Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.134.2021.1.RS
z 10 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2021 r. (data wpływu 10 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przed Sądem A, w sprawie z powództwa B, Wnioskodawczyni, C, D i E przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Gospodarki, Wnioskodawczyni dochodziła: z punktu 1a pozwu kwoty 338.819 zł z tytułu utraconej wartości budynków wraz z odsetkami, z punktu 1c pozwu kwoty 87.215 zł 50 gr z tytułu półfabrykatów, wyrobów gotowych i surowców oraz z tytułu nieprawidłowo przyjętej daty utraty majątku wraz z odsetkami.

Wnioskodawczyni ww. odszkodowania dochodziła jako następca prawny wspólnika spółki komandytowej F. F, przejęta przez Państwo w dniu 19 stycznia 1945 r., przeszła na jego własność na podstawie rozstrzygnięcia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 13 lutego 1948 r., którego nieważność została stwierdzona decyzją z dnia 19 kwietnia 1994 r. Sama spółka komandytowa została wykreślona z rejestru handlowego postanowieniem z dnia 22 czerwca 1966 r.

Wyrokiem z dnia 7 lutego 2012 r. (…) Sąd A nie uwzględnił powództwa w ww. sprawie. Wyrok ten chciała zaskarżyć apelacją m.in. Wnioskodawczyni.

W wyniku błędu radcy prawnego równoległe apelacje C i Wnioskodawczyni od ww. wyroku zostały odrzucone postanowieniem Sądu A z dnia 22 czerwca 2012 r. Jednakże apelacje w sprawie wnieśli pozostali powodowie, występujący w rzeczonej sprawie tj. D, E i B.

Z powodu opisanego powyżej błędu radcy prawnego C i Wnioskodawczyni zostały wykluczone z udziału w sprawie, zaś wyroki wydawane na tej samej podstawie faktycznej i prawnej wobec pozostałych powodów, nie obejmowały roszczeń Wnioskodawczyni.

Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2020 r. (…) Sąd G zmienił zaskarżony wyrok w punkcie pierwszym w ten sposób, że:

1. zasądził od Skarbu Państwa Ministra Rozwoju na rzecz H (jedyny spadkobierca zmarłego w trakcie procesu D) dalsze kwoty 574.217 zł 65 gr (pięćset siedemdziesiąt cztery tysiące dwieście siedemnaście złotych 65/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 23 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty i 25.925 zł 48 gr (dwadzieścia pięć tysięcy dziewięćset dwadzieścia pięć złotych czterdzieści osiem groszy) z ustawowymi odsetkami od 18 lipca 2005 r. do 31 stycznia 2015 r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;
2. zasądził od Skarbu Państwa Ministra Rozwoju na rzecz E (tytułem roszczenia powoda [1/2] oraz roszczenia zmarłej w trakcie procesu B [1/2], której E był jedynym spadkobiercą) dalsze kwoty 301.628 zł 18 gr (trzysta jeden tysięcy sześćset dwadzieścia osiem złotych osiemnaście groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 23 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty i 13.618 zł (trzynaście tysięcy sześćset osiemnaście złotych) z ustawowymi odsetkami od 18 lipca 2005 r. do 31 stycznia 2015 r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

W pozostałych punktach Sąd orzekł o kosztach procesu.

C i Wnioskodawczyni zgłosiły swoje roszczenia do I - ubezpieczyciela radcy prawnego, który je reprezentował.

I na podstawie wydanego wobec pozostałych powodów wyroku Sądu G z dnia 23 stycznia 2020 r., (…) przyznało Wnioskodawczyni odszkodowanie w wysokości 98.292 zł 63 gr. Stanowisko zostało zajęte w oparciu o Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej radców prawnych (Dz. U. z dnia 18 grudnia 2003 r.).

Przyznana Wnioskodawczyni kwota odszkodowania obejmowała:

1. należność główną – 87.215 zł 50 gr (80.194 zł 04 gr z tytułu półfabrykatów, wyrobów gotowych i surowców + 7.020 zł 46 gr z tytułu nieprawidłowo przyjętej daty utraty majątku);
2. odsetki od należności głównej - 11.077 zł 13 gr (199 zł 94 gr obliczone od kwoty 80.194 zł 04 gr od dnia 23 stycznia 2020 r. do dnia 5 lutego 2020 r. + 10.877 zł 19 gr - od kwoty 7020,46 zł od dnia 18 lipca 2005 r. do dnia 5 lutego 2020 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie, stanowi dla niej przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych a Wnioskodawczyni jest zobowiązana ujawnić dochód wynikający z odszkodowania przyznanego przez I, które to odszkodowanie zostało przyznane przez ubezpieczyciela na skutek nienależytego wykonania zobowiązania przez radcę prawnego korzystającego z obowiązkowego ubezpieczenia dla radców prawnych, czy też odszkodowanie tego rodzaju mieści się w zakresie pojęcia „kwot otrzymanych z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych, a które to kwoty w myśl powołanego artykułu są wolne od podatku?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym odszkodowanie przyznane osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, wynikające z nienależytego wykonania zobowiązania przez radcę prawnego w ramach umowy zlecenia zawartej między radcą prawnym a osobą fizyczną, jest „odszkodowaniem za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych, w sytuacji gdy sprawa sądowa, w której doszło do nienależytego wykonania zobowiązania przez radcę prawnego dotyczyła majątku spółki komandytowej F, której mienie zostało przejęte przez Państwo w dniu 19 stycznia 1945 r. i przeszło na jego własność na podstawie rozstrzygnięcia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 13 lutego 1948 r., którego nieważność została stwierdzona decyzją z dnia 19 kwietnia 1994 r.?
3. Czy - w razie uznania, że przedmiotowe odszkodowanie mieści się w zakresie pojęcia „kwot otrzymanych z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych - należy przyjąć, że wolna od podatku jest cała kwota przyznana i wypłacona przez ubezpieczyciela, na którą składają się kwota utraconego roszczenia głównego i kwota odsetek od tego roszczenia, które z uwagi na błąd radcy prawnego nie zostały zasądzone wyrokiem sądu, czy też wolna od podatku jest jedynie kwota odszkodowania w zakresie obejmującym roszczenie główne dochodzone w postępowaniu sądowym, którego wynik stał się podstawą do wypłaty odszkodowania, zaś odsetki odrębnie wymienione w decyzjach podatkowych, a składające się na wypłatę odszkodowania, stanowią odszkodowanie dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono i jako takie nie są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Opodatkowaniu przedmiotowym podatkiem podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia, przy czym - co istotne - musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c oraz dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Zgodnie z art. 821 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny przedmiotem ubezpieczenia majątkowego może być każdy interes majątkowy, który nie jest sprzeczny z prawem i daje się ocenić w pieniądzu. Ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej jest szczególnym rodzajem ubezpieczenia majątkowego. Z art. 822 § 1 ww. Kodeksu wynika, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. W myśl § 2 powołanego przepisu, jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Odszkodowanie otrzymane z I z tytułu odpowiedzialności cywilnej w związku z nienależytym wykonaniem zobowiązania przez radcę prawnego jest niewątpliwie odszkodowaniem otrzymanym z tytułu ubezpieczeń majątkowych.

W zakresie drugiego pytania należy zauważyć, że z treści art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT wynika, że przedmiotowe zwolnienie nie dotyczy odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przedmiotowej sytuacji nie mamy do czynienia z odszkodowaniem, które związane jest ze szkodą na składniku majątku związanym z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Wskazać należy, że co prawda postępowanie sądowe, w którym doszło do nienależytego wykonania zobowiązania przez radcę prawnego dotyczyło majątku związanego z działalnością gospodarczą prowadzoną w ramach spółki komandytowej przez poprzedników prawnych Wnioskodawczyni, jeszcze przed przejęciem F przez Państwo w dniu 19 stycznia 1945 r., jednakże z całą mocą należy podkreślić, że spółka prowadząca ową działalność faktycznie zaprzestała jej prowadzenia w 1939 r., zaś w 1966 r. została ostatecznie wykreślona z rejestru handlowego. Wypłata odszkodowania przez I nastąpiła natomiast bezpośrednio na podstawie umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC radcy prawnego, który popełnił błąd w postępowaniu sądowym, zaś Wnioskodawczyni umowę zlecenia z radcą prawnym zawierała jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Odszkodowanie wypłacone przez I nie dotyczyło zatem bezpośrednio majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jedynie związane było z nienależytym wykonaniem zobowiązania przez radcę prawnego.

W zakresie trzeciego pytania należy zauważyć, że istnieje utrwalone stanowisko wskazujące na to, że odsetki otrzymane na podstawie wyroku z tytułu opóźnienia dłużnika ze spełnieniem świadczenia pieniężnego (art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego) stanowią odszkodowanie dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono i jako takie nie są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b ustawy o PIT (np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 sierpnia 2009 r., sygn. akt II FSK 588/2008 r. oraz z dnia 24 stycznia 2008 r., sygn. akt II FSK 1629/06).

Z uwagi na powyższe, nie ulega wątpliwości, że w razie brania udziału przez Wnioskodawczynię w procesie sądowym i zasądzenia przez sąd odszkodowania wraz z odsetkami wyrokiem sądowym, Wnioskodawczyni obowiązana byłaby ujawnić dochód wynikający z kwoty odsetek od roszczenia głównego wynikających z wyroku. Niemniej jednak w niniejszej sprawie, odszkodowanie nie zostało zasądzone bezpośrednio przez sąd, a było jedynie wynikiem analizy dokonanej przez I w związku z wydaniem wyroku wobec pozostałych powodów, których roszczenia były oparte na tożsamej podstawie faktycznej i prawnej. Wobec wskazanego uznać należy, że kwota uznana i wypłacona przez I stanowi w całości jedno odszkodowanie korzystające ze zwolnienia od podatku, niezależnie od tego, że na tę kwotę składają się kwota roszczenia głównego oraz kwota odsetek, które w razie brania udziału przez Wnioskodawczynię w procesie zostałyby zasądzone przez sąd. Odsetki przyznane odszkodowaniem nie stanowią bowiem wynagrodzenia za opóźnienie w spłacie zobowiązania pieniężnego przez ubezpieczyciela, a stanowią jedynie jeden z elementów całościowego odszkodowania, jakie byłoby przyznane Wnioskodawczyni w ramach postępowania sądowego.

Podsumowując, całość odszkodowania otrzymana z OC radcy prawnego wypłaconego Wnioskodawczyni za nienależyte wykonanie zobowiązania, nie jest dla Wnioskodawczyni przychodem podlegającym opodatkowaniu (w kontekście art. 8 ust. 1 ustawy o PIT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia, przy czym – co istotne – musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów są inne źródła, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i tym samym powyższa ustawa w swoich założeniach daje podstawy prawne, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Odszkodowanie stanowi – co do zasady – przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania są opodatkowane. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.

Należy podkreślić, że ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystają jedynie środki wypłacone przez towarzystwo ubezpieczeniowe z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia.

W tym miejscu wskazać należy, że z treści art. 805 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.) wynika, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1. przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;
2. przy ubezpieczeniu osobowym – umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.

Przedmiotem ubezpieczenia majątkowego może być każdy interes majątkowy, który nie jest sprzeczny z prawem i daje się ocenić w pieniądzu (art. 821 ustawy Kodeks cywilny).

Z art. 822 § 1 przywołanej ustawy wynika, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z art. 822 § 2 powołanej ustawy jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

W myśl art. 822 § 3 cytowanej ustawy strony mogą postanowić, że umowa będzie obejmować szkody powstałe, ujawnione lub zgłoszone w okresie ubezpieczenia.

Stosownie do art. 822 § 4 ww. ustawy uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zatem, z umowy ubezpieczenia wynika, że obowiązkiem ubezpieczającego jest zapłata składki, natomiast obowiązkiem zakładu ubezpieczeń jest spełnienie określonego świadczenia, tj. wypłata odszkodowania.

W świetle powyższego przez kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń, objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozumie się świadczenia do wypłaty których zobowiązany jest ubezpieczyciel w związku z zawartą umową ubezpieczenia.

Jak wynika z opisu zdarzenia, Przed Sądem A, w sprawie z powództwa B, Wnioskodawczyni, C, D i E przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Gospodarki, Wnioskodawczyni dochodziła: z punktu 1a pozwu kwoty 338.819 zł z tytułu utraconej wartości budynków wraz z odsetkami, z punktu 1c pozwu kwoty 87.215 zł 50 gr z tytułu półfabrykatów, wyrobów gotowych i surowców oraz z tytułu nieprawidłowo przyjętej daty utraty majątku wraz z odsetkami.

Wnioskodawczyni ww. odszkodowania dochodziła jako następca prawny wspólnika spółki komandytowej F. F, przejęta przez Państwo w dniu 19 stycznia 1945 r., przeszła na jego własność na podstawie rozstrzygnięcia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 13 lutego 1948 r., którego nieważność została stwierdzona decyzją z dnia 19 kwietnia 1994 r. Sama spółka komandytowa została wykreślona z rejestru handlowego postanowieniem z dnia 22 czerwca 1966 r.

Wyrokiem z dnia 7 lutego 2012 r. (…) Sąd A nie uwzględnił powództwa w ww. sprawie. Wyrok ten chciała zaskarżyć apelacją m.in. Wnioskodawczyni.

W wyniku błędu radcy prawnego równoległe apelacje C i Wnioskodawczyni od ww. wyroku zostały odrzucone postanowieniem Sądu A z dnia 22 czerwca 2012 r. Jednakże apelacje w sprawie wnieśli pozostali powodowie, występujący w rzeczonej sprawie tj. D, E i B.

Z powodu opisanego powyżej błędu radcy prawnego C i Wnioskodawczyni zostały wykluczone z udziału w sprawie, zaś wyroki wydawane na tej samej podstawie faktycznej i prawnej wobec pozostałych powodów, nie obejmowały roszczeń Wnioskodawczyni.

Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2020 r. (…) Sąd G zmienił zaskarżony wyrok w punkcie pierwszym w ten sposób, że:

1. zasądził od Skarbu Państwa Ministra Rozwoju na rzecz H (jedyny spadkobierca zmarłego w trakcie procesu D) dalsze kwoty 574.217 zł 65 gr (pięćset siedemdziesiąt cztery tysiące dwieście siedemnaście złotych 65/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 23 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty i 25.925 zł 48 gr (dwadzieścia pięć tysięcy dziewięćset dwadzieścia pięć złotych czterdzieści osiem groszy) z ustawowymi odsetkami od 18 lipca 2005 r. do 31 stycznia 2015 r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;
2. zasądził od Skarbu Państwa Ministra Rozwoju na rzecz E (tytułem roszczenia powoda [1/2] oraz roszczenia zmarłej w trakcie procesu B [1/2], której E był jedynym spadkobiercą) dalsze kwoty 301.628 zł 18 gr (trzysta jeden tysięcy sześćset dwadzieścia osiem złotych osiemnaście groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 23 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty i 13.618 zł (trzynaście tysięcy sześćset osiemnaście złotych) z ustawowymi odsetkami od 18 lipca 2005 r. do 31 stycznia 2015 r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty;

W pozostałych punktach Sąd orzekł o kosztach procesu.

C i Wnioskodawczyni zgłosiły swoje roszczenia do I - ubezpieczyciela radcy prawnego, który je reprezentował.

I na podstawie wydanego wobec pozostałych powodów wyroku Sądu G z dnia 23 stycznia 2020 r., (…) przyznało Wnioskodawczyni odszkodowanie w wysokości 98.292 zł 63 gr. Stanowisko zostało zajęte w oparciu o Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej radców prawnych (Dz. U. z dnia 18 grudnia 2003 r.).

Przyznana Wnioskodawczyni kwota odszkodowania obejmowała:

1. należność główną – 87.215 zł 50 gr (80.194 zł 04 gr z tytułu półfabrykatów, wyrobów gotowych i surowców + 7.020 zł 46 gr z tytułu nieprawidłowo przyjętej daty utraty majątku);
2. odsetki od należności głównej - 11.077 zł 13 gr (199 zł 94 gr obliczone od kwoty 80.194 zł 04 gr od dnia 23 stycznia 2020 r. do dnia 5 lutego 2020 r. + 10.877 zł 19 gr - od kwoty 7020,46 zł od dnia 18 lipca 2005 r. do dnia 5 lutego 2020 r.).

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że odszkodowanie obejmujące kwotę główną wraz z odsetkami wypłacone przez I z obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej radców prawnych z tytułu błędu radcy prawnego korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem mieści się w pojęciu kwot wypłacanych z tytułu ubezpieczeń osobowych i majątkowych, o których mowa w tym przepisie. Jednocześnie nie znajdzie zastosowania wyłączenie określone w lit. a, gdyż ww. odszkodowanie nie odnosi się do szkód dotyczących składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.