Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.116.2021.2.SP
z 4 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 2 marca 2021 r. (data wpływu 4 marca 2021 r.), uzupełnionym za pośrednictwem platformy ePUAP 19 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielenia pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności udzielenia pożyczki. Wniosek uzupełniono pismem z 19 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP 19 kwietnia 2021 r.).

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  A. Sp. z o.o.
  
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  B. Sp. z o.o.
  
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany będący stroną postępowania: A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również: „Spółka” lub „Pożyczkodawca”).

Zainteresowany niebędący stroną postępowania: B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również: „Pożyczkobiorca”).

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja drzwi wewnętrznych, stolarki okiennej oraz wyrobów pokrewnych. Spółka powstała w wyniku przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez osobę fizyczną.

Aktualnie Spółka planuje udzielenie Pożyczkobiorcy pożyczki. Pożyczka będzie miała charakter odpłatny tj. w zamian za udzielenie pożyczki będzie przewidziane stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek). Środki na udzielenie pożyczki będą pochodziły z zysków z prowadzonej działalności gospodarczej (przy czym środki te mogą obejmować również zyski z jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę, którego przekształcono w Spółkę). Umowa będzie spełniać przesłanki uznania jej za umowę pożyczki w rozumieniu art. 720 kodeksu cywilnego.

Spółka planuje, że w przyszłości również będzie udzielać odpłatnych (oprocentowanych) pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy bądź innych podmiotów z siedzibą na terytorium kraju. Obecnie Spółka nie jest w stanie przewidzieć, w jakich odstępach czasu i w jakiej liczbie będą faktycznie zawierane rzeczone umowy pożyczki, jakich kwot będą dotyczyły ani jakie będą faktyczne zyski z tego tytułu. Pożyczki te będą spełniały przesłanki uznania ich za umowy pożyczek w rozumieniu art. 720 Kodeksu cywilnego.

W przedmiocie działalności Spółki w krajowym rejestrze sądowym nie figuruje działalność finansowa ani udzielanie pożyczek. Dotychczas Spółka nie prowadziła działalności w zakresie udzielania pożyczek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy pożyczka, którą Spółka zamierza udzielić Pożyczkobiorcy, będzie stanowić odpłatne świadczenie usługi na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegające zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?
2. Czy pożyczki, które Spółka planuje udzielać w przyszłości Pożyczkobiorcy, będą stanowić odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegające zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 38 ustawy o VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Pożyczka, którą Spółka zamierza udzielić Pożyczkobiorcy, będzie stanowić odpłatne świadczenie usługi na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegające zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Pożyczki, które Spółka planuje udzielać w przyszłości Pożyczkobiorcy, będą stanowić odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegające zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W ocenie Zainteresowanych, podleganie danej czynności VAT wymaga łącznego spełnienia:

• kryterium podmiotowego (czynność wykonywana przez podatnika VAT występującego w takim charakterze) oraz
  

• kryterium przedmiotowego (czynność objęta zakresem przedmiotowym ustawy o VAT).
  
  

Kryterium podmiotowe

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie zaś z ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a takie działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika i działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji/czynności. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej transakcji / czynności mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest zaś stwierdzenie, że transakcja dokonywana jest w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez dany podmiot.

W ocenie Zainteresowanych, udzielanie odpłatnych pożyczek przez osobę prawną prowadzącą działalność gospodarczą z wykorzystaniem środków pochodzących z tej działalności i w celu uzyskiwania dochodów (odsetek) wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Zamiar wykorzystania środków pieniężnych na cel udzielania oprocentowanych pożyczek wypełnia znamiona prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT w zakresie udzielania pożyczek - jest to bowiem wykorzystanie zasobów w celach zarobkowych w sposób ciągły. W ocenie Zainteresowanych, częstotliwość udzielania tych pożyczek, a także wysokość faktycznych zysków z tego tytułu nie ma znaczenia dla uznania, że Pożyczkodawca objął udzielanie pożyczek zakresem wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej i działa w zakresie udzielania pożyczek jako podatnik VAT (prowadząc w tym zakresie profesjonalną, zawodową, samodzielną działalność). Nie ma również znaczenia to, czy nabywca usług ma status podatnika VAT (tj. Pożyczkobiorca na rzecz którego Spółka udzieli w przyszłości pożyczki).

Kryterium przedmiotowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie zaś z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W konsekwencji, usługą jest takie świadczenie, w przypadku którego istnieje stosunek prawny określający świadczenie, które jest zapewniane przez jedną ze stron (usługodawcę), a które jest korzystne dla drugiej strony (beneficjenta świadczenia, który odnosi z niego korzyść, choćby potencjalną). Dla uznania, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT, co do zasady konieczne jest przy tym, by świadczenie miało charakter odpłatny tj. wiązało się ze wzajemnym świadczeniem drugiej strony, które ma charakter ekwiwalentny i jest wyrażalne w pieniądzu (wynagrodzenie).

W ocenie Zainteresowanych powyższe przesłanki są spełnione w przypadku planowanych umów pożyczek. W ramach umów pożyczek Spółka będzie przenosić na własność Pożyczkobiorcy (lub innego podmiotu będącego stroną umowy pożyczki jako pożyczkobiorca) własność pieniędzy (co zapewnia Pożyczkobiorcy korzyść w postaci pozyskania płynnych środków pieniężnych), natomiast Pożyczkobiorca zobowiąże się do zwrotu takiej samej ilości pieniędzy. Umowy będą przy tym przewidywać dla Spółki wynagrodzenie w postaci odsetek, które to odsetki mają charakter świadczenia wzajemnego i ekwiwalentnego za udzielenia finansowania. W ocenie Zainteresowanych, udzielanie pożyczek - jako odpłatne świadczenie na rzecz Pożyczkobiorcy będzie zatem stanowić odpłatne świadczenie usługi w rozumieniu art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT.

Podsumowując - udzielanie pożyczek przez Spółkę, jako odpłatne świadczenie usługi przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonywane w związku z tą działalnością będzie podlegało VAT. W ocenie Zainteresowanych taka kwalifikacja transakcji jest właściwa dla każdej pożyczki, która zostanie udzielona przez Pożyczkodawcę (tj. począwszy od pierwszej pożyczki, która zostanie udzielona).

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwalnia się od podatku (...) usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W świetle powyższego pożyczki, które Spółka zamierza udzielać w przyszłości będą stanowić odpłatne świadczenie usługi w rozumieniu ustawy o VAT zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 tej ustawy.

Zainteresowani pragną wskazać, że analogiczne stanowisko było wyrażone w wielu interpretacjach indywidualnych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 29 stycznia 2021 r. (0111-KDIB3-1.4012.986.2020.2.KO) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał: należy stwierdzić, że udzielenie przez Wnioskodawcę pożyczki opisanej we wniosku spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzące obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji, na podstawie powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynność udzielenia przez Wnioskodawcę oprocentowanej pożyczki, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. (...)

Zatem skoro z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, to należy stwierdzić, że wskazana we wniosku usługa udzielenia pożyczki przez Wnioskodawcę stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta korzysta ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o ww. przepis.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym łącznie spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Przy tym wskazać należy, że w dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise), przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę, wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem - przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja drzwi wewnętrznych, stolarki okiennej oraz wyrobów pokrewnych. Spółka planuje udzielenie pożyczki Pożyczkobiorcy. Pożyczka będzie miała charakter odpłatny tj. w zamian za udzielenie pożyczki będzie przewidziane stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek). Środki na udzielenie pożyczki będą pochodziły z zysków z prowadzonej działalności gospodarczej (przy czym środki te mogą obejmować również zyski z jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę, którego przekształcono w Spółkę). Umowa będzie spełniać przesłanki uznania jej za umowę pożyczki w rozumieniu art. 720 kodeksu cywilnego. Ponadto Spółka planuje, że również w przyszłości będzie udzielać odpłatnych (oprocentowanych) pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy. Pożyczki te będą spełniały przesłanki uznania ich za umowy pożyczek w rozumieniu art. 720 Kodeksu cywilnego. Obecnie Spółka nie jest w stanie przewidzieć, w jakich odstępach czasu i w jakiej liczbie będą faktycznie zawierane rzeczowne umowy pożyczki, jakich kwot będą dotyczyły ani jakie będą faktyczne zyski z tego tytułu.

Wątpliwości dotyczą ustalenia czy pożyczka, którą Spółka zamierza udzielić Pożyczkobiorcy, jak również pożyczki, które będą udzielane w przyszłości Pożyczkobiorcy będą stanowić odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegające zwolnieniu z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że opisane we wniosku czynności polegające na udzieleniu przez Wnioskodawcę oprocentowanych pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy będą czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług, spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy, polegające na udostępnieniu środków finansowych na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji, czynności polegające na udzieleniu oprocentowanych pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy, będą stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Przy czym świadczone usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie – usługi udzielania pożyczek.

Zatem w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że czynność udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki Pożyczkobiorcy, jak również czynność udzielania w przyszłości pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy, będą stanowić odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynności te będą korzystać ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.