2021.05.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.137.2021.2.SL
z 4 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2021 r. (data wpływu 9 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2021 r. (data wpływu 15 kwietnia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 kwietnia 2021 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.137.2021.1.SL (doręczone w dniu 9 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania otrzymanego dofinansowania w celu realizacji Projektu „(…)” – jest nieprawidłowe,

prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu nakładów poniesionych na montaż instalacji OZE - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanego dofinansowania w celu realizacji Projektu „(…)” oraz prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu nakładów poniesionych na montaż instalacji OZE.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 kwietnia 2021 r. (data wpływu 15 kwietnia 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 kwietnia 2021 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.137.2021.1.SL (doręczone w dniu 9 kwietnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina (...) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina wykonuje zadania publiczne własne oraz zlecone z zakresu administracji rządowej. Wykonując wskazane zadania Gmina działa zarówno w charakterze organu władzy publicznej, jak i na podstawie stosunków o charakterze cywilnoprawnym, stanowiących co do zasady działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Gmina zawarła umowę nr (…) o dofinansowanie Projektu „(…)” współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi Priorytetowej IV „Przejście na gospodarkę niskoemisyjną” Działanie 4.1. „Odnawialne Źródła Energii (OZE)” Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020.

Celem Projektu jest promocja wśród mieszkańców gminy rozwiązań związanych z Odnawialnymi Źródłami Energii.

Zaplanowane w ramach Projektu działania przyczynią się do poprawy środowiska naturalnego oraz podniesienia oszczędności energii w budynkach mieszkalnych na terenie gminy.

I etap realizacji Projektu zakończono w 2020 r. II etap po podpisaniu stosownego aneksu do umowy planuje się zakończyć do 30 czerwca 2021 r.

Gminie zostanie przekazane dofinansowanie w kwocie nieprzekraczającej 4 714 554,51 PLN (słownie: cztery miliony siedemset czternaście tysięcy pięćset pięćdziesiąt cztery złote 51/100) na wyodrębniony rachunek bankowy. Dofinansowanie to będzie stanowić nie więcej niż 80,00% kwoty całkowitych wydatków kwalifikowalnych Projektu.

Całkowita wartość Projektu wynosi 6 396 561,44 PLN, całkowite wydatki kwalifikowalne Projektu wynoszą 5 893 193,14 PLN, pozostała kwota 1 682 006,93 PLN, w tym wydatki kwalifikowalne: 1 178 638,63 PLN stanowić będzie wkład własny (wpłaty mieszkańców biorących udział w Projekcie i środki z budżetu gminy).

W ramach Projektu wykonana zostanie kompleksowa usługa montażu indywidualnych zestawów OZE, w skład których mogą wchodzić: instalacje fotowoltaiczne, kolektory słoneczne i inne. Zestaw będzie montowany na budynku mieszkalnym stanowiącym własność mieszkańca gminy biorącego udział w Projekcie na podstawie indywidualnie zawartej umowy. Budynki biorące udział w Projekcie są objęte społecznym programem mieszkaniowym.

Instalacje będą montowane na jednorodzinnych budynkach mieszkalnych lub lokalach mieszkalnych nieprzekraczających 300 i 150 m². W trakcie realizacji inwestycji możliwe będzie wystąpienie sytuacji, gdy wykonanie instalacji w bryle budynku mieszkalnego będzie niemożliwe do zrealizowania wówczas urządzenia zostaną zamontowane na budynkach gospodarczych lub na konstrukcji umieszczonej na gruncie działek poszczególnych właścicieli nieruchomości. W przypadku przekroczenia metrażu budynków mieszkalnych czy lokali Gmina dokona instalacji zestawu OZE i policzy 8 % podatku VAT tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni.

Mieszkaniec użyczy gminie, na czas określony w zawartej z gminą umowie, do bezpłatnego korzystania z części nieruchomości, która ma zostać wyposażona w Zestaw OZE, w tym: części dachu/ ściany/gruntu o odpowiedniej powierzchni dla montażu oraz części wewnętrznej budynku niezbędnej do zamontowania pozostałej części Zestawu OZE przez okres trwania tej umowy. Ponadto mieszkańcy oświadczają, że instalacja będzie wykorzystywana tylko na potrzeby socjalno-bytowe domowników. Zgodnie z umowami mieszkańcy gminy w zamian za montaż, instalację oraz późniejsze przekazanie zobowiązali się do zwrotu Gminie określonej części kosztów zainstalowania Zestawów OZE, a także wszystkich innych kosztów niekwalifikowalnych oraz pozostałych kosztów, których wartość realizacji okazałaby się wyższa niż założone w kosztorysie Projektu. W cenie świadczonych usług (dostarczonych towarów) na rzecz mieszkańców uwzględnia się 20% całkowitej wartości dostawy i montażu indywidualnego Zestawu OZE oraz 100% kosztów niekwalifikowalnych związanych z realizacją umowy na jego nieruchomości. Otrzymując od mieszkańców środki na pokrycie powyższych wydatków, Gmina rozliczy VAT z powyższego tytułu.

Wyboru wykonawcy usług montażu instalacji OZE dokona wyłącznie Gmina w oparciu o przepisy ustawy Prawo Zamówień Publicznych. Umowy na montaż instalacji zostaną zawarte pomiędzy Gminą a Wykonawcami.

Faktury VAT dokumentujące montaż instalacji OZE zostaną wystawione na Gminę przez podmioty trzecie za roboty związane z wykonaniem instalacji cieplnych, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych (montaż instalacji solarnych i pomp ciepła), roboty związane z wykonaniem pozostałych instalacji elektrycznych (montaż paneli fotowoltaicznych).

Gmina dokonała odliczeń podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości od wydatków zrealizowanych w I etapie Projektu (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Administracji Skarbowej Nr (…)).

Na realizację I etapu Projektu Gmina otrzymała dotację w łącznej wysokości 2 733 189,92 zł, z tego jako refundację poniesionych kosztów - 74 085,33 zł oraz jako zaliczkę kwotę - 2 659 104,59 zł. Od otrzymanej dotacji Gmina zapłaciła podatek VAT należny w łącznej wysokości 218 655,20 zł. Zgodnie z podpisanym aneksem Nr (…) do wykorzystania w II etapie pozostała kwota 1 984 364,59 zł.

Otrzymana dotacja pokrywa koszty wytworzenia i montażu infrastruktury, której dotyczy Projekt. W ramach realizacji Projektu Gmina nie będzie dokonywała dostawy bowiem wytworzona i zamontowana instalacja będzie własnością Gminy od dnia podpisania umów z uczestnikami projektu (właścicielami nieruchomości) do zakończenia 5-letniego okresu trwałości projektu.

W związku z zamontowaną infrastrukturą, Gmina będzie świadczyła usługę serwisową instalacji OZE. Koszty usługi serwisowej będą ponoszone przez mieszkańca. Wysokość wynagrodzenia za usługę serwisową zostanie ustalona w sposób ryczałtowy.

Otrzymane dofinansowanie jest przeznaczone na pokrycie wydatków (kosztów) związanych z realizacją projektu, a w jego ramach na wykonanie określonych usług.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał następujące informacje:

Otrzymane dofinansowanie Gmina może przeznaczyć tylko na ściśle określony cel związany z projektem i przewidziany w zatwierdzonym budżecie projektu. Otrzymanego dofinansowania Gmina nie może przeznaczyć na ogólną działalność.

Realizacja projektu uzależniona jest od otrzymanego dofinansowania. Bez dotacji projekt nie byłby realizowany.

Maksymalny poziom dofinansowania jest ściśle określony w regulaminie konkursu, natomiast wysokość dofinansowania określona została w umowie o dofinansowanie. Kalkulacja wysokości dofinansowania przedstawiona została we wniosku aplikacyjnym. Jest ona pochodną poziomu dofinansowania (80%) w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych projektu, które wprost uzależnione są od ilości instalacji przewidzianych do montażu w ramach projektu. We wniosku aplikacyjnym zaplanowano określoną ilość instalacji o określonym koszcie i na tej podstawie wyliczono dofinansowanie.

Jeżeli przedmiotowy projekt nie byłby dofinansowany to byłoby równoznaczne z tym, że nie byłby realizowany. Dlatego brak dofinansowania nie wpływa na wysokość wkładu własnego. Natomiast, jeżeli wysokość kosztów inwestycyjnych przekroczyłaby wartość założonych kosztów kwalifikowanych to powstała nadwyżka zwiększałaby wartość wkładu własnego mieszkańców.

W ramach projektu z dofinansowania pokryte zostaną wydatki związane bezpośrednio z zakupem i montażem instalacji OZE oraz wydatki na: studium wykonalności, inspektora nadzoru, zarządzanie projektem, usługi doradcze przygotowania przetargu, promocję projektu, utworzenie platformy internetowej.

W ramach projektu nie jest przewidziany montaż instalacji OZE na budynkach będących własnością gminy, dlatego wkład własny Gminy nie jest przewidziany. Co do zasady całość wydatków w ramach projektu poza dofinansowaniem powinna znaleźć pokrycie we wniesionym wkładzie własnym mieszkańców.

W przypadku nie zrealizowania zadania w przewidzianym we wniosku aplikacyjnym zakresie Gmina będzie zobowiązana do zwrotu dofinansowania.

Sytuacja taka jest jednak niemożliwa, ponieważ realizacja zadania na bieżąco monitorowana jest przez Instytucję Zarządzającą, a środki otrzymane w ramach dotacji rozliczane zgodnie z poniesionymi wydatkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dotacja stanowiąca dofinansowanie kosztów realizacji Projektu wchodzi do podstawy opodatkowania podatkiem VAT czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT świadczonych przez Gminę?
Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu nakładów poniesionych na montaż instalacji OZE?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Otrzymana dotacja stanowiąca dofinansowanie do kosztów realizacji Projektu nie będzie wchodziła do podstawy opodatkowania podatkiem VAT czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT świadczonych przez Gminę.

Ad. 2. Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu nakładów poniesionych w związku z realizacją Projektu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad. 1. W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towaru i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie natomiast z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, jest wszystko to, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającym bezpośrednio wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Aby dotacja mogła stanowić podstawę opodatkowania VAT, konieczne jest łączne wystąpienie następujących przesłanek:

dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług,
otrzymanie dotacji,
związek między otrzymaną dotacją a ceną dostarczonych towarów lub świadczonych przez podatnika usług.

Dotacje, których nie można przyporządkować do konkretnych czynności podlegających opodatkowaniu VAT, a których celem jest sfinansowanie ogólnych kosztów przedsięwzięcia, nie stanowi zapłaty w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

W ocenie wnioskodawcy w przedstawionej sytuacji Gmina nie zrealizuje dostawy towarów, której można przypisać związek z otrzymanym przez Gminę dofinansowaniem. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w przedstawionej sytuacji nie dojdzie do przeniesienia takiego prawa - po zakończeniu inwestycji, w okresie trwałości Projektu zamontowana instalacja OZE pozostanie własnością Gminy. W konsekwencji mimo, iż Gmina otrzyma dotację to nie świadczy dostawy towarów, z którą można ją powiązać, co oznacza, że nie wystąpią w tym zakresie przesłanki do ujęcia dotacji w podstawie opodatkowania.

Naczelny Sąd Administracyjny dokonując wykładni art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) w świetle orzecznictwa ETS (wyroku C-184/00) przyjął, że kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi stwierdzenie, że dotacja jest dokonywana w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i podkreślił, że opodatkowaniu podlegają jedynie przedmiotowe dotacje do ceny sprzedaży (u dostawcy towarów lub usługi), nie podlegają natomiast opodatkowaniu dotacje do ceny zakupu (u nabywcy towarów lub usługi). W efekcie przyjął, że dofinansowania otrzymanego przez podatnika, które jest przeznaczone na pokrycie wydatków (kosztów) związanych z realizacją projektu, a w jego ramach na wykonanie określonych usług, nie można uznać za mające bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych w ramach tego projektu. NSA uwzględnił skargi kasacyjne podatników i uchylił zaskarżone wyroki WSA, a także interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Ad. 2. Na podstawie umów cywilnoprawnych (o wzajemnych zobowiązaniach), mieszkańcy biorący udział w Projekcie będą dokonywali wpłat, które będą stanowić podstawę opodatkowania. Pomiędzy świadczeniem, do którego zobowiązała się Gmina i wpłatą przekazywaną przez mieszkańców, będzie istniał bezpośredni związek - wykonana zostanie czynność opodatkowana, za którą zostanie otrzymane wynagrodzenie. Gmina będzie więc działała jako podatnik VAT, dokonujący świadczenia usług za wynagrodzeniem. W świetle okoliczności przedstawionych w opisie Gmina poniesie szereg wydatków. Wydatki te związane będą z montażem instalacji OZE, przy użyciu których Gmina będzie świadczyć usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji należy uznać, że nabyte przez Gminę towary i usługi związane z montażem instalacji OZE, będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych VAT.

Również liczne interpretacje indywidualne potwierdzają stanowisko Wnioskodawcy o możliwości odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego wynikającego z tytułu wydatków poniesionych w związku z montażem instalacji OZE.

Reasumując, w naszej ocenie w przedstawionej sytuacji w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją Projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

nieprawidłowe w zakresie opodatkowania otrzymanego dofinansowania w celu realizacji Projektu „(…)”,

prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu nakładów poniesionych na montaż instalacji OZE.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Ponadto stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina (...) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina wykonuje zadania publiczne własne oraz zlecone z zakresu administracji rządowej. Wykonując wskazane zadania Gmina działa zarówno w charakterze organu władzy publicznej, jak i na podstawie stosunków o charakterze cywilnoprawnym, stanowiących co do zasady działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Gmina zawarła umowę o dofinansowanie Projektu „...” współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi Priorytetowej IV „Przejście na gospodarkę niskoemisyjną” Działanie 4.1. „Odnawialne Źródła Energii (OZE)” Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020. I etap realizacji Projektu zakończono w 2020 r. II etap po podpisaniu stosownego aneksu do umowy planuje się zakończyć do 30 czerwca 2021 r.

Mieszkaniec użyczy gminie, na czas określony w zawartej z gminą umowie, do bezpłatnego korzystania z części nieruchomości, która ma zostać wyposażona w Zestaw OZE, w tym: części dachu/ściany/gruntu o odpowiedniej powierzchni dla montażu oraz części wewnętrznej budynku niezbędnej do zamontowania pozostałej części Zestawu OZE przez okres trwania tej umowy. Ponadto mieszkańcy oświadczają, że instalacja będzie wykorzystywana tylko na potrzeby socjalno-bytowe domowników. Zgodnie z umowami mieszkańcy gminy w zamian za montaż, instalację oraz późniejsze przekazanie zobowiązali się do zwrotu Gminie określonej części kosztów zainstalowania Zestawów OZE, a także wszystkich innych kosztów niekwalifikowalnych oraz pozostałych kosztów, których wartość realizacji okazałaby się wyższa niż założone w kosztorysie Projektu. W cenie świadczonych usług (dostarczonych towarów) na rzecz mieszkańców uwzględnia się 20% całkowitej wartości dostawy i montażu indywidualnego Zestawu OZE oraz 100% kosztów niekwalifikowalnych związanych z realizacją umowy na jego nieruchomości. Otrzymując od mieszkańców środki na pokrycie powyższych wydatków, Gmina rozliczy VAT z powyższego tytułu.

W związku z zamontowaną infrastrukturą, Gmina będzie świadczyła usługę serwisową instalacji OZE Koszty usługi serwisowej będą ponoszone przez mieszkańca. Wysokość wynagrodzenia za usługę serwisową zostanie ustalona w sposób ryczałtowy.

Otrzymane dofinansowanie jest przeznaczone na pokrycie wydatków (kosztów) związanych z realizacją projektu, a w jego ramach na wykonanie określonych usług.

Realizacja projektu uzależniona jest od otrzymanego dofinansowania. Bez dotacji projekt nie byłby realizowany.

W przypadku nie zrealizowania zadania w przewidzianym we wniosku aplikacyjnym zakresie Gmina będzie zobowiązana do zwrotu dofinansowania.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, czy Gmina powinna opodatkować otrzymaną dotację podatkiem od towarów i usług

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w rozpatrywanej sprawie będą występowały skonkretyzowane świadczenia, które będą wykonane między dwiema stronami umowy, tj. między Gminą (wybudowanie instalacji OZE na nieruchomościach), a mieszkańcami, którzy zobowiążą się do zapłaty wkładu własnego za to świadczenie. Gmina zawarła indywidualne umowy z poszczególnymi mieszkańcami, w ramach których mieszkańcy gminy w zamian za montaż, instalację oraz późniejsze przekazanie zobowiązali się do zwrotu Gminie określonej części kosztów zainstalowania zestawów OZE, a także wszystkich innych kosztów niekwalifikowalnych oraz pozostałych kosztów, których wartość realizacji okazałaby się wyższa niż założone w kosztorysie Projektu.

Wobec powyższego wystąpi bezpośredni związek (ekwiwalentność) pomiędzy świadczeniem Gminy, a płatnościami wnoszonymi przez mieszkańców. Z uwagi na zaistnienie bezpośredniego związku pomiędzy otrzymanymi wpłatami a zindywidualizowanymi świadczeniami na rzecz mieszkańców należy stwierdzić, że usługi montażu instalacji OZE, które wykona Gmina w zamian za otrzymane wpłaty od mieszkańców, będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przepis art. 29a ust. 1 ustawy jest odpowiednikiem art. 73 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd v. Commisioners of Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można – i należy – potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

W opinii tut. Organu, przekazane dla Wnioskodawcy środki w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 na realizację ww. projektu, który polega na wybudowaniu instalacji odnawialnych źródeł energii na nieruchomościach mieszkańców Gminy, należy uznać za środki otrzymane od osoby trzeciej (dotacje, subwencje lub dopłaty o podobnym charakterze), które mają bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług.

Jak wskazano we wniosku, realizacja projektu dofinansowana jest dotacją. Zgodnie z założeniami programu dofinansowanie wynosi 80% kosztów kwalifikowanych projektu, które wprost uzależnione są od ilości instalacji przewidzianych do montażu w ramach projektu. We wniosku aplikacyjnym zaplanowano określoną ilość instalacji o określonym koszcie i na tej podstawie wyliczono dofinansowanie.

W świetle powyższego należy uznać, że kwota obowiązkowej wpłaty ostatecznego odbiorcy świadczenia, tj. mieszkańca, z tytułu realizacji montażu instalacji odnawialnych źródeł energii, z uwagi na przyznane dofinansowanie, będzie niższa od kwoty, jaką Wnioskodawca musiałby żądać od mieszkańca, gdyby przedmiotowego dofinansowania nie było.

Jak wskazała Gmina, w przypadku nieotrzymania dofinansowania Wnioskodawca nie realizowałby Projektu. Realizacja Projektu uzależniona jest od otrzymanego dofinansowania. Brak dofinansowania spowodowałby, iż Projekt nie byłby realizowany.

Ponadto należy mieć na uwadze, że otrzymane dofinansowanie Gmina może przeznaczyć tylko na ściśle określony cel związany z projektem.

Tym samym uwzględniając w rozpatrywanej sprawie treść ww. art. 29a ust. 1 ustawy należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonych przez Gminę usług – wykonania montażu instalacji OZE, będzie nie tylko kwota należna w postaci wpłaty, którą uiszcza mieszkaniec biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację ww. projektu w części, w jakiej mają one bezpośredni wpływ na cenę świadczonych na rzecz mieszkańców usług, pomniejszone o kwotę podatku należnego.

W przedmiotowej sprawie otrzymane przez Gminę dofinansowanie na realizację projektu pn. „(…)” będzie miało bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu świadczenia usług, a zatem stanowić będzie zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej. W konsekwencji ww. dofinansowanie stanowić będzie podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy – i co do zasady – będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznano za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii, czy Gmina jest uprawniona do odliczenia pełnych kwot VAT naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Wyjaśnić należy, że przepisy art. 87 ustawy regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te umożliwiają otrzymanie przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Powyższe wynika z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę w związku z realizacją przedmiotowego Projektu w zakresie, w jakim będą dotyczyły realizacji Projektu na nieruchomościach mieszkańców, będą służyły Wnioskodawcy wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem, w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione.

W konsekwencji, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych związanych z zakupem i montażem Instalacji na nieruchomościach Mieszkańców. Przy czym prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem –nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin