2021.04.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.88.2021.1.JKT
z 26 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lutego 2021 r. (data wpływu 26 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

czy składka na ubezpieczenie majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej w SSE, a także składka z tytułu utraconych korzyści (dochodów) stanowią koszt uzyskania przychodu działalności gospodarczej wykonywanej w tej strefie - jest nieprawidłowe,
czy poniesiona w wyniku pożaru strata, zarówno w środkach obrotowych jak i w majątku trwałym, rozpoznana i zaliczona na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym do kosztów uzyskania przychodów, stanowi dla spółki koszt uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w SSE - jest prawidłowe,
czy otrzymane przez Spółkę odszkodowanie za utracony w wyniku pożaru majątek trwały i obrotowy - wykorzystywany do działalności gospodarczej prowadzonej w SSE - jest przychodem z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę w specjalnej strefie ekonomicznej i tym samym wpływa on na wynik finansowy (dochód lub stratę) osiągniętą przez Spółkę w SSE - jest nieprawidłowe,
czy otrzymane przez Spółkę odszkodowanie za utratę zysku z powodu pożaru jest przychodem z działalności gospodarczej Spółki prowadzonej przez Spółkę w SSE - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

czy składka na ubezpieczenie majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej w SSE, a także składka z tytułu utraconych korzyści (dochodów) stanowią koszt uzyskania przychodu działalności gospodarczej wykonywanej w tej strefie,
czy poniesiona w wyniku pożaru strata, zarówno w środkach obrotowych jak i w majątku trwałym, rozpoznana i zaliczona na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym do kosztów uzyskania przychodów, stanowi dla spółki koszt uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w SSE,
czy otrzymane przez Spółkę odszkodowanie za utracony w wyniku pożaru majątek trwały i obrotowy - wykorzystywany do działalności gospodarczej prowadzonej w SSE - jest przychodem z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę w specjalnej strefie ekonomicznej i tym samym wpływa on na wynik finansowy (dochód lub stratę) osiągniętą przez Spółkę w SSE,
czy otrzymane przez Spółkę odszkodowanie za utratę zysku z powodu pożaru jest przychodem z działalności gospodarczej Spółki prowadzonej przez Spółkę w SSE.

We wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym prowadzącym działalność produkcyjną w zakresie opakowań.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie:

Zezwolenia nr (…) z dnia 5 lipca 2011 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie następujących wyrobów wytworzonych na terenie strefy (wg PKWiU):
- 23.13 - szkło gospodarcze,
- 25.73.50 - formy odlewnicze do metali; skrzynki formierskie; płyty podmodelowe; modele odlewnicze,
- 25.99.29 - pozostałe wyroby z metali nieszlachetnych, gdzie indziej niesklasyfikowane,
- 25.62.20 - pozostałe usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych,
- 38.11.5 - odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu,
- 38.32 - usługi w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych; surowce wtórne;
- 49.41 - transport drogowy towarów,
- 52.10 - magazynowanie i przechowywanie towarów,
- 52.24 - usługi przeładunku towarów,
- 62.02 - usługi związane z doradztwem w zakresie informatyki,
- 62.03 - usługi związane z zarządzaniem siecią i systemami informatycznymi,
- 63.11 - usługi przetwarzania danych; usługi zarządzania stronami internetowymi (hosting) i podobne usługi,
- 71.20 - usługi w zakresie badań i analiz technicznych,
- 72.19 - usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych,
Zezwolenia nr (…) z dnia 23 grudnia 2013 r. (zmienionego następnie Decyzją Ministra Rozwoju i Finansów nr (…) z dnia 14 grudnia 2016 r. w zakresie terminów ponoszenia nakładów inwestycyjnych i zakończenia inwestycji) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie następujących wyrobów wytworzonych na terenie strefy (wg PKWiU):
- 23.13 - szkło gospodarcze,
- 25.73.50 - formy odlewnicze do metali; skrzynki formierskie; płyty podmodelowe; modele odlewnicze,
- 25.99.29 - pozostałe wyroby z metali nieszlachetnych, gdzie indziej niesklasyfikowane,
- 25.62.20 - pozostałe usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych,
- 49.41 - transport drogowy towarów,
- 52.10 - magazynowanie i przechowywanie towarów,
- 52.24 - usługi przeładunku towarów,
- 62.02 - usługi związane z doradztwem w zakresie informatyki,
- 62.03 - usługi związane z zarządzaniem siecią i systemami informatycznymi,
- 63.11 - usługi przetwarzania danych; usługi zarządzania stronami internetowymi (hosting) i podobne usługi,
- 71.20 - usługi w zakresie badań i analiz technicznych,
- 72.19 - usługi w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych,
-oraz sprzedaży odpadów powstałych w związku z prowadzeniem wyżej wymienionej działalności sklasyfikowanych pozycjach 38.11.5 odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu oraz 38.32 usługi w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych.

Dochód Spółki uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej w strefie jest - na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - wolny od podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w strefie dokonała ubezpieczenia majątku trwałego i obrotowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej w strefie od nieszczęśliwych zdarzeń, niezależnych do Spółki, które mogłyby prowadzić do uszczerbku w majątku Spółki. Zakresem ubezpieczenia objęto również utracone korzyści (zyski) w następstwie wystąpienia ryzyk określonych w umowie, w tym z tytułu utraty majątku w wyniku nieszczęśliwego zdarzenia np. pożaru.

W dniu 20 września 2020 r. doszło do pożaru na automacie szklarskim linii nr 9, który doprowadził do rozległego uszkodzenia automatu linii nr 9 oraz do uszkodzenia sąsiadującego automatu linii nr 8. Powstałe uszkodzenia skutkowały zatrzymaniem produkcji na okres około 1 tygodnia na automacie linii nr 8 oraz trwałą utratą produkcji na automacie linii nr 9. Linia ta wymaga całkowitej wymiany. Wypłacona przez Ubezpieczyciela kwota odszkodowania (w wysokości bezspornej) wyniosła 50% kosztu zakupu nowego automatu. Spółka oczekuje wypłaty kolejnych transz odszkodowania, w tym z tytułu utraty zysku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy składka na ubezpieczenie majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej w SSE, a także składka z tytułu utraconych korzyści (dochodów) stanowią koszt uzyskania przychodu działalności gospodarczej wykonywanej w tej strefie?
Czy poniesiona w wyniku pożaru strata, zarówno w środkach obrotowych jak i w majątku trwałym, rozpoznana i zaliczona na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym do kosztów uzyskania przychodów, stanowi dla spółki koszt uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w SSE?
Czy otrzymane przez Spółkę odszkodowanie za utracony w wyniku pożaru majątek trwały i obrotowy - wykorzystywany do działalności gospodarczej prowadzonej w SSE - jest przychodem z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę w specjalnej strefie ekonomicznej i tym samym wpływa on na wynik finansowy (dochód lub stratę) osiągniętą przez Spółkę w SSE?
Czy otrzymane przez Spółkę odszkodowanie za utratę zysku z powodu pożaru jest przychodem z działalności gospodarczej Spółki prowadzonej przez Spółkę w SSE?

Zdaniem Wnioskodawcy:

uiszczona składka za ubezpieczenie majątku wykorzystywanego w SSE, a także składka za utracone korzyści (dochody) są kosztem uzyskania przychodu z działalności gospodarczej wykonywanej w SSE i tym samym składki te wpływają na wysokość dochodu uzyskanego przez Spółkę w SSE,
straty spowodowane pożarem, rozpoznane na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i obliczone zgodnie z przepisami tej ustawy stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów w SSE i tym samym wpływają na wysokość dochodu uzyskanego w SSE,
otrzymane odszkodowanie jest przychodem ściśle związanym z prowadzoną przez Spółkę w SSE działalnością gospodarczą i w konsekwencji zdarzenie to kształtuje wysokość dochodu (straty) uzyskanego przez Spółkę w SSE,
otrzymane odszkodowanie z tytułu utraconego zysku, w wyniku pożaru majątku trwałego i obrotowego wykorzystywanego przez Spółkę w SSE jest przychodem z działalności gospodarczej Spółki wykonywanej w SSE i w konsekwencji zdarzenie to kształtuje wysokość dochodu (straty) uzyskanego przez Spółkę w SSE.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad. 1

W przekonaniu Spółki uiszczona - tytułem ubezpieczenia majątku Spółki wykorzystywanego w SSE - składka stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Także składka uiszczona tytułem zabezpieczenia się przed utratą korzyści (dochodu) stanowi w rozumieniu powołanego przepisu koszt uzyskania przychodów. Stosownie do tego przepisu kosztem uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Skoro, w celu zabezpieczenia źródła przychodów, Spółka zawarła umowę ubezpieczenia majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i z tego tytułu poniosła składkę to składka ta stanowi dla niej koszt uzyskania przychodów. Niewątpliwie jest to koszt działalności gospodarczej wykonywanej w SSE. Umowa ubezpieczenia dotyczy majątku wykorzystywanego w SSE jak również utraconych korzyści (dochodów) z działalności prowadzonej w SSE.

Ad. 2

Stosownie do art. 16 ust.1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W przedstawionym stanie faktycznym przyczyna likwidacji środka trwałego (automatu szklarskiego linii nr 9) nastąpiła nie z powodu zmiany rodzaju działalności gospodarczej lecz z powodu wystąpienia zdarzenia losowego tj. pożaru. Podkreślić należy, że ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów tylko określony rodzaj straty w środkach trwałych, tym samym inne rodzaje strat mogą stanowić dla podatnika koszt uzyskania przychodu. Poniesiona strata, w przedstawionym stanie faktycznym, to efekt wystąpienia zdarzenia losowego, niezawinionego przez Spółkę ani jej pracowników. To zdarzenie losowe (pożar) było oczywiście zdarzeniem niechcianym i niezamierzonym przez Spółkę. Strata, aczkolwiek nie została poniesiona w celu uzyskania przychodu to wiąże się z wprost z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wysokość straty w środkach trwałych - które stanowią koszt uzyskania przychodów - ustawodawca ogranicza w art. 16 ust. 1 pkt 6 stanowiąc, iż nie są kosztami uzyskania przychodów straty w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych, w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Przytoczona regulacja jednoznacznie potwierdza, iż strata - w określonej wysokości - jest kosztem uzyskania przychodu. Mając na uwadze powyższe, i zakładając, że Spółka właściwie udokumentowała wysokość straty oraz przyczyny jej powstania, należy ustalić czy strata ta będzie mogła zostać rozpoznana jako koszt działalności gospodarczej Spółki w SSE. W przekonaniu Spółki, powstała strata jest wyłącznie związana z jej działalnością w SSE i tym samym stanowi koszt uzyskania przychodu z działalności w SSE. Strata ta powstała bowiem na majątku, który był wykorzystywany wyłącznie do uzyskiwania przychodu w SSE. Majątek ten nie generował innych przysporzeń, niż przychody w SSE, do których miał zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 3 i 4

Z tytułu opisanej w stanie faktycznym szkody Spółka otrzymała już część odszkodowania i oczekuje na dalsze transze z tytułu umowy ubezpieczenia. Niewątpliwie wysokość odszkodowania pozostaje w oczywistej relacji z wysokością straty rozpoznanej przez Spółkę jako koszt uzyskania przychodów. Całkowita utrata automatycznej linii szklanej nr 9 spowodowała powstanie znacznej szkody. W wysokości szkody zawiera się strata z tytułu likwidacji tego środka trwałego, rozpoznana jako koszt uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w SSE. Spółka nie ma żadnych wątpliwości, iż otrzymane odszkodowanie stanowi dla niej przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka także uważa, że skoro przychód ten pozostaje w bezpośrednim związku ze stratą, rozpoznaną jako koszt działalności gospodarczej w SSE to przychód ten musi być zaliczony do przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę w SSE. Istnieje logiczny, bezpośredni i nierozerwalny związek pomiędzy następującymi po sobie zdarzeniami: opłacenie składki tytułem ubezpieczenia (koszt działalności gospodarczej w SSE), wystąpienie zdarzenia losowego, w wyniku którego doszło do straty (koszt działalności gospodarczej w SSE), wypłacenie odszkodowania pokrywającego także tę stratę (przychód z działalności gospodarczej prowadzonej w SSE). Podejmowana, w niektórych interpretacjach indywidulanych, próba wykazania, iż przychód z tytułu uzyskanego odszkodowania jest jedynie przychodem związanym z działalnością gospodarczą, ale nie jest przychodem z tejże działalności, a tym samym nie jest przychodem z działalności w SSE musi zostać w tych okolicznościach uznana za sprzeczną z zasadami racjonalnego rozumowania. Próba ta prowadziłaby to wprowadzenia obowiązku pokrywania przez podatników strat powstałych w wyniku wystąpienia zdarzeń losowych, będących kosztami działalności gospodarczej w SSE, przychodami ze sprzedaży produktów lub usług wytworzonych w SSE, bez możliwości pokrycia tych strat otrzymanym od ubezpieczyciela odszkodowaniem. Przy czym, koncepcja ta prowadziłaby do przyjęcia, że otrzymane odszkodowanie - jako przychód z działalności gospodarczej poza strefą - jest de facto - w całości dochodem, od którego podatnik ma zapłacić 19% podatek od dochodów osób prawnych. Wszak strata (szkoda), którą to odszkodowanie pokrywa może być podatkowo rozpoznana jedynie jako koszt działalności w SSE a nie jako koszt działalności gospodarczej poza SSE. W ten sposób przyjęta w niektórych indywidualnych interpretacjach linia orzecznicza ma na celu jedynie zwiększenie obciążeń podatkowych podatników, jednakże linia ta nie ma jakiegokolwiek uzasadnienia ekonomicznego i prawnego. Wszak odszkodowanie pokrywa powstałą szkodę i w żaden sposób nie zwiększa majątku podatnika; nie jest dla niego przysporzeniem zwiększającym wartość aktywów. Tymczasem traktowanie odszkodowania jako przychodu nieuzyskanego z działalności w SSE i jednocześnie rozpoznanie podatkowe straty powstałej w wyniku zdarzenia losowego jako związanej z kosztem uzyskania przychodu w SSE prowadzi do wykreowania u Spółki dochodu równego wysokości odszkodowania. Innymi słowy Spółka ma oddać fiskusowi 19% odszkodowania pokrywającego szkodę. W konsekwencji, - przyjmując taką, błędną interpretacje przepisów, fiskus opodatkowuje faktycznie nie dochód Spółki a jej szkodę (stratę). Przeprowadzone rozważania prowadzą do wniosku, że wykładnia gospodarcza jednoznacznie potwierdza, iż w opisanym stanie faktycznym jedynie poprawnym rozwiązaniem jest przyjęcie, iż otrzymane odszkodowanie jest przychodem uzyskanym z działalności w SSE. Wykładni tej nie podważają także inne rodzaje wykładni przepisów, a w szczególności nie jest ona sprzeczna z wykładnią językową.

Takiej wykładni dokonał między innymi WSA we Wrocławiu w wyroku z 18 grudnia 2018 r sygn. akt I SA/Wr 1098/18 podkreślając, że kluczowy w sprawie jest zakres pojęcia „dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia”. WSA wskazał, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia dochodów z działalności gospodarczej, w tym także z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Ustawa definiuje natomiast dochód stanowiąc w art. 7 ust. 2, że dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Co do rozumienia przychodu wskazać należy i zaaprobować pogląd, według którego przyjmuje się, że analiza poszczególnych jednostek redakcyjnych art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. pozwala na ustalenie pewnych desygnatów przychodu podatkowego. Będą to uzyskane (a w przypadku wymienionym w art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. również należne) wartości materialne, w sposób definitywny zwiększające aktywa podatnika lub zmniejszające jego pasywa. Do przychodów takich - co do zasady - zaliczyć można na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. m.in. otrzymane pieniądze.

Sąd doszedł do przekonania, że za dochód z działalności gospodarczej należy uznać wszelki efekt ekonomiczny (finansowy) zarobkowej działalności wytwórczej, budowlanej, handlowej, usługowej oraz poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania kopalin ze złóż, a także działalności zawodowej, wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły. Jednocześnie Sąd w pełni podzielił pogląd wyrażony przez NSA w wyroku z dnia 15 lutego 2018 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 245/16, że nie ma uzasadnionych podstaw, aby twierdzić, że przez dochód taki należy rozumieć tylko takie świadczenie, które stanowi bezpośrednio cenę za konkretny towar lub usługę, z kategorycznym wyłączeniem jakichkolwiek innych świadczeń.

Sąd zgodził się również z oceną wyrażoną w powyższym wyroku NSA, że dochodem z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. są wszelkie przysporzenia wynikające z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE, o ile tytuł ich otrzymania zawiera się w zakresie przedmiotowym działalności określonej w zezwoleniu. W tym zakresie NSA podkreślił, że jeżeli rekompensata pozostaje w ścisłym, bezpośrednim i racjonalnym związku z przedmiotem działalności gospodarczej określonym w zezwoleniu i prowadzonej przez Spółkę na obszarze SSE to nie ma przeszkód aby uznać, że rekompensata ta powinna być rozliczona w ramach dochodu strefowego. Sąd dostrzegł, że sprawa rozpoznawana przez NSA dotyczyła rekompensaty z tytułu rezygnacji przez kontrahenta z odbioru części wcześniej zamówionego towaru, a nie odszkodowania otrzymanego od ubezpieczyciela, którego dotyczy spór w niniejszej sprawie, jednakże zdaniem Sądu istotne znaczenie mają ogólne wnioski sformułowane przez NSA w powyższej sprawie. Zatem podzielając w pełni stanowisko NSA, Sąd stwierdził, że dla oceny możliwości skorzystania przez podatnika ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. istotny jest ów ścisły, bezpośredni i racjonalny związek otrzymanego świadczenia (w tym przypadku odszkodowania) z przedmiotem działalności gospodarczej określonym w zezwoleniu i prowadzonej przez Spółkę na obszarze SSE.

Oceniając z kolei charakter odszkodowania (świadczenia pieniężnego otrzymanego od ubezpieczyciela z tytułu zawartej polisy ubezpieczeniowej) trzeba wziąć pod uwagę, że odszkodowanie takie należy rozpoznać jako przychód podatkowy otrzymany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. Tak wypowiedział się również WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 2 października 2013 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 959/13 oraz NSA w wyroku z dnia 21 lipca 2016 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 1154/14. W konsekwencji Sąd stanął na stanowisku, że organ interpretacyjny naruszył przepis art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. poprzez jego błędną wykładnię, skutkującą przyjęciem, że przychód z tytułu odszkodowania nie jest następstwem prowadzonej działalności gospodarczej wynikającej z zezwolenia strefowego, a w konsekwencji nie stanowi przychodu podlegającego zwolnieniu z opodatkowania na podstawie tego przepisu. Sąd co do zasady przyznał też rację organowi, że zwolnienie określone w powyższym przepisie powinno być interpretowane ściśle, jednakże konieczność wykładni ścisłej nie może prowadzić do zawężenia jego zakresu.

W ocenie Sądu podatnicy podejmują różnego rodzaju czynności prawne i faktycznych, bez podjęcia których działalność podstawowa nie byłaby w ogóle możliwa lub które bezpośrednio wynikają z faktu prowadzenia określonej działalności gospodarczej. Do tego rodzaju czynności zaliczyć trzeba również zawieranie polis ubezpieczeniowych, będące przejawem zabezpieczenia nie tylko mienia wykorzystywanego w tejże działalności ale również uzyskiwanego z niej przychodu i stanowiące w obecnym czasie de facto normę prowadzenia działalności gospodarczej. Brak jest przy tym przeszkód do uznania, że miałoby to nie dotyczyć również konkretnej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia. Zabezpieczenie mienia i przychodu w SSE nabiera zresztą szczególnego znaczenia, bowiem głównym zadaniem SSE jest przyspieszanie rozwoju gospodarczego regionów (poprzez jak największe wykorzystanie ich własnych zasobów) trapionych stagnacją ekonomiczną: uboższych, mniej rozwiniętych, omijanych przez inwestorów, dotkniętych wysokim bezrobociem. Brak podjęcia przez podmiot gospodarczy prowadzący działalność na terenie SSE stosownych działań w tym zakresie (polegających na zawarciu odpowiednich polis), w razie zaistnienia zdarzeń losowych mógłby skutkować utratą majątku i znaczącym zmniejszeniem przychodu, co przełożyłoby się w sposób bezpośredni na ograniczenie w realizacji przywołanego wyżej głównego zadania funkcjonowania strefy.

Na ekonomiczny wynik działalności gospodarczej mogą składać się, obok dochodów ze sprzedaży wytworzonych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w Zezwoleniu, również przychody i koszty warunkujące uzyskanie przychodu ze sprzedaży lub pozostające z nim w ścisłym, bezpośrednim i racjonalnym związku. Taki związek istnieje w przypadku odszkodowań otrzymanych z tytułu zawartych przez podatnika dwóch polis (polisy ubezpieczenia mienia i polisy obejmującej utratę zysku), które to polisy dotyczyły mienia produkcyjnego położonego na terenie SSE i zostały zrealizowane na skutek zdarzenia losowego, jakim był pożar. Nie ulega wątpliwości, że działalność produkcyjna na terenie SSE może być prowadzona wyłącznie w oparciu o majątek produkcyjny i fakt jego posiadania przekłada się w sposób bezpośredni na zawarcie umowy ubezpieczenia tego majątku, wziąwszy pod uwagę zwłaszcza wyżej wskazane aspekty związane z zawieraniem polis traktowanym jako norma życia gospodarczego, jak również aspekty dotyczące realizacji szczególnych zadań strefy. W tej sytuacji nie ma wątpliwości, że uzyskanie opisanych odszkodowań należy uznać za element działalności gospodarczej wskazanej w treści Zezwolenia. Zatem należy konsekwentnie stwierdzić, że również odszkodowanie otrzymane od ubezpieczyciela z tytułu polisy ubezpieczenia mienia produkcyjnego położonego na terenie SSE oraz polisy obejmującej utratę zysku osiąganego w działalności produkcyjnej na terenie SSE, stanowić powinno przychód otrzymany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie odpowiedniego zezwolenia.

Podobne zapatrywania wyraził - uznając stanowisko podatnika za prawidłowe - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidulanej interpretacji znak: ITPB3/4510-588/15/MK z 27 stycznia 2016 r.

Spółka w całej rozciągłości przyjmuje przytoczone rozważania WSA we Wrocławiu za własne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop). Ponadto, w myśl art. 7 ust. 4 updop, przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3 tego artykułu.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zatem przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

środkami trwałymi.

Art. 16 ust. 1 pkt 5 updop stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 updop. Tak więc, kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie strata w środkach trwałych w części, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi.

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1670 z późn. zm.).

Na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1670, z późn. zm., dalej: „ustawa o SSE”), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei, stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Dokonując analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę strefowego podatek dochodowy.

Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, zgodnie z wykładnią językową danej regulacji.

Dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy wskazać, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Ze zwolnienia nie korzystają również dochody związane z działalnością na terenie strefy, bowiem ustawodawca w przepisie ustanawiającym zwolnienie świadomie użył określenia „dochody z działalności gospodarczej” a nie sformułowania „dochody związane z wykonywaniem działalności gospodarczej”.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Zwolnieniem podatkowym objęty jest zatem dochód wygenerowany bezpośrednio z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wymienionej wprost w zezwoleniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W dniu 20 września 2020 r. doszło do pożaru na automacie szklarskim linii nr 9, który doprowadził do rozległego uszkodzenia automatu linii nr 9 oraz do uszkodzenia sąsiadującego automatu linii nr 8. Powstałe uszkodzenia skutkowały zatrzymaniem produkcji na okres około 1 tygodnia na automacie linii nr 8 oraz trwałą utratą produkcji na automacie linii nr 9. Linia ta wymaga całkowitej wymiany. Wypłacona przez Ubezpieczyciela kwota odszkodowania (w wysokości bezspornej) wyniosła 50% kosztu zakupu nowego automatu. Spółka oczekuje wypłaty kolejnych transz odszkodowania, w tym z tytułu utraty zysku. Wypłacona przez Ubezpieczyciela kwota odszkodowania (w wysokości bezspornej) wyniosła 50% kosztu zakupu nowego automatu. Spółka oczekuje wypłaty kolejnych transz odszkodowania, w tym z tytułu utraty zysku.

Ad.1.

Przedmiotem wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest kwestia ustalenia, czy składka na ubezpieczenie majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej w SSE, a także składka z tytułu utraconych korzyści (dochodów) stanowią koszt uzyskania przychodu działalności gospodarczej wykonywanej w tej strefie.

Odnosząc się do ww. pytania wskazać należy, że zasadniczym elementem stosowania ulgi o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, jest łączne wystąpienie dwóch warunków:

prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, zgodnie z wykładnią językową danej regulacji.

Zwolnieniem podatkowym objęty jest zatem dochód wygenerowany bezpośrednio z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wymienionej wprost w zezwoleniu.

Zwrócić należy uwagę na ugruntowaną w orzecznictwie oraz doktrynie zasadę zakazu rozszerzającej wykładni przepisów mających za przedmiot zwolnienia podatkowe, co w omawianym przypadku znajduje dodatkowe uzasadnienie w postaci sformułowania przepisu art. 17 ust. 4 updop, akcentującego wyłączność zwolnienia od podatku dochodów z działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Wobec takiego zapisu, nie można zaakceptować poglądu, że do dochodów zwolnionych należy zaliczyć także dochody z innych tytułów (niż działalność gospodarcza), jeżeli tylko w jakichś sposób dotyczyć będą działalności produkcyjnej na terenie strefy (z której dochody zostały zwolnione).

Zatem, w oparciu o powyższe wyjaśnienia, składka na ubezpieczenie majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej w SSE, a także składka z tytułu utraconych korzyści (dochodów) nie stanowi koszt uzyskania przychodu działalności gospodarczej wykonywanej w tej strefie. Nie wykazuje bowiem związku z dochodami z działalności gospodarczej określonej w zezwolenia, lecz wynika z odrębnej umowy, której przedmiotem jest ubezpieczenie majątku trwałego i obrotowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej w strefie od nieszczęśliwych zdarzeń, niezależnych do Spółki, które mogłyby prowadzić do uszczerbku w majątku Spółki oraz ryzyk określonych w umowie, w tym z tytułu utraty majątku w wyniku nieszczęśliwego zdarzenia np. pożaru.

Ad.2.

W pytaniu nr 2 wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy poniesiona w wyniku pożaru strata, zarówno w środkach obrotowych jak i w majątku trwałym, rozpoznana i zaliczona na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym do kosztów uzyskania przychodów, stanowi dla spółki koszt uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w SSE.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że koszty poniesione przez Spółkę w momencie nabycia środka trwałego (automatu szklarskiego linii nr 9) który uległ zniszczeniu w wyniku pożaru, poniesione zostały w celu wytwarzania produktów z których dochód podlegał zwolnieniu z opodatkowania. Zniszczony środek trwały Spółka wykorzystywała w całości w ramach działalności strefowej objętej Zezwoleniem. Zatem, należy uznać że ww. koszty poniesione zostały w celu uzyskania przychodów ze sprzedaży produkowanych na terenie Strefy wyrobów. Są zatem związane z dochodami osiąganymi przez Wnioskodawcę z działalności strefowej – korzystającej ze zwolnienia przedmiotowego.

Status kosztów należy oceniać na moment ich poniesienia. Na ten moment należało ustalić, czy są to koszty strefowe (związane z przychodami z działalności strefowej) czy koszty niestrefowe (związane z przychodami z działalności opodatkowanej).

Skoro na moment poniesienia kosztu Spółka prowadziła na podstawie Zezwolenia działalności na terenie SSE i poniosła wydatki za zakup środka trwałego oraz środków obrotowych wykorzystywanych w działalności strefowej, w celu uzyskiwania przychodów ze sprzedaży wyrobów wyprodukowanych na terenie SSE, to należy uznać, że strata w tych środkach poniesiona w wyniku pożaru rozpoznana i zaliczona na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym do kosztów uzyskania przychodów, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w SSE.

Ad.3 i 4.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się również do ustalenia, czy:

otrzymane przez Spółkę odszkodowanie za utracony w wyniku pożaru majątek trwały i obrotowy - wykorzystywany do działalności gospodarczej prowadzonej w SSE - jest przychodem z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę w specjalnej strefie ekonomicznej i tym samym wpływa on na wynik finansowy (dochód lub stratę) osiągniętą przez Spółkę w SSE,
otrzymane przez Spółkę odszkodowanie za utratę zysku z powodu pożaru jest przychodem z działalności gospodarczej Spółki prowadzonej przez Spółkę w SSE.

Odnosząc się do powyższego jeszcze raz podkreślić należy, że zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, zgodnie z wykładnią językową danej regulacji.

Zwolnieniem podatkowym objęty jest zatem dochód wygenerowany bezpośrednio z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wymienionej wprost w zezwoleniu.

Reasumując, środki pieniężne, które Wnioskodawca otrzymał/otrzyma w ramach zaistniałego zdarzenia objętego umowami ubezpieczenia – nie stanowią przychodu podlegającego zwolnieniu od opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Przychód w postaci odszkodowania za utracony w wyniku pożaru majątek trwały i obrotowy, a także za utratę zysku, nie jest następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, wynikającej z zezwolenia strefowego, lecz wynika z odrębnej umowy, której przedmiotem jest udzielenie przez zakład ubezpieczeń, ochrony ubezpieczeniowej oraz jest wynikiem zaistnienia przewidzianego w umowie zdarzenia (pożaru). Zatem, ww. przychód podlega w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

czy składka na ubezpieczenie majątku wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej w SSE, a także składka z tytułu utraconych korzyści (dochodów) stanowią koszt uzyskania przychodu działalności gospodarczej wykonywanej w tej strefie - jest nieprawidłowe,
czy poniesiona w wyniku pożaru strata, zarówno w środkach obrotowych jak i w majątku trwałym, rozpoznana i zaliczona na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym do kosztów uzyskania przychodów, stanowi dla spółki koszt uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w SSE - jest prawidłowe,
czy otrzymane przez Spółkę odszkodowanie za utracony w wyniku pożaru majątek trwały i obrotowy - wykorzystywany do działalności gospodarczej prowadzonej w SSE - jest przychodem z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę w specjalnej strefie ekonomicznej i tym samym wpływa on na wynik finansowy (dochód lub stratę) osiągniętą przez Spółkę w SSE - jest nieprawidłowe,
czy otrzymane przez Spółkę odszkodowanie za utratę zysku z powodu pożaru jest przychodem z działalności gospodarczej Spółki prowadzonej przez Spółkę w SSE - jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że nie są one wiążące dla organu podatkowego.

Orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, osadzonych w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko w tych sprawach wydane rozstrzygnięcia są wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin