Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.76.2021.2.RK
z 4 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu 7 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 25 marca 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.2021.76.1.RK, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 25 marca 2021 r. (data doręczenia 29 marca 2021 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu 7 kwietnia 2021 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 2 kwietnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada na terenie Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, której usługi polegają na tworzeniu programu komputerowego. W ramach działalności Wnioskodawca tworzy kod źródłowy oprogramowania komputerowego, mając za cel stworzenie programu komputerowego, tworząc przy tym indywidualne dzieło, spełniające przesłanki utworu jako program komputerowy, zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Do zakresu działalności Wnioskodawcy należy sprzedaż usług na rzecz Klientów w oparciu o zawarte umowy o świadczenie usług programistycznych z podmiotami z Austrii oraz USA, obejmujących tworzenie oprogramowania komputerowego w ramach prowadzonych projektów, za co otrzymuje wynagrodzenie, obejmujące cenę praw autorskich przenoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz Klientów.

Wszelkie modernizacje wynikające z powyższego tworzy i wdraża Wnioskodawca. W wyniku działalności Wnioskodawcy w zakresie oprogramowania komputerowego powstają konkretne i odrębne utwory w myśl art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do których prawa autorskie Wnioskodawca, zgodnie z umową o świadczenie usług informatycznych, przenosi na Klientów, za co otrzymuje wynagrodzenie.

Czynności wykonywane w ramach prowadzonych na rzecz Klientów usług nie są wykonywane pod niczyim kierownictwem, ani w miejscu, ani czasie. Wnioskodawca ponosi wyłączną odpowiedzialność oraz ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności gospodarczej, a więc także działalności opisanej w treści wniosku.

Wnioskodawca w ramach prowadzonych na rzecz Klientów usług tworzy oprogramowanie poprzez tworzenie kodu źródłowego przy zastosowaniu języków programowania (…), w ramach systematycznej i twórczej pracy, wobec czego z chwilą stworzenia oprogramowania Wnioskodawca nabywa prawa autorskie do tak powstałego utworu w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Działania Wnioskodawcy nie mają charakteru prac rutynowych i okresowych. Wnioskodawca w sposób stały, systematyczny i zorganizowany pracuje nad projektem, tworząc kod źródłowy programów komputerowych wymyślony przez Niego od podstaw oraz bazujący na Jego kreatywności, wiedzy i doświadczeniu. Prawa autorskie do dzieł służących tworzeniu oprogramowania Wnioskodawca przenosi odpłatnie na Klientów. Sprzedaż praw autorskich odbywa się w oparciu o umowy usługowe w zakresie oprogramowania, zawarte pomiędzy Wnioskodawcą, a Klientami z Austrii oraz USA. Na podstawie przedmiotowej umowy Wnioskodawca przenosi na Klientów nieograniczone w miejscu i czasie autorskie prawo majątkowe do przedmiotu zamówienia - wytworzonych programów komputerowych, będących wytwarzanymi przez Niego utworami w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach sprzedaży praw autorskich, Wnioskodawca otrzymuje świadczenie pieniężne spełniane przez klienta na podstawie przedstawianych przez Wnioskodawcę faktur, wskazujących jako przedmiot sprzedaży „Software Programming” oraz „…”.

Przykładowe działania w projektach:

Dla firmy w USA - tworzenie oprogramowania część strony www, która wyświetla dane wykresów akcji lub innych instrumentów finansowych.

Dla firmy w Austrii - tworzenie dodatku do programu … umożliwiającego zapis scen 3d (np. budynków, mieszkań) w formacie, który umożliwia ich wizualizacje na tabletach lub komórkach w rozszerzonej rzeczywistości (tło z kamery urządzenia, a na pierwszym planie narysowany komputerowo obiekt). Umożliwia to m.in. wizualizację obiektów na etapie ich projektowania przed wybudowaniem.

W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania, do tworzenia programów komputerowych w ramach opisanych powyżej projektów, stanowiących rozwiązania nowe i innowacyjne na rynku. Ponadto Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wraz z nabywanym doświadczeniem przedsiębiorstwa rozwija i udoskonala wiedzę w zakresie najnowszych narzędzi informatycznych oraz oprogramowania. Zdobytą wiedzę i doświadczenie Wnioskodawca kształtuje, łączy i wykorzystuje, celem wykorzystania w stworzeniu nowych programów komputerowych. Wszelkie działania opisywane w niniejszym wniosku wykonywane są bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych, prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów w zakresie tworzenia kwalifikowanego IP w ujęciu innowacyjnego kodu źródłowego w realizacji zadań opisanych wyżej. W konsekwencji powyższych okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, wytwarzanie oprogramowania następuje w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca w związku z opisaną działalnością, prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję przychodów pochodzących z kwalifikowanego prawa IP powstającego w ramach działalności opisanej wyżej. Ewidencja ta pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu bądź straty przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde wyżej wymienione prawo w sposób pozwalający na określenie kwalifikowanego dochodu.

Celem zapewnienia transparentności ewidencji, Wnioskodawca wyodrębnia w ewidencji konkretne programy komputerowe, których prawa przenosi na rzecz Klientów z wyszczególnieniem wartości poszczególnych programów, składającej się na wartość faktur przedstawianych comiesięcznie Klientom.

W piśmie z dnia 1 kwietnia 2021 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że stworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności stanowiącej działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko uzasadnia treścią przywołanego przepisu, w części odnoszącej się do działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe, wykonywane systematycznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. W powyższym zakresie wskazuje, że wykonywane usługi bezsprzecznie mają charakter twórczy. Stworzenie programu komputerowego polega bowiem na tworzeniu autorskiego kodu źródłowego. Wynik działalności Wnioskodawcy kwalifikuje się jako autorskie prawo do programu komputerowego. Tworzenie oprogramowania w ramach powyższej działalności spełnia także przesłankę uznania działalności za działalność rozwojową, a to z uwagi na tworzenie kodu źródłowego oprogramowania od podstaw lub modyfikowanie bazowego kodu źródłowego oprogramowania, którego Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa. Wytwarzane oprogramowanie nosi znamię innowacyjności, co szczegółowo opisano w opisie stanie faktycznego wniosku.

W ramach wykonywanej działalności, opisanej we wniosku, Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność opisana we wniosku obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w zakresie oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych programów komputerowych. Wnioskodawca stworzył kod źródłowy oprogramowania od podstaw i modyfikuje bazowy kod źródłowy oprogramowania, którego jest właścicielem nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jest działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, a więc od dnia 6 maja 2019 r. Od tego też dnia Wnioskodawca zaczął uzyskiwać dochody z tego tytułu.

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi na rzecz podmiotów polskich oraz zagranicznych. Niemniej jednak przedmiotowy wniosek dotyczy wyłącznie świadczenia usług na rzecz podmiotów zagranicznych, bowiem świadczenie usług programistycznych dla innych podmiotów przez Wnioskodawcę jest przedmiotem innego wniosku o interpretację indywidualną, w celu zachowania przejrzystości opisywanego zagadnienia.

Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej opracowuje nowe lub ulepszone produkty, usługi, procesy niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej, a także na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Dochodami z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągane ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca tworzy program komputerowy od podstaw, ulepsza oraz modyfikuje wszelkie zmiany. Wnioskodawca po ostatecznym stworzeniu programu komputerowego przenosi całość praw autorskich do przedmiotowego programu komputerowego na Klienta. W związku z powyższym przenosząc całość praw autorskich, zgodnie z przepisami prawa, Wnioskodawca przenosi również na Klienta możliwość tworzenia praw zależnych w stworzonym programie komputerowym. Możliwość tworzenia praw zależnych stanowi podstawowy wyraz przeniesienia całości praw autorskich. Wnioskodawca ulepszając, modyfikując, czy tworząc nowe moduły samodzielnie jest wyłącznym właścicielem oprogramowania komputerowego.

Wnioskodawca tworzy oprogramowanie komputerowe od podstaw, ulepsza oraz modyfikuje w porozumieniu z Kontrahentem wszelkie zmiany. Wnioskodawca jest wówczas jedynym właścicielem ulepszanego i modyfikowanego oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca ulepsza oraz modyfikuje oprogramowanie poprzez dodanie nowych segmentów do napisanego do siebie od podstaw kodu i modułów, co ma na celu dodanie nowych funkcjonalności. Tak stworzony program komputerowy w jego ostatecznej wersji, zgodnej z zamówieniem Wnioskodawca przenosi na rzecz Klienta. Wszelkie późniejsze ulepszenia i modyfikacje Klient zleca poprzez złożenie zamówienia bezpośrednio do Wnioskodawcy. Wnioskodawca na podstawie otrzymanego zamówienia tworzy nowe segmenty kodu źródłowego, tworząc przez to nowe i samodzielne moduły, które z kolei stanowią oddzielny program komputerowy z nowymi funkcjonalnościami, którego wyłącznym właścicielem jest Wnioskodawca.

Stworzone przez Wnioskodawcę odrębne moduły, które to stanowią podstawę ulepszenia, czy zmodyfikowania bazowego kodu źródłowego stanowią oddzielne programy komputerowe. Programy te, do których Wnioskodawcy przysługuje prawo autorskie, wyrażone w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Wnioskodawca przenosi następnie odpłatnie na Kontrahenta.

Ulepszając, modyfikując czy tworząc nowe moduły samodzielnie jest wyłącznym właścicielem oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca tworzy samodzielnie nowe moduły, które jednocześnie stanowią nowe programy komputerowe.

Prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia 6 maja 2019 r. Prowadzi wyżej wymienioną ewidencję na bieżąco od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, a więc również od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej. Ewidencja jest prowadzona od wskazanego momentu na bieżąco wraz z wykonywaniem działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i uzyskiwanie dochodów z tytułu jego sprzedaży.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z 5% preferencyjnej stawki opodatkowania od dnia 6 maja 2019 r., a więc od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, co jest tożsame z rozpoczęciem przez Niego prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej i uzyskiwaniem dochodu ze sprzedaży kwalifikowanego IP.

Prawa autorskie do dzieł służących tworzeniu oprogramowania, Wnioskodawca przenosi odpłatnie na Klientów. Sprzedaż praw autorskich odbywa się w oparciu o umowy usługowe w zakresie oprogramowania, zawarte pomiędzy Wnioskodawcą, a Klientami z Austrii oraz USA. Na podstawie przedmiotowej umowy Wnioskodawca przenosi na Klientów nieograniczone w miejscu i czasie autorskie prawo majątkowe do przedmiotu zamówienia - wytworzonych programów komputerowych, będących wytwarzanymi przez Niego utworami w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ramach wykonywanej działalności opisanej we wniosku Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność opisana we wniosku obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w zakresie oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych programów komputerowych. Wnioskodawca stworzył kod źródłowy oprogramowania od podstaw i modyfikuje bazowy kod źródłowy oprogramowania, którego jest właścicielem nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że nie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych, prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów w zakresie tworzenia kwalifikowanego IP w ujęciu innowacyjnego kodu źródłowego w realizacji zadań opisanych wyżej. W konsekwencji powyższych okoliczności, stworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności stanowiącej działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko należy uzasadnić treścią przywołanego przepisu, w części odnoszącej się do działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe, wykonywane systematycznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. W powyższym zakresie wskazuje, że wykonywane usługi bezsprzecznie mają charakter twórczy. Stworzenie programu komputerowego oparte jest bowiem na tworzeniu autorskiego kodu źródłowego. Wynik działalności Wnioskodawcy kwalifikuje się jako autorskie prawo do programu komputerowego. Tworzenie oprogramowania w ramach powyższej działalności spełnia także przesłankę uznania działalności za działalność rozwojową, a to z uwagi na tworzenie kodu źródłowego oprogramowania od podstaw lub modyfikowanie bazowego kodu źródłowego oprogramowania, którego Wnioskodawca jest wyłącznym właścicielem nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań.

Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa. Wytwarzane oprogramowanie nosi znamię innowacyjności. Wnioskodawca w związku z opisaną działalnością, prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję przychodów pochodzących z kwalifikowanego prawa IP powstającego w ramach działalności opisanej wyżej. Ewidencja ta, pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu bądź straty przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde wyżej wymienione prawo w sposób pozwalający na określenie kwalifikowanego dochodu.

Celem zapewnienia transparentności ewidencji, Wnioskodawca wyodrębnia w ewidencji konkretne programy komputerowe, których prawa przenosi na rzecz Klientów z wyszczególnieniem wartości poszczególnych programów. Wnioskodawca prowadzi przedmiotową ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dnia 6 maja 2019 r.

Wnioskodawca prowadzi wyżej wymienioną ewidencję na bieżąco od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, a więc również od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej. Ewidencja jest prowadzona od wskazanego momentu na bieżąco wraz z wykonywaniem działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i uzyskiwanie dochodów z tytułu jego sprzedaży.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z 5% preferencyjnej stawki opodatkowania od dnia 6 maja 2019 r., a więc od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, co jest tożsame z rozpoczęciem przez Niego prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej i uzyskiwaniem przez Wnioskodawcę dochodu ze sprzedaży kwalifikowanego IP.

Stworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności stanowiącej działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe należy uzasadnić treścią przywołanego przepisu, w części odnoszącej się do działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe, wykonywane systematycznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy łub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań. W powyższym zakresie wskazuje, że wykonywane usługi bezsprzecznie mają charakter twórczy. Wynik działalności Wnioskodawcy kwalifikuje się jako autorskie prawo do programu komputerowego. Tworzenie oprogramowania w ramach powyższej działalności spełnia także przesłankę uznania działalności za działalność rozwojową, a to z uwagi na stworzenie kodu źródłowego oprogramowania od podstaw i modyfikowanie bazowego kodu źródłowego oprogramowania należącego wyłącznie do Wnioskodawcy, nieraz z zastosowaniem nowo opracowanych rozwiązań, spełniających przesłankę tworzenia nowych zasobów wiedzy lub wykorzystywania już istniejących dla opracowania nowych rozwiązań. Działalność ta jest także podejmowana systematycznie, w sposób ciągły i planowany. Rozwojowy charakter działalności objawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa. Wytwarzane oprogramowanie nosi znamię innowacyjności, co szczegółowo opisano w opisie stanie faktycznego wniosku.

Niewątpliwie program komputerowy stworzony przez Wnioskodawcę, w ramach wykonywanej działalności objęty jest jego prawami autorskimi z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Wnioskodawca poprzez stworzenie kodu źródłowego stworzył nowy i innowacyjny program komputerowy. Wykonywane przez Wnioskodawcę prace nie mają charakteru rutynowego, a zadaniowy, nakierowane na osiągnięcie konkretnego celu, jakim było stworzenie i ulepszanie stworzonego przez siebie od podstaw programu komputerowego. W doktrynie brak jest utrwalonej definicji programu komputerowego. Dla przybliżenia tego pojęcia, przy jednoczesnym uproszczeniu zagadnienia do poziomu niezbędnego, należy wskazać, że za program komputerowy uznaje się kombinację komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego, spełniającą jednocześnie podstawowe przesłanki do uznania jej za utwór. Powyższe rozumienie programu komputerowego odpowiada przedmiotowi ochrony gwarantowanej w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższą definicją, za słuszne należy uznać zakwalifikowanie wytworzonych utworów w ramach stałej umowy usługowej każdorazowo jako odrębne programy komputerowe. Niewątpliwie tworzone programy komputerowe w ramach wykonywanej działalności objęte są Jego prawami autorskimi z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Wnioskodawca poprzez tworzenie kodu źródłowego tworzy nowe oprogramowanie lub je ulepsza, będąc jednocześnie jego wyłącznym właścicielem rozwijając je o nowe użyteczności. Oprogramowanie to powstało jednocześnie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wytwarzane oprogramowanie spełnia przesłanki uznania go za innowacyjne i wykraczające poza rozwiązania dostępne w obrocie gospodarczym, co szczegółowo opisane zostało w treści opisu stanu faktycznego. Wnioskodawca stworzył oprogramowanie komputerowe od podstaw, ulepsza oraz je modyfikuje.

Wnioskodawca jest wówczas jedynym właścicielem ulepszanego i modyfikowanego oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca ulepsza oraz modyfikuje oprogramowanie poprzez dodanie nowych segmentów do napisanego do siebie od podstaw kodu i modułów, co ma na celu dodanie nowych funkcjonalności. Stworzone przez Wnioskodawcę odrębne moduły, które to stanowią podstawę ulepszenia, czy zmodyfikowania bazowego kodu źródłowego stanowią oddzielne programy komputerowe.

Ewidencja prowadzona w sposób opisany we wniosku spełnia wymogi opisane w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca w prowadzonej ewidencji wyszczególnia konkretne kwalifikowane IP (programy komputerowe), stanowiące źródło dochodu Wnioskodawcy. Wnioskodawca prowadzi ewidencję na bieżąco razem z prowadzeniem ogólnej rachunkowości przedsiębiorstwa. Prowadzona w ten sposób ewidencja pozwala na ustalenie wysokości dochodu osiągniętego przez Wnioskodawcę z tytułu przeniesienia praw aktorskich do kwalifikowanego IP na rzecz kontrahenta.

Wnioskodawca prowadzi wyżej wymienioną ewidencję na bieżąco od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej. Dopiero od tego momentu bowiem istniał po stronie Wnioskodawcy sens gospodarczy prowadzenia takiej dokumentacji. Ewidencja jest prowadzona od wskazanego momentu na bieżąco wraz z wykonywaniem działalności badawczo - rozwojowej, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i uzyskiwanie w przyszłości dochodów z tytułu jego sprzedaży.

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego działalność badawczo-rozwojowa, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego IP, przenoszonego następnie odpłatnie na Kontrahenta, spełnia przesłanki objęcia dochodów z jej prowadzenia preferencyjną stawką podatku dochodowego w wysokości 5% (IP BOX), o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Programy komputerowe tworzone w ramach tej działalności stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, które w momencie stworzenia programu należą do Wnioskodawcy. Następnie w sposób odpłatny zbywa On kwalifikowane prawa autorskie na rzecz swojego Kontrahenta. Powyższe Wnioskodawca uzasadnia okolicznościami wymienionymi w uzasadnieniu oraz stanowisk Wnioskodawcy przedstawionych w odniesieniu do pkt 1, 2 oraz 3 oraz faktem pochodzenia w przyszłości dochodu otrzymywanego w ramach prowadzonej, tak działalności ze sprzedaży kwalifikowanego IP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, działalność Wnioskodawcy spełnia przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową na gruncie art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy oprogramowanie komputerowe wytwarzane przez Wnioskodawcę na podstawie opisanych umów usługowych, mających za przedmiot tworzenie oprogramowania na rzecz kontrahentów poprzez tworzenie kodu źródłowego, wykonywanych w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełnia przesłanki kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy zgodnie z opisanym stanem faktycznym, przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób prowadzenia przez Niego ewidencji dochodów osiąganych ze sprzedaży kwalifikowanego IP spełnia wymogi określone w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4. Czy zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, Wnioskodawca może skorzystać z preferencji IP BOX, a tym samym objąć podatkiem dochodowym w wysokości 5% dochód uzyskiwany w działalności ujętej we wniosku w oparciu o art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na zadane pytania Nr 1-2 i Nr 4, natomiast w zakresie pytania Nr 3 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez Niego działalność w części opisanej we wniosku spełnia w całości przesłankę uznania jej za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca uzasadnia treścią przywołanego przepisu, w części odnoszącej się do działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe, wykonywanej systematycznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań.

W powyższym zakresie Wnioskodawca wskazuje, że wykonywane na rzecz Kontrahenta usługi bezsprzecznie mają charakter twórczy. Współpraca oparta jest bowiem na tworzeniu przez Wnioskodawcę kodu źródłowego, przy tworzeniu oprogramowania. Wynik działalności Wnioskodawcy kwalifikuje się jako autorskie prawo do programu komputerowego. Tworzenie oprogramowania w ramach projektu spełnia także przesłankę uznania działalności Wnioskodawcy za działalność rozwojową, a to z uwagi na tworzenie kodu źródłowego oprogramowania od podstaw.

Działalność ta jest także podejmowana przez Wnioskodawcę w sposób ciągły i w sposób planowany. Rozwojowy charakter działalności Wnioskodawcy przejawia się w wypracowywaniu nowych rozwiązań informatycznych przy tworzeniu kodu źródłowego oprogramowania, zwiększając w tym zakresie dorobek przedsiębiorstwa.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, oprogramowanie komputerowe tworzone w ramach opisanej działalności spełnia przesłanki uznania go za kwalifikowane IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niewątpliwie programy komputerowe tworzone przez Niego w ramach wykonywanej działalności objęte są Jego prawami autorskimi z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego. Wnioskodawca poprzez tworzenie kodu źródłowego tworzy nowe oprogramowanie. Wykonywane przez Wnioskodawcę prace nie mają charakteru rutynowego, a zadaniowy, nakierowanie na osiągnięcie konkretnego celu, jakim jest stworzenie oprogramowania. Powyższe działania odbywają się w ramach wykonywanej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ad. 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa, której efektem jest powstawanie kwalifikowanego IP, przenoszonego następnie odpłatnie na kontrahenta spełnia przesłanki objęcia dochodów z jej prowadzenia preferencyjną stawką podatku dochodowego w wysokości 5% (IP BOX), o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Programy komputerowe tworzone w ramach tej działalności stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, które w momencie stworzenia programu należą do Wnioskodawcy. Następnie w sposób odpłatny zbywa On kwalifikowane prawa autorskie na rzecz swoich Kontrahentów Powyższe Wnioskodawca uzasadnia okolicznościami wymienionymi w uzasadnieniu oraz faktem otrzymywanego w ramach prowadzonej tak działalności ze sprzedaży kwalifikowanego IP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP Box, Innovation Box).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85,374,695,875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r., poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3 / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 – o czym stanowi art. 30ca ust. 6 tej ustawy.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Mając na uwadze opisaną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że przedstawione we wniosku działania wykonywane w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej polegające na tworzeniu, ulepszaniu i modyfikowaniu programów komputerowych (Oprogramowania) spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wskazał Wnioskodawca – obejmują prace rozwojowe i są podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika również, że sprzedaż praw autorskich odbywa się w oparciu o umowy usługowe w zakresie oprogramowania, zawarte pomiędzy Wnioskodawcą, a klientami z Austrii oraz USA. Na podstawie przedmiotowej umowy Wnioskodawca przenosi na klientów nieograniczone w miejscu i czasie autorskie prawo majątkowe do przedmiotu zamówienia - wytworzonych programów komputerowych, będących wytwarzanymi przez Niego utworami w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wobec tego, na gruncie rozpatrywanej sprawy, należy więc stwierdzić, że programowanie komputerowe wytwarzane przez Wnioskodawcę na podstawie opisanych umów usługowych, mających za przedmiot tworzenie oprogramowania na rzecz klientów poprzez tworzenie kodu źródłowego, wykonywanych w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. autorskie prawo do programów komputerowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika ponadto, że Wnioskodawca uzyskuje dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz że na potrzeby skorzystania z ulgi IP Box prowadzi od 6 maja 2019 r., odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego, w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania do sumy kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania według stawki 5%. Podkreślić w tym miejscu należy, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych IP osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co istotne, podatnik ma obowiązek ustalenia odrębnych wskaźników nexus dla poszczególnych kwalifikowanych IP. Zaznaczenia przy tym wymaga, że opodatkowaniu 5% stawką nie będzie podlegał cały uzyskany przez Wnioskodawcę w 2019 r. dochód tj. dochód uzyskany od 6 maja 2019 r., a więc od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej z prowadzonej działalności i świadczenia usług na rzecz klientów, lecz suma przemnożonych przez wskaźniki nexus dochodów ze sprzedaży poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.