Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.347.2021.1.MS
z 21 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 stycznia 2021 r. (data wpływu 13 stycznia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 12 marca 2021 r. (data wpływu 12 marca 2021 r.) oraz pismem z 29 marca 2021 r. (data nadania 30 marca 2021 r., data wpływu 31 marca 2021 r.) na wezwanie z 3 marca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.107.2021.1.MS (data nadania 4 marca 2021 r., data doręczenia 10 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest:

• prawidłowew części dotyczącej możliwości skorzystania ulgi rehabilitacyjnej na zakup leków oraz w części dotyczącej wydatków poniesionych na zabiegi rehabilitacyjne,
  

• nieprawidłowe pozostałym zakresie.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej i ulgi termomodernizacyjnej.

W związku z brakami formalnymi pismem z 3 marca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.107.2021.1.MS (data nadania 4 marca 2021 r., data doręczenia 10 marca 2021 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z 12 marca 2021 r. (data wpływu 12 marca 2021 r.) oraz pismem z 29 marca 2021 r. (data wpływu 31 marca 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca rozliczenie podatku PIT-37 za rok 2020 rozlicza wspólnie z małżonką. Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami budynku mieszkalnego, jednorodzinnego. W 2020 roku Wnioskodawca z żoną wykonali instalacje fotowoltaiczną za kwotę 22.000 zł oraz ocieplenie poddasza. Wnioskodawca ma wątpliwość czy poniesione wydatki może odliczyć od dochodu przy rozliczeniu za 2020 rok.

Wnioskodawca jest emerytem Nr legitymacji (…) - bezterminowo oraz osobą niepełnosprawną o stopniu niesprawności umiarkowanej o symbolu 05-R (narządy ruchu) Nr legitymacji (…). Jako osoba niepełnosprawna Wnioskodawca jest w okresowym, czynnym leczeniu ortopedycznym. Wnioskodawca ma wątpliwość czy poniesione z tego tytułu koszty leczenia może odliczyć od dochodu.

Jako osoba niepełnosprawna (niesprawność stała) Wnioskodawca zmuszony jest do zakupu leków, niezbędnych do codziennego funkcjonowania. W związku z tym prosi o stanowisko, czy zgodnie z Ordynacją Podatkową przysługuje Mu prawo do odliczenia wydatków poniesionych na zakup leków w kwocie powyżej 100 zł miesięcznie. To jest powyżej 1.200 zł w roku.

Powyższe zapytania spowodowane są m.in. informacją uzyskaną w US.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest współwłaścicielem budynku mieszkalnego wybudowanego we własnym zakresie na podstawie prawomocnego pozwolenia na budowę Nr (…) z dnia 7 sierpnia 1990 r. Pozwolenie na użytkowanie Nr (…) z dnia 23 września 1996 r. wydane przez Wydział Geodezji, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miasta i Gminy. Księga wieczysta Nr (…). Odliczenie wydatków w ramach ulgi termomodernizacyjnej będzie dokonane od dochodów z emerytury za 2020 r. Wydatki są udokumentowane fakturami wystawionymi przez podatników podatku od towarów i usług (nie korzystających ze zwolnienia od tego podatku). Faktury wystawione zawierają daty wystawienia, tj. 8 czerwca 2020 r., 21 października 2020 r. i 30 listopada 2020 r.

Faktury wskazują datę wydatków związanych z ociepleniem poddasza. Faktura z dnia 8 czerwca 2020 r. na kwotę 1.164,37 zł. Faktura z dnia 21 października 2020 r. na kwotę 123,52 zł. Faktura z dnia 30 listopada 2020 r. na kwotę 17.000,00 zł (kwota pomniejszona o ewentualną dotację, o którą Wnioskodawca wystąpił do NFOŚ - 22.000,00 - 5.000,00 = 17.000,00 zł). Faktury te wskazują daty wydatków. Fotowoltaika została zakończona w 2020 r., a poddasze będzie zakończone w okresie 3 lat.

Ww. wydatki nie były sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Wnioskodawca nie korzystał z żadnych ulg. Wydatki były finansowane wyłącznie ze środków własnych.

Wydatki na przedsięwzięcia termomodernizacyjne w postaci ocieplenia poddasza, poniesione przez Wnioskodawcę są uwzględnione w Rozporządzeniu Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane były z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego.

Leki, które kupował Wnioskodawca w 2020 r. są lekami w rozumieniu przepisów ustawy Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 322, z późn. zm.) i są lekami aptecznymi, zalecanymi przez lekarzy specjalistów. Na część były wypisywane recepty, a na część nie są wymagane recepty. Wydatki przekraczały 100 zł miesięcznie w 2020 r. Łączne wydatki to kwota 3.155,72 zł - 1.200 zł = 1.955,2 zł do odliczenia za cały rok.

W 2020 r. Wnioskodawca poniósł wydatki na leczenie kolan u ortopedy w kwocie 2.650 zł oraz rehabilitację na kwotę 243 zł. Wnioskodawca posiada faktury imienne wraz z szczegółowym opisem usługi ortopedycznej do każdej faktury wystawionym przez ortopedę. Wydatki nie były sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Były płatne wyłącznie ze środków własnych. Stopień niesprawności datowany jest od 2 kwietnia 2019 r. o symbolu 05-R. Orzeczenie o niesprawności zostało wydane bez terminowo jako niesprawność stała.

Na wezwanie tut. Organu, czy wydatki na leczenie u ortopedy i rehabilitację są związane z wydatkami na zabiegi rehabilitacyjne, Wnioskodawca w uzupełnieniu z 29 marca 2021 r. wskazał, że w związku z bólem kolana i dużymi trudnościami z chodzeniem na zlecenie lekarza wykonano rezonans magnetyczny, który wykazał martwię chrzęstno-kostną kłykcia przyśrodkowego kości udowej oraz uszkodzenie łękotki wytwórcze stawu kolanowego lewego. Leczenie rozpoczęte we wrześniu 2019 r. u ortopedy najpierw polegało na wykonaniu USG ściągania wody z kolana oraz zastrzyki na pobudzenie odnowienia chrząstki i zabiegi rehabilitacyjne. Później profilaktycznie 3 serie komórek macierzystych w okresie co 6-tygodni jedna seria. Woda była ściągana plus zastrzyki w okresie od 4 do 6 tygodni zależnie od nasilenia bólu w kolanie. Ww. zabiegi nie rozwiązały problemu, ból kolan powiększy się w zawiązku z tym lekarze zakwalifikowali Wnioskodawcę do leczenia operacyjnego - artroskopii. Planowany zabieg operacyjny jest na dzień 8 kwietnia 2021 r. w Szpitalu (zawiadomienie w załączeniu). Próby leczenie przez NFZ na skierowanie lekarza pierwszego kontaktu w Szpitalu Ortopedycznym w (…) nie dały rezultatu, ponieważ zabiegi zawieszono już drugi rok ze względu na pandemię. Z sekretariatu Szpitala Wnioskodawca otrzymał informację, że Jego skierowanie zostało zarejestrowane z terminem zabiegu na 8 marca 2028 r., a więc za 7 lat. W całym 2020 r. Wnioskodawca był dziesięć razy z wizytą u ortopedy, aby przynajmniej częściowo normalnie funkcjonować. Wnioskodawca dołączył do wniosku dwa przykładowe opisy z wizyty u lekarza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może odliczyć od dochodu w 2020 r. wydatki poniesione na fotowoltaikę i ocieplenie poddasza na kwotę 18.287,89 zł?
   
2. Czy Wnioskodawca może odliczyć od dochodu w 2020 r. wydatki poniesione na zakup leków w wysokości 1.955,72 zł?
   
3. Czy Wnioskodawca może odliczyć od dochodu w 2020 r. wydatki poniesione na leczenie u ortopedy i rehabilitację w kwocie 2.693,00 zł?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest możliwość skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej, natomiast w zakresie możliwości zastosowania ulgi termomodernizacyjnej zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, może odliczyć poniesione wydatki, ponieważ jest zgodne z obowiązującymi przepisami w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w części dotyczącej możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej na zakup leków oraz w części dotyczącej wydatków poniesionych na zabiegi rehabilitacyjne oraz nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
   
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
   
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
   
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
   
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
   
8. utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
   
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
   
10. opłacenie tłumacza języka migowego;
    
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia;
    
12. leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);
    
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
    
14. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
    
15. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a);
    
16. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł;
    
17. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
    1. na turnusie rehabilitacyjnym,
       
    2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
       
    3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
       
    
    

Jak stanowi art. 26 ust. 7b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      
   
   

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Ponadto, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 13a ww. ustawy).

Należy również podkreślić, że zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami wydatki w ramach ulgi rehabilitacyjnej mogą podlegać odliczeniu od dochodu jedynie w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne stosownie do treści art. 26 ust. 7d analizowanej ustawy, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów. Przy czym nadmienić należy, że w myśl art. 26 ust. 7e ww. ustawy, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają m.in. dzieci niepełnosprawne. Z przepisu art. 26 ust. 7d tejże ustawy nie wynika jednakże, że warunkiem dokonania odliczenia jest dysponowanie stosownym orzeczeniem przez cały rok. Dlatego też orzeczenie o niepełnosprawności wydane w trakcie danego roku podatkowego, nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczeń wydatków na cele rehabilitacyjne za ten rok. Co do zasady odliczeniu podlegają wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności. Stąd też wydatki poniesione przez Wnioskodawcę stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawcy, o których mowa we wniosku, z zastrzeżeniem, że zostaną spełnione pozostałe warunki niezbędne do możliwości skorzystania z tego odliczenia będą mogły podlegać odliczeniu w ramach, tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy może odliczyć od dochodu w 2020 r. wydatki poniesione na zakup leków.

Należy wyjaśnić, że wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile osoba niepełnosprawna posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności, spełni następujące warunki:

1. dokona zakupu produktów mających cechy „leku”,
2. poniesie w danym miesiącu wydatki na ich zakup powyżej kwoty 100 zł,
3. posiada imienny dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. faktury),
4. posiada potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconego leku (leków).
   
   

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku”, a zatem posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 994, z późn. zm.). Z definicji zawartych w art. 2 ww. ustawy wynika, że:

1. lekiem aptecznym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydawania w tej aptece (pkt 10),
2. lekiem gotowym jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu (pkt 11),
3. lekiem recepturowym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej (pkt 12),
4. produktem leczniczym – jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne (pkt 32).
   
   

Wykaz produktów uznanych za „leki” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto do obrotu dopuszczone zostają bez konieczności uzyskania pozwolenia, produkty lecznicze sprowadzane z zagranicy, jeżeli ich stosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, pod warunkiem, że dany produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany i posiada aktualne pozwolenie dopuszczenia do obrotu. Podstawą sprowadzenia takiego produktu leczniczego jest jednak zapotrzebowanie szpitala albo lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem, potwierdzone przez konsultanta z danej dziedziny medycyny.

Rozpatrując kolejne warunki umożliwiające możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z odliczenia od dochodu poniesionych wydatków, na zakup leków w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, wskazać należy co następuje.

Osoba niepełnosprawna, która chce skorzystać z odliczenia przewidzianego przez ustawodawcę w treści art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi spełnić następujące warunki:

• dokonać zakupu produktów posiadającego cechy „leku”,
  

• ponieść w danym miesiącu wydatki na zakup leków powyżej kwoty 100 zł,
  

• posiadać imienny dokument potwierdzający poniesienie wydatku z tego tytułu (np. faktury),
  

• posiadać potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconych leków.
  
  
  

Z informacji przedstawionych w treści wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawca jest emerytem oraz osobą niepełnosprawną o stopniu niesprawności umiarkowanej o symbolu 05-R (narządy ruchu). Jako osoba niepełnosprawna Wnioskodawca jest w okresowym, czynnym leczeniu ortopedycznym. Jako osoba niepełnosprawna (niesprawność stała) Wnioskodawca zmuszony jest do zakupu leków, niezbędnych do codziennego funkcjonowania. Leki, które kupował Wnioskodawca w 2020 r. są lekami w rozumieniu przepisów ustawy Prawo farmaceutyczne i są lekami aptecznymi, zalecanymi przez lekarzy specjalistów. Na część były wypisywane recepty, a na część nie są wymagane recepty.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie opisanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca rozliczając się za rok podatkowy 2020 w składanym zeznaniu może odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatki poniesione na zakup leków w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odliczenie to dotyczy wydatków poniesionych na zakup leków, zaleconych przez lekarza specjalistę. Podstawą do odliczenia jest posiadanie imiennych dowodów (faktur) poniesienia wydatków.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również kwestia, czy może odliczyć poniesione wydatki na leczenie kolan u ortopedy oraz na rehabilitację.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym – jak powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie – wykładnia przepisów regulujących ulgi podatkowe powinna być ścisła, a nie rozszerzająca, gdyż mogłaby doprowadzić do zastosowania ulg wobec osób, które zdaniem ustawodawcy nie spełniają ustanowionych przez niego warunków.

Tutejszy Organ podziela stanowisko powszechnie reprezentowanie w orzecznictwie (np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1395/10), że przepisy o ulgach podatkowych, jako przewidujące wyjątki od zasady powszechnego opodatkowania, powinny być interpretowane ściśle. Szerokie rozumienie pojęcia „zabiegu rehabilitacyjnego” prowadziłoby do objęcia ulgą podatkową znakomitej części zabiegów operacyjnych, skoro pojęcie to spełnia kryteria definicji słownikowych pojęcia „rehabilitacja”.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne. W celu analizy zasadności odliczenia dokonanego na podstawie tegoż przepisu należy zdefiniować pojęcie rehabilitacji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezoterapię.

Dokonując wykładni art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że kontekst, w którym ustawodawca wymienił odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne ma zasadnicze znaczenie dla wyjaśnienia, jakiego rodzaju zabiegów ulga ta dotyczy. Okoliczność, że odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne, jako podlegająca odliczeniu od dochodu, została wymieniona w punkcie, który przewiduje odliczenie odpłatności za pobyt w różnego rodzaju ośrodkach zajmujących się rehabilitacją leczniczą oznacza, że reguluje on kompleksowo odliczenia od dochodu wydatków poniesionych za pobyt i leczenie oraz za zabiegi rehabilitacyjne wykonane w tego rodzaju zakładach.

Należy zwrócić uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg” i „rehabilitacja”. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że poniesiona przez Wnioskodawcę odpłatność za ww. zabiegi, które stanowią zabiegi rehabilitacyjne, stanowią tytuł do odliczenia tychże wydatków od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie uprawniony na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zabiegi stanowiące zabiegi rehabilitacyjne. Ww. wydatki, będą mogły zostać odliczone w kwocie faktycznie poniesionej od dochodu w zeznaniu podatkowym (przy spełnieniu pozostałych warunków niezbędnych do skorzystania z przedmiotowego odliczenia) składanym za rok podatkowy, w którym wydatki zostały poniesione przy niezmienionych okolicznościach sprawy, przy czym dla celów weryfikacyjnych na Zainteresowanym będzie ciążył obowiązek udokumentowania ich zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy.

Odnosząc się do kwestii możliwości zastosowania ulgi rehabilitacyjnej w części dotyczącej wizyt u lekarza ortopedy, należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Ww. wydatków nie można zakwalifikować jako wydatków poniesionych na cele wymienione w wyżej cytowanych przepisach art. 26 ust. 7a pkt 3, 6 i pkt 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Również na podstawie żadnego innego przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy ustawodawca nie zezwala na odliczenie wydatków na wizyty lekarskie w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Zatem w związku z poniesieniem wydatków na leczenie u ortopedy Wnioskodawcy nie przysługuje prawo odliczenia od dochodu za 2020 rok ww. wydatków poniesionych.

Dodatkowo należy wskazać, że w zamkniętym katalogu zawierającym wydatki możliwe do odliczenia nie mieści się pojęcie zabiegu inwazyjnego, lecz jedynie zabieg rehabilitacyjny, a wobec tego poniesiony wydatek na terapie komórkami macierzystymi nie daje podstawy do zastosowania ulgi. Zaaprobowanie poglądu Wnioskodawcy prowadziłoby do uznania, że praktycznie każdy zabieg inwazyjny jest swego rodzaju zabiegiem rehabilitacyjnym, gdyż każde działanie o charakterze medycznym (od tych najprostszych do najbardziej skomplikowanych) jest zabiegiem rehabilitacyjnym, gdyż jego nadrzędnym celem jest przywrócenie pełnej sprawności i wyeliminowanie schorzenia u osoby chorej. Innymi słowy gdyby taki był zamiar ustawodawcy, redakcja omawianego przepisu byłaby inna, nie zawężano by kategorii wydatków jedynie do odpłatności za zabiegi rehabilitacyjne, lecz wskazano by ogólnie na odpłatności za wszelkiego rodzaju zabiegi medyczne.

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawione we wniosku stany faktyczne będą się różnił od stanów występujących w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałych stanów faktycznych. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Tut. organ nie odniósł się do kwot i wyliczeń wskazanych we wniosku. Ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tut. organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z powyższym tut. organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.