Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.91.2021.2.PJ
z 7 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 lutego 2021 r. (data wpływu 23 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie obowiązku oznaczania wyrazami „Mechanizm Podzielonej Płatności” faktur w przypadku sprzedaży krajowej wyrobu energetycznego określonego w art. 86 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym jako dodatek do paliw silnikowych o kodzie CN 2920, od którego odprowadzana jest akcyza, gdy kwota faktury przekroczy 15 000 PLN – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

23 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie obowiązku oznaczania wyrazami „Mechanizm Podzielonej Płatności” faktur w przypadku sprzedaży krajowej wyrobu energetycznego określonego w art. 86 ust.1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym jako dodatek do paliw silnikowych o kodzie CN 2920, od którego odprowadzana jest akcyza, gdy kwota faktury przekroczy 15 000 PLN.

Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwana dalej Spółką) jest czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem podatku akcyzowego zarejestrowaną pod nr akcyzowym (...). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji (...). Ponadto do wachlarza oferowanych produktów należy również produkcja dodatku do olejów napędowych pod nazwą handlową X. X. otrzymywany jest metodą estryfikacji 2-etyloheksanolu. X. stosowany jest jako dodatek do olejów napędowych o niskiej liczbie cetanowej w celu podniesienia jakości zapłonu paliwa: zapewnia sprawniejszy rozruch w niskich temperaturach, redukuje nadmierne zadymianie oraz stukot silnika po rozruchu, redukuje hałas i emisję spalin. Ze względu na skład przedmiotowego produktu został on zaklasyfikowany do kodu CN 2920 90 70 Taryfy celnej obejmującego pozostałe estry kwasów nieorganicznych niemetali. Dodatek do oleju napędowego produkowany przez Wnioskodawcę, zgodnie z wiążącą informacją skarbową wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w A. z dnia (...).2017 r. nr (...) jest wyrobem energetycznym określonym w art. 86 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym jako dodatek do paliw silnikowych.(w załączeniu).

W myśl art. 2 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy określone w załączniku nr 1 do ustawy. Zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy do wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy zalicza się między innymi pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN; Ta właśnie grupa produktów budzi u Wnioskodawcy wątpliwość w zakresie stosowania dla nich Mechanizmu podzielonej płatności. Wnioskodawca natrafił na orzecznictwo, które budzi wątpliwość w zakresie klasyfikacji dodatków do paliw jako paliw silnikowych. Idąc w ślad za tym orzecznictwem należy uznać, że preparaty od których opłacana jest akcyza i które wlewane są do paliwa silnikowego należy traktować jako paliwa silnikowe. Stanowisko w takiej sprawie wydano w interpretacji indywidualnej IPPP3/443-257/11-3/KB z dnia 17 maja 2011 r.:

„(...) przez dodatki lub domieszki do paliw silnikowych należy rozumieć wyroby dodawane do tych paliw w celu poprawy ich właściwości, np. smarowych, myjących, kalorycznych, z wyjątkiem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o których mowa w ustawie. W tym przypadku nie ma znaczenia kod CN takich wyrobów, muszą one być jedynie przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. W związku z tym jeżeli wyroby będące przedmiotem wniosku o kodzie CN 3811 zostaną przeznaczone jako komponent (dodatek) paliw silnikowych należy uznać go za paliwo silnikowe (...)”.

Z jednej strony mamy ustawę o podatku akcyzowym, na którą powołuje się organ w załączniku nr 15 do ustawy o VAT i która nie klasyfikuje dodatków do paliw silnikowych jako paliw silnikowych a z drugiej strony mamy orzecznictwo, które każe traktować dodatki do paliw jako paliwa silnikowe. Mając na uwadze wątpliwości oraz mając na uwadze przesłanie Ministerstwa Finansów wyrażane przy wprowadzaniu przepisów wspomagających ściąganie podatków i uszczelnienia wpływów z tych podatków Wnioskodawca wystawiając dotychczas faktury za sprzedany dodatek do oleju napędowego X. w kwocie przekraczającej 15 tys. zł brutto z ostrożności oznaczał na fakturze sprzedaży, że płatność ma być dokonana metodą podzielonej płatności. Po wprowadzeniu tzw. Nowego JPK, zdarzają się przypadki kwestionowania takiego podejścia przez niektórych kontrahentów.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca zadał następujące pytanie w zakresie podatku od towarów i usług:

Czy w przypadku sprzedaży krajowej wyrobu energetycznego określonego w art. 86 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym jako dodatek do paliw silnikowych o kodzie CN 2920, od którego odprowadzana jest akcyza, gdy kwota faktury przekroczy 15 000 PLN sprzedający jest/będzie zobowiązany do oznaczania faktury Mechanizmem Podzielonej Płatności (dalej MPP) w związku z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535), zwanej dalej „Ustawą VAT”.

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

Odnosząc się do zapisów ustawy o VAT, obowiązek zastosowania MPP powstaje gdy spełnione są dwa warunki:

1. Kwota należności wynikająca z faktury przekracza 15 000 PLN lub równowartość tej kwoty;
2. Na fakturze znajdują się towary lub usługi z załącznika nr 15 Ustawy o VAT;
3. Czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.
   
   

Uwzględniając charakter produktu X. należy rozważyć produkty wskazane w pozycjach 92 i 93 załącznika nr 15 ustawy o VAT odnoszącego się do przepisów o podatku akcyzowym: 92. Benzyny silnikowe, oleje napędowe, gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, 93. Oleje opałowe oraz oleje smarowe – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym. Produkowany i sprzedawany przez Spółkę dodatek do oleju napędowego nie jest paliwem opałowym i nie jest również olejem smarowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. Nie jest oferowany do sprzedaży ani używany do celów opałowych i smarowych. Stąd pozycja 93 jest wyłączona z dalszych rozważań. Poz. 92 załącznika nr 15 ustawy o VAT mówi o benzynach silnikowych, olejach napędowych i gazach przeznaczonych do napędu silników spalinowych - czyli de facto o paliwach silnikowych. X. jest wyrobem energetycznym określonym w art. 86 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym jako dodatek do paliw silnikowych. W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

W załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wymienia je jako produkty akcyzowe pod pozycją 44. Pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub paliwa opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub paliw opałowych. Ustawa nie wskazuje jak widać, że dodatki i domieszki do paliw należy traktować jako paliwa silnikowe. Stąd wniosek, że Ustawa o podatku akcyzowym nie klasyfikuje dodatków do paliw jako paliw silnikowych. X. jest oferowany na sprzedaż lub używany wyłącznie jako dodatek do paliw silnikowych, nie jest on oferowany i nie jest używany do napędu silników spalinowych. Nie stanowi więc paliwa silnikowego. Jego bezpośrednim przeznaczeniem nie jest napęd silników a poprawa właściwości układów paliwowych. Mając na uwadze niejasność przepisów w zakresie traktowania dodatków do paliw jako paliw silnikowych, zdaniem Wnioskodawcy:

­
• dodatki do paliw są produktami akcyzowymi,
  
• dodatki do paliw nie są klasyfikowane przez ustawę o podatku akcyzowym jako paliwa silnikowe w sposób jednoznaczny,
  
• załącznik nr 15 do ustawy o VAT nie wymienia dodatków do paliw jako produktów wrażliwych.

­

­

W ocenie Wnioskodawcy dodatki do paliw nie spełniają kryterium zawartego w poz. 92 załącznika nr 15. Zatem w ocenie Wnioskodawcy jeśli wartość wystawionej faktury sprzedaży przekracza kwotę 15 000 PLN i sprzedaż dotyczy dodatku do oleju napędowego X. od którego odprowadzana jest akcyza - nie należy stosować Mechanizmu Podzielonej Płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Na wstępie Organ zaznacza, że złożony wniosek dotyczy podatku od towarów i usług, przy czym jego część dotycząca podatku akcyzowego jest zagadnieniem wstępnym do umożliwiającym rozstrzygnięcie sprawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 685; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zasady fakturowania obowiązujące na gruncie ustawy o VAT regulują przepisy Działu XI „Dokumentacja” Rozdział 1 „Faktury”.

W myśl art. 106a pkt 1 ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy faktura powinna zawierać w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy - wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania”.

Jak stanowi art. 108a ust. 1 ustawy podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 108a ust. 1a przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

Jednocześnie stosownie do art. 108a ust. 1b ustawy podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

W załączniku nr 15 do ustawy – „wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy” w poz. 92 i 93 wskazano następujące towary:

92. Benzyny silnikowe, oleje napędowe, gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,

93. Oleje opałowe oraz oleje smarowe - w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Z uwagi na odwołanie się ustawodawcy do uregulowań dotyczących podatku akcyzowego wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 z późn. zm., dalej jako „ustawa akcyzowa”) ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej „WIA”, stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.). Zmiany w Nomenklaturze Scalonej (CN) nie powodują zmian w opodatkowaniu akcyzą wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych, jeżeli nie zostały określone w niniejszej ustawie – art. 3 ust. 1 i 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
2. objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
4. oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
5. objęte pozycją CN 3403;
6. objęte pozycją CN 3811;
7. objęte pozycją CN 3817;
8. oznaczone kodami CN: 3824 99 86, 3824 99 92, 3824 99 93, 3824 99 96, 3826 00 10 oraz 3826 00 90, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN;
   
10. pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN.
    
    

Stosownie do art. 86 ust. 2 paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Mając powyższe przepisy na uwadze wskazać w pierwszej kolejności należy, że co do zasady obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

• będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość;
• będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy,
• czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.
  
  

Analizując tą kwestię, zwrócić należy uwagę że poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług odwołuje się do benzyny silnikowej, olejów napędowych i gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym. Z kolei poz. 93 załącznika nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług odwołuje się do olejów opałowych oraz olejów smarowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Ustawodawca odwołuje się zatem w poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy do szerokiej kategorii paliw silnikowych, dla których w art. 89 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym przypisano odpowiednie stawki podatku akcyzowego. W przypadku natomiast poz. 93 załącznika nr 15 do ustawy, ustawodawca odwołuje do kategorii paliw opałowych oraz olejów smarowych, dla których podobnie jak dla paliw silnikowych, w treści art. 89 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym przypisano odpowiednie stawki podatku akcyzowego.

Zgodnie z opisem sprawy Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji (...). Ponadto Spółka produkuje dodatek do olejów napędowych o niskiej liczbie cetanowej w celu podniesienia jakości zapłonu paliwa: zapewnia sprawniejszy rozruch w niskich temperaturach, redukuje nadmierne zadymianie oraz stukot silnika po rozruchu, redukuje hałas i emisję spalin. Ze względu na skład przedmiotowego produktu został on zaklasyfikowany do kodu CN 2920 90 70

Dodatek do oleju napędowego produkowany przez Spółkę, zgodnie z wiążącą informacją skarbową wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w A. z dnia (...).2017 r. nr (...) jest wyrobem energetycznym określonym w art. 86 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym jako dodatek do paliw silnikowych.

Wnioskodawca wystawiając dotychczas faktury za sprzedany dodatek do oleju napędowego w kwocie przekraczającej 15 tys. zł brutto z ostrożności oznaczał na fakturze sprzedaży, że płatność ma być dokonana metodą podzielonej płatności.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest obowiązek oznaczania wyrazami „Mechanizm Podzielonej Płatności” faktur w przypadku sprzedaży krajowej wyrobu energetycznego określonego w art. 86 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym jako dodatek do paliw silnikowych o kodzie CN 2920, od którego odprowadzana jest akcyza, gdy kwota faktury przekroczy 15 000 PLN.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o podatku akcyzowym stwierdzić należy, że produkowany przez Wnioskodawcę dodatek do olejów napędowych zaklasyfikowany do kodu CN 2920 90 70 i będący (zgodnie z uzyskaną przez Spółkę Wiążącą Informacją Akcyzową) wyrobem energetycznym określonym w art. 86 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym jako dodatek do paliw silnikowych jest wyrobem akcyzowym.

Niemniej wyrób ten nie stanowi paliwa silnikowego w rozumieniu art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, gdyż zgodnie z opisem sprawy wyrób ten stosowany jest jako dodatek do olejów napędowych o niskiej liczbie cetanowej w celu podniesienia jakości zapłonu paliwa. Tym samym Wnioskodawca nie przeznacza wyrobu do użycia, nie oferuje na sprzedaż, ani nie używa do napędu silników spalinowych. Wnioskodawca przeznacza wyrób do użycia, oferuje na sprzedaż, lub używa wyłącznie jako dodatek lub domieszka do paliw silnikowych.

W poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy o podatku od towarów i usług wskazane zostały benzyny silnikowe, oleje napędowe i gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Ponieważ – jak wyżej wskazano – wyrób produkowany przez Wnioskodawcę nie stanowi paliwa silnikowego, należy stwierdzić zatem że nie stanowi także benzyn silnikowych ani olejów napędowych, o których mowa w ww. pozycji załącznika do ustawy, dla sprzedaży których przewidziane zostało objęcie transakcji powyżej 15 000 zł mechanizmem podzielonej płatności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotowy wyrób X., klasyfikowany do kodu CN 2920 90 70 jest przeznaczony jako dodatek do paliw silnikowych, ale nie jako paliwo silnikowe. Przedmiotowy wyrób, w świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy nie jest zatem towarem o którym mowa w poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy.

Równocześnie z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotowy wyrób nie jest olejem opałowym, ani olejem smarowym. W konsekwencji nie jest to także towar o którym mowa w poz. 93 załącznika nr 15 do ustawy.

W świetle zatem obowiązujących przepisów produkcja przez Wnioskodawcę wyrobu X. klasyfikowanego do kodu CN 2920 90 70, nie jest objęta obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności. W konsekwencji Spółka nie ma obowiązku umieszczania na fakturze dokumentującej sprzedaż wyrobu wyrazów „mechanizm podzielonej płatności”, nawet jeśli należność z faktury brutto jest większa niż 15 000 zł.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Wnioskodawcy i wyłącznie towarów (wyrobów akcyzowych) będących przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.