2021.05.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB3-3.4012.110.2021.1.MAZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.110.2021.1.MAZ
z 7 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 marca 2021 r. (data wpływu – 5 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania VAT Wynagrodzenia podstawowego oraz Wynagrodzenia za potencjał zysku, a także prawa Spółki do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dokumentujących Wynagrodzenie podstawowe oraz Wynagrodzenie za potencjał zysku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania VAT Wynagrodzenia podstawowego oraz Wynagrodzenia za potencjał zysku, a także prawa Spółki do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dokumentujących Wynagrodzenie podstawowe oraz Wynagrodzenie za potencjał zysku.

We wniosku złożonym przez:

-Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

AB S.A., ul. … (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Producent”),

-Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

CD Sp. z o.o., ul. ….; NIP: (podmiot w trakcie rejestracji);

(dalej jako: „Zainteresowana” lub „Spółka”; oba podmioty łącznie dalej jako: „Wnioskodawcy” lub „Zainteresowani”).

przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

AB Spółka Akcyjna jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż wyrobów celulozowo-papierniczych i energii elektrycznej. Producent, w porozumieniu z trzema podmiotami z branży papierniczej, celem wzmocnienia ich pozycji konkurencyjnej na rynku papierniczym poprzez centralizację i lepszą koordynację logistyki dostaw surowca drzewnego nabywanego przez nich na rynku polskim, litewskim oraz białoruskim, postanowił utworzyć spółkę zależną – CD sp. z o. o.

Spółka została utworzona na mocy umowy spółki, zawartej w formie aktu notarialnego w dnia … 2021 r. Spółka w okresie od zawarcia umowy spółki do momentu uzyskania wpisu do KRS posiada status spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji. Stosowany wniosek o wpis do KRS został już złożony, przy czym na moment złożenia niniejszego wniosku nie nastąpił jeszcze wpis do KRS. Wraz z uzyskaniem wpisu do KRS Spółka złoży również wniosek o rejestrację dla potrzeb VAT. Zdarzenia opisane w niniejszym wniosku będą miały miejsce dopiero po uzyskaniu przez Spółkę wpisu w KRS i zarejestrowaniu Spółki jako podatnika czynnego dla potrzeb VAT.

Obecnie Spółka jest więc w fazie organizacji swojej działalności. Przedmiotem prowadzonej przez Zainteresowaną działalności gospodarczej ma być zakup surowca drzewnego oraz biomasy, wykorzystywanych do produkcji celulozowo-papierniczej oraz produkcji energii, a następnie odsprzedaż nabytych surowców na rzecz udziałowców Spółki i, być może w przyszłości, podmiotów trzecich.

Dotychczas, tj. w okresie przed powołaniem Spółki, zakup surowca drzewnego do produkcji papieru i biomasy do produkcji energii dokonywany był przede wszystkim przez Producenta. Producent nabywał surowiec samodzielnie, a następnie wykorzystywał go głównie do własnych celów produkcyjnych. Część nabytego surowca była również odsprzedawana przez Producenta do pozostałych udziałowców Spółki. Niezależnie od dostaw dokonywanych przez Producenta, pozostali udziałowcy Spółki realizowali swoje zapotrzebowanie na surowiec drzewny pochodzący z rynku polskiego, litewskiego czy też białoruskiego również samodzielnie. W związku z planowanym wzrostem zapotrzebowania na surowiec drzewny pozostałych udziałowców Spółki z tych rynków w najbliższych latach, wszyscy udziałowcy uznali za zasadne połączenie swoich działań, w ramach osiągnięcia ww. celu.

Zakup surowca na rynku polskim dokonywany był m.in. z państwowej jednostki organizacyjnej Lasy Państwowe w ramach prowadzonego przez tę jednostkę systemu przetargowego, jak również od podmiotów prywatnych – głównie tartaków i lasów prywatnych. Powyższe czynności wykonywane były dotychczas przez pracowników Producenta, jak i osoby zatrudnione przez pozostałych udziałowców. U Producenta za powyższe czynności odpowiedzialny był zespół zakupu surowca, jak i część zespołu logistycznego. Zespoły te składają się m.in. z menedżerów, specjalistów zajmujących się zakupami, jak i organizacją transportu, pracowników administracyjnych (dalej jako: „Pracownicy”). Pracownicy posiadają doświadczenie i wiedzę w zakresie realizacji zakupów surowca drzewnego oraz biomasy, jak też powiązanych z nimi zakupów usług transportowych. Podstawowymi narzędziami pracy Pracowników wykorzystywanymi w działalności są na ten moment

powierzchnie biurowe;
samochody służbowe;
specjalistyczne oprogramowanie;
zestawy komputerowe, urządzenia peryferyjne, telefony służbowe, meble i pozostałe wyposażenie biurowe;
różnego rodzaju materiały biurowe.

W celu umożliwienia Pracownikom wykonywania powierzonych zadań, Producent zapewnia Pracownikom również odpowiednią obsługę biurową i administracyjną.

Obecnie planowane jest przeniesienie Pracowników do Spółki, która ma przejąć od Producenta zadania w zakresie zakupów i organizacji transportu surowca. Ponadto do Spółki ma również zostać przeniesionych 1-2 pracowników pozostałych udziałowców, którzy to pracownicy dotychczas zajmowali się realizacją zakupów surowca na rynkach, na których działają pozostali udziałowcy Spółki.

Po powierzeniu Spółce powyższych funkcji, jej działalność obejmować będzie m.in.: zakup surowca w oparciu o ustalenia z umów dotychczas obowiązujących Producenta (Spółka stanie się stroną tych umów), negocjację kolejnych kontraktów na nabycie surowca, utrzymanie relacji z dostawcami, udział w przetargach prowadzonych przez Lasy Państwowe i innych dostawców, obsługę logistyczną dostaw (kontraktację usług transportowych, planowanie dostaw, realizację dostaw), wstępną weryfikację jakości nabywanych zasobów drzewnych, obsługę reklamacyjną. Spółka będzie również odpowiedzialna za dalszą odsprzedaż nabytego surowca na rzecz udziałowców, a w przyszłości być może także podmiotów trzecich. Ponadto Spółka odpowiedzialna będzie za organizację transportu, tj. planowanie dostaw, prowadzenie negocjacji z kontrahentami świadczącymi usługi transportu oraz nadzorowanie przebiegu dostawy.

W celu przejęcia funkcji zakupowej Spółka zawrze:

umowę najmu powierzchni biurowej z Producentem;
umowy na obsługę administracyjną (m.in. księgową, informatyczną, kadrową, biurową) z Producentem i innymi podmiotami trzecimi. Co do zasady, w przypadku usług świadczonych przez podmioty trzecie (np. w zakresie usług sprzątania czy usług kurierskich), stroną tych umów w dalszym ciągu pozostanie Producent, który będzie refakturować odpowiednią część obciążeń podmiotów trzecich na Spółkę. W przyszłości możliwe jest zawarcie nowych umów bezpośrednio z podmiotami trzecimi przez Spółkę. W zakresie obsługi telekomunikacyjnej nastąpi cesja umów z Producenta na Spółkę;
umowy licencyjne na korzystanie z oprogramowania z podmiotami trzecimi.

Spółka stanie się również stroną umów handlowych na zakup surowca (przy czym Spółka nie będzie przejmować zobowiązań handlowych powstałych przed zmianą stron umów) oraz związanych z tym usług transportowych. Spółka również zawrze umowy na dostawę surowca do udziałowców.

W celu przejęcia funkcji zakupowej wraz z obsługą logistyczną, Spółka za odpłatnością (dalej jako: „Wynagrodzenie podstawowe”) nabędzie od Producenta:

wyposażenie biurowe (m.in. laptopy, drukarki, telefony komórkowe, etc.);
samochody służbowe.

Producentowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy nabyciu powyższych towarów (z uwzględnieniem ograniczeń przy odliczeniu VAT od samochodów osobowych).

Ponadto, biorąc pod uwagę regulacje w zakresie cen transferowych, Producent i Spółka planują określić dodatkowe wynagrodzenie za pozyskanie przez Spółkę możliwości generowania zysków w związku z przejęciem powyższych funkcji, w formie tzw. opłaty z tytułu transferu potencjału zysku (dalej jako: „Wynagrodzenie za potencjał zysku”).

Przy kalkulacji Wynagrodzenia za potencjał zysku, strony transakcji brać będą pod uwagę, iż:

Spółka obsługiwać będzie dotychczas zawarte przez Producenta umowy na zakup surowca (tj. Spółka stanie się stroną tych umów i będzie miała obowiązek, jak i prawo realizacji zakupu surowca na warunkach wynikających z dotychczas obowiązujących kontraktów);
Spółka przejmie pracowników odpowiedzialnych u Producenta za zakup surowca oraz część pracowników odpowiedzialnych za organizację transportu. Przejście pracowników od Producenta do Spółki nastąpi w ramach przejścia tzw. zakładu pracy, określonego w art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, co oznacza, iż zgodnie z art. 232 § 2 Kodeksu pracy, Spółka i Producent solidarnie odpowiadać będą za zobowiązania wynikające ze stosunków pracy (zawartych przez Producenta), powstałe przed dniem przekazania części zakładu pracy nowemu pracodawcy;
Producent umożliwi Spółce korzystanie z jego historii zakupowej istniejącej w ramach systemu przetargowego prowadzonego przez Lasy Państwowe – historia ta ma wpływ na pozycję Spółki w przetargach organizowanych przez Lasy Państwowe i na możliwość dokonywania przez Spółkę odpowiedniej ilości zakupów;
Spółka przejmie możliwość sprzedaży surowca na rzecz udziałowców, co oznacza przejęcie od Producenta potencjału do generowania zysku na takiej sprzedaży;
Spółka ponosić będzie ograniczone ryzyka, mając zapewniony rynek zbytu surowca na rzecz udziałowców.

Wysokości Wynagrodzenia za potencjał zysku determinować będą przepisy o cenach transferowych (przede wszystkim Rozdział 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie cen transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych), które, uwzględniając przedstawione powyżej okoliczności, jak i profil funkcjonalny Spółki, wymagają wyznaczenia wynagrodzenia, które w analogicznych okolicznościach zostałoby przyjęte pomiędzy podmiotami niepowiązanymi. W praktyce, w rozważanej sytuacji, analiza cen transferowych prowadzić będzie do wniosku, iż omawiana transakcja będzie stanowić restrukturyzację na gruncie przepisów o cenach transferowych, natomiast wysokość Wynagrodzenia za potencjał zysku zostanie wyznaczona za pomocą techniki wyceny i odpowiadać będzie rynkowej wartości potencjału do generowania zysków oraz rynkowej wysokości wynagrodzenia za przejęcie wyszkolonego i doświadczonego zespołu pracowników. Obowiązek uiszczenia przez Spółkę Wynagrodzenia podstawowego i Wynagrodzenia za potencjał zysku wynikać będzie z zawartych umów.

Należy zaznaczyć, że:

Producent nie prowadzi wyodrębnionych ksiąg rachunkowych dla działalności zakupowej oraz organizacji transportu;
Producent nie wyodrębnia dla działalności zakupowej oraz organizacji transportu aktywów i pasywów, w tym należności i zobowiązań (Producent nie prowadzi takiego systemu rejestracji zdarzeń gospodarczych, w którym następuje odrębne, bezpośrednie przypisywanie należności i zobowiązań dla tego obszaru działalności);
Producent nie podjął formalnej uchwały ani innego formalnego aktu korporacyjnego o wyodrębnieniu działalności zakupowej oraz obszaru do spraw organizacji transportu. Jedynie w ramach struktury organizacyjnej, przede wszystkim w celu określenia relacji pomiędzy poszczególnymi pracownikami, poza innymi komórkami merytorycznymi, wyszczególniono również komórkę związaną z zakupem surowca, jak i komórkę logistyki (dalej jako: „Komórki”). Należy zaznaczyć, że w zakresie Komórki odpowiedzialnej za zakup surowca, przeniesieniu podlegać będzie całość pracowników przypisanych do tej Komórki, natomiast w przypadku Komórki logistyki przeniesieniu podlegać będzie tylko część pracowników;
Producent nie opracowuje odrębnego rachunku przepływów pieniężnych, bilansu czy rachunku zysków i strat dla działalności zakupowej oraz organizacji transportu. Producent przypisuje do Komórek jedynie koszty ich funkcjonowania w oparciu o ewidencję prowadzoną według miejsc powstawania kosztów (MPK). Do Komórki odpowiedzialnej za zakup surowca nie są jednak przypisywane koszty samego nabytego surowca;
do Komórek nie są przypisywane jakiekolwiek przychody, w szczególności Producent nie przyporządkowuje do Komórek przychodów ze sprzedaży surowca czy też z tytułu świadczenia usług logistycznych;
Komórki nie dysponują oddzielnymi budżetami (poza kontrolą kosztów wskazaną powyżej);
Komórki nie dysponują odrębnymi rachunkami bankowymi ani subkontami. Do Komórek nie są przypisane odrębne środki pieniężne;
funkcjonowanie Komórek nie jest możliwe bez wsparcia pozostałych struktur przedsiębiorstwa Producenta, gdyż Komórki nie mają przykładowo własnych służb księgowych, kadrowych i innych.

Przejęciu przez Spółkę funkcji sprzedażowej i logistycznej nie będzie towarzyszyć przeniesienie:

zobowiązań handlowych Producenta powstałych do dnia transakcji,
należności handlowych Producenta powstałych do dnia transakcji,
środków pieniężnych i rachunków bankowych (Spółka pozyska środki pieniężne na prowadzenie działalności w drodze wkładów pieniężnych dokonanych przez udziałowców i ewentualnie z pożyczek udzielonych przez udziałowców),
zapasu surowców dotychczas nabytego przez Producenta,
nieruchomości,
ksiąg rachunkowych związanych z prowadzeniem działalności zakupowej,
oznaczeń indywidualizujących przedsiębiorstwo Producenta lub jego części.

Zainteresowana będzie prowadzić działalność opodatkowaną VAT w zakresie sprzedaży surowca oraz świadczenia usług logistycznych. Mając na uwadze powyższe, Spółka wnioskuje, aby interpretacja indywidualna została wydana przy założeniu, że przedmiot opisanych powyżej transakcji będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności dających pełne prawo do odliczenia VAT oraz, że transakcje będą miały miejsce dopiero po zarejestrowaniu Spółki jako podatnika VAT czynnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca zobowiązany będzie do opodatkowania VAT Wynagrodzenia podstawowego oraz Wynagrodzenia za potencjał zysku?
Czy Zainteresowany będzie uprawniony do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony z faktury lub z faktur dokumentujących Wynagrodzenie podstawowe oraz Wynagrodzenie za potencjał zysku?

Zdaniem Zainteresowanych:

Ad 1. Przedmiotem planowanego zbycia nie będzie zespół składników majątkowych, które tworzą zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, a [w] konsekwencji Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowana VAT Wynagrodzenia podstawowego oraz Wynagrodzenia za potencjał zysku.

Ad 2. Zainteresowany będzie uprawniony do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony z faktury lub z faktur dokumentujących Wynagrodzenie podstawowe oraz Wynagrodzenia za potencjał zysku, z uwzględnieniem ograniczeń przy odliczeniu VAT dla samochodów osobowych, o których mowa w art. 86a ustawy o VAT.

Uzasadnienie własnego stanowiska:

Ad 1.

I.Przedmiot transakcji jako niestanowiący zorganizowanej części przedsiębiorstwa

W art. 6 pkt 1 ustawy o VAT ustawodawca przewidział wyjątek od zasady powszechnego opodatkowania usług i towarów świadczonych na terytorium kraju polegający na wyłączeniu opodatkowania w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem „transakcji zbycia”. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o VAT, pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży lub aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala, z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa Innymi słowy wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne powinno nastąpić jeszcze przed zbyciem składników majątkowych uznawanych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Ponadto cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci wyodrębnienia organizacyjnego i finansowego powinny wystąpić łącznie, na co wskazuje użycie w redakcji przepisu spójnika „i” pomiędzy wymienianymi cechami wyodrębnienia.

Brak przeniesienia zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań.

Jak zostało to wskazane powyżej, podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Tymczasem w rozważanym zdarzeniu przyszłym, Przejęciu przez Spółkę funkcji sprzedażowej i logistycznej nie będzie towarzyszyć przeniesienie:

zobowiązań handlowych Producenta, powstałych do dnia transakcji (oznacza to, iż przykładowo zobowiązania handlowe, wynikających z nabycia surowca od Lasów Państwowych i innych prywatnych podmiotów, powstałe przed transakcję będą regulowane wyłącznie przez Producenta);
należności handlowych Producenta powstałych do dnia transakcji (Spółka nie przejmie należności wynikających przykładowo ze sprzedaży surowca przez Producenta);
środków pieniężnych i rachunków bankowych (Spółka pozyska środki pieniężne na prowadzenie działalności dopiero w drodze odrębnej transakcji, w postaci wkładów pieniężnych dokonanych przez udziałowców i ewentualnie z pożyczek udzielonych przez udziałowców).

Spółka będzie jedynie odpowiadać solidarnie z Producentem za zobowiązania pracownicze wynikające ze stosunków pracy (zawartych przez Producenta), powstałe przed dniem przekazania części zakładu pracy nowemu pracodawcy, zgodnie z art. 232 § 2 Kodeksu pracy. Spółka zaznacza, że przejętych Pracowników per se nie można traktować jako składnika zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wystąpienie związku przejmowanych pracowników z przenoszonymi składnikami majątkowymi nie jest wystarczające dla przesądzenia, że składniki te na moment transakcji stanowić będą zorganizowany zbiór składników majątkowych o charakterze materialnym i niematerialnym, w tym zobowiązań (takie stanowisko zostało uznane jako prawidłowe m.in. przez DKIS w interpretacji z 9 listopada 2018 [r.], znak: 0112-KDIL2-1.4012.450.2018.2.MC).

W związku faktem, iż przedmiotem transakcji nie będą zobowiązania handlowe powstałe przed dniem transakcji, jak i biorąc pod uwagę, iż transakcja nie będzie obejmować należności handlowych, czy też środków pieniężnych, w opinii Spółki, w rozważanej sytuacji nie będzie spełniony zasadniczy wymóg do uznania przedmiotu transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tj. przedmiotem nabycia nie będzie kompletny zespół składników materialnych, w tym zobowiązań.

Brak wyodrębnienia finansowego.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobo-wiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (taki pogląd został zaprezentowany m.in. przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 stycznia 2019 r., sygn. akt. I FSK 293/17). Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej.

Pogląd powyższy jest powszechnie akceptowany w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych i był prezentowany m.in. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako: „DKIS”) w interpretacji z 29 listopada 2019 r., znak 0112-KDIL4.4012.426.2019.1.TKU, w której organ podatkowy niemal powielił cytowane powyżej stanowisko NSA i stwierdził, że: „Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa”. Wskazuje się również na celowość posiadania przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rachunku bankowego obsługującego działalność prowadzoną przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 11 lutego 2008 r., nr IP-PB3-423-418/07-2/MB).

Odrębność finansową, zdaniem Wnioskodawcy, należy zatem rozpatrywać w kontekście co najmniej takiego prowadzenia ksiąg rachunkowych, który pozwalałby na bieżące rozdzielenie przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa od przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów całego przedsiębiorstwa.

W tym miejscu należy podkreślić, że:

Producent nie prowadzi wyodrębnionych ksiąg rachunkowych dla działalności zakupowej oraz organizacji transportu;
Producent nie wyodrębnia dla działalności zakupowej oraz organizacji transportu aktywów i pasywów, w tym należności i zobowiązań (Producent nie prowadzi takiego systemu rejestracji zdarzeń gospodarczych, w którym następuje odrębne, bezpośrednie przypisywanie należności i zobowiązań dla tego obszaru działalności);
Producent nie opracowuje odrębnego rachunku przepływów pieniężnych, bilansu czy rachunku zysków i strat dla działalności zakupowej oraz organizacji transportu; Producent przypisuje do Komórek jedynie koszty ich funkcjonowania w oparciu o ewidencję prowadzoną według miejsc powstawania kosztów (MPK); do Komórki odpowiedzialnej za zakup surowca nie są jednak przypisywane koszty samego nabytego surowca, co będzie istotą działalności prowadzonej przez Spółkę;
do Komórek nie są przypisywane jakiekolwiek przychody, w szczególności Producent nie przyporządkowuje do Komórek przychodów ze sprzedaży surowca, czy też z tytułu świadczenia usług logistycznych, co również będzie istotą działalności prowadzonej przez Spółkę;
Komórki nie dysponują oddzielnymi budżetami (poza kontrolą kosztów wskazaną powyżej);
Komórki nie dysponują odrębnymi rachunkami bankowymi ani subkontami; do Komórek nie są przypisane odrębne środki pieniężne;
przejęciu przez Spółkę funkcji sprzedażowej nie będzie towarzyszyć przeniesienie:
- środków pieniężnych i rachunków.
- ksiąg rachunkowych związanych z prowadzeniem działalności zakupowej.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, przedmiot transakcji nie będzie posiadać przymiotu samodzielności finansowej i nie będzie spełniać kryterium wyodrębnienia finansowego, o którym mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Brak wyodrębnienia organizacyjnego.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Na temat rozumienia pojęcia „wyodrębnienia organizacyjnego” wypowiadał się m.in. DKIS w interpretacji indywidualnej z 9 listopada 2018 r., znak: 0112-KDIL2-1.4012.450.2018.2.MC, w której organ ten stwierdził m.in.: „Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Zaznaczenia wymaga jednak, że samo nazwanie jednostki wewnętrznej określonym mianem nie zapewnia wyodrębnienia organizacyjnego, jeżeli nie podąża za tym autonomia decyzyjna, wyposażenie majątkowe i zarządzanie zespołem pracowniczym”.

Co prawda w rozważanym zdarzeniu przyszłym Komórki są wyróżnione w strukturze organizacyjnej Producenta, tym niemniej do Komórek nie przypisano substancji majątkowej w drodze formalnej uchwały czy też innego aktu, z uwagi na fakt, iż Spółka w prowadzonej ewidencji nie dokonuje bezpośredniego przypisania aktywów i zobowiązań do Komórek. Ponadto, należy zwrócić uwagę, iż:

Producent nie podjął formalnej uchwały ani innego formalnego aktu korporacyjnego o wyodrębnieniu Komórek. Jedynie w ramach struktury organizacyjnej, przede wszystkim w celu określenia relacji pomiędzy poszczególnymi pracownikami, poza innymi komórkami merytorycznymi, wyszczególniono Komórki, których Pracownicy są przedmiotem planowanej transakcji (przy czym w przypadku Komórki logistyki, tylko część Pracowników będzie przedmiotem transakcji);
Komórki nie posiadają możliwości funkcjonowania bez wsparcia pozostałych struktur Producenta, ponieważ nie posiadają własnych służb księgowych, kadrowych i innych wspomagających bieżące prace administracyjne.

Powyższe okoliczności przemawiają za uznaniem, iż przedmiot transakcji nie jest w pełni wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej u Producenta.

Brak możliwość stanowienia niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania.

Ponadto należy podkreślić, że dla uznania danego zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zespół ten musi cechować się również wyodrębnieniem funkcjonalnym, przez które rozumie się fakt objęcia przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa elementów posiadających potencjalną zdolność do samodzielnego działania.

W objaśnieniach podatkowych z 11 grudnia 2018 r. pt. „Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług transakcji zbycia nieruchomości komercyjnych”, opublikowanych przez Ministra Finansów (https://mf-arch2.mf.qov.pi/c/document_library/get_file?uuid=cc7e5cfa-1107-4738-be83-655b242e2248&qroupld=764034), Ministerstwo Finansów wyjaśniło, że gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji, lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podobne zdanie w tej materii prezentuje również orzecznictwo, przykładowo NSA w wyroku z 30 listopada 2017 r., sygn. akt. I FSK 418/16, w którym sąd stwierdził m.in.: „Zespół składników majątkowych posiada zdolność do prowadzenia samodzielnej działalności w sytuacji, gdy sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy (po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy) zdolny jest do prowadzenia działalności. W takiej sytuacji można go uznać za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa”.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że nie można traktować jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa takich składników majątkowych, które dopiero w przyszłości mają stać się działającym przedsiębiorstwem, zaś w momencie zawierania transakcji wymagają jeszcze ponoszenia przez nabywcę dalszych nakładów, po zakończeniu których dopiero staną się przedsiębiorstwem.

Przenosząc powyższe na grunt zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku, wskazać należy, że składniki majątkowe, które planuje przenieść Wnioskodawca nie są wystarczające do prowadzenia samodzielnej działalności bez podjęcia dodatkowych działań przez Spółkę (w szczególności należy uznać, że gdyby Zainteresowany nie poniósł dodatkowych nakładów, nie byłoby możliwe natychmiastowe rozpoczęcie działalności w oparciu o nabywane składniki majątkowe).

W szczególności Spółka będzie zmuszona do:

zawarcia umów licencyjnych na korzystanie z oprogramowania, z podmiotami trzecimi – przedmiotem transakcji nie będzie bowiem oprogramowanie niezbędne do prowadzenia działalności sprzedażowej i logistycznej;
zawarcia stosownych umów na obsługę księgową, kadrowo-płacową, IT;
zawarcia umów na dostawy materiałów biurowych i innych niż surowiec towarów;
zawarcia umów najmu przestrzeni biurowej;
pozyskania środków pieniężnych od udziałowców w celu rozpoczęcia i finansowania działalności;
otwarcia rachunków bankowych.

Ponadto, w celu umożliwienia Spółce prowadzenia opisanej działalności, do Spółki zostanie przeniesionych jeszcze 1-2 pracowników od pozostałych udziałowców (tj. od innych podmiotów niż Producent, z którymi realizowana jest transakcja).

W tym stanie rzeczy, w związku z koniecznością poniesienia przez Zainteresowanego nakładów przed rozpoczęciem działalności z wykorzystaniem przejętych Pracowników, zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać przedmiotu transakcji za posiadający zdolność do samodzielnego działania.

Podsumowując, przede wszystkim w związku z brakiem wyodrębnienia finansowego przedmiotu transakcji, jak i w związku z brakiem przeniesienia zobowiązań handlowych powstałych przed transakcją, przedmiot transakcji nie powinien być kwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

podatkowanie VAT przedmiotu transakcji

Biorąc pod uwagę wykazany przez Producenta powyżej brak możliwości uznania nabywanych przez Zainteresowanego składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, dostawa poszczególnych z nich podlegać będzie opodatkowaniu wg zasad charakterystycznych dla poszczególnych składników (jako dostawa towarów lub świadczenie usług), zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wynagrodzenie podstawowe za przeniesienie władztwa nad wyposażeniem biurowym (m.in. laptopami, drukarkami, telefonami komórkowymi, etc.) i samochodami służbowymi należy kwalifikować jako wynagrodzenie za dostawę towarów. Natomiast Wynagrodzenie za potencjał zysku powinno być kwalifikowane jako wynagrodzenie z tytułu usługi świadczonej przez Producenta.

Wynagrodzenie za potencjał zysku (popularnie nazywane: exit fee) stanowi w istocie odpłatność za zobowiązanie do powstrzymania się przez Producenta od wykonywania określonych czynności, które zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stanowi odpłatne świadczenie usług. Dodatkowo elementem Wynagrodzenia za potencjał zysku będzie odpłatność za uzyskanie przez Spółkę dostępu do doświadczonego zespołu Pracowników. W tym wypadku Spółka jest bezpośrednim beneficjentem powyższego świadczenia – Spółka zyskuje możliwość osiągania przychodów ze sprzedaży surowca i świadczenia usług logistycznych, przy zaangażowaniu przejętych Pracowników.

Definicja świadczenia usług zawarta została w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego pod tym pojęciem rozumieć należy każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Tak sformułowana definicja jest bardzo szeroka. W praktyce przyjmuje się, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę), wynikającej z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zauważyć w tym miejscu należy, że zachowanie stanowiące świadczenie usług może polegać nie tylko na działaniu (zachowanie aktywne, np. uczynienie czegoś, wykonanie), ale także zaniechaniu (zachowanie bierne, np. powstrzymywanie się od wykonania czegoś). Jak wynika bowiem z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez świadczenie usług należy także rozumieć zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Co istotne, w takiej sytuacji konieczne jest również istnienie stosunku zobowiązaniowego – oznacza to, że nie świadczy usługi podatnik, który bez uprzedniego zobowiązania do takiego zachowania powstrzymuje się od dokonywania pewnych czynności. Jak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 czerwca 2016 r. (sygn. akt III SA/GI 95/16): „Nie jest możliwe świadome wykonywanie usługi tolerowania czynności lub sytuacji w stanie przeszłym, w przypadku, gdy świadczący w ogóle nie wie, że taką usługę wykonuje lub, że już ją wykonał, a jej odbiorca nie wie, że ktokolwiek cokolwiek mu świadczy oraz, że oczekuje za to wynagrodzenia”.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o VAT.

Muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Określone świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu VAT jako usługa wówczas, gdy ww. warunki będą spełnione łącznie, bowiem aby usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi istnieć związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wykonaną usługę świadczoną w ramach danego stosunku prawnego. Warunkiem także uznania danego świadczenia za opodatkowane VAT jest, aby dokonujący tego świadczenia działał w charakterze podatnika VAT. W świetle powyższego, aby dane świadczenie uznać za podlegające opodatkowaniu VAT, świadczenie to winno być odpłatne, wynikać ze stosunku zobowiązaniowego, jak również musi istnieć konkretny podmiot będący bezpośrednim beneficjentem (konsumentem) tego zobowiązania.

Przekładając powyższe ustalenia na okoliczności niniejszej sprawy stwierdzić należy, że w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym zostaną spełnione wszystkie przesłanki przemawiające za uznaniem, że Wynagrodzenie za potencjał zysku stanowi wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług, w szczególności:

przejęcie potencjału zysku w związku z przejęciem funkcji zakupowej i logistycznej wynikać będzie z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego;
na skutek przejęcia potencjału zysku, Spółka wypłaci Producentowi uzgodnione wynagrodzenie, wobec czego czynność tę należy uznać za odpłatną;
Spółka będzie beneficjentem świadczenia wykonanego przez Producenta (Spółka zacznie czerpać zyski m.in. ze sprzedaży surowca).

Podejście takie znajduje swoje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, np. DKIS w interpretacji z 27 marca 2018 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.80.2018.1.MP uznał, iż „należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że godząc się na rozwiązanie Umowy dystrybucyjnej, zrzekając się dalszych zysków związanych z Umową i zobowiązując się do nie wykonywania działalności konkurencyjnej w zamian za wynagrodzenie w postaci Świadczenia, Dystrybutor będzie świadczył na rzecz Spółki usługę o charakterze odpłatnym. W analizowanym przypadku istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, kwota ustalona na mocy zawartego porozumienia, w zamian za odstąpienie od umowy stanowi wynagrodzenie za tę usługę i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 30 stycznia 2017 r., sygn. 3063-ILPP1-3.4512.182.2016.1.PR stwierdził wprost, że „transfer potencjału zysku (powstrzymanie się od działalności dystrybucyjnej) przez spółki czeską oraz słowacką podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju”.

Analogiczne stanowisko zajął także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 9 czerwca 2016 r., sygn. 1061-IPTPP2.4512.182.2016.2.PRP.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy Wynagrodzenie podstawowe za przeniesienie władztwa nad wyposażeniem biurowym i samochodami służbowymi powinno być kwalifikowane jako wynagrodzenie za dostawę towarów, podczas gdy Wynagrodzenie za potencjał zysku powinno być kwalifikowane jako wynagrodzenie z tytułu świadczonej przez niego usługi.

Ad 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek są następnie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy przy tym zaznaczyć, iż powyższe uwarunkowane jest niezaistnieniem m.in. przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 ustawy o VAT.

Stosowanie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Skoro zatem, jak wykazał Wnioskodawca w powyższej argumentacji, zbywane składniki majątkowe nie mogą być uznane za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa i tym samym odrębnemu opodatkowaniu podlegać będzie sprzedaż poszczególnych towarów i usług składających się na przedmiot transakcji, w rozważanym zdarzeniu przyszłym u nabywcy nie znajdzie zastosowania cytowane wyłączenie prawa do odliczenia zawarte w art. 88 ust. 3a pkt 3 [winno być: pkt 2 – przypis Organu] ustawy o VAT.

Jednocześnie, jak wynika z treści przywołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Nie ulega wątpliwości, że w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym warunek ten zostanie spełniony, bowiem przejęcie składników majątkowych i potencjału zysku związane jest z działalnością opodatkowaną VAT Spółki oraz ma na celu zwiększenie sprzedaży opodatkowanej VAT przez Zainteresowanego.

W konsekwencji Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury lub z faktur dokumentujących Wynagrodzenie podstawowe i Wynagrodzenie za potencjał zysku, z uwzględnieniem ograniczenia odliczenia od tej części Wynagrodzenia podstawowego, która odpowiadać będzie nabyciu samochodów osobowych (zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawców w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozu-mieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na mocy art. 6 ustawy, z zakresu opodatkowania wyłączono pewne określone czynności. Do czynności tych, wymienionych w pkt 1 powołanego przepisu, należą transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu) itp.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Natomiast przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza przekazać do Spółki funkcję zakupu surowca drzewnego i biomasy oraz związane z tym usługi transportowe (funkcje zakupowa i logistyczna). Do Spółki przejdą pracownicy, którzy dotychczas realizowali u Producenta zadania w ramach obu wskazanych funkcji. Spółka za Wynagrodzenie podstawowe nabędzie od Producenta wyposażenie biurowe oraz samochody służbowe, wykorzystywane przez przechodzących do niej pracowników. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu powyższych towarów. W celu realizacji funkcji zakupowej, Spółka zawrze z Wnioskodawcą umowy najmu powierzchni biurowej oraz na obsługę administracyjną. W zakresie obsługi telekomunikacyjnej nastąpi cesja umów z Producenta na Spółkę. Spółka stanie się stroną umów handlowych na zakup surowca (przy tym nie będzie przejmować zobowiązań handlowych powstałych przed zmianą stron umów) oraz związanych z tym usług transportowych. Spółka również zawrze umowy na dostawę surowca do udziałowców. Ponadto Producent i Spółka planują określić dodatkowe wynagrodzenie za pozyskanie przez Spółkę możliwości generowania zysków w związku z przejęciem powyższych funkcji, w formie tzw. opłaty z tytułu transferu potencjału zysku – Wynagrodzenie za potencjał zysku. Zainteresowana będzie prowadzić działalność opodatkowaną VAT w zakresie sprzedaży surowca oraz świadczenia usług logistycznych. Przedmiot opisanych we wniosku transakcji będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności dających pełne prawo do odliczenia VAT, a same transakcje będą miały miejsce dopiero po zarejestrowaniu Spółki jako podatnika VAT czynnego.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą kwestii:

opodatkowania VAT Wynagrodzenia podstawowego oraz Wynagrodzenia za potencjał zysku;
prawa Spółki do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony z faktur dokumentujących Wynagrodzenie podstawowe oraz Wynagrodzenie za potencjał zysku.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, aby można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części, zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem zbycia, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak już powyżej wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników. Przy tym punktem odniesienia jest tutaj rola jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim, w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Odnosząc przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego do przywołanych przepisów prawa oraz orzecznictwa TSUE wskazać należy, że przedmiotem przeniesienia części majątku Wnioskodawcy do Spółki nie będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Zauważyć należy, że Producent nie podjął formalnej uchwały ani innego formalnego aktu korporacyjnego o wyodrębnieniu działalności zakupowej oraz obszaru do spraw organizacji transportu. W ramach struktury organizacyjnej, przede wszystkim w celu określenia relacji pomiędzy poszczególnymi pracownikami, poza innymi komórkami merytorycznymi, wyszczególniono komórkę związaną z zakupem surowca, jak i komórkę logistyki (określane łącznie jako: „komórki”). Przeniesieniu do Spółki podlegać będzie całość pracowników przypisanych do komórki odpowiedzialnej za zakup surowca oraz część pracowników komórki logistyki. Ponadto funkcjonowanie komórek nie jest możliwe bez wsparcia pozostałych struktur przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Powyższe okoliczności wskazują jednoznacznie, że funkcje logistyczna i zakupowa, mające być przedmiotem transakcji między Producentem a Spółką, nie zostały wyodrębnione organizacyjnie oraz funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Oznacza to, że komórki, w ramach przypisanych im funkcji zakupowej oraz logistycznej, nie posiadają zdolności do samodzielnego działania poza strukturami przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Jak podał ponadto Wnioskodawca, dla działalności zakupowej oraz organizacji transportu: nie prowadzi wyodrębnionych ksiąg rachunkowych; nie wyodrębnia aktywów i pasywów, w tym należności i zobowiązań (Producent nie prowadzi takiego systemu rejestracji zdarzeń gospodarczych, w którym następuje odrębne, bezpośrednie przypisywanie należności i zobowiązań dla tego obszaru działalności); nie opracowuje odrębnego rachunku przepływów pieniężnych, bilansu czy rachunku zysków i strat (Producent przypisuje do komórek jedynie koszty funkcjonowania ich działalności, opierając się na ewidencji prowadzonej według miejsc powstawania kosztów). Ponadto Producent nie przypisuje: kosztów nabytego surowca do komórki zakupowej; jakichkolwiek przychodów do obu komórek, w szczególności przychodów ze sprzedaży surowca czy też z tytułu świadczenia usług logistycznych. Komórki nie dysponują oddzielnymi budżetami (poza kontrolą kosztów, wynikającą z ich ewidencji). Komórki nie dysponują odrębnymi rachunkami bankowymi ani subkontami, jak również nie są do nich przypisane odrębne środki pieniężne. Zatem powyższe okoliczności wskazują jednoznacznie, że funkcje zakupowa i logistyczna, mające być przedmiotem przejęcia przez Spółkę, nie są zorganizowane finansowo w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Wobec powyższego Wynagrodzenie podstawowe, gdy Spółka nabędzie od Producenta wyposażenie biurowe oraz samochody służbowe, będzie stanowiło odpłatność za nabycie składników majątkowych, związanych z funkcjami zakupową oraz logistyczną realizowanymi w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Przedmiotem planowanej transakcji będą składniki majątkowe, które nie są wyodrębnione na płaszczyźnie organizacyjnej ani finansowej, ani nie stanowią zespołu takich składników majątkowych, które mogłyby funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze. Zatem te składniki majątkowe nie mogą zostać uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, zdefiniowaną w art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym czynność taka, skoro nie stanowi transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie będzie korzystała z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. W przedstawionej we wniosku sprawie będzie miała miejsce dostawa wskazanych składników majątkowych, która będzie dokonana w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Producent wskazał ponadto w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, że wraz ze Spółką planują określić dodatkowe wynagrodzenie za pozyskanie przez Spółkę możliwości generowania zysków w związku z przejęciem powyższych funkcji, w formie tzw. opłaty z tytułu transferu potencjału zysku. Wynagrodzenie za potencjał zysku będzie zdeterminowane następującymi okolicznościami:

Spółka obsługiwać będzie dotychczas zawarte przez Producenta umowy na zakup surowca (Spółka stanie się stroną tych umów i będzie miała obowiązek, jak i prawo realizacji zakupu surowca na warunkach wynikających z dotychczas obowiązujących kontraktów);
Spółka przejmie pracowników odpowiedzialnych u Producenta za zakup surowca oraz część pracowników odpowiedzialnych za organizację transportu – Spółka i Producent solidarnie odpowiadać będą za zobowiązania wynikające ze stosunków pracy (zawartych przez Producenta), powstałe przed dniem przekazania części zakładu pracy nowemu pracodawcy;
Producent umożliwi Spółce korzystanie z jego historii zakupowej, istniejącej w ramach systemu przetargowego prowadzonego przez Lasy Państwowe – historia ta ma wpływ na pozycję Spółki w przetargach i na możliwość dokonywania przez Spółkę odpowiedniej ilości zakupów;
Spółka przejmie możliwość sprzedaży surowca na rzecz udziałowców, co oznacza przejęcie od Producenta potencjału do generowania zysku na takiej sprzedaży;
Spółka ponosić będzie ograniczone ryzyka, mając zapewniony rynek zbytu surowca na rzecz udziałowców.

Wobec powyższego niezbędne jest określenie z jaką czynnością – na gruncie przepisów ustawy o VAT – jest związane Wynagrodzenie za potencjał zysku. Nie będzie to z pewnością dostawa towarów zdefiniowana w art. 7 ustawy. Natomiast jak wynika z regulacji zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu, w tym m.in. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Należy jednocześnie zauważyć, że z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, czyli w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni związek. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności za świadczenie usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia, odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść.

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że w celu przejęcia funkcji zakupowej i logistycznej od Producenta, Spółka nabędzie za odpłatnością zarówno składniki materialne (wyposażenie biurowe i samochody służbowe; odpłatność w postaci Wynagrodzenia podstawowego), jak i wartości niematerialne i prawne wskazane powyżej (Spółka stanie się stroną umów na zakup surowca w miejsce Producenta, przejmie pracowników i będzie solidarnie odpowiadać za zobowiązania ze stosunku pracy, skorzysta z historii zakupowej Producenta, będzie miała zapewnionych odbiorców surowca w postaci udziałowców Spółki). W przypadku wskazanego nabycia wartości niematerialnych i prawnych odpłatnością będzie Wynagrodzenie za potencjał zysku, co wskazuje jednoznacznie, że będą spełnione wszystkie warunki do uznania takiej czynności, realizowanej pomiędzy Producentem a Spółką, za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Reasumując należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania VAT Wynagrodzenia podstawowego z tytułu dostawy towarów (wyposażenie biurowe i samochody służbowe) oraz Wynagrodzenia za potencjał zysku z tytułu odpłatnego świadczenia usług (przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Tym samym stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Z kolei w kwestii odliczenia podatku art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że Spółka zamierza wykorzystywać przedmiot nabycia w ramach planowanej transakcji do czynności dających pełne prawo do odliczenia VAT. Przejęcie funkcji sprzedażowej i logistycznej przez Spółkę nastąpi po zarejestrowaniu Zainteresowanego jako podatnika VAT czynnego. W tej sytuacji Zainteresowanemu będzie przysługiwało  na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy  prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktury (faktur) otrzymanych od Wnioskodawcy, dokumentujących Wynagrodzenie podstawowe oraz Wynagrodzenie za potencjał zysku, z tytułu opisanej we wniosku dostawy towarów i usług, z uwzględnieniem ograniczeń przy odliczeniu VAT dla samochodów osobowych, o których mowa w art. 86a ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja w zakresie podatku od towarów i usług dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Odnosząc się do faktu, że na poparcie własnej argumentacji Wnioskodawca powołał się na funkcjonujące w obrocie prawnym interpretacje indywidualne, Organ pragnie zauważyć, że zostały one wydana w indywidualnych sprawach i odnoszą się wyłącznie do okoliczności przedstawionych w inicjujących tę sprawę wnioskach. Podkreślenia w tym miejscu bowiem wymaga, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podmiotów w wyniku rozstrzygnięć, dotyczących konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Interpretacje indywidulane nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym;
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązują-cego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin