2021.04.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP4-1.4012.112.2021.1.RMA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.112.2021.1.RMA
z 22 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2021 r. (data wpływu 25 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych nakładów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych nakładów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Pytanie dotyczy umowy współpracy, jaką Wnioskodawca planuje zawrzeć z potencjalnym Partnerem.

Partner, na podstawie umowy zawartej z właścicielem nieruchomości (podmiot trzeci), jest najemcą dwóch w pełni wyposażonych nieruchomości komercyjnych (Ośrodków). Posiada stosowne kadry, wiedzę, struktury organizacyjne i administracyjne umożliwiające świadczenie usług hotelarskich. Celem umożliwienia obopólnie korzystnej współpracy, skupienia się Partnera wyłącznie na techniczno-organizacyjnej stronie świadczenia usług hotelarskich, zaproponował Wnioskodawcy współpracę. Na bazie zawartej umowy współpracy Partner miałby świadczyć Wnioskodawcy usługi hotelarskie (noclegowe), a Wnioskodawca na bazie tak zakupionych od Partnera usług, miałby świadczyć usługi pakietowe, kompleksowe, dla klientów końcowych w dziedzinach usług hotelarskich, medycznych, rehabilitacyjnych, pielęgnacyjnych i opiekuńczych. W praktyce większość usług sprowadzać się ma do zakupienia od Partnera usług hotelarskich (noclegowych) i do dodania do nich usług medycznych i żywieniowych w celu świadczenia na rzecz pacjentów usług sanatoryjnych. W tym celu Wnioskodawca zarejestrowałby się jako podmiot leczniczy i zatrudnił stosowne kadry. Świadczone usługi byłyby w większości usługami, które jako usługi medyczne, podlegałyby zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18) ustawy o podatku od towarów i usług. Tylko część zakupionych od Partnera usług hotelowych, po dodaniu usług żywieniowych, stanowiłaby standardowe usługi hotelarskie opodatkowane według 8% stawki podatku VAT. Prawdopodobnie stanowiłoby to mniej niż 10% całego obrotu.

Pytanie Wnioskodawcy sprowadza się do zasad rozliczania podatku VAT naliczonego od nakładów inwestycyjno-remontowych na obce środki trwałe, jakie Wnioskodawca ponosił będzie w trakcie obowiązywania umowy współpracy. W umowie współpracy, jaką Wnioskodawca zawrze z Partnerem będzie zapis, zgodnie z którym wszelkie sprawy techniczne dotyczące nieruchomości, to jest remonty, ulepszenia, zmiany budowlane lub adaptacyjne Ośrodków obciążają Partnera. To samo dotyczyć będzie także wyposażenia niezbędnego do świadczenia usług hotelarskich (np. mebli). Będą to obowiązki Partnera. Strony przewidują jednak, że Wnioskodawca również będzie uprawniony do wykonywania obowiązków obciążających Partnera, to jest do przeprowadzania remontów, ulepszeń, zmian budowlanych lub adaptacyjnych Ośrodków, czy też zakupu wyposażenia do świadczenia usług hotelarskich (np. mebli).

Z punktu widzenia Wnioskodawcy, jak i Partnera (nie jest on właścicielem nieruchomości, lecz jej najemcą) będą to inwestycje w obcym środku trwałym.

Strony umówiły się, że w takim wypadku poczynione przez Wnioskodawcę wydatki, nakłady lub inwestycje zostaną odsprzedane Partnerowi w cenie nabycia netto po zakończeniu obowiązywania umowy współpracy zawartej z Partnerem lub w terminie 60 dni od dnia wezwania przez Wnioskodawcę. Do ceny doliczony zostanie podatek VAT. Partner zobowiązał się do zwrotu Wnioskodawcy poniesionych wydatków.

Innymi słowy strony umówiły się, że Wnioskodawca może być swego rodzaju wykonawcą, podwykonawcą Partnera, w zakresie zadań jakie standardowo, zgodnie z umową współpracy, należą do jego obowiązków. W zamian za to Wnioskodawca otrzyma pełny zwrot poniesionych w tym celu kosztów. Wnioskodawcy jest też wiadomo, że nakłady jakie odkupi od niego Parter zostaną przez Partnera także odsprzedane. Zostaną one odsprzedane również w cenie nabycia netto + VAT na rzecz właściciela nieruchomości. W ten sposób ostatecznie staną się one własnością właściciela środka trwałego (Ośrodków).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu poczynionych przez Wnioskodawcę wydatków, nakładów lub inwestycji, które zostaną w późniejszym okresie odsprzedane Partnerowi z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT, Wnioskodawcy przysługuje, zgodnie z art. 86 ust. 1 i art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do bieżącego, pełnego odliczania podatku VAT należnego zwartego w fakturach je dokumentujących?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którym wydatki te są związane. Zdaniem Wnioskodawcy w tym wypadku przypisanie to nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Nabyte towary i usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, gdyż zostaną odsprzedane Partnerowi w cenie nabycia netto po zakończeniu obowiązywania umowy lub w terminie 60 dni od dnia wezwania przez drugą stronę.

Wskazany przez Wnioskodawcę klucz alokacji jest całkowicie obiektywny i niezależny od woli Wnioskodawcy. Wszystkie poczynione nakłady zostaną bowiem odsprzedane.

Zgodnie z jednolitą linią doktryny, orzecznictwa jak i organów skarbowych, zwrot poniesionych nakładów powinien być kwalifikowany jako świadczenie usług podlegające VAT. Jak bowiem wskazywały m.in. organy podatkowe i sądy administracyjne, nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poprzez ustanowione w powołanym przepisie prawo do odliczenia podatku naliczonego realizowana jest zasada neutralności podatku od towarów i usług.

W oparciu o przepis art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług (ustawa VAT) należy wskazać, że zastosowana przez podatnika na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy VAT metoda ustalania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu musi pozwalać na niebudzące wątpliwości określenie kwot podatku naliczonego, bezspornie wiążących się z realizacją tych czynności (patrz wyrok WSA w Poznaniu z dnia 18 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Po 1106/17). Tak samo stwierdził WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 12 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Po 40/17, wskazując: „Odliczenie podatku naliczonego w oparciu o zasadę alokacji bezpośredniej wymaga wykazania przez podatnika, że zastosowany przez niego klucz alokacji pozwala na niebudzące wątpliwości określenie kwot podatku naliczonego bezspornie wiążących się z realizacją czynności podlegających opodatkowaniu”.

Zdaniem Wnioskodawcy dokładnie z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Wydatki zostaną bowiem w całości odsprzedane i w całości wiążą się z czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawca jest w tej sytuacji swego rodzaju wykonawcą, podwykonawcą Partnera, w zakresie zadań jakie standardowo, zgodnie z umową współpracy, należą do obowiązków Partnera.

Przedmiotowa sytuacja jest tożsama do bardzo często i licznie występującej sytuacji dotyczącej rozliczania nakładów poniesionych na obcy środek trwały w przypadku umowy najmu lub dzierżawy. Tam również, z mocy kodeksu cywilnego, obowiązuje regulacja, zgodnie z którą Wynajmujący zobowiązany jest do zwrotu Najemcy nakładów poniesionych na przedmiot najmu. Orzecznictwo jest tu zupełnie zgodne, że w takich sytuacjach mamy do czynienia z odsprzedażą owych nakładów opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT, a co za tym idzie przysługuje podatnikom pełne prawo do odliczenia podatku VAT zawartego w cenie towarów i usług zakupionych w celu inwestycji w obcy środek trwały.

W sprawie będącej przedmiotem pytania mamy do czynienia z identyczną sytuacją. Jedyna różnica polega na tym, że zasady dotyczące rozliczania nakładów poczynionych w obcym środku trwałym przyjęte kodeksowe dla umowy najmu, dzierżawy, strony postanowiły zastosować także do rozliczeń wynikających z umowy nazwanej umową współpracy.

Stanowisko dotyczące opodatkowania sprzedaży nakładów poniesionych na obce środki trwałe (a co się z tym wiąże możliwość odliczenia podatku należnego) potwierdzają jednolicie interpretacje podatkowe. Przykładowo Wnioskodawca wskazuje: interpretacja indywidualna z 16 maja 2014 r., sygn. ILPP1/443-156/14-2/NS - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, interpretacja indywidualna z dnia 12 kwietnia 2012 r., sygn. IBPP2/443-46/12/BW - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach. W obu ww. interpretacjach wskazano wprost:

„Reasumując wskazać należy, że w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku przekazanie za wynagrodzeniem nakładów inwestycyjnych poniesionych w obcym środku trwałym stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 ww. ustawy, przy czym kwota stanowiąca wynagrodzenie za przeniesienie nakładów stanowi wartość netto, do której należy doliczyć podatek VAT”.

Tożsamo wskazano również w interpretacji: interpretacja indywidualna z 28 sierpnia 2014 r., sygn. IPTPP2/443-418/14-3/JN - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi: „Przekazanie za wynagrodzeniem nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na nieruchomości wydzierżawiającego, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, zwrot nakładów poniesionych na nieruchomość będącą przedmiotem umowy dzierżawy spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku VAT”.

Jak wskazano powyżej większość interpretacji odnosi się do umów najmu, dzierżawy. Jednakże zasady dotyczące odpłatnego rozliczania nakładów są takie same, o ile tylko w umowie są uregulowane odpłatne zasady rozliczeń nakładów poniesionych na obcy środek trwały. Przykładem, który można porównać do przedmiotowej sytuacji jest zawarcie przez SP ZOZ (podmiotu świadczącego usługi VAT zwolniony) umowy leasingu tomografu za np. 1 mln zł + VAT. W umowie leasingu przewidziano, że jeśli SP ZOZ poniesie nakłady na ów tomograf, związane z jego rozbudową, remontem, konserwacją, itp., to zostaną one SP ZOZ-owi zwrócone. Zatem mimo że standardowa działalność medyczna świadczona przez SP ZOZ objęta jest stawką VAT zwolniony, to już odsprzedaż owych nakładów, jako niezwiązana z działalnością zwolnioną lecz opodatkowaną VAT, będzie podlegać stawce podstawowej. Konsekwencją tego jest uprawnienie SP ZOZ-u do odliczenia/zwrotu VAT naliczonego zawartego w cenie usług nabytych w związku z rozbudową, remontem, konserwacją, itp. tomografu. Mając na uwadze powyższe, zgodnie z faktem, że poczynione przez Wnioskodawcę wydatki, nakłady lub inwestycje zostaną odsprzedane Partnerowi w cenie nabycia netto + VAT, a ich alokacja nie budzi jakichkolwiek wątpliwości, Wnioskodawcy przysługuje prawo do bieżącego, pełnego odliczania podatku VAT naliczonego zawartego w kosztach zakupionych towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz gdy podatek naliczony związany jest z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jeden z nich wynika z art. 88 ust. ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej zarówno czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, stosujemy uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią uzupełnienie przepisów art. 86 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako „zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną”.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę współpracy z potencjalnym Partnerem. Partner, na podstawie umowy zawartej z właścicielem nieruchomości (podmiot trzeci), jest najemcą dwóch w pełni wyposażonych nieruchomości komercyjnych (Ośrodków). Posiada stosowne kadry, wiedzę, struktury organizacyjne i administracyjne umożliwiające świadczenie usług hotelarskich.

Celem umożliwienia obopólnie korzystnej współpracy, skupienia się Partnera wyłącznie na techniczno-organizacyjnej stronie świadczenia usług hotelarskich, zaproponował Wnioskodawcy współpracę. Na bazie zawartej umowy współpracy Partner miałby świadczyć Wnioskodawcy usługi hotelarskie (noclegowe), a Wnioskodawca na bazie tak zakupionych od Partnera usług miałby świadczyć usługi pakietowe, kompleksowe, dla klientów końcowych w dziedzinach usług hotelarskich, medycznych, rehabilitacyjnych, pielęgnacyjnych i opiekuńczych. W praktyce większość usług sprowadzać się ma do zakupienia od Partnera usług hotelarskich (noclegowych) i do dodania do nich usług medycznych i żywieniowych w celu świadczenia na rzecz pacjentów usług sanatoryjnych. W tym celu Wnioskodawca zarejestrowałby się jako podmiot leczniczy i zatrudnił stosowne kadry. Świadczone usługi byłyby w większości usługami, które jako usługi medyczne, podlegałyby zwolnieniu z podatku VAT. Tylko część zakupionych od Partnera usług hotelowych, po dodaniu usług żywieniowych, stanowiłaby standardowe usługi hotelarskie opodatkowane według 8% stawki podatku VAT. Prawdopodobnie stanowiłoby to mniej niż 10% całego obrotu.

W umowie współpracy, jaką Wnioskodawca zawrze z Partnerem będzie zapis, zgodnie z którym wszelkie sprawy techniczne dotyczące nieruchomości, to jest remonty, ulepszenia, zmiany budowlane lub adaptacyjne Ośrodków obciążają Partnera. To samo dotyczyć będzie także wyposażenia niezbędnego do świadczenia usług hotelarskich (np. mebli). Będą to obowiązki Partnera. Strony przewidują jednak, że Wnioskodawca również będzie uprawniony do wykonywania obowiązków obciążających Partnera, to jest do przeprowadzania remontów, ulepszeń, zmian budowlanych lub adaptacyjnych Ośrodków, czy też zakupu wyposażenia do świadczenia usług hotelarskich (np. mebli).

Z punktu widzenia Wnioskodawcy, jak i Partnera (nie jest on właścicielem nieruchomości, lecz jej najemcą) będą to inwestycje w obcym środku trwałym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy z tytułu poczynionych przez Niego wydatków, nakładów lub inwestycji, które zostaną w późniejszym okresie odsprzedane Partnerowi z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT, zgodnie z art. 86 ust. 1 i art. 90 ust. 1 ustawy, przysługuje prawo do bieżącego, pełnego odliczania podatku VAT należnego zwartego w fakturach je dokumentujących.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

W opisie sprawy wskazano, że Strony umówiły się, że poczynione przez Wnioskodawcę wydatki, nakłady lub inwestycje zostaną odsprzedane Partnerowi w cenie nabycia netto po zakończeniu obowiązywania umowy współpracy zawartej z Partnerem lub w terminie 60 dni od dnia wezwania przez Wnioskodawcę. Do ceny doliczony zostanie podatek VAT. Partner zobowiązał się do zwrotu Wnioskodawcy poniesionych wydatków.

Tym samym wystąpi bezpośredni związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi podatkiem (wydatki, nakłady lub inwestycje zostaną odsprzedane z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT).

W zaistniałej sytuacji spełniony zostanie warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy – związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Regulacja, o której mowa w ww. art. 90 ust. 1-2 ustawy (dotycząca zakupów wykorzystywanych do czynności, w związku z którymi przysługuje, jak i nie przysługuje prawo do odliczenia) nie będzie mieć zastosowania – wydatki zostaną bowiem w całości odsprzedane i w całości wiążą się z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Ponadto należy mieć na uwadze fakt, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Negatywne wyłączenie, o którym mowa w ww. art. 88 ust. 4 ustawy, nie wystąpi.

Wnioskodawcy przysługuje zatem, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do pełnego, bieżącego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki, nakłady lub inwestycje, które zostaną w późniejszym okresie odsprzedane Partnerowi z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydając niniejszą interpretację tut. Organ przyjął jako element zdarzenia przyszłego wskazaną przez Wnioskodawcę okoliczność, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki zostaną odsprzedane Partnerowi w cenie nabycia netto i do ceny tej zostanie doliczony podatek VAT. Organ nie dokonywał zatem analizy w zakresie prawidłowości opodatkowania czynności rozliczenia nakładów poniesionych w obcym środku trwałym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą bowiem być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin