Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.69.2021.2.AKR
z 27 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2021 r. (data wpływu 15 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2021 r. (data wpływu 13 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia rezydencji podatkowej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 31 marca 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.69.2021.1.AKR, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 31 marca 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 6 kwietnia 2021 r.). W dniu 13 kwietnia 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący osobą fizyczną, od ponad 4 lat mieszka w Wielkiej Brytanii, gdzie posiada tymczasowy status (pre-settled status), który został mu udzielony do 2024 r. Obecnie w trakcie roku kalendarzowego Wnioskodawca w Wielkiej Brytanii przebywa około 305 dni, a pozostałą część (tj. około 60 dni) w Polsce. Do Polski Wnioskodawca przylatuje jedynie na święta oraz wakacje (4 razy w roku) w rozproszonych okresach. Wnioskodawca prowadzi w Wielkiej Brytanii jednoosobową działalność gospodarczą, która jest Jego źródłem utrzymania. Poza prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca nie prowadzi żadnej innej działalności zarobkowej. Wielka Brytania jest jedynym miejscem osiągania przychodów przez Wnioskodawcę, nie osiąga On przychodów zagranicą, w tym w Polsce. Wnioskodawca opłaca również podatki oraz składki ubezpieczeniowe na terenie Wielkiej Brytanii, tj. podatek dochodowy, składki na ubezpieczenie społeczne oraz Council Tax. Wnioskodawca posiada rachunek bankowy w banku z siedzibą w Wielkiej Brytanii, z którego korzysta i za pomocą którego dysponuje swoimi środkami finansowymi. Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest …, gdzie realizuje On swoje potrzeby bytowe oraz organizuje życie osobiste. Wnioskodawca najmuje lokal mieszkalny w oparciu o umowę długoterminową, z tytułu której regularnie opłaca czynsz. Ponadto Wnioskodawca ponosi również wszelkie koszty związane z niezbędnymi potrzebami bytowymi, takie jak opłaty za prąd czy gaz. Koszty obejmują również rachunki za Internet oraz telewizję, z których Wnioskodawca korzysta na terenie Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca jest również członkiem klubu wędkarskiego, a także uczęszcza do klubu fitness w Wielkiej Brytanii. W Polsce mieszka rodzina Wnioskodawcy, gdzie posiada On wspólnie z żoną mieszkanie, w którym jest zameldowany. Na terenie Polski Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie podejmuje innych prac zarobkowych. Co za tym idzie nie uzyskuje On na terytorium Polski dochodów.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, że opisany we wniosku stan faktyczny dotyczy okresu od maja 2016 r. do chwili obecnej. Wnioskodawca w maju 2016 r. zdecydował się na zmianę miejsce zamieszkania i osiedlenie się w Wielkiej Brytanii. Co za tym idzie Wnioskodawca uważa, że tym samym w ww. okresie jest On brytyjskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej. Stałym miejscem zamieszania Wnioskodawcy jest Wielka Brytania. Wnioskodawca mieszka w …, gdzie przebywa z zamiarem stałego pobytu. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca spędza przeważającą część roku, ponosi wszelkie koszty związane z najmem i utrzymaniem lokalu mieszkalnego, a także prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie występował o certyfikat rezydencji potwierdzający miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca uzyskał z tytułu posiadania tymczasowego statusu (pre-settled status) uprawnienia do: mieszkania, pracowania oraz podejmowania nauki na terytorium Wielkiej Brytanii, korzystania z usług National Health Service (NHS), dostępu do niektórych świadczeń z funduszy publicznych (m.in. do świadczenia emerytalnego) oraz możliwości podróżowania na terytorium Wielkiej Brytanii. Po upływie ważności statusu pre-settled, Wnioskodawca będzie miał możliwość uzyskania statusu settled, czyli statusu osoby osiedlonej. Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Legalnie zamieszkuje na terytorium Wielkiej Brytanii na podstawie statusu pre-settled. Ponadto jak wskazywał, Wnioskodawca odprowadza podatek dochodowy na terytorium Wielkiej Brytanii. Zdaniem Wnioskodawcy, w okresie, którego dotyczy wniosek ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca stale mieszka w Wielkiej Brytanii, prowadzi tam również działalność gospodarczą oraz zaspokaja potrzeby związane z organizacją ogniska domowego. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca nawiązuje znajomości, m.in. przynależąc do klubu wędkarskiego oraz uczęszczając do klubu fitness. Na terytorium Wielkiej Brytanii Wnioskodawca posiada swój majątek ruchomy, najmuje lokal mieszkaniowy, jest ubezpieczony i odprowadza składki ubezpieczeniowe. Ponadto dochód osiągany z prowadzenia przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej jest opodatkowany podatkiem dochodowym w Wielkiej Brytanii. Dodatkowo Wnioskodawca uiszcza zgodnie z prawem brytyjskim Council Tax. Innymi słowy na terytorium Wielkiej Brytanii Wnioskodawca nie tylko przebywa przez większość roku, ale jednocześnie dba o swoje interesy osobiste i gospodarcze. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przebywa aktualnie rodzina Wnioskodawcy. Wnioskodawca posiada w Polsce nieruchomość na współwłasność. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że kwestia określenia gdzie znajduje się Jego centrum interesów życiowych w praktyce jest przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji i Wnioskodawca oczekuje oceny tego zagadnienie we wnioskowanej interpretacji. Wnioskodawca mówiąc o rodzinie mieszkającej w Polsce miał na myśli żonę oraz inne osoby - Wnioskodawca posiada krewnych, którzy zamieszkują terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jednak fakt ten, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma znaczenia dla właściwego określenia centrum interesów osobistych. Badanie więzi na potrzeby ustalenia centrum interesów życiowych, w tym osobistych, powinno opierać się jednak na rzeczywistych zażyłościach pomiędzy Wnioskodawcą a konkretnymi osobami. Sam fakt posiadania rodziny na terytorium Polski nie może zatem przesądzać o jednoczesnym posiadaniu centrum interesów osobistych na tym terytorium. Wnioskodawca nie wyjechał do Wielkiej Brytanii wyłącznie w celach zarobkowych. Wnioskodawca mieszka w Wielkiej Brytanii od maja 2016 r., gdzie toczy się jego życie osobiste jak i zawodowe. Wielka Brytania jest miejscem, w którym Wnioskodawca prowadzi swoją działalność gospodarczą, ale jednocześnie realizuje pozostałe potrzeby bytowe związane z zamieszkaniem, rozwojem osobistym oraz organizacją życia prywatnego. Ponadto, Wnioskodawca otrzymał pre-settled status, który pozwala Mu korzystać z części uprawnień przysługujących obywatelom Wielkiej Brytanii. Następnie Wnioskodawca planuje ubiegać się o otrzymanie statusu settled. Na ten moment Wnioskodawca przesiedlił się do Wielkiej Brytanii bez rodziny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej, tj. jest osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.; dalej: „ustawa o PIT”) i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest On rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej, tj. osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT i nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Pojęcie „osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania” zostało określone w art. 3 ust. 1a ww. ustawy, który stanowi, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Ustawodawca wskazuje na dwa warunki, od których uzależnia się pozytywną kwalifikację osoby fizycznej, jako osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Pierwsza przesłanka (ośrodek interesów życiowych) obejmuje centrum interesów osobistych lub gospodarczych. Druga wprost wskazuję na liczbę 183 dni, w trakcie których osoba musiałaby przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powyższe warunki nie muszą jednak być spełnione łącznie, z uwagi na spójnik „lub”, przez który wystarczy spełnić jedno z kryteriów aby zostać uznanym za polskiego rezydenta podatkowego. Pojęcie „ośrodek interesów życiowych” ma szeroki zakres znaczeniowy i nie zostało w ustawie o PIT zdefiniowane. Dlatego podczas rozstrzygania kwestii miejsca zamieszkania należy brać pod uwagę dwa rodzaje przesłanek. Obiektywne takie jak: (składające się na centrum interesów osobistych) ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji oraz (składające się na centrum interesów gospodarczych) miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe. Subiektywne takie: jak zamiar danej osoby, który wynika z podejmowanych przez nią działań. Wnioskodawca wskazuje w przedstawionym stanie faktycznym, iż nie posiada ośrodka interesów życiowych na terytorium Polski. Nie spełnia On bowiem warunków, które świadczyłyby o tym, iż na terytorium Rzeczypospolitej znajduje się centrum interesów osobistych i gospodarczych. Biorąc pod uwagę obiektywne przesłanki, aktywność zawodowa, a także przeważająca część aktywności osobistej Wnioskodawcy ma miejsce właśnie w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca zaznacza również, iż ma zamiar pozostania na terytorium Wielkiej Brytanii, gdzie w dalszym ciągu planuje kontynuować swoją działalność gospodarczą oraz organizację stworzonego tam ogniska domowego. Ponadto ponosi On wszelkie koszty związane z życiem w Wielkiej Brytanii, łącznie z opłacaniem podatków i wymaganych składek będących nieodłącznym elementem posiadania trwałego i zorganizowanego miejsca zamieszkania. Zgodnie z ustawą o PIT, osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski jest także osoba fizyczna, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Rok podatkowy z reguły pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Przesłanka ta stanowi samodzielną podstawę do uznania osoby za polskiego rezydenta podatkowego. Jest ona jednak jednoznaczna i nie wymaga, tak jak art. 3 ust. 1a pkt 1 doprecyzowania. Oznacza to, iż osoba, która nie przekroczy łącznie 183 dni pobytu w ciągu roku podatkowego, nie może zostać uznana na jej podstawie za polskiego rezydenta podatkowego. Kluczowe jest zatem ustalenie miejsca zamieszkania podatnika, gdyż decyduje ono o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Z punktu widzenia ustawy o PIT oznacza to rozstrzygnięcie o podleganiu nieograniczonemu lub ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce właśnie z uwagi na fakt, iż nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Co za tym idzie nie podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Mając miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii, Wnioskodawcy nie dotyczy również ograniczony obowiązek podatkowy, gdyż nie osiąga On dochodów w Polsce.

W świetle art. 4a ustawy o PIT, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W tym przypadku będzie to Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisaną w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840, dalej jako: „Konwencja”).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. Konwencji określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

W celu doprecyzowania pojęcia „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” warto odwołać się do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, który nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa, ale stanowi swego rodzaju wskazówkę interpretacyjną dla umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Komentarz wskazuje na to, iż osoba fizyczna posiada stałe ognisko domowe w miejscu, w którym urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania. Powyższe należy rozumieć w taki sposób, że osoba podejmuje wszelkie niezbędne działania, aby mieć mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie (w sposób ciągły). Gdyby z rozstrzygnięcia dokonanego na podstawie ww. przesłanek wynikało, iż podmiot posiada ognisko domowe w obu państwach będących stronami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, miejscem zamieszkania będzie państwo, z którym osoba dzieli mocniejsze więzi osobiste i ekonomiczne. Pojęcia te korespondują z określeniem ośrodka interesów życiowych zawartym w ustawie o PIT. Należy przez to rozumieć, iż na ośrodek interesów życiowych składają się stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczna, kulturalna i wszelka inna, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego podmiot zarządza swoim mieniem. Zbiór ww. przesłanek należy rozważać całościowo, oceniając na ich podstawie czy postępowanie danej osoby pozwala ustalić jej miejsce zamieszkania. Gdyby w toku rozstrzygania nie udało się jednoznacznie stwierdzić miejsca zamieszkania na podstawie wymienionych kryteriów, należy wziąć pod uwagę miejsce, w którym osoba przebywa w proporcjonalnie największej części.

W toku analizy stanu faktycznego w świetle ww. przepisów (zarówno ustawy o PIT jak i Konwencji) należy dojść do wniosku, że centrum interesów osobistych oraz gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) Wnioskodawcy znajduję się w Wielkiej Brytanii, a nie w Polsce. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rodzinę oraz prawo własności nieruchomości. Są to jednak odosobnione okoliczności, które nie mogą wpływać na ocenę tzw. rezydencji podatkowej. Wszelkie pozostałe okoliczności świadczą o tym, iż miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest Wielka Brytania, w której wymieniony przebywa od 4 lat i gdzie realizuje cele osobiste jak i zawodowe. Pobyt Wnioskodawcy ma charakter trwały i zamierzony, a także spełnia cechy określające ognisko domowe. Wielka Brytania jest jedynym miejsce uzyskiwania dochodów przez Wnioskodawcę, który to na jej terenie prowadzi działalność gospodarczą, a co za tym idzie jest jedynym miejscem podejmowania działań gospodarczych. Również nie budzi wątpliwości fakt, iż Wnioskodawca przez większość roku przebywa w Wielkiej Brytanii (około 305 dni), a do Polski przylatuje jedynie okazjonalnie, w krótkich okresach (łącznie poniżej 183 dni). Tym samym Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii i nie podlega obowiązkowi podatkowemu w Rzeczypospolitej Polskiej.

Podsumowując w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdza, że Jego zdaniem, nie jest On rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, ponieważ nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. nie posiada centrum interesów życiowych ani nie przebywa dłużej niż 183 dni na terytorium Polski. Wnioskodawca wskazuje, że zarówno przepisy ustawy o PIT, jak i zapisy Konwencji potwierdzają Jego stanowisko. Po analizie sytuacji życiowej Wnioskodawcy, należy uznać, iż centrum Jego interesów osobistych oraz gospodarczych nie znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Uważa, że w świetle wskazanych przepisów powinien zostać uznany za rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii, gdyż to tam od maja 2016 r. mieszka, prowadzi działalność zarobkową, dba o utrzymanie ogniska domowego oraz zaspokojenie potrzeb życiowych. Zaznacza, że dokonana przez Niego ocena prawna znajduje potwierdzenie w przywołanych przepisach, ale również w dotychczasowej linii interpretacyjnej przyjętej przez organy podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.