Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.132.2021.1.RS
z 10 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2021 r. (data wpływu 9 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe .

UZASDNIENIE

W dniu 9 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca tworzy obowiązkowo zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Zgodnie z ustaleniami ze związkiem zawodowym i zapisami w zakładowym regulaminie funduszu świadczeń socjalnych, pracownicy, którzy przechodzą na emeryturę, objęci są opieką firmy i otrzymują świadczenia z tego funduszu w wysokości przyznanej przez komisję socjalną. W 1996 r. Wnioskodawca zatrudnił emeryta, który nieprzerwanie pracował u Wnioskodawcy przez 23 lata. Pracownik ten nie miał zawieszonego prawa do emerytury podczas wykonywania pracy u Wnioskodawcy. W zeszłym roku zakończył on pracę u Wnioskodawcy i skorzystał z wypracowanego świadczenia emerytalnego. Powstała wątpliwość prawna, czy emeryt, który przeszedł na emeryturę, ale nie od Wnioskodawcy, może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.f. dla świadczeń wypłacanych mu z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy pracownik, który był już emerytem przed zatrudnieniem u Wnioskodawcy i nie zawiesił emerytury, po zakończeniu pracy u Wnioskodawcy może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego (do 3.000 zł w roku podatkowym) zapisanego w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od świadczeń wypłacanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, emeryci - byli pracownicy zakładu pracy mogą korzystać z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ostatniego pracodawcy. Warunkiem jest, aby osoby te przeszły na emeryturę po okresie zatrudnienia w ostatnim zakładzie pracy, bezpośrednio po zakończeniu umowy o pracę lub pośrednio, np. po okresie pobierania renty. Ustawa o ZFŚS nie określa zasad ustalania statusu emeryta i rencisty na potrzeby socjalne. Należy zatem przyjąć, że zwrot „emeryci - byli pracownicy zakładu” to osoby pobierające emeryturę, na którą przeszły po okresie zatrudnienia w ostatnim zakładzie pracy, bezpośrednio po zakończeniu umowy o pracę lub pośrednio, np. po okresie pobierania renty. Emerytem - byłym pracownikiem zakładu można być tylko w odniesieniu do ostatniego pracodawcy, nawet wówczas, gdy pracownik uprzednio pobierał emeryturę, a następnie podjął zatrudnienie i po jego ustaniu kontynuował pobieranie emerytury.

Stanowisko to zostało potwierdzone w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Przykładowo, Sąd Najwyższy w uchwale z 15 listopada 1991 r. (I PZP 56/91, OSNC 1992/4/63) wskazał, że osoba, która uprzednio przeszła na wcześniejszą emeryturę i podjęła w nowym zakładzie pracy zatrudnienie przy zawieszeniu wypłaty emerytury, a następnie po rozwiązaniu stosunku pracy ponownie pobiera emeryturę, jest w rozumieniu ustawy „emerytem byłym pracownikiem” tego ostatniego zakładu pracy. W uzasadnieniu do tej uchwały Sąd wyjaśnił m.in., że zwrot „emeryt - były pracownik zakładu” należy łączyć tylko z tym zakładem pracy, z którym stosunek pracy ustał bezpośrednio przed powstaniem stanu kwalifikowanego jako posiadanie lub powrót przez daną osobę do statusu emeryta. Pozwala to zachować pewną ciągłość pobierania świadczeń od tego samego zakładu pracy, gdyż przed ponownym przejściem na emeryturę świadczenia te przysługiwały danej osobie jako pracownikowi od jego ostatniego pracodawcy i wobec tego właśnie on powinien kontynuować ich spełnienie. Tym samym brak powiązania pomiędzy zatrudnieniem, a uzyskaniem statusu emeryta, pozbawia daną osobę pozycji „emeryta zakładowego”. Podobne stanowisko znajdziemy w odpowiedzi Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 4 marca 2011 r. na poselską interpelację nr 20599: ... w przypadku gdy dana osoba była zatrudniona w określonym zakładzie i po zaprzestaniu pracy ma status emeryta, to należałoby ocenić, iż należy do kręgu osób uprawnionych u pracodawcy. Zwrot emeryt - były pracownik zakładu należy łączyć tylko z tym zakładem pracy, z którym stosunek pracy ustał bezpośrednio przed powstaniem stanu kwalifikowanego jako posiadanie lub powrót przez daną osobę do statusu emeryta. Zdaniem Sądu Najwyższego, zakładem pracy sprawującym opiekę socjalną nad emerytem, jest zawsze ten zakład, w którym emeryt był ostatni raz zatrudniony i to niezależnie od tego, czy przeszedł on z niego na emeryturę, czy też było to przejście „ponowne” (...). Biorąc pod uwagę powyższe emeryt, który przeszedł „ponownie” na emeryturę po ustaniu zatrudnienia u Wnioskodawcy może korzystać ze zwolnienia od świadczeń wypłacanych mu przez Wnioskodawcę z ZFŚS na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” wskazuje, iż zawiera on tylko przykładowe wyliczenie przychodów, co oznacza, że przysporzenia majątkowe, nie zaliczane do pozostałych źródeł przychodów, stanowią przychody objęte dyspozycją tego przepisu.

Art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stanowi, że od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 – w wysokości 10% należności.

Stosownie do uregulowań art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 746) przez osoby uprawnione do korzystania z Funduszu rozumie się pracowników i ich rodziny, emerytów i rencistów - byłych pracowników i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3000 zł.

Powołany przepis stanowi, że otrzymywane świadczenia korzystają ze zwolnienia, pod warunkiem, że beneficjentami świadczenia są emeryci lub renciści, oraz prawo do tego świadczenia wynika z uprzednio łączącego ww. emeryta lub rencistę stosunku służbowego, stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy.

Zatem jeżeli spełnione są przesłanki zawarte w przepisie, tj. świadczenie otrzymuje osoba posiadająca status emeryta jak również uprawnienie do świadczenia wynika z łączącego uprzednio tą osobę z zakładem pracy stosunku pracy, to świadczenie to może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z opisu zdarzenia, Wnioskodawca tworzy obowiązkowo zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Zgodnie z ustaleniami ze związkiem zawodowym i zapisami w zakładowym regulaminie funduszu świadczeń socjalnych, pracownicy, którzy przechodzą na emeryturę, objęci są opieką firmy i otrzymują świadczenia z tego funduszu w wysokości przyznanej przez komisję socjalną. W 1996 r. Wnioskodawca zatrudnił emeryta, który nieprzerwanie pracował u Wnioskodawcy przez 23 lata. Pracownik ten nie miał zawieszonego prawa do emerytury podczas wykonywania pracy u Wnioskodawcy. W zeszłym roku zakończył on pracę u Wnioskodawcy i skorzystał z wypracowanego świadczenia emerytalnego.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że jeżeli świadczenie zostanie przyznane emerytowi uprawnionemu do niego w związku z łączącym jego uprzednio z Wnioskodawcą stosunkiem pracy, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku w granicach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od nadwyżki powyżej limitowanej łącznej wysokości świadczeń wypłaconych tej osobie w danym roku podatkowym – zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca jako płatnik obowiązany będzie pobrać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% należności.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.