Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.3.2021.1.JK
z 13 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 stycznia 2021 r. (data wpływu 7 stycznia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 18 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 12 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku VAT przelewów (sprzedaży) Wierzytelności przez Spółkę do SPV w ramach Transakcji Sekurytyzacji – jest nieprawidłowe,
• obowiązku rozpoznania przez Spółkę importu usług w odniesieniu do usługi Sekurytyzacji świadczonej przez SPV – jest prawidłowe,
• podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT usług świadczonych przez Spółkę na rzecz SPV w odniesieniu do administrowania Wierzytelnościami zbytymi do SPV – jest prawidłowe,
• opodatkowania zwrotnego przeniesienia Wierzytelności do Spółki (Odkupu) w ramach usługi Sekurytyzacji – jest prawidłowe,
• określenia, że zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki (Odkup) dokonane w ramach usługi Sekurytyzacji, będzie skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania w momencie kiedy Odkup ten wystąpi – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku VAT przelewów (sprzedaży) Wierzytelności przez Spółkę do SPV w ramach Transakcji Sekurytyzacji;
• obowiązku rozpoznania przez Spółkę importu usług w odniesieniu do usługi Sekurytyzacji świadczonej przez SPV;
• podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT usług świadczonych przez Spółkę na rzecz SPV w odniesieniu do administrowania Wierzytelnościami zbytymi do SPV;
• opodatkowania zwrotnego przeniesienia Wierzytelności do Spółki (Odkupu) w ramach usługi Sekurytyzacji,
• określenia, że zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki (Odkup) dokonane w ramach usługi Sekurytyzacji, będzie skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania w momencie kiedy Odkup ten wystąpi.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono 18 lutego 2021 r. o sprostowanie danych zainteresowanego niebędącego stroną postępowania. Ponadto wniosek uzupełniono 16 marca 2021 r. o dokument z którego wynika sposób reprezentacji Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  A
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  B

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A („Wnioskodawca” lub „Spółka”) jako jednostka inicjująca („Inicjator”), podmiot z siedzibą w Polsce będący czynnym podatnikiem VAT, zamierza zawrzeć transakcję sekurytyzacji należności handlowych Wnioskodawcy (dalej: „Transakcja Sekurytyzacji”) z B – spółką kapitałową zarejestrowaną jako podatnik podatku od wartości dodanej oraz mającą siedzibę na terytorium Irlandii (dalej: „SPV”).

W ramach Transakcji Sekurytyzacji SPV zapewni Wnioskodawcy dostarczenie środków finansowych zasadniczo przed terminem wymagalności określonych wierzytelności handlowych Wnioskodawcy (dalej: „Usługa Sekurytyzacji” lub „Sekurytyzacja”).

SPV nie posiada w Polsce siedziby, zakładu, ani też stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. SPV nie jest również zarejestrowana dla celów polskiego podatku VAT. SPV nie jest powiązana kapitałowo lub personalnie ze Spółką. Wnioskodawca nie będzie miał żadnego wpływu na decyzje biznesowe podejmowane przez SPV w toku jej działalności, SPV będzie zarządzana przez zewnętrzny podmiot niepowiązany ze Spółką. SPV nie będzie zatrudniała w Polsce pracowników. Przedmiotem działalności SPV będzie wyłącznie nabywanie wierzytelności oraz uzyskanie finansowania (w szczególności, poprzez emisję papierów wartościowych, o której mowa poniżej lub zaciągnięcie pożyczek), a także wykonywanie czynności z tym związanych. SPV została powołana i istnieje wyłącznie w celu przeprowadzenia i obsługi Transakcji Sekurytyzacji i innych transakcji tego rodzaju – emisji papierów wartościowych i pozyskiwania innych form finansowania dłużnego oraz związanych z tym czynności.

W ramach Transakcji Sekurytyzacji, Wnioskodawca pełnić będzie rolę jednostki inicjującej, a SPV – jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji w rozumieniu Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (dalej: „Rozporządzenie STS”). Zgodnie z Rozporządzeniem STS, sekurytyzacja obejmuje transakcje, które umożliwiają wierzycielowi refinansowanie pakietu należności, takich jak m.in. wynikających z umów dostaw towarów i usług poprzez przekształcenie ich w zbywalne papiery wartościowe, np. akcje lub obligacje.

Przedmiotem Transakcji Sekurytyzacji będą należności Wnioskodawcy („Wierzytelności”) które będą spełniać, w szczególności, następujące warunki:

1. wynikają ze zrealizowanej sprzedaży towarów i świadczenia usług na terytorium Polski i są potwierdzone fakturą sprzedaży wystawioną przez Wnioskodawcę;
2. termin ich płatności nie przekracza 120 dni;
3. stanowią prawnie wiążące i wykonalne zobowiązania dłużników, i nie podlegają roszczeniom o unieważnienie, potrącenie, roszczenie wzajemne lub innym roszczeniom;
4. nie są należnościami domyślnymi lub kwestionowanymi i mogą być przedmiotem zbycia w drodze sprzedaży lub cesji bez zgody dłużnika lub osoby trzeciej;
5. są wolne od wszelkich praw lub roszczeń osób trzecich.
   
   

Planowana Sekurytyzacja nie będzie obejmować wyłącznie zbycia Wierzytelności przez Wnioskodawcę do SPV, ale do jej przeprowadzenia konieczne będą także inne kluczowe operacje. Na planowaną Sekurytyzację składać się więc będą m.in. następujące podstawowe elementy transakcyjne:

• zawarcie umowy sprzedaży wierzytelności pomiędzy, między innymi, Spółką i SPV,
• zapewnienie finansowania SPV przez zaciągniecie przez SPV pożyczek lub emisję przez SPV dłużnych papierów wartościowych („Obligacje”) do inwestorów zewnętrznych,
• zawarcie umowy o administrowanie Wierzytelnościami (umowy o obsługę Wierzytelności) na mocy, której Wnioskodawca będzie upoważniony przez SPV do administrowania Wierzytelnościami w imieniu SPV,
• zawarcie innych umów, które zapewnią możliwość przeprowadzenia Transakcji.
  
  

Transakcje sekurytyzacyjne stanowią specyficzny, kompleksowy instrument pozyskiwania finansowania, na który składa się szereg czynności m.in. pozyskanie finansowania przez jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji od inwestorów, zapewnienie finansowania przez jednostkę specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji na rzecz jednostki inicjującej, zabezpieczenie finansowania w drodze przeniesienia własności sekurytyzowanych wierzytelności na jednostkę specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji, czy też obsługa wierzytelności przez jednostkę inicjującą. Dlatego też, całościowo transakcja sekurytyzacji wymaga uczestnictwa określonych partnerów biznesowych tj. oprócz jednostki inicjującej i jednostki specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji, w szczególności również inwestorów i banków oraz zawarcia szeregu umów, które będą tworzyć przedmiotową transakcję.

Na rynku europejskim standardowym rozwiązaniem jest wykorzystanie jednostki specjalnego przeznaczenia, która znajduje się w jurysdykcji prawnej akceptowalnej dla wszystkich stron transakcji, przede wszystkim dla inwestorów. Bardzo ważnym argumentem za wyborem danej lokalizacji jest lokalne prawo, które reguluje procesy sekurytyzacji aktywów. W efekcie inwestorzy uzyskują akceptowalny i dostateczny poziom komfortu, że konstrukcja prawna zapewnia odpowiedni poziom bezpieczeństwa inwestowanych w obligacje środków.

Podkreślić należy, że efektem i ekonomicznym celem Sekurytyzacji jest pozyskanie środków pieniężnych przez Wnioskodawcę wykorzystując aktywa w postaci wierzytelności handlowych. Wierzytelności służyć zaś będą zabezpieczeniu zaciągniętych pożyczek i Obligacji wyemitowanych przez SPV – pakiet przeniesionych wierzytelności stanowi ekonomiczne zabezpieczenie terminowej obsługi zobowiązań płatniczych SPV wobec inwestorów zewnętrznych, zarówno w zakresie płatności odsetek jak i spłat kapitału. Dla Wnioskodawcy, Sekurytyzacja pozytywnie wpłynie na płynność finansową pozwoli na dywersyfikację źródeł finansowania oraz pozwoli finansować bieżącą działalność bez obciążania bilansu.

Zastosowana struktura transakcji będzie odpowiadać sekurytyzacji tradycyjnej w rozumieniu Rozporządzenia w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji tj. będzie miała charakter tzw. true-sale (związana będzie z rzeczywistym przeniesieniem wierzytelności na SPV). Skutki prawne przeniesienia zostaną potwierdzone przez zewnętrznego doradcę prawnego SPV.

W ramach Transakcji Sekurytyzacji SPV będzie wielokrotnie nabywać od Wnioskodawcy Wierzytelności na podstawie umowy sprzedaży Wierzytelności. Przeniesienie nastąpi w drodze przelewu wierzytelności zgodnie z art. 509 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025 z późn. zm., dalej: „Kodeks Cywilny”). Wierzytelności będą przenoszone w kwocie netto (tj. bez VAT) wraz z roszczeniami ubocznymi i innymi prawami akcesoryjnymi (np. roszczenie o odsetki za opóźnienie zabezpieczenia Wierzytelności).

W związku z powyższym, SPV stanie się podmiotem uprawnionym do otrzymania od klientów Wnioskodawcy zapłaty z tytułu Wierzytelności w terminach ich wymagalności, późniejszych niż daty zapłaty przez SPV ceny zakupu Wierzytelności.

SPV zobowiąże się do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy ceny równej wartości nominalnej Wierzytelności pomniejszonych o dyskonto ustalone pomiędzy stronami transakcji Sekurytyzacji w oparciu o przyjęte wskaźniki („Dyskonto”).

W świetle umów stanowiących podstawę Transakcji Sekurytyzacji do przelewu Wierzytelności dochodzić będzie z chwilą dokonania zapłaty ceny lub potrącenia wzajemnych należności przez SPV.

Oprócz dyskonta SPV będzie miała prawo do dodatkowego wynagrodzenia („Dodatkowe Wynagrodzenie”) obejmującego w szczególności: prowizję administracyjną płatną na rzecz SPV oraz zwrot kosztów poniesionych przez SPV w związku z finansowaniem i administrowaniem programem Sekurytyzacji, w tym zwrot:

1. kwot zapłaconych przez SPV z tytułu kosztów finansowania poniesionych przez SPV w związku z Transakcją Sekurytyzacji;
2. opłat z tytułu pożyczek płynnościowych zaciągniętych przez SPV w związku z Transakcją Sekurytyzacji;
3. opłat, kosztów i wydatków (w tym kosztów obsługi prawnej) ponoszonych przez SPV w związku z wykonywaniem przez nią praw wynikających z umowy kupna wierzytelności i umowy o administrowanie (tj. umowy, na mocy której SPV upoważnia Wnioskodawcę do administrowania Wierzytelnościami w imieniu SPV);
4. kosztów poniesionych przez SPV w związku z ubezpieczeniem ryzyka braku płatności z tytułu ubezpieczenia Wierzytelności. SPV będzie finansowała nabycie Wierzytelności poprzez emisję dłużnych papierów wartościowych (objętych przez podmiot zewnętrzny oraz ewentualnie przez Inicjatora), oraz poprzez inne instrumenty kredytowe.
   
   

Pomimo Sekurytyzacji Wierzytelności, Wnioskodawca pozostanie stroną umów handlowych na dostawy towarów lub usług z kontrahentami Wnioskodawcy („Dłużnicy”). Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca posiada wiedzę o zawartych umowach handlowych, relacje z kontrahentami oraz odpowiednie zasoby pozwalające na obsługę Wierzytelności, Wnioskodawca na podstawie odrębnej umowy o administrowanie świadczyć będzie na rzecz SPV usługi obsługi i windykacji Wierzytelności od klientów Wnioskodawcy w imieniu i na rzecz SPV. Z tytułu tej usługi Wnioskodawcy będzie przysługiwać od SPV wynagrodzenie („Wynagrodzenie Inicjatora”).

Na podstawie umowy o administrowanie Inicjator będzie obsługiwał sekurytyzowane Wierzytelności zajmując się m.in. administracją umowami, zbieraniem wpłat od kontrahentów, prowadzeniem dokumentacji dotyczącej Wierzytelności, raportowaniem, monitorowaniem terminowości spłat Wierzytelności, wzywaniem Dłużników do zapłaty zaległych należności.

Na podstawie umowy o administrowanie, Inicjator będzie również świadczyć na rzecz SPV usługi inkasa polegające na przekazywaniu środków otrzymanych od klientów na rzecz SPV (co do zasady klienci Inicjatora będą dokonywać zapłaty na jego rachunki bankowe). Środki wpłacane przez klientów na rachunki bankowe Inicjatora będą przekazywane na rachunek SPV za pośrednictwem podmiotu z grupy kapitałowej, do której należy Inicjator (tj. Inicjator przekaże płatności na rachunek podmiotu powiązanego, który będzie zobowiązany płatność taką przekazać do SPV).

W związku z powyższym, Inicjator będzie w praktyce otrzymywał spłatę Wierzytelności od klientów, a następnie, na ustalonych przez strony zasadach i terminach, będzie przekazywać otrzymane spłaty w całości do SPV. Możliwe będzie również potrącanie należności SPV i Inicjatora. Wszelkie płatności – zarówno stanowiące zapłatę za Wierzytelności przez SPV, na rzecz Spółki, jak również odpowiadające przekazaniu przez Inicjatora otrzymanych od klientów Wierzytelności na rzecz SPV odbywały się będą za pośrednictwem podmiotu pełniącego rolę agenta operacyjnego, którego rola ograniczona będzie do pośredniczenia w płatnościach. Przy spełnieniu określonych warunków, Wnioskodawca będzie uprawniony (ale nie zobowiązany) do odkupienia od SPV Wierzytelności („Odkup”).

Inicjator ma ponadto obowiązek odkupić wierzytelności, które zostały przelane z naruszeniem umowy (np. wierzytelności nie spełniające kryteriów dostępności do programu).

W obu powyższych przypadkach Odkup będzie zrealizowany w formie umowy sprzedaży Wierzytelności i będzie realizowany w ramach kompleksowej Usługi Sekurytyzacyjnej

Reasumując, przedstawione powyżej czynności dotyczące przelewu Wierzytelności wynikających z umów handlowych zawartych przez Inicjatora stanowić będą integralne elementy jednej kompleksowej usługi finansowej tj. usługi Sekurytyzacji, w ramach której, w zamian za określoną płatność zapewniającą finansowanie działalności Wnioskodawcy, określona pula aktywów (tutaj: Wierzytelności) wraz z generowanymi przez nie przyszłymi strumieniami płatności zostaje wyodrębniona z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i przeniesiona na rzecz podmiotu zapewniającego finansowanie (tutaj: SPV).

Wnioskodawca podkreśla, że przez Transakcję Sekurytyzacji należy rozumieć całokształt relacji pomiędzy stronami w ramach Sekurytyzacji – w praktyce podmioty uczestniczące w Sekurytyzacji mogą zawierać szereg umów regulujących ich prawa i obowiązki w odniesieniu do poszczególnych aspektów Transakcji Sekurytyzacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przelewy (sprzedaż) Wierzytelności przez Spółkę do SPV w ramach Transakcji Sekurytyzacji będą wykonane w ramach usługi świadczonej przez SPV na rzecz Spółki, podlegającej zwolnieniu z podatku VAT?
2. Czy Spółka będzie podatnikiem w odniesieniu do Usługi Sekurytyzacji świadczonej przez SPV i w konsekwencji, czy Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania tej transakcji, jako importu usług dla celów podatku VAT w Polsce?
3. Czy usługi świadczone przez Spółkę na rzecz SPV w odniesieniu do administrowania Wierzytelnościami zbytymi do SPV nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce i w konsekwencji, czy Spółka, jako usługodawca, nie będzie zobowiązana do rozliczenia w Polsce podatku należnego VAT z tytułu ich świadczenia?
4. Czy zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki (Odkup) w przypadkach określonych w umowie nabycia wierzytelności, dokonane w ramach kompleksowej Usługi Sekurytyzacji, będzie objęte zakresem art. 8 ustawy VAT i będzie stanowić jeden z elementów tej usługi?
5. Czy zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki na mocy określonego w umowie prawa odkupu, dokonane w ramach kompleksowej Usługi Sekurytyzacji, powinno skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania w momencie, w którym Odkup ten wystąpił?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Przelewy (sprzedaż) Wierzytelności przez Spółkę do SPV w ramach Transakcji Sekurytyzacji będą wykonane w ramach usługi świadczonej przez SPV na rzecz Spółki, podlegającej zwolnieniu z podatku VAT.

Ad 2.

Spółka będzie podatnikiem w odniesieniu do Usługi Sekurytyzacji świadczonej przez SPV i w konsekwencji, Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania tej transakcji, jako importu usług dla celów podatku VAT w Polsce.

Ad 3.

Usługi świadczone przez Spółkę na rzecz SPV w odniesieniu do administrowania Wierzytelnościami zbytymi do SPV nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce i w konsekwencji, Spółka, jako usługodawca, nie będzie zobowiązana do rozliczenia w Polsce podatku należnego VAT z tytułu ich świadczenia.

Ad 4.

Zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki (Odkup) w przypadkach określonych w umowie nabycia wierzytelności, dokonane w ramach kompleksowej Usługi Sekurytyzacji, będzie objęte zakresem art. 8 ustawy VAT i będzie stanowić jeden z elementów tej usługi.

Ad 5.

Zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki na mocy określonego w umowie prawa odkupu, dokonane w ramach kompleksowej Usługi Sekurytyzacji, powinno skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania w momencie, w którym Odkup ten wystąpił.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1

Zdaniem Wnioskodawcy, przelewy Wierzytelności przez Spółkę do SPV w ramach Transakcji Sekurytyzacji będą wykonane w ramach usługi świadczonej przez SPV na rzecz Spółki i będą podlegały zwolnieniu z podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 8 ust. 1 ustawy VAT stanowi, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT, w tym również między innymi przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zarówno orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE”) jak i polskich sądów administracyjnych wskazują na następujące warunki konieczne do uznania transakcji za usługę dla celów podatku od towarów i usług:

• działanie w charakterze podatnika w ramach danej transakcji, czyli uznanie danej czynności za wykonaną w ramach działalności gospodarczej.
• odpłatność transakcji wskazująca na istnienie bezpośredniego związku między świadczeniem a płatnością.
• istnienie odbiorcy – konsumenta usługi odnoszącego korzyść w wyniku jej wyświadczenia,
• istnienie stosunku prawnego będącego podstawą realizacji danej usługi.
  
  

SPV realizując Transakcję Sekurytyzacji będzie działać w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej jako podatnik podatku od wartości dodanej w kraju swojej siedziby.

Sam mechanizm Transakcji Sekurytyzacji obejmuje szereg czynności i zakłada cykliczną sprzedaż Wierzytelności przez Spółkę do SPV, zapewnienie finansowania SPV przez zaciągnięcie przez SPV pożyczek lub emisję przez SPV dłużnych papierów wartościowych do inwestorów zewnętrznych a następnie obsługę zaciągniętego finansowania środkami pochodzącymi ze spłaty Wierzytelności handlowych przez Dłużników. Powyższe wskazuje, że podmiotem odpowiedzialnym za dostarczenie środków finansowych będzie SPV a konsumentem – odbiorcą usługi sekurytyzacji będzie Spółka.

Transakcja Sekurytyzacji ma charakter odpłatny. W ramach Transakcji Sekurytyzacji. za usługę finansowania SPV otrzyma wynagrodzenie obejmujące Dyskonto oraz Wynagrodzenie Dodatkowe. W ramach Transakcji Sekurytyzacji, podstawą realizacji usługi przez SPV będą umowy szczegółowo regulujące cały proces Sekurytyzacji i wzajemne obowiązki stron umowy (tj. przede wszystkim Spółki i SPV).

W ocenie Spółki, przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego Transakcja, w ramach której Spółka będzie przenosić odpłatnie Wierzytelność do SPV, a SPV będzie te Wierzytelności nabywać w celu zapewnienia Wnioskodawcy finansowania przed datą wymagalności tychże Wierzytelność spełnia wszystkie wyżej wskazane przesłanki konieczne do uznania Transakcji Sekurytyzacji za usługę, przy czym podmiotem świadczącym Usługę Sekurytyzacji będzie SPV.

Pod kątem prawnym podstawą Usługi Sekurytyzacji jest cesja (przelew) Wierzytelności. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami art. 509-517 Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z treścią art. 509 § 1 wyżej cytowanej ustawy wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl § 2 cytowanego artykułu wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa (...). Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności następuje – w myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego – na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności. Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią na mocy, której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalsze zbycie lub inne rozporządzenie nią. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność w sytuacji, kiedy cesja miała charakter odpłatny.

W opisywanej Transakcji cesja Wierzytelności ze Spółki na SPV, jest koniecznym, aczkolwiek nie jedynym elementem Sekurytyzacji. Jak wskazano powyżej, Transakcja Sekurytyzacji składa się z wielu czynności, obejmujących: przeniesienie Wierzytelności, emisję przez SPV dłużnych papierów wartościowych do inwestorów zewnętrznych w celu organizacji finansowania Spółki przez SPV, obsługę zaciągniętego finansowania środkami pochodzącymi ze spłaty Wierzytelności handlowych przez Dłużników oraz ewentualny Odkup Wierzytelności. Tym samym, należy przyjąć, że sekurytyzacja wierzytelności to proces, podczas, którego zostaje wydzielona określona pula z aktywów danego podmiotu (tu: Wierzytelności Spółki), a następnie przekazana spółce specjalnego przeznaczenia (tu: SPV), który to podmiot następnie refinansuje zakupioną pulę wierzytelności przez emisję papierów wartościowych. Istotą i naczelnym celem procesu sekurytyzacji jest pozyskanie kapitału.

Reasumując, przedmiotem opisywanej Transakcji Sekurytyzacji nie będzie wyłącznie cesja Wierzytelności przez Spółkę do SPV. Nabycie Wierzytelności przez SPV będzie stanowiło element świadczonej przez SPV szerszej usługi finansowej. SPV w celu realizacji zawartej ze Spółką umowy będzie zobowiązana do wykonania szeregu ściśle ze sobą powiązanych czynności, które złożą się na jedną kompleksową usługę świadczoną przez SPV mającą za cel zapewnienie Spółce wymaganego finansowania, tj. na Usługę Sekurytyzacji.

Mając na względzie przepisy ustawy VAT, należy uznać, iż SPV będzie świadczyła na rzecz Spółki usługę, polegającą na zapewnieniu jej środków finansowych jeszcze przez terminem wymagalności Wierzytelności. Za powyższą usługę SPV będzie otrzymywała wynagrodzenie w kwocie Dyskonta oraz Wynagrodzenia Dodatkowego. Stąd, SPV będzie wykonywała czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1.

Jednakże, stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146l, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast zgodnie z art. 146aa ustawy VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT, przewiduje natomiast zwolnienie z podatku VAT dla usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Mając na uwadze, iż planowana Transakcja Sekurytyzacji ma na celu zapewnienie Spółce finansowania przez SPV poprzez nabycie Wierzytelności przez SPV i emisję obligacji oraz zaciągnięcie pożyczek lub kredytów przez SPV, transakcja ta, jako specyficzna operacja finansowa, będzie zwolniona z podatku VAT w oparciu o powyższe przepisy.

Celem planowanej przez Spółkę Sekurytyzacji jest uzyskanie finansowania, zatem cel przedmiotowej usługi świadczonej przez SPV będzie analogiczny do transakcji udzielenia pożyczki lub kredytu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT. W ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie wspomnianego przepisu nie może być ograniczane jedynie do finansowania w formie pożyczki lub kredytu, lecz zwolnienie w nim przewidziane powinno mieć zastosowanie także do innych form finansowania.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT, stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/UE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej („Dyrektywa VAT”). Zgodnie z Dyrektywą VAT państwa członkowskie zwalniają z podatku VAT „udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę”.

Sekurytyzacja będzie korzystała ze zwolnienia także na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT. Sekurytyzację można bowiem potraktować jako usługę w zakresie długów. Przeniesienie Wierzytelności do SPV będzie stanowiło element kompleksowej transakcji finansowej, której sensem i celem ekonomicznym jest zapewnienie Spółce finansowania i poprawa jej płynności finansowej. W efekcie Sekurytyzacji upłynnione zostaną Wierzytelności w stosunku do kontrahentów handlowych Spółki, poprzez ich wprowadzenie do obrotu rynkowego w zmienionej formie, tj. w postaci papierów wartościowych o wyższym stopniu płynności – papierów wartościowych wyemitowanych przez SPV. Papiery te będą jednocześnie zabezpieczone Wierzytelnościami przynoszącymi SPV stały i przewidywalny dopływ finansowania pozwalający na obsługę wyemitowanych obligacji oraz innego finansowania zaciągniętego dla celów Transakcji.

Do przedmiotowej Transakcji nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 15 ustawy VAT, który wyłącza ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT, między innymi, czynności ściągania długów oraz factoringu. Z uwagi na charakter i cel Transakcji Sekurytyzacji, która będzie przeprowadzona przez Spółkę, brak byłoby uzasadnienia dla uznania tej transakcji za czynność ściągania długów lub też factoring. Cel i specyfika omawianej Transakcji Sekurytyzacji jak i cele czynności ściągania długów lub factoringu są istotnie różne. Główną przesłanką przeprowadzenia Sekurytyzacji jest uzyskanie finansowania poprzez zamianę niepłynnych aktywów (Wierzytelności) na aktywa płynne (obligacje). Celem usługi ściągania długów jest natomiast wyłącznie windykacja wierzytelności. W umowie sekurytyzacyjnej obejmującej przelew Wierzytelności ze Spółki do SPV brak będzie postanowień przewidujących obowiązek SPV do windykacji Wierzytelności na rzecz Spółki. Odwrotnie, to Spółka na podstawie odrębnej umowy zawartej z SPV o administrowanie Wierzytelnościami zbytymi do SPV pełnić będzie funkcję usługodawcy zajmującego się ściąganiem Wierzytelności od Dłużników i przekazywaniem ściągniętych Wierzytelności do SPV.

Planowana Sekurytyzacja będzie się także w zasadniczy sposób różniła od usługi factoringu. Usługi faktoringu składają się z wielu różnych działań podejmowanych przez faktora, obejmujących, między innymi, windykację należności, monitorowanie spłat przez dłużników, dochodzenie należności, udzielenie kredytu faktorantowi. Tymczasem, głównym celem Sekurytyzacji, któremu podporządkowane będą wszystkie jej elementy składowe, jest zapewnienie Spółce finansowania poprzez zamianę aktywów w postaci Wierzytelności na papiery wartościowe emitowane przez odrębną spółkę celową będącą podmiotem emisyjnym (SPV).

Powyższe stanowisko Spółki potwierdza orzecznictwo sądowe oraz liczne interpretacje podatkowe wydane przez organy interpretacyjne. Dla przykładu, Spółka wskazuje następujące interpretacje podatkowe i wyroki:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2016 r., znak IPPP1/4512-608-16-3/MPr;
• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 marca 2017 r., znak 3063-ILPP1-3.4512.52.2017.1.KB;
• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 maja 2017 r., znak 0114 -KDIP1-2.4012.93.2017.1.IG;
• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 września 2017 r., znak:. 0111-KDIB3-1.4012.270.2017.1.WN;
• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 kwietnia 2018 r., znak: 0113-KDIPT1-2.4012.158.2018.1.JSZ;
• orzeczenie WSA w Warszawie z 6 sierpnia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 3009/11) i wydana w jego efekcie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zmieniona interpretacja indywidualna z dnia 13 lutego 2013 r. (znak IPPP2/443-423/11-10/13/S/AK).
  
  

Mając na uwadze przedstawione powyżej szerokie uzasadnienie, wsparte licznymi przykładami interpretacji podatkowych oraz orzeczeń sądów, zasadne jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym usługa, która będzie świadczona przez SPV w ramach planowanej Transakcji Sekurytyzacji korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie podatnikiem w odniesieniu do Usługi Sekurytyzacji świadczonej przez SPV i w konsekwencji, Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania tej transakcji, jako importu usług dla celów podatku VAT w Polsce.

W celu ustalenia, który podmiot będzie zobowiązany do rozpoznania podatku VAT od Usługi Sekurytyzacji nabywanej przez Spółkę od SPV, niezbędne jest określenie miejsca świadczenia tej usługi.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy VAT, w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W rozumieniu art. 28a ustawy VAT, za podatnika uznaje się, podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 niniejszej ustawy.

W rozumieniu art. 28a ustawy VAT Spółka jest podatnikiem. Jednocześnie Wnioskodawca jest usługobiorcą świadczonej przez SPV Usługi Sekurytyzacji. Stąd, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy VAT, miejscem świadczenia przedmiotowej usługi będzie Polska jako kraj, w którym Spółka działająca jako podatnik i usługobiorca ma siedzibę działalności gospodarczej.

Kontynuując, zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy VAT, import usług zdefiniowany jest jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e ustawy VAT, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy VAT,
• usługobiorcą w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy VAT, jest podatnik, o którym mowa w art. 15 niniejszej ustawy lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy VAT.
  
  

Zważywszy, że Spółka będzie usługobiorcą przedmiotowych usług, a jednocześnie SPV nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej należy uznać, iż wskazane wyżej warunki dla uznania Spółki, jako podatnika z tytułu usług świadczonych przez SPV będą spełnione.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy VAT, w przypadku wymienionym w wyżej powołanym art. 17 ust. 1 pkt 4 niniejszej ustawy, usługodawca nie rozlicza podatku należnego.

Zważywszy na powyższe należy uznać, że Usługi Sekurytyzacji nabywane przez Spółkę od SPV stanowić będą import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy VAT, dla których miejscem świadczenia jest Polska, a Spółka, jako usługobiorca będzie zobowiązana do rozliczenia VAT od tychże usług. Jednocześnie, zgodnie z uzasadnieniem do pytania 1, przedmiotowa Usługa Sekurytyzacji będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ustawy VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 marca 2017 r. (znak IPPP3/443-1099/14-2/JF) oraz z dnia 31 maja 2017 r. (znak 0114-KDIP1-2.4012.93.2017.1.IG), interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 września 2017 r. (znak: 0111-KDIB3-1.4012.270.2017.1.WN) czy też interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 kwietnia 2018 r. (znak: 0113-KDIPT1-2.4012.158.2018.1.JSZ). Interpretacje te dotyczyły analogicznych transakcji sekurytyzacyjnych, w których wierzytelności wynikające z umów handlowych lub leasingowych były przenoszone do zagranicznej spółki celowej z siedzibą w krajach Unii Europejskiej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 3

Zdaniem Spółki, świadczone przez Spółkę na rzecz SPV usługi w zakresie administrowania Wierzytelnościami zbytymi do SPV nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce. W konsekwencji Spółka jako usługodawca, nie będzie zobowiązana do rozliczenia w Polsce podatku należnego VAT z tytułu ich świadczenia.

Jak zaznaczono w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca na podstawie odrębnej umowy o administrowanie świadczyć będzie na rzecz SPV usługi obsługi i windykacji Wierzytelności od Dłużników w imieniu i na rzecz SPV. Z tytułu tej usługi Wnioskodawcy będzie przysługiwać od SPV Wynagrodzenie Inicjatora.

Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Spółkę w uzasadnieniu do pytania 2, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy VAT miejscem świadczenia usług w przypadku ich świadczenia na rzecz podatnika jest, co do zasady, miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. W rozumieniu art. 28a ustawy VAT, za podatnika uznaje się, podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy VAT, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 niniejszej ustawy lub osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

W zakresie umowy o administrowanie, Spółka świadczyła będzie w imieniu i na rzecz SPV obsługę i windykację Wierzytelności od Dłużników. Usługobiorcą przedmiotowej usługi świadczonej przez Spółkę będzie zatem SPV, czyli podmiot prowadzący działalność gospodarczą i zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Irlandii. Jednocześnie, SPV nie będzie posiadała w Polsce siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. SPV nie będzie również zarejestrowana dla celów polskiego podatku VAT.

Zważywszy na powyższe, miejscem świadczenia przez Spółkę na rzecz SPV usług administrowania Wierzytelnościami będzie państwo siedziby SPV jako usługobiorcy tych usług, czyli Irlandia. W konsekwencji, przedmiotowe usługi nie będą opodatkowane polskim podatkiem VAT, a Spółka nie będzie zobowiązana do rozliczenia w Polsce podatku VAT należnego z tytułu świadczenia tych usług.

Wyżej przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji podatkowych, w tym w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 stycznia 2015 r. (znak IPPP3/443-1099/14-2/JF), a także w Interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 marca 2017 r. (znak 3063-ILPP1-3.4512.52.2017.1.KB) czy też interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 kwietnia 2018 r., (znak: 0113-KDIPT1-2.4012.158.2018.1.JSZ).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 4

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki w przypadkach określonych w umowie nabycia wierzytelności, dokonane w ramach kompleksowej Usługi Sekurytyzacji, będzie objęte zakresem art. 8 ustawy VAT i będzie stanowić jeden z elementów tej usługi.

W ramach Transakcji Sekurytyzacji, przy spełnieniu określonych w umownie warunków, Wnioskodawca będzie uprawniony do odkupienia od SPV Wierzytelności. Spółka ma ponadto obowiązek odkupić Wierzytelności, które zostały przelane z naruszeniem umowy (np. Wierzytelności nie spełniające kryteriów kwalifikowalności do programu).

Mając na uwadze kompleksowy charakter Transakcji Sekurytyzacji, zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki należy rozpatrywać jako jeden z elementów Usługi Sekurytyzacji. Odkup jest jedną z kwestii uregulowanych w umowie nabycia Wierzytelności i stanowi integralną część transakcji. Strony ustalając warunki Transakcji Sekurytyzacji i mając na uwadze jej charakter i cel, zdecydowały o wprowadzeniu możliwości (lub w określonych umownie przypadkach-obowiązku) Odkupu przez Spółkę Wierzytelności.

W zakresie opodatkowania VAT świadczeń kompleksowych niejednokrotnie wypowiadał się w swoim orzecznictwie TSUE, gdzie podkreślał, że jeżeli dwa lub więcej świadczeń (czynności) dokonanych przez podatnika na rzecz usługobiorcy są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w sensie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej. Stanowisko takie zostało wyrażone m.in. w orzeczeniu w sprawie C-349/96, w którym TSUE stwierdził, że „pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas, gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej”. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w wyroku TSUE w sprawie C-2/95, jak też w wyroku C-41/04. Także w wyroku z dnia 15 maja 2001 r. w sprawie C-34/99 skład orzekający stwierdził: „(...) z orzecznictwa Trybunału wynika, że w przypadku, gdy transakcja składa się z kilku elementów, stanowią one jedną dostawę, w szczególności w przypadku, gdy jeden element należy postrzegać jako stanowiący usługę podstawową, podczas gdy pozostałe należy traktować jako usługi pomocnicze, traktowane pod względem podatkowym tak jak usługa podstawowa”. Kwestię rozróżnienia zasadniczego i pomocniczego charakteru poszczególnych czynności TSUE podniósł m.in. w uzasadnieniu wyroku w sprawie C-572/07, gdzie wskazano, że: „(...) w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem, które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, jeżeli nie są od siebie niezależne”. W opinii TSUE, powyższe znajduje zastosowanie np. „w sytuacji, gdy można stwierdzić, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności dane świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy”.

Konkluzje przedstawione przez TSUE w przytoczonych orzeczeniach znajdują bezpośrednie przełożenie na opisane przez Spółkę zdarzenie przyszłe. Zasadniczym elementem świadczeń realizowanych przez SPV jest zapewnienie Spółce finansowania, podczas gdy pozostałe elementy (takie jak realizacja prawa Odkupu) mają w stosunku do niego jedynie charakter pomocniczy.

Mając na uwadze wykładnię TSUE uznać należy, że w przypadku Usługi Sekurytyzacji świadczonej na rzecz Spółki przez SPV zarówno sprzedaż Wierzytelności przez Spółkę do SPV, jak również realizacja prawa odkupu Wierzytelności przez Spółkę realizowane są w ramach jednej kompleksowej usługi.

Odkup Wierzytelności w tym zakresie należy więc rozpatrywać na gruncie ustawy o VAT nie jako odrębną transakcję, lecz jedynie wycofanie się stron, w pewnym zakresie, z wcześniej dokonanej transakcji, wskutek ziszczenia się warunków, których strony na moment zawierania umowy sprzedaży Wierzytelności nie mogły przewidzieć. Do Odkupu nie doszłoby, gdyby strony nie zawarły transakcji sprzedaży Wierzytelności w ramach Sekurytyzacji. Ze względu na fakt, że jednym z najistotniejszych elementów Usługi Sekurytyzacji jest przelew na SPV Wierzytelności spełniających określone przez strony kryteria, w przypadku, gdy część Wierzytelności przestanie spełniać powyższe wymogi, w tym zakresie (zgodnie z ustaleniami stron wyrażonymi w umowie) może dojść do zwrotnego przeniesienia tych Wierzytelności, w drodze ich Odkupu, przez Wnioskodawcę.

Zwrotne przeniesienie Wierzytelności w ramach realizacji prawa odkupu nie może być rozpatrywane odrębnie, gdyż jest ono nierozerwalnie związane z kompleksową Transakcją Sekurytyzacji. W konsekwencji, Odkup nie stanowi i nie może stanowić samodzielnego świadczenia usług. W ramach realizacji Odkupu Wierzytelności od SPV, Spółka nie pełni odrębnej roli ani usługodawcy ani też usługobiorcy. Wnioskodawca pozostaje w ramach Odkupu usługobiorcą kompleksowej usługi Sekurytyzacji świadczonej na jej rzecz przez SPV.

Podsumowując, nie można zwrotnego przeniesienia Wierzytelności do Spółki na mocy określonego w umowie prawa odkupu, traktować jako odrębnego świadczenia usług zarówno na gruncie ustawy o VAT oraz mając na względzie ekonomiczny sens Transakcji Sekurytyzacji i jej poszczególnych elementów, tj. najpierw sprzedaży Wierzytelności, a następnie zwrotnego przeniesienia Wierzytelności na mocy określonego w umowie prawa odkupu.

W konsekwencji, zwrotne przeniesienie Wierzytelność do Spółki na mocy określonego w umowie prawa odkupu podlega opodatkowaniu VAT w ramach kompleksowej Usługi Sekurytyzacji.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w szeregu interpretacji podatkowych, w tym w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 lipca 2013 r., znak: ILPP4/443-185/13-4/EWW, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 stycznia 2014 r., znak: ILPP4/443-500/13-2/BA, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 stycznia 2015 r., znak IPPP3/443-1099/14-2/JF, interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 listopada 2017 r., znak 0111-KDIB3-1.4012.545.2017.1.WN, interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 maja 2017 r., znak: 0114-KDIP1-2.4012.93.2017.1.IG oraz interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 sierpnia 2018 r., znak: 0114-KDIP1-2.4012.405.2018.1.IG.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 5

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki na mocy określonego w umowie prawa odkupu, dokonane w ramach kompleksowej Usługi Sekurytyzacji powinno skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania w momencie, w którym Odkup ten wystąpił.

Jak wskazano powyżej (w zakresie uzasadnienia stanowiska do pytania 4), w ocenie Spółki zwrotne przeniesienie Wierzytelności, jako stanowiące jeden z elementów kompleksowej Usługi Sekurytyzacji, będzie objęte zakresem opodatkowania podatku od towarów i usług w ramach wynagrodzenia z tytułu Usługi Sekurytyzacji.

Jednocześnie, Spółka będzie zobowiązana do rozliczenia Transakcji dla celów VAT z uwagi na przepisy dotyczące tzw. importu usług, gdzie podstawą opodatkowania będzie kwota Dyskonta. W przypadku więc Odkupu (zwrotnego przeniesienia) Wierzytelności, w ramach transakcji Sekurytyzacji, SPV dokona zwrotu części otrzymanego Dyskonta – część ta będzie równa wartości Dyskonta osiągniętego na wartości Wierzytelności będących przedmiotem Odkupu. W konsekwencji, zmianie ulegnie także podstawa opodatkowania dla celów podatku od towarów i usług (o kwotę Dyskonta na odkupowanych Wierzytelnościach) i to Spółka jako podmiot rozliczający dla celów VAT import Usługi Sekurytyzacji będzie zobowiązana dokonać stosownej korekty w omawianym zakresie.

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13. obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie z art. 29a ust. 14 ustawy VAT, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna. W myśl art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy VAT, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży, tj. m.in. w przypadku udzielenia obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy udzielenia opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1, dokonania zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, dokonania zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, podwyższenia ceny lub stwierdzenia pomyłki w cenie stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Skoro jak wskazano wyżej, zwrotne przeniesienie Wierzytelności w ramach realizacji prawa odkupu nie może być rozpatrywane odrębnie, gdyż jest ono nierozerwalnie związane z kompleksową Usługą Sekurytyzacji, a w konsekwencji, nie stanowi ono również samodzielnego świadczenia usług, Spółka zobowiązana jest dokonać korekty podstawy opodatkowania w dacie dokonania Odkupu (zwrotnego przeniesienia Wierzytelności).

Wskutek Odkupu (zwrotnego przeniesienia) Wierzytelności, w ramach Transakcji Sekurytyzacji, SPV dokona zwrotu części otrzymanego Dyskonta. W konsekwencji, zmianie ulegnie podstawa opodatkowania dla celów podatku od towarów i usług (o kwotę Dyskonta na odkupowanych Wierzytelnościach) co stanowić będzie podstawę do dokonania stosownej korekty.

Podsumowując, Spółka powinna zadeklarować zmniejszenie podstawy opodatkowania z tytułu importu usług „na bieżąco”, tj. w rozliczeniu za okres, w którym zostanie dokonany Odkup (zwrotne przeniesienie) Wierzytelności. Za takim rozliczeniem przemawia fakt, że zmiana kwoty Dyskonta (wynagrodzenia SPV) wynika z Odkupu, a nie z okoliczność istniejących już w momencie transakcji zbycia Wierzytelność przez Spółkę do SPV.

Powyższe stanowisko potwierdzają liczne interpretacje wydane przez organy interpretacyjne, w tym interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 listopada 2017 r., znak 0111-KDIB3-1.4012.545.2017.1.WN, czy też interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 sierpnia 2018 r., znak: 0114-KDIP1-2.4012.405.2018.1.IG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT przelewów (sprzedaży) Wierzytelności przez Spółkę do SPV w ramach Transakcji Sekurytyzacji,
• prawidłowe – w zakresie obowiązku rozpoznania przez Spółkę importu usług w odniesieniu do usługi Sekurytyzacji świadczonej przez SPV,
• prawidłowe – w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT usług świadczonych przez Spółkę na rzecz SPV w odniesieniu do administrowania Wierzytelnościami zbytymi do SPV,
• prawidłowe – w zakresie opodatkowania zwrotnego przeniesienia Wierzytelności do Spółki (Odkupu) w ramach usługi Sekurytyzacji,
• prawidłowe – w zakresie określenia, że zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki (Odkup) dokonane w ramach usługi Sekurytyzacji, będzie skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania w momencie kiedy Odkup ten wystąpi.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Według art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym, przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Jednocześnie, skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług, określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

W związku z przedstawionym opisem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności:

• ustalenia, czy przelewy Wierzytelności przez Wnioskodawcę do SPV w ramach transakcji Sekurytyzacji będą wykonane w ramach usługi świadczonej przez SPV na rzecz Wnioskodawcy podlegającej zwolnieniu z podatku VAT (pytanie nr 1) oraz
• czy Wnioskodawca będzie podatnikiem w odniesieniu do usługi Sekurytyzacyjnej świadczonej przez SPV i w konsekwencji, czy będzie on zobowiązany do rozpoznania tej transakcji, jako importu usług dla celów podatku VAT w Polsce (pytanie nr 2).
  
  

Wyjaśnić należy, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1710, z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego – wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 509 § 2 Kodeksu cywilnego – wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Jak stanowi art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na podstawie której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność.

W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw. W zamian za nabywaną wierzytelność cesjonariusz (nabywca) zobowiązuje się do spełnienia określonego świadczenia na rzecz cedenta. Spełnienie świadczenia, wynikającego z umowy przelewu nastąpi, gdy cedent przeniesie wierzytelność na cesjonariusza, a on zapłaci mu cenę za cedowaną wierzytelność (w sytuacji, kiedy cesja miała charakter odpłatny).

Natomiast pojęcie sekurytyzacji zawarte zostało w przepisach ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2021 r., poz. 605) oraz w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2020 r., poz. 1896, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 pkt 30-32 ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi – ilekroć w ustawie jest mowa o:

• puli wierzytelności - rozumie się przez to przynoszącą regularny dopływ kapitału grupę jednolitych rodzajowo wierzytelności, posiadanych i wyodrębnionych przez inicjatora sekurytyzacji, z których każda z wierzytelności stanowiących łącznie co najmniej 75% grupy przynosi regularny dopływ kapitału oraz każda wierzytelność spełnia kryteria określone w statucie funduszu (pkt 30);
• inicjatorze sekurytyzacji - rozumie się przez to jednostkę samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego lub podmiot prowadzący działalność gospodarczą, zbywające funduszowi sekurytyzacyjnemu pulę wierzytelności albo zobowiązujące się do przekazywania funduszowi sekurytyzacyjnemu wszystkich świadczeń otrzymanych przez nie z określonej puli wierzytelności (pkt 31);
• sekurytyzowanych wierzytelnościach - rozumie się przez to wierzytelności stanowiące przedmiot lokat funduszu sekurytyzacyjnego oraz wierzytelności wyodrębnione przez inicjatora sekurytyzacji albo inny podmiot, który zawarł z funduszem umowę zobowiązującą go do przekazywania funduszowi świadczeń uzyskanych w związku z tymi wierzytelnościami (pkt 32).
  
  

W literaturze istnieje wiele definicji „sekurytyzacji”, uzależnionych od przyjętego modelu. Można jednakże przyjąć, że sekurytyzacja wierzytelności to proces, podczas którego z bilansu banku zostaje wydzielona określona pula wierzytelności, a następnie przekazana spółce specjalnego przeznaczenia (Special Purpose Vehicle, SPV), która następnie refinansuje zakupioną pulę wierzytelności przez emisję papierów wartościowych. Najważniejszym celem procesu sekurytyzacji jest pozyskanie kapitałów na prowadzenie dalszej działalności oraz rozwój. Wówczas najczęściej stosowana jest sekurytyzacja wierzytelności przyszłych, a więc takich, które jeszcze nie powstały, natomiast istnieją przesłanki ich prawnego i ekonomicznego ukonstytuowania się w przyszłości.

W związku z powyższym, należy wskazać, iż w niniejszej sprawie w przypadku czynności wykonywanych przez SPV na rzecz Wnioskodawcy nie będzie miała miejsca transakcja obejmująca wyłącznie sprzedaż i przelew Wierzytelności. Nabycie Wierzytelności przez SPV będzie stanowiło element szerszej usługi finansowej, której celem jest uzyskanie przez Wnioskodawcę potrzebnych środków finansowych przed datą wymagalności Wierzytelności i ich spłatą przez Dłużników. Będzie to skomplikowana operacja finansowa zawierająca wiele istotnych elementów, koniecznych dla jej skutecznego przeprowadzenia. Nie będzie to transakcja obejmująca wyłącznie sprzedaż i przelew Wierzytelności do SPV. Równie istotnymi elementami w Sekurytyzacji będzie także uzyskanie odpowiedniego finansowania przez SPV poprzez emisję obligacji lub innych instrumentów dłużnych, zagwarantowanie skutecznej obsługi i administrowania sekurytyzowanych Wierzytelności pozwalających na terminowe ściąganie ich kwot od Dłużników i w konsekwencji realizację zobowiązań finansowych SPV wobec podmiotów finansujących. Celem planowanej Sekurytyzacji nie jest wyzbycie się Wierzytelności Wnioskodawcy poprzez ich sprzedaż na rzecz SPV w celu ich dalszego ściągania, lecz wdrożenie szczególnego instrumentu pozwalającego na uzyskanie przez Wnioskodawcę środków finansowych przed wymagalnością i spłatą Wierzytelności, w drodze sprzedaży Wierzytelności do SPV i w efekcie zapewnienie finansowania przez SPV (poprzez emisję obligacji lub innych instrumentów dłużnych) w oparciu o zabezpieczenie w postaci Wierzytelności.

Zatem, biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okolicznościach niniejszej sprawy uznać należy, że SPV wyświadczy na rzecz Wnioskodawcy usługę, polegającą na zapewnieniu mu środków finansowych. Za powyższą usługę SPV uzyska stosowne wynagrodzenie ustalone przez strony.

Wobec tego SPV wykona czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że ze wskazanego powyżej przepisu art. 5 ust. 1 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, iż dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia).

Wskazać należy, że miejsce świadczenia to nic innego jak miejsce opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności.

W związku z powyższym należy przeanalizować kwestię dotyczącą miejsca świadczenia usługi Sekurytyzacji nabywanej przez Wnioskodawcę od SPV.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania rozdziału 3 działu V ustawy, dotyczącego określania miejsca świadczenia usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Powołaną powyżej zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie przewidują innych zasad ustalenia miejsca świadczenia usług.

Do powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, wskazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie mają one zastosowania.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca (będący czynnym podatnikiem VAT z siedzibą w Polsce) jest usługobiorcą usługi Sekurytyzacyjnej świadczonej przez SPV polegającej na nabywaniu Wierzytelności od Wnioskodawcy, to miejscem świadczenia przedmiotowej usługi będzie Polska, jako kraj, w którym Wnioskodawca (usługobiorca) ma siedzibę działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ww. ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Mając na uwadze powyższe, skoro, jak wynika z wniosku, Wnioskodawca będzie usługobiorcą przedmiotowych usług, a SPV nie posiada w Polsce siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, usługi Sekurytyzacji Wierzytelności nabywane przez Wnioskodawcę od SPV stanowić będą import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy, których miejscem świadczenia jest Polska, a Wnioskodawca, jako usługobiorca tych usług, będzie zobowiązany do ich rozliczenia dla celów VAT.

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku:

• usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę – pkt 38;
• sługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę – pkt 39;
• usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług – pkt 40;
• usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 2286, z późn. zm.), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie – pkt 41.
  
  

Ponadto, jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

W analizowanym przypadku charakter czynności wykonywanych przez SPV na rzecz Wnioskodawcy wskazuje, że SPV przez nabycie Wierzytelności udziela Wnioskodawcy finansowania ze środków pochodzących z emisji papierów wartościowych (obligacji) oraz innych instrumentów dłużnych. Celem SPV nie będzie faktyczne nabycie przedmiotowych Wierzytelności i w konsekwencji próba ich odzyskania przez dłużników. Przedmiotem działalności SPV będzie wyłącznie nabywanie wierzytelności oraz uzyskanie finansowania (w szczególności, poprzez emisję papierów wartościowych lub zaciągnięcie pożyczek), a także wykonywanie czynności z tym związanych.

Efektem i ekonomicznym celem Sekurytyzacji będzie pozyskanie środków pieniężnych przez Wnioskodawcę wykorzystując aktywa w postaci wierzytelności handlowych. Wierzytelności służyć zaś będą zabezpieczeniu zaciągniętych pożyczek i Obligacji wyemitowanych przez SPV – pakiet przeniesionych wierzytelności stanowi ekonomiczne zabezpieczenie terminowej obsługi zobowiązań płatniczych SPV wobec inwestorów zewnętrznych, zarówno w zakresie płatności odsetek jak i spłat kapitału. Dla Wnioskodawcy, Sekurytyzacja pozytywnie wpłynie na płynność finansową pozwoli na dywersyfikację źródeł finansowania oraz pozwoli finansować bieżącą działalność bez obciążania bilansu. Istotą i naczelnym celem procesu Sekurytyzacji będzie pozyskanie kapitału potrzebnego do prowadzonej działalności.

Zatem istotą przedmiotowej transakcji będzie uzyskanie przez Wnioskodawcę finansowania potrzebnego do prowadzonej działalności. Przez zbycie Wierzytelności na rzecz SPV, Wnioskodawca zapewni sobie finansowanie niezbędne do prowadzenia działalności. Celem transakcji zawartej pomiędzy SPV a Wnioskodawcą nie będzie zbycie przez Wnioskodawcę Wierzytelności poprzez ich sprzedaż do SPV celem windykacji, lecz wdrożenie szczególnego instrumentu pozwalającego na uzyskanie przez niego środków finansowych przed wymagalnością wierzytelności, w drodze finansowania zapewnionego przez SPV w oparciu o zabezpieczenie w postaci wierzytelności.

W konsekwencji, usługę świadczoną przez SPV polegającą na nabyciu Wierzytelności i zapewnieniu Wnioskodawcy finansowania potraktować należy jako usługę w zakresie długów, która będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Do powyższej usługi nie mają zastosowania wyłączenia wskazane w art. 43 ust. 15 ustawy. Wskazany artykuł wyłącza możliwość zastosowania zwolnienia z VAT w zakresie „czynności ściągania długów, w tym factoringu”. Oznacza to, że opodatkowanie VAT przewidziano jedynie dla zdarzeń, z którymi wiąże się podejmowanie czynności mających na celu ściągnięcie długu, co nie ma miejsca w ramach ww. czynności.

Podsumowując, przelewy Wierzytelności przez Wnioskodawcę do SPV w ramach transakcji Sekurytyzacji będą wykonane w ramach usługi świadczonej przez SPV na rzecz Wnioskodawcy polegającej na nabyciu Wierzytelności i zapewnieniu Wnioskodawcy finansowania, którą potraktować należy jako usługę w zakresie długów, korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Zatem, nabycie przez Wnioskodawcę usług od SPV będzie stanowić import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy i Wnioskodawca będzie podatnikiem w odniesieniu do ww. usługi. W konsekwencji Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania tej transakcji dla celów podatku VAT w Polsce, jako import usług zwolnionych od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, zgodnie z którym „usługa, która będzie świadczona przez SPV w ramach planowanej Transakcji Sekurytyzacji korzystać będzie ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT” – jest nieprawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Przy czym wskazać należy, iż w przypadku opisanych we wniosku usług zasadność zwolnienia od podatku VAT stanowi wskazana wyżej podstawa prawna.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy usługi świadczone przez niego na rzecz SPV w odniesieniu do administrowania Wierzytelnościami zbytymi do SPV nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce i w konsekwencji, czy Wnioskodawca, jako usługodawca, nie będzie zobowiązany do rozliczenia w Polsce podatku należnego VAT z tytułu ich świadczenia (pytanie nr 3).

Jak wynika z okoliczności sprawy po zbyciu Wierzytelności do SPV Wnioskodawca świadczyć będzie na rzecz SPV usługi obsługi i windykacji Wierzytelności od klientów Wnioskodawcy w imieniu i na rzecz SPV. Wnioskodawca będzie obsługiwał sekurytyzowane Wierzytelności zajmując się m.in. administracją umowami, zbieraniem wpłat od kontrahentów, prowadzeniem dokumentacji dotyczącej Wierzytelności, raportowaniem, monitorowaniem terminowości spłat Wierzytelności, wzywaniem Dłużników do zapłaty zaległych należności. Wnioskodawca będzie również świadczyć na rzecz SPV usługi inkasa polegające na przekazywaniu środków otrzymanych od klientów na rzecz SPV. Z tytułu tej usługi Wnioskodawcy będzie przysługiwać od SPV wynagrodzenie .

Zatem Usługobiorcą usług świadczonych przez Wnioskodawcę będzie SPV, czyli podmiot prowadzący działalność gospodarczą i zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Irlandii, który nie posiada w Polsce siedziby, zakładu, ani też stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz nie jest również zarejestrowany dla celów polskiego podatku VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe, miejscem świadczenia przez Wnioskodawcę na rzecz SPV usług administrowania Wierzytelnościami zbytymi będzie – zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy – państwo siedziby usługobiorcy (SPV) czyli Irlandia.

Zatem usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz SPV polegające na administrowaniu Wierzytelnościami zbytymi do SPV nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce. W konsekwencji Spółka, jako usługodawca nie będzie zobowiązana do rozliczeniu w Polsce podatku należnego z tytułu ich świadczenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii czy zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki (Odkup) w przypadkach określonych w umowie nabycia wierzytelności, dokonane w ramach kompleksowej usługi Sekurytyzacji, będzie objęte zakresem art. 8 ustawy i będzie stanowić jeden z elementów tej usługi (pytanie nr 4).

Odnosząc się do powyższej kwestii w pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że usługę świadczoną przez SPV polegającą na nabyciu Wierzytelności i zapewnieniu Wnioskodawcy finansowania – jak wcześniej wskazano – potraktować należy jako usługę korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że Odkup Wierzytelności od SPV nie będzie stanowił odrębnego świadczenia, lecz będzie wyłącznie jednym z elementów kompleksowej usługi świadczonej przez SPV, której celem będzie zapewnienie Wnioskodawcy finansowania. Odkup Wierzytelności przez Spółkę będzie jedynie czynnością pomocniczą, mającą na celu częściowe niwelowanie skutków pierwotnych cesji Wierzytelności dokonanych na rzecz SPV, gdyż na moment cesji wszystkie Wierzytelności muszą spełniać ścisłe określone kryteria wskazane w Umowie o sprzedaży Wierzytelności.

W ramach realizacji Odkupu Wierzytelności od SPV, Wnioskodawca pozostanie w ramach Odkupu usługobiorcą kompleksowej usługi Sekurytyzacji świadczonej na jego rzecz przez SPV.

Możliwość zwrotnego przeniesienia niektórych Wierzytelności przez podmiot świadczący usługę Sekurytyzacji na inicjatora Sekurytyzacji wynika z zapisów ww. Umowy o sprzedaży Wierzytelności. W ramach analizowanego zdarzenia przyszłego SPV i Wnioskodawca mogą zatem zdecydować o zwrotnym przeniesieniu niektórych Wierzytelności przez SPV na Spółkę. Zwrotne przeniesienie niektórych Wierzytelności będzie jednak stanowiło integralną część kompleksowej usługi Sekurytyzacji.

Zatem, ewentualne zwrotne przeniesienie Wierzytelność do Spółki na mocy określonego w umowie prawa odkupu należy rozpatrywać na gruncie przepisów ustawy nie jako odrębne świadczenie, lecz element kompleksowej usługi Sekurytyzacji. Zwrotne przeniesienie Wierzytelności może mieć miejsce wyłącznie w przypadku zawarcia ww. Umowy o sprzedaży Wierzytelności i świadczenia przez SPV usługi Sekurytyzacji na rzecz Spółki.

Podsumowując, zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki (Odkup) w przypadkach określonych w umowie nabycia wierzytelności, nie będzie stanowiło odrębnej czynności objętej art. 8 ust. 1 ustawy, lecz będzie stanowić jeden z elementów kompleksowej usługi Sekurytyzacji.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 jest prawidłowe.

Ponadto, Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki (Odkup) na mocy określonego w umowie prawa odkupu, dokonane w ramach kompleksowej usługi Sekurytyzacji, powinno skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania w momencie, w którym Odkup ten wystąpił (pytanie nr 5).

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.), podstawę opodatkowania obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.), w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się za okres rozliczeniowy, w którym podatnik wystawił fakturę korygującą, pod warunkiem że z posiadanej przez tego podatnika dokumentacji wynika, że uzgodnił on z nabywcą towaru lub usługobiorcą warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług określone w fakturze korygującej oraz warunki te zostały spełnione, a faktura ta jest zgodna z posiadaną dokumentacją. W przypadku gdy w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, podatnik nie posiada dokumentacji, o której mowa w zdaniu pierwszym, obniżenia podstawy opodatkowania dokonuje za okres rozliczeniowy, w którym dokumentację tę uzyskał.

Jak wynika z art. 29a ust. 14 ustawy, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Odnosząc przytoczone powyżej przepisy do ww. wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że skoro jak wskazano wyżej, zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki (Odkup) w ramach realizacji prawa odkupu nie może być rozpatrywane odrębnie, gdyż jest ono nierozerwalnie związane z kompleksową usługą Sekurytyzacji, a w konsekwencji, nie stanowi ono samodzielnego świadczenia usług, to w przypadku Odkupu Wierzytelności przez Wnioskodawcę dojdzie do zmniejszenia wynagrodzenia SPV za udzielenie finansowania, tj. za świadczenie usługi Sekurytyzacji.

Wskutek zwrotnego przeniesienia Wierzytelności (Odkupu), w ramach transakcji Sekurytyzacji, SPV dokona zwrotu części otrzymanego Dyskonta. W konsekwencji, zmianie ulegnie podstawa opodatkowania z tytułu importu usług dla celów podatku od towarów i usług (o kwotę Dyskonta na odkupowanych Wierzytelnościach) co stanowić będzie podstawę do dokonania stosownej korekty.

Z uwagi na fakt, iż zmiana kwoty Dyskonta (wynagrodzenia SPV) będzie wynikać z Odkupu, a nie z okoliczności istniejących już w momencie transakcji zbycia Wierzytelności przez Spółkę do SPV, to Wnioskodawca zobowiązany będzie do dokonania korekty podstawy opodatkowania w dacie dokonania Odkupu (zwrotnego przeniesienia Wierzytelności). Wnioskodawca powinien więc zadeklarować zmniejszenie podstawy opodatkowania z tytułu importu usług „na bieżąco”, tj. w rozliczeniu za okres, w którym zostanie dokonany Odkup (zwrotne przeniesienie) Wierzytelności.

Podsumowując, zwrotne przeniesienie Wierzytelności do Spółki (Odkup) na mocy określonego w umowie prawa odkupu, dokonane w ramach kompleksowej usługi Sekurytyzacji, powinno skutkować obniżeniem podstawy opodatkowania w momencie, w którym Odkup ten wystąpi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 jest prawidłowe.

Dodatkowo wskazać należy, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.