Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4018.2.2021.5.AZ
z 23 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 lutego 2021 r. (data wpływu 15 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 5 marca 2021 r. (data wpływu 8 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie sukcesji NIP – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie sukcesji NIP. Wniosek został uzupełniony pismem z 5 marca 2021 r. (data wpływu 8 marca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 26 lutego 2021 r. znak 0111-KDIB3-2.4018.2.2021.1.AZ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedstawicielstwem Brytyjskiej firmy zarejestrowanym od 1999 r. w Ministerstwie Gospodarki w Rejestrze Przedsiębiorstw Przedstawicielstw Zagranicznych. W tym roku w skutek zmiany przepisów art. 212 ust. 1 i 2 z dnia 6 marca 2018 - obowiązujące do tej pory zaświadczenie z bezterminowego straciło swą ważność.

Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, iż jego firma zaczęła procedurę przedłużenia niniejszego zaświadczenia już w czerwcu nie mniej jednak konieczność uzyskania nowego pełnomocnictwa dla reprezentanta w Polsce poświadczonego notarialnie przez trzech Członków Zarządu w Wielkiej Brytanii w dobie Corona Virusa i Lockdownu, a potem błędy w treści - brak sformowania - wymaganego przez Ministerstwo spowodowało, iż Wnioskodawca musiał poprawiać przesłane dokumenty, tłumaczyć je przysięgle.

Wszystkie te działania oraz czas jaki strona z Wielkiej Brytanii potrzebowała na zorganizowanie niezbędnych dokumentów, sprawiły że dotychczasowe zaświadczenie straciło swą ważność 11 lipca 2020 r. Nowe zaświadczenie zostało wydane 13 stycznia 2021 roku. W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się z uprzejmą prośbą o indywidualną interpretację. Łódzki Urząd Skarbowy w Łodzi odmówił Wnioskodawcy bowiem aktualizacji starego numeru NIP, uważając, iż ustał byt prawny Wnioskodawcy na okres kilku miesięcy i z tego tytułu Wnioskodawca musi ubiegać się o nadanie nowego NIPu.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż w tym czasie już był w toku postępowania administracyjnego, które niestety z uwagi na sytuacje z pandemią się bardzo przedłużyło. Wielka Brytania jest w sferze lockdownu praktycznie od roku. Uzyskanie pełnomocnictw i poświadczeń notarialnych, wszystkich dokumentów rejestrowych Spółki w UK, które musiały być apostułowane i poświadczane notarialnie, a potem tłumaczone na język polski w sytuacji pandemii i lockdownu było niezmiernie trudne i czasochłonne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym firma może nadal posługiwać się dotychczasowym numerem NIP?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W związku z zaistniałą sytuacją i postępowaniem administracyjnym oraz praktyką i logiką w prowadzeniu księgowości zdaniem Wnioskodawcy Przedstawicielstwo powinno prowadzić swą działalność na podstawie tego samego NIPu. Zmiana przepisów art. 212 ust. 1 i 2 z dnia 6 marca 2018 spowodowała obecną sytuację, firma Wnioskodawcy nic nie zmieniła w swoim statucie, a jednocześnie podjęła stosowne kroki w dopełnieniu wszelkich formalności związanych z nowymi przepisami, była już w trakcie postępowania administracyjnego - które faktycznie bardzo się przedłużało z uwagi na pandemie na świecie.

W związku z tym Wnioskodawca uważa, że powinien prowadzić działalność gospodarczą pod tym samym NIPem. W okresie nieważności zaświadczenia o wpisie do Rejestru Przedstawicielstw firma nie dokonała żadnych zmian w zakresie statutu, a jedynie podjęła stosowne kroki w dopełnieniu wszelkich formalności związanych z aktualizacją wpisu do Rejestru Przedstawicielstw Przedsiębiorców Zagranicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 170 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o NIP, Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Stosownie do art. 2 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom, jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się: osób prawnych, osobowych spółek handlowych, osobowych i kapitałowych spółek handlowych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 cyt. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie: innej osoby prawnej (osób prawnych); osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Natomiast w świetle art. 93a § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku: przekształcenia innej osoby prawnej, przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Zgodnie z art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

-wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Przepis art. 93a § 1 – w świetle art. 93a § 2 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
2. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
3. spółki kapitałowej;
4. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że następstwo podatkowe związane jest przede wszystkim ze zdarzeniami prawnymi określonymi jako: przekształcenie, połączenie, podział osób prawnych. Należy zaznaczyć, że następstwo podatkowe stanowi odstępstwo od reguły powiązania praw i obowiązków podatkowych z bytem prawnym wyłącznie podatnika, jest więc nietypową instytucją w prawie podatkowym. Z tychże względów wszelkie tego rodzaju sytuacje, nawet dostatecznie uzasadnione ekonomicznie, muszą mieć wystarczającą podstawę prawną, aby można było wobec nich zastosować instytucję sukcesji podatkowej.

Wnioskodawca jest przedstawicielstwem Brytyjskiej firmy zarejestrowanym od 1999 r. w Ministerstwie Gospodarki w Rejestrze Przedsiębiorstw Przedstawicielstw Zagranicznych. W tym roku w skutek zmiany przepisów art. 212 ust 1 i 2 z dnia 6 marca 2018 - obowiązujące do tej pory zaświadczenie z bezterminowego straciło swą ważność. Wnioskodawca wyjaśnia, iż jego firma zaczęła procedurę przedłużenia niniejszego zaświadczenia już w czerwcu nie mniej jednak szereg trudności oraz czasochłonność podjętych działań, sprawiły że dotychczasowe zaświadczenie straciło swą ważność 11 lipca 2020 r. Nowe zaświadczenie zostało wydane 13 stycznia 2021 roku.

Urząd Skarbowy odmówił Wnioskodawcy aktualizacji starego numeru NIP, uważając, iż ustał byt prawny Wnioskodawcy na okres kilku miesięcy i z tego tytułu Wnioskodawca musi ubiegać się o nadanie nowego NIPu. Zdaniem Wnioskodawcy Przedstawicielstwo powinno prowadzić swą działalność na podstawie tego samego NIPu.

W związku z przedstawioną sytuacją należy przybliżyć przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U 2020, poz. 1252), która obowiązuje od 30 kwietnia 2018 r.

Stosownie do art. 24 ust. 1 ww. ustawy, utworzenie i prowadzenie przedstawicielstwa wymaga wpisu do rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, zwanego dalej „rejestrem przedstawicielstw” prowadzonego przez ministra.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 i 2 ww. ustawy wpisu do rejestru przedstawicielstw dokonuje się na podstawie złożonego wniosku i zgodnie z jego treścią. Wpis do rejestru dokonywany jest na okres 2 lat od dnia dokonania wpisu (obowiązywanie wpisu). Na wniosek przedsiębiorcy zagranicznego - złożony w ciągu ostatnich 90 dni obowiązywania wpisu - wpis zostaje przedłużony na kolejny okres 2 lat.

Powyższe przepisy zostały wprowadzone ustawą z dnia 6 marca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo przedsiębiorców oraz inne ustawy dotyczące działalności gospodarczej (Dz. U 2018 poz. 650).

Przepisy art. 212 ustawy wprowadzającej, dotyczą przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych wpisanych do rejestru przed dniem wejścia w życie ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Zgodnie z art. 212 ust 1, wpisy przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych dokonane na podstawie ustawy uchylanej w art. 192 (tj. ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej), istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1 ust. 4, stają się wpisami do rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych prowadzonego na podstawie ustawy, o której mowa w art. 1 ust. 4 (tj. ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej).

Co istotne w rozpatrywanej sprawie, stosownie do art. 212 ust. 2 wprowadzającej, wpisy, o których mowa w ust. 1, obowiązują przez okres dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Do ich przedłużenia stosuje się przepis art. 25 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1 ust. 4.

Zgodnie z przywołanymi przepisami, wpisy przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych dokonane przed 30 kwietnia 2018 r. były co do zasady ważne do 30 kwietnia 2020 r. Natomiast ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nakłada na przedsiębiorców zagranicznych obowiązek wnioskowania o przedłużenie wpisu do rejestru przedstawicielstw co 2 lata. Brak złożenia wniosku o przedłużenie wpisu w ciągu ostatnich 90 dni obowiązywania wpisu powoduje wykreślenie przedstawicielstwa przedsiębiorcy zagranicznego z rejestru przedstawicielstw, co skutkuje ustaniem bytu prawnego wykreślonego podmiotu.

Przechodząc do wątpliwości Wnioskodawcy, zauważyć należy, że wskazane powyżej przepisy ustawy Ordynacja podatkowa, regulując kwestię następstwa prawnego na gruncie przepisów prawa podatkowego, stanowią normy lex generali. Oznacza to, że jeżeli w przepisach prawa podatkowego przewidziane zostały inne, bardziej szczegółowe przepisy regulujące ww. kwestię (lex specjalis), to tym samym mają one pierwszeństwo przed normami bardziej ogólnymi (w tym przypadku przed przepisami Ordynacji podatkowej), co wynika z zasady lex specjalis derogat legi generali.

W obowiązującym stanie prawnym sukcesję numeru identyfikacji podatkowej regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 170 z późn. zm.) zwaną dalej ustawą o NIP.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o NIP numer identyfikacji podatkowej nadany podatnikowi nie przechodzi na następcę prawnego, z wyjątkiem:

1. przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa lub przedsiębiorstwa komunalnego w jednoosobową spółkę gminy;
2. przekształcenia spółki cywilnej w spółkę handlową lub spółki handlowej w inną spółkę handlową;
3. przekształcenia stowarzyszenia zwykłego w stowarzyszenie.
   
   

Do celów identyfikacji podatkowej za przekształcenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, uznaje się również wpis spółki cywilnej do rejestru na podstawie art. 26 § 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, 1543, 1655, 1798 i 2217) art. 12 ust. 1a).

Przepisy art. 12 ust. 1b i 1 c dotyczą przedsiębiorstwo w spadku i zarządu sukcesyjnego, co nie znajduje zastosowania w sprawie.

Wskazane wyżej przypadki stanowią jednoznacznie wyjątek od zasady, że dla powstania obowiązku i jednocześnie uprawnienia do posługiwania się określonym numerem NIP po stronie konkretnego podmiotu potrzebne jest wydanie decyzji o nadaniu NIP. W takich bowiem przypadkach, związanych ściśle z sukcesją praw i obowiązków nie tylko wynikających z przepisów prawa podatkowego, powyższy obowiązek (uprawnienie) powstaje z mocy samego prawa - w momencie dojścia do skutku przekształcenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 1a ustawy o NIP.

W świetle art. 12 ust. 2 ww. ustawy w przypadku zgonu lub ustania bytu prawnego podatnika, decyzja o nadaniu NIP wygasa z mocy prawa, z wyjątkiem przypadków wymienionych w ust. 1 i ust. 1a.

Z treści wniosku wynika, iż w skutek zmiany przepisów art. 212 ust 1 i 2 z dnia 6 marca 2018 - obowiązujący do tej pory wpis do rejestru przedstawicielstw z bezterminowego stracił swą ważność w dniu 11 lipca 2020 r., co oznacza, że przedstawicielstwo zostało wykreślone z rejestru, a tym samym w świetle przepisów ustawy utraciło byt prawny, a decyzja o nadaniu NIP wygasła z mocy prawa. Nowe zaświadczenie o wpisie do rejestru przedstawicielstw zostało wydane 13 stycznia 2021 roku. Powyżej przedstawione okoliczności nie zostały objęte regulacją art. 12 ustawy o NIP dotyczącym sukcesji numeru identyfikacji podatkowej. W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż skoro przepisy ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatkowej nie przewidują sukcesji NIP dla opisanej sytuacji (w przypadku dokonania nowej rejestracji przedstawicielstwa przedsiębiorcy zagranicznego uprzednio wykreślonego z tego rejestru), Wnioskodawca będzie obowiązany do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego w celu nadania nowego numeru identyfikacji podatkowej. Zatem Wnioskodawca nie będzie uprawniony do posługiwania się dotychczasowym numerem NIP.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.