Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.70.2021.2.NF
z 23 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu 8 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczenia faktury nr 3 oraz pliku JPK_V7M kodem GTU_07 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczenia faktury nr 3 oraz pliku JPK_V7M kodem GTU_07. Wniosek uzupełniono pismem z 8 kwietnia 2021 r.
o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, zajmującą się m.in. zleceniami napraw szkód komunikacyjnych pojazdów samochodowych, głównie o charakterze blacharsko-lakierniczym. Wnioskodawca swoje usługi świadczy na terenie kraju, działając jako pośrednik, bazując na współpracy w ramach zawartych umów (kontraktów) pomiędzy: Zleceniodawcą ((…), po którego stronie jest szkoda – będącego najczęściej pojazdem flotowym), a Zleceniobiorcą (warsztatem naprawczym).

Z oboma tymi potencjalnymi podmiotami, Wnioskodawca ma zawarte umowy o współpracy (także franczyzowe), w ramach których działa. Na ich podstawie Zleceniodawca składa do Wnioskodawcy zlecenie naprawy/remontu pojazdu (przez odpowiedni formularz, czasami zlecenie na platformie szkodowej lub zwykły e-mail ze zdjęciami i opisem szkody). Wnioskodawca zleca naprawy pojazdów, przekierowując to zlecenie do Zleceniobiorcy, którym jest warsztat z nim współpracujący (z najbliższej okolicy zlecającego) i który za wykonanie zlecenia blacharsko-lakierniczego otrzymuje wynagrodzenie. Wnioskodawca kontaktuje się z Zleceniodawcą (użytkownikiem uszkodzonego pojazdu), aby umówić dogodny termin oględzin, a następnie jego naprawy w wybranym warsztacie, współpracującym z nim w ramach wskazanej umowy. Zleceniobiorca przekazuje Zleceniodawcy pojazd, na którym zostaje wykonana usługa blacharsko-lakiernicza (naprawa, remont).

Obieg dokumentów: po zakończeniu usługi remontu, Zleceniobiorca/warsztat samochodowy wystawia fakturę VAT za wykonaną usługę blacharsko-lakierniczą (naprawę pojazdu samochodowego), którą obciąża Wnioskodawcę (faktura nr 1). Natomiast Wnioskodawca obciąża Zleceniobiorcę (warsztat samochodowy) fakturą VAT, zawierającą prowizję za naprawę pojazdu, zgodnie ze zleceniem Wnioskodawcy, przywracającym pojazd do stanu sprzed szkody komunikacyjnej (faktura nr 2). Faktura VAT, którą Wnioskodawca otrzymuje od Zleceniobiorcy/warsztatu samochodowego za wykonany remont pojazdu (faktura nr 1), zawiera zazwyczaj również takie elementy składowe, jak części zużyte na naprawę pojazdu (np. błotnik, maska czy spojler), ale także wyszczególnienie wykonanej usługi remontowej (np. lakierowanie, robocizna, czy usunięcie skutków gradobicia). Nie zawiera natomiast symbolu GTU_07. Wnioskodawca z kolei wystawia fakturę VAT na rzecz Zleceniodawcy, stanowiącą niejako refakturę wystawioną przez Zleceniobiorcę/warsztat samochodowy (faktura nr 3). Faktura nr 3 wystawiona przez Wnioskodawcę zawiera podstawowe elementy składowe o których mowa w przepisie art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), dalej: ustawa VAT. Należy podkreślić, że przedmiotowe faktury VAT (nr 1, 2 i 3) dotyczą transakcji pomiędzy podmiotami krajowymi i są opodatkowane stawką podstawową. Wnioskodawca rozlicza się
z tytułu podatku od towarów i usług z Urzędem Skarbowym w cyklach miesięcznych.

Ponadto, w piśmie z 8 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca wszystkie faktury wystawia w systemie finansowo-księgowym.
   W zależności od rodzaju świadczonych usług na rzecz Zleceniodawców, Wnioskodawca na fakturach VAT wystawianych na rzecz Zleceniodawców umieszcza jedną lub kilka pozycji.
   Poniżej kilka przykładów pozycji opisujących rodzaje wykonywanych usług na rzecz Zleceniodawców:
   (…)
   Na fakturach VAT są wyszczególnione usługi w zakresie napraw blacharsko-lakierniczych, w tym też części użyte do naprawy jako elementy składowe całej naprawy danego pojazdu, zleconego do naprawy przez Zleceniodawców.
   
2. Wnioskodawca nie sprzedaje towarów ani produktów objętych koniecznością oznaczania kodami CN na fakturach VAT. Wnioskodawca sprzedaje usługi naprawcze, jakie w przykładach wskazano powyżej w niniejszym uzupełnieniu, bez konieczności oznaczania kodami CN. Sprzedaż Wnioskodawcy na rzecz Zleceniodawcy usług naprawczych z użyciem lub bez użycia części do napraw, opiera się na refakturach usług wykonanych przez Zleceniobiorców Wnioskodawcy, tj. kooperujące warsztaty blacharsko-lakiernicze.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy faktura VAT wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy (faktura nr 3) oraz raportowany plik JPK_V7M powinny zawierać właściwy symbol GTU_07?

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura VAT wystawiona przez niego na rzecz Zleceniodawcy (faktura nr 3) oraz raportowany plik JPK_V7M nie powinny zawierać właściwego symbolu GTU_07. Albowiem faktura VAT wystawiona przez Zleceniobiorcę na rzecz Wnioskodawcy nie jest oznaczona odpowiednim kodem GTU_07. Działanie Wnioskodawcy ogranicza się natomiast do refakturowania na rzecz Zleceniodawcy faktury VAT (faktura nr 3), dokumentującej usługę blacharsko-lakierniczą, w której ewentualnie wyszczególnione są części stanowiące jedynie element składowy/cenotwórczy (są zawarte w cenie przeprowadzonej usługi remontowej), a nie ich dostawy w rozumieniu ustawy o VAT. W związku z faktem, że Wnioskodawca nie jest dostawcą części samochodowych, a jedynie refakturuje/dokumentuje obieg fakturowy, uważa on wystawianą fakturę VAT (faktura nr 3) bez symbolu GTU_07 za prawidłową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast, jako pojęcie sprzedaży – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ponadto, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W świetle art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zajmuje się m.in. zleceniami napraw szkód komunikacyjnych pojazdów samochodowych, głównie o charakterze blacharsko-lakierniczym. Wnioskodawca swoje usługi świadczy na terenie kraju, działając jako pośrednik, bazując na współpracy w ramach zawartych umów (kontraktów) pomiędzy: Zleceniodawcą ((…), po którego stronie jest szkoda – będącego najczęściej pojazdem flotowym), a Zleceniobiorcą (warsztatem naprawczym). Na podstawie zawartych umów Zleceniodawca składa do Wnioskodawcy zlecenie naprawy/remontu pojazdu. Następnie Wnioskodawca zleca naprawy pojazdów, przekierowując to zlecenie do Zleceniobiorcy, którym jest warsztat z nim współpracujący i który za wykonanie zlecenia blacharsko-lakierniczego otrzymuje wynagrodzenie. Wnioskodawca kontaktuje się z Zleceniodawcą (użytkownikiem uszkodzonego pojazdu), aby umówić dogodny termin oględzin, a następnie jego naprawy w wybranym warsztacie, współpracującym z nim w ramach wskazanej umowy. Zleceniobiorca przekazuje Zleceniodawcy pojazd, na którym zostaje wykonana usługa blacharsko-lakiernicza (naprawa, remont).

Po zakończeniu usługi remontu, Zleceniobiorca/warsztat samochodowy wystawia fakturę VAT za wykonaną usługę blacharsko-lakierniczą (naprawę pojazdu samochodowego), którą obciąża Wnioskodawcę (faktura nr 1). Natomiast Wnioskodawca obciąża Zleceniobiorcę (warsztat samochodowy) fakturą VAT, zawierającą prowizję za naprawę pojazdu, zgodnie ze zleceniem Wnioskodawcy, przywracającym pojazd do stanu sprzed szkody komunikacyjnej (faktura nr 2). Faktura VAT, którą Wnioskodawca otrzymuje od Zleceniobiorcy/warsztatu samochodowego za wykonany remont pojazdu (faktura nr 1), zawiera zazwyczaj również takie elementy składowe, jak części zużyte na naprawę pojazdu (np. błotnik, maska czy spojler), ale także wyszczególnienie wykonanej usługi remontowej (np. lakierowanie, robocizna, czy usunięcie skutków gradobicia). Nie zawiera natomiast symbolu GTU_07. Wnioskodawca z kolei wystawia fakturę VAT na rzecz Zleceniodawcy, stanowiącą niejako refakturę wystawioną przez Zleceniobiorcę/warsztat samochodowy (faktura nr 3). Faktura nr 3 wystawiona przez Wnioskodawcę zawiera podstawowe elementy składowe o których mowa w przepisie art. 106e ustawy. Ponadto, Wnioskodawca rozlicza się z tytułu podatku od towarów i usług z Urzędem Skarbowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy na tle przedstawionego opisu sprawy dotyczą kwestii wskazania na fakturze wystawionej przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy (faktura nr 3) oraz oznaczenia pliku JPK_V7M kodem GTU_07.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, w myśl art. 106a pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1.

Na podstawie art. 106e ust. 1, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. (…).
    
    

Z powyższych uregulowań wynika, że faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił, w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim, wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury VAT muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub świadczenia usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Natomiast, z art. 99 ust. 11c ustawy wynika, że deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695, 1517 i 2320), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określił, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy – art. 99 ust. 13b ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3. kontrahentów;
4. dowodów sprzedaży i zakupów.
   
   

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określił, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji – art. 109 ust. 14 ustawy.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019, poz. 1988, z późn. zm., zwane dalej rozporządzeniem), którego przepisy weszły w życie 1 października 2020 r.

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 lit. g rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące pojazdów oraz części samochodowych o kodach wyłącznie CN 8701-8708 oraz CN 8708 10 – oznaczenie „07”.

Powyższy przepis nakazuje zatem zamieścić takie oznaczenie w ewidencji w przypadku czynności, jaką jest „dostawa towarów”, jeśli dostarczanymi towarami są części samochodowe sklasyfikowane do odpowiedniego kodu CN.

Przepis ten obowiązuje od 1 października 2020 r. i obliguje czynnych podatników podatku VAT do wykazywania w ewidencji sprzedaży dostawy określonych wyrobów. Dodatkowo należy zauważyć, że za okresy od października 2020 r. podatnicy VAT czynni są obowiązani przesyłać za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję prowadzoną na potrzeby podatku od towarów i usług, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji (o czym stanowi art. 109 ust. 3b ustawy).

Jak wskazał Wnioskodawca, w przedmiotowej sprawie (w odniesieniu do faktury nr 3) mamy do czynienia ze świadczeniem usług blacharsko-lakierniczych na rzecz Zleceniodawców. Na fakturach VAT wyszczególnione są usługi w zakresie napraw blacharsko-lakierniczych, w tym też części użyte do naprawy jako elementy składowe całej naprawy danego pojazdu, zleconego do naprawy przez Zleceniodawców. Wnioskodawca wskazał, że nie jest dostawcą części samochodowych. Sprzedaż Wnioskodawcy na rzecz Zleceniodawcy usług naprawczych (z użyciem lub bez użycia części do napraw), opiera się na refakturach usług wykonanych przez Zleceniobiorców Wnioskodawcy (kooperujące warsztaty blacharsko-lakiernicze).

Zatem, biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że skoro jak wskazał Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem usług blacharsko-lakierniczych, a nie dostawą produktów wymienionych w § 10 ust. 3 pkt 1 lit. g rozporządzenia, to w konsekwencji Wnioskodawca nie ma obowiązku takiej sprzedaży oznaczać kodem GTU_07.

Podsumowując, faktura VAT wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniodawcy (faktura nr 3) oraz raportowany plik JPK_V7M nie powinny zawierać oznaczenia GTU_07.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisu sprawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.