2021.04.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.51.2021.1.SP
z 21 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków w dniu ich poniesienia na nabywanie jednostek VCU/CER– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków w dniu ich poniesienia na nabywanie jednostek VCU/CER.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe

A. („Bank”, „Wnioskodawca”) jest bankiem działającym w formie spółki akcyjnej, z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącym działalność bankową w oparciu o przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1896 ze zm.). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca zajmuje się świadczeniem usług bankowych, w ramach których oferuje swoim klientom różne produkty bankowe od prowadzenia rachunków bankowych po usługi doradcze, związane z obsługiwaniem transakcji zagranicznych oraz inne. W związku z prowadzoną przez Bank działalnością nabywa on usługi i produkty nieodłącznie związane z tą działalnością takie jak m.in. energia elektryczna, bilety samolotowe, przejazdy samochodowe, które w znacznym stopniu wpływają na wielkość śladu węglowego Banku. Przez ślad węglowy (ang. carbon footprint) rozumie się sumę emisji dwutlenku węgla (którego wzrost w ziemskiej atmosferze spowodował wzrost temperatury zwany globalnym ociepleniem), wynikającą bezpośrednio lub pośrednio z działalności/aktywności danego podmiotu.

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej B. (dalej: „Grupa”), działającej na rynku finansowym. Grupa, razem z innymi międzynarodowymi instytucjami sektora finansowego realizuje strategię odpowiedzialnej bankowości (ang. „Responsible Banking”), której celem jest zaangażowanie podmiotów sektora bankowego w osiąganie Celów Zrównoważonego Rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych. W ramach strategii Grupa zobowiązała się do podjęcia kroków mających na celu zmniejszenie negatywnego wpływu na środowisko. Począwszy od 2020 r., Grupa zobligowała się do zneutralizowania swojego śladu węglowego poprzez inwestycje w projekty które unikają emisji bądź też neutralizują emisję gazów cieplarnianych. Emisje, których nie udało się Grupie uniknąć poprzez prowadzenie polityki przyjaznej środowisku zostaną zneutralizowane przez zakup kredytów węglowych - jednostek poświadczonej redukcji emisji (ang. „Verified Carbon Unit” lub „Certified Emission Reductions”, dalej łącznie: „jednostki VCU/CER”). Przez jednostki VCU/CER, na potrzeby niniejszego wniosku o wydanie interpretacji i samej interpretacji przepisów prawa podatkowego, należy rozumieć także inne jednostki, instrumenty lub mechanizmy stworzone w celu wspierania redukcji emisji gazów cieplarnianych.

Jednostki VCU/CER to mechanizm rynkowy mający na celu zmniejszenie w skali świata emisji gazów cieplarnianych (przede wszystkim dwutlenku węgla), stworzony w ramach Protokołu z Kioto. Jednostka VCU/CER reprezentuje wartość redukcji emisji gazów cieplarnianych lub wartość unikniętej emisji gazów cieplarnianych, osiągniętych w ramach mechanizmu czystego rozwoju (ang. „Clean Development Mechanism”). Podmioty, które obniżają emisję, otrzymują jednostki VCU/CER, które mogą sprzedać innym podmiotom zobowiązanym lub chcącym rozliczyć (skompensować) własną emisję.

Zgodnie z powyższym, Bank zawarł umowę na zakup jednostek VCU/CER (dalej: „Umowa”), który to zakup miał na celu neutralizację śladu węglowego wyprodukowanego w 2020 r. przez podmioty z Grupy w Polsce. Zapisy Umowy przewidywały, że Wnioskodawca nabywa 25% jednostek VCU/CER w imieniu i na rzecz innego polskiego podmiotu z Grupy tj. C. (dalej: „C.”). Pozostałe 75% jednostek VCU/CER zostało zakupione przez Bank na własny użytek.

Bank refakturował nabycie 25% jednostek VCU/CER na C., rozpoznając przychód podatkowy z tytułu tej transakcji. Zgodnie z Umową dostawca, będący w posiadaniu jednostek VCU/CER, zobowiązał się je przetransferować w ramach Grupy, dzięki czemu zarówno Bank jak i C. będą mogli zneutralizować swoją emisję gazów cieplarnianych wytworzonych w ciągu 2020 r. Ponadto, w ramach Umowy, dostawca zobowiązał się do zgłoszenia transakcji do rejestru mechanizmów czystego rozwoju, czego skutkiem było wydanie przez rejestr certyfikatu, świadczącego o tym, iż jednostki VCU/CER zakupione przez Grupę neutralizują ślad węglowy Grupy w 2020 r. Odpowiednie zaświadczenia/certyfikaty mogą być wydawane łącznie na Grupę lub bezpośrednio na poszczególnych nabywców jednostek VCU/CER.

Wskutek transakcji Bank zrekompensuje wyprodukowane w 2020 r. tony gazów cieplarnianych poprzez wsparcie projektów, których celem jest redukcja produkcji gazów cieplarnianych na świecie, takich jak budowa urządzeń do produkcji energii odnawialnej. Bank nie jest zobowiązany prawnie do zakupu jednostek VCU/CER, lecz czyni to z powodu społecznej odpowiedzialności biznesu (ang. „Corporate Social Responsibility – CSR”).

Bank planuje zawieranie analogicznych transakcji opartych o jednostki VCU/CER w przyszłych latach. Udział Banku oraz C. w nabywanych jednostkach VCU/CER będzie każdorazowo ustalany na podstawie umowy między dostawcą a Bankiem, lub pomiędzy dostawcą a Grupą/wybraną spółką z Grupy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

Czy Bank może zaliczać wydatki na nabywanie jednostek VCU/CER do kosztów uzyskania przychodów, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), w dniu poniesienia wydatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, Bank może zaliczać do swoich kosztów uzyskania przychodów wydatki na nabywanie jednostek VCU/CER, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), w dniu poniesienia wydatku.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Na wstępie należy zaznaczyć, że uprawnienia do emisji stanowią instrumenty finansowe niebędące papierami wartościowymi zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. j ustawy z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 89 ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 22 ustawy z 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 136 ze zm.), przez uprawnienie do emisji należy rozumieć uprawnienie do wprowadzania do powietrza ekwiwalentu, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji, dwutlenku węgla (CO2) utworzone w ramach systemu, które służy do rozliczenia wielkości emisji w ramach tego systemu, i którym można rozporządzać na zasadach określonych w ustawie.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy z 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 1077 ze zm.), jako ekwiwalent należy rozumieć jeden megagram (1 Mg) dwutlenku węgla (CO2) albo ilość innego gazu cieplarnianego stanowiącą odpowiednik jednego megagrama (1 Mg) dwutlenku węgla (CO2), obliczoną z wykorzystaniem odpowiedniego współczynnika ocieplenia.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o systemie zarządzania przez jednostki poświadczonej redukcji emisji rozumie się wyrażoną w ekwiwalencie emisję zredukowaną gazów cieplarnianych lub emisję unikniętą gazów cieplarnianych, otrzymanych w wyniku realizacji projektu mechanizmu czystego rozwoju. Takimi jednostkami są właśnie jednostki VCU/CER.

Uprawnienia do emisji CO2 (w tym jednostki VCU/CER) na potrzeby podatkowe nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych (w rozumieniu art. 16h ust. 1 i 2 ustawy o CIT), w konsekwencji nie stosuje się do nich zasad właściwych dla amortyzacji podatkowej (przykładowo takie stanowisko potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 21 lutego 2020 r. nr 0111-KDIB2-1.4010.601.2019.1.PB).

Uprawnienia do emisji nie stanowią również pochodnych instrumentów finansowych, o których mowa w art. 4a pkt 22 ustawy o CIT, w związku z czym do wydatków na ich nabycie nie stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o CIT, w świetle którego wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych nie uważa się za koszt podatkowy do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia.

Końcowo, jak już wskazano powyżej, uprawnienia do emisji nie stanowią także papierów wartościowych.

Uzasadnienie odpowiedzi na pytanie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

W świetle powołanego przepisu, aby wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez Wnioskodawcę,

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w katalogu wydatków ujętych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, w celu stwierdzenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu poniesionego przez Wnioskodawcę wydatku na nabycie jednostek VCU/CER, należy przeanalizować czy wydatki te spełniają łącznie powyższe warunki.

Faktyczne (rzeczywiste) poniesienie wydatku przez podatnika oraz jego definitywność

Kosztem uzyskania przychodów będzie taki koszt, który m.in. spełnia następujące warunki: został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika oraz jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona.

Zgodnie z powyższym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym, Bank zakupił określoną ilość jednostek VCU/CER, które posłużą neutralizacji emisji gazów cieplarnianych przez Bank w 2020 r. Na podstawie Umowy, którą Bank zawarł z dostawcą, Bank zapłacił określoną kwotę za nabycie określonej ilości jednostek VCU/CER. Bank planuje zawieranie analogicznych transakcji w przyszłych latach.

W ocenie Wnioskodawcy, należy uznać iż transakcje te spełniają warunek faktycznego poniesienia wydatku przez podatnika. Koszt zakupu jednostek VCU/CER jest (lub będzie w przyszłości) bezpośrednio poniesiony przez Wnioskodawcę w celu nabycia przedmiotowych jednostek. Wskutek przeprowadzonej transakcji (a także transakcji zawieranych w przyszłości), następuje faktyczne uszczuplenie aktywów (majątku) Wnioskodawcy, przy jednoczesnym nabyciu określonej ilości jednostek VCU/CER, udokumentowane umowami z dostawcą, fakturami wystawionymi przez dostawcę a także zapisami w rejestrze mechanizmów czystego rozwoju dot. przeniesienia własności jednostek VCU/CER na Grupę (Wnioskodawcę). Ponadto, wydatek poniesiony na zakup jednostek VCU/CER jest ostateczny tj. nie zostanie zwrócony Wnioskodawcy w żaden sposób.

Istnienie związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością oraz cel poniesienia wydatku

Dla oceny ponoszonych wydatków pod kątem kwalifikacji podatkowej istotne jest określenie ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. W powyższym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, związek przyczynowo skutkowy między poniesionym wydatkiem a powstaniem (możliwością powstania) lub zwiększeniem osiąganego przez podatnika przychodu, nie jest możliwy do wskazania w oderwaniu od definicji społecznej odpowiedzialności biznesu.

Pod pojęciem społecznej odpowiedzialności biznesowej należy rozumieć koncepcję, dzięki której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy. Bycie odpowiedzialnym nie oznacza tylko spełnienia wszystkich wymogów formalnych i prawnych, ale oprócz tego zwiększone inwestycje w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska i relacje z otoczeniem firmy, czyli dobrowolne zaangażowanie, a także bycie odpowiedzialnym pracodawcą. Społeczna odpowiedzialność jest procesem, w ramach którego przedsiębiorstwa zarządzają swoimi relacjami z różnorodnymi interesariuszami, którzy mogą mieć faktyczny wpływ na sukces w działalności gospodarczej.

Stanowisko to potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 1 lipca 2020 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.186.2020.l.BD: „(...) odpowiedzialność biznesu to efektywna strategia zarządzania, która poprzez prowadzenie dialogu społecznego na poziomie lokalnym przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstw na poziomie globalnym i jednocześnie kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego”. W dalszej części interpretacji, organ potwierdza prawo do kosztu podatkowego, twierdząc, że: „[...] działania Spółki niewątpliwie wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu. Zatem, wydatki takie stanowią/mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Ponadto, nie znajdą się one również w negatywnym katalogu wymienionym w art. 16 ustawy o CIT”.

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością bankową nabywa usługi i produkty nieodłącznie z nią związane takie jak m.in. energia elektryczna, bilety samolotowe, przejazdy samochodowe, które w znacznym stopniu wpływają na wielkość śladu węglowego Banku. W ocenie Wnioskodawcy, mimo iż nabywanie jednostek VCU/CER nie stanowi elementu podstawowej działalności gospodarczej wykonywanej przez Bank, charakter ponoszonych wydatków, jako związanych z neutralizacją śladu węglowego Wnioskodawcy, a konsekwentnie ochroną środowiska, wskazuje iż stanowią one wydatki na działania prowadzone w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu.

Należy również podkreślić, że sama inicjatywa ponoszenia społecznie odpowiedzialnych wydatków na ochronę środowiska wynika ze strategii Responsible Banking przyjętej przez Grupę, w ramach której wyznaczane są cele których osiągnięcie przyczyni się do wywierania pozytywnego wpływu na środowisko, takie jak zmniejszenie ilości zużywanej energii elektrycznej czy też ilości zużywanego papieru.

Istotne znaczenie ma również fakt, że ponoszenie wydatków ukierunkowanych na realizację celów społecznie odpowiedzialnych może mieć wpływ na oceny przyznawane Bankowi (i Grupie) przez agencje ratingowe, które z kolei mają kluczowe znaczenie dla klientów Banku.

Negatywny rating prowadzi bowiem do zdobywania przez Bank złej renomy, prowadzącej do utraty klientów oraz inwestorów a co za tym idzie utraty źródła przychodów. Ponadto, polepszenie się ratingu Banku wpływa na niższy koszt pozyskania finansowania przez Wnioskodawcę.

W ocenie Wnioskodawcy należy zatem uznać, iż nabycie jednostek VCU/CER pośrednio służy prowadzonej działalności gospodarczej (polegającej na oferowaniu usług bankowych) i ma wpływ na osiągane przez Bank przychody, poprzez budowanie pozytywnego wizerunku Banku, jako dbającego o środowisko i realizującego cele odpowiedzialne społecznie.

Działania w ramach CSR, z których jednym może być zakup jednostek VCU/CER, mogą mieć, długofalowo, pozytywne skutki dla działalności Banku. Po pierwsze, neutralizacja emisji gazów cieplarnianych może przyczynić się do poprawy pozycji Banku w międzynarodowych rankingach i konsekwentnie, przyczyni się do wzrostu zainteresowania zarówno klientów, jak i inwestorów, którzy analizując możliwości długotrwałego wzrostu wartości Banku uwzględniają wyniki społeczne i ekologiczne. Ponadto, działania te budują zaufanie oraz umożliwiają poprawę relacji z ważnymi interesariuszami, jakimi są pracownicy, kontrahenci, klienci i akcjonariusze Banku. W konsekwencji, wydatki na zakup jednostek VCU/CER w przyszłości posłużą, zarówno do zachowania przychodów z obecnych źródeł oraz do zdobywania nowych źródeł przychodów m.in. dzięki zdobywaniu nowych klientów.

W związku z tym, że realizacja przez Wnioskodawcę działań polegających na wdrażaniu procesów CSR, jest:

jednym z elementów efektywnej strategii zarządzania, o charakterze marketingowym, która przyczynia się do wzrostu konkurencyjności Banku na poziomie globalnym,

pomocna w kształtowaniu warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego,

procesem, w ramach którego przedsiębiorstwa zarządzają swoimi relacjami z różnorodnymi interesariuszami, którzy mogą mieć faktyczny wpływ na sukces w prowadzonej przez Bank działalności gospodarczej,

strategią prowadzącą do trwałego sukcesu Banku,

– to zdaniem Wnioskodawcy, czynniki te przemawiają za tym, że ponoszone przez Bank wydatki na realizację takiego procesu wpisują się w ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów.

Udokumentowanie poniesionego kosztu

W ocenie Wnioskodawcy, również warunek udokumentowania zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu zostanie spełniony. Koszt zakupu jednostek VCU/CER jest (i będzie w przyszłości) nie tylko faktycznie poniesiony, ale również odpowiednio udokumentowany umową, fakturą oraz zapisami w rejestrze. Ponadto wydatek ten potwierdzony jest realnym zdarzeniem gospodarczym - przeniesieniem własności jednostek VCU/CER na Wnioskodawcę w rejestrze mechanizmów czystego rozwoju.

Ponadto skutkiem transakcji jest wydanie przez ów rejestr certyfikatu świadczącego o tym, iż jednostki VCU/CER zakupione przez Wnioskodawcę neutralizują ślad węglowy Grupy w 2020 r. Wystawienie certyfikatu przez rejestr na Grupę (nie zaś bezpośrednio na Wnioskodawcę), jest jedynie skutkiem konstrukcji Umowy, zgodnie z którą, 75% jednostek VCU zostało zakupione na użytek Banku, natomiast 25% jednostek VCU/CER zostało zakupione przez Bank w imieniu i na rzecz C.

Brak wyłączenia kosztu w katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT

W ocenie Wnioskodawcy wydatki poniesione na zakup jednostek VCU/CER nie powinny zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ tego rodzaju wydatki nie zostały uwzględnione w katalogu wskazanym w tym przepisie.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodu kosztów reprezentacji. Ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Zgodnie z pojęciem zdefiniowanym przez Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. o sygn. akt II FSK 702/11, celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, etc., w tym wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność, czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości, czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Powyższe stanowisko potwierdzają liczne interpretacje indywidualne wydane przez organy podatkowe, m.in. interpretacja indywidualna z 5 lutego 2020 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.489.2019.1.MZA, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza: „Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego. Ocena charakteru wydatku (jako celu reprezentacyjnego) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie”.

Zdaniem Wnioskodawcy ponoszenie wydatków w ramach CSR również ukierunkowane jest na budowanie wizerunku podmiotu, który ponosi takie wydatki, jednakże ich ponoszenie, mimo że może skutkować pozytywną zmianą w postrzeganiu Banku na rynku, związane jest, w pierwszej kolejności, z chęcią dbania o środowisko i realizacją strategii odpowiedzialnego podejścia do biznesu. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę z własnej woli w celu realizacji strategii CSR motywowane są troską o ochronę środowiska oraz chęcią zneutralizowania śladu węglowego, jaki Bank wytwarza w toku prowadzonej działalności. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę nie są ukierunkowane na wykreowanie wizerunku w rozumieniu podanym wyżej przez NSA, lecz są podejmowane w celu ochrony środowiska a także ukazania Banku jako społecznie odpowiedzialnego partnera biznesowego. Działania te budują zaufanie dla Banku oraz umożliwiają poprawę relacji z kluczowymi interesariuszami oraz otoczeniem społecznym Wnioskodawcy. Transakcja zakupu jednostek VCU/CER przyniesie długofalowe, pozytywne skutki dla środowiska społecznego i ekologicznego Banku.

W ocenie Wnioskodawcy wydatki poniesione na zakup jednostek VCU/CER nie stanowią kosztów reprezentacji i konsekwentnie nie powinny zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko, że wydatki zmierzających do realizacji działań CSR nie stanowią wydatków reprezentacyjnych potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w przywoływanej wyżej interpretacji indywidualnej z 1 lipca 2020 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.186.2020.l.BD, w której stwierdził, że: „[…] Za wydatki na reprezentację należy bez wątpienia uznać te koszty, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy (czy działalności, etc.), a zatem, wykreowanie pozytywnych relacji z obecnymi czy też potencjalnymi kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Słowo „reprezentacja”, w rozumieniu omawianego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu, jego reputacji. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. W kontekście powyższego zauważyć jednak należy, że jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, celem ponoszonych przez Spółkę wydatków związanych z realizacją założeń CSR jest zwiększenie rozpoznawalności priorytetów i działań społecznych Spółki, zwiększenie świadomości roli społecznej Spółki wśród mieszkańców regionu, a także aktywne uczestnictwo w zrównoważonym rozwoju społeczności i regionów, z którymi Spółka jest związana. Ponadto, cele te mają za zadanie pobudzanie aktywności kulturalno-rekreacyjno-sportowej społeczności lokalnej”.

Podobnie za kwalifikacją jako kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z CSR opowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach z 6 maja 2020 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.46.2020.3.BD lub z 25 marca 2020 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.27.2020.1.JF.

Ponadto, jak zostało wskazane powyżej, uprawnienia do emisji nie stanowią pochodnych instrumentów finansowych, o których mowa w art. 4a pkt 22 ustawy o CIT, w związku z czym do wydatków na ich nabycie nie stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy, w świetle którego wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych nie uważa się za koszt podatkowy do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia.

Pośredni charakter ponoszonych wydatków

Zdaniem Wnioskodawcy charakter ponoszonych przez niego wydatków przejawiać pośredni związek z przychodem. Specyfika kosztów pośrednich opiera się na założeniu, że ich wpływ na wielkość osiągniętych przychodów nie jest możliwy do zidentyfikowania. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Mimo, że transakcja którą Bank zamierza przeprowadzić nie jest bezpośrednio związana z konkretnym źródłem przychodów Banku, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, iż jest związana z całokształtem działalności prowadzonej przez Bank i jego wpływem na środowisko.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, konieczność ponoszenia tego rodzaju wydatków jest uzasadniona, co przemawia za tym, że winny one stanowić koszty podatkowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację Banku, zgodnie z którą ponoszone przez Bank wydatki na nabycie jednostek VCU/CER stanowią wydatki pośrednio związane z przychodem i wiążą się one z ogólnym funkcjonowaniem Banku, w ocenie Wnioskodawcy powinny zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodem, które zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy CIT, potrącalne są w dacie ich poniesienia.

Z kolei, w myśl art. 15 ust. 4e ustawy CIT, koszty te uznaje się za poniesione w dniu ujęcia ich w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury lub innego dokumentu.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy koszty nabywania jednostek VCU/CER stanowią i będą stanowić dla Banku koszty podatkowe inne niż bezpośrednio związane z przychodami, potrącalne w dacie ich poniesienia, ponieważ:

zostały (zostaną) poniesione przez Wnioskodawcę, powodując zmniejszenie aktywów Wnioskodawcy,

są definitywne, a ich wartość nie została i nie zostanie Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą bowiem stanowią one wydatki na działania prowadzone w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu, których celem jest neutralizacja negatywnego wpływu Wnioskodawcy na środowisko, nierozerwalnie związanego z prowadzoną przez Bank działalnością,

poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania i zabezpieczenia przychodów oraz mają wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, ze względu na poprawę nie tylko oceny ratingowej Banku ale także relacji z otoczeniem społecznym Wnioskodawcy,

zostały właściwie udokumentowane umową, fakturą, zapisami w rejestrze mechanizmów czystego rozwoju a także certyfikatem świadczącym o tym, iż jednostki VCU/CER zakupione przez Wnioskodawcę neutralizują jego ślad węglowy,

nie znajdują się w katalogu wydatków ujętych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków w dniu ich poniesienia na nabywanie jednostek VCU/CER jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „updop”).

W myśl art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 updop. Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Jednocześnie, wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Za wydatki na reprezentację należy bez wątpienia uznać te koszty, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy (czy działalności, etc.), a zatem, wykreowanie pozytywnych relacji z obecnymi czy też potencjalnymi kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu.

Słowo „reprezentacja”, w rozumieniu omawianego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu, jego reputacji. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Zauważyć należy, że nie istnieje uniwersalna definicja zjawiska społecznej odpowiedzialności biznesu, dlatego można odwołać się do działań wskazanych w Komunikacie Komisji Europejskiej z dnia 25 października 2011 r. skierowanej do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów – „Odnowiona strategia UE na lata 2011-2014 dotycząca społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw”. We wskazanym dokumencie zostało wprost stwierdzone, że: „Strategiczne podejście do CSR ma coraz większe znaczenie dla konkurencyjności przedsiębiorstw. Może przynieść korzyści w zakresie zarządzania ryzykiem, oszczędności kosztów, dostępu do kapitału, relacji z klientami, zarządzania zasobami ludzkimi i potencjału innowacyjnego. Ponieważ CSR wymaga zaangażowania zainteresowanych stron wewnątrz przedsiębiorstwa i poza nim, umożliwia to przedsiębiorstwom lepsze prognozowanie i wykorzystanie szybko zmieniających się oczekiwań ze strony społeczeństwa i warunków prowadzenia działalności, CSR może zatem stymulować rozwój nowych rynków i sprzyja tworzeniu nowych możliwości wzrostu gospodarczego. Zajmując się kwestiami odpowiedzialności społecznej, przedsiębiorstwa mogą budować długoterminowe zaufanie pracowników, konsumentów i obywateli, tworząc podstawę pod zrównoważone modele biznesowe. Większe zaufanie z kolei przyczynia się do tworzenia otoczenia, w którym przedsiębiorstwa mogą podejmować inicjatywy innowacyjne i rozwijać się”.

Aktualną definicją społecznej odpowiedzialności biznesu (ang. Corporate Social Responsibility CSR) jest definicja zawarta w normie PN-ISO 26 000 odpowiedzialność organizacji za wpływ jej decyzji i działań (produkty, serwis, procesy) na społeczeństwo i środowisko, poprzez przejrzyste i etyczne zachowanie, które:

przyczynia się do zrównoważonego rozwoju, zdrowia i dobrobytu społeczeństwa;

bierze pod uwagę oczekiwania interesariuszy;

jest zgodne z obowiązującym prawem i spójne z międzynarodowymi normami zachowania;

jest spójne z organizacją i praktykowane w jej relacjach.

Społeczna odpowiedzialność biznesu to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Należy zwrócić uwagę na aspekt świadomości działań podatnika oraz przyjętą przez niego strategię ich realizacji. CSR ma na celu budowanie pozytywnego obioru danego podmiotu w społeczeństwie. Zaufanie konsumentów, obywateli ma w przyszłości przełożyć się na osiągnięcie celów finansowych, a więc powiększenie przychodów. Realizacja celów CSR nie następuje zatem przez sam wydatek ale przez zbudowanie wizerunku podmiotu, który przełoży się na skutki finansowe. Świadome inwestowanie w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu wymaga informowania o tych działaniach. Takie działania powinny wynikać z wcześniejszej strategii i planu działania, na które podatnik może powołać się w przypadku wątpliwości kategoryzacji wydatku na podstawie art. 15 ust. 1 updop. Zatem, uznać należy, że czynniki te przemawiają za tym, że ponoszone wydatki na realizację tego procesu powiększają podatkowe koszty uzyskania przychodów.

Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność bankową w oparciu o przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2020 r., poz. 1896 z późn. zm.). Spółka zajmuje się świadczeniem usług bankowych, w ramach których oferuje swoim klientom różne produkty bankowe od prowadzenia rachunków bankowych po usługi doradcze, związane z obsługiwaniem transakcji zagranicznych oraz inne. W związku z prowadzoną przez Bank działalnością nabywa on usługi i produkty nieodłącznie związane z tą działalnością takie jak m.in. energia elektryczna, bilety samolotowe, przejazdy samochodowe, które w znacznym stopniu wpływają na wielkość śladu węglowego Banku. Przez ślad węglowy (ang. carbon footprint) rozumie się sumę emisji dwutlenku węgla (którego wzrost w ziemskiej atmosferze spowodował wzrost temperatury zwany globalnym ociepleniem), wynikającą bezpośrednio lub pośrednio z działalności/aktywności danego podmiotu.

Grupa kapitałowa, której Wnioskodawca jest częścią, realizuje strategię odpowiedzialnej bankowości, której celem jest zaangażowanie podmiotów sektora bankowego w osiąganie Celów Zrównoważonego Rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych. Grupa zobowiązała się do podjęcia kroków mających na celu zmniejszenie negatywnego wpływu na środowisko.

Grupa zobligowała się do zneutralizowania swojego śladu węglowego poprzez inwestycje w projekty które unikają emisji bądź też neutralizują emisję gazów cieplarnianych. Emisje, których nie udało się Grupie uniknąć poprzez prowadzenie polityki przyjaznej środowisku zostaną zneutralizowane przez zakup kredytów węglowych - jednostek poświadczonej redukcji emisji.

Bank zawarł umowę na zakup jednostek VCU/CER, który to zakup miał na celu neutralizację śladu węglowego wyprodukowanego w 2020 r. przez podmioty z Grupy w Polsce.

Ponadto dostawca jednostek VCU/CER zobowiązał się do zgłoszenia transakcji do rejestru mechanizmów czystego rozwoju, czego skutkiem było wydanie przez rejestr certyfikatu, świadczącego o tym, iż jednostki VCU/CER zakupione przez Grupę neutralizują ślad węglowy Grupy w 2020 r. Odpowiednie zaświadczenia/certyfikaty mogą być wydawane łącznie na Grupę lub bezpośrednio na poszczególnych nabywców jednostek VCU/CER.

Bank planuje zawierać podobne umowy w kolejnych latach.

Przedstawiona przez Wnioskodawcę działalność Spółki w obszarze CSR podyktowana jest potrzebą dbałości o środowisko naturalne, budową wizerunku Banku działającego na rzecz ochrony środowiska. Grupa, której częścią jest Bank, prowadzi w ramach strategii „Odpowiedzialnej Bankowości” m.in. działalność mającą na celu zmniejszanie ilości zużywanej energii elektrycznej czy też ilości zużywanego papieru. Bank wskazał, że prowadzona działalność z zakresu CSR ma pozytywny wpływ na oceny przyznawane Bankowi przez agencje ratingowe, które z kolei mają duże znaczenie dla klientów Banku, a co za tym pośrednio – także na osiągane przychody. Negatywny rating ma wpływ na utratę klientów i inwestorów, a także na pogorszenie warunków uzyskiwania finansowania przez Bank.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że opisane we wniosku działania w zakresie CSR wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu i mogą przyczynić się do budowania zaufania wśród agencji ratingowych, klientów oraz pracowników. Zwiększony poziom zaufania oraz wyższe oceny wystawiane przez agencje ratingowe mogą w przyszłości przełożyć się na osiąganie lepszych wyników finansowych, a więc powiększanie przychodów. W przedmiotowym wniosku realizacja celów CSR nie nastąpi poprzez dokonanie wydatku na nabycie jednostek VCU/CER, ale poprzez zbudowanie pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy w środowisku agencji ratingowych, klientów, inwestorów, co przełoży się na skutki finansowe w przyszłości. Podkreślenia wymaga fakt, że nie każdy wydatek na nabycie jednostek VCU/CER musi oznaczać realizację społecznej odpowiedzialności biznesu. Świadome inwestowanie w ramach CSR wymaga informowania o tych działaniach. Te działania powinny wynikać z wcześniejszej strategii i planu działania, co miało miejsce w powyższej sprawie, m.in. poprzez informowanie agencji ratingowych, które z kolei dzięki swojej działalności mogą mieć wpływ na zdobywanie kolejnych klientów dla Banku.

Zatem, działania Wnioskodawcy w obszarze CSR spełniają wymogi określone w art. 15 ust. 1 updop i mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Ponadto, nie znajdą się one w negatywnym katalogu – tj. w art. 16 ust. 1 updop.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b-4e updop).

Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Innymi słowy – posługując się językowym znaczeniem – przez koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu.

Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związanymi z przychodami są wszelkie inne koszty, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniości w relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami.

Regulacje dotyczące potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4, 4b i 4c updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ww. ustawy – koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b updop – koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzenia takiego sprawozdania, albo
złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zgodnie z art. 15 ust. 4c updop – koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Natomiast art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ww. ustawy regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d updop – koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e updop – za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

We wniosku wskazano, że wydatki poniesione na nabycie jednostek VCU/CER zostaną poniesione przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności CSR i mają na celu zneutralizowanie negatywnego wpływu Banku na środowisko, jak również w sposób pośredni mogą przyczynić się do poprawy ratingu Banku, a tym samym zwiększeniu jego atrakcyjności w oczach klientów, co może mieć wpływ na zwiększenie przychodów w przyszłości. Działalność CSR nie stanowi podstawowej aktywności gospodarczej Banku, a zatem wydatki poniesione na nabycie jednostek VCU/CER mogą być wyłącznie pośrednio związane z przychodem, które zgodnie z art. 14 ust. 4d updop są potrącalne w dacie poniesienia tych wydatków.

Mając na uwadze argumentację przedstawioną przez Wnioskodawcę, należy stwierdzić, że koszty nabywania jednostek VCU/CER stanowią i będą stanowić dla Banku koszty podatkowe inne niż bezpośrednio związane z przychodami, potrącalne w dacie ich poniesienia, a zatem stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że powyższa interpretacja indywidualne dotyczy wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na nabycie jednostek VCU/CER we własnym imieniu i na własny rachunek.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin