Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.58.2021.2.MN
z 11 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 stycznia 2021 r. (data wpływu 21 stycznia 2021 r.), uzupełnionym 14 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

21 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony 14 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działek.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Rodzicie Wnioskodawczyni prowadzili gospodarstwo rolne, m.in. uprawiali ziemię, którą uzyskali jeszcze od rodziców taty Wnioskodawczyni, czyli dziadków Wnioskodawczyni. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia rodziców Wnioskodawczyni, w 1995 r. przepisali własność gospodarstwa na Wnioskodawczynię na podstawie umowy darowizny. W ramach darowizny Wnioskodawczyni uzyskała gospodarstwo rolne, na które składało się łącznie ponad 11 ha gruntów (pięć działek – część z nich zabudowanych m.in. domem rodzinnym, w którym Wnioskodawczyni mieszka do dziś; część niezabudowanych). Po uzyskaniu darowizny na ww. gruntach była prowadzona działalność rolnicza. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia Wnioskodawczyni, część gruntów została wydzierżawiona na cele rolnicze, część była wykorzystywana na potrzeby gospodarstwa domowego, część zaczęła leżeć odłogiem.

Obecnie Wnioskodawczyni wychowuje samotnie dziecko, jest na zasiłku rehabilitacyjnym wypłacanym przez ZUS. Nie posiada żadnych innych źródeł utrzymania. Nie prowadzi, ani w przeszłości nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie nabywała też odpłatnie żadnych nieruchomości, aby je następnie sprzedać.

Przez wzgląd na to, że dom uzyskany w ramach darowizny jest już stary, wymaga gruntownego remontu, a jego koszty mogą być zbliżone do budowy nowej nieruchomości, Wnioskodawczyni postanowiła, że w przyszłości wybuduje nowy dom na gruncie uzyskanym w ramach darowizny. Do budowy domu nie jest niezbędna jej duża działka, którą następnie także trzeba byłoby utrzymywać (tj. zagospodarować, dokonywać opłat, etc.), stąd też dokonała podziału jednej z posiadanych działek (o powierzchni ponad 1,5 ha) na mniejsze działki (łącznie powstało w ten sposób 13 mniejszych działek). Aby wybudować swój dom musi doprowadzić do działki kanalizację i inne media.

Przez wzgląd na trudną sytuację finansową Wnioskodawczyni postanowiła sprzedać część gruntów uzyskanych w ramach darowizny, m.in. żeby mieć środki na życie oraz na wybudowanie swojego domu. Wnioskodawczyni sprzedała w ten sposób trzy działki i zamierza także sprzedać kilka następnych. Mowa o działkach wydzielonych z ww. gruntu. Na żadnej ze sprzedanych działek nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Nie wydano w odniesieniu do nich (działek) także decyzji o warunkach zabudowy. Natomiast w odniesieniu do dwóch z nich (ze sprzedanych działek) Wnioskodawczyni zobowiązała się do pewnej czynności. Jak wspominała powyżej, aby wybudować swój dom musi doprowadzić do działki (na której będzie go budowała) media. W związku z tym przy sprzedaży dwóch działek wskazała jej nowym właścicielom, że media które będzie doprowadzała do działki, na której będzie budowała dom, będą przebiegały także przez ich działkę, co spowoduje że nie poniosą oni kosztów samodzielnego doprowadzenia tych mediów do swoich działek, tylko skorzystają z sieci mediów finansowanej przez Wnioskodawczynię, która będzie doprowadzana do jej działki. W ramach pozostałych sprzedanych działek nie zobowiązywała się do takiego działania. Tamte pozostałe działki zostały sprzedane bez dostępu do mediów i bez ww. zobowiązania.

Wszystkie sprzedane nieruchomości posiadały status nieruchomości rolnej w rozumieniu art. 461 Kodeksu cywilnego. W ramach ewidencji gruntów wszystkie sprzedane działki oznaczone są jako grunty rolne. Sposób w jaki ludzie dowiedzieli się o tym, że Wnioskodawczyni chce sprzedać działki to głównie tzw. poczta pantoflowa. Wywiesiła/wkopała także niewielki baner na działce z napisem: „Sprzedam” i swoim numerem telefonu. Nie korzystała z pośredników sprzedaży nieruchomości ani usług innych podmiotów zajmujących się pomaganiem przy sprzedaży nieruchomości (typu pośrednicy, etc.), nie wystawiała ogłoszeń o chęci sprzedaży działek w Internecie.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawczyni prowadzi (data rozpoczęcia działalności 21 stycznia 2021 r.) pozarolniczą działalność gospodarczą wpisaną do CEIDG w zakresie usług krawieckich PKD 95.29.Z. Działalność ta nie jest związana z obrotem nieruchomościami. Nieruchomości będące przedmiotem wniosku nie są wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w ramach ww. działalności w żadnym zakresie. Nieruchomości otrzymane przez Wnioskodawczynię w ramach darowizny nigdy nie były wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nie ma także planów wykorzystania ww. nieruchomości na takie cele.

W przeszłości Wnioskodawczyni nie dokonała nabycia żadnych nieruchomości gruntowych w sposób nieodpłatny. Jedynie w drodze dziedziczenia stała się właścicielem lokalu mieszkalnego. Jest on obecnie wynajmowany na cele mieszkaniowe w ramach najmu prywatnego. Oprócz zbycia nieruchomości gruntowych, o których mowa w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawczyni w przeszłości nie dokonywała przeniesienia własności nieruchomości. Wnioskodawczyni nie planuje nabywania w przyszłości żadnych nieruchomości.

Po uzyskaniu przez Wnioskodawczynię darowizny od rodziców ziemia ta była jeszcze uprawiana przez jej rodziców przy udziale Wnioskodawczyni. Po śmierci ojca (2006 r.) Wnioskodawczyni przestała z matką prowadzić działalność rolniczą. Było to dla nich zbyt trudne. Od około 2009-2014 r. część gruntów była uprawiana przez kuzyna Wnioskodawczyni. W związku z udostępnieniem kuzynowi gruntów pod uprawy rolnicze Wnioskodawczyni nie uzyskiwała żadnego przysporzenia. Stwierdzenie, że część była wykorzystywana na potrzeby gospodarstwa domowego należy rozumieć w ten sposób, że część gruntu była używana na potrzeby własne – grunt ten zajęty był m.in. na ogródek owocowo-warzywny oraz sad owocowy. Rosły tam owoce i warzywa do spożycia przez rodzinę Wnioskodawczyni. Jedna z działek uzyskana przez Wnioskodawczynię w ramach darowizny od rodziców jest położona na terenie podmokłym, który objęty jest programem .... To ta działka jest najdłużej nieuprawiana (po śmierci ojca Wnioskodawczyni). Pozostałe grunty nie są uprawiane od około 2014 r.

W kwestii sprzedaży wszystkich posiadanych 13 działek Wnioskodawczyni nie ma sprecyzowanych jeszcze całkowicie planów. Z pewnością część działek (z wydzielonych) zostanie sprzedana (część już została). Na co najmniej jednej z nich Wnioskodawczyni zamierza postawić swój dom, w którym zamieszka. Wnioskodawczyni myśli także o pozostawieniu działki/kilku działek jako majątku/zabezpieczenia na przyszłość, w szczególności dla swojego syna. Wnioskodawczyni nie ma zamiaru dzielić ani sprzedawać pozostałych 4 działek, które otrzymała w drodze darowizny. Wnioskodawczyni nie ma zamiaru przenosić własności działek w inny nieodpłatny sposób. Posiadanie przez Wnioskodawczynię działek nie wiąże się z jakimikolwiek korzyściami dla niej. Co więcej jest ona zobowiązana do opłacania podatku od nieruchomości od tych działek więc ponosi tylko koszty.

Wobec tego, że Wnioskodawczyni nie zamierza przenieść ich własności to w związku z tym, że Wnioskodawczyni samotnie wychowuje syna, a obecnie popularne staje się rolnictwo ekologiczne, młodzian wyraża zainteresowania tymi zagadnieniami. Stąd też Wnioskodawczyni nie wyklucza – kiedy syn będzie na tyle sprawny fizycznie (dorośnie, nastąpi to w ciągu kilku najbliższych lat), że grunty te będą używane do celów rolniczych. Ewentualnie niewielka część gruntów będzie wykorzystana na ogródek owocowo-warzywny oraz sad owocowy na własne cele Wnioskodawczyni. Innych pomysłów ani planów na wykorzystanie gruntów Wnioskodawczyni nie posiada.

Wnioskodawczyni planuje wybudować swój dom na działce nr ... Co do określenia prawdopodobieństwa jego wybudowania Wnioskodawczyni nie ma dużego wyboru. Jak wskazano w ramach wniosku dom rodzinny uzyskany w ramach darowizny jest już stary, wymaga gruntownego remontu, a jego koszty mogą być zbliżone do budowy nowej nieruchomości. Wnioskodawczyni w ciągu 3-4 lat planuje wybudować nowy dom. Jest to jednak uzależnione od uzyskania środków finansowych ze sprzedaży (przynajmniej części z podzielonych działek). Wnioskodawczyni nie dopuszcza prawdopodobieństwa niepowodzenia powyższej inwestycji i sprzedaży wszystkich podzielonych działek

Inwestycja doprowadzania kanalizacji i innych mediów do działki Wnioskodawczyni nie została jeszcze przeprowadzona. Zostanie przeprowadzona niezależnie od wskazań i potrzeb nowych właścicieli działek. Głównymi wskazaniami i potrzebami są tu te Wnioskodawczyni, które to jej mają umożliwić wybudowanie domu mieszkalnego. Zobowiązanie Wnioskodawczyni do „udostępnienia” doprowadzonych do własnej działki mediów dla właścicieli sprzedanych działek nie miało wpływu na cenę sprzedanych działek.

W związku ze sprzedażą pozostałych działek Wnioskodawczyni nie zobowiązywała się do dokonania innych czynności niż wymienione we wniosku. Wnioskodawczyni nie podejmowała jakiekolwiek czynności mających przygotować działki powstałe w wyniku podziału do sprzedaży. W związku z dokonanym podziałem nieruchomości zostały wytyczone drogi – powstała droga wewnętrzna – był to administracyjny warunek dokonania podziału działki. Każda działka (także nowo powstała z wydzielenia) musi mieć bowiem dostęp do drogi. Wnioskodawczyni nie stawiała żadnych ogrodzeń. Wszystkie wydzielone działki są zarośnięte – nie są koszone. Wnioskodawczyni nie zależny na tym, aby się one dobrze prezentowały. Wnioskodawczyni nie podejmowała jakichkolwiek czynności mających podnieść wartość sprzedawanych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany ze sprzedaży działek podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 1) regulują opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych oraz daninę solidarnościową. Zobowiązanymi do regulowania wskazanego podatku są natomiast osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podlegają one wówczas obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) – art. 3 ust. 1 ww. aktu.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ww. ustawy, który odzwierciedla zasadę powszechności opodatkowania, regułą jest opodatkowanie podatkiem dochodowym wszelkiego rodzajów dochodów. W dalszej części ustawy wskazuje się natomiast na różne źródła tych dochodów. W ramach art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czytamy, że źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
   
2. działalność wykonywana osobiście;
   
3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
   
4. działy specjalne produkcji rolnej;
   
5. (uchylony);
   
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
   
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
   
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   
   
   
   
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
      
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
      
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
      
   4. innych rzeczy
      - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbyć a nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany,
      
      8a) działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną;
      8b) niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da;
      
      
      
9. inne źródła.

W odniesieniu do sytuacji, w której znajduje się Wnioskodawczyni, szczególną uwagę należy przypisać art. 10 ust. 1 pkt 8. Zgodnie ze wskazaną regulacją sprzedaż nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w postaci zapłaty podatku dochodowego. A contrario, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi po upływie wskazanego okresu, przychód z tego tytułu nie podlega w ogóle regulacjom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie można mówić o jego opodatkowaniu.

Działki, które Wnioskodawczyni sprzedała i które zamierza sprzedać są nieruchomościami nabytymi w 1995 r. w ramach umowy darowizny. Nigdy nie były związane z działalnością gospodarczą – nie były nabyte w ramach jej prowadzenia, nie były używane do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni sprzedaż działek traktuje jako zarządzanie majątkiem prywatnym, otrzymanym w darowiźnie jako ojcowizna. Grunty te pozostawały w rodzinie Wnioskodawczyni od kilku pokoleń, były to typowe grunty do upraw rolnych. Przez wzgląd na stan zdrowia Wnioskodawczyni oraz obecne realia nie jest ona w stanie prowadzić działalności rolniczej. Potrzebuje natomiast środków do życia. Stąd też zbycie przez nią gruntów traktuje jako czynności niemogące być uznane za dokonywane w ramach działalności gospodarczej. Jej działania nie mają charakteru zorganizowanego i ciągłego. Nie działa ona jak profesjonalista, o czym świadczy chociażby sposób w jaki kupujący dowiedzieli się o nieruchomościach na sprzedaż – baner wywieszony na działce. Za czynności zorganizowane nie można traktować wywieszenia na działce ogłoszenia o możliwości jej zakupu. Jest to typowe i powszechne działanie osoby chcące zbyć swój majątek. W zasadzie niestosowane przez przedsiębiorców. Dodatkowo nie korzystała ona z pomocy podmiotów zawodowo zajmujących się sprzedażą nieruchomości, czy świadczących pomoc w tym zakresie. Wnioskodawczyni nie podjęła także żadnych czynności uatrakcyjniających zbycie nieruchomości, typu przygotowanie drogi wewnętrznej, ogrodzenie nieruchomości, doprowadzenie mediów, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, etc.

Sprzedaż działek nie będzie miała także charakteru ciągłego. Wnioskodawczyni nie ma zamiaru i nigdy tego nie robiła, nabywać nowych nieruchomości w celu ich dalszej odsprzedaży. Gospodaruje natomiast majątkiem prywatnym, aby móc utrzymać siebie i swoją rodzinę.

Dlatego też jej działania nie mogą być traktowane jako spełniające definicję działalności gospodarczej. Nie podejmuje ona pośrednio lub bezpośrednio aktywnych czynności w zakresie sprzedaży nieruchomości angażując środki podobne do wykorzystywanych przez przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą. Sprzedawane grunty zostały nabyte w ramach darowizny. Stanowiły majątek rodzinny. Nie ma mowy zatem o nabyciu ich w celach inwestycyjnych. Ich sprzedaż ma na celu uzyskanie środków do życia. Dlatego też podejmowane przez Wnioskodawczynię czynności zmierzające do zbycia nieruchomości są elementem zwykłego zarządu majątkiem prywatnym i gospodarności, których nie można z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. Aktywność ta w żaden sposób nie odbiega od normalnego gospodarowania majątkiem osobistym, Wnioskodawczyni nie czyni ze sprzedaży działek trwałego źródła zarobkowania.

Zatem w ocenie Wnioskodawczyni, uzyskany w ten sposób przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości stanowi przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie podlega natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przez wzgląd, że został uzyskany po upływie okresu wskazanego w ramach ww. regulacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zatem pojęcie działalności gospodarczej charakteryzuje się między innymi prowadzeniem tej działalności w celach zarobkowych, na własny rachunek, jej zorganizowaniem i ciągłością – zawodowym charakterem, uczestnictwem w obrocie gospodarczym. Ponadto przy ocenie zakresu pojęcia działalności gospodarczej nie można abstrahować od zamiaru podmiotu podejmującego poszczególne czynności.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem wydzielonych nieruchomości (działek), o których mowa we wniosku.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawczynię, a w szczególności fakt, że pierwotna nieruchomość, której dotyczy wniosek została nabyta w drodze darowizny w 1995 r. jako gospodarstwo rolne, Wnioskodawczyni wraz z rodzicami użytkowała ją rolniczo do czasu śmierci ojca, następnie częściowo przekazała ją w nieodpłatną dzierżawę kuzynowi, a częściowo użytkowała prowadząc ogród owocowo-warzywny i sad owocowy, ponadto nie zamierza ponosić w stosunku do ww. działek żadnych nakładów, a te nakłady które poniesie będą wiązały się planami budowy swojego domu należy stwierdzić, iż taka sprzedaż ma charakter nieprofesjonalny. Z treści wniosku nie wynika bowiem, iż sprzedaż działek nastąpiła i nastąpi w ramach działalności gospodarczej wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły. Brak jest zatem podstaw, aby podejmowane przez Wnioskodawcę czynności kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej.

Tym samym, przychody uzyskane z dokonanej, jak i planowanej sprzedaży działek nie będą pochodziły ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Skutki podatkowe tych transakcji należy ustalić w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy. Zgodnie z tym przepisem, opisana sprzedaż działek nie jest źródłem przychodu z uwagi na upływ 5 lat od końca roku podatkowego, w którym Wnioskodawczyni nabyła je w drodze darowizny od rodziców, do momentu sprzedaży.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis okoliczności faktycznych sprawy we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.