2021.05.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.37.2021.3.MGO
z 7 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2021 r. (data wpływu 26 stycznia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek – jest nieprawidłowe,
braku zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek oraz braku zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem z 26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 15 kwietnia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.37.2021.1.MGO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży m.in. wyrobów piekarniczych i cukierniczych. Jest również zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność w budynku handlowo-produkcyjnym, zwanym dalej: zakład znajdującym się na niewielkiej działce.

Wnioskodawca posiada również – poza działalnością gospodarczą – gospodarstwo rolne, które jest składnikiem majątku wspólnego jego i jego żony. W 2010 roku Wnioskodawca zakupił nieruchomość składającą się z działek rolnych o powierzchni … ha … m² celem powiększenia dotychczasowego gospodarstwa rolnego (z tytułu nabycia nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego). Na ww. nieruchomość składały się m.in.:

Działka o nr … o powierzchni … m² oraz
Działka o nr … o powierzchni … m².

Wnioskodawca po zakupie nie użytkował rolniczo ww. działek z uwagi, iż był to teren podmokły, nierówny i częściowo obniżony. Wnioskodawca próbował przystosować teren, by był on użyteczny z punktu widzenia rolniczego, w związku z czym teren został częściowo podniesiony, jednak okazało się to niewystarczające i teren był nadal bezużyteczny.

Pod koniec 2010 roku Wnioskodawca dowiedział się, że Miasto, w którym prowadzi swój Zakład planuje zmianę planu zagospodarowania przestrzennego. U Wnioskodawcy zrodził się zatem pomysł, by na części zakupionej w 2010 roku nieruchomości, tj. wskazanych wyżej działkach nr … oraz …, wybudować nowy zakład, z uwagi, że obecny mieści się na niewielkiej działce uniemożliwiającej jego rozbudowę. Wnioskodawca wystąpił więc z wnioskiem do sporządzanego przez Miasto planu zagospodarowania przestrzennego o zmianę przeznaczenia ww. działek, tj. z przeznaczenia rolniczego na przeznaczenie pod zabudowę usługową. Następnie dwa razy ponawiał wniosek – w 2014 r. oraz w 2018 r. Ostatecznie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony w 2020 r. Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego trwała tak długo, że Wnioskodawca jeszcze przed jego uchwaleniem zrezygnował z planu budowy nowego Zakładu na ww. działkach oraz podzielił je na mniejsze działki (podział również w 2020 r.), by kiedyś przekazać je w drodze darowizny dzieciom.

Wnioskodawca dokonał podziału w następujący sposób:

Działkę nr … o powierzchni … m² podzielono na działkę … o powierzchni … m² oraz działkę nr … o powierzchni … m².
Działkę nr … o powierzchni … m² podzielono na działkę nr … o powierzchni … m² oraz działkę nr … o powierzchni … m².

Ponadto, w międzyczasie – … sierpnia 2017 r. – Wnioskodawca przekazał swój dotychczasowy zakład (budynek wraz z innymi składnikami prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa) swojemu synowi. Syn, w 2018 r. zakupił dodatkowo sąsiednią działkę i rozpoczął rozbudowę istniejącego zakładu na działkach należących do przedsiębiorstwa.

Wszystkie powyższe okoliczności skłoniły Wnioskodawcę do decyzji o sprzedaży działek nr …, …, … oraz … należących do majątku wspólnego jego i jego żony. Wnioskodawca podkreśla, że działki nr …, …, … oraz … nigdy nie były składnikiem majątku przedsiębiorstwa i nie były wykorzystywane do celów działalności gospodarczej.

Wnioskodawca pragnie dodać, iż ww. działki nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze. Nie były też w żaden sposób przez niego wykorzystywane od momentu ich zakupu w 2010 r. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych nakładów na zwiększenie ich wartości, w szczególności nie doprowadzał do nich żadnych przyłączy. Wnioskodawca celem uzewnętrznienia swojego zamiaru sprzedaży zamieścił jedynie ogłoszenie w Internecie, nie korzystał z usług agencji sprzedaży nieruchomości oraz nie wywieszał ogłoszeń. Niedługo po zamieszczeniu ww. ogłoszenia do Wnioskodawcy zgłosił się potencjalny kupiec (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością), z którym Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną. Wnioskodawca zamierza uwzględnić stanowisko organu podczas planowanej sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawca pragnie dodatkowo wskazać, że w 2017 r. sprzedał jedną niezabudowaną działkę budowlaną kupioną 6 lat wcześniej. Wnioskodawca początkowo zamierzał wybudować na niej dom, jednak ostatecznie się rozmyślił. Przez działkę przechodził rów, którego Wnioskodawca nie mógł zgodnie z prawem zasypać i o którym nie wiedział dokonując zakupu działki.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1.Na kupującym ciążą następujące obowiązki:

-współdziałania ze sprzedającym we wszystkich działaniach koniecznych do zawarcia umowy przyrzeczonej.

Kupujący ma prawo do:

odstąpienia od przedwstępnej umowy sprzedaży w terminie do dnia … lipca 2021 r. o ile Sprzedający, pomimo spełnienia się lub uchylenia wszystkich warunków, w terminie do zawarcia umowy przyrzeczonej oraz pomimo dodatkowego pisemnego wezwania Kupującego na zawarcie umowy przyrzeczonej – nie przystąpi do zawarcia umowy przyrzeczonej lub będzie uchylał się od zawarcia umowy przyrzeczonej na warunkach określonych przedwstępną umową sprzedaży,
zapłaty odpowiedniej kwoty z ceny należnej Sprzedającemu, bezpośrednio wierzycielowi lub wierzycielom, w celu zwolnienia nieruchomości z obciążenia lub w celu spłaty zobowiązań publicznych Sprzedającego w przypadku, gdy w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży nieruchomość będzie obciążona jakimkolwiek prawem lub prawami osób trzecich, w tym w szczególności hipotekami, w zaświadczeniach, wykazane zostanie istnienie zobowiązań sprzedających, do których stosuje się przepisy ordynacji podatkowej,
złożenia oświadczenia o dysponowaniu nieruchomości na cele budowlane,
przeglądania akt Ksiąg Wieczystych prowadzonych dla nieruchomości, a także do występowania o wydanie wypisów i wyrysów z rejestru gruntów dotyczących tej nieruchomości,
dokonania na własny koszt geochemicznych badań środowiskowych zawartości związków ropopochodnych, metali ciężkich, związków organicznych jedno - i wieloaromatycznych w podłożu gruntowym zgodnie z obowiązkiem badania zanieczyszczenia gruntów wynikających z Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 roku w sprawie ustalania geotechnicznych warunków posadawiania obiektów budowlanych (Dz.U. z 2012 r., poz. 463) oraz Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 1 września 2016 roku w sprawie sposobu prowadzenia oceny zanieczyszczenia powierzchni ziemi (Dz.U. z 2016 r., poz. 1395).

Na sprzedającym ciążą obowiązki:

wystąpienia do właściwego organu podatkowego o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie opodatkowania sprzedaży Nieruchomości podatkiem od towarów i usług,
zwrotu otrzymanego zadatku w podwójnej wysokości w razie niewykonania przedwstępnej umowy sprzedaży z przyczyn leżących po stronie Sprzedającego,
niewycofania udzielonego Kupującemu pełnomocnictwa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane,
popierania wszelkich wniosków Kupującego, w tym o pozwolenie na budowę oraz niewnoszenia żadnych zwyczajnych ani nadzwyczajnych środków odwoławczych od wydanych decyzji, złożonych zgłoszeń czy wydanych uzgodnień, a w szczególności od pozwolenia na budowę,
niepodejmowania żadnych działań, które stałyby w sprzeczności z postanowieniami przedwstępnej umowy sprzedaży,
nieobciążania nieruchomości lub jakiejkolwiek jej części, ograniczonymi prawami rzeczowymi, ani też innymi prawami ustanowionymi na rzecz osób trzecich,
nie zawierania do dnia … czerwca 2021 r. umów zobowiązujących do zbycia albo obciążenia nieruchomości, pod jakimkolwiek tytułem prawnym,
nieoferowania sprzedaży i nieprowadzenia rozmów w przedmiocie zbycia prawa własności nieruchomości,
umożliwienia osobom upoważnionym przez Kupującego swobodnego dostępu do nieruchomości w celu dokonywania na jej terenie wszelkich wierceń, badań, ekspertyz gruntu, ustalenia ewentualnych skażeń i zanieczyszczeń gruntu i wód gruntowych,
doręczenia Kupującemu, na jego prośbę, wszystkich dokumentów znajdujących się w posiadaniu Sprzedającego lub takich, do których uzyskania Sprzedający jest uprawniony, mających związek z wykonaniem postanowień przedwstępnej umowy sprzedaży, a których żądanie na potrzeby osób trzecich lub organów administracji publicznej ma oparcie prawne,
zapewnienia, iż nie powstaną po jego stronie żadne zaległości publicznoprawne, które mogłyby mieć negatywny wpływ na wykonanie przedwstępnej umowy sprzedaży lub tytułu prawnego do nieruchomości podlegającej nabyciu przez kupującego.

Sprzedający ma prawo do:

zwolnienia z jakiejkolwiek odpowiedzialności za ujawnione po dniu wydania nieruchomości, na jej gruncie, w jej glebie lub wodach płynących na lub pod jej powierzchnią, za jakiekolwiek zanieczyszczenia spowodowane czynnościami podejmowanymi na Nieruchomości przed dniem jej wydania pod warunkiem przedstawienia raportu i wyników z ww. geochemicznych badań środowiskowych,
odstąpienia od przedwstępnej umowy sprzedaży w terminie do dnia … lipca 2021 r. o ile Kupujący, pomimo wyznaczenia przez Sprzedającego dodatkowego 7-dniowego terminu do zawarcia umowy przyrzeczonej nie przystąpi do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży,
odstąpienia i zachowania otrzymanego zadatku w razie niewykonania przedwstępnej umowy sprzedaży z przyczyn leżących po stronie Kupującego,
udzielenia Kupującemu i w okresie obowiązywania przedwstępnej umowy sprzedaży nie wycofywać pełnomocnictwa do przeglądania akt Ksiąg Wieczystych prowadzonych dla nieruchomości, a także do występowania o wydanie wypisów i wyrysów z rejestru gruntów dotyczących tej nieruchomości.

2.W umowie przedwstępnej sprzedaży zostały ustalone następujące warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej prawo własności działek na nabywcę:

najpóźniej w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej Sprzedający (wraz z żoną) będzie ujawniony jako właściciele w Dziale II księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości, przy czym Działy III i IV powyższej księgi wieczystej będą wolne od jakichkolwiek wzmianek o wnioskach o wpis lub ostrzeżeń, za wyjątkiem wpisów na rzecz gestorów mediów, które będą konieczne dla prawidłowej realizacji planowanej inwestycji oraz ewentualnych wpisów na rzecz Kupującego,
najpóźniej w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej przedmiotowa nieruchomość będzie wolna od wszelkich obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich i innych wad prawnych lub ograniczeń w rozporządzaniu i posiadaniu, zarówno ujawnionych, jak i nieujawnionych, w prowadzonej dla nieruchomości księdze wieczystej,
najpóźniej w dniu zawarcia umowy przyrzecznej nieruchomość będzie się znajdować w posiadaniu Sprzedającego i nie będzie na podstawie jakiegokolwiek tytułu prawnego lub też bez takiego tytułu użytkowana lub posiadana choćby na zasadzie posiadania zależnego lub dzierżenia, przez jakiekolwiek osoby trzecie,
stan prawny i faktyczny nieruchomości wynikający z oświadczeń Sprzedającego nie zmieni się,
najpóźniej w dniu zawarcia umowy przyrzeczonej nieruchomość nie będzie zanieczyszczona substancjami niebezpiecznymi w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, ani też w stosunku do nieruchomości nie będzie występować bezpośrednie zagrożenie powstania szkody w środowisku ani szkoda taka nie powstanie,
Sprzedający nie będą zalegać z płatnościami jakikolwiek podatków lub innych świadczeń, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa,
Sprzedający uzyska interpretację indywidualną (której wniosek oraz niniejsza odpowiedź dotyczy).

3.Wnioskodawca udzielił nabywcy działek pełnomocnictwa (zgody/upoważnienia) w celu występowania we własnym imieniu w sprawach dotyczących nieruchomości. Wskazuje, że:

Wnioskodawca udzielił nabywcy pełnomocnictwo do:

I. wszczęcia i prowadzenia wszelkich postępowań administracyjnych, potrzebnych do prawidłowego przygotowania i realizacji Inwestycji a w szczególności takich postępowań, których przedmiotem będzie uzyskanie:

decyzji o rozgraniczeniu Nieruchomości, gdyby okazała się ona potrzebna do prawidłowej i zgodnej z tą Umową realizacji Inwestycji,
decyzji obejmującej zgodę na wyłączenie z produkcji rolnej gruntu składającego się na Nieruchomość,
zezwolenia na lokalizację zjazdów publicznych na Nieruchomości,
uzgodnień, opinii lub stanowisk organów administracji drogowej, w tym właściwych zarządców dróg,
uzgodnień, opinii lub stanowisk organów administracji drogowej, w tym właściwych zarządców dróg,
uzgodnień, opinii lub stanowisk dostawców mediów, gestorów sieci i urządzeń technicznych,
zezwolenia na zajęcia pasa drogowego,
zezwolenia na usunięcie z Nieruchomości drzew lub krzewów, ich przesadzenia lub nasadzenia nowych,
decyzji o pozwoleniu na usunięcie, likwidację lub przebudowę urządzeń infrastruktury technicznej zlokalizowanych na Nieruchomości, w tym sieci, przyłączy lub instalacji,
pozwolenia właściwego konserwatora zabytków na prowadzenie robót budowlanych na Nieruchomości, gdyby okazała się ona potrzebna do prawidłowej realizacji Inwestycji,
wypisów i wyrysów z rejestru gruntów i kartoteki budynków,
decyzji właściwego organu o ustaleniu opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,
zaświadczenia właściwego organu administracji, z którego będzie wynikać, że z Nieruchomością nie jest związany obowiązek uiszczenia jakichkolwiek należności lub opłat rocznych z tytułu użytkowania gruntów rolnych lub leśnych na cele niezwiązane z produkcją rolną lub leśną lub że wszystkie ustalone przez organ opłaty i należności zostały zapłacone w całości,
dokumentu właściwego organu administracji stwierdzającego, że nie ma podstaw do wydania decyzji administracyjnej o ustaleniu opłat adiacenckich wobec właściciela Nieruchomości, albo że podstawa taka istniała, a należna opłata adiacencka została w całości zapłacona,
zaświadczenia wydanego przez właściwy organ ochrony środowiska, że Nieruchomość nie jest wpisana do rejestru bezpośrednich zagrożeń szkodą w środowisku i szkód w środowisku, prowadzonego na zasadach przewidzianych w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 1 września 2016 roku w sprawie rejestru szkód w środowisku,
zaświadczenia potwierdzającego, że Nieruchomość nie leży na obszarze rewitalizacji wyznaczonym uchwałą Rady Miasta wymienioną w art. 8 ustawy z dnia 9 października 2015 roku o rewitalizacji (DZ.U.2015.1777) oraz nie leży na terenie Specjalnej Strefy Rewitalizacyjnej, o której mowa w rozdziale 5 cytowanej wyżej ustawy o rewitalizacji, decyzji o przeniesieniu na Kupującego rozstrzygnięć administracyjnych wydanych na rzecz Sprzedających w związku z planowaną Inwestycją, w szczególności decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę Inwestycji,
innych wymaganych uzgodnień i opinii właściwych organów,
decyzji obejmującej zezwolenie na utworzenie wielkopowierzchniowego obiektu handlowego, gdyby okazała się ona potrzebna do prawidłowej realizacji lub funkcjonowania Inwestycji.

II.

Występowania do właściwych: Urzędu Skarbowego (US) oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) oraz innych organów z wnioskami o wydanie zaświadczeń o ewentualnych zaległości Sprzedających,
Przeglądania akt Ksiąg Wieczystych prowadzonych dla Nieruchomości oraz do występowania o wydanie dotyczących ich wypisów i wyrysów z rejestru gruntów,
Uzyskania zaświadczenia (względnie zaświadczeń) właściwego urzędu skarbowego, wydanego w trybie przepisów art. 306g w zw. z art. 112 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa, z którego będzie wynikać, że Sprzedający nie posiada zaległości podatkowych ani innych niż podatkowe, regulowanych postanowieniami Ordynacji podatkowej (wystawionego najdalej na siedem dni przed zawarciem umowy przyrzeczonej sprzedaży),
Uzyskania zaświadczenia (względnie zaświadczeń) Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o braku zaległości Sprzedających w zapłacie składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (wystawionego najdalej na siedem dni przed zawarciem umowy przyrzeczonej sprzedaży),
Uzyskania zaświadczenia (względnie zaświadczeń) o wysokości opłat z tytułu podatku od nieruchomości dla Nieruchomości, jak również dokumentu stwierdzającego, że brak jest zaległości w regulowaniu tych opłat (wystawionego najdalej na siedem dni przed zawarciem umowy przyrzeczonej sprzedaży),
Uzyskania zaświadczenia (względnie zaświadczeń) właściwego urzędu gminy wskazującego na niezaleganie przez Sprzedających z jakimikolwiek podatkami i opłatami lokalnymi, innymi niż podatek od nieruchomości (wystawionego najdalej na siedem dni przed zawarciem umowy przyrzeczonej sprzedaży),
Uzyskania zaświadczenia właściwego urzędu skarbowego, z którego będzie wynikać, że Sprzedający jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pełnomocnik będzie występował o wszelkie zezwolenia i decyzje we własnym imieniu (nie w imieniu mocodawców) i pokryje wszelkie koszty z tym związane.

b.Zgodnie z informacjami uzyskanymi od Nabywcy, Nabywca do momentu sprzedaży przez Wnioskodawcę działek:

zlecił i uzyskał mapę do celów projektowych,
zlecił oraz wykonał dwa badania geodezyjne gruntu,
zlecił wykonanie projektu podziału geodezyjnego nieruchomości,
zlecił uzyskanie opinii komunikacyjnej,
zlecił opracowanie projektu robót geologicznych i dokumentacji geologiczno-inżynierskiej.

2.Z tytułu sprzedaży w 2017 r. działki budowlanej Wnioskodawca nie odprowadził podatku VAT, nie złożył deklaracji VAT-7 i sprzedaż ta nie została wykazana w deklaracji VAT-7 z uwagi, iż sprzedaż ww. działki odbyła się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań zwiększających atrakcyjność działki, w szczególności nie dokonywał jej podziału, nie doprowadzał do niej żadnych przyłączy.

3.Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca posiada co prawda inne działki, jednak są one przez niego wykorzystywane i Wnioskodawca nie planuje ich sprzedaży, chyba że okoliczności życiowe, w tym sytuacja finansowa Wnioskodawcy i jego rodziny będzie tego wymagać.

4.Aktualne przeznaczenie działek nr …, …, … i … będących przedmiotem sprzedaży w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego – jak wskazano we wniosku – to przeznaczenie pod zabudowę usługową. Z tytułu sprzedaży

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w odniesieniu do opisanej wyżej sprzedaży nieruchomości Wnioskodawcę w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT należy uznać za podatnika podatku VAT? (oznaczone we wniosku nr 2)
W przypadku uznania, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT- to czy do planowanej dostawy nieruchomości znajdzie zastosowanie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT? (oznaczone we wniosku nr 3)

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanej wyżej sprzedaży nieruchomości Wnioskodawcę w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT nie należy uznać za podatnika podatku VAT.

Za podatnika VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza jak nakazuje rozumieć ustawa o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jak słusznie wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 3 września 2020 r. „(...) opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze więc, konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre - musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług” (nr 0111-KDIB3-3.4012.283.2020.2.MS). Warunkującą przesłanką opodatkowania podatkiem VAT danej czynności jest fakt, iż czynność ta jest dokonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik podatku VAT. Jak wskazują same organy podatkowe: „(...) kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz me prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.” (interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lipca 2020 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.313.2020.2.ASY).

Przedmiotem planowanej sprzedaży jest składnik majątku prywatnego Wnioskodawcy i jego żony. Z tytułu nabycia ww. działek nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Nabywając w 2010 r. ww. działki, Wnioskodawca miał na celu poszerzenie swojego gospodarstwa rolnego, jednak z przyczyn opisanych w stanie faktycznym okazało się to niemożliwe. Wnioskodawca, owszem, przez pewien czas planował przeniesienie dotychczasowego Zakładu na ww. działki, jednakże nie było to możliwe z uwagi na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który nie przewidywał zabudowy usługowej na tym terenie. Wnioskodawca co prawda wystąpił z wnioskiem do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego o zmianę przeznaczenia terenu z rolniczego na możliwość zabudowy usługowej, jednakże zmiana planu trwała tak długo, że Wnioskodawca z uwagi na okoliczności przedstawione w stanie faktycznym zrezygnował z tego pomysłu. Ostatecznym zamiarem Wnioskodawcy było przekazanie działek w drodze darowizny swoim dzieciom, w związku z czym Wnioskodawca dokonał podziału działki nr … oraz … na działki o nr …, …, … oraz ... Przedmiotowe działki nigdy nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do działalności gospodarczej – leżały tzw. odłogiem. Wnioskodawca nie doprowadzał do nich żadnych przyłączy. Nie były one również przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów mogących przyczynić się do zwiększenia wartości sprzedawanych działek. Odnieść się w tym miejscu należy jeszcze raz do wspomnianego podziału działek. Jedynym celem, który motywował Wnioskodawcę do podziału działek było przekazanie ich w drodze darowizny swoim dzieciom. Podział działek ostatecznie okazał się niepotrzebny z uwagi na podjęcie przez Wnioskodawcę decyzji o ich sprzedaży (z uwagi na okoliczności przedstawione w stanie faktycznym). Z punktu widzenia samej transakcji sprzedaży, podział działek również jest bez znaczenia, bowiem nabywcą wszystkich działek będzie ten sam podmiot (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością). Podział działek nie przyczynił się zatem w żaden sposób do ich sprzedaży – gdyby nie było podziału to obecny nabywca dokonałby zakupu tego samego terenu, tj. tej samej powierzchni nieruchomości Wnioskodawcy. Wnioskodawca w żadne sposób nie skorzystał zatem na dokonanym podziale działek. Ponadto Wnioskodawca nie korzystał z usług podmiotu zajmującego się obrotem nieruchomościami, a zamiar sprzedaży działek uzewnętrznił samodzielnie w drodze ogłoszeń na portalu internetowym.

Wnioskodawca nie angażował zatem w żaden sposób środków podobnych do wykorzystywanych przez producenta, handlowca czy usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nigdy nie zajmował się i nie zamierza zajmować się obrotem nieruchomościami. Planowana sprzedaż ma charakter incydentalny i mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. W 2017 r. Wnioskodawca co prawda sprzedał jedną niezabudowaną działkę budowlaną kupioną 6 lat wcześniej, jednakże sprzedał ją ze stratą – Wnioskodawca początkowo zamierzał wybudować na niej dom, jednak ostatecznie się rozmyślił. Przez działkę przechodził rów, którego Wnioskodawca nie mógł zgodnie z prawem zasypać i o którym nie wiedział dokonując zakupu działki.

Mając powyższe na względzie, w odniesieniu do opisanej wyżej sprzedaży nieruchomości Wnioskodawcę w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT nie należy uznać za podatnika podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT – to do planowanej dostawy nieruchomości nie znajdzie zastosowanie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT znajduje zastosowanie do dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie ze znaczeniem słownikowym przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy o VAT). Przeznaczone do sprzedaży działki opisane w stanie faktycznym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oznaczone są jako teren pod zabudowę usługową.

W związku z powyższym, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania. Konkludując, w przypadku uznania, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT – to do planowanej dostawy nieruchomości nie znajdzie zastosowanie zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

nieprawidłowe w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek,
prawidłowe w zakresie braku zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zaznaczenia wymaga, że w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359, z późn. zm.), zwanej dalej k.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 k.r.o., w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Jak stanowi art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 § 1 k.r.o.).

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, w myśl powołanych przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. na terytorium kraju.

Jednakże należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12. 2006, str. 1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy także zauważyć, że z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży nieruchomości angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada również – poza działalnością gospodarczą – gospodarstwo rolne, które jest składnikiem majątku wspólnego jego i jego żony. W 2010 roku Wnioskodawca zakupił nieruchomość składającą się z działek rolnych o powierzchni … ha … m² celem powiększenia dotychczasowego gospodarstwa rolnego (z tytułu nabycia nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego). Na ww. nieruchomość składały się m.in.:

działka o nr … o powierzchni … m² oraz
działka o nr … o powierzchni … m².

Pod koniec 2010 roku Wnioskodawca dowiedział się, że Miasto, w którym prowadzi swój zakład planuje zmianę planu zagospodarowania przestrzennego. U Wnioskodawcy zrodził się zatem pomysł, by na części zakupionej w 2010 roku nieruchomości, tj. wskazanych wyżej działkach nr … oraz …., wybudować nowy zakład, z uwagi, że obecny mieści się na niewielkiej działce uniemożliwiającej jego rozbudowę. Wnioskodawca wystąpił więc z wnioskiem do sporządzanego przez Miasto planu zagospodarowania przestrzennego o zmianę przeznaczenia ww. działek, tj. z przeznaczenia rolniczego na przeznaczenie pod zabudowę usługową. Następnie dwa razy ponawiał wniosek – w 2014 r. oraz w 2018 r. Ostatecznie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony w 2020 r. Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego trwała tak długo, że Wnioskodawca jeszcze przed jego uchwaleniem zrezygnował z planu budowy nowego zakładu na ww. działkach oraz podzielił je na mniejsze działki (podział również w 2020 r.), by kiedyś przekazać je w drodze darowizny dzieciom.

Wnioskodawca dokonał podziału w następujący sposób:

Działkę nr … o powierzchni … m² podzielono na działkę … o powierzchni … m² oraz działkę nr … o powierzchni … m².
Działkę nr … o powierzchni … m² podzielono na działkę nr … o powierzchni … m² oraz działkę nr … o powierzchni … m².

Na sprzedającym ciążą obowiązki m.in.:

niewycofania udzielonego Kupującemu pełnomocnictwa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane,
popierania wszelkich wniosków Kupującego, w tym o pozwolenie na budowę oraz niewnoszenia żadnych zwyczajnych ani nadzwyczajnych środków odwoławczych od wydanych decyzji, złożonych zgłoszeń czy wydanych uzgodnień, a w szczególności od pozwolenia na budowę,
umożliwienia osobom upoważnionym przez Kupującego swobodnego dostępu do nieruchomości w celu dokonywania na jej terenie wszelkich wierceń, badań, ekspertyz gruntu, ustalenia ewentualnych skażeń i zanieczyszczeń gruntu i wód gruntowych.

Wnioskodawca udzielił nabywcy działek pełnomocnictwa (zgody/upoważnienia) w celu występowania we własnym imieniu w sprawach dotyczących nieruchomości. Wnioskodawca udzielił nabywcy pełnomocnictwo do wszczęcia i prowadzenia wszelkich postępowań administracyjnych, potrzebnych do prawidłowego przygotowania i realizacji Inwestycji a w szczególności takich postępowań, których przedmiotem będzie uzyskanie:

decyzji o rozgraniczeniu Nieruchomości, gdyby okazała się ona potrzebna do prawidłowej i zgodnej z tą Umową realizacji Inwestycji,
decyzji obejmującej zgodę na wyłączenie z produkcji rolnej gruntu składającego się na Nieruchomość,
zezwolenia na lokalizację zjazdów publicznych na Nieruchomości,
uzgodnień, opinii lub stanowisk organów administracji drogowej, w tym właściwych zarządców dróg,
uzgodnień, opinii lub stanowisk dostawców mediów, gestorów sieci i urządzeń technicznych,
zezwolenia na zajęcia pasa drogowego,
decyzji o pozwoleniu na usunięcie, likwidację lub przebudowę urządzeń infrastruktury technicznej zlokalizowanych na Nieruchomości, w tym sieci, przyłączy lub instalacji,
zaświadczenia potwierdzającego, że Nieruchomość nie leży na obszarze rewitalizacji wyznaczonym uchwałą Rady Miasta wymienioną w art. 8 ustawy z dnia 9 października 2015 roku o rewitalizacji (DZ.U.2015.1777) oraz nie leży na terenie Specjalnej Strefy Rewitalizacyjnej, o której mowa w rozdziale 5 cytowanej wyżej ustawy o rewitalizacji, decyzji o przeniesieniu na Kupującego rozstrzygnięć administracyjnych wydanych na rzecz Sprzedających w związku z planowaną Inwestycją, w szczególności decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę Inwestycji,,
decyzji obejmującej zezwolenie na utworzenie wielkopowierzchniowego obiektu handlowego, gdyby okazała się ona potrzebna do prawidłowej realizacji lub funkcjonowania Inwestycji.

Nabywca do momentu sprzedaży przez Wnioskodawcę działek zlecił i uzyskał mapę do celów projektowych, zlecił oraz wykonał dwa badania geodezyjne gruntu, zlecił wykonanie projektu podziału geodezyjnego nieruchomości, zlecił uzyskanie opinii komunikacyjnej, zlecił opracowanie projektu robót geologicznych i dokumentacji geologiczno-inżynierskiej.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość czy w związku ze sprzedażą działek będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca zawarł z Kupującym umowę przedwstępną sprzedaży i udzielił nabywcy działek pełnomocnictwa (zgody/upoważnienia) w celu występowania we własnym imieniu w sprawach dotyczących nieruchomości.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje Kodeks cywilny.

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego). Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego – umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W konsekwencji, w analizowanej sprawie udzielając Kupującemu – Spółce pełnomocnictwa, czynności wykonane przez Spółkę wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy (mocodawcy). Kupujący, jako pełnomocnik Wnioskodawcy nie działa przecież we własnym imieniu, lecz w imieniu Wnioskodawcy. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że np. wszystkie koszty związane z wyżej wymienionymi czynnościami poniesie Kupujący.

Tym samym Wnioskodawca udzielając pełnomocnictwa Kupującemu stanowi, że stroną podejmowanych czynności będzie Wnioskodawca, a nie Kupujący.

Zatem Wnioskodawca podejmując ww. czynności, zaangażował środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W przedmiotowej sprawie nie można zatem stwierdzić, że dokonując sprzedaży działek nr …, …, … oraz … Wnioskodawca korzysta wyłącznie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Wnioskodawca w taki sposób zorganizował sprzedaż działek, że niejako jego działania łącznie z działaniami przyszłego nabywcy stanowią pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej działki będące własnością Wnioskodawcy będą podlegały wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w sferze prawnopodatkowej Wnioskodawcy. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez nabywcę. W efekcie wykonywanych czynności dostawie podlegają działki o zupełnie innym charakterze jak w chwili zawarcia umowy przedwstępnej.

W ocenie Organu podejmowane przez Wnioskodawcę działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż wskazanych nieruchomości tj. działek nr …, …, … oraz … w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym. Należy podkreślić, że Wnioskodawca nabył działki rolne w celu powiększenia dotychczasowego gospodarstwa rolnego. Wprawdzie działek nie wykorzystywał rolniczo, gdyż teren był podmokły, nierówny oraz częściowo obniżony to jednak Wnioskodawca podjął pewne działania, aby go przystosować do celów rolniczych. Podjęte działania wprawdzie okazały się niewystarczające i grunt dalej był bezużyteczny. Jednak w sytuacji, gdy Wnioskodawca dowiedział się o planach Miasta dotyczących zmiany planu zagospodarowania przestrzennego wystąpił z wnioskiem do sporządzanego przez Miasto planu zagospodarowania przestrzennego o zmianę przeznaczenia działek z przeznaczenia rolniczego na przeznaczenie pod zabudowę usługową, aby tam wybudować nowy zakład, w którym prowadziłby działalność gospodarczą. Wnioskodawca dwukrotnie w 2014 r. i 2018 r. ponawiał wniosek o zmianę przeznaczenia działek. Wnioskodawca wprawdzie zrezygnował z budowy zakładu na zakupionych działkach, to dalszym jego działaniem był podział działek na mniejsze. Wnioskodawca podziału działek rolnych dokonał w 2020 r. i z działki nr … powstały działki nr … i … a z działki … działki nr … oraz ... Wnioskodawca wskazał również, że podział działek na mniejsze był z zamiarem, by kiedyś je przekazać w darowiźnie dzieciom. Do darowizny działek jednak nie doszło. Natomiast Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że wszystkie powyższe okoliczności skłoniły Wnioskodawcę do decyzji o sprzedaży działek nr …, …, … oraz … należących do majątku wspólnego jego i jego żony. Wnioskodawca przez zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży w Internecie znalazł nabywcę działek – spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, z którą zawarł umowę przedwstępną sprzedaży i udzielił pełnomocnictwa. Na uwagę zasługuje także fakt, że w 2017 r. sprzedał jedną niezabudowaną działkę budowlaną kupioną 6 lat wcześniej, na której początkowo zamierzał wybudować dom, jednak ostatecznie się rozmyślił.

Wszystkie wskazane wyżej fakty analizowane łącznie powadzą do wniosku, że w sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że planowana sprzedaż gruntu (kilku działek powstałych z podziału dwóch większych działek) należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą.

Co również niezwykle istotne, to fakt że mające być przedmiotem sprzedaży działki nr …, …, … i … nigdy nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do celów prywatnych, osobistych. Czynność sprzedaży działek nie mieści się zatem w zakresie zarządu majątkiem prywatnym, jak bowiem już wyjaśniono wyżej by majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych (osobistych), co w tej sprawie nie miało miejsca.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że przedmiotowa sprzedaż będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem planowanej dostawy będzie składnik majątku osobistego Wnioskodawcy, a sprzedaż działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę działek będzie wypełniała definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca w związku z ich sprzedażą będzie działał jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, sprzedaż działek nr …, …, … i … będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest w zakresie pytania nr 1 nieprawidłowe.

W treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r., poz. 741), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z opisu sprawy wynika, że aktualne przeznaczenie działek nr …, …, … i … mających być przedmiotem sprzedaży w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego – to przeznaczenie pod zabudowę usługową.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że działki nr …, …, … i … stanowią teren budowlany, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Jednocześnie z treści wniosku nie wynika, że na moment planowanej sprzedaży działki te będą zabudowane. W związku z tym, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania do planowanej sprzedaży działek niezabudowanych nr …, …, … i ….

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że ww. działki nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku VAT. Jak wskazano bowiem w opisie sprawy, działki nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze. Nie były też w żaden sposób przez Wnioskodawcę wykorzystywane od momentu ich zakupu w 2010 r.

Zatem dostawa przez Wnioskodawcę ww. działek nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Natomiast odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy zauważyć, że interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin