrowolnym ubezpieczeniem spełniają warunki do zakwalifikowania ich jako koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na ograniczenie w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów kwoty podatku od towarów i usług wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit a updop. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
  
  

Uregulowania zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, należy interpretować w powiązaniu z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.). Zgodnie z ogólną zasadą neutralności podatku VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy VAT).

Z powyższych norm prawnych wynika, iż naliczony podatek od towarów i usług może w pewnych sytuacjach stanowić koszt uzyskania przychodu. Przesłanką zaliczenia kwoty podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów jest, aby podatnikowi nie przysługiwało uprawnienie do odliczenia kwoty podatku naliczonego od podatku należnego na podstawie przepisów ustawy VAT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalenia, czy:

• kwota odszkodowania należna od firmy ubezpieczeniowej w związku z uszkodzeniem pojazdu rozliczana w sposób opisany we wniosku stanowi przychód podatkowy dla Spółki,
• wydatki na powypadkową naprawę pojazdu Spółki opłacone w sposób opisany we wniosku stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy

-jest prawidłowe.

Dodatkowo podkreślić należy, że przedmiot niniejszej interpretacji stanowi – adekwatnie do treści pytań postawionych przez Wnioskodawcę – wyłącznie kwestia powstania przychodu podatkowego z tytułu otrzymanego odszkodowania z firmy ubezpieczeniowej oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na naprawę powypadkową pojazdu. Z uwagi na fakt, że to pytanie podatkowe wyznacza zakres przedmiotowy wniosku, nie odniesiono się do zagadnienia związanego z momentem powstania przychodu podatkowego oraz momentu potrącalności kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowo należy zauważyć, że okoliczność braku możliwości odliczenia podatku VAT wynikającego z otrzymanej od kontrahenta faktury została przyjęta przez Organ jako element opisu sprawy i nie jest przedmiotem oceny w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.