Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.106.2021.4.AK
z 28 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 lutego 2021 r. (data wpływu 4 lutego 2021 r.), uzupełnionym 13 i 16 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółce przysługuje prawo do ujęcia pełnego kosztu uzyskania przychodów z faktur jakie będą wystawiane przez warsztaty samochodowe za naprawy powypadkowe samochodów osobowych klientów Spółki objętych nowymi umowami o usługi zarządzania flotą pojazdów (pytanie nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółce przysługuje prawo do ujęcia pełnego kosztu uzyskania przychodów z faktur jakie będą wystawiane przez warsztaty samochodowe za naprawy powypadkowe samochodów osobowych klientów Spółki objętych nowymi umowami o usługi zarządzania flotą pojazdów (pytanie nr 2). Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 1 kwietnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB3-1.4012.93.2021.1.ICZ, 0111-KDIB1-2.4010.106.2021.3.AK wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 13 i 16 kwietnia 2021 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) to polska spółka zajmująca się usługami dotyczącymi kompleksowego zarządzania flotami samochodów osobowych poszczególnych firm (klientów Spółki). Główna część usług jest wykonywana poprzez sieć zewnętrznych serwisów samochodowych nienależących do Spółki i zasadniczo obejmuje: przeglądy okresowe, konserwację układu hamulcowego, wymianę kół (zimowe-letnie), naprawy związane ze zużyciem eksploatacyjnym, usługi dodatkowe. Wnioskodawca kupuje zatem zewnętrzne usługi serwisowe i komponenty samochodowe, które są niezbędne do wykonania swoich zobowiązań umownych wobec klientów. Ponoszone w tym zakresie wydatki stanowią dla Spółki w całości koszty uzyskania przychodów, od których Spółka odlicza pełny VAT na zasadach ogólnych.

Obecnie Wnioskodawca rozważa poszerzenie pakietu usług dla niektórych klientów także o naprawy powypadkowe samochodów osobowych. Wszystkie samochody osobowe tych klientów są wykorzystywane do jazd mieszanych, to znaczy wykorzystywane są do działalności gospodarczej firm oraz do jazd prywatnych pracowników, którzy otrzymali do dyspozycji samochody. Nowa formuła usług zakłada, że klienci Wnioskodawcy scedują na Spółkę uprawnienia z komunikacyjnych polis ubezpieczeniowych, a zewnętrzne serwisy samochodowe będę fakturować za naprawy powypadkowe Spółkę, a nie właściciela/użytkownika samochodów (klienta Wnioskodawcy). Następnie zgodnie z dyspozycją Spółki zakład ubezpieczeniowy wypłaci na rzecz serwisu samochodowego wartość netto naprawy powiększoną o 50% kwoty VAT, pozostałe 50% kwoty VAT będzie dopłacone do warsztatów samochodowych przez Wnioskodawcę. Planowany proces wykonania nowych usług podsumowano poniżej:

1. powstanie szkody komunikacyjnej u klienta,
2. zgłoszenie szkody przez klienta do Spółki,
3. zlecenie przez Spółkę wykonania naprawy przez zewnętrzny warsztat samochodowy,
4. wystawienie faktury przez warsztat na Wnioskodawcę,
5. wypłata odszkodowania przez zakład ubezpieczeniowy (kwota netto naprawy + 50% VAT) - kwota transferowana do warsztatu samochodowego (w niektórych przypadkach kwota może być wypłacona najpierw do Spółki, która to później przekazuje środki do warsztatu),
6. dopłata 50% kwoty VAT przez Wnioskodawcę na rzecz warsztatów samochodowych.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, wykonuje wyłącznie sprzedaż opodatkowaną VAT i ma siedzibę swojej działalności na terytorium Polski.

 

W uzupełnieniu wniosku z 13 kwietnia 2021 r. data wpływu 16 kwietnia 2021 r.) Spółka wskazała, że:

1. Samochody są objęte dobrowolnym ubezpieczeniem.
2. Przez sformułowanie „pełny koszt uzyskania przychodów” Spółka rozumie pełną wartość netto kosztu fakturowanego przez warsztaty samochodowe na Wnioskodawcę, wartość do której nie będzie się stosować zapisów art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z zaprezentowanym przez Wnioskodawcę stanowiskiem, Spółka uważa że będzie jej przysługiwać pełne odliczenie VAT z faktur wystawianych przez warsztaty samochodowe, zatem na potrzeby podatku dochodowego kosztem podatkowym będzie jedynie pełna wartość netto poniesionego wydatku.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 13 kwietnia 2021 r.):

Czy Spółce przysługuje prawo do ujęcia pełnego kosztu uzyskania przychodów z faktur jakie będą wystawiane przez warsztaty samochodowe za naprawy powypadkowe samochodów osobowych klientów Spółki objętych nowymi umowami o usługi zarządzania flotą pojazdów? (pytanie nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółce przysługuje prawo do ujęcia pełnego kosztu uzyskania przychodów z faktur jakie będą wystawiane przez warsztaty samochodowe za naprawy powypadkowe samochodów osobowych klientów Spółki objętych nowymi (oraz rozszerzonymi) umowami o usługi zarządzania flotą pojazdów.

Poniżej przedstawiono uzasadnienie przyjętego stanowiska.

Zgodnie z zapisami art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.; dalej: ustawa VAT) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Pewne ograniczenia tego prawa przewiduje przepis art. 86a ustawy VAT, stosownie do którego w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z otrzymanych faktur jeśli pojazdy są wykorzystywane do jazd mieszanych (działalność gospodarcza podatnika oraz wykorzystanie osobiste pracowników). Definicja wydatków związanych z pojazdami samochodowymi jest szeroka i obejmuję między innymi wydatki na usługi naprawy lub konserwacji oraz inne towary i usługi związane z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm.; dalej: „ustawa CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jeden z tych wyjątków został wskazany w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy CIT i stanowi, że za koszty podatkowe nie uważa się 25% poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Wyżej przedstawione przepisy wskazują, że intencją ustawodawcy było wprowadzenie szczególnego reżimu dla rozliczeń wydatków związanych z samochodami osobowymi wykorzystywanymi do jazd mieszanych. Stosownie do tego reżimu podatnikowi, który użytkuje wspomniane samochody osobowe przysługuje odliczenie jedynie połowy podatku VAT naliczonego, a kosztem uzyskania przychodu jest jedynie 75% poniesionego wydatku z tego tytułu. Należy jednak mieć na względzie, że literalna analiza opisywanych przepisów wskazuje, że wskazane ograniczenia dotyczą jedynie użytkowników pojazdów, wszelkie inne sytuacje gdzie fakturowane są koszty dotyczące samochodów osobowych ale nie dotyczą one eksploatacji tych samochodów, nie są objęte ograniczeniami. Art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy CIT mówi wprost o „wydatkach z tytułu kosztów używania samochodu osobowego”.

Podobnie w treści art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy VAT akcent jest położony na koszty „towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem pojazdów”. Zgodnie z definicją słownikową „używanie” w ujęciu ekonomicznym to korzystanie z rzeczy (zastosowanie czegoś jako środek lub narzędzie) w związku z faktem jej posiadania, najmu lub umowy o podobnym charakterze.

W ramach usług jakie dla swoich klientów wykonuje Wnioskodawca, Spółka nie może być postrzegana jako użytkownik bądź podmiot eksploatujący samochody osobowe swoich klientów jakie obejmuje usługami zarządzania flotą pojazdów. Rola Wnioskodawcy sprowadza się do pośredniczenia pomiędzy warsztatami samochodowymi i dostawcami części samochodowych, a firmami (klientami Spółki), które to są użytkownikami rzeczonych samochodów. Te wnioski nie ulegną zmianie także wówczas gdy pakiet usług wykonywanych przez Wnioskodawcę zostanie poszerzony o usługi obsługi powypadkowej pojazdów. Fakt, iż na Spółkę będą scedowane określone prawa z polis ubezpieczeniowych dotyczących samochodów, które uległy wypadkom, a zlecania napraw i nadzór nad ich wykonaniem będzie realizowany przez Wnioskodawcę, nie zmienia charakteru w jakim występuje Spółka. Rolą Wnioskodawcy po otrzymaniu w zarząd samochodów osobowych od klientów będzie zorganizowanie niezbędnych czynności aby przywrócić pojazdy do pełnej sprawności; na żadnym etapie Spółka nie stanie się użytkownikiem tych samochodów, a ponoszone przez Wnioskodawcę koszty choć będą dotyczyć samochodów osobowych nie będą kosztami eksploatacyjnymi (kosztami związanymi z użytkowaniem pojazdów) lecz będą miały charakter ogólny (wydatki poniesione w związku z realizowaniem przez Spółkę usług na rzecz klientów - realizacja zadań związanych z obsługą klientów).

Konkludując, po stronie Spółki po rozszerzeniu zakresu usług o organizowanie napraw powypadkowych nie wystąpią wydatki podlegające pod specjalny reżim przewidziany w ustawie CIT dla rozliczania wydatków dotyczących samochodów osobowych wykorzystywanych do jazd mieszanych. Wnioskodawcy, który występuje w roli pośrednika między klientem (użytkownikiem samochodów), a usługodawcami świadczeń polegających na naprawach pojazdów, przysługiwać będzie prawo prawo do ujęcia całości wydatków z faktur wystawianych przez warsztaty samochodowe jako kosztów uzyskania przychodów, przy zachowaniu ogólnych zasad przewidzianych ustawą CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo- skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodu pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo- skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać, że wydatki pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i pozostają w związku o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Ustawa o CIT uzależnia zatem możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, od objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym, co oznacza, że warunkiem koniecznym zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów takich wydatków jest zawarcie umowy dobrowolnego ubezpieczenia, a także prawidłowe udokumentowanie wydatku.

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Jak wynika z brzmienia powołanego przepisu ma on zastosowanie do kosztów eksploatacji (używania) samochodów osobowych. W przedmiotowej sprawie przepis ten nie znajdzie jednak zastosowania bowiem samochody o których mowa we wniosku nie są używane przez Wnioskodawcę a przez usługobiorcę (kontrahenta) Spółki.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika bowiem, że Wnioskodawca zajmujący się usługami dotyczącymi kompleksowego zarządzania flotami samochodów osobowych poszczególnych firm rozważa poszerzenie pakietu usług dla niektórych klientów także o naprawy powypadkowe samochodów osobowych. Wszystkie samochody osobowe tych klientów są wykorzystywane do jazd mieszanych, to znaczy wykorzystywane są do działalności gospodarczej firm oraz do jazd prywatnych pracowników, którzy otrzymali do dyspozycji samochody. Nowa formuła usług zakłada, że klienci Wnioskodawcy scedują na Spółkę uprawnienia z komunikacyjnych polis ubezpieczeniowych, a zewnętrzne serwisy samochodowe będę fakturować za naprawy powypadkowe Spółkę, a nie właściciela/użytkownika samochodów (klienta Wnioskodawcy). Następnie zgodnie z dyspozycją Spółki zakład ubezpieczeniowy wypłaci na rzecz serwisu samochodowego wartość netto naprawy powiększoną o 50% kwoty VAT, pozostałe 50% kwoty VAT będzie dopłacone do warsztatów samochodowych przez Wnioskodawcę. Planowany proces wykonania nowych usług podsumowano poniżej:

1. powstanie szkody komunikacyjnej u klienta,
2. zgłoszenie szkody przez klienta do Spółki,
3. zlecenie przez Spółkę wykonania naprawy przez zewnętrzny warsztat samochodowy,
4. wystawienie faktury przez warsztat na Wnioskodawcę,
5. wypłata odszkodowania przez zakład ubezpieczeniowy (kwota netto naprawy + 50% VAT) - kwota transferowana do warsztatu samochodowego (w niektórych przypadkach kwota może być wypłacona najpierw do Spółki, która to później przekazuje środki do warsztatu),
6. dopłata 50% kwoty VAT przez Wnioskodawcę na rzecz warsztatów samochodowych.

Samochody są objęte dobrowolnym ubezpieczeniem. Przez sformułowanie „pełny koszt uzyskania przychodów” Spółka rozumie pełną wartość netto kosztu fakturowanego przez warsztaty samochodowe na Wnioskodawcę, wartość do której nie będzie się stosować zapisów art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy także zwrócić uwagę na art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
   
   • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
   • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
2. podatek należny:
   
   • w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
   • w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
   • od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług;
   
   

Uregulowania zawarte w ww. przepisie należy interpretować w powiązaniu z przepisami ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.). Zgodnie z ogólną zasadą neutralności podatku VAT, podatnikowi, co do zasady, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do dokonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy VAT). Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii dotyczącej możliwości odliczenia podatku VAT w sytuacji zaistnienia zdarzenia opisanego we wniosku. W tym zakresie została/zostanie wydana odrębna interpretacja. Dla potrzeb niniejszego rozstrzygnięcia przyjęto, za Wnioskodawcą, że podatek VAT w opisanym zdarzeniu, podlega odliczeniu, a formułując w pytaniu zwrot „pełnego kosztu uzyskania przychodu” Spółka ma na myśli koszt w wysokości netto (co wynika z uzupełnienia wniosku).

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Spółkę opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wskazane w opisie sprawy wydatki z faktur jakie będą wystawiane przez warsztaty samochodowe za naprawy powypadkowe samochodów osobowych klientów Spółki objętych nowymi (oraz rozszerzonymi) umowami o usługi zarządzania flotą pojazdów, które objęte będą ubezpieczeniem dobrowolnym, spełniają warunki do zakwalifikowania jako koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Należy równocześnie dodać, że w sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, zgodnie z którym 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Przywołany przepis nie ma zastosowania do Wnioskodawcy, który występuje w roli zarządzającego flotą klienta (użytkownika samochodów), a usługodawcami świadczeń polegających na naprawach pojazdów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie podatku od towarów i usług zostanie/zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.