Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.232.2021.2.DJ
z 26 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2021 r. (data wpływu 22 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 kwietnia 2021 r. (data wpływu 19 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

W związku z tym, że złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 15 kwietnia 2021r., nr 0112-KDIL2-1.4011.232.2021.1.DJ, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 15 kwietnia 2021 r., skutecznie doręczono 16 kwietnia 2021 r., w dniu 19 kwietnia 2021 r. do tut. organu złożono pismo z dnia 18 kwietnia 2021 r., stanowiące uzupełnienie wniosku, natomiast w dniu 19 kwietnia 2021 r. uiszczono opłatę na poczet wniosku w wysokości 40 zł.

W uzupełnieniu wniosku ostatecznie przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 28 sierpnia 2020 r. Wnioskodawczyni i jej mąż R dokonali sprzedaży nieruchomości położonej w (…), gmina (…), ulica (…) na podstawie umowy sprzedaży, aktu notarialnego Repertorium A numer (…)/2020 z dnia (…) 2020 r. w Kancelarii Notarialnej w (…) przy ulicy (…) przed Notariuszem (…). Kupujący to: (…), (…), (…) i (…).

Mąż nabył tę nieruchomość wraz ze swoją pierwszą żoną M oraz siostrą żony X w dniu (…) 1995 r. na podstawie aktu notarialnego Repertorium A (…)/1995 z dnia (…) marca 1995 w Kancelarii Notarialnej w (…) ul. (…) od (…), (…) i (…). Nabycie było w części 1/2 małżonkowie R i M i 1/2 X.

Następnie w dniu (…) lutego 2006 r. w Kancelarii Notarialnej w (…) ul. (…) nabyli jako małżonkowie M i R od X w całości tę nieruchomość na podstawie aktu notarialnego Repertorium A (…)/2006. Małżonków obowiązywała wspólność majątkowa.

W dniu (…) listopada 2013 w (…) zmarła M – pierwsza żona (akt zgonu (…)/2013). Spadek po M przyjęli mąż R, dzieci: (…) i (…) na podstawie aktu notarialnego Repertorium A (…)/2013 z dnia (…) listopada 2013 r. W tym samym dniu, tj. (…) listopada 2013 r. na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia spisanego w Kancelarii Notarialnej (…) w (…), ul. (…) Repertorium A Nr (…)/2013 mąż nabył od córek (…) i (…) spadek w całości (na podstawie spisanego testamentu Repertorium A Nr (…)/2009 w dniu (…) stycznia 2009 r. przez M).

W dniu (…) czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni, (z domu (…), po pierwszym mężu (…)) zawarła związek małżeński z R w Urzędzie Stanu Cywilnego w (…).

Na podstawie aktu notarialnego Repertorium A (…)/2019 spisanego w dniu (…) lutego 2019 r. przed Notariuszem (…) w Kancelarii Notarialnej w (…) przy ul. (…), mąż R darował Wnioskodawczyni jako żonie całą nieruchomość położoną w (…), gmina (…), oznaczoną nr działki gruntu (…) o obszarze (…) ha zabudowaną, objętą KW nr (…) i postanowił zgodnie z aktem notarialnym, że nieruchomość ta stanowić ma majątek wspólny małżonków na zasadach wspólności ustawowej. Wnioskodawczyni ją przyjęła i oświadczyła, że obowiązuje małżonków ustawowa wspólność majątkowa.

W dniu 28 sierpnia 2020 r. małżonkowie dokonali sprzedaży tej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. W związku z opisaniem stanów faktycznych, dotyczących nabycia przez Wnioskodawczynię i jej męża opisanej nieruchomości, Wnioskodawczyni prosi o określenie „daty nabycia” przez Wnioskodawczynię nieruchomości w (…), ul. (…)?
2. Czy sprzedaż tej nieruchomości stanowi dla Wnioskodawczyni źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Jeśli tak, to jak ustalić wysokość przychodu Wnioskodawczyni?
4. Jeśli tak, to jak ustalić wysokość udziałów Wnioskodawczyni?
5. Czy Wnioskodawczyni powinna składać deklarację PIT za 2020 rok, uwzględniającą sprzedaż tej nieruchomości?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku), zapoznając się z interpretacją wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lutego 2020 r. sygn. akt II FSK 933/18 Wnioskodawczyni przyjmuje, że darowizna dokonana przez męża R na Wnioskodawczynię polegała na przesunięciu składników majątkowych z majątku osobistego męża do wspólnego majątku małżonków i nie powoduje „nabycia” (w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT) przez Wnioskodawczynię nieruchomości, lecz jedynie darowizna ta miała charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący ustrój majątkowy małżonków (nie był to obrót nieruchomością).

W związku z tym, że małżonków obowiązuje wspólność małżeńska (łączna) to bowiem wspólność bezudziałowa i w czasie jej trwania Wnioskodawczyni nie może samodzielnie rozporządzać swoim prawem do majątku wspólnego jako całości. Dlatego nie jest możliwe nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię w określonym udziale, ponieważ pozostając we wspólności majątkowej małżeńskiej nie można wyodrębnić udziałów. Dlatego przeniesienie pojedynczego składnika z majątku osobistego męża na Wnioskodawczynię do majątku wspólnego małżonków nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu. Skoro nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadają, to Wnioskodawczyni uważa, że nie ma podstaw prawnych, aby jako datę nabycia przez Wnioskodawczynię sprzedanej nieruchomości liczyć od zawarcia umowy darowizny, a należy jako datę nabycia przyjąć „datę nabycia przez męża” skoro została na mocy umowy darowizny ta nieruchomość objęta wspólnością majątkową.

Oznacza to, że zbywając nieruchomość nie ma tu zastosowania termin zbycia nieruchomości „przed upływem 5 lat”, dlatego, że w konsekwencji powodowałoby to, że to mąż podlegałby opodatkowaniu, mimo, że posiadał nieruchomość dłużej niż 5 lat.

Dlatego Wnioskodawczyni uważa, że nie ma podstaw do obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych i składania deklaracji PIT od sprzedaży nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że – zgodnie z wyjaśnieniem zamieszczonym w wysłanym do Wnioskodawczyni wezwaniu nr 0112-KDIL2-1.4011.232.2021.1.DJ z dnia 15 kwietnia 2021 roku – niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy wyłącznie osoby Wnioskodawczyni, tj. Pani (…).

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę,
że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem
5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, co do zasady decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu (…) 2020 r. Wnioskodawczyni i jej mąż dokonali sprzedaży nieruchomości. Mąż nabył tę nieruchomość wraz ze swoją pierwszą żoną oraz siostrą żony X w dniu (…) 1995 r. Następnie w dniu (…) 2006 r. małżonkowie M i R nabyli od X w całości tę nieruchomość. Małżonków obowiązywała wspólność majątkowa. W dniu (…) listopada 2013 r. zmarła M, a spadek po M przyjęli: mąż R, dzieci: (…) i (…). W dniu (…) listopada 2013 r. na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia R nabył od córek: (…) i (…) spadek w całości (na podstawie spisanego testamentu w dniu (…) stycznia 2009 r. przez M). W dniu (…) czerwca 2018 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński z R. Na podstawie aktu notarialnego spisanego w dniu (…) lutego 2019 r. mąż R darował Wnioskodawczyni jako żonie całą ww. nieruchomość i postanowił zgodnie z aktem notarialnym, że nieruchomość ta stanowić ma majątek wspólny małżonków na zasadach wspólności ustawowej. Wnioskodawczyni ją przyjęła i oświadczyła, że obowiązuje małżonków ustawowa wspólność majątkowa.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi m.in. kwestia, czy sprzedaż tej nieruchomości stanowi dla Wnioskodawczyni źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest ustalenie, czy włączenie opisanej we wniosku nieruchomości stanowiącej majątek osobisty męża Wnioskodawczyni do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy darowizny stanowi jej nabycie przez Wnioskodawczynię w rozumieniu ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej sytuacji należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 ust. 1 i 2 ww. Kodeksu). Jak stanowi art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Wskazać należy, że małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa (art. 47 § 1 ww. ustawy).

Na podstawie powyższego przepisu stwierdzić należy, że małżonkowie poprzez zawarcie stosownej umowy (np. rozszerzającej lub ograniczającej wspólność ustawową bądź ustanawiającej rozdzielność majątkową) mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

W myśl natomiast art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020, poz. 1740, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności powinna mieć formę aktu notarialnego.

W tym miejscu należy wskazać na jednolicie ukształtowaną linią orzeczniczą, zgodnie z którą włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołują takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Włączenie do majątku wspólnego w drodze darowizny nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości, włączonej do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy darowizny, a która stanowiła wcześniej majątek odrębny męża Wnioskodawczyni, należy przyjąć dzień nabycia tej nieruchomości przez męża.

Zatem skoro – jak wynika z treści wniosku – odpłatne zbycie w 2020 roku przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości (którą otrzymała w drodze darowizny do wspólności majątkowej małżeńskiej z majątku odrębnego męża) nastąpiło po upływie terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a (tj. po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tejże nieruchomości przez męża Wnioskodawczyni) nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec braku obowiązku podatkowego w tym zakresie na Wnioskodawczyni nie będzie również ciążył obowiązek złożenia zeznania PIT-39 z tytułu rzeczonej sprzedaży.

Z uwagi na fakt, że po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie przychód w związku ze sprzedażą w 2020 roku udziału w nieruchomości, zatem rozpatrywanie kwestii zakreślonych pytaniami nr 3 i 4, jest w tym przypadku niecelowe. Powyższe jest konsekwencją sposobu sformułowania przez Zainteresowaną pytań nr 3 i 4, z których wynika, że Wnioskodawczyni oczekuje odpowiedzi w tych kwestiach wyłącznie w sytuacji powstania po stronie Wnioskodawczyni przychodu ze sprzedaży udziału w przedmiotowej nieruchomości, co w rozpatrywanej sprawie nie ma miejsca.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynie w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić również należy, że co prawda do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła załączniki, jednakże – co już wyjaśniono w wysłanym do Wnioskodawczyni wezwaniu – z uwagi na specyfikę postępowania interpretacyjnego organ upoważniony do wydania interpretacji indywidualnej orzeka tylko i wyłącznie w obrębie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię, a więc dołączone załączniki nie mogły podlegać analizie i weryfikacji w toku niniejszego postępowania.

Ponadto, podkreślić należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla drugiego współwłaściciela nieruchomości, będącej przedmiotem zbycia w 2020 roku (tj. męża Wnioskodawczyni). Mąż Wnioskodawczyni – co już wskazano w wysłanym do Wnioskodawczyni wezwaniu z dnia 15 kwietnia 2021 roku – chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Odnośnie przywołanego przez Wnioskodawczynię wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazać należy, że wyrok ten dotyczy konkretnej sprawy podatnika osadzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie zawarte w nim rozstrzygnięcie jest wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.