Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.62.2021.3.PJ
z 30 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lutego 2021 r., (data wpływu: 4 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 26 marca 2021 r. (data wpływu: 26 marca 2021 r.) oraz pismem z 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu 1 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży w drodze licytacji publicznej nieruchomości zabudowanej tj. działki nr X oznaczonej księgą wieczystą Y – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży w drodze licytacji publicznej nieruchomości zabudowanej tj. działki nr X. oznaczonej księgą wieczystą Y.. Wniosek został uzupełniony pismem z 26 marca 2021 r. oraz pismem z 1 kwietnia 2021 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 31 marca 2021 r. sygn. 0111-KDIB3 3.4012.62.2021.1.PJ.

We wniosku Wnioskodawca przedstawił następujące zdarzenie przyszłe:

W sprawie o zniesienie współwłasności nieruchomości w drodze licytacji publicznej niezbędne jest określenie, czy od sprzedaży nieruchomości oznaczonej księgą wieczystą Y. (Cała nieruchomość to jedna działka nr X.) komornik sądowy, jako płatnik, ma naliczyć podatek VAT. W toku postępowania niektórzy z uczestników oświadczyli, że są podatnikami podatku VAT (Czynni podatnicy VAT: A. NIP: (...), B. NIP: (...), C. NIP: (...)). Inni złożyli odpowiedź negatywną. W dziale II przedmiotowej księgi wieczystej, jako podstawy nabycia praw do nieruchomości przez obecnych współwłaścicieli wyszczególnione są: Postanowienie, (), 1998, Sąd Rejonowy oraz Umowa Darowizny, (...) 2014, (...), F. (nabycie udziałów:

• przez spadkobranie (SR F. (...)1998):
  
  • D.,
  • C.,
  • B.,
  • E.,
• darowizna (akt notarialny (...) 2014):
  
  • A.
  
  
  

Żadna z osób (współwłaścicieli) prowadzących działalność gospodarczą (NIP: (...)) nie prowadzi jej pod adresem położenia zbywanej nieruchomości. Natomiast niniejszą nieruchomością bezumownie włada G. sp. z o.o. KRS: (...). Żaden z uczestników nie złożył oświadczenia o przysługiwaniu mu odliczenia podatku naliczonego.

Żaden z uczestników nie złożył oświadczenia, że

• wykorzystywał przedmiotową nieruchomość do prowadzenia działalności gospodarczej, ani wyłącznie do czynności zwolnionych z podatku od towarów i usług;
• że wynajmował, dzierżawił nieruchomość i otrzymywał z tego tytułu odpłatność (bezumowne władanie niniejszą nieruchomością przez G. sp. z o.o. KRS: (...) przekształconą, która wynajmuje lokale innym podmiotom: H. NIP: (...), I. NIP: (...)).
  
  

Na nieruchomości posadowione są budynki, pierwsze zajęcie przez spadkodawcę przed otwarciem spadku od 1987 r., sukcesywne modernizacje i dobudowy w latach 1992, 1997, 2006 i modernizacja pomieszczeń socjalnych w roku 2015 (ulepszenia nie przekroczyły 30% wartości budynków/budynków).

Udokumentowane działania organu egzekucyjnego - wezwanie do złożenia oświadczeń - wszyscy uczestnicy złożyli żądane przez organ egzekucyjny oświadczenia o podleganiu/niepodleganiu podatkowi VAT oraz tytule nabycia udziału w nieruchomości (pkt 3).

W uzupełnieniu z 26 marca 2021 r. Wnioskodawca zawiadomił, że wszyscy uczestnicy postępowania udzielili informacji, że:

• nie przysługiwało im prawo do odliczenia podatku naliczonego,
• nieruchomość nie była przedmiotem najmu bądź dzierżawy z tytułu której współwłaściciele otrzymywali odpłatność.
  
  

W uzupełnieniu z 1 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca zawiadomił, że z oświadczeń złożonych organowi egzekucyjnemu wynika, że:

• żaden ze współwłaścicieli nie wykorzystywał nieruchomości lub jej części w działalności gospodarczej,
• żaden ze współwłaścicieli nie wykorzystywał nieruchomości lub jej części do czynności zwolnionych z podatku od towarów i usług,
• nieruchomość nie była przedmiotem najmu bądź dzierżawy z tytułu której współwłaściciele otrzymywali odpłatność,
• wg złożonych oświadczeń poszczególni współwłaściciele nie uzyskują odpłatności z tytułu bezumownego władania nieruchomością przez G. sp. z o.o. W toku postępowania komornik zajął należności przeznaczone dla G. sp. z o.o. od podmiotów wynajmujących pomieszczenia. Na dzień 01-04-2021 do depozytu sądowego została złożona kwota (...) zł, aby po sprzedaży nieruchomości dołączyć ją do sumy zyskanej z jej sprzedaży i dokonać planu podziału uzyskanej sumy łącznej.
• sukcesywne modernizacje i dobudowy dokonywane były przez G. sp. z o.o. w celu zaspokojenia jej potrzeb.
• współwłaściciele nie partycypowali w modernizacjach. Nie przysługiwało im prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu):

Czy, w zaistniałym stanie faktycznym i prawnym, od zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości w drodze licytacji publicznej komornik, jako płatnik podatku VAT, ma naliczyć do ceny nabycia podatek VAT?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego:

Niniejsza sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nabyta została w drodze spadku lub darowizny a współwłaściciele, jako osoby fizyczne nie korzystają z tej nieruchomości na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Nabycie spadku lub przyjęcie darowizny nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, tak więc zniesienie jej współwłasności w drodze licytacji publicznej nie jest obciążone podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Jednocześnie należy wskazać, że stosownie do art. 1066 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1575 z późn. zm.) w postępowaniu egzekucyjnym wszczętym na podstawie tytułu wykonawczego, a mającym na celu zniesienie współwłasności nieruchomości w drodze sprzedaży publicznej, stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji z nieruchomości ze zmianami wskazanymi w artykułach poniższych.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który będzie działał w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik - właściciel danej nieruchomości - jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie powyższe odnosi się również do współwłaścicieli nieruchomości, której współwłasność będzie zniesiona w drodze licytacji publicznej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zatem w istocie kwestii, czy współwłaściciele w odniesieniu do dokonanej w drodze licytacji sprzedaży nieruchomości oznaczonej księgą wieczystą Y. będą działali jako podatnicy podatku VAT, a w konsekwencji czy sprzedaż ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – a w sytuacji opisanej we wniosku współwłaściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Zatem – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w rozpatrywanej sprawie, w związku ze sprzedażą w drodze licytacji komorniczej opisanej we wniosku nieruchomości zabudowanej tj. działki nr X. oznaczonej księgą wieczystą Y., należy uznać współwłaścicieli, których udziały są licytowane za podatników podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, iż przedmiotowa nieruchomość zabudowana (działka nr X.) nie została nabyta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a drodze spadkobrania (udziały 4 z 5 współwłaścicieli) i darowizny (udział 1 ze współwłaścicieli), a współwłaścicielom nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Żaden z uczestników postępowania o zniesienie współwłasności w drodze licytacji komorniczej nie wykorzystywał przedmiotowej nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z osób (współwłaścicieli) prowadzących działalność gospodarczą nie prowadzi jej pod adresem położenia zbywanej nieruchomości Żaden ze współwłaścicieli nie wynajmował, dzierżawił nieruchomości.

Jednocześnie, chociaż z tytułu bezumownego władania nieruchomością przez G. sp. z o.o. poszczególni współwłaściciele nie uzyskują odpłatności z tego tytułu, to w toku postępowania komornik zajął należności przeznaczone dla G. sp. z o.o. od podmiotów wynajmujących pomieszczenia, aby po sprzedaży nieruchomości dołączyć je do sumy zyskanej z jej sprzedaży i dokonać planu podziału uzyskanej sumy łącznej.

Tym samym, należy zauważyć, że współwłaścicielom, których udziały będą licytowane będzie przysługiwała odpłatność związana z bezumownym korzystaniem z nieruchomości przez G. sp. z o.o.

W powyższej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdzie – jakkolwiek pomiędzy współwłaścicielami, których udziały będą licytowane, a spółką G. nie została zawarta umowa dotycząca korzystania z nieruchomości – to jednak, w ocenie Organu, wystąpiła dorozumiana zgoda na taki stan rzeczy. Współwłaściciele tolerowali bowiem taką sytuację do momentu wszczęcia postępowania egzekucyjnego (o zniesienie współwłasności w drodze licytacji publicznej, w toku którego zabezpieczone zostały należności mające zostać podzielone między współwłaścicieli po sprzedaży nieruchomości), tj. do momentu zamiaru uregulowania stanu prawnego, o czym świadczy fakt, że sukcesywne modernizacje i dobudowy w latach 1992, 1997, 2006 i modernizacja pomieszczę socjalnych w roku 2015 dokonywane były przez G. sp. z o.o. Jednocześnie z wniosku nie wynika by Współwłaściciele nieruchomości poczynili kroki by nieruchomość od Spółki „odzyskać” tj. wytoczyli powództwo o wydanie rzeczy.

Zatem, jako że Współwłaściciele których udziały będą licytowane nie podejmowali przez długi okres czasu żadnych działań zmierzających do zaprzestania korzystania przez G. sp. z o.o. z ich nieruchomości należy uznać, że Współwłaściciele których udziały będą licytowane tolerowali taki stan rzeczy przez długi okres czasu.

W tym stanie rzeczy nie ma podstaw by Współwłaścicieli, których udziały będą licytowane uznać za osoby, które z tytułu planowanej sprzedaży nie będą działały w charakterze podatnika o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Brak jest przesłanek, by w kontekście sprzedaży licytacyjnej działki zabudowanej nr X. mówić o sprzedaży majątku prywatnego wykorzystywanego przez cały okres posiadana co celów prywatnych osobistych Współwłaścicieli.

Należy bowiem mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Niezależnie zatem od okoliczności, że część z współwłaścicieli nieruchomości (2 z 5 osób mających udział ze własności) nie jest czynnymi podatnikami VAT, nie wpływa na uznanie że współwłaściciele nieruchomości są podatnikami w związku z opisaną we wniosku sprzedażą nieruchomości. Co istotne w analizowanej sprawie, również podniesiony w stanowisku własnym sposób nabycia działki przez Współwłaścicieli pozostaje bez wpływu na uznanie ich za podatników dla planowanej sprzedaży licytacyjnej nieruchomości, jak bowiem wskazano by majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych, co w tej sprawie nie miało miejsca.

Zatem stwierdzić należy, że sprzedaż ww. nieruchomości zabudowanej, nie będzie dotyczyła majątku prywatnego współwłaścicieli. Tym samym współwłaścicieli, których udziały są licytowane w związku z ww. sprzedażą w drodze licytacji publicznej należy uznać za podatników, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania współwłaścicieli, których udziały są licytowane za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to sprzedaż działki nr X., będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia naliczenia do ceny nabycia opisanej sprzedaży podatku od towarów i usług, a tym samym zarówno kwestia statusu Współwłaścicieli, których udziały są licytowane jako podatników VAT w związku z czynnością sprzedaży, jak i konieczność uiszczenia podatku VAT należnego od tej transakcji. Ponieważ jak wykazano powyżej sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu, do rozstrzygnięcia kwestii zobowiązania do uiszczenia podatku potrzebne jest rozpatrzenie możliwości objęcia ww. sprzedaży jednym z obligatoryjnych zwolnień od podatku.

Zauważyć należy, że zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub ich część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Należy mieć jednocześnie na uwadze, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Tym samym oznacza to, że dla sprzedaży prawa do wieczystego użytkowania gruntu należy zastosować taką samą stawkę VAT jak dla sprzedaży prawa własności do budynków i budowli. W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Na nieruchomości, mającej być przedmiotem sprzedaży w drodze licytacji publicznej w celu zniesienia współwłasności posadowione są budynki. Pierwsze zajęcie zostało dokonane przez spadkodawcę przed otwarciem spadku, stwierdzonym Postanowieniem Sąd Rejonowy w F., sygn. akt. (...), z 1998 r.

Od 1987 r. miały miejsce sukcesywne modernizacje i dobudowy w latach 1992, 1997, 2006 i modernizacja pomieszczeń socjalnych w roku 2015 (ulepszenia nie przekroczyły 30% wartości budynków/budynków) dokonywane przez G. sp. z o.o. w celu zaspokojenia jej potrzeb.

Tym samym w przedstawionej we wniosku sytuacji sprzedaż w drodze licytacji działki nr X. nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ponieważ pierwsze zasiedlenie budynków i budowli nastąpiło przed otwarciem spadku w 1998 r.

Nie występuje więc w sprawie okoliczność wyłączająca planowaną sprzedaż ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10.

Należy zatem stwierdzić, że sprzedaż w drodze licytacji budynków posadowionych na działce nr X. będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy zwolnienie to dotyczyło będzie również dostawy gruntu na których znajdują się budynki.

Podsumowując należy stwierdzić, że sprzedaż w drodze licytacji działki nr X. będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odpowiadając zatem wprost na pytanie sformułowane we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca – Komornik Sądowy – nie będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług, od sprzedaży w drodze licytacji publicznej nieruchomości zabudowanej tj. działki nr X. oznaczonej księgą wieczystą Y..

Należy zatem zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że zniesienie współwłasności działki w drodze licytacji publicznej nie jest obciążone podatkiem VAT. Należy jednak wskazać, że brak obowiązku naliczenia podatku VAT od sprzedaży działki wynika z objęcia tej transakcji zwolnieniem o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10. Wnioskodawca więc błędnie wskazuje, że sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nabyta została w drodze spadku lub darowizny a współwłaściciele, jako osoby fizyczne nie korzystają z tej nieruchomości na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ pragnie zauważyć, iż granice szczególnego postępowania, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Wskazać zatem należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. W szczególności niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii zastosowania stawki podstawowej, dla opisanej sprzedaży. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług po dniu 30 czerwca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wiążącej informacji stawkowej, o której mowa w art. 42a ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.