Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.46.2021.2.IR
z 4 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2021 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 30 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą polskie obywatelstwo i polskim rezydentem podatkowym. Jest On żonaty. Żona Wnioskodawcy posiada podwójne obywatelstwo: polskie oraz filipińskie i jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca ma dwoje małoletnich dzieci pozostających na Jego utrzymaniu i Jego żony. Dzieci Wnioskodawcy również mają podwójne obywatelstwo – polskie i filipińskie. Od 2012 r., ma On podpisaną z żoną umowę o rozdzielności majątkowej. Od 2010 r. na podstawie wpisu do CEIDG Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą w zakresie usług doradczych – informatyka. Zgodnie z wpisem przeważająca działalność gospodarcza to: 62.02.Z Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki.

Wnioskodawca posiada w majątku prywatnym udziały oraz akcje w spółkach z siedzibą w Polsce i za granicą (Grupa). Jest On:

• jednym z udziałowców spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, w której posiada 32,35% udziałów (Spółka Matka), i która jest:
  • udziałowcem innej spółki z siedzibą w Polsce (z udziałem wynoszącym 51,07 %),
  • akcjonariuszem spółki z siedzibą w Stanach Zjednoczonych (z udziałem wynoszącym 100%),
    
  • udziałowcem spółki z siedzibą w Szwajcarii (z udziałem wynoszącym 100%), oraz
    
  • akcjonariuszem spółki z siedzibą na Filipinach (z udziałem wynoszącym 99,95%),
• jednym z udziałowców trzech innych spółek z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, w każdej z nich posiada po 33,33% udziałów, w tym w spółce, która jest udziałowcem Spółki Matki (z udziałem wynoszącym 2,94%),
• nominalnym właścicielem 1 akcji w spółce z siedzibą na Filipinach, co wynika z formalnych wymogów prawa Filipin, rzeczywistym właścicielem (ang. beneficial owner) tej akcji jest Spółka Matka,
• właścicielem 50% udziałów spółki kapitałowej z siedzibą w Singapurze – w przyszłości planowane jest przeniesienie własności udziałów w tej spółce na Spółkę Matkę.
  
  

Jednocześnie, Wnioskodawca jest członkiem zarządów spółek w Polsce oraz rad dyrektorów lub innych organów spółek zagranicznych, których rola i funkcje odpowiadają polskiemu zarządowi spółek.

Żona Wnioskodawcy jest właścicielem trzech nieruchomości o charakterze mieszkalnym, położonych w Polsce, z czego dwie są wynajmowane, a trzecia jest stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy i Jego najbliższej rodziny (Nieruchomość). Żona Wnioskodawcy posiada też polskie i zagraniczne akcje spółek giełdowych oraz inne papiery wartościowe (za pośrednictwem biur maklerskich i bankowości prywatnej) oraz lokaty na rachunkach bankowych w Polsce i za granicą.

Wnioskodawca osiąga dochody, w tym również premie za wyniki, z tytułu wykonywania przez Niego obowiązków członka zarządów i udział w pracach zarządów spółek kapitałowych z siedzibą w Polsce, natomiast nie osiąga dochodów z tytułu zasiadania w organach spółek zagranicznych. Wnioskodawca osiąga obecnie również dochody z działalności gospodarczej, natomiast nie uzyskuje obecnie dochodów z dywidend ani ze zbycia posiadanych udziałów lub akcji w spółkach.

Żona Wnioskodawcy osiąga dochody z najmu wymienionych wyżej dwóch nieruchomości o charakterze mieszkalnym, a także dochody ze wspomnianych wyżej akcji spółek giełdowych oraz innych papierów wartościowych i lokat – są to dywidendy i odsetki zarówno ze źródeł polskich, jak i zagranicznych, a także zyski kapitałowe ze sprzedaży papierów wartościowych.

Spółki polskie i zagraniczne, których współwłaścicielem bezpośrednio lub pośrednio jest Wnioskodawca, prowadzą działalność w zakresie szeroko rozumianej branży IT, w tym doradztwa w zakresie rozwiązań informatycznych.

Wartość rynkowa posiadanych przez Wnioskodawcę udziałów w spółkach polskich oraz udziałów i akcji w spółkach zagranicznych, a także akcji spółek giełdowych i innych papierów wartościowych posiadanych przez żonę Wnioskodawcy, przekracza łącznie kwotę 4 000 000 zł. W ramach międzynarodowej ekspansji prowadzonej działalności planowany jest wyjazd Wnioskodawcy do Singapuru. Miałby On kierować operacjami tamtejszej spółki z Grupy, pełniącej kluczową rolę w działalności na rynkach azjatyckich oraz odpowiadać za rozwój i wzmacnianie relacji biznesowych z kluczowymi klientami spółki singapurskiej.

Wnioskodawca zamierza wyjechać do Singapuru wraz z najbliższą rodziną – żoną i dziećmi.

Wyjazd planowany jest wstępnie w połowie 2021 r. Ze względu na potencjalne zagrożenie dla zdrowia, związane z bieżącym stanem epidemii koronawirusa SARS-CoV-2, prawdopodobne opóźnienia i ograniczenia w wydawaniu pozwoleń na pracę dla cudzoziemców w Singapurze oraz możliwe utrudnienia w międzynarodowym transporcie lotniczym lub inne przyczyny, plany te mogą ulec modyfikacji. Moment wyjazdu będzie silnie uzależniony m.in. od faktycznego terminu przyjęcia szczepionki na koronawirusa przez Wnioskodawcę i Jego żonę oraz dopasowany do terminów zakończenia i rozpoczęcia semestrów szkolnych w Polsce i Singapurze. Ze względu na planowaną długość wyjazdu, dzieci Wnioskodawcy będą uczęszczać do szkoły w Singapurze. Planowany pobyt Wnioskodawcy w Singapurze miałby trwać około dwóch lat, ale może ulec przedłużeniu w razie zaistnienia takiej potrzeby biznesowej. Wnioskodawca planuje zawiesić prowadzoną działalność gospodarczą na czas pobytu w Singapurze. W czasie pobytu Wnioskodawcy i Jego rodziny w Singapurze, nieruchomość nie będzie wynajmowana. Po zakończeniu pobytu w Singapurze, Wnioskodawca zamierza powrócić wraz z rodziną do Polski.

W piśmie z dnia 30 kwietnia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że przez cały 2021 r. wraz z rodziną będzie przebywać w Polsce. Według aktualnych planów, wyjazd do Singapuru miałby nastąpić w styczniu 2022 r. i potrwać około dwóch lat, pod warunkiem uzyskania do tego czasu pozwoleń na pobyt i pracę dla Wnioskodawcy oraz członków Jego rodziny, nad czym Wnioskodawca nie ma kontroli. W latach 2022-2023, większą część każdego z lat kalendarzowych Wnioskodawca wraz z rodziną zamierza spędzić w Singapurze.

Podczas pobytu w Singapurze, Wnioskodawca nadal będzie posiadał udziały w czterech spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, z siedzibą w Polsce oraz pobierał wynagrodzenia, wraz z premiami z tytułu pełnienia funkcji Członka Zarządu w tych spółkach. Zgodnie z obecnymi ustaleniami i przy aktualnym kursie wymiany polskiego złotego do dolara singapurskiego, przewidywana kwota wynagrodzeń uzyskiwanych w Polsce powinna generować ponad 50% ogólnej kwoty wynagrodzeń uzyskiwanych przez Wnioskodawcę. Dodatkowo, spółka singapurska będzie pokrywała koszty wynajmu domu lub mieszkania dla Wnioskodawcy i Jego rodziny, koszty czesnego za szkołę, do której będą uczęszczały dzieci Wnioskodawcy oraz koszty opieki zdrowotnej dla Wnioskodawcy i Jego rodziny.

Główny majątek Wnioskodawcy oraz Jego żony nadal będzie znajdował się w Polsce – zwłaszcza posiadane udziały w spółkach handlowych prawa polskiego, należących do grupy spółek. Wnioskodawca nadmienia, że zarządza międzynarodową grupą spółek i to się nie zmieni z chwilą Jego wyjazdu. Co istotne, znakomita większość pracowników i stałych współpracowników Grupy, tzn. ok. 800 osób spośród całkowitej liczby ponad 1 000 osób, to osoby zatrudnione i stale współpracujące z Grupą w Polsce. Wnioskodawca, jako udziałowiec i członek zarządów spółek Grupy, osobiście ponosi odpowiedzialność za losy ponad 800 osób zatrudnionych i stale współpracujących z Grupą w Polsce oraz ich rodzin.

Sp. z o.o., czyli główna spółka Grupy działająca w Polsce, w której Wnioskodawca posiada udziały, wygenerowała w 2020 r. ponad 183 miliony złotych przychodów, z czego ponad 70% pochodziło z eksportu usług informatycznych za granicę. Grupa płaci gros podatków w Polsce. Przychody Grupy, a w szczególności Sp. z o.o., systematycznie rosną. Rosną też wypracowywane przez tę spółkę zyski – według wstępnych szacunków, zysk netto za rok 2020 powinien wynieść ok. 15 milionów złotych.

Ponadto, Wnioskodawca posiada i dalej będzie posiadał w Polsce dwa osobiste rachunki bankowe oraz jeden związany z prowadzoną jednoosobową działalnością gospodarczą, które są wykorzystywane do gromadzenia oszczędności Wnioskodawcy. Pomimo planowanego zawieszenia prowadzonej działalności przed wyjazdem do Singapuru, Wnioskodawca nie planuje likwidacji rachunku bankowego związanego z działalnością gospodarczą.

Żona Wnioskodawcy także posiada dwa rachunki bankowe w Polsce, na których gromadzi oszczędności oraz jeden rachunek maklerski w Polsce, za pomocą którego inwestuje w akcje polskich spółek notowanych na giełdzie. Żona Wnioskodawcy posiada również rachunki inwestycyjne i maklerskie w Szwajcarii oraz Danii. Jeśli chodzi o nieruchomości, Wnioskodawca ich nie posiada.

Żona Wnioskodawcy, posiada natomiast trzy nieruchomości mieszkaniowe w Polsce i nie zamierza ich sprzedawać. Dwie nieruchomości są aktualnie przeznaczone na wynajem, a jedna na użytek własny. Wnioskodawca wraz z żoną poszukują także domu w Warszawie lub okolicach i jeśli znajdą satysfakcjonującą ofertę, to Jego żona zakupi dom do swojego majątku, jeszcze przed wyjazdem do Singapuru. Pozostała najbliższa rodzina Wnioskodawcy, to jest Jego rodzice oraz siostra, przebywa i planuje nadal przebywać w Polsce.

Piętnastoletni syn Wnioskodawcy jest zawodnikiem piłkarskim, biorącym udział w rozgrywkach reprezentującym kluby w wielu turniejach, w tym o charakterze międzynarodowym. W sezonie 2019/2020, syn Wnioskodawcy rozgrywał mecze w rozgrywkach najwyższej klasy rozgrywkowej w Polsce dla kategorii wiekowej. Syn Wnioskodawcy jest przeciwny wyjazdowi do Singapuru, gdyż swoje plany rozwoju kariery sportowej wiąże z klubami polskimi oraz europejskimi. Zdając sobie jednak sprawę z tego, że ze względów biznesowych, wyjazdu nie da się uniknąć, syn Wnioskodawcy naciska na Wnioskodawcę i Jego żonę aby wyjazd trwał jak najkrócej.

Wszystkie wskazane powyżej okoliczności, świadczą dobitnie o tym, że Wnioskodawca ma i będzie miał w przyszłości znacznie ściślejsze związki gospodarcze i osobiste z Polską niż z Singapurem.

W latach 2022-2023, jeśli do tego czasu Wnioskodawca i Jego rodzina uzyskają dokumenty, przez większość czasu będą przebywać w Singapurze, ale pobyt ten będzie miał charakter ściśle zawodowy, a dla dzieci ma być okazją do poznania zupełnie innych kultur oraz nawiązania relacji z rówieśnikami pochodzącymi z innych krajów.

W okresie tym, Wnioskodawca planuje regularnie bywać w Polsce przez kilka tygodni w roku, w celach rodzinnych i biznesowych – sam lub z rodziną. Podczas pobytu w Polsce, Wnioskodawca zamierza zatrzymywać się w mieszkaniu należącym do żony (lub w należącym do niej domu, jeśli uda się go zakupić przed wyjazdem).

Pobyt w Singapurze nie spowoduje zasadniczych zmian w obowiązkach Wnioskodawcy jako członka zarządów w polskich spółkach, którymi będzie On nadal strategicznie zarządzał.

Podkreślić należy, że pobyt Wnioskodawcy i Jego rodziny w Singapurze ma mieć z założenia charakter czasowy i że w obecnych planach Wnioskodawcy nie leży wyjazd z Polski na stałe. Wyjazd jest podyktowany potrzebami biznesowymi i ma na celu zdobycie nowych rynków zbytu, pozyskanie nowych klientów oraz umocnienie pozycji konkurencyjnej polskiej grupy spółek na arenie międzynarodowej. Rola Wnioskodawcy w tym procesie, jako współwłaściciela spółek grupy i członka ich zarządów, jest nie do przecenienia i ma z założenia dotyczyć ułożenia zasad działalności oraz ustalenia jej ram, czyli jedynie początkowej fazy rozwoju na tamtejszych rynkach. Natomiast cały majątek Wnioskodawcy i duża część majątku Jego żony (w szczególności majątek nieruchomy) będzie w dalszym ciągu znajdował się w Polsce. Również miejsce zamieszkania Wnioskodawcy, w rozumieniu art. 25 Kodeksu cywilnego, to jest miejsce, w którym Wnioskodawca zamierza na stałe przebywać, jest usytuowane w Polsce. Wnioskodawca i Jego rodzina, podczas pobytu w Singapurze, nie będą udostępniać osobom trzecim swojego głównego i zwyczajowego miejsca zamieszkania w Polsce – będzie ono przez cały czas dostępne do ich wyłącznej dyspozycji.

Zgodnie z posiadaną przez Wnioskodawcę wiedzą dotyczącą przepisów podatkowych obowiązujących w Singapurze, za singapurskiego rezydenta podatkowego, w danym roku podatkowym, może zostać uznana osoba fizyczna, która:

1. posiada na terytorium Singapuru ośrodek interesów życiowych – zasada ta odnosi się zwykle do obywateli Singapuru oraz osób posiadających prawo stałego pobytu i zamieszkujących na stałe w Singapurze, wyjeżdżających czasowo z Singapuru; lub
2. przebywa lub pracuje na terytorium Singapuru przez co najmniej 183 dni w roku kalendarzowym; lub
3. przebywa lub pracuje na terytorium Singapuru nieprzerwanie przez okres trzech lat – osoba fizyczna może zostać wtedy uznawana za rezydenta singapurskiego w każdym z trzech lat podatkowych, nawet jeśli przebywała na terytorium Singapuru krócej niż przez okres 183 dni w pierwszym lub trzecim roku podatkowym; lub
4. pracuje i przebywa na terytorium Singapuru nieprzerwanie przez okres co najmniej 183 dni na przestrzeni dwóch lat kalendarzowych – zasada ta nie odnosi się do członków rad dyrektorów w spółkach, artystów oraz specjalistów, takich jak Wnioskodawca.
   
   

Wnioskodawca nie spełni warunku posiadania w Singapurze ośrodka interesów życiowych oraz najprawdopodobniej nie spełni także warunku nieprzerwanego pobytu przez okres trzech lat. Warunek nieprzerwanego pobytu przez okres co najmniej 183 dni na przestrzeni dwóch lat kalendarzowych nie znajduje zastosowania w przypadku Wnioskodawcy, ze względu na rodzaj pozwolenia na pobyt i pracę, o które Wnioskodawca wystąpi w Singapurze.

Poczynając od 2022 r., najprawdopodobniej spełni On kryterium okresu pobytu oraz zatrudnienia na terytorium Singapuru przez co najmniej 183 dni w ciągu roku kalendarzowego. Nie można więc wykluczyć, że władze podatkowe Singapuru mogą chcieć uznać Wnioskodawcę za swojego rezydenta podatkowego. Władze podatkowe w Singapurze nie wydają jednak certyfikatu rezydencji z własnej inicjatywy. W celu uzyskania certyfikatu rezydencji, trzeba najpierw wystąpić ze stosownym wnioskiem a władze podatkowe mogą lecz nie muszą go wydać, w oparciu o przedstawione uzasadnienie. Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie zamierza występować z wnioskiem o wydanie certyfikatu rezydencji podatkowej w Singapurze. Wnioskodawca zaznacza, że nie można go traktować jako typowego „ekspata”, zmieniającego kraj rezydencji podatkowej co kilka lat. Przez całe swoje życie, z wyjątkiem kilkumiesięcznego okresu studiów w Kopenhadze, w ramach unijnego programu Erasmus oraz kilkumiesięcznego stażu w Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Rozwoju Przemysłowego w Wiedniu, do czasu planowanego wyjazdu do Singapuru, Wnioskodawca mieszka, pracuje i prowadzi działalność gospodarczą w Polsce. Tu ma swoją rodzinę, przyjaciół, majątek i trzon swojego biznesu. Tak będzie również podczas pobytu w Singapurze – majątek Wnioskodawcy, jak również pozostałe istotne aspekty Jego życia, będą nadal znajdować się w Polsce. Również majątek żony Wnioskodawcy pozostanie w Polsce – wyjazd nie oznacza likwidacji tego majątku.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności sprawy i to, że Wnioskodawca nie zamierza przenosić swojej rezydencji podatkowej poza Polskę, nawet gdyby władze podatkowe w Singapurze uznały Wnioskodawcę za rezydenta podatkowego Singapuru, nie oznacza to zdaniem Wnioskodawcy utraty przez Niego statusu rezydenta podatkowego w Polsce. Wnioskodawca jest związany z Polską przez praktycznie całe swoje życie i planuje opuścić kraj jedynie przejściowo, w celach biznesowych.

Pomimo, iż potencjalnie Wnioskodawca będzie miał możliwość wystąpienia do władz singapurskich o wydanie mu certyfikatu rezydencji, nie zamierza tego uczynić, bo będzie w Singapurze osiągał jedynie dochody z pracy, które i tak będą tam opodatkowane. Natomiast dochody osiągane za granicą nie są, co do zasady, opodatkowywane w Singapurze, nawet jeśli są realizowane przez rezydentów singapurskich. Tak więc, z praktycznego punktu widzenia, uzyskanie certyfikatu potwierdzającego status rezydenta podatkowego nie zmieni zasadniczo zasad opodatkowania Wnioskodawcy w Singapurze. Z drugiej strony, jako polski rezydent podatkowy, Wnioskodawca będzie, zgodnie z postanowieniami Umowy z Singapurem, deklarował w Polsce, jako swój przychód do opodatkowania, przychód uzyskany z pracy w Singapurze.

Wnioskodawca nie planuje zakupu nieruchomości na terytorium Singapuru – będzie mieszkać wraz z rodziną w wynajętym domu lub mieszkaniu.

Wnioskodawca nie posiada żadnych nieruchomości. Żona Wnioskodawcy posiada trzy nieruchomości mieszkalne i niewykluczone, że dokupi kolejną (dom), do której przeprowadzi się wraz z Wnioskodawcą i dziećmi. Jeśli dom uda się zakupić jeszcze przed czasowym wyjazdem do Singapuru, to jedno z posiadanych mieszkań mogłoby zostać sprzedane lecz nie miałoby to związku z wyjazdem do Singapuru, a byłoby podyktowane jedynie kwestiami zarządzania ogólnym majątkiem przez żonę Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Polsce przez praktycznie całe swoje życie, co oznacza, że spełnia warunek zamieszkiwania dla celów podatkowych na terytorium Polski przez co najmniej pięć ostatnich lat. Ani Wnioskodawca ani Jego żona nie planują zmieniać rezydencji podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawca posiadać będzie nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski w 2022 roku, to jest w roku swojego wyjazdu za granicę, skutkiem czego na terytorium Polski, podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów?
2. Czy w następnych latach Wnioskodawca nadal posiadać będzie nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, gdyż, pomimo iż będzie przebywać w tym czasie na terytorium Polski poniżej 183 dni w roku podatkowym, nadal posiadać będzie ośrodek interesów życiowych w Polsce, skutkiem czego na terytorium Polski, podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów i nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od niezrealizowanych zysków?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku):

Ad 1

Wnioskodawca jest zdania, że posiadać będzie w 2022 roku nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski i będzie podlegać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Ad 2

Wnioskodawca jest zdania, że także w następnych latach nadal będzie posiadać nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, gdyż, pomimo, iż będzie przebywać na terytorium Polski poniżej 183 dni w roku podatkowym, w dalszym ciągu posiadać będzie ośrodek interesów życiowych w Polsce.

W konsekwencji, Wnioskodawca będzie podlegać na terytorium Polski obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów i nie powstanie u Niego, w związku z pobytem w Singapurze, obowiązek deklaracji i zapłaty PIT z tytułu niezrealizowanych zysków, jaki byłby należny z tytułu przeniesienia rezydencji podatkowej poza Polskę.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad 1

Ustalenie miejsca zamieszkania danej osoby jest kluczowe dla ustalenia zasad jej opodatkowania. W przedmiotowej sprawie, analiza taka musi uwzględniać, poza przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.; dalej: Ustawa o PIT):

1. także postanowienia Umowy z Singapurem,
2. ze względu na to, że Wnioskodawca wraz z rodziną będą przebywać czasowo w Singapurze.
   
   

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 Ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a Ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast w myśl art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Polski miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przytoczony powyżej przepis art. 3 ust 1 Ustawy o PIT wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów (przychodów).

Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. Ustawy o PIT.

Polskie przepisy podatkowe nie definiują pojęcia miejsce zamieszkania. Przyjęło się w tym zakresie odwoływać do regulacji art. 25 Kodeksy cywilnego, zgodnie z którą jest to miejsce, w którym się przebywa z zamiarem stałego pobytu. Przy czym, czasowa przerwa w przebywaniu, spowodowana na przykład względami biznesowymi, nie może być utożsamiana automatycznie z brakiem zamiaru stałego pobytu. Polskie przepisy prawa podatkowego nie definiują również pojęcia „centrum interesów osobistych”. Zwykle pojęcie to interpretuje się jako miejsce (kraj), w którym dana osoba posiada najwięcej powiązań osobistych, tj. rodzinnych (tzw. ognisko domowe), towarzyskich, miejsce, w którym podejmuje aktywność społeczną, kulturalną, polityczną, obywatelską, w którym należy do organizacji/klubów, uprawia hobby. Należy podkreślić, iż podstawowym czynnikiem jest tu miejsce przebywania rodziny, głównie współmałżonka (partnera życiowego) oraz małoletnich dzieci.

Natomiast „centrum interesów gospodarczych” oznacza miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, czyli kraj, w którym dana osoba uzyskuje większość swoich dochodów (przychodów), posiada inwestycje, majątek ruchomy i nieruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty oraz konta bankowe.

Zastosowanie powyższych przepisów i ich rozumienia do przedmiotowej sprawy prowadzi, zdaniem Wnioskodawcy, do następujących konkluzji:

• ponieważ Wnioskodawca wraz z rodziną będzie przebywać w Singapurze czasowo, przez okres około 24 miesięcy, na podstawie oddelegowania przez polską spółkę, to znaczy, że Jego pobyt w Singapurze będzie miał charakter przejściowy i że celem wyjazdu nie jest zmiana miejsca zamieszkania;
  

• podobnie, ponieważ podczas pobytu w Singapurze, Wnioskodawca nie udostępni osobom trzecim nieruchomości, będącej Jego stałym miejscem zamieszkania, nie sposób uznać, że utraci On stałe miejsce zamieszkanie w Polsce, gdyż będzie ono zawsze dostępne do użytku Wnioskodawcy i Jego rodziny;
  

• kolejno, ponieważ Wnioskodawca będzie w dalszym ciągu wspólnikiem polskich spółek, będzie w nich sprawował funkcje zarządcze oraz osiągał z tego tytułu dochody, zachowa w Polsce swój przeważający majątek, oszczędności i aktywność gospodarczą, czyli będzie w Polsce posiadał centrum interesów ekonomicznych i gospodarczych;
  

• posiadane w Polsce przez żonę Wnioskodawcy nieruchomości pozostaną jej własnością i nie zostaną zbyte w związku z wyjazdem do Singapuru, co również świadczy o tym, że nie jest likwidowany majątek w Polsce;
  

• syn Wnioskodawcy nalega na jak najszybszy powrót do Polski, w celu kontynowania rozwijającej się kariery piłkarskiej;
  

• cała pozostała rodzina Wnioskodawcy, w tym Jego rodzice i siostra oraz przyjaciele będą przebywać w Polsce, a Wnioskodawca będzie z nimi w stałym kontakcie;
  

• Wnioskodawca przez prawie całe swoje życie, za wyjątkiem kilkumiesięcznego okresu studiów w Kopenhadze w ramach europejskiego programu Erasmus oraz kilkumiesięcznego stażu w Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Rozwoju Przemysłowego w Wiedniu, do czasu planowanego wyjazdu do Singapuru mieszka, pracuje oraz prowadzi działalność gospodarczą w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym. To, że Wnioskodawca z powodów biznesowych czasowo opuści Polskę, absolutnie nie oznacza, że czyni to z zamiarem opuszczenia jej na stałe. Wnioskodawca nie jest typowym „ekspatem”, który co kilka lat zmieniałby kraj pobytu i z żadnym krajem nie miałby silnych związków;
  

• ponieważ pobyt Wnioskodawcy w Singapurze ma pomóc w rozwoju działalności Grupy na rynkach azjatyckich, to wręcz wzmocni On jeszcze więzi ekonomiczne Wnioskodawcy z Polską. Rozwój działalności Grupy na nowych rynkach przyczyni się do wzrostu wartości polskiego majątku Wnioskodawcy, jako że nowe zamówienia pozyskane od tamtejszych klientów, będą po części realizowane przez polskie spółki należące do Grupy;
  

• główny majątek Wnioskodawcy oraz Jego żony nadal będzie znajdował się w Polsce, zwłaszcza posiadane udziały w spółkach handlowych prawa polskiego, należących do Grupy. Wnioskodawca nadmienia, że zarządza międzynarodową grupą spółek i to się nie zmieni z chwilą jego wyjazdu. Co istotne, znakomita większość pracowników i stałych współpracowników Grupy, tzn. ok. 800 osób spośród całkowitej liczby ponad 1 000 osób, to osoby zatrudnione i stale współpracujące z Grupą w Polsce. Wnioskodawca, jako udziałowiec i członek zarządów spółek Grupy, osobiście ponosi odpowiedzialność za losy ponad 800 osób zatrudnionych i stale współpracujących z Grupą w Polsce oraz ich rodzin;
  

• Sp. z o.o., czyli główna spółka Grupy działająca w Polsce, w której Wnioskodawca posiada udziały, wygenerowała w 2020 r. ponad 183 miliony złotych przychodów, z czego ponad 70% pochodziło z eksportu usług informatycznych za granicę. Grupa płaci gros podatków w Polsce. Przychody grupy, a w szczególności Sp. z o.o., systematycznie rosną. Rosną też wypracowywane przez tę spółkę zyski – według wstępnych szacunków zysk za rok 2020 powinien wynieść ok. 15 milionów złotych;
  

• ponadto, ponieważ po zakończeniu pobytu w Singapurze Wnioskodawca zamierza powrócić wraz z rodziną do Polski, potwierdza to Jego zamiar zachowania miejsca zamieszkania w Polsce.
  
  

Okoliczności te świadczą, zdaniem Wnioskodawcy, o tymczasowym charakterze Jego pobytu za granicą, nieskutkującym przeniesieniem Jego miejsca stałego zamieszkania w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT, poza Polskę.

2. Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 4 listopada 2012 r. (Dz. U z 2014 r., poz. 443) w brzmieniu zmodyfikowanym przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Singapur dnia 7 czerwca 2017 r. (Umowa z Singapurem).

Na wstępie należy zauważyć, że postanowienia bilateralnych umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, w tym także Umowy z Singapurem, nie są odrębnym źródłem obowiązku podatkowego, a jedynie służą rozdzieleniu między umawiającymi się państwami prawa do opodatkowania poszczególnych przychodów i dochodów realizowanych przez rezydentów jednego z państw w drugim z nich oraz zawierają reguły stosowane w celu ustalenia, którego państwa rezydentem jest dana osoba w sytuacji gdy obydwa państwa będące stroną danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania uznają tę osobę za swojego rezydenta podatkowego (tzw. pozytywny konflikt rezydencji). W tym kontekście, w przedmiotowej sprawie kluczowe są postanowienia art. 4 Umowy z Singapurem, odnoszące się do pojęcia rezydencji podatkowej i zasad jej ustalania.

I tak, zgodnie z art. 4 Umowy z Singapurem, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jego jednostkę terytorialną, władze lokalne lub organy ustawowe.

Powyższe postanowienie oznacza, że ocena, czy dana osoba jest rezydentem, odpowiednio Polski lub Singapuru, dokonywana jest na podstawie przepisów wewnętrznych danego państwa.

Gdyby obydwa państwa, na gruncie swoich przepisów wewnętrznych uznały daną osobę za swojego rezydenta podatkowego, zastosowanie znalazłyby reguły kolizyjne, przewidziane w art. 4 ust. 2 Umowy z Singapurem, zgodnie z którymi:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli osoba ma stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;
3. jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. w każdym innym przypadku, właściwe organy umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Powyższe reguły kolizyjne stosowane są w podanej wyżej kolejności, co oznacza, że jeśli spełniona jest pierwsza z nich, nie ma potrzeby analizowania następnej.

Zastosowanie powyżej wymienionych reguł kolizyjnych wynikających z Umowy z Singapurem do Wnioskodawcy, prowadziłoby bezsprzecznie do stwierdzenia, że Wnioskodawca będzie w roku 2022 oraz w kolejnych latach rezydentem podatkowym w Polsce, gdyż:

• posiada i będzie posiadać w Polsce stałe miejsce zamieszkania, rozumiane jako kraj, w którym Wnioskodawca zamierza na stałe przebywać, nawet jeśli czasowo przebywa poza jego granicami;
  

• będzie osiągał w Polsce stałe przychody z tytułu zarządzania spółkami z Grupy;
  

• ma i będzie nadal mieć ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Polską, bo w Polsce posiada i będzie posiadał zasadniczy majątek, inwestycje, działalność oraz dalszą rodzinę i relacje towarzyskie;
  

• zgodnie z posiadaną przez Wnioskodawcę wiedzą, władze podatkowe Singapuru nie wydają certyfikatów rezydencji, jeśli nie otrzymają stosownego wniosku w tej sprawie. Wnioskodawca takiego wniosku nie zamierza składać – ponieważ Jego pobyt w Singapurze będzie miał charakter czasowy i wyłącznie biznesowy;
  

• jako polski rezydent podatkowy, Wnioskodawca będzie deklarował w Polsce, jako swój przychód podatkowy, przychody z pracy uzyskane w Singapurze.
  

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, będzie On w roku 2022 rezydentem podatkowym w Polsce, zarówno na gruncie wewnętrznych przepisów Polski, jak i reguł ustalania rezydencji podatkowej wynikających z Umowy z Singapurem.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, argumenty przedstawione w punkcie 1 uzasadnienia mają zastosowanie także w kolejnych latach, co oznacza że Wnioskodawca będzie w dalszym ciągu polskim rezydentem podatkowym.

W konsekwencji, nie znajdą do Wnioskodawcy zastosowania przepisy dotyczące opodatkowania niezrealizowanych zysków (exit tax), o których mowa w art. 30da-30 di Ustawy o PIT.

Stosownie do treści art. 30da ust. 2 ww. ustawy, opodatkowaniu exit tax podlega:

1. przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w którego wyniku Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia tego składnika majątku, przy czym przenoszony składnik majątku pozostaje własnością tego samego podmiotu;
2. zmiana rezydencji podatkowej przez podatnika podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w której wyniku Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia składnika majątku będącego własnością tego podatnika, w związku z przeniesieniem jego miejsca zamieszkania do innego państwa.
   
   

Literalne brzmienie cytowanych wyżej przepisów wskazuje, że opodatkowaniu exit tax podlega zmiana rezydencji podatkowej bądź przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w wyniku którego Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia składnika majątku będącego własnością tego podatnika, a dokładniej opodatkowanie nierealizowanych jeszcze zysków kapitałowych, w związku z przeniesieniem przez podatnika do innego państwa aktywów, w tym wchodzących w skład zagranicznego zakładu lub ze zmianą rezydencji podatkowej.

Chodzi zatem o przypadki utraty przez Polskę, jako dotychczasowe państwo rezydencji podatnika bądź miejsca prowadzenia działalności, prawa do opodatkowania dochodów, które zostały faktycznie wypracowane w okresie, w którym dany podatnik (składnik aktywów) podlegał polskiej jurysdykcji podatkowej. Exit tax ma na celu zapewnienie, aby w przypadku przeniesienia przez podatnika aktywów lub rezydencji podatkowej poza jurysdykcję podatkową Polski, Polska mogła opodatkować wartość ekonomiczną ewentualnych zysków kapitałowych osiągniętych na jej terytorium, chociaż zyski te nie zostały jeszcze zrealizowane w chwili dokonania zmiany jurysdykcji podatkowej.

Zgodnie z art. 30da ust. 1 Ustawy o PIT, exit tax wynosi 19% podstawy opodatkowania, w przypadku gdy ustalana jest wartość podatkowa składnika majątku lub 3% podstawy opodatkowania, gdy nie ustala się wartości podatkowej składnika majątku.

W myśl art. 30da ust. 3 Ustawy o PIT, w przypadku składnika majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą, exit tax podlegają tylko składniki majątku stanowiące ogół praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, udziały w spółce, akcje i inne papiery wartościowe, pochodne instrumenty finansowe oraz tytuły uczestnictwa w funduszach kapitałowych, zwane dalej „majątkiem osobistym”, jeżeli podatnik ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez łącznie co najmniej pięć lat w dziesięcioletnim okresie poprzedzającym dzień zmiany rezydencji podatkowej.

Stosownie do art. 30da ust. 7 ww. ustawy, dochód z niezrealizowanych zysków stanowi nadwyżka wartości rynkowej składnika majątku ustalanej na dzień jego przeniesienia albo na dzień poprzedzający dzień zmiany rezydencji podatkowej ponad jego wartość podatkową.

Wartość podatkową składnika majątku stanowi wartość niezaliczona uprzednio do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie, jaka zostałaby przyjęta przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, gdyby składnik ten został przez niego odpłatnie zbyty. Nie ustala się wartości podatkowej składnika majątku w przypadku, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami, do celów opodatkowania podatkiem dochodowym nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia tego składnika majątku (art. 30da ust. 10 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 30da ust. 8 Ustawy PIT, wartość rynkową składnika majątku określa się:

1. zgodnie z art. 19 ust. 3 Ustawy o PIT – w przypadku składników majątku osobistego i składników majątku, z których przeniesieniem nie wiąże się zmiana istotnych ekonomicznie funkcji, aktywów lub ryzyk,
2. zgodnie z art. 23o Ustawy o PIT– w pozostałych przypadkach.
   
   

Rozwiązania w zakresie exit tax nie znajdują zastosowania, jeżeli łączna wartość rynkowa przenoszonych składników majątku nie przekracza kwoty 4 000 000 zł (dodany art. 30db ust. 1 Ustawy o PIT). Oznacza to, że exit tax objęte są przenoszone aktywa podatnika, jeżeli ich łączna wartość przekracza 4 miliony zł, i kiedy w wyniku przeniesienia składnika majątku lub zmiany rezydencji podatkowej, Rzeczpospolita Polska traci prawo do opodatkowania dochodów generowanych przez te aktywa. Jeżeli zatem łączna wartość przenoszonych aktywów podatnika nie przekroczy kwoty 4 milionów zł, to zarówno w przypadku przeniesienia składników majątku, jak i zmiany rezydencji podatkowej, nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego z niezrealizowanych zysków.

Zgodnie z art. 30da ust. 14 Ustawy o PIT, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym deklaracje, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym łączna wartość rynkowa przenoszonych składników majątku przekroczyła kwotę 4 000 000 zł, oraz w tym terminie wpłacić podatek należny. Jeżeli po miesiącu, w którym łączna wartość rynkowa przenoszonych składników majątku przekroczyła kwotę 4 000 000 zł, przenoszone są kolejne składniki majątku, podatnicy obowiązani są składać deklarację do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przenoszone są składniki, oraz w tym terminie wpłacić podatek należny.

Zastosowanie powyższych przepisów do sytuacji Wnioskodawcy oznaczałoby, że w przypadku uznania, że zmienił On w 2022 roku rezydencję podatkową z polskiej na singapurską, miałby On obowiązek złożyć do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu zmiany rezydencji podatkowej stosowną deklarację podatkową dotyczącą exit tax i dokonać w tym terminie zapłaty podatku. Gdyby taki wymóg w stosunku do Wnioskodawcy powstał, to po powrocie do Polski – zważywszy, że okres nieobecności w Polsce trwałby około dwóch lat, Wnioskodawca miałby prawo uzyskać zwrot zapłaconego podatku exit tax.

Jednakże, ponieważ Wnioskodawca pomimo czasowego pobytu za granicą zachowa ścisłe związki z Polską i zamierza po zakończeniu pobytu w Singapurze powrócić wraz z rodziną do Polski, to Jego zdaniem, nie dojdzie do zmiany Jego rezydencji podatkowej na singapurską.

Oznacza to, że Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, dotyczącemu całości Jego dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis art. 3 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym (art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle art. 3 ust. 1a pkt 2 powyższej ustawy, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą polskie obywatelstwo. Prowadzi On w Polsce indywidualną działalność gospodarczą w zakresie usług doradczych – informatyka. Posiada w majątku prywatnym udziały oraz akcje w spółkach z siedzibą w Polsce i za granicą. Jest też członkiem zarządów spółek w Polsce oraz rad dyrektorów lub innych organów spółek zagranicznych. Wartość rynkowa posiadanych przez Wnioskodawcę udziałów w spółkach polskich oraz udziałów i akcji w spółkach zagranicznych, a także akcji spółek giełdowych i innych papierów wartościowych posiadanych przez żonę Wnioskodawcy, przekracza łącznie kwotę 4 000 000 zł. W styczniu 2022 r. planowany jest wyjazd Wnioskodawcy do Singapuru wraz z najbliższą rodziną – żoną i dziećmi, który ma potrwać około dwóch lat. W latach 2022-2023, przez większość czasu Wnioskodawca będzie przebywał w Singapurze, ale pobyt ten będzie miał charakter ściśle zawodowy. W okresie tym, Wnioskodawca planuje regularnie bywać w Polsce przez kilka tygodni w roku, w celach rodzinnych i biznesowych. W obecnych planach Wnioskodawcy nie leży wyjazd z Polski na stałe. Cały majątek Wnioskodawcy i duża część majątku Jego żony (w szczególności majątek nieruchomy) będzie w dalszym ciągu znajdował się w Polsce. Wnioskodawca nie planuje zakupu nieruchomości na terytorium Singapuru – będzie mieszkać wraz z rodziną w wynajętym domu lub mieszkaniu. Nie zamierza przenosić swojej rezydencji podatkowej poza Polskę. Nie zamierza On występować z wnioskiem o wydanie certyfikatu rezydencji podatkowej w Singapurze. Jest rezydentem podatkowym w Polsce przez praktycznie całe swoje życie i spełnia warunek zamieszkiwania dla celów podatkowych na terytorium Polski przez co najmniej pięć ostatnich lat.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą przepisy Umowy z dnia 4 listopada 2012 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz protokół do tej umowy (Dz. U. z 2014 r., poz. 443).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 powołanej Umowy, w rozumieniu niniejszej Umowy, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jego jednostkę terytorialną, władze lokalne lub organy ustawowe.

Stosownie do treści art. 4 ust. 2 ww. Umowy, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się według następujących zasad:

1. uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie jest możliwe ustalenie, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo nie ma ona stałego miejsce zamieszkania w żadnym z Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. w każdym innym przypadku, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Przy czym wyjaśnienia wymaga, że postanowienia ww. art. 4 ust. 2 Umowy, mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 ww. Umowy, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania. W konsekwencji reguły kolizyjne mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy podatnik w tym samym czasie ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach.

Wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Opis zdarzenia przyszłego wskazuje, że pobyt w Singapurze będzie miał dla Wnioskodawcy charakter ściśle zawodowy. Podczas pobytu w Singapurze, Wnioskodawca nadal będzie posiadał udziały w spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością, z siedzibą w Polsce oraz rachunki bankowe. Żona Wnioskodawcy posiada w Polsce trzy nieruchomości mieszkaniowe oraz rachunki bankowe i rachunek maklerski. Pozostała najbliższa rodzina Wnioskodawcy, to jest Jego rodzice oraz siostra, przebywa i planuje nadal przebywać w Polsce. W okresie tym, Wnioskodawca planuje regularnie bywać w Polsce przez kilka tygodni w roku, w celach rodzinnych i biznesowych. Wnioskodawca nie planuje zakupu nieruchomości na terytorium Singapuru – będzie mieszkać wraz z rodziną w wynajętym domu lub mieszkaniu. Nie planuje On zmieniać rezydencji podatkowej. Nie zamierza też występować z wnioskiem o wydanie certyfikatu rezydencji podatkowej w Singapurze.

Mając na względzie, że Wnioskodawca wraz z rodziną będzie przebywać w Singapurze czasowo przez okres około 2 lat i że celem Jego wyjazdu nie jest zmiana miejsca zamieszkania, a po zakończeniu pobytu w Singapurze Wnioskodawca zamierza powrócić wraz z rodziną do Polski, potwierdza to Jego zamiar zachowania miejsca zamieszkania w Polsce.

Wnioskodawca wskazał też we wniosku, że nie spełni warunku posiadania w Singapurze ośrodka interesów życiowych. Nie zamierza przenosić swojej rezydencji podatkowej poza Polskę. Pomimo, iż potencjalnie będzie miał możliwość wystąpienia do władz singapurskich o wydanie mu certyfikatu rezydencji, nie zamierza tego uczynić, bo będzie w Singapurze osiągał jedynie dochody z pracy, które i tak będą tam opodatkowane.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że w 2022 roku i w latach następnych czasowego pobytu w Singapurze będzie podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że w Polsce będzie podlegał On obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, pomimo, iż będzie On przebywał w tym czasie na terytorium Polski poniżej 183 dni w roku podatkowym, ponieważ nadal posiadać będzie ośrodek interesów życiowych w Polsce.

Z ustaleniem, czy w przypadku Wnioskodawcy nastąpi zmiana rezydencji podatkowej wiąże się kwestia, czy będzie miał do Niego zastosowanie przepis art. 30da ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący o opodatkowaniu dochodów z niezrealizowanych zysków w przypadku zmiany rezydencji podatkowej.

Zgodnie z treścią art. 30da ust. 2 powołanej ustawy, opodatkowaniu exit tax podlega:

1. przeniesienie składnika majątku poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w którego wyniku Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia tego składnika majątku, przy czym przenoszony składnik majątku pozostaje własnością tego samego podmiotu;
2. zmiana rezydencji podatkowej przez podatnika podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w której wyniku Rzeczpospolita Polska w całości albo w części traci prawo do opodatkowania dochodów ze zbycia składnika majątku będącego własnością tego podatnika, w związku z przeniesieniem jego miejsca zamieszkania do innego państwa.
   
   

Uwzględniając okoliczności przedstawione we wniosku, tj. posiadanie przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych – przy założeniu, że okoliczności opisane we wniosku nie ulegną zmianie, Wnioskodawca będzie podlegał w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem w związku czasowym pobytem w Singapurze nie nastąpi zmiana rezydencji podatkowej Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, skoro w związku z czasowym pobytem Wnioskodawcy w Singapurze nie nastąpi zmiana Jego rezydencji podatkowej nie będzie miał do Wnioskodawcy zastosowania przepis art. 30da ust. 2 cytowanej ustawy i nie będzie On podlegał opodatkowaniu podatkiem od dochodu z niezrealizowanych zysków.

Wnioskodawca uzasadniając swoje stanowisko co do tego, że będzie w dalszym ciągu polskim rezydentem podatkowym wskazał na zastosowanie do Niego wymienionych w art. 4 ust. 2 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru, reguł kolizyjnych, co według Niego, prowadziłoby bezsprzecznie do stwierdzenia, że będzie On w roku 2022 oraz w kolejnych latach rezydentem podatkowym w Polsce.

Należy jednak podkreślić, że normy kolizyjne określone w art. 4 ust. 2 ww. Umowy, stosowane w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej miałyby zastosowanie dopiero wówczas, gdyby Wnioskodawca został uznany za rezydenta podatkowego w Singapurze (w świetle tamtejszych przepisów krajowych) będąc w tym samym okresie rezydentem podatkowym Polski.

Wnioskodawca wskazał natomiast we wniosku, że nie spełni warunku posiadania w Singapurze ośrodka interesów życiowych. Nie zamierza przenosić swojej rezydencji podatkowej poza Polskę. Pomimo, iż potencjalnie będzie miał możliwość wystąpienia do władz singapurskich o wydanie mu certyfikatu rezydencji, nie zamierza tego uczynić, bo będzie w Singapurze osiągał jedynie dochody z pracy, które i tak będą tam opodatkowane.

W konsekwencji, mając na uwadze, że Wnioskodawca uzasadniając własne stanowisko powołał się na zastosowanie reguł kolizyjnych oraz w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna przedstawiona we wniosku, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska podatnika za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy w odniesienia do postawionych pytań należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o ocenę prawną stanowiska Wnioskodawcy w kontekście zadanych przez Niego pytań dotyczących posiadania nieograniczonego obowiązku podatkowego na terytorium Polski w odniesieniu do przepisu art. 30da ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, ocenie tutejszego Organu nie podlegała treść pozostałych powołanych przez Wnioskodawcę przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących zasad opodatkowania podatkiem od niezrealizowanych zysków, bowiem kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.