Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.45.2021.2.DJD
z 19 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 13 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 22 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów związanych z zakupem psa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 16 marca 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.45.2021.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 16 marca 2021 r. (data doręczenia 17 marca 2021 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 22 marca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 22 marca 2021 r.).

We wniosku po jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność Wnioskodawcy polega na świadczeniu usług transportu drogowego towarów (przeważająca działalność gospodarcza - kod PKD 49.41.Z - Transport drogowy towarów) na trasie Polska-Hiszpania-Polska (Polska-Niemcy-Francja-Hiszpania-Francja-Niemcy-Polska). Realizuje usługi pojazdem dostawczym do 3,5 tony, z adnotacją VAT-1 w dowodzie rejestracyjnym (dalej: „Pojazd Bus”). Standardowa realizacja trasy polega na zdobyciu zleceń, załadowaniu Pojazdu Bus i wyruszeniu w trasę, z reguły w piątek po południu. Pierwsze rozładunki rozpoczynają się na terytorium Niemiec. Wnioskodawca standardowo dojeżdża do firmy, w której dokonuje rozładunku jednego z transportowanych zleceń i już na tym poziomie pojawia się problem dla Wnioskodawcy, związany z dokonaniem rozładunku i jednoczesnym zabezpieczeniem pozostałych towarów będących przedmiotem innych zleceń, znajdujących się w danym momencie w przestrzeni ładunkowej Pojazdu Bus. Branża transportowa towarów charakteryzuje się specyfiką szybkiego i skutecznego działania. Oznacza to, że kierowca obowiązany jest sprawnie dotrzeć do odbiorcy zlecenia, ale również bardzo często musi pomóc w rozładunku zlecenia i przeniesieniu towarów w określone miejsce, np. wnieść do magazynu firmy, wnieść do lokalu, wnieść do sklepu, wnieść na zaplecze w siedzibie odbiorcy. Aby usługi transportu towarów były opłacalne finansowo dla Wnioskodawcy, w trasę może wyjechać tylko kierowca bez pomocnika. Natomiast bardzo często, aby sprawnie dokonać rozładunku, należy również wypakować z Pojazdu Bus na zewnątrz część innych towarów (będących przedmiotem innych zleceń). Oznacza to, że w miejscu dostawy wypakowane są liczne towary, a kierowca, który obowiązany jest również wnieść je do określonego punktu odbioru, wielokrotnie ma wybór: albo pojedynczo rozładowywać towary, odłożyć wybraną paczkę, resztę ponownie załadować na Pojazd Bus, zamknąć Pojazd Bus z zabezpieczoną resztą towarów, następnie dostarczyć paczkę, żeby wrócić ponownie i powielić czynność, aż bezpiecznie rozładuje całe zlecenie dla danego odbiorcy, co jest niezwykle czasochłonne i nieopłacalne finansowo, albo może pozostawić rozładowane towary obok Pojazdu Bus, bez zabezpieczenia i starać się w szybkim czasie wnieść do określonego miejsca towary, będące przedmiotem danego zlecenia, ryzykując, że niestety pozostawione bez dozoru pozostałe towary mogą podczas Jego nieobecności być przedmiotem kradzieży, celowego uszkodzenia lub zniszczenia przez dowolne osoby. Niestety odbiorcy zleceń często nie chcą wspierać kierowcy chociażby przypilnowaniem pozostawionych obok Pojazdu Bus pozostałych towarów. Podkreślić należy, że w branży transportu drogowego towarów szybka i terminowa realizacja zleceń jest niezwykle ważna i stanowi priorytetowy warunek w pozyskiwaniu zleceń, stanowiących o przychodach Wnioskodawcy. Pomimo, że transport Pojazdem Bus nie wymaga rejestrowania przez Wnioskodawcę funkcjonowania pojazdu przy pomocy tachografu, niemniej jednak w Niemczech i we Francji obowiązuje karta czasu pracy kierowcy, tzw. „kontrollbuch”, zgodnie z którym kierowca może przemieszczać się w określonych odstępach czasowych, przy zachowaniu przerw, wymaganych przepisami prawa danego państwa. Oznacza to, że kierowca obowiązany jest sprawnie dokonywać rozładunku w miejscu odbioru, aby móc zrealizować wyznaczoną trasę zgodnie z obowiązującymi normami.

Wnioskodawca pragnąc usprawnić proces rozładunku, co pozwoli na pozyskanie dodatkowego czasu na realizację większej ilości zleceń, nie ryzykując jednak utraty lub zniszczenia towarów będących przedmiotem realizowanych usług transportu. Uważa, że zakup psa oraz jego wyszkolenie do stróżowania i pilnowania towarów w trakcie rozładunku pozwoli na osiągnięcie zamierzonego celu, a tym samym przyczyni się do dalszego funkcjonowania firmy i pozyskania dodatkowych przychodów. Wyszkolony pies, który wyjeżdżałby z kierowcą w trasę, w momencie dokonywania przez kierowcę rozładunku i wnoszenia towarów do miejsca odbioru, pozostawałby w danym momencie przywiązany do Pojazdu Bus. Smycz o długości obejmującej zasięgiem wyładowane towary, pozwalałaby na swobodne przemieszczanie się psa we wskazanym obszarze i pilnowanie towarów w momencie nieobecności kierowcy, bez stwarzania ewentualnego zagrożenia dla pozostałych osób.

Pozwoli to na zabezpieczenie towarów będących przedmiotem innych zleceń przed ich kradzieżą lub zniszczeniem. A ponadto, kierowca nie będzie obowiązany do kilkukrotnego rozładowywania Pojazdu Bus w jednym miejscu, więc realizacja rozładunku przebiegnie szybko i sprawnie w bezpiecznym otoczeniu, co pozwoli na zaplanowanie większej ilości zleceń podczas jednej trasy, gdyż kierowca będzie dysponował większą ilością czasu na przemieszczanie się zgodnie z obowiązującymi normami i kartą czasu pracy kierowcy, tzw. kontrollbuchem. Dotychczas, ograniczenia te istotnie wpływają na ilość przyjmowanych przez Wnioskodawcę zleceń transportowych, co przekłada się na wynik finansowy Wnioskodawcy. Nowe rozwiązanie w postaci wyjazdów w trasę wraz z wyszkolonym psem, może także przyczynić się do zwiększenia uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów.

Ponadto Wnioskodawca realizując przedmiotową trasę relacji Polska-Hiszpania-Polska, część zleceń realizuje również na terytorium Francji. Oczywistym jest, że kierowca prowadzący Pojazd Bus realizuje trasę na przestrzeni od 5 do 6 dni i w czasie tym, w okresie przypadającym zgodnie z kartą czasu pracy kierowcy, tzw. kontrollbuchem, na wypoczynek i przerwy nocne, odpoczywa i śpi bezpośrednio w Pojeździe Bus. Niestety od 3 września 2020 r. we Francji niespodziewanie wszedł w życie dekret Nr 2020-1104, który zakazuje i nakłada kary na kierowców za spanie bezpośrednio w busach (lekkie pojazdy dostawcze do 3,5 tony), czyli również Pojazd Bus. Oznacza to, że kierowca w celu realizacji obowiązku wynikającego z karty czasu pracy kierowcy tzw. kontrollbucha, czyli w celu wypoczynku, obowiązany jest udać się na nocleg bezpośrednio do hotelu lub hostelu. Niestety parkingi w takich miejscach bardzo często nie są strzeżone i najzwyczajniej w świecie dochodzi do licznych kradzieży busów wraz z całym załadunkiem, albo ich uszkodzenia. Wnioskodawca posiada wykupione właściwe ubezpieczenia, zarówno Pojazdu Bus, jak również towarów znajdujących się w trakcie trasy w Pojeździe Bus, to jednak ryzyko kradzieży jest od września 2020 r. zdecydowanie zwiększone, w szczególności, że ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej przewoźnika (ubezpieczenie ładunku) nie obejmuje sytuacji, gdy pojazd pozostawiony jest bez opieki, dozoru, czy monitoringu. W branży transportowej ponadto istotne jest szybkie i skuteczne działanie i dostarczenie zlecenia do miejsca odbioru. Oznacza to, że dla zleceniodawców bardziej istotne jest zagwarantowanie skutecznej realizacji zlecenia, niż jedynie zabezpieczenie powierzonych towarów w postaci wykupionego ubezpieczenia. Czyli wykupione ubezpieczenie jest w branży transportowej podstawą uzyskania zlecenia, jednak to możliwość zagwarantowania skutecznej i szybkiej realizacji zlecenia (zniwelowane ryzyko kradzieży w trakcie trasy) daje podstawy do uzyskania większej ilości zleceń oraz wyższych stawek za poszczególne zlecenia.

Wnioskodawca jest przekonany, że wyszkolony pies, przede wszystkim pozostając w kabinie Pojazdu Bus pod nieobecność kierowcy, uniemożliwiłby potencjalne próby kradzieży Pojazdu Bus wraz z ładunkiem. Zgodnie z opiniami behawiorystów, pilnowanie samochodu jest dla wyszkolonego psa zadaniem łatwym, pod warunkiem że zostawimy pojazd odpowiednio przygotowany. Należy jedynie zagwarantować odpowiednią cyrkulację powietrza w kabinie pojazdu, poprzez zapewnienie właściwych wlotów powietrza. Przestrzeń terytorialna nie ma tu żadnego znaczenia, gdyż ogranicza się tylko do samego pojazdu. Pies będzie reagował tylko wtedy, gdy ktoś obcy zacznie manipulować przy samochodzie, zaś poruszający się w pobliżu przechodnie będą poza kręgiem jego zainteresowań. Oznacza to zmniejszenie prawdopodobieństwa kradzieży Pojazdu Bus, jak i samego ładunku, gdyż potencjalni przestępcy mając do wyboru samochody pozostawione bez jakiegokolwiek dozoru lub Pojazd Bus z psem stróżującym, nie zdecydują się na kradzież Pojazdu Bus lub samego ładunku.

Wnioskodawca podkreśla ponadto, że zgodnie z licznymi informacjami zamieszczanymi na specjalistycznych forach transportowych, transport drogowy towarów na trasie z Hiszpanii do Polski, w tym do Niemiec, obarczony jest wysokim ryzykiem prób dokonywania przemytu środków odurzających, ukrytych w zlecanych do transportu towarach. Wnioskodawca zabezpiecza się licznymi dokumentami transportowymi, weryfikuje swoich zleceniodawców w systemach transakcyjnych i podatkowych, jak np.: potwierdzenie numeru VAT w systemie VIES, weryfikacja adresu siedziby z miejscem załadunku, to jednak ryzyko pozostaje istotne.

Wnioskodawca uważa, że informacja przekazywana do zleceniodawcy, że na załadunku kierowca pojawi się wraz z psem może skutecznie odstraszyć potencjalnych przestępców, którzy wystraszą się, że pies będzie wyszkolony w kierunku wykrywania środków odurzających. Wnioskodawca w chwili obecnej nie planuje szkolić psa w tym kierunku, niemniej jednak jest przekonany, że przekazywanie takiej informacji do zleceniodawcy może skutecznie zniwelować ryzyko i odstraszać potencjalnych przestępców. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że uzyskiwał informacje dotyczące odpowiedzialności karnej za nieświadomy transport towarów z ukrytymi środkami odurzającymi zarówno od służb polskich, jak i służb zagranicznych, i wszystkie te służby zgodnie potwierdzają, że kierowca obarczony jest bardzo wysokim ryzykiem odpowiedzialności karnej, a sama procedura wyjaśniająca może unieruchomić pojazd, jak i przewożony w nim ładunek (także innych zleceniodawców) na bardzo długi okres czasu, co może potencjalnie doprowadzić do zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Tym samym, zasadne są wszelkie próby uchronienia przez Wnioskodawcę prowadzonej działalności przed niepożądanymi skutkami.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Opodatkowany jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych według jednolitej 19% stawki, czyli podatkiem liniowym. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Dodaje, że powszechną praktyką w branży, w której działa, jest posiadanie polisy od Odpowiedzialności Cywilnej Przewoźnika (OCP). Wnioskodawca również ma zawartą taką polisę. Polisy tego typu mają jednak szereg wyjątków i klauzul, które dotyczą sytuacji, w których polisa nie obowiązuje. Klasycznym przykładem jest pozostawienie pojazdu z ładunkiem bez dozoru. O ile posiadanie polisy OCP jest standardem i w sporej części przypadków chroni Wnioskodawcę przed skutkami finansowymi kradzieży lub zniszczenia towarów przewożonych, o tyle w razie takiej sytuacji konieczne jest przeprowadzenie szeregu czynności z właściwymi dla miejsca zdarzenia funkcjonariuszami policji (lub jej zagranicznych odpowiedników). Formalności te są czasochłonne. Wnioskodawca w jednym czasie przewozi przesyłki wielu zleceniodawców i taka sytuacja niewątpliwie spowoduje opóźnienie, a więc i konieczność zapłacenia kar umownych. Jednocześnie z uwagi na taką sytuację, Wnioskodawca utraci dobre imię i reputację niezawodności (która w czasie ogromnej konkurencji w branży jest głównym faktorem zysków przedsiębiorstwa) w oczach zleceniodawców, zarówno w przypadku przesyłki ukradzionej lub uszkodzonej, jak i przesyłek, które dotrą z opóźnieniem. Jedna taka sytuacja może zaprzepaścić miesiące ciężkiej pracy Wnioskodawcy, które poświęcił na wypracowanie swojej pozycji na rynku. Polisa OCP często (lecz nie zawsze) chroni przed konsekwencjami finansowymi kradzieży lub zniszczenia ładunku, ale w żaden sposób nie zabezpiecza dobrego imienia Wnioskodawcy. Taką ochronę można zyskać jedynie stosując metody zapobiegające kradzieży lub zniszczeniu ładunku i taką metodą ponad wszelką wątpliwość jest odpowiednio wyszkolony pies stróżujący.

Wnioskodawca zamierza zakupić psa na przełomie marca i kwietnia 2021 r. Po licznych kontaktach zarówno z trenerami, jak i behawiorystami oraz biorąc pod uwagę ograniczenia, jakie niesie ze sobą specyfika prowadzonej działalności, Wnioskodawca wybrał psa rasy West Highland White Terier. Ta rasa jest największą możliwą rasą psów z włosami. Jest to istotne z uwagi na konieczność przewożenia tego psa w kabinie Pojazdu Bus (kabina posiada tylko jeden rząd siedzeń, ponadto jest tam bardzo dużo zakamarków które są bardzo ciężkie do czyszczenia). Wybór ras tradycyjnych, które posiadają sierść byłby bardzo uciążliwy dla kierowcy, który przez co najmniej 5 dni w tygodniu (bo tyle trwa pojedyncza trasa) musiałby przebywać na powierzchni kilku metrów kwadratowych z dużym i gubiącym sierść czworonogiem. Wybrana przez Wnioskodawcę rasa uchodzi za bardzo odważną, jest to generalna cecha wszystkich terierów (psy od wieków wykorzystywane w myślistwie). Jednocześnie psy tej rasy bardzo łatwo się uczą co jest szczególnie istotne z uwagi na stosunkowo wymagający proces szkolenia. Również z uwagi na stosunkowo trudne i specjalistyczne szkolenie, w oparciu o konsultacje ze specjalistami, Wnioskodawca zdecydował się na zakup szczeniaka. Zakup dorosłego osobnika byłby ryzykowny, gdyż pies będzie musiał przez co najmniej 5 dni w tygodniu przebywać w samochodzie, pokonując średnio ponad tysiąc kilometrów dziennie. Szczególnie istotne jest, aby ze względu na dobrostan psa był on od młodości przyzwyczajony do przebywania przez tak długi czas w jadącym samochodzie i nie stresował się tym. Proces szkolenia trwać będzie od kilku do kilkunastu miesięcy, więc zakup szczeniaka wydaje się być optymalnym rozwiązaniem.

Wnioskodawca zdecydował się na zakup psa rasowego z rodowodem, ale z hodowli niezarejestrowanej w FCI. Takie rozwiązanie jest najbardziej optymalne ekonomicznie. Niezbędna jest pewność, że pies będzie z włosami, ale jako że pies ten ma służyć w firmie i swoją pracą zwiększać i utrzymywać przychody Wnioskodawcy, pies nie będzie brał udziału w zawodach i wystawach, więc zakup osobnika ze znanej i cenionej hodowli nie ma uzasadnienia ekonomicznego. Szczeniaki ww. rasy można kupić w przedziale cenowym od 3 do 7 tys. zł. Wnioskodawca zamierza wydać na zakup psa między 3, a 3,5 tys. zł. Poza jednorazowym wydatkiem na zakup psa, Wnioskodawca będzie kupował psu jedzenie, zapewniał opiekę weterynaryjną oraz strzyżenie (jak opisano wyżej, zwierzę musi posiadać włosy, a nie sierść - wiąże się to z okresowymi wizytami u psiego fryzjera). Wnioskodawca ponosić będzie również inne normalne wydatki związane z posiadaniem psa, np. zakup obroży, smyczy, gryzaków. Wnioskodawca zamierza szkolić psa samemu oraz skorzystać z usług firmy polecanej przez Warszawski Odział Polskiego Związku Kynologicznego. Szkolenie obejmować będzie socjalizację oraz wzmacnianie naturalnej dla terierów pewności siebie (która jest podstawową cechą psów stróżujących i obwieszczających-alarmujących), szkolenie podstawowe i zaawansowane z posłuszeństwa. Ze względu na specyficzne wymagania Wnioskodawcy, koniecznych będzie przynajmniej kilka godzin szkolenia indywidualnego, w czasie którego Wnioskodawca dowie się, jak samemu dalej szkolić psa, aby ten najlepiej spełniał swoje funkcje i przyczyniał się do rozwoju prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Na cały tok szkolenia zamierza wydać między 2, a 3 tys. zł.

Wnioskodawca wskazuje, że ponoszone wydatki związane z psem, niezbędne dla zagwarantowania psu podstawowych warunków życia, funkcjonowania i prawidłowego rozwoju oraz związane z przeszkoleniem psa do pełnienia przypisanej mu funkcji w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Podkreślić należy, że specyfika branży transportu drogowego towarów pojazdami dostawczymi do 3,5 tony, opiera się na możliwości zagwarantowania szybkiej i terminowej realizacji zleceń. Pozyskiwanie zleceń w niniejszej branży następuje głównie na giełdach ładunków, na których przedsiębiorcy, którzy oferują usługi transportowe, w tym Wnioskodawca, posiadają zarejestrowane profile. Kluczem jest przypisana do profilu Wnioskodawcy wypracowana opinia z ilością pozytywnych komentarzy, poleceń i rekomendacji od zadowolonych z usługi klientów, czyli każdy negatywny komentarz lub negatywna opinia obniża Jego wiarygodność wobec przyszłych potencjalnych klientów na danej giełdzie ładunków. Działając na stałej trasie (jak zostało wskazane Polska-Hiszpania-Polska) zleceniodawcy ładunków często się powtarzają, co dodatkowo wymusza szczególną troskę o zadowolenie każdego klienta. Tym samym, Wnioskodawcy zależy na wyróżnieniu się spośród innych przewoźników oraz na utrzymaniu jak najwyższej opinii na danej giełdzie ładunków. Aby to osiągnąć, czyli aby utrzymać dotychczas wypracowaną opinię, która pozwala pozyskiwać nowych klientów oraz, aby sprostać zwiększającym się wymaganiom klientów, Wnioskodawca musi ciągle wychodzić naprzód oczekiwaniom, musi się rozwijać i wdrażać nowe rozwiązania.

Opisany w zdarzeniu przyszłym szeroki kontekst działalności Wnioskodawcy, ma na celu zaprezentowanie, jak istotnie pies może wpłynąć na sposób prowadzonej działalności gospodarczej. Dzięki wyszkolonemu psu, który będzie wyjeżdżał w trasę, Wnioskodawca będzie mógł swoim klientom:

• zapewnić szybkość transportu – co jak zostało zaprezentowane wyżej, jest istotne w branży transportu drogowego towarów pojazdami dostawczymi do 3,5 tony. Czyli, aby opłacało się Wnioskodawcy realizować dany wyjazd w trasę, niezbędne jest uzyskanie określonej ilości ładunków, a podkreślić należy, że każdemu z klientów zależy na szybkości dostarczenia towaru. Dzięki temu, że pies będzie pilnował ładunków, w trakcie dokonywanego przez kierowcę rozładunku, nie będzie potrzeby notorycznego rozładowywania i załadowywania pozostałych zleceń. Tym samym, Wnioskodawca będzie mógł zapewnić szybkość transportu większej ilości klientów, co zwiększy ilość realizowanych zleceń podczas jednej trasy i w sposób zdecydowany każdorazowo przyczyni się do osiąganych przychodów;
  

• zapewnić gwarancję dowiezienia towarów w ramach realizowanych zleceń – jak zostało podkreślone, w branży transportu drogowego towarów pojazdami dostawczymi do 3,5 tony, dla klientów jest istotne szybkie dostarczenie ładunków do celu. Samo ubezpieczenie ładunków posiadane przez Wnioskodawcę jest wymogiem formalnym i wymaganym przez każdego klienta. Wszyscy inni przewoźnicy na giełdzie ładunków posiadają również takie ubezpieczenie. Fakt, że ewentualna kradzież, do której może dojść w trakcie dokonywanego rozładunku (są to częste sytuacje, wystarczy, że kierowca wejdzie do środka Pojazdu Bus po kolejny ładunek i już powstaje możliwość do kradzieży) wiąże się z niezadowoleniem klienta. I owszem, w niektórych sytuacjach, po spełnieniu określonych procedur i często długim czasie, zostanie wypłacone ubezpieczenie, to jednak klient, który liczy na sprawne i szybkie dostarczenie towarów, pod wpływem emocji wystawi negatywny komentarz i udzieli negatywnej opinii na giełdzie ładunków na profilu Wnioskodawcy, co wpłynie bardzo negatywnie na wiarygodność Wnioskodawcy. Wyszkolony pies do pilnowania ładunków w trakcie dokonywanego przez kierowcę rozładunku, nie dopuści do ewentualnej kradzieży pozostawionego bez opieki ładunku. Wpłynie to jednoznacznie na utrzymanie przez Wnioskodawcę jak najwyższej opinii na danej giełdzie ładunków, a tym samym wpłynie na zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, poprzez utrzymanie wiarygodności Wnioskodawcy jako rzetelnego przewoźnika, dbającego o zadowolenie każdego klienta, również w sposób innowacyjny i skuteczny;
  

• zapewnić bezpieczeństwo transportu – czyli w sytuacji, która ma miejsce od 3 września 2020 r. na terytorium Francji, gdy niespodziewanie wszedł w życie dekret Nr 2020-1104, który zakazuje i nakłada kary na kierowców za spanie bezpośrednio w busach (opisane szerzej w przedstawionym zdarzeniu przyszłym), Wnioskodawca musiał znaleźć innowacyjne rozwiązanie, które wyróżni Go pośród innych przewoźników, a które zwiększy bezpieczeństwo przewożonych towarów, w momencie, w którym kierowca uda się na przymusowy odpoczynek do hotelu lub hostelu. Jak zostało podkreślone, dla klientów jest istotne szybkie i bezpieczne dostarczenie ładunków do celu. Klienci mają coraz większe wymagania i w sytuacji, gdy stale dokonują wysyłki swoich towarów poza terytorium Polski lub kiedy klientem Wnioskodawcy jest firma spedycyjna, często wiedzą, jakie przepisy obowiązują na terytorium innego państwa (w tym Francji). Tym samym, często zadają wprost pytanie: co robi przewoźnik, aby zapewnić bezpieczeństwo w trakcie postoju, gdy kierowca obowiązany jest opuścić pojazd i udać się na nocleg. Aby sprostać wymaganiom i wyróżnić się pośród innych przewoźników, gwarancja w postaci psa, który będzie pozostawał w Pojeździe Bus, zdecydowanie wpłynie na możliwość uzyskania nowych zleceń podczas każdej trasy i w sposób zdecydowany każdorazowo przyczyni się do osiąganych przychodów;
  

• zapewnić bezpieczeństwo kierowcy i bezpieczeństwo samego Wnioskodawcy – jak zostało wskazane, zgodnie z licznymi informacjami zamieszczanymi na specjalistycznych forach transportowych, transport drogowy towarów na trasie z Hiszpanii do Polski, w tym do Niemiec, obarczony jest wysokim ryzykiem prób dokonywania przemytu środków odurzających, ukrytych w zlecanych ładunkach. Wnioskodawca, jak zostało wskazane, zabezpiecza się licznymi dokumentami transportowymi, weryfikuje swoich zleceniodawców w systemach transakcyjnych i podatkowych, jak np. potwierdzenie numeru VAT w systemie VIES, weryfikacja adresu siedziby z miejscem załadunku, to jednak ryzyko pozostaje istotne. Wnioskodawca uważa, że informacja przekazywana do klienta, że na załadunku kierowca pojawi się wraz z psem może skutecznie odstraszyć potencjalnych przestępców, którzy wystraszą się, że pies będzie wyszkolony w kierunku wykrywania środków odurzających. Wnioskodawca w chwili obecnej nie planuje szkolić psa w tym kierunku, niemniej jednak jest przekonany, że przekazywanie do klienta informacji o psie uczestniczącym w załadunku może skutecznie zniwelować ryzyko i odstraszać potencjalnych przestępców. Przy tak wysokim ryzyku możliwości nieświadomego uwikłania w przestępczość, choć najmniejsza szansa na uniknięcie wyżej wymienionego niebezpieczeństwa jest „na wagę złota” i uzasadnia wszelkie starania i podejmowane kroki przez Wnioskodawcę. A sytuacja, w której Wnioskodawca bądź jego pracownik zostanie uwikłany w opisany powyżej potencjalny przemyt wiązać się będzie ze stratą praktycznie wszystkich dochodów i zamknięciem prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, Wnioskodawca jest przekonany, że pies biorący udział w załadunku jednoznacznie przyczyni się do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z zakupem psa oraz jego wyszkoleniem, a także związane z utrzymaniem psa, w tym wydatki poniesione na zakup karmy, opiekę weterynaryjną, szczepienia itp., związane z psem, który będzie pełnił funkcje stróżujące w trakcie całej trasy transportu drogowego towarów, realizowanej przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, stanowią koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z zakupem psa oraz jego wyszkoleniem, a także związane z utrzymaniem psa, w tym wydatki poniesione na zakup karmy, opiekę weterynaryjną, szczepienia itp., związane z psem, który będzie pełnił funkcje stróżujące w trakcie całej trasy transportu drogowego towarów, realizowanej przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, stanowią koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.; dalej: „u.p.d.o.f.”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, musi, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• powinien pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może znajdować się na liście wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

Przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem źródła przychodu. Wnioskodawca pragnie podjąć racjonalne decyzje, które pomogą Mu usprawnić proces rozładunku i realizacji całej trasy, co pozwoli na pozyskanie dodatkowego czasu na realizację większej ilości zleceń, nie ryzykując jednak utraty lub zniszczenia towarów będących przedmiotem realizowanych usług transportu. Jest przekonany, że zakup psa oraz jego wyszkolenie do stróżowania i pilnowania towarów w trakcie rozładunku pozwoli na osiągnięcie zamierzonego celu, a tym samym przyczyni się do dalszego funkcjonowania firmy Wnioskodawcy, czyli zabezpieczenia źródła przychodu, a także do osiągnięcia dodatkowych przychodów. Wnioskodawca widział już podobne rozwiązania u innych przewoźników i po wielu rozmowach utwierdził się, że jest to rozwojowe rozwiązanie. Po konsultacjach z behawiorystami Wnioskodawca ustalił, że najlepszym rozwiązaniem będzie wybór psa rasy West Highland White Terier. Jest to pies, który należy do grupy terierów krótkonożnych, które używane były przede wszystkim do polowań. Przenosi się to na zdecydowaną gotowość do stróżowania, która łączy się z silnie ukształtowanym u psa instynktem myśliwskim. Pies rasy West Highland White Terier jest bardzo czujny i ma doskonale rozwinięty zmysł obserwacji. Są to cechy wymagane przez Wnioskodawcę, którymi się kierował przy dokonywaniu wyboru. Ponadto psa charakteryzuje niewysoki wzrost oraz niewypadająca sierść, dzięki czemu pies nie powinien stanowić uciążliwości dla kierowcy, ale jednocześnie dobrze zbudowany korpus, dzięki którem pies jest silny i przygotowany do obrony. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wyszkolony do stróżowania pies, który wyjeżdżałby z kierowcą w trasę, w momencie dokonywania przez kierowcę rozładunku i wnoszenia towarów do miejsca odbioru, pozostawałby w danym momencie przywiązany do Pojazdu Bus. Smycz o długości obejmującej zasięgiem wyładowane towary, pozwalałaby na swobodne przemieszczanie się psa we wskazanym obszarze, pilnując towarów w momencie nieobecności kierowcy, bez stwarzania ewentualnego zagrożenia dla pozostałych osób. Pozwoli to na zabezpieczenie towarów będących przedmiotem innych zleceń przed ich kradzieżą lub zniszczeniem. A ponadto, kierowca nie będzie obowiązany do kilkukrotnego rozładowywania Pojazdu Bus w jednym miejscu, więc realizacja rozładunku przebiegnie szybko i sprawnie w bezpiecznym otoczeniu, co pozwoli na zaplanowanie większej ilości zleceń podczas jednej trasy, gdyż kierowca będzie dysponował większą ilością czasu na przemieszczanie się zgodnie z obowiązującymi normami i kartą czasu pracy kierowcy, tzw. kontrollbuchem. Dotychczas, ograniczenia te istotnie wpływają na ilość przyjmowanych przez Wnioskodawcę zleceń transportowych, co przekłada się na wynik finansowy Wnioskodawcy. Nowe rozwiązanie w postaci wyjazdów w trasę wraz z wyszkolonym psem, może także przyczynić się do zwiększenia uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów. Ponadto, zgodnie z opisanym zdarzeniem przyszłym, wyszkolony pies przede wszystkim pozostając w kabinie Pojazdu Bus pod nieobecność kierowcy, uniemożliwiłby potencjalne próby kradzieży Pojazdu Bus wraz z ładunkiem, jak również, może skutecznie zniwelować ryzyko i odstraszać potencjalnych przestępców.

Wnioskodawca podkreśla, że w orzecznictwie pojawiały się już przychylne dla podatników interpretacje, pozwalające na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na opiekę weterynaryjną lub karmę dla zwierząt, takich jak psy i koty. Argumentowano to faktem, że psy chronią teren i majątek firmy przed kradzieżą, koty natomiast przed zniszczeniem niektórych rodzajów towarów przez gryzonie. Zwierzęta biorą zatem udział w zabezpieczaniu źródeł przychodów. Potwierdził to między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 30 kwietnia 2010 r., Nr IBPBI/1/415-170/10/KB.

Korzystne dla podatników okazywały się także interpretacje związane z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie innych zwierząt, np. koni, jak orzekł Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 1 września 2017 r., Nr 0111-KDIB1-1-1.4511.113.2017.1.MG, czy ostronosa, jak orzekł Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 6 września 2018 r., Nr 0112-KDIL3-1.4011.322.2018.2.KS.

W opinii Wnioskodawcy, wydatki związane z zakupem psa stróżującego oraz jego wyszkoleniem, tym bardziej spełniają kryteria zgodne z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wiążą się także z możliwością zwiększenia osiąganych przez Niego przychodów, a nie jedynie z zabezpieczeniem ich źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto katalog wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Konstrukcja art. 22 ust. 1 cyt. ustawy - daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 tej ustawy) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu bądź zachowanie źródła przychodu.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Pamiętać przy tym należy, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym, to Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać związek danego koszu (wydatku) z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Wobec powyższego, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z zasady tej wynika, że wydatek poniesiony przez podatnika może być brany pod uwagę przy ustalaniu dochodu do opodatkowania jedynie wówczas, gdy służy osiągnięciu przychodów, czyli istnieje związek przyczynowy pomiędzy kosztem, a możliwością uzyskania przychodów rozumianą również jako zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Jednocześnie wydatek ten nie może występować w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, określonych w art. 23 ustawy PIT.

W orzecznictwie sądowym wskazuje się również, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę, że omawiane wydatki nie są ujęte w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, to mogą być uwzględnione w kosztach podatkowych, o ile istnieje związek tych wydatków, chociażby pośredni, z możliwością uzyskania przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Wykazanie tego związku spoczywa na podatniku i nie może następować w oderwaniu od konkretnego stanu faktycznego. Ocena, czy w danym przypadku zachodzi związek przyczynowy pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów powinna odbywać się przy uwzględnieniu wszystkich aspektów prowadzonej działalności gospodarczej, w tym charakteru i rodzaju prowadzonej działalności.

W stanowisku zawartym w wyroku z 4 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3526/16, Sąd przyjął że: „Niezmiennie trzeba mieć na uwadze zasadniczy kwalifikator, jakim jest wpływ wydatku na wielkość osiągniętego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wystąpienie tego wpływu (związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem) należy oceniać (badać) ad casum.”

Skoro zatem jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo-skutkowy powinien mieć charakter obiektywny.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportu drogowego towarów w krajach Niemcy-Francja-Hiszpania-Francja-Niemcy-Polska. Usługi świadczy pojazdem dostawczym do 3,5 tony - Pojazdem Bus. Jako kierowca obowiązany jest sprawnie dotrzeć do odbiorcy zlecenia, ale również bardzo często musi pomóc w rozładunku zlecenia i przeniesieniu towarów w określone miejsce, np. wniesienie do magazynu firmy, wniesienie do lokalu, wniesienie do sklepu, wniesienie na zaplecze w siedzibie odbiorcy. Pragnąc usprawnić proces rozładunku, co pozwoli na pozyskanie dodatkowego czasu na realizację większej ilości zleceń, nie ryzykując jednak utraty lub zniszczenia towarów będących przedmiotem realizowanych usług transportu, Wnioskodawca zamierza zakupić i wyszkolić psa do stróżowania i pilnowania towarów w trakcie rozładunku, co przyczyni się do sprawnego funkcjonowania Jego firmy i pozyskania dodatkowych przychodów. Wyszkolony pies będzie wyjeżdżał z Nim w trasę, a w momencie dokonywania rozładunku i wnoszenia towarów do miejsca odbioru, pozostawałby przy Pojeździe Bus, pilnując towarów w momencie nieobecności kierowcy, co pozwoli to na zabezpieczenie towarów będących przedmiotem innych zleceń przed ich kradzieżą lub zniszczeniem. Realizacja rozładunku szybko i sprawnie w bezpiecznym otoczeniu, pozwoli na zaplanowanie większej ilości zleceń podczas jednej trasy, gdyż będzie dysponował większą ilością czasu na przemieszczanie się zgodnie z obowiązującymi normami i kartą czasu pracy kierowcy. Ponadto wyszkolony pies pozostając w kabinie Pojazdu Bus pod nieobecność Wnioskodawcy, uniemożliwiłby potencjalne próby kradzieży Pojazdu Bus wraz z ładunkiem.

Wnioskodawca po kontaktach z trenerami i behawiorystami oraz biorąc pod uwagę ograniczenia, jakie niesie ze sobą specyfika prowadzonej działalności, zamierza zakupić psa West Highland White Terier, na przełomie marca i kwietnia 2021 r. Wybrana rasa uchodzi za bardzo odważną, jest to generalna cecha wszystkich terierów (psy od wieków wykorzystywane w myślistwie). Jednocześnie psy tej rasy bardzo łatwo się uczą, co jest istotne z uwagi na proces szkolenia, który trwać będzie od kilku do kilkunastu miesięcy. Wnioskodawca zdecydował się na zakup psa rasowego z rodowodem, ale z hodowli niezarejestrowanej w FCI, bo pies nie będzie brał udziału w zawodach i wystawach. Poza jednorazowym wydatkiem na zakup psa, Wnioskodawca będzie kupował psu jedzenie, zapewniał opiekę weterynaryjną oraz strzyżenie. Ponosić będzie również inne normalne wydatki związane z posiadaniem psa, np. zakup obroży, smyczy, gryzaków. Wnioskodawca zamierza szkolić psa samemu oraz skorzystać z usług firmy polecanej przez Warszawski Odział Polskiego Związku Kynologicznego. Na cały tok szkolenia Wnioskodawca zamierza wydać między 2, a 3 tysiące złotych. Ponoszone wydatki związane z psem są niezbędne do jego funkcjonowania i prawidłowego rozwoju oraz pełnienia przypisanej mu funkcji w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności wynikające z powołanych przepisów prawa, w świetle zaprezentowanego opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatki związane z zakupem, utrzymaniem i wyszkoleniem psa, który będzie pełnił funkcje stróżujące w trakcie transportu drogowego towarów, realizowanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Powyższe wydatki pozwolą bowiem pozyskać dodatkowy czas na realizację większej ilości zleceń i osiągnięcie dodatkowych przychodów, a także mają na celu zabezpieczenie źródła tych przychodów, co podniesiono we wniosku.

Pamiętać przy tym należy, że to na Wnioskodawcy, jako podmiocie odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego ponoszonych wydatków z prowadzoną przez Niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, jak również obowiązek ich właściwego udokumentowania.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.). To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.