Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.76.2021.1.ENB
z 27 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2021 r. (data wpływu 28 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasiłku otrzymanego z Holandii– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasiłku otrzymanego z Holandii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od dnia 25 marca 2004 r. do dnia 14 kwietnia 2005 r. Wnioskodawca pracował w Holandii. W kwietniu 2005 r. zaczęły się problemy zdrowotne, które spowodowały powrót do Polski. Po licznych badaniach i pobytach w szpitalach okazało się że Wnioskodawca jest chory na kardiomiopatię rozstrzeniową. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca zamieszkuje w Polsce i jest pod stałą opieką lekarską.

W 2017 r. Wnioskodawca otrzymywał rentę wypłacaną przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Polsce.

Natomiast z instytucji holenderskiej UWV(Urząd Pracy, występującej również pod nazwą Urząd Spraw Socjalnych) Wnioskodawca otrzymywał zasiłek WGA, którego podstawę stanowi stopień niezdolności do pracy od 80% do 100 %, inaczej stopień niepełnosprawności.

W grudniu 2019 r. Wnioskodawca otrzymał wezwanie Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie wszczęcia czynności sprawdzających do zeznania podatkowego za 2017 r. celem ustalenia stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami. Czynności te w szczególności dotyczyły rodzaju świadczenia, które Wnioskodawca otrzymuje z instytucji holenderskiej UWV.

Rozliczenia podatkowego za rok 2017 Wnioskodawca dokonał na formularzu PIT-36 wraz z załącznikiem PIT/ZG oraz PIT/O. Dokumenty te zostały sporządzone przez biuro podatkowe, które uwzględniło świadczenie, które Wnioskodawca otrzymuje z Holandii jako inne źródła przychodów.

W trakcie postępowania wyjaśniającego, Urząd Skarbowy zakwestionował rodzaj dochodów i uznał, że świadczenie wypłacane przez instytucję holenderską jest rentą względnie zasiłkiem chorobowym, które nie są zwolnione od podatku dochodowego.

Wnioskodawca postanowił skierować pismo do instytucji holenderskiej UWV z prośbą o udzielenie informacji dotyczącej rodzaju - szczegółowej nazwy świadczenia, które z tej instytucji otrzymuje. Jednocześnie na prośbę Wnioskodawcy Urząd Skarbowy zawiesił postępowanie wyjaśniające.

Pismo z instytucji holenderskiej zawierało informację, że Wnioskodawca otrzymuje zasiłek o nazwie WGA z UWV, którego podstawę stanowi stopień niezdolności do pracy od 80% do 100 %, inaczej stopień niepełnosprawności. Świadczenie, które Wnioskodawca otrzymuje z instytucji holenderskiej ma charakter świadczenia pielęgnacyjnego i jest odpowiednikiem dodatku pielęgnacyjnego w rozumieniu polskich przepisów oraz przeznaczone jest na rehabilitację i opiekę medyczną.

Świadczenie to nie stanowi emerytury, renty (w tym renty inwalidzkiej) lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego, o którym mowa w art. 18 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Ponadto świadczenie to nie stanowi płatności wypłacanej według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych, ponieważ odpowiednikiem polskiego ZUS w Holandii jest SVB, natomiast świadczenie stanowi płatność wypłacaną przez instytucję holenderską UWV.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochód z tytułu zasiłku WGA wypłacony przez instytucję holenderską UWV w 2017 r. jest zwolniony z opodatkowania w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, z pisma instytucji holenderskiej UWV, wynika, że otrzymuje zasiłek o nazwie WGA z UWV, którego podstawę stanowi stopień niezdolności do pracy od 80% do 100 %, inaczej stopień niepełnosprawności. W piśmie tym nie jest natomiast określone, aby świadczenie to było rentą inwalidzką czy emeryturą. Powyższy zasiłek wypłacany jest w Polsce za pośrednictwem banku, który nie pobiera podatku dochodowego od wypłacanego świadczenia. Z analizy innych pism z powyższej instytucji wynika również, że zasiłek ten został przyznany, między innymi na podstawie przepisów ustawy o świadczeniach z tytułu niezdolności do pracy zarobkowej wypłacanych wczesnym niepełnosprawnym (WIJONG). Również na stronie internetowej UWV.NL znajduje się informacja, że zasiłek WGA to zasiłek dla osoby niepełnosprawnej częściowo i jest on jednym z dwóch rodzajów świadczeń wchodzących w skład WIA. Ponadto Wnioskodawca nadmienia, że przyznany stopień niepełnosprawności został procentowo określony na podstawie dokumentacji medycznej, którą był zobowiązany przesłać wraz z kwestionariuszem do oceny tego stopnia do instytucji holenderskiej.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy świadczenie, które otrzymał 2017 r. z instytucji UWV (Urząd Pracy, występującej również pod nazwą Urząd Spraw Socjalnych) ma charakter świadczenia pielęgnacyjnego i jest odpowiednikiem dodatku pielęgnacyjnego w rozumieniu polskich przepisów, który przeznaczony jest na rehabilitację i opiekę medyczną. Z uwagi na krótki okres pracy w Holandii, zasiłek ten został przyznany w niewielkiej wysokości. Niewielka wysokość tego zasiłku może również świadczyć o jego charakterze. Zdaniem Wnioskodawcy zasiłek przyznany w przypadku długotrwałej choroby dla osoby niepełnosprawnej ma charakter świadczenia pielęgnacyjnego i jest odpowiednikiem dodatku pielęgnacyjnego w rozumieniu polskich przepisów, w związku z czym mieści się w katalogu zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zwalnia od podatku dochodowego między innymi świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne. Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przedmiotowe świadczenie jest zwolnione w Polsce od podatku na podstawie ww. artykułu, dlatego też nie powinno być w Polsce opodatkowane. Wnioskodawca zauważa również, że art. 18 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską, a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu reguluje między innymi opodatkowanie emerytur, rent i innych płatności wypłacanych według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych. Jednakże UWV nie jest odpowiednikiem polskiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ponieważ w Holandii takim odpowiednikiem jest SVB. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że zapoznał się z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11 grudnia 2015 r. nr IPTPB2/4511-543/15-4/AKR w podobnej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Cytowany wyżej przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje dwie przesłanki od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w okresie od dnia 25 marca 2004 r. do dnia 14 kwietnia 2005 r. Wnioskodawca pracował w Holandii. W kwietniu 2005 r. zaczęły się problemy zdrowotne, które spowodowały powrót do Polski. Po licznych badaniach i pobytach w szpitalach okazało się że Wnioskodawca jest chory na kardiomiopatię rozstrzeniową. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca zamieszkuje w Polsce i jest pod stałą opieką lekarską.

W 2017 r. Wnioskodawca otrzymywał rentę wypłacaną przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w Polsce.

Natomiast z instytucji holenderskiej UWV(Urząd Pracy, występującej również pod nazwą Urząd Spraw Socjalnych) Wnioskodawca otrzymywał zasiłek WGA, którego podstawę stanowi stopień niezdolności do pracy od 80% do 100 %, inaczej stopień niepełnosprawności.

W grudniu 2019 r. Wnioskodawca otrzymał wezwanie Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie wszczęcia czynności sprawdzających do zeznania podatkowego za 2017 r. celem ustalenia stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami. Czynności te w szczególności dotyczyły rodzaju świadczenia, które Wnioskodawca otrzymuje z instytucji holenderskiej UWV.

Rozliczenia podatkowego za rok 2017 Wnioskodawca dokonał na formularzu PIT-36 wraz z załącznikiem PIT/ZG oraz PIT/O. Dokumenty te zostały sporządzone przez biuro podatkowe, które uwzględniło świadczenie, które Wnioskodawca otrzymuje z Holandii jako inne źródła przychodów.

W trakcie postępowania wyjaśniającego, Urząd Skarbowy zakwestionował rodzaj dochodów i uznał, że świadczenie wypłacane przez instytucję holenderską jest rentą względnie zasiłkiem chorobowym, które nie są zwolnione od podatku dochodowego.

Wnioskodawca postanowił skierować pismo do instytucji holenderskiej UWV z prośbą o udzielenie informacji dotyczącej rodzaju - szczegółowej nazwy świadczenia, które z tej instytucji otrzymuje. Jednocześnie na prośbę Wnioskodawcy Urząd Skarbowy zawiesił postępowanie wyjaśniające.

Pismo z instytucji holenderskiej zawierało informację, że Wnioskodawca otrzymuje zasiłek o nazwie WGA z UWV, którego podstawę stanowi stopień niezdolności do pracy od 80% do 100 %, inaczej stopień niepełnosprawności. Świadczenie, które Wnioskodawca otrzymuje z instytucji holenderskiej ma charakter świadczenia pielęgnacyjnego i jest odpowiednikiem dodatku pielęgnacyjnego w rozumieniu polskich przepisów oraz przeznaczone jest na rehabilitację i opiekę medyczną.

Świadczenie to nie stanowi emerytury, renty (w tym renty inwalidzkiej) lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego, o którym mowa w art. 18 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Ponadto świadczenie to nie stanowi płatności wypłacanej według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych, ponieważ odpowiednikiem polskiego ZUS w Holandii jest SVB, natomiast świadczenie stanowi płatność wypłacaną przez instytucję holenderską UWV.

W związku z powyższym w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 tej Konwencji, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Na podstawie art. 18 ust. 2 tej Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta może być również opodatkowana w tym Umawiającym się Państwie, z którego jest ona uzyskiwana, zgodnie z prawem tego Państwa:

1. jeżeli, i o ile, tytuł do takiej emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty w Umawiającym się Państwie, z którego jest uzyskiwana, jest zwolniony z opodatkowania, lub składki związane z emeryturą lub innym podobnym świadczeniem albo rentą dokonywane na rzecz funduszu emerytalnego lub firmy ubezpieczeniowej były odpisywane w przeszłości przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu w tym Państwie lub kwalifikowały się do innych ulg podatkowych w tym Państwie; i
2. jeżeli, i o ile, taka emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta nie jest opodatkowana w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca ma miejsce zamieszkania, według powszechnie stosowanej stawki od dochodu z pracy najemnej, lub jest opodatkowana od mniej niż 90% kwoty brutto emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty; i
3. jeżeli łączna kwota brutto emerytur i innych podobnych świadczeń oraz rent, a także emerytura lub inne wypłaty, dokonane na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych Państwa, w jakimkolwiek roku kalendarzowym przekroczy kwotę 20.000 euro.

W myśl art. 18 ust. 5 tej Konwencji, wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.

Na podstawie natomiast art. 22 ust. 1 tej Konwencji, dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W konsekwencji, otrzymane w 2017 r. z Holandii świadczenie w postaci zasiłku, które – jak wskazuje Wnioskodawca – nie stanowiło emerytury, renty (w tym renty inwalidzkiej) lub świadczenia wypłacanego według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych, podlegało opodatkowaniu tylko w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy, tj. w Polsce, na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2017 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wyjaśnił, że przyznany Mu zasiłek WGA ma charakter świadczenia pielęgnacyjnego i jest odpowiednikiem dodatku pielęgnacyjnego w rozumieniu polskich przepisów oraz przeznaczony jest na rehabilitację i opiekę medyczną.

W sytuacji zatem, gdy otrzymywane z Holandii świadczenie stanowi jak wskazuje Wnioskodawca odpowiednik dodatku pielęgnacyjnego w rozumieniu polskich przepisów wówczas podlega on zwolnieniu przedmiotowemu, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w Polsce jest zwolniony od podatku dochodowego.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała albo drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.