Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.107.2021.2.ENB
z 5 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 6 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego do dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej na statku szkolno-badawczym – jest nieprawidłowe.

W dniu 1 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 6 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego do dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej na statku szkolno-badawczym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest pracownikiem A. zatrudnionym na statku szkolno-badawczym podnoszącym polską banderę na stanowisku 2 Mechanik. Statek jest statkiem szkolno-badawczym, posiadającym certyfikat statku specjalistycznego, uprawnionego do przewozu personelu specjalistycznego łącznie z pasażerami.

Zgodnie z „Marynarską Umową o Pracę” Wnioskodawca jest nieprzerwanie zatrudniony od 2018 r. na jednostce. Statek odbywa podróże do portów zagranicznych, pływa po wodach terytorialnych innych państw oraz wodach międzynarodowych. W związku z wprowadzonymi zmianami w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawie o pracy na morzu, mającymi zastosowanie do dochodów osiągniętych w 2019 r., Wnioskodawca otrzymał od A. (armatora) zaświadczenie umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego. Zaświadczenie to zawiera wszystkie dane Wnioskodawcy, ilość przepracowanych dni w liczbie 365, dochód za rok 2019 oraz kwotę zaliczek na poczet podatku dochodowego. Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że jest marynarzem w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2019 r., poz. 1889 i 2197) i posiada marynarską umowę o pracę na czas nieokreślony.

Wnioskodawca posiada obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej, posiada Polski dowód osobisty potwierdzający polskie obywatelstwo.

Statek wskazany we wniosku jest statkiem morskim. Statek z racji swojego charakteru był wykorzystywany do celów szkoleniowo-badawczych. Z uwagi na fakt, że posiada certyfikat statku specjalistycznego pozwalający na przewóz dodatkowo do 39 osób personelu specjalistycznego w tym pasażerów w roku 2019 przewoził poza załogą: studentów, personel naukowo badawczy oraz osoby postronne (typowych pasażerów) opłacających pojedyncze podróże np. do portu F. (Niemcy). Podróże odbywały się po wodach międzynarodowych, zewnętrznych, wewnętrznych wodach terytorialnych takich państw jak Dania, Szwecja, Niemcy.

Statek w roku 2019 był eksploatowany w żegludze międzynarodowej w rozumieniu art. 5a pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W 2019 r. Wnioskodawca przepracował więcej niż 183 dni, co potwierdza zaświadczenie od armatora.

Wnioskodawca nie składał do urzędu skarbowego zaświadczenia od armatora, o którym mowa w art. 85 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu. Z uwagi na niejasności w ustawie Wnioskodawca rozliczył PIT opłacając cały podatek dochodowy.

Po analizie treści wniosku, mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tut. organowi i treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa przyjęto, że intencją Wnioskodawcy było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy Wnioskodawca uzyskujący w 2019 r. dochody z pracy wykonywanej na statku może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, statek spełnia wszystkie warunki, aby pracownik statku był zwolniony z podatku dochodowego. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi ogólnikowe sformułowanie zawarte w ustawie nie uwzględniające wszystkich typów jednostek i ich charakteru działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Niemniej jednak, mając na względzie art. 4a ustawy, ocena czy osoba fizyczna podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca jest pracownikiem A. zatrudnionym na statku szkolno-badawczym podnoszącym polską banderę na stanowisku 2 Mechanik. Statek jest statkiem szkolno-badawczym, posiadającym certyfikat statku specjalistycznego, uprawnionego do przewozu personelu specjalistycznego łącznie z pasażerami.

Zgodnie z „Marynarską Umową o Pracę” Wnioskodawca jest nieprzerwanie zatrudniony od 1 sierpnia 2018 r. na jednostce. Statek odbywa podróże do portów zagranicznych, pływa po wodach terytorialnych innych państw oraz wodach międzynarodowych. W związku z wprowadzonymi zmianami w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawie o pracy na morzu, mającymi zastosowanie do dochodów osiągniętych w 2019 r., Wnioskodawca otrzymał od A. (armatora) zaświadczenie umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego. Zaświadczenie to zawiera wszystkie dane Wnioskodawcy, ilość przepracowanych dni w liczbie 365, dochód za rok 2019 oraz kwotę zaliczek na poczet podatku dochodowego. Ponadto w przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wyjaśnił, że jest marynarzem w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1889 i 2197) i posiada marynarską umowę o pracę na czas nieokreślony.

Wnioskodawca posiada obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej, posiada Polski dowód osobisty potwierdzający polskie obywatelstwo.

Statek wskazany we wniosku jest statkiem morskim. Statek z racji swojego charakteru był wykorzystywany do celów szkoleniowo-badawczych. Z uwagi na fakt, że posiada certyfikat statku specjalistycznego pozwalający na przewóz dodatkowo do 39 osób personelu specjalistycznego w tym pasażerów w roku 2019 przewoził poza załogą: studentów, personel naukowo badawczy oraz osoby postronne (typowych pasażerów) opłacających pojedyncze podróże np. do portu F. (Niemcy). Podróże odbywały się po wodach międzynarodowych, zewnętrznych, wewnętrznych wodach terytorialnych takich państw jak Dania, Szwecja, Niemcy.

Statek w roku 2019 był eksploatowany w żegludze międzynarodowej w rozumieniu art. 5a pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W 2019 r. Wnioskodawca przepracował więcej niż 183 dni, co potwierdza zaświadczenie od armatora.

Wnioskodawca nie składał do urzędu skarbowego zaświadczenia od armatora, o którym mowa w art. 85 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu. Z uwagi na niejasności w ustawie Wnioskodawca rozliczył PIT opłacając cały podatek dochodowy.

W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku dochodowym w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r., wolne od podatku są dochody marynarzy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, uzyskane z tytułu pracy na statkach morskich podnoszących banderę państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego używanych do przewozu ładunku lub pasażerów w żegludze międzynarodowej, jeżeli była ona w danym roku podatkowym wykonywana łącznie przez okres co najmniej 183 dni, z wyjątkiem pracy wykonywanej na:

1. holownikach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez holownik w ciągu roku stanowił przewóz ładunku lub pasażerów drogą morską,
2. pogłębiarkach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez pogłębiarkę w ciągu roku stanowił przewóz wydobytego materiału drogą morską

Na podstawie art. 21 ust. 35 tej ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 23c, ma zastosowanie pod warunkiem złożenia urzędowi skarbowemu, o którym mowa w art. 45 ust. 1b, nie później niż przed upływem terminu określonego w art. 45 ust. 1:

1. w przypadku pracy na statku podnoszącym polską banderę - zaświadczenia, o którym mowa w art. 85 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu;
2. w przypadku pracy na statku podnoszącym inną, niż polska, banderę - zaświadczenia armatora lub agencji zatrudnienia, o której mowa w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, zawierającego:
   
   1. imię i nazwisko marynarza, jego adres zamieszkania i numer PESEL, a w przypadku jego braku - numer dokumentu potwierdzającego tożsamość,
      
   2. informację o liczbie dni przepracowanych w roku na statku spełniającym wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 23c, przez marynarza, którego dotyczy zaświadczenie, z podaniem okresów zatrudnienia, nazwy i bandery statku,
      
   3. informację o kwocie przychodu marynarza z tytułu pracy u armatora,
      
   4. informacje dotyczące armatora obejmujące:
      
      1. imię i nazwisko lub nazwę,
         
      2. adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby,
         
      3. numer identyfikacji podatkowej lub zagraniczny numer identyfikacyjny podatnika,
         
      4. formę prawną.
         

W myśl natomiast art. 21 ust. 35b ustawy, do okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 23c, zalicza się okres:

1. podróży do miejsca rozpoczęcia pracy na statku, liczony wraz z dniem rozpoczęcia podróży z miejsca zamieszkania lub innego miejsca wskazanego w marynarskiej umowie o pracę, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, do dnia rozpoczęcia pracy na statku, a w przypadku statków obsługiwanych przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku - jeden dzień przy każdorazowej zmianie załogi;
   
2. podróży z miejsca zakończenia pracy na statku, liczony wraz z dniem zakończenia pracy na statku, do dnia zakończenia podróży w miejscu zamieszkania lub innym miejscu wskazanym w marynarskiej umowie o pracę, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, a w przypadku statków obsługiwanych przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku - jeden dzień przy każdorazowej zmianie załogi;
   
3. repatriacji i oczekiwania na repatriację w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu - w przypadku gdy na podstawie przepisów dotyczących kosztów ponoszenia repatriacji armator jest obowiązany do ponoszenia tych kosztów;
   
4. pobierania zasiłku chorobowego lub zasiłku macierzyńskiego oraz okresy niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy lub choroby, które miały miejsce w okresie zatrudnienia na statku, określone w zaświadczeniach lekarskich;
   
5. szkolenia lub przeszkolenia w jednostkach edukacyjnych, prowadzących szkolenia zgodnie z wymogami Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, sporządzonej w Londynie dnia 7 lipca 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. poz. 201 i 202, z 1999 r. poz. 286, z 2013 r. poz. 1092, z 2018 poz. 1866 i 2088 oraz z 2019 r. poz. 103);
   
6. szkolenia lub przeszkolenia innego niż wskazane w pkt 5, na które marynarz został skierowany przez armatora, a obowiązek odbycia tego szkolenia lub przeszkolenia wynika z odrębnych przepisów;
   
7. urlopu wypoczynkowego lub okolicznościowego, jeżeli marynarska umowa o pracę, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, przewiduje jego uzyskanie;
   
8. wolnego od pracy pobytu na lądzie, udzielonego na podstawie przepisów dotyczących czasu pracy marynarzy, bezpośrednio po czasie pracy na statku obsługiwanym przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku;
   
9. urlopu wyrównawczego, o którym mowa w art. 56 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu.
   

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 35c ustawy, okresy, o których mowa w ust. 35b, ustalane są na podstawie dokumentów przedłożonych przez marynarza.

Przez armatora, o którym mowa w ust. 35 i 35b, rozumie się armatora, o którym mowa w art. 11 ust. 1 lit. j Konwencji o pracy na morzu, przyjętej przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 845, z 2017 r. poz. 512 oraz z 2019 r. poz. 962) (art. 21 ust. 35d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o:

pkt 47a) marynarzu - oznacza to marynarza w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2019 r. poz. 1889 i 2197);

pkt 48) żegludze międzynarodowej - oznacza to żeglugę między:

1. portami polskimi a portami zagranicznymi, w tym także między portami polskimi, pod warunkiem że żegluga między portami polskimi jest częścią podróży morskiej do portu zagranicznego,
2. portami polskimi a miejscami przeznaczenia położonymi poza granicą polskiego morza terytorialnego,
3. portami zagranicznymi,
4. miejscami przeznaczenia położonymi poza granicą polskiego morza terytorialnego,
5. portami zagranicznymi a miejscami przeznaczenia położonymi poza granicą polskiego morza terytorialnego.

W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że dla zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest łączne spełnienie wszystkich przesłanek wskazanych przez ustawodawcę.

Podkreślenia wymaga również, że zwolnienia przedmiotowe są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Jednym z warunków koniecznych dla zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy, jest wykonywanie pracy na statkach używanych do przewozu ładunku lub pasażerów w żegludze międzynarodowej.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, mając na uwadze, że statek na którym Wnioskodawca wykonywał pracę był statkiem szkolno-badawczym, wykorzystywanym zgodnie z jego przeznaczeniem, do celów szkoleniowo-badawczych nie sposób uznać, iż statek na którym Wnioskodawca wykonywał pracę był używany do przewozu ładunków lub pasażerów w żegludze międzynarodowej. Co prawda Wnioskodawca wskazał, że oprócz załogi przewoził on studentów, personel naukowo-badawczy, czyli osoby szkolone i prowadzące badania oraz osoby opłacające pojedyncze podróże, np. do portu w Niemczech, to jednak okoliczność odbywania pojedynczych przewozów nie uprawnia do twierdzenia, że statek ten był używany do przewozu pasażerów w rozumieniu analizowanego przepisu.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że dla zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy, niezbędne jest także złożenie stosownego zaświadczenia urzędowi skarbowemu, o którym mowa w art. 45 ust. 1b, nie później niż przed upływem terminu określonego w art. 45 ust. 1.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Z powyższego wynika, że zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie pod warunkiem złożenia urzędowi skarbowemu stosownego zaświadczenia, nie później niż przed upływem terminu określonego w art. 45 ust. 1, tj. przed dniem 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. W odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2019 r. zaświadczenie powinno zatem zostać złożone do dnia 30 kwietnia 2020 r. Tymczasem ze wskazanych we wniosku okoliczności wynika, iż Wnioskodawca nie złożył w wymaganym przepisami prawa terminie zaświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, uznać należy, że dochody Wnioskodawcy uzyskane w 2019 r. w związku z pracą wykonywaną na statku szkolno-badawczym nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przedstawionej we wniosku sytuacji nie zostały bowiem łącznie spełnione przesłanki uprawniające do skorzystania z ww. zwolnienia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.