Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.115.2021.2.PRM
z 20 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 lutego 2021 r. (data wpływu 25 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 2 kwietnia 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 22 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.115.2021.1.PRM (doręczone Stronie 25 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 2 kwietnia 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 22 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.115.2021.1.PRM (doręczone 25 marca 2021 r.) dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza w 2021 r. dokonać sprzedaży zabudowanej nieruchomości o powierzchni 715 m2, położonej w miejscowości (…), przy ulicy (…), numer działki 1, gmina (…), dla której założona jest księga wieczysta nr (…).

Ww. nieruchomość Spółka nabyła w 1997 r. i stanowi ona Jej majątek.

Od 2015 r. Spółka wydzierżawia tę nieruchomość firmie, czyli w tym samym czasie nastąpiło pierwsze zasiedlenie nieruchomości. Najemca poniósł nakłady celem dostosowania i adaptacji nieruchomości względem prowadzonej przez siebie działalności finansując to przedsięwzięcie z własnych środków. Umowa między Spółką, a najemcą nie zobliguje Spółki do zwrotu poniesionych nakładów przez najemcę na modernizację nieruchomości.

Pismem z 2 kwietnia 2021 r. Spółka wskazała, że:

1. jest czynnym podatnikiem VAT;
2. nie przysługiwało Jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia działki nr 1. Działka została zakupiona od Urzędu Miasta Gminy (…) ze stawką „zw”;
3. ww. nieruchomość Spółka wykorzystywała do czynności opodatkowanych (prowadzenie działalności handlowej) oraz zwolnionych (wydzierżawienie części nieruchomości na cele mieszkaniowe);
4. na działce nr 1 znajduje się jeden budynek dwukondygnacyjny, który historycznie zgodnie z powyższym, służył prowadzeniu działalności handlowej oraz najmowi mieszkalnemu, a obecnie (przez aktualnego najemcę) służy do prowadzenia żłobka oraz przedszkola;
5. Spółka poniosła wydatki na ulepszenie budynku stanowiące co najmniej 30% jego wartości początkowej. Odbiór nieruchomości miał miejsce w 1999 r., jednak w późniejszym terminie Spółka także prowadziła prace modernizacyjne, które ostatecznie zakończyły się w 2013 r.

Spółce nie są znane nakłady, które poniósł najemca na ulepszenie budynku, ale biorąc pod uwagę, że budynek zgodnie z wymogami musiał być przystosowany do prowadzenia żłobka i przedszkola, to Spółka przewiduje, że nakłady przekroczyły 30% jego wartości początkowej. Najemca prowadzi w budynku działalność od października 2015 r.;

6. Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na ulepszenie budynku;
7. Najemca wykorzystuje nieruchomość do czynności zwolnionych z VAT;
8. Najemca nieruchomości wskazany we wniosku będzie jej nabywcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości zlokalizowanej w (…) przy ulicy (…), nr działki 1, której Spółka zamierza dokonać w 2021 r. może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. z późniejszymi zmianami?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Według oceny opisanego zdarzenia przyszłego dotyczącego sprzedaży nieruchomości zabudowanej położonej w miejscowości (…) przy ulicy (…), nr działki 1, gmina (…), KW nr (…) może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. z późniejszymi zmianami.

Zgodnie bowiem z opisanym stanem, pierwsze zasiedlenie tej nieruchomości w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniem podatkiem VAT nastąpiło w 2015 r. Nieruchomość ta stanowiła i nadal stanowi majątek Spółki. Od pierwszego zasiedlenia tej nieruchomości w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniem podatkiem VAT a planowanym terminem sprzedaży nieruchomości upłynie okres sześcioletni, a zatem dłuższy niż dwa lata.

Znajduje zatem przy planowanej sprzedaży zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu: „zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem, gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynków, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata” (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 października 2018 r. 0113-KDIPT1-2.4012.610.2018.3.JS).

Także nakłady inwestycyjne poniesione przez najemcę nie mogą decydować o możliwości skorzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, ponieważ przy określaniu pierwszego zasiedlenia posłużono się pojęciem „ulepszenie”, którego znaczenie wynika z przepisów o podatku dochodowym. Wartość początkowa ulega zwiększeniu o poniesione nakłady na ulepszenie środków trwałych jedynie wtedy, gdy są one poniesione bezpośrednio przez podatnika, a nie przez podmiot korzystający z tych nieruchomości na podstawie określonego tytułu prawnego, np. umowy najmu.

W sytuacji przedstawionej w pytaniu, wydatki poniesione przez najemcę (w tym również wydatki przekraczające 30% wartości początkowej obiektu) nie mogą stanowić u właściciela obiektu wydatków na ulepszenie środka trwałego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Nie mogą one zatem wpływać na ocenę pierwszego zasiedlenia obiektu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT (interpretacje Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 listopada 2014 r., IPPP1/443-1035/14-3/ MPe i z dnia 12 listopada 2014 r., IPPP1/443-1038/14-3/MP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685), zwanej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika, bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Jak wynika z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 z późn.zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich miało miejsce pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Przy czym, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów tj. zarówno nieruchomości, jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT oraz wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka – czynny podatnik VAT - w 1997 r. zakupiła od Gminy do majątku firmy działkę nr 1. Spółka zakupiła działkę ze stawką zw., tym samym Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na ww. działce znajduje się budynek dwukondygnacyjny, który Spółka w części wydzierżawiała na cele mieszkaniowe (zwolnione od podatku VAT) oraz wykorzystywała do prowadzenia działalności handlowej (opodatkowanej podatkiem VAT).

Spółka poniosła wydatki na ulepszenie budynku stanowiące co najmniej 30% jego wartości początkowej. Odbiór nieruchomości miał miejsce w 1999 r. Spółka w późniejszym terminie prowadziła na nieruchomości prace modernizacyjne, które ostatecznie zakończyły się w 2013 r. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na ulepszenie budynku.

Od 2015 r. Spółka wydzierżawia ww. zabudowaną nieruchomość najemcy. Budynek znajdujący się na działce najemca wykorzystuje do prowadzenia żłobka i przedszkola. Najemca prowadzi działalność gospodarczą zwolnioną od podatku VAT.

Najemca z własnych środków finansowych poniósł nakłady celem dostosowania i adaptacji budynku względem prowadzonej przez siebie działalności. Spółce nie są znane nakłady, które poniósł najemca na ulepszenie budynku, ale biorąc pod uwagę, że budynek zgodnie z wymogami musiał być przystosowany do prowadzenia żłobka i przedszkola, to Spółka przewiduje, że nakłady przekroczyły 30% jego wartości początkowej. Umowa między Spółką, a najemcą nie zobliguje Spółki do zwrotu nakładów poniesionych przez najemcę na modernizację nieruchomości.

Spółka zamierza dokonać zbycia przedmiotowej nieruchomości na rzecz najemcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla dostawy ww. nieruchomości zabudowanej.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla budynku znajdującego się na działce nr 1 zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości miało miejsce pierwsze zasiedlenie, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy.

Jak już wskazano powyżej pierwsze zasiedlenie to zajęcie nieruchomości do używania po jego wybudowaniu lub ulepszeniu. Natomiast ulepszenie - zgodnie z art. art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

Podkreślenia zatem wymaga fakt, że wartość początkowa budynku, budowli lub ich części ulega zwiększeniu o poniesione nakłady na ulepszenie środków trwałych jedynie w sytuacji, gdy są one poniesione bezpośrednio przez podatnika, a nie przez podmiot korzystający z tych nieruchomości na podstawie określonego tytułu prawnego, np. umowy najmu.

Z punktu widzenia prawa cywilnego właściciel gruntu oddanego w najem, dzierżawę, użyczenie jest również właścicielem np. wzniesionych na nim budynków i budowli. Sposób rozliczenia się przez strony umowy najmu/dzierżawy/użyczenia w związku z ulepszeniami poczynionymi przez użytkownika na nieruchomość, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku umowy najmu/dzierżawy/użyczenia, ustawie lub zasadom współżycia społecznego, co wynika z brzmienia art. 353¹ Kodeksu cywilnego.

Jak stanowi art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższego wynika, że dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie (art. 694 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 676 Kodeksu cywilnego, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy (art. 705 Kodeksu cywilnego).

W analizowanej sprawie Spółka wskazała, że zamierza sprzedać budynek wraz z działką nr 1 obecnemu najemcy. Na działce znajduje się budynek dwukondygnacyjny. Nieruchomość została nabyta do majątku Spółki w 1997 r. natomiast od 2015 r. jest wydzierżawiona firmie, która w celu dostosowania i adaptacji nieruchomości poniosła, z własnych środków finansowych, nakłady na jej modernizację tj. przystosowanie nieruchomości do prowadzenia żłobka i przedszkola. Umowa zawarta pomiędzy najemcą a Spółką nie zobowiązuje Wnioskodawcy do zwrotu nakładów poniesionych przez najemcę. Spółka przewiduje, że najemca poniósł nakłady przekraczające 30% wartości początkowej budynku.

Jak ustalono powyżej wartość początkowa środków trwałych ulega zwiększeniu o poniesione nakłady na ulepszenie środków trwałych jedynie w sytuacji, gdy są one poniesione bezpośrednio przez podatnika.

Zatem, w przedstawionych okolicznościach sprawy wydatki poniesione przez najemcę, w tym również wydatki przekraczające 30% wartości początkowej nieruchomości - które zgodnie z umową zawartą pomiędzy stronami najmu nieruchomości nie zobowiązują Spółki do ich zwrotu na rzecz najemcy - nie mogą stanowić u Wnioskodawcy wydatków na ulepszenie środka trwałego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Nie mogą one zatem wpływać na ocenę pierwszego zasiedlenia obiektu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Z okoliczności sprawy przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka w 1997 r. nabyła działkę nr 1. Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie znajdującego się na działce dwukondygnacyjnego budynku stanowiące co najmniej 30% jego wartości początkowej. Odbiór nieruchomości miał miejsce 1999 r. Z wniosku wynika również, że Spółka przeprowadzała później prace modernizacyjne, które zakończyły się w 2013 r. Spółka zamierza sprzedać nieruchomość obecnemu najemcy. Zatem, dostawa przedmiotowej nieruchomości nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim. Od oddania nieruchomości do użytkowania do jej dostawy upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji dostawa ww. nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, dostawa gruntu tj. działki nr 1, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na to, że w analizowanej sprawie dotyczącej dostawy zabudowanej nieruchomości – działki nr 1 - ma zastosowanie zwolnienie wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10, analiza zwolnienia dla dostawy przedmiotowej nieruchomości na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jest bezpodstawna.

Podsumowując, należy stwierdzić, że dla dostawy zabudowanej nieruchomości znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Powyższe zwolnienie - stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy - obejmie również sprzedaż działki.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.