Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.148.2021.1.SK
z 6 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2021 r. (który złożono osobiście w tym samym dniu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• wartość ujemnych różnic kursowych, których nie można przypisać do poszczególnego źródła przychodów przekraczałaby wartość dodatnich różnic kursowych w danym okresie rozliczeniowym, to nadwyżka ujemnych różnic kursowych, stanowi dla Spółki tzw. koszt wspólny,
• wartość dodatnich różnic kursowych przekraczałaby wartość ujemnych różnic kursowych, których nie można przypisać do konkretnego źródła przychodów w danym okresie rozliczeniowym, to nadwyżka dodatnich różnic kursowych, stanowi dla Spółki przychód z działalności opodatkowanej

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2021 r. złożono osobiście do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• wartość ujemnych różnic kursowych, których nie można przypisać do poszczególnego źródła przychodów przekraczałaby wartość dodatnich różnic kursowych w danym okresie rozliczeniowym, to nadwyżka ujemnych różnic kursowych, stanowi dla Spółki tzw. koszt wspólny,
• wartość dodatnich różnic kursowych przekraczałaby wartość ujemnych różnic kursowych, których nie można przypisać do konkretnego źródła przychodów w danym okresie rozliczeniowym, to nadwyżka dodatnich różnic kursowych, stanowi dla Spółki przychód z działalności opodatkowanej.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

X sp. z o.o. z siedzibą w (…), wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego w Sądzie Rejonowym w (…) pod nr KRS (…) (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) zajmuje się produkcją i sprzedażą opakowań transportowych. Spółka jest podatnikiem CIT, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 z późn zm., dalej: „u.p.d.o.p”), podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Przedmiotem działalności Spółki jest (…).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”, „Strefa”) na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ustawy o Specjalnych Strefach Ekonomicznych. Zgodnie z treścią Zezwolenia Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie następujących wyrobów wytworzonych na terenie SSE:

• 20.16.10 - Polimery etylenu w formach podstawowych;
• 22.22 - Opakowania z tworzyw sztucznych

oraz w zakresie sprzedaży odpadów powstałych w związku z prowadzeniem wyżej wymienionej działalności sklasyfikowanej w pozycji 38.3 - usługi w zakresie odzysku surowców; surowce wtórne według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. Dz. U. Nr 207, poz. 1293), oraz w zakresie sprzedaży odpadów i złomu z działalności określonej powyżej.

Działalność realizowana na terenie Strefy korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Wnioskodawca prowadzi ponadto działalność gospodarczą, która podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Spółka, aby prawidłowo określić wysokość dochodu zwolnionego od opodatkowania, zobowiązana jest dokonywać podziału i alokacji przychodów oraz kosztów na przychody i koszty podatkowe, (i) które powstają w związku z działalnością zwolnioną oraz (ii) na związane z działalnością opodatkowaną. Alokacja przychodów i kosztów pozwala na określenie wysokości dochodów zwolnionych z opodatkowania i podlegających opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje rozliczeń ze swoimi kontrahentami w walutach obcych, w efekcie czego w Spółce dochodzi do powstania różnic kursowych. Spółka, ustala różnice kursowe w oparciu o przepisy prawa bilansowego, co zostało zgłoszone do urzędu skarbowego - zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy CIT oraz ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 351, ze zm., dalej: „ustawa o rachunkowości” lub „uro”, winno być: Dz.U. z 2021 r. poz. 217).

Wnioskodawca w sprawozdaniu finansowym sporządzanym zgodnie z ustawą o rachunkowości oraz kalkulacji na potrzeby podatku CIT, różnice kursowe ujmuje „per saldo”, tj. wykazując (i) nadwyżkę dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi jako przychody finansowe albo (ii) nadwyżkę ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi jako koszty finansowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym, w sytuacji, gdy wartość ujemnych różnic kursowych, których nie można przypisać do poszczególnego źródła przychodów przekraczałaby wartość dodatnich różnic kursowych w danym okresie rozliczeniowym, to nadwyżka ujemnych różnic kursowych, stanowi dla Spółki tzw. koszt wspólny?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym, w sytuacji, gdy wartość dodatnich różnic kursowych przekraczałaby wartość ujemnych różnic kursowych, których nie można przypisać do konkretnego źródła przychodów w danym okresie rozliczeniowym, to nadwyżka dodatnich różnic kursowych, stanowi dla Spółki przychód z działalności opodatkowanej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Nadwyżka ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi w danym okresie stanowi tzw. koszt wspólny działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i opodatkowanej na zasadach ogólnych, zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 15 ust. 2 i ust. 2a u.p.d.o.p. Tym samym nadwyżka powinna zostać przypisana do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o przychodowy klucz alokacji, uwzględniający relację, w jakiej pozostają przychody z konkretnego typu działalności - strefowej (zwolnionej) lub pozastrefowej (opodatkowanej) do łącznej kwoty przychodów osiąganych przez Spółkę.

Ad. 2

Nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi danego okresu stanowi przychód, podlegający w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie.

Jak stanowi art. 9b ust. 1 u.p.d.o.p. podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

• art. 15a, albo
• przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.
  
  

W myśl art. 9b ust. 2 u.p.d.o.p., podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2 (tj. metodę rachunkową), zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.

Jednocześnie, z punktu widzenia ustawy o rachunkowości, różnice kursowe są prezentowane zgodnie z tzw. wynikowym sposobem rozliczania różnic kursowych, zgodnie z art. 30 ust. 4 uor.

W rezultacie zgodnie z ustawą o rachunkowości różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań wyrażonych w walutach obcych, powstałe na dzień ich wyceny, są zaliczane odpowiednio do przychodów (dodatnie) lub kosztów (ujemne) finansowych (art. 30 ust. 4 uor), przy czym różnice kursowe rozliczone wynikowo (dodatnie i ujemne, zrealizowane i niezrealizowane) wpływają jako wynik operacji finansowych na rachunek zysków i strat.

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 3 uor, wynik operacji finansowych stanowi różnicę między (i) przychodami finansowymi, w szczególności z tytułu dywidend (udziałów w zyskach), odsetek, zysków ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, a (ii) kosztami finansowymi, w szczególności z tytułu odsetek, strat ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, z wyjątkiem odsetek, prowizji, dodatnich i ujemnych różnic kursowych, o których mowa w art. 28 ust. 4 i ust. 8 pkt 2.

W myśl art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 482; dalej: „uSSE”) oraz art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, zwolnione od podatku dochodowego są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 uSSE, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W art. 17 ust. 4 ustawy o CIT podkreślono, że zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 tej ustawy, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Oznacza to, że zwolnieniem podatkowym objęty jest wyłącznie dochód uzyskany przez przedsiębiorcę z działalności wymienionej w zezwoleniu i prowadzonej w strefie. Ponieważ dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (art. 7 ustawy o CIT), zwolnieniem objęty będzie tylko taki dochód, który powstaje w związku z przychodami uzyskiwanymi z działalności prowadzonej na terenie strefy i na podstawie zezwolenia, o jakim mowa w art. 16 ust. 1 uSSE oraz odpowiadającymi tym przychodom kosztami ich uzyskania. Podatnik winien, zatem prowadzić zarówno działalność, jak i urządzenia księgowe dla celów podatku dochodowego, w taki sposób, aby wykazać, że uzyskany przez niego dochód (przychody i koszty) objęty jest zwolnieniem podatkowym, w szczególności jeśli prowadzi także działalność gospodarczą poza strefą lub w zakresie, jaki nie został objęty zezwoleniem, o jakim mowa w art. 16 ust. 1 uSSE.

W art. 12 ustawy o CIT szczegółowo określono, jakie wartości należy zaliczyć do przychodu. W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów, w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wyrażono ogólną regułę, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o CIT, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Z kolei stosownie do brzmienia przepisu art. 15 ust. 2a u.p.d.o.p. powyższą zasadę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania.

Spółka wybrała rachunkową metodę rozliczania różnic kursowych. W zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej w Specjalnej Strefie Ekonomicznej wydanym Spółce określono zakres działalności, z której dochód jest zwolniony od opodatkowania podatkiem dochodowym, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Na gruncie powyższych przepisów Spółka, jako podatnik uprawniony do korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego w zakresie działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE, powinna rozdzielać przychody podatkowe i koszty uzyskania przychodów związane z działalnością strefową (zwolnioną) od przychodów i kosztów związanych z działalnością pozastrefową (opodatkowaną).

Przepisy art. 15 ust. 2 i 2a u.p.do.p. pozwalają na podział kosztów podatkowych ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz kosztów związanych z przychodami z innych źródeł, gdy nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających do poszczególnych źródeł, przy czym podział ten następuje w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. W stosunku do nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi, jako kosztu uzyskania przychodu, dla której dokonanie podziału na koszty związane z działalnością opodatkowaną i zwolnioną nie jest obiektywnie możliwe, należy dokonać podziału kosztów pomiędzy poszczególne źródła opierając się na stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Należy bowiem stwierdzić, iż przewidziany przez ustawodawcę tzw. klucz przychodowy ma charakter uniwersalny i obligatoryjny w sytuacji, gdy alokacja kosztów uzyskania przychodów pomiędzy działalność strefową i pozastrefową (zwolnioną i opodatkowaną) nie może być dokonana w bardziej wiarygodny sposób. W przypadku, w którym alokacji podlegają ujemne różnice kursowe ustalone per saldo, będące nadwyżką ujemnych różnic nad dodatnimi, w opisanej sytuacji brak jest możliwości alokowania tej nadwyżki do działalności zwolnionej lub opodatkowanej. Przyporządkowanie poszczególnych składowych do konkretnych transakcji, czy strumieni pieniężnych nie pozwala ustalić racjonalnego i wiarygodnego klucza alokacji dla samej nadwyżki. Z uwagi na fakt, iż Spółka nie ma możliwości wyodrębnienia jaka część różnic kursowych powinna zostać przyporządkowana do działalności opodatkowanej i zwolnionej nie jest możliwe przypisanie, jaka część powinna zostać zakwalifikowana jako przychód/koszt działalności opodatkowanej oraz zwolnionej.

Tym samym, w przypadku braku możliwości wyodrębnienia, gdy wartość ujemnych różnic kursowych przekracza wartość dodatnich różnic kursowych (rozpoznawanych zgodnie z ustawą o rachunkowości), tak ustalona nadwyżka ujemnych różnic kursowych w świetle u.p.d.o.p. stanowi tzw. koszt wspólny. W konsekwencji, całkowita wartość nadwyżki ujemnych różnic kursowych w ocenie Spółki powinna zostać alokowana odpowiednio do działalności strefowej (zwolnionej) oraz pozastrefowej (opodatkowanej) poprzez zastosowanie tzw. przychodowego klucza alokacji zgodnie z przepisami art. 15 ust. 2 i ust. 2a u.p.d.o.p.

Z kolei, gdy w oparciu o rachunkową metodę ustalania różnic kursowych, dodatnie różnice kursowe stanowią nadwyżkę nad ujemnymi różnicami kursowymi danego okresu, tak ustalona nadwyżka dodatnich różnic kursowych w świetle u.p.d.o.p. stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, bez możliwości zastosowania jakiegokolwiek klucza alokacji, pomimo, ze nadwyżka ta w pewnej części odnosi się również do działalności strefowej.

Powyższe stanowisko jest zgodne z praktyką organów podatkowych i sądów administracyjnych.

Przykładowo:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 10 marca 2020 r., sygnatura: 0111-KDIB1-1.4010.83.2020.1.AB wskazał że: „(...) wybór przez podatnika metody rachunkowej rozliczania różnic kursowych uprawnia go do stosowania wyłącznie przepisów ustawy o rachunkowości przy określeniu różnic kursowych dla celów podatkowych. A zatem pozwala na ujmowanie różnic kursowych dla celów podatkowych poprzez wykazanie jedynie nadwyżki dodatnich lub ujemnych różnic kursowych danego okresu, ujętej w księgach rachunkowych, tzw. „per saldo”.

Przepisy ustawy o rachunkowości nakazują bowiem wykazywanie w księgach rachunkowych różnic kursowych „per saldo”, jako przychodów lub kosztów w rachunku zysków i strat. Bezpośrednią konsekwencją odesłania do przepisów o rachunkowości w przypadku wyboru tzw. Metody rachunkowej ustalania różnic kursowych jest konieczność analogicznego, jak na gruncie ustawy o rachunkowości, prezentowania różnic kursowych dla celów podatkowych”.

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 10 marca 2020 r., sygnatura: 0111-KDIB1-1.4010.82.2020.1.AB wskazał że: ,,(...) w sytuacji, gdy w Spółce wartość ujemnych różnic kursowych, których nie można przypisać do poszczególnego źródła przekraczałaby wartość dodatnich różnic kursowych, to nieskompensowana nadwyżka ujemnych różnic kursowych, w świetle ustawy o CIT, stanowi dla Spółki tzw. koszt wspólny. W konsekwencji, wartość takiej nadwyżki powinna być alokowana odpowiednio do działalności zwolnionej z opodatkowania oraz podlegającej opodatkowaniu poprzez zastosowanie tzw. przychodowego klucza alokacji wskazanego w art. 15 ust. 2 ustawy o CIT.”

Zdaniem Wnioskodawcy, prezentowany wyżej pogląd został potwierdzony m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 marca 2020 r., sygnatura: 0111-KDIB1-1.4010.83.2020.1.AB,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 lutego 2020 r., sygnatura: 0111-KDIB1- 2.4010.533.2019.1.MS,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 lipca 2018 r., sygnatura: 0111-KDIB1-3.4010.290.2018.1.BM
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 maja 2019 r., sygnatura: 0111-KDIB1-2.4010.159.2019.1.MM,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 marca 2018 r., sygnatura: 0111-KDIB2-1.4010.17.2018.1.MJ,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 stycznia 2018 r., sygnatura: 0111-KDIB1-3.4010.499.2017.1.PC,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 stycznia 2018 r., sygnatura:111-KDIB2-1.4010.319.2017.1.EN.
  
  

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że stosując tzw. rachunkową (bilansową) metodę ustalania różnic kursowych, w odniesieniu do różnic, gdzie brak jest możliwości precyzyjnej alokacji do wyniku na działalności zwolnionej (strefowej) i opodatkowanej (pozastrefowej), Spółka jest uprawniona do rozliczenia różnic kursowych na potrzeby podatkowe, poprzez wykazanie nadwyżki ujemnych lub dodatnich różnic kursowych danego okresu, ujętej w księgach rachunkowych (tj. stosując tzw. ujęcie różnic kursowych per saldo).

Zatem, możliwość kompensowania różnic kursowych została wprost przewidziana w odniesieniu do zasad sporządzenia rachunku zysków i strat, co też w ocenie Wnioskodawcy potwierdza istnienie takiej możliwości (ujęcie „per saldo”) również w księgach rachunkowych.

W związku z powyższym, w świetle powyższych regulacji, w przypadku stosowania tzw. rachunkowej metody ustalania różnic kursowych możliwe jest ujmowanie różnic kursowych w księgach rachunkowych w sposób „wynikowy” (per saldo), a zatem po dokonaniu kompensaty ogółu uprzednio ustalonych dodatnich i ujemnych różnic kursowych właściwych dla danego okresu.

Tym samym stwierdzić należy, że przychody powstające w związku z całokształtem działalności Spółki, w tym nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi, których nie można w sposób jednoznaczny zakwalifikować do przychodów zwolnionych, będą stanowiły przychody podlegające opodatkowaniu, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT.

Jednocześnie, w przypadku nadwyżki ujemnych różnic kursowych wartość takiej nadwyżki (której nie można przypisać bezpośrednio do działalności zwolnionej (strefowej) i opodatkowanej (niestrefowej) powinna być alokowana odpowiednio do działalności strefowej oraz pozastrefowej poprzez zastosowanie tzw. przychodowego klucza alokacji wskazanego w art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.