Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.150.2021.1.ISK
z 29 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 marca 2021 r. (data wpływu 15 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczenia Produktów w ewidencji sprzedaży JPK_VAT z deklaracją kodem GTU_01 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczenia Produktów w ewidencji sprzedaży JPK_VAT z deklaracją kodem GTU_01.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest producentem m.in. leków, wyrobów i substancji farmaceutycznych, wyrobów kosmetycznych i chemicznych. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

W katalogu produkowanych i sprzedawanych przez Spółkę towarów znajdują się m.in. różnego rodzaju preparaty o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych oraz wirusobójczych. Preparaty produkowane przez Spółkę są ujęte w Wykazie Produktów Biobójczych prowadzonym przez Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (dalej: „Preparaty”). Wytwarzane przez Spółkę Preparaty są przeznaczone do:

1. higienicznej i / lub chirurgicznej dezynfekcji rąk,
   
2. dezynfekcji powierzchni i urządzeń mających jak i niemających kontaktu z żywnością.
   
   
   

Preparaty są przeznaczone do użycia w obszarze medycznym i do powszechnego stosowania. Preparaty nie są przeznaczone do spożycia.

W stosunku do wybranych Preparatów, tj. produktów o nazwach handlowych: (…) Spółka otrzymała Wiążące informacje akcyzowe, na mocy których Preparaty te zostały zaklasyfikowane zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 7 września 1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm), tj. do kodu CN 2207 20 00 - „Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone”.

Wszystkie Preparaty mają działanie bakteriobójcze, wirusobójcze i grzybobójcze, są produkowane w podobny sposób i mają podobny skład. Wszystkie produkowane i sprzedawane przez Spółkę Preparaty składają się z:

1. alkoholu etylowego całkowicie skażonego - tj. alkoholu skażonego zgodnie z przepisami Rozporządzenia Komisji (WE) NR 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego (Dz. U. UE. L.1993, poz. 288.12),
2. środka skażającego,
3. wody.
   
   

Dodatkowo niektóre Preparaty zawierają glicerynę, substancje żelujące oraz substancje zapachowe.

Rzeczywista objętościowa moc 100% alkoholu etylowego zawartego w poszczególnych Preparatach wynosi około 70%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 października 2020 r. Wnioskodawca ma obowiązek oznaczać dostawy Preparatów kodem GTU_01 w ewidencji sprzedaży JPK_VAT z deklaracją, począwszy od ewidencji składanej za październik 2020 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w ewidencji sprzedaży JPK_VAT z deklaracją, począwszy od ewidencji składanej za październik 2020 r., Wnioskodawca ma obowiązek oznaczać dostawę Preparatów kodem GTU_01.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W związku z wejściem w życie przepisów ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019, poz. 50) Wnioskodawca jest zobowiązany, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020, poz. 106; dalej: „Ustawa o VAT”), w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej. Od rozliczenia za październik 2020 r., Wnioskodawca - jako czynny podatnik VAT - jest zobowiązany składać ewidencję JPK_VAT obejmującą część deklaracyjną i ewidencyjną. Treść składanej ewidencji JPK_VAT musi być zgodna z przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988; dalej: „Rozporządzenie”).

Przepis § 10 ust. 3 pkt 1 Rozporządzenia stanowi, że ewidencja zawiera oznaczenia „01” dotyczące dostawy napojów alkoholowych - alkoholu etylowego, piwa, wina, napojów fermentowanych i wyrobów pośrednich, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym. Jednocześnie wskazania wymaga, że powołany przepis - a także inne przepisy Rozporządzenia - nie wskazują żadnych dodatkowych warunków, które przedmiot dostawy musi spełnić, żeby jego dostawa była oznaczana kodem „01” w ewidencji JPK_VAT.

Zatem, dla prawidłowego określenia, czy Spółka ma obowiązek oznaczać dostawy Preparatów kodem GTU_01 w ewidencji sprzedaży JPK_VAT, konieczne jest ustalenie, czy Preparaty mieszczą się w katalogu „napojów alkoholowych - alkoholu etylowego, piwa, wina, napojów fermentowanych i wyrobów pośrednich w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym”, wskazanym w § 10 ust. 3 pkt 1 lit. a Rozporządzenia.

Definicja napoju alkoholowego

Art. 92 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020, poz. 722; dalej: „ustawa o podatku akcyzowym”) stanowi, że do napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie. Należy zatem uznać, że każdy wyrób uznany za „napój alkoholowy” w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym powinien zostać zaliczony do jednej z pięciu wymienionych kategorii.

Przepis art. 93 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym stanowi, że do alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym zalicza się:

1. wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej;
2. wyroby objęte pozycjami CN 2204, 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% objętości;
3. napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy.
   
   

Jak wynika z powyższego, definicja „napoju alkoholowego” dla potrzeb podatku akcyzowego jest szeroka i obejmuje między innymi wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% obj., objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej.

Jak wskazano w art. 93 ust. 1 lit. a) ustawy o podatku akcyzowym, alkoholem etylowym w rozumieniu tej ustawy jest także taki wyrób, który nie jest alkoholem etylowym sensu stricte, lecz wyrobem zawierającym w swoim składzie alkohol etylowy o zawartości powyżej 1,2% obj., pod warunkiem, że wyrób ten nie zostały wprost zaklasyfikowany jako piwo, wino, napój fermentowany lub wyrób pośredni oraz niezależnie od tego, czy wyrób nadaje się (tj. czy jest przeznaczony lub zdatny) do spożycia, czy też nie. Zatem, „alkoholem etylowym” – a w konsekwencji „napojem alkoholowym” - w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym będą wszelkie wyroby zawierające w swoim składzie alkohol etylowy sensu stricte w ilości przekraczającej 1,2% obj., nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej.

Wskazania dodatkowo wymaga, że zgodnie z posiadanymi przez Spółkę Więżącymi informacjami akcyzowymi, w ocenie Spółki Preparaty powinny być klasyfikowane do kodu CN 2207 20 00 - „Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone”. Wszystkie Preparaty mają bowiem działanie bakteriobójcze, wirusobójcze i grzybobójcze, są produkowane w podobny sposób i mają podobny skład.

W efekcie, dla potrzeb podatku akcyzowego, zarówno skażony alkohol etylowy będący składnikiem wszystkich Preparatów, jak i same Preparaty, wypełniają ustawową definicję „alkoholu etylowego”, a tym samym - „napoju alkoholowego” w rozumieniu z art. 93 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Dodatkowe przesłanki

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. a Rozporządzenia, ewidencja zawiera oznaczenie „01” dotyczące dostawy napojów alkoholowych - alkoholu etylowego, piwa, wina, napojów fermentowanych i wyrobów pośrednich w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym. Jednocześnie przepis nie wskazuje, że napój alkoholowy musi spełnić dodatkowe warunki, aby jego dostawa miała być oznaczona kodem „01”, w szczególności nie wskazuje, że obowiązek oznaczania dostaw napojów alkoholowych zależy od ich przeznaczenia.

W tym miejscu Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę na treść motywu 40. oraz 41. wyroku TSUE w wyroku z dnia 9 grudnia 2010 r. w sprawie C-163/09 Repertoire Culinaire Ltd v. Commissioners for Her Majestys Revenue and Customs, w którym TSUE wskazał, że:

„Alkohole do gotowania (wino do gotowania i porte do gotowania) nie są ani wódkami (podpozycja CN 2208 20), ani też likierami (podpozycja CN 2208 70). Wino do gotowania oraz porto do gotowania nie mogą być też traktowane jako „pozostałe napoje spirytusowe”, ponieważ z uwagi na domieszki soli i pieprzu nie nadają się do picia. Wino do gotowania oraz porto do gotowania nie można też przyporządkować do kategorii „preparaty alkoholowe, składające się z alkoholi wykorzystywanych przy produkcji napojów”. Za pomocą tych alkoholi do gotowania zgodnie z ich jednoznacznym przeznaczeniem nie mają bowiem zostać wytworzone napoje, lecz wyłącznie posiłki”.

Zdaniem Wnioskodawcy, nawet w przypadku, gdy wyrób stanowiący napój alkoholowy na gruncie przepisów ustawy o podatku akcyzowym:

1. nie jest przeznaczony do spożycia lub
   
2. nie jest zdatny do spożycia np. ze względu na upływ terminu przydatności do spożycia, utratę pożądanego przez producenta koloru, barwy, wytrącenie się niektórych składników, a także ze wzglądu na to, że z punkt widzenia konsumenta nie jest wyrobem gotowym,

- to nadal mieści się w katalogu z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. a Rozporządzenia. Odmienne ustalenia stanowiłoby nieuprawnioną wykładnię rozszerzającą przepisu § 10 ust. 3 pkt 1 lit. a Rozporządzenia oraz art. 92 w związku z art. 93 ustawy o podatku akcyzowym.

Przyjęcie odmiennego od zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanowiska prowadziłoby do ustalenia, że np. dostawa win, porto oraz koniaku do gotowania, stanowiących napój alkoholowy na gruncie przepisów ustawy o podatku akcyzowym, a które z uwagi na dodatek soli i pieprzu, nie nadają się do spożycia, lecz mogą być wykorzystane jedynie do przygotowywania posiłków, również nie podlegałaby oznaczeniu, o którym mowa w § 10 ust. 3 pkt 1 lit. a Rozporządzenia. To z kolei prowadziłoby do wypaczenia celu przepisów Rozporządzenia, których celem jest - zgodnie z treścią uzasadnienia do projektu Rozporządzenia, identyfikacja przedmiotu opodatkowania z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług, których sprzedaż jest szczególnie narażona na nadużycia (str. 5 uzasadnienia).

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że przyjmując domniemanie racjonalnego ustawodawcy, w przypadku, gdyby intencją ustawodawcy było objęcie przepisem § 10 ust. 3 pkt 1 lit. a Rozporządzenia tylko napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia, to w konstrukcji tego przepisu odniósłby się do definicji napoju alkoholowego zawartej w art. 46 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2019, poz. 2277), zgodnie z którym „napojem alkoholowym w rozumieniu niniejszej ustawy jest produkt przeznaczony do spożycia zawierający alkohol etylowy pochodzenia rolniczego w stężeniu przekraczającym 0,5% objętościowych alkoholu”. Mając na uwadze, że w konstrukcji przepisu § 10 ust. 3 pkt 1 lit. a Rozporządzenia ustawodawca zastosował definicję „napojów alkoholowych” zawartą w ustawie o podatku akcyzowym, to należy uznać, że jego intencją było objęcie obowiązkiem oznaczania wszelkich napojów alkoholowych, niezależnie od jego przeznaczenia.

Mając na uwadze przedstawioną powyżej argumentację, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że na gruncie § 10 ust. 3 pkt 1 lit. a Rozporządzenia, Wnioskodawca ma obowiązek oznaczania kodem GTU_01 dostaw Preparatów jako wyrobów stanowiących napój alkoholowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – art. 15 ust. 1 ustawy.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

W myśl art. 99 ust. 11c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy (art. 99 ust. 13b ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3. kontrahentów;
4. dowodów sprzedaży i zakupów.
   
   

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji (art. 109 ust. 3b ustawy).

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji (art. 109 ust. 14 ustawy).

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988 z późn. zm., dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. a) Rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera oznaczenia dotyczące dostawy napojów alkoholowych - alkoholu etylowego, piwa, wina, napojów fermentowanych i wyrobów pośrednich, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym - oznaczeniem „01”.

Do napojów alkoholowych w rozumieniu art. 92 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. 2020, poz. 722, z późn. zm.) zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie.

W myśl art. 93 ust. 1 ww. ustawy, do alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej;
   
2. wyroby objęte pozycjami CN 2204, 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% objętości; napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy.
   
   

W myśl mocy art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy całkowicie skażony:

1. produkowany na terytorium kraju, nabywany wewnątrzwspólnotowo oraz importowany, jeżeli został całkowicie skażony środkiem skażającym dopuszczonym we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej,
   
2. nabywany wewnątrzwspólnotowo, jeżeli został całkowicie skażony dodatkowymi środkami skażającymi dopuszczonymi przez państwo członkowskie Unii Europejskiej, w którym skażenie następuje,
   
3. produkowany na terytorium kraju oraz importowany, jeżeli został całkowicie skażony dodatkowymi środkami skażającymi dopuszczonymi przez Rzeczpospolitą Polską

- na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, w tym zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Definicja alkoholu etylowego dla potrzeb podatku akcyzowego jest bardzo szeroka i obejmuje między innymi wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% obj., objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej. W efekcie, dla potrzeb podatku akcyzowego np. skażony alkohol etylowy zawarty w wyrobach takich jak: płyny do dezynfekcji, który korzysta ze zwolnień określonych w art. 30 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym, nadal wypełnia ustawową definicję alkoholu etylowego, chociaż nie jest przeznaczony do spożycia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca jest producentem m.in. leków, wyrobów i substancji farmaceutycznych, wyrobów kosmetycznych i chemicznych. W katalogu produkowanych i sprzedawanych przez Spółkę towarów znajdują się m.in. różnego rodzaju preparaty o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych oraz wirusobójczych. Preparaty produkowane przez Spółkę są ujęte w Wykazie Produktów Biobójczych prowadzonym przez Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych (dalej: „Preparaty”). Wytwarzane przez Spółkę Preparaty są przeznaczone do:

1. higienicznej i / lub chirurgicznej dezynfekcji rąk,
2. dezynfekcji powierzchni i urządzeń mających jak i niemających kontaktu z żywnością.

Preparaty są przeznaczone do użycia w obszarze medycznym i do powszechnego stosowania. Preparaty nie są przeznaczone do spożycia.

W stosunku do wybranych Preparatów, Spółka otrzymała Wiążące informacje akcyzowe, na mocy których Preparaty te zostały zaklasyfikowane do kodu CN 2207 20 00 - „Alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone”.

Wszystkie Preparaty mają działanie bakteriobójcze, wirusobójcze i grzybobójcze, są produkowane w podobny sposób i mają podobny skład. Wszystkie produkowane i sprzedawane przez Spółkę Preparaty składają się z: alkoholu etylowego całkowicie skażonego, środka skażającego, wody, a niektóre dodatkowo zawierają glicerynę, substancje żelujące oraz substancje zapachowe.

Rzeczywista objętościowa moc 100% alkoholu etylowego zawartego w poszczególnych Preparatach wynosi około 70%.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 października 2020 r. ma obowiązek oznaczać dostawy Preparatów kodem GTU_01 w ewidencji sprzedaży JPK_VAT z deklaracją, począwszy od ewidencji składanej za październik 2020 r.

Wskazać w tym miejscu należy, że o ile definicje wyrobów takich jak piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie są precyzyjne, to definicja alkoholu etylowego ze względu na fakt, że jest bardzo szeroka, budzi wątpliwości w kontekście wykazywania w ewidencji VAT. Obejmuje ona bowiem także wyroby klasyfikowane do innych kodów CN niż 2207 i 2208 (niebędące alkoholem), o ile zawierają więcej niż 1,2% objętości alkoholu. W efekcie, dla potrzeb akcyzy np. skażony alkohol etylowy zawarty w wyrobach takich jak perfumy, kosmetyki czy płyny do dezynfekcji, który korzysta ze zwolnień określonych w art. 30 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym, nadal wypełnia ustawową definicję alkoholu etylowego, chociaż jest niezdatny do spożycia.

W świetle powyższego należy przyjąć, że w ewidencji podatku należnego pod pozycją „01” powinny być ujęte wyroby akcyzowe spełniające definicję napoju alkoholowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym, które jednocześnie są co do zasady opodatkowane podatkiem akcyzowym, to znaczy nie korzystają ze zwolnienia z tego podatku.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że opisane we wniosku Produkty tj. preparaty o właściwościach bakteriobójczych, grzybobójczych oraz wirusobójczych, składających się m.in. z alkoholu etylowego całkowicie skażonego, gdzie rzeczywista objętościowa moc 100% alkoholu etylowego zawartego w poszczególnych Preparatach wynosi około 70%, oraz których część została zaklasyfikowana do kodu CN 2207 20 00 – zgodnie z wnioskiem - nie stanowią produktów przeznaczonych do spożycia. Wskazać należy, że nawet jeżeli towary te zawierają w swoim składzie powyżej 1,2% alkoholu etylowego, nie należy traktować jako dostawy napojów alkoholowych i nie należy oznaczać przez GTU_01. Tym samym ww. produkty nie stanowią napojów alkoholowych wymienionych w § 10 ust. 3 pkt 1 lit. a) rozporządzenia.

W konsekwencji Produkty wymienione przez Wnioskodawcę nie podlegają w nowym pliku JPK_VAT oznaczeniu GTU_01 według zasad obowiązujących od 1 października 2020 r.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.