2021.04.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.29.2021.3.PS
z 29 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 4 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2021 r. (data wpływu 23 marca 2021 r.) oraz pismem z dnia 19 kwietnia 2021 r. (data wpływu 26 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej 5% stawką podatkową (IP BOX) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową. Wniosek został następnie uzupełniony pismem z dnia 18 marca 2021 r. (data wpływu 23 marca 2021 r.) oraz pismem dnia 19 kwietnia 2021 r. (data wpływu 26 kwietnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG pod kodami PKD 62.01.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 62.09.Z, opodatkowaną podatkiem liniowym 19%. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca rozwija oprogramowanie poprzez tworzenie nowych fragmentów programu w postaci kodu źródłowego, które są następnie włączane do istniejącego oprogramowania. Rozwijane oprogramowanie umożliwia tworzenie, przechowywanie i zarządzanie terminologiami (…) (np. X), jak również definiowanie powiązań między nimi. Ponadto oprogramowanie umożliwia tworzenie terminologii poprzez kolaborację oraz udostępnianie terminologii publicznie lub wybranym grupom. Funkcjonalność udostępniana jest poprzez internetowe interfejsy programistyczne aplikacji (Y) oraz dedykowane interfejsy użytkownika (Z). Działalność ma charakter badawczo-rozwojowy. Rozwijane oprogramowanie jest nowatorskie na skalę światową (brak identycznych rozwiązań), wymaga nieoczywistej implementacji oraz jest użyteczne dla działalności z obszaru (…) włączając organizacje rządowe (np. A) i pozarządowe (np. B), uniwersytety, szpitale czy firmy ubezpieczeniowe. Wnioskodawca nie jest właścicielem ani współwłaścicielem oprogramowania komputerowego, które rozwija i udoskonala, jak również Wnioskodawca nie jest użytkownikiem, posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej. Właścicielem oprogramowania rozwijanego lub ulepszanego jest podmiot zlecający Wnioskodawcy wykonanie usługi, natomiast ten podmiot nie jest właścicielem utworu tworzonego przez Wnioskodawcę w procesie realizacji zlecenia rozwoju/ulepszenia oprogramowania. Prawa autorskie do wspomnianego utworu posiada Wnioskodawca i przenosi je na podmiot zlecający w momencie powstania utworu. Jedynym kontrahentem jest instytut w …, a rozwijane oprogramowanie umożliwia tworzenie, przechowywanie i zarządzanie terminologiami (…) jak również definiowanie powiązań między nimi.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 marca 2021 r. Wnioskodawca wskazuje, że podejmowana działalność gospodarcza dotycząca tworzenia, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych i ich części:

ma charakter twórczy;
jest wykonywana w sposób systematyczny;
podejmowana jest w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do nowych zastosowań;
są to prace rozwojowe w rozumienia art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
podejmowana działalność gospodarcza dotycząca tworzenia, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych i ich części nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian. Wprowadzane zmiany są unikalne i dostosowywane do indywidualnych wymagań kontrahenta.

W odpowiedzi na pytanie organu, czy w procesie rozwijania czy też ulepszania oprogramowania, a także jego rozwoju czy też udoskonalania na rzecz wskazanego kontrahenta, każdorazowo powstaje fragment programu (część programu komputerowego) lub po prostu program komputerowy, do którego każdorazowo prawa autorskie za wynagrodzeniem Wnioskodawca przenosi na tego kontrahenta, wskazano, że każdorazowo powstają fragmenty programu, do którego każdorazowo i za wynagrodzeniem przenoszone są prawa autorskie Wnioskodawcy na kontrahenta. Pojęcia utwór, oprogramowanie, kod źródłowy, fragment programu są używane zamiennie i odnoszą się do programu komputerowego lub jego części. Programy komputerowe lub ich części powstałe w wyniku podejmowanych prac programistycznych w zakresie tworzenia, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych i ich części podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca uzyskuje przychody ze sprzedaży praw autorskich do programów komputerowych lub ich części podlegającej ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i na bieżąco prowadzona jest odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja określona w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej jest wyodrębnione w odrębnej ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sposób prowadzenia ewidencji pozwala jednoznacznie ustalić przychody, koszty oraz dochód (stratę) z każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Prowadzona ewidencja zapewnia możliwość wyodrębnienia kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca prowadzi od momentu poniesienia pierwszych kosztów związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Do ponoszonych kosztów, które Wnioskodawca chce uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej należą koszty:

udziału w specjalistycznych konferencjach oraz szkoleniach,
zakupu sprzętu komputerowego;
zakupu urządzeń peryferyjnych, tj. drukarki, skanera, monitora;
zakupu części takich jak pamięć RAM, słuchawek z mikrofonem, telefonu komórkowego, kabli, listew zasilających, zasilaczy, ładowarek;
zakup materiałów biurowych;
koszty biura rachunkowego;

Wszystkie wymienione powyżej wydatki są faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

W odpowiedzi na pytanie organu, czy Wnioskodawca ponosi w okresie, którego dotyczy wniosek, jakiekolwiek inne koszty, które wpływają na ustalenie wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, tj. wyjaśnienie, czy ponosi On np. koszty, które mogłyby być uwzględnione we wzorze nexus pod lit. c i d, Wnioskodawca wskazał, nie są ponoszone przez Niego inne koszty, a w szczególności na nabywanie wyników prac badawczo rozwojowych od podmiotów powiązanych, czy kwalifikowanych IP.

Odpowiedzialność wobec osób trzecich ponosi Wnioskodawca jak również Jego kontrahent Czynności wykonywane w ramach świadczenia usług programistycznych nie są wykonywane pod kierownictwem ani w wyznaczonym miejscu i czasie. Wnioskodawca jako wykonawca czynności opisanych powyżej ponosi ryzyko związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przychody, o których mowa we wniosku Wnioskodawca uzyskuje od 7 lipca 2020 roku.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 kwietnia 2021 r. (data wpływu 26 kwietnia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 12 kwietnia 2021 r., nr 0115-KDIT3.4011.29.2021.2.PS, w sprawie doprecyzowania opisu sprawy i dokładnego wyjaśnienia przesłanek świadczących o bezpośrednim powiązaniu wszystkich wskazanych kosztów z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, w celu uznania ich za koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca wskazał, że odnośnie:

udziału w specjalistycznych konferencjach oraz szkoleniach - zdobytą wiedzę oraz informację Wnioskodawca wykorzystuje w prowadzonej działalności badawczo – rozwojowej;
zakupu sprzętu komputerowego, urządzeń peryferyjnych, tj. drukarki, skanera, monitora, części takich jak pamięć RAM, słuchawek z mikrofonem, telefonu komórkowego, kabli, listew zasilających, zasilaczy, ładowarek - wszystkie ww. elementy składają się na sprzęt, który służy Wnioskodawcy do wykonywania działalności badawczo – rozwojowej;
zakupu materiałów biurowych - służą do tworzenia dokumentacji wyników prowadzonych prac badawczo – rozwojowych;
kosztów biura rachunkowego - prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz odrębnej ewidencji, w której dokumentowane są zdarzenia związane z prowadzoną działalnością badawczo – rozwojową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 18 marca 2021 r.):

Czy prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy działalność polegająca na wytwarzaniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego lub jego części stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy wydatki związane z udziałem w specjalistycznych konferencjach oraz szkoleniach, zakupem sprzętu komputerowego, zakupem urządzeń peryferyjnych, tj. drukarki, skanera, monitora, zakupem części takich jak pamięć RAM, słuchawek z mikrofonem, telefonu komórkowego, kabli, listew zasilających, zasilaczy, ładowarek, zakupem materiałów biurowych oraz koszty biura rachunkowego można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy dochód z prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy dochody uzyskane z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. praw autorskich do programów komputerowych lub ich części powstałych w wyniku rozwijania i udoskonalania, mogą korzystać z przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. opodatkowana 5% stawką w zeznaniu podatkowym?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 18 marca 2021 r.):

Oprogramowanie komputerowe lub jego część, stanowią przedmiot ochrony praw autorskich. Art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony. Zdaniem Wnioskodawcy, wytwarzane w ramach umów z kontrahentami oprogramowanie zalicza się do kwalifikowanych praw własności w rozumieniu ar. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych sprecyzowanych w tym przepisie, podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a jego przedmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową, zdaniem Wnioskodawcy działalność Jego na rzecz Kontrahentów spełnia cechy takowej:

nowatorskość i twórczość: Wnioskodawca tworzy oprogramowanie od podstaw jak i modyfikuje poprzez dodawanie nowych funkcjonalności istniejące oprogramowanie,
nieprzewidywalność: proces tworzenia oprogramowania, pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programowania, powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania lub znaczną modyfikację istniejących rozwiązań w odpowiedzi na potrzeby klienta,
metodyczność: Wnioskodawca planuje i dokumentuje postępy prac nad wytwarzanym oprogramowaniem,
możliwość przeniesienia lub odtworzenia: celem Wnioskodawcy jest sprzedaż praw autorskich do korzystania z oprogramowania.

Prowadzona działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług stanowi podstawę za uznanie jej za spełniającą kryteria działalności badawczo-rozwojowej.

Przedmiotem wykonywanej działalności jest wytwarzanie, rozwój i udoskonalanie oprogramowania. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca ponosi koszty związane z:

udziałem w specjalistycznych konferencjach oraz szkoleniach;
zakupem sprzętu komputerowego;
zakupem urządzeń peryferyjnych, tj. drukarki, skanera, monitora;
zakupem części takich jak pamięć RAM, słuchawek z mikrofonem, telefonu komórkowego, kabli, listew zasilających, zasilaczy, ładowarek;
zakupem materiałów biurowych;
usługami biura rachunkowego.

Opisane koszty można uznać zdaniem Wnioskodawcy za koszty prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazał Wnioskodawca, według art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus określonego w tym przepisie. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w związku ze świadczeniem usług w zakresie wytwarzania, rozwijania i udoskonalania oprogramowania Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie. Wnioskodawca ponosi opisane w stanie faktycznym koszty, które, zdaniem Wnioskodawcy, stanowią koszty związane prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (współczynnik a). Wnioskodawca nie ponosi innych wymienionych w przepisie kategorii kosztów, w związku z czym wskaźnik nexus wynosi 1. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy dochód otrzymany ze sprzedaży praw autorskich na korzystanie z Oprogramowania stanowi kwalifikowany dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy. Stanowi on bowiem dochód z oprogramowania będącego kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wyliczony zgodnie z formułą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stwierdzenie: "praw autorskich na korzystanie z oprogramowania" jest zawężeniem faktycznych pól eksploatacji, które użyto w zapytaniu. Zgodnie z umową z kontrahentem prawa autorskie przenoszone są w całości na rzecz zleceniodawcy. Dochód z tytułu sprzedaży praw autorskich do programów komputerowych lub ich części stanowi kwalifikowany dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy prowadzona działalność gospodarcza w zakresie rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych i ich części spełnia wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% gdyż:

jest działalnością badawczo-rozwojową;
w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wytwarza kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję zdarzeń gospodarczych dotyczącą wytwarzanego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
osiąga dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Doprecyzowując stanowisko Wnioskodawca wskazał, że kwalifikowane dochody uzyskane z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnych, tj. praw autorskich do programów komputerowych lub ich części tworzonych na rzecz wskazanego Zleceniodawcy mogą korzystać z przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowić podstawę opodatkowania 5% stawką w zeznaniu podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 5a pkt 39 przez badania naukowe rozumieć należy:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Ilekroć w ustawie mowa jest o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 4 ust. 3 tej ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca rozwija oprogramowanie poprzez tworzenie nowych fragmentów programu w postaci kodu źródłowego, które są następnie włączane do istniejącego oprogramowania.

Co istotne, podejmowana bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza dotycząca tworzenia, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych i ich części:

ma charakter twórczy;
jest wykonywana w sposób systematyczny;
podejmowana jest w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do nowych zastosowań;
są to prace rozwojowe w rozumienia art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;
podejmowana działalność gospodarcza dotycząca tworzenia, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych i ich części nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian. Wprowadzane zmiany są unikalne i dostosowywane do indywidualnych wymagań kontrahenta.

Z opisu sprawy wynika więc, że zostały spełnione ustawowe przesłanki uznania prowadzonej przez Wnioskodawcę i opisanej we wniosku działalności w zakresie tworzenia, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych i ich części za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku wynika bowiem, że działalność w nim opisana ma charakter twórczy i systematyczny, zmierza do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań oraz obejmuje prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Wyeksponować trzeba w tym miejscu, że stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3
a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ww. wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo-rozwojowymi.

Stosownie do art. 30ca ust. 6 tej ustaw w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Wyeksponować trzeba również, że zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia na bieżąco wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów.

Z okoliczności sprawy wynika, że w ramach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca rozwija oprogramowanie poprzez tworzenie nowych fragmentów programu w postaci kodu źródłowego, które są następnie włączane do istniejącego oprogramowania. W procesie rozwijania czy też ulepszania oprogramowania, a także jego rozwoju czy też udoskonalania na rzecz wskazanego kontrahenta, każdorazowo powstają fragmenty programu, do którego każdorazowo i za wynagrodzeniem przenoszone są prawa autorskie Wnioskodawcy na kontrahenta.

Co istotne, programy komputerowe lub ich części powstałe w wyniku podejmowanych prac programistycznych w zakresie tworzenia, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych i ich części podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca uzyskuje przychody ze sprzedaży praw autorskich do programów komputerowych lub ich części podlegającej ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że prawa autorskie do tworzonych w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy programów komputerowych i ich części, podlegających ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w zakresie w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – są kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika również, że w ramach prowadzonej działalności badawczo–rozwojowej, prawa autorskie do programów komputerowych lub ich części posiada Wnioskodawca i przenosi je na podmiot zlecający w momencie ich powstania, a zatem Wnioskodawca uzyskuje dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących ustalania wskaźnika nexus (możliwości uznania wydatków wymienionych w złożonym wniosku za koszty prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej – art. 30ca ust. 4 ustawy), wskazać należy, że istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym, Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo–rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć więc trzeba, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo–rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo–rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z treści wniosku, w związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca ponosi koszty związane z:

udziałem w specjalistycznych konferencjach oraz szkoleniach;
zakupem sprzętu komputerowego, urządzeń peryferyjnych, tj. drukarki, skanera, monitora, części takich jak pamięć RAM, słuchawek z mikrofonem, telefonu komórkowego, kabli, listew zasilających, zasilaczy, ładowarek;
zakupem materiałów biurowych;
usługami biura rachunkowego;

– które chciałby uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazał Wnioskodawca, dzięki udziałowi w specjalistycznych konferencjach oraz szkoleniach zdobywa wiedzę oraz informacje, które wykorzystuję w prowadzonej działalności badawczo – rozwojowej. Jak wynika z treści wniosku, zakup sprzętu komputerowego, urządzeń peryferyjnych i pozostałych rozmaitych części i akcesoriów, w tym zakup telefonu komórkowego, jest niezbędny do wykonywania działalności badawczo – rozwojowej, a wiec działalności w zakresie tworzenia, rozwijania oraz ulepszania programów komputerowych i ich części. Zakupu materiałów biurowych służy do tworzenia dokumentacji wyników prowadzonych prac badawczo- rozwojowych, a koszty biura rachunkowego, przez co należy rozumieć prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz odrębnej ewidencji, pozwala na dokumentowanie zdarzeń związanych z taką działalnością.

Zdaniem organu, informacje te potwierdzają istnienie przesłanek świadczących o bezpośrednim powiazaniu ww. wydatków z działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Wobec tego, wszystkie z ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków, a opisane we wniosku, wobec których wskazano przesłanki przemawiające za bezpośrednim ich powiązaniem z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, Wnioskodawca może uwzględnić przy ustalaniu wskaźnika/wskaźników nexus (art. 30ca ust. 4 lit. a ustawy) w części, w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów przypadających ze zbycia oprogramowania.

Zaznaczenia wymaga w tym miejscu, że ponoszenie kosztów na nabywanie wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotów powiązanych (litera c) oraz nabywanie kwalifikowanych IP (litera d) w celu wytworzenia, rozwinięcia czy ulepszenia własnego kwalifikowanego IP może prowadzić do obniżenia wysokości wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy. Gdy takie koszty będą znaczne w porównaniu do kosztów z liter a i b wskazanego powyżej wzoru nexus, wartość tego wskaźnika będzie niższa niż 1, co oznacza, że niecały dochód z kwalifikowanego IP będzie podlegał preferencyjnej 5% stawce podatkowej.

Jak wyjaśnił jednak Wnioskodawca, nie są ponoszone przez Niego inne koszty, które mogłyby być uwzględniane we wskaźniku nexus, a w szczególności na nabywanie wyników prac badawczo- rozwojowych od podmiotów powiązanych, czy kwalifikowanych IP, a w konsekwencji dochód z kwalifikowanych IP stanowi również kwalifikowany dochód (wskaźnik negus wynosi bowiem 1).

W związku z powyższym dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę ze sprzedaży praw autorskich do programów komputerowych, stanowiące dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy, uznać należy w całości za kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, których suma w roku podatkowym stanowią podstawę opodatkowania 5% stawką podatkową stosownie do treści art. 30ca ust. 3 omawianej ustawy.

Wnioskodawca posiada i prowadzi także odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy przypadających na każde wyżej wymienione prawo. Ewidencja prowadzona jest przez Wnioskodawcę od momentu poniesienia pierwszych kosztów związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w świetle którego, kwalifikowane dochody uzyskane z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnych, tj. praw autorskich do programów komputerowych lub ich części tworzonych na rzecz wskazanego Zleceniodawcy mogą korzystać z przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowić podstawę opodatkowania 5% stawką w zeznaniu podatkowym – jest prawidłowe, podobnie jak stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pozostałych pytań.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin