Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.40.2021.2.MJ
z 19 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 stycznia 2021 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z 14 kwietnia 2021 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek nr a, b, c będących we współwłasności małżeńskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

24 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek nr a, b, c będących we współwłasności małżeńskiej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 14 kwietnia 2021 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, przeformułowania pytań oraz brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną (Wnioskodawca z żoną ma wspólność majątkową małżeńską - ustawową) nabyli w drodze umowy kupna-sprzedaży następujące nieruchomości: w lipcu 2010 roku działkę rolną o powierzchni 32a, w listopadzie 2010 roku działkę rolną o powierzchni 30a 10 m2, w kwietniu 2011 roku działkę rolną o powierzchni 38a (ostateczna płatność za tę działkę nastąpiła w marcu 2012 roku). Każdą z ww. nieruchomości Wnioskodawca wraz z żoną zakupili jako osoby fizyczne, nie będące płatnikami VAT. Na dzień złożenia niniejszego wniosku nadal są właścicielami przedmiotowych działek. Nieruchomości zostały kupione od jednego właściciela i zlokalizowane są obok siebie. Działka, którą Wnioskodawca z żoną kupili jako pierwszą jest oddzielona od pozostałych działką o szerokości 10m, którą sprzedający pozostawił dla siebie jako dojazd do innych jego działek umożliwiając Wnioskodawcy i Jego żonie jedynie możliwość ewentualnego przeprowadzenia przez nią mediów.

W momencie zakupu każdej z działek sprzedający dołączył zaświadczenia wydane przez Wójta Gminy … stwierdzające, że Gmina nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu, na którym zlokalizowane są działki (obecnie stan ten nie uległ zmianie). W roku 2019, przed wejściem w życie Ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych tzw. „ustawy wiatrakowej” Wnioskodawca wystąpił o warunki zabudowy na każdej z przedmiotowych działek, ponieważ działki znajdują się w zasięgu oddziaływania turbin wiatrowych. W lipcu 2019 roku Wnioskodawca otrzymał decyzje o warunkach zabudowy pozwalającą na budowę trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na każdej z działek. Takie działanie miało na celu zabezpieczenie Wnioskodawcy i Jego żony przed ewentualną utratą wartości posiadanych działek. Brak prawomocnych warunków zabudowy po wejściu w życie tzw. „ustawy wiatrakowej” uniemożliwiłby w przyszłości wybudowanie domu przez Wnioskodawcę i Jego żonę lub ich dzieci.

Jednocześnie wiosną 2019 roku, kiedy Wnioskodawca i Jego żona dowiedzieli się, że Gmina będzie prowadzić prace polegające na utwardzeniu nawierzchni drogi dojazdowej m.in. do ich działek i położeniu nakładki asfaltowej, w uzgodnieniu z Gminą przed wykonaniem robót drogowych, wykonali na własny koszt odcinek sieci wodociągowej w pasie drogowym doprowadzając wodę do granicy ich działek (same działki nie zostały uzbrojone w wodę - nie zostały przyłączone). Wybudowany przez Wnioskodawcę i Jego żonę odcinek wodociągu został przekazany Gminie … zgodnie z ich wnioskiem o odpłatne przejęcie odcinka sieci wodociągowej. W związku z posiadaniem gruntów rolnych, żona Wnioskodawcy od maja 2015 roku jest zgłoszona do dobrowolnego ubezpieczenia w KRUS. Składki opłaca nadal. Cały czas, odkąd Wnioskodawca i Jego żona nabyli ziemię, płacą podatek rolny zgodnie z decyzją wydawaną przez Urząd Gminy. Obecnie działki są typowym terenem rolnym, nie ma na nich żadnych zabudowań ani innej infrastruktury. Nie zostały przekształcone w działki budowlane.

Aktualnie, w związku z pogorszeniem się sytuacji finansowej, Wnioskodawca i Jego żona zamierzają sprzedać te grunty. Odezwał się do Nich nabywca (ogłoszenia na … i tabliczka wykonana samodzielnie z napisem „sprzedam” i nr telefonu), który chce kupić dwie z trzech działek. W celu należytego przygotowania się do sprzedaży nieruchomości z zabezpieczeniem interesów Wnioskodawcy i Jego żony oraz uregulowaniem wszelkich formalności z tym związanych, poszukiwali Oni w Internecie informacji, w szczególności w zakresie konieczności uregulowania odpowiedniego podatku od sprzedaży. W Internecie przeczytali artykuł mówiący o tym, że w niektórych przypadkach sprzedaży gruntów, sprzedający jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT mimo, iż jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej i nie jest płatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że wniosek dotyczy następujących działek położonych w obrębie …, w gminie … w powiecie …:

1. oznaczonej numerem a na mapie wydanej przez Starostwo Powiatowe w … Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej,
2. oznaczonej numerem b na mapie wydanej przez Starostwo Powiatowe w .. Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej,
3. oznaczonej numerem c na mapie wydanej przez Starostwo Powiatowe w … Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej.
   
   

Nabycie powyższych działek, objętych przedmiotem wniosku było czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - zgodnie z zapisami w aktach notarialnych strony oświadczyły „że nie są podatnikami podatku VAT z tytułu dokonania niniejszej czynności”. Działki objęte zakresem wniosku od momentu ich nabycia nie były i nie są wykorzystywane do prowadzenia jakiejkolwiek działalności, z działek nigdy nie były (i nadal nie są) dokonywane żadne zbiory i dostawy produktów rolnych. Działki nie były nigdy nikomu udostępniane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca jako współwłaściciel działek nigdy nie występował o pozwolenie na budowę, ani nikt w Jego imieniu lub imieniu Jego żony o takie pozwolenie nie występował. Działki nie zostały nigdy uzbrojone, nie zostały ogrodzone, ani wyposażone w jakiekolwiek urządzenia i sieci kanalizacji sanitarnej. Są w takim samym stanie jak w momencie ich nabycia. Nie została zawarta jakakolwiek umowa przedwstępna przed sprzedażą działek objętych przedmiotem wniosku. Nie zostały udzielone żadne pełnomocnictwa dla działek objętych przedmiotem wniosku. Pozostałe informacje zawarte we wniosku pozostają bez zmian.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym w momencie sprzedaży dwóch działek jednocześnie Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT?
2. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym w momencie sprzedaży każdej z działek osobno Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT?
3. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym w momencie sprzedaży trzech działek jednocześnie Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy VAT podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 tejże ustawy działalność gospodarcza obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższej definicji dla kwalifikacji danej osoby jako podatnika podatku VAT nie jest konieczne posiadanie zarejestrowanej w CEIDG firmy. Decydujące są bowiem okoliczności o charakterze obiektywnym, co oznacza, że już sama działalność o cechach handlowych stanowi podstawę do uznania, że sprzedaż stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W świetle powyższego pojawia się więc pytanie, jakimi kryteriami należy kierować się przy ocenie konkretnej sprzedaży - czy stanowi ona podstawę do naliczenia podatku VAT, czy też jest poza jego zakresem?

Na to pytanie Wnioskodawca i Jego żona nie potrafią postawić jednoznacznej odpowiedzi, stąd ich wątpliwości. Niestety w ustawie VAT nie odnajdują oni żadnych wskazówek w tym zakresie. Pomocne teoretycznie mogłoby być orzecznictwo wydane w tym zakresie, nie mniej jednak Wnioskodawca i Jego żona nie odnajdują w nim jednoznacznej odpowiedzi. W doktrynie dominuje teza, iż sprzedaż majątku prywatnego, dokonywanego w ramach zwykłego zarządu prawem własności, sama w sobie nie stanowi działalności gospodarczej i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu.

Przykładowo w wyroku NSA z 6 lipca 2018 roku, I FSK 1986/16, możemy przeczytać: „To, czy dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane, działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności”.

Mając na względzie powyższe, stanowisko Wnioskodawcy przedstawia się następująco. Jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, Wnioskodawca ma prawo do zbycia części osobistego (prywatnego) majątku (nieruchomości) bez konieczności zapłaty podatku VAT, gdyż w przedstawionym stanie faktycznym nie spełnia przesłanek warunkujących możliwość stwierdzenia, iż działanie Wnioskodawcy będzie posiadało cechy działalności handlowej, która stanowiłaby podstawę do uznania, że sprzedaż stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednocześnie Wnioskodawca musi podkreślić, iż działki kupowane były z myślą o przyszłości w szczególności dzieci Wnioskodawcy i ewentualnej budowy domu. Jak wiele osób Wnioskodawca wraz z żoną zainwestowali posiadane środki finansowe w nieruchomości. Działania, jakie Wnioskodawca i Jego żona podjęli na przestrzeni czasu od momentu zakupu, nie zmieniły charakteru nabytych działek, nadal pozostają niezabudowane i nieuzbrojone, nadal są gruntami rolnymi.

Urząd Gminy …, nadal nie ma planu przestrzennego zagospodarowania terenu, na którym są położone działki objęte przedmiotem wniosku. Wnioskodawca nie działał i nie działa jak deweloper (działki nie zostały podzielone na mniejsze, nie została wydzielona droga wewnętrzna), który z tytułu handlu nieruchomościami czyni główne źródło dochodu. Działki nabyte zostały w trzech transakcjach, zatem sprzedając je maksymalnie również w trzech transakcjach nie można mówić o częstotliwości podejmowanych działań. Wystąpienie o warunki zabudowy dla każdej z działek miało jedynie na celu zapobieżenie ewentualnej utracie wartości działek, zatem Wnioskodawca zadbał jedynie o własny majątek. Pociągnięcie wodociągu, również było zadbaniem o majątek własny, jednocześnie wykonanie wodociągu w pasie drogi asfaltowej zdecydowanie podniosłoby koszty w porównaniu z budową odcinka sieci wodociągowej w drodze gruntowej. W tych okolicznościach, z uwagi na przedstawiony stan faktyczny w ocenie Wnioskodawcy najlepszym i jednocześnie najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest wystąpienie z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji, co pozwoli uniknąć niepotrzebnych problemów formalnych podczas dokonywania sprzedaży nieruchomości objętych wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej, w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT. W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku planowaną sprzedażą działek nr a, b, c będących we współwłasności małżeńskiej – za podatnika podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nabył w drodze umowy kupna-sprzedaży działki nr a, b, c. Działki kupowane były z myślą o przyszłości w szczególności dzieci Wnioskodawcy i ewentualnej budowy domu. Nabycie działek było czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Działki od momentu ich nabycia nie były i nie są wykorzystywane do prowadzenia jakiejkolwiek działalności, z działek nigdy nie były (i nadal nie są) dokonywane żadne zbiory i dostawy produktów rolnych. Działki nie były nigdy nikomu udostępniane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca jako współwłaściciel działek nigdy nie występował o pozwolenie na budowę, ani nikt w Jego imieniu lub imieniu Jego żony o takie pozwolenie nie występował. Działki nie zostały nigdy uzbrojone, nie zostały ogrodzone, ani wyposażone w jakiekolwiek urządzenia i sieci kanalizacji sanitarnej. Są w takim samym stanie jak w momencie ich nabycia. Nie została zawarta jakakolwiek umowa przedwstępna przed sprzedażą działek objętych przedmiotem wniosku. Nie zostały udzielone żadne pełnomocnictwa dla działek objętych przedmiotem wniosku. Gmina nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu, na którym zlokalizowane są działki (obecnie stan ten nie uległ zmianie).

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że jedyną aktywnością jaką podjął Wnioskodawca było wystąpienie przed wejściem w życie ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych tzw. „ustawy wiatrakowej” o warunki zabudowy dla każdej z działek, ponieważ działki znajdują się w zasięgu oddziaływania turbin wiatrowych. Takie działanie miało na celu zabezpieczenie Wnioskodawcy i Jego żony przed ewentualną utratą wartości posiadanych działek. Brak prawomocnych warunków zabudowy po wejściu w życie tzw. „ustawy wiatrakowej” uniemożliwiłby w przyszłości wybudowanie domu przez Wnioskodawcę i Jego żonę lub ich dzieci. Ponadto wiosną 2019 roku, kiedy Wnioskodawca i Jego żona dowiedzieli się, że Gmina będzie prowadzić prace polegające na utwardzeniu nawierzchni drogi dojazdowej m.in. do ich działek i położeniu nakładki asfaltowej, w uzgodnieniu z Gminą przed wykonaniem robót drogowych, wykonali na własny koszt odcinek sieci wodociągowej w pasie drogowym doprowadzając wodę do granicy ich działek (same działki nie zostały uzbrojone w wodę - nie zostały przyłączone). Wybudowany przez Wnioskodawcę i Jego żonę odcinek wodociągu został przekazany Gminie ….

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy sprzedaż przedmiotowych działek nr a, b, c nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Okoliczności przedstawione w opisie sprawy nie pozwalają uznać, że dokonując w przyszłości sprzedaży działek nr a, b, c będących we współwłasności małżeńskiej Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest uznanie podmiotu dokonującego dostawy za podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie, skoro do chwili obecnej Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów zwiększających wartość poszczególnych działek i nie będzie podejmował takich działań oraz działki nie były i nie są wykorzystywane w celach działalności gospodarczej, to planowaną sprzedaż działek nr a, b, c należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, planowana sprzedaż działek nr a, b, c będących we współwłasności małżeńskiej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że sprzedaż działek nr a, b, c będących we współwłasności małżeńskiej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu planowanych transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, Zainteresowany nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT od sprzedaży ww. działek.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy wskazać, że w kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla żony Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.