Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DOP3.8222.59.2020.JQP
z 18 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. poz. 1948, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 13 lutego 2017 r. Nr 0461- ITPB4.4511.867.2016.1.AW, wydanej w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2016 r. (data wpływu - 15 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 15 grudnia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W lutym 2015 r. Wnioskodawca otrzymał (wraz z bratem) w spadku po rodzicach mieszkanie. W kwietniu 2015 r. Wnioskodawca razem z bratem sprzedał to mieszkanie i podzielił otrzymane z tej transakcji pieniądze po połowie. Wnioskodawca za swoją część pieniędzy kupił mieszkanie, w celu zamieszkania w nim. W związku z tym, że otrzymane ze spadku pieniądze Wnioskodawca przeznaczył na własne cele mieszkaniowe, w kwietniu 2016 r. złożył do Urzędu Skarbowego deklarację PIT-39. Kwotę spadku Wnioskodawca wykazał jako zwolnioną na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po analizie treści wniosku z dnia 14 grudnia 2016 r przyjęto, że intencją Wnioskodawcy było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy wynajmowanie zakupionego mieszkania osobom trzecim do czasu, aż Wnioskodawca w nim zamieszka, nie spowoduje utraty zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje nawet w przypadku wynajmowania lokalu osobom trzecim, do momentu zamieszkania w nim.

Wnioskodawca twierdzi, iż spełnia warunek przeznaczenia otrzymanych środków na własne cele mieszkaniowe. Wnioskodawca kupił bowiem mieszkanie, ma zamiar w nim zamieszkać w chwili poprawienia się sytuacji finansowej. Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku uzyskania prawa do zwolnienia, ustawa niczego więcej nie wymaga, zatem to w jaki sposób Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyte mieszkanie nie ma znaczenia prawnego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 13 lutego 2017 r. Nr 0461-ITPB4.4511.867.2016.1.AW uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą PIT, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy PIT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe.

Za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, uważa się wydatki poniesione m.in. na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a ustawy PIT).

Należy zauważyć, że w orzecznictwie sądów administracyjnych prezentowane jest jednolite stanowisko, zgodnie z którym wykładnia językowa nie może prowadzić do zawężenia zwrotu niedookreślonego „własnych celów mieszkaniowych”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 ustawy PIT, lecz wymaga indywidualnej oceny w konkretnym stanie faktycznym.

Sądy administracyjne wskazują w swoich wyrokach, że „(...) czasowe, uzasadnione obiektywnymi okolicznościami wynajęcie zakupionych lokali mieszkalnych samo w sobie nie może przesądzać o tym, że podatnik nie będzie w nich realizował w tych mieszkaniach własnych celów mieszkaniowych. Ustawodawca nie zastrzegł w treści analizowanych przepisów, że własny cel mieszkaniowy w zakupionym lokalu ma być realizowany nieprzerwanie od daty jego nabycia”. Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. w następujących wyrokach NSA z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt II FSK 3126/14, z dnia 29 listopada 2016 r. II FSK 546/15, z dnia 4 lipca 2018 r. sygn. akt II FSK 1935/16.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w lutym 2015 r. Wnioskodawca nabył wraz z bratem mieszkanie w spadku po rodzicach. W kwietniu 2015 r. Wnioskodawca razem z bratem sprzedał to mieszkanie i podzielił otrzymane z tej transakcji pieniądze po połowie. Wnioskodawca za swoją część pieniędzy kupił mieszkanie, w celu zamieszkania w nim. Wnioskodawca zamierza wynajmować lokal osobom trzecim do momentu zamieszkania w nim. Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdza się, że przeznaczenie przez Wnioskodawcę przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym na nabycie innego lokalu mieszkalnego będzie korzystało ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy PIT. Czasowe wynajęcie zakupionego lokalu mieszkalnego do czasu zamieszkania w nim nie może przesądzać o tym, że Wnioskodawca nie będzie realizował własnych celów mieszkaniowych.

Z uwagi na powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W konsekwencji należało z urzędu dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, który nieprawidłowo stwierdził, m.in. że „(...) W świetle tych założeń wynikających z wykładni przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaspokaja własnych potrzeb mieszkaniowych osoba, która tak jak Wnioskodawca, ma zamiar nabyty lokal mieszkalny wynajmować. Również sama deklaracja Wnioskodawcy, że w przyszłości zamierza w tym lokalu zamieszkiwać nie stanowi przesłanki determinującej zastosowanie przedmiotowego zwolnienia”.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

• w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy) lub
• w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.