2021.05.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.32.2021.3.JM
z 7 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 stycznia 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym pismem z 16 kwietnia 2021 r. (data wpływu) oraz pismem z 6 maja 2021 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

wydania nabywcy wyłącznie faktury (pytanie nr 1 wniosku) oraz wystawienia faktury na rzecz nabywcy będącego podatnikiem i posiadającego NIP, jeśli wskutek nieprzekazania takiej informacji Spółce sprzedaż na jego rzecz została zaewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej, lecz paragon fiskalny nie został mu wydany (pytanie nr 3 wniosku) – jest prawidłowe;

w pozostałym zakresie (pytanie nr 2, 4 i 5 wniosku) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

21 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: dokumentowania fakturą sprzedaży realizowanej na rzecz nabywcy, obowiązku przechowywania paragonów dokumentujących sprzedaż do której wydano nabywcy fakturę, wystawienia faktury korygującej oraz opatrzenia symbolem „FP” ewidencji faktur dotyczących sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 16 kwietnia 2021 r. (data wpływu) oraz pismem z 6 maja 2021 r. (data wpływu) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz dokument pełnomocnictwa szczególnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Spółka dokonuje sprzedaży, tj. odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium Polski, m.in. na rzecz osób fizycznych („nabywcy”). Jeśli Spółka nie posiada informacji o tym, że nabywca jest podatnikiem, tj. że prowadzi działalność gospodarczą i posiada numer identyfikacji podatkowej („NIP”), wówczas rejestruje sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej (o ile w danym przypadku nie ma zastosowania zwolnienie z obowiązku rejestracji) oraz wystawia fakturę i doręcza ją nabywcy w postaci papierowej lub elektronicznej, niezależnie od tego czy nabywca zażądał jej wystawienia. Faktura ta nie jest emitowana przez kasę rejestrującą.

Ani wydana nabywcy faktura ani paragon fiskalny (o ile został sporządzony) nie zawiera NIP nabywcy – gdyż nie został on wcześniej przekazany Spółce przez nabywcę. Nie można jednak wykluczyć, że nabywca w istocie jest podatnikiem, tj. prowadzi działalność gospodarczą oraz posiada NIP. W takiej sytuacji nabywca może zwrócić się do Spółki z prośbą o skorygowanie wystawionej na niego faktury w zakresie jego danych tak, aby zawierała nazwę i adres jego przedsiębiorstwa oraz NIP.

Na pytania Organu:

Czy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?
Czy czynność zewidencjowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej skutkuje/będzie skutkować wydrukowaniem paragonu fiskalnego dokumentującego ww. sprzedaż?
Jakie elementy, o których mowa w art. 106e ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, zawiera/będzie zawierać faktura, którą Wnioskodawca koryguje/zamierza skorygować?
Czy faktury elektroniczne, o których mowa w opisie sprawy są/będą fakturami elektronicznymi w rozumieniu art. 2 pkt 32 ustawy? Jeżeli tak, to należy wskazać:
- Czy w związku z wystawianiem faktur w formie elektronicznej Wnioskodawca określił/określi sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności takich faktur.
  Należy zauważyć, że w myśl art. 106m ust. 2 ustawy, przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.
  Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (art. 106m ust. 3 ustawy).
  W myśl art. 106m ust. 4 ustawy, autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.
- Czy Wnioskodawca przechowuje/będzie przechowywał faktury w systemie księgowym w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego?
- Czy Wnioskodawca przechowuje/będzie przechowywał faktury w formie elektronicznej poza terytorium kraju?
- Jeśli Wnioskodawca przechowuje/będzie przechowywał faktury w formie elektronicznej poza terytorium kraju to czy sposób przechowywania tych faktur umożliwia/będzie umożliwiał naczelnikowi urzędu skarbowego, naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, dyrektorowi izby administracji skarbowej lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur?
- Czy Wnioskodawca zapewnił/zapewni ww. organom na żądanie bezzwłoczny dostęp do tych faktur jak również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych zawartych w tych fakturach?
- Czy Wnioskodawca otrzymał/otrzyma zgody nabywców na wystawienie i przesłanie faktur elektronicznych?
- Czy w związku z zaewidencjonowaniem sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej i wystawieniem faktury elektronicznej do paragonu dokumentującego tę sprzedaż, Wnioskodawca zostawia/zostawi w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę?
Czy w związku z zaewidencjonowaniem sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej i wystawieniem faktury w formie papierowej do paragonu dokumentującego tę sprzedaż, Wnioskodawca dołącza/będzie dołączał taki paragon do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy?
W jaki sposób Wnioskodawca oznacza/będzie oznaczał – na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U., poz. 1988, z późn. zm.) – faktury wystawione dla sprzedaży uprzednio udokumentowanej paragonami fiskalnymi w ewidencji, o której mowa w art. 109 ustawy?

Wnioskodawca odpowiedział:

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Czynność zaewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej skutkuje/będzie skutkować wydrukowaniem paragonu fiskalnego dokumentującego tą sprzedaż – w świetle § 38 Rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z 28 maja 2018 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, nie ma bowiem innej możliwości.
Wystawiona przez Spółkę faktura będzie zawierać dane wymagane ustawą o VAT. Nie znajdzie się jednak na niej NIP oraz nazwy (firmy) i adresu przedsiębiorstwa nabywcy, jeśli nabywca w chwili zakupu nie poinformuje Spółki o tym, że prowadzi działalność gospodarczą i tych danych w Spółce nie przekaże.
Faktury, o których mowa w opisie sprawy mogą być fakturami elektronicznymi, o których mowa w art. 2 pkt 32 ustawy o VAT albo też mogą być wystawione w formie papierowej. W odniesieniu do faktur elektronicznych Spółka:
- określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści i czytelności;
- sposób przechowywania zapewnia ich łatwe odszukanie i autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność od momentu ich wystawienia do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego;
- miejsce przechowywania w formie elektronicznej może znajdować się poza terytorium kraju, lecz w takim przypadku organom podatkowym zostanie umożliwiony do nich dostęp on-line, bezzwłoczny pobór i przetwarzanie zawartych w nich danych;
- otrzymała zgodę nabywcy na wystawienie i przesłanie faktury w formie elektronicznej.

Wnioskodawca zaznacza, że (i.) powołany przez tut. organ podatkowy art. 106m ustawy o VAT, wymagający zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury oraz wynikający z art. 112a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek przechowywania faktur w sposób zapewniający ich łatwe odszukanie, autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność do upływu terminu przedawnienia mają zastosowanie nie tylko do faktur elektronicznych, ale również do faktur wystawionych w formie papierowej, oraz (ii.), że warunki te spełniają nie tylko faktury elektroniczne Spółki, ale również faktury papierowe.

Odnosząc się do następujących pytań tut. organu podatkowego:
- Czy w związku z zaewidencjonowaniem sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej i wystawieniem faktury elektronicznej do paragonu dokumentującego tę sprzedaż, Wnioskodawca zostawia/zostawi w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę?
- Czy w związku z zaewidencjonowaniem sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej i wystawieniem faktury w formie papierowej do paragonu dokumentującego tę sprzedaż, Wnioskodawca dołącza/będzie dołączał taki paragon do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy?
- W jaki sposób Wnioskodawca oznacza/będzie oznaczał – na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U., poz. 1988, z późn. zm.) – faktury wystawione dla sprzedaży uprzednio udokumentowanej paragonami fiskalnymi w ewidencji, o której mowa w art. 109 ustawy?

Spółka zwraca uwagę tut. organu podatkowego, że uzyskanie na nie odpowiedzi jest w istocie przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną. Spółka zadała pytania (oznaczone nr 2 i 5) o to:

czy musi przechowywać paragony dotyczące sprzedaży, w odniesieniu do której wystawiła też fakturę (elektroniczną bądź papierową);

czy faktury te muszą być w tzw. pliku JPK oznaczane symbolem „FP”.

Spółka nie zna odpowiedzi na te pytania (inaczej by ich nie zadawała), a odpowiedzi na nie są jej niezbędne do ustalenia sposobu postępowania, o który z kolei pyta tut. organ podatkowy. Odpowiedzi na powyższe pytania mogą zatem brzmieć jedynie w sposób następujący:

Jeżeli tut. organ podatkowy uzna, w swojej interpretacji indywidualnej, że Spółka musi przechowywać paragony fiskalne dotyczące sprzedaży, w odniesieniu do której wystawiła fakturę (w formie papierowej lub elektronicznej) i że faktury te muszą być opatrywane symbolem „FP” w pliku JPK to Spółka będzie tak czynić.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółka może wydać nabywcy jedynie fakturę dokumentującą dokonaną na jego rzecz sprzedaż i nie wydawać mu paragonu fiskalnego?
Czy Spółka musi przechowywać w swojej dokumentacji paragon fiskalny, jeśli sprzedaż na rzecz nabywcy jest udokumentowana fakturą a paragon fiskalny nie został mu wcześniej wydany?
Czy Spółka może wystawić fakturę na nabywcę będącego podatnikiem i posiadającego NIP, jeśli wskutek nieprzekazania takiej informacji Spółce sprzedaż na jego rzecz została zaewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej, lecz paragon fiskalny nie został mu wydany?
Czy Spółka może wystawić fakturę korygującą do faktury o której mowa w pytaniu nr 3, celem uzupełnienia jej o nazwę i adres przedsiębiorstwa nabywcy i jego NIP?
Czy faktura dotycząca sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej powinna być opatrzona symbolem „FP” w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT („ewidencja”), jeśli w odniesieniu do tej sprzedaży paragon fiskalny nie został wydany nabywcy?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Spółka może wydać nabywcy jedynie fakturę dokumentującą dokonaną na jego rzecz sprzedaż i nie wydawać mu paragonu fiskalnego.
Spółka nie musi przechowywać go w swojej dokumentacji paragonu fiskalnego, jeśli sprzedaż na rzecz nabywcy jest udokumentowana fakturą a paragon fiskalny nie został mu wcześniej wydany.
Spółka może wystawić fakturę na nabywcę będącego podatnikiem i posiadającego NIP, jeśli wskutek nieprzekazania takiej informacji Spółce sprzedaż na jego rzecz została zaewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej, lecz paragon fiskalny nie został mu wydany.
Spółka może wystawić fakturę korygującą do faktury, o której mowa w pytaniu nr 3, celem uzupełnienia jej o nazwę i adres przedsiębiorstwa nabywcy i jego NIP.
Faktura dotycząca sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej nie powinna być w ewidencji opatrzona symbolem „FP”, jeśli w odniesieniu do tej sprzedaży paragon fiskalny nie został wydany nabywcy.

Powyższe stanowisko Spółka motywuje w sposób następujący:

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 106b ustawy o VAT podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż (odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenia usług w Polsce) dokonaną na rzecz innego podatnika, tj. osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Jeśli sprzedaż jest dokonywana na rzecz osoby, która podatnikiem nie jest wówczas obowiązek wystawienia faktury występuje tylko wtedy, gdy osoba ta w stosownym czasie wystąpi z takim żądaniem. Przepis ten zobowiązuje zatem dostawcę/usługodawcę do wystawienia faktury w określonych sytuacjach, ale jednocześnie nie zabrania jej wystawienia w innych, tj. m.in. gdy nabywca niebędący podatnikiem nie żąda jej wystawienia. Wynika z tego, Spółka może na nabywcę wystawić fakturę dobrowolnie, tj. niezależnie od tego czy wystąpi on z takim żądaniem.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnik dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej musi prowadzić ewidencję tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Podatnik taki musi również wystawić i wydać klientowi paragon fiskalny lub fakturę w postaci papierowej lub elektronicznej (art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT). Przez wzgląd na posłużenie się w treści tego przepisu spójnikiem „lub” należy uznać, że ustawodawca dopuszcza taką możliwość, aby dostawca nie wydawał nabywcy paragonu jeśli wydaje mu fakturę. Co więcej z przepisu tego nie wynika, aby możliwość taka dotyczyła jedynie przypadków, gdy faktura jest wystawiana przy zastosowaniu kasy rejestrującej, wobec czego należy przyjąć, że obejmuje on wszystkie możliwe sposoby wystawiania i doręczania faktur nabywcom.

Powyższy wniosek potwierdza również treść art. 106h ustawy o VAT, z którego wynika, że jeśli faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, wówczas paragon fiskalny dotyczący tej sprzedaży pozostaje u dostawcy. Oznacza to, że jeśli nabywca chce otrzymać fakturę, najpierw musi zwrócić dostawcy paragon – o ile został mu wcześniej wydany. Jeśli natomiast dostawca wystawia fakturę jeszcze zanim miał możliwość wydania paragonu, to wydawanie go staje się bezzasadne – dostawca musiałby bowiem wówczas paragon natychmiast odebrać. Brak jest zatem jakiegokolwiek uzasadnienia dla wydawania paragonu w takich okolicznościach.

Powyższe podejście znajduje uzasadnienie w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 8 października 2018 r. (sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.607.2018.1.ALN) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej („Dyrektor KIS”) potwierdził stanowisko podatnika co do tego, że może on wydawać osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej, jedynie faktury, zaś nie ma obowiązku wydawania nabywcom paragonów fiskalnych. Taką wykładnię przedstawiono też w interpretacji indywidualnej z dnia 11 sierpnia 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.332.2017.1.EJ), w której Dyrektor KIS stwierdził, że: „W przedmiotowej sprawie zachodzi specyficzna sytuacja, w której Wnioskodawca będzie ewidencjonował sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej za pomocą kasy rejestrującej, a ponadto w momencie wydania towaru będzie wystawiał każdorazowo fakturę bez wyraźnego żądania, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy. W konsekwencji jednak zrealizowane zostaje prawo nabywcy w zakresie otrzymania dokumentu zawierającego podstawowe dane o zawartej transakcji. Tym samym zaewidencjonowanie sprzedaży poprzez wystawienie faktury oraz paragonu załączanego do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy, w tej konkretnej sytuacji będzie prawidłowe, bowiem nabywca wraz z towarem otrzyma dokument potwierdzający dokonany przez niego zakup (czyli w omawianej sprawie fakturę VAT)”.

Również w interpretacji z dnia 16 marca 2020 r. (sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.859.2019.1.ALN) Dyrektor KIS stwierdził, że Spółka może wydać nabywcy tylko fakturę dokumentującą dostawę towarów na jego rzecz zaś paragon fiskalny zachować w swojej dokumentacji nie wydawszy go wcześniej nabywcy.

W związku z powyższym za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki co do tego, że może wydać nabywcy tylko fakturę dokumentującą sprzedaż na jego rzecz i nie wydawać mu paragonu.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 2

Jak wynika z uzasadnienia w zakresie pytania nr 1, Spółka może wydać nabywcy tylko fakturę dokumentującą sprzedaż dokonywaną na jego rzecz (niezależnie od tego czy nabywca wystąpi z takim żądaniem) i nie wydawać mu wówczas paragonu. W takich okolicznościach, skoro sprzedaż jest udokumentowana fakturą, której kopię podatnik musi przechowywać, przechowywanie kolejnego dokumentu odnoszącego się do tej samej sprzedaży (czyli paragonu fiskalnego) jest bezzasadne.

Wprawdzie z treści art. 106h ustawy o VAT wynika, że podatnik zachowuje w swojej ewidencji paragon fiskalny dotyczący sprzedaży udokumentowanej fakturą, to jednak wydaje się, że przepis ten dotyczy jedynie takich sytuacji, w których paragon został wcześniej wydany nabywcy, wobec czego musi być przez niego zwrócony do dostawcy. Inna wykładnia tego przepisu pozbawiałby sensu wspomniany już wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT – użyty w jego treści spójnik „lub” dotyczy nie tylko wydania nabywcy określonego dokumentu (faktury lub paragonu), ale również czynności polegającego na jego wystawieniu. Oznacza to, że ustawodawca dopuszcza taką możliwość, że dostawca wystawi i wyda nabywcy jedynie fakturę podczas gdy paragonu fiskalnego ani nie wyda ani też go nie wystawi. Skoro dostawca może paragonu nie musi wystawiać, jeśli wydaje nabywcy fakturę, to tym bardziej nie musi takiego paragonu przechowywać, nawet jeśli został on wydrukowany.

W związku z powyższym za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki co do tego, że jeśli sprzedaż na rzecz nabywcy jest udokumentowana fakturą to Spółka nie musi przechowywać paragonu fiskalnego w swojej dokumentacji.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 3 i 4

Zgodnie z art. 106b ust. 5 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz nabywcy będącego podatnikiem wystawia się, o ile paragon fiskalny zawiera jego NIP. Z przepisu tego wynikają zatem dwa warunki jego zastosowania, tj. sprzedaż jest: (i.) zaewidencjonowana na kasie rejestrującej, oraz (ii.) udokumentowana paragonem fiskalnym.

Tymczasem z samej treści pytania wynika, że paragon fiskalny nie będzie nabywcy wydawany, gdyż otrzyma on tylko fakturę, co jak wynika z uzasadnienia w zakresie pytań nr 1 i 2, jest postępowaniem dopuszczalnym.

Oznacza to, że sprzedaż dokonywana przez Spółkę na rzecz nabywcy nie jest udokumentowana paragonem fiskalnym, wobec czego nie jest ona objęta zakresem stosowania art. 106b ust. 5 ustawy o VAT.

Powyższe podejście jest zgodne z celem jaki przyświecał ustawodawcy w związku z uchwaleniem analizowanego przepisu. Jak wynika z uzasadnienia do ustawy wprowadzającej tę regulację, ma ona przeciwdziałać procederowi polegającemu na pozyskiwaniu pustych faktur na podstawie paragonów pozostawionych przez innych klientów. Tymczasem, w przedstawionym stanie faktycznym, nabywcy nie zostanie wydany paragon wobec czego nie powstanie ryzyko, że zostanie on wykorzystany przez inną osobę do pozyskania pustej faktury zaś wystawiona przez Spółkę faktura będzie zawierać dane rzeczywistego nabywcy, wobec czego nie będzie pusta.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że skoro nabywcy będącemu podatnikiem (o czym Spółka nie została poinformowana) nie jest wydawany paragon to Spółka może wystawić na niego fakturę, nawet jeśli sprzedaż na jego rzecz została zaewidencjonowana na kasie fiskalnej. Z tego samego względu nie ma przeciwskazań do tego, aby faktura wystawiona na nabywcę będącego podatnikiem została skorygowana poprzez dodanie nazwy i adresu jego przedsiębiorstwa oraz NIP.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 5

Zgodnie z § 10 ust. 5 pkt 3 Rozporządzenia MF faktura do paragonu, o której mowa w art. 106h ustawy o VAT, jest opatrywana w ewidencji oznaczeniem „FP”. Taka faktura jest ujmowana w ewidencji za okres, w którym została wystawiona i nie powiększa za ten okres wartości sprzedaży (art. 109 ust. 3d ustawy o VAT).

W uzasadnieniu do pytania nr 2 Spółka wyjaśniła jednak, że art. 106h ustawy o VAT odnosi się do faktur wystawianych na życzenie klienta, po uprzednim zwrocie przez niego paragonu fiskalnego dostawcy. Skoro zatem, jak wynika z treści pytania, Spółka nie wydaje nabywcy paragonu, gdyż od razu wystawia na niego fakturę, to taka faktura nie jest objęta zakresem stosowania art. 106h ustawy o VAT, w konsekwencji czego nie powinna być w ewidencji oznaczana symbolem „FP”.

Za powyższym podejściem przemawia ratio legis omawianego przepisu – faktura do paragonu może być bowiem wydana nawet trzy miesiące po dokonaniu sprzedaży (art. 106b ust. 3 ustawy o VAT), wobec czego można domniemywać, że ustawodawca chciał pozwolić podatnikom na ujmowanie takich faktur na bieżąco, aby nie powodować konieczności korygowania ewidencji za przeszłe okresy a jednocześnie nie doprowadzać do podwójnego opodatkowania – podatek VAT został bowiem już raz wykazany w ewidencji za miesiąc sprzedaży. Okoliczności te nie mają jednak miejsca w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym – od razu wystawia ona bowiem fakturę i jest od razu w stanie ująć ją w ewidencji za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy. Jej wystawienie nie skutkuje zatem koniecznością dokonywania korekty ani też podwójnym opodatkowaniem, gdyż Spółka jest w stanie na bieżąco odpowiednio zmniejszyć wartość sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej.

Co więcej, można też domniemywać, że celem wprowadzenia oznaczenia „FP” było weryfikowanie, czy faktura do paragonu jest wystawiona na podatnika pod warunkiem, że paragon ten zawiera NIP nabywcy, zgodnie z art. 106b ust. 5 ustawy o VAT. Jak jednak Spółka wyjaśniła w uzasadnieniu do pytania nr 3 i 4, wystawiane przez nią faktury nie są objęte zakresem stosowania tego przepisu, gdyż Spółka nie wydaje nabywcom paragonów, a tym samym sytuacja ta nie rodzi ryzyka pozyskania przez nieuczciwego przedsiębiorcę pustej faktury. Wynika z tego, że oznaczanie faktur wystawianych przez Spółkę symbolem „FP” jest niezasadne.

Na prawidłowość stanowiska Spółki wskazuje również treść wyjaśnień opublikowanych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów – z odpowiedzi na pytanie o ujmowanie faktur korygujących do faktur oznaczonych symbolem „FP” wynika, że dopuszczalne są dwie możliwości: albo taka faktura jest oznaczana symbolem „FP” co rodzi konieczność uwzględnienia jej wartości w innej pozycji ewidencji albo też symbolu tego się nie stosuje, co automatycznie prowadzi do uwzględnienia jej wartości w całkowitej sprzedaży. Innymi słowy, prawodawca daje w tym względzie podatnikom pewien margines swobody pod warunkiem, że ewidencja zawiera wystawioną fakturę – przedstawiony przez Spółkę sposób oznaczania faktur wymóg ten spełnia.

Mając powyższe na względzie Spółka stoi na stanowisku, że faktura dotycząca sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej nie powinna być opatrzona symbolem „FP” w ewidencji, jeśli w odniesieniu do tej sprzedaży nie został wydany nabywcy paragon fiskalny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie:

wydania nabywcy wyłącznie faktury (pytanie nr 1 wniosku) oraz wystawienia faktury na rzecz nabywcy będącego podatnikiem i posiadającego NIP, jeśli wskutek nieprzekazania takiej informacji Spółce sprzedaż na jego rzecz została zaewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej, lecz paragon fiskalny nie został mu wydany (pytanie nr 3 wniosku) – jest prawidłowe;

w pozostałym zakresie (pytanie nr 2, 4 i 5 wniosku) – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 ww. przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

w postaci papierowej lub
za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U., poz. 816 z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie kas”.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas).

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Jak wynika z § 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas, w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika;
numer kolejny wydruku;
datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
cenę jednostkową towaru lub usługi;
ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują;
wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów;
wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;
łączną wysokość podatku;
łączną wartość sprzedaży brutto;
oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto;
kolejny numer paragonu fiskalnego;
numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy – na żądanie nabywcy;
logo fiskalne i numer unikatowy.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż (z wyłączeniem czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy). Faktury te mogą służyć do udokumentowania poniesionych wydatków i nie będą zawierały numeru identyfikującego nabywcę.

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 106b ust. 5 ustawy, w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy, wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Należy podkreślić, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu i przedstawić sprzedawcy swój numer identyfikujący go na potrzeby podatku w taki sposób, aby sprzedaż towarów lub usług była właściwie udokumentowana – albo fakturą VAT albo paragonem z tym numerem pozwalającym na ewentualne późniejsze prawidłowe wystawienie do tego paragonu faktury zawierającej ten numer.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem; (…).

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy – w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę. (art. 106h ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy – przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

Jak wynika z powyższych regulacji, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, obniżek cen, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (zwrotu całości lub części należności) oraz w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka dokonuje sprzedaży, tj. odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium Polski, m.in. na rzecz osób fizycznych („nabywcy”). Jeśli Spółka nie posiada informacji o tym, że nabywca jest podatnikiem, tj. że prowadzi działalność gospodarczą i posiada numer identyfikacji podatkowej („NIP”), wówczas rejestruje sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej (o ile w danym przypadku nie ma zastosowania zwolnienie z obowiązku rejestracji) oraz wystawia fakturę i doręcza ją nabywcy w postaci papierowej lub elektronicznej, niezależnie od tego czy nabywca zażądał jej wystawienia. Faktura ta nie jest emitowana przez kasę rejestrującą.

Spółka dokonuje sprzedaży, tj. odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na terytorium Polski, m.in. na rzecz osób fizycznych. Aby prawidłowo zaewidencjonować i udokumentować sprzedaż Spółka zwraca się do każdego nabywcy z prośbą o informację czy jest podatnikiem, tj. czy prowadzi działalność gospodarczą i czy posiada numer identyfikacji podatkowej („NIP”). Jeśli nabywca nie przekaże takiej informacji Spółka rejestruje sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej (o ile w danym przypadku nie ma zastosowania zwolnienie z obowiązku rejestracji) oraz wystawia fakturę i doręcza ją nabywcy w postaci papierowej lub elektronicznej, niezależnie od tego czy nabywca zażądał jej wystawienia. Faktura ta nie jest emitowana przez kasę rejestrującą.

Ad. 1 i 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą braku obowiązku wydania paragonu fiskalnego nabywcy i możliwości wydania nabywcy wyłącznie faktury oraz braku obowiązku przechowywania paragonu fiskalnego, w przypadku niewydania nabywcy ww. paragonu, gdy Wnioskodawca udokumentował sprzedaż fakturą wystawioną do tego paragonu

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może wydać nabywcy jedynie fakturę dokumentującą dokonaną na jego rzecz sprzedaż i nie wydawać mu paragonu fiskalnego.

Jak już wcześniej wskazano, to w momencie sprzedaży klient musi zdecydować czy kupuje jako podatnik i w tym celu podaje sprzedawcy swoje dane w tym NIP (lub numer podatku od wartości dodanej), czy też dokonuje zakupu jako konsument.

Okoliczności przedmiotowej sprawy dotyczą sytuacji, gdzie nabywca nie przekazuje Wnioskodawcy przed dokonaniem zakupu informacji, że działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą i nie wskazuje numeru NIP. Wnioskodawca nie posiadając tych informacji traktuje nabywcę jako konsumenta będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i ewidencjonuje sprzedaż na kasie rejestrującej.

Jak już wcześniej wskazano, w przypadku sprzedaży dokonywanej na rzecz nabywcy, który w momencie dokonywania sprzedaży występuje w roli konsumenta będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej zasadą jest dokumentowanie takiej transakcji paragonem fiskalnym. Obowiązek wystawienia faktury w takich przypadkach istnieje wówczas, gdy nabywca wystąpi z takim żądaniem w odpowiednim terminie (art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT), przy czym podatnik może wystawić fakturę również bez żądania nabywcy. Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Przepis art. 106h ust. 1 ustawy, nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (ust. 2 tego art.).

Konkludując należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy nabywca w danej transakcji nie wskaże, że kupuje jako podatnik i nie poda numeru NIP, to uznać należy, że dokonuje tego zakupu jako konsument, a w konsekwencji Wnioskodawca ma obowiązek zaewidencjonowania takiej sprzedaży na kasie rejestrującej. Zgodzić się jednak należy z Wnioskodawcą, że może równocześnie (również bez żądania nabywcy, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy) udokumentować taką sprzedaż fakturą przekazując wyłącznie ten dokument nabywcy. Jednocześnie należy zauważyć, że wystawienie faktury nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązku zaewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej, w przypadkach gdy Wnioskodawca jest do tego zobowiązany. W takiej sytuacji, mając na uwadze treść art. 106h ust. 1 ustawy, wydrukowany paragon, który nie został wydany nabywcy, Wnioskodawca ma obowiązek zachować w swojej dokumentacji.

Wskazać w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Mając na uwadze treść art. 112 ustawy stwierdzić należy, że również w sytuacji wydania nabywcy (osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej) faktury, Wnioskodawca ma obowiązek przechowywać w swojej dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Tym samym nieprawidłowe jest stanowisko, w którym Wnioskodawca uznał, że jeśli wydaje nabywcy fakturę, to nie musi przechowywać w swojej dokumentacji paragonu dotyczącego tej sprzedaży.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku tj. braku obowiązku wydania paragonu fiskalnego nabywcy i możliwości wydania nabywcy wyłącznie faktury – należało uznać za prawidłowe, natomiast w zakresie pytania nr 2 wniosku tj. w zakresie braku obowiązku przechowywania paragonu fiskalnego, w przypadku niewydania nabywcy ww. paragonu, gdy Wnioskodawca udokumentował sprzedaż fakturą wystawioną do tego paragonu – stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do wystawienia faktury z NIP nabywcy, w przypadku udokumentowania sprzedaży paragonem fiskalnym i niewydania nabywcy ww. paragonu.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może wystawić fakturę na nabywcę będącego podatnikiem i posiadającego NIP, jeśli wskutek nieprzekazania takiej informacji Spółce sprzedaż na jego rzecz została zaewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej, lecz paragon fiskalny nie został mu wydany.

Wskazać należy, że w opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że wydana nabywcy faktura ani paragon fiskalny (o ile został sporządzony) nie zawiera NIP nabywcy – gdyż nie został on wcześniej przekazany Spółce przez nabywcę.

Tym samym, skoro nabywca w momencie sprzedaży nie podaje Wnioskodawcy informacji o tym, że działa jako podatnik i nie podaje do danej transakcji numeru NIP, to wystawiony paragon nie zawiera również NIP nabywcy. W takiej sytuacji Wnioskodawca będzie uprawniony do wystawienia (również bez żądania nabywcy, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy) faktury przekazując wyłącznie ten dokument nabywcy i zachowując w dokumentacji wydrukowany paragon dotyczący tej sprzedaży (art. 106h ust. 1 ustawy), przy czym, wystawiona faktura również nie będzie zawierała NIP. Wystawienie faktury bez NIP nabywcy będzie prawidłowe, jeżeli zostaną zawarte inne informacje, jak dane osobowe oraz adres, które pozwolą na identyfikację nabywcy. Należy zaznaczyć również, że nie ma obowiązku w takim przypadku podawania numeru PESEL.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 4

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do wystawienia faktury korygującej do faktury wskazanej w pytaniu nr 3 wniosku, celem uzupełnienia jej o nazwę i adres przedsiębiorstwa nabywcy i jego NIP.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może wystawić fakturę korygującą do faktury, o której mowa w pytaniu nr 3, celem uzupełnienia jej o nazwę i adres przedsiębiorstwa nabywcy i jego NIP.

Należy podkreślić, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zaewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu.

Należy zauważyć, że podatnik nie może dowolnie wybierać, czy dokonuje zakupu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, czy też występuje w charakterze konsumenta. To znaczy, jeżeli w momencie dokonywania zakupu dany podmiot występuje w charakterze konsumenta i nabywa określony towar, jako konsument, wówczas nie ma możliwości późniejszej zmiany tego charakteru zakupu. Towar lub usługa nabyta na potrzeby osobiste lub prywatne nie może z czasem przekształcić się w zakup służący działalności gospodarczej z punktu widzenia VAT. Nabywca w momencie realizowania zakupów dokonuje ich kwalifikacji jako związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym bowiem momencie określa czy dokonuje zakupów działając w charakterze podatnika.

Tym samym w przypadku, gdy Wnioskodawca wystawi fakturę niezawierającą NIP nabywcy do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP, to nie będzie miał prawa do wystawienia następnie faktury korygującej celem uzupełnienia faktury bez NIP o nazwę, adres przedsiębiorstwa nabywcy i jego NIP.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 5

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku umieszczania symbolu FP w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, w odniesieniu do faktury dotyczącej sprzedaży zaewidencjonowanej na kasie rejestrującej gdzie paragon dokumenujący tą sprzedaż nie został wydany nabywcy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Z dniem 1 października 2020 r. wszedł w życie art. 99 ust. 11c ustawy, z którego wynika, że deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Natomiast z treści art. 109 ust. 1 wynika, że podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
kontrahentów;
dowodów sprzedaży i zakupów.

Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

Stosownie do art. 109 ust. 3c ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani przesyłać do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c:

za pierwszy i drugi miesiąc danego kwartału – w terminie do 25. dnia miesiąca następującego odpowiednio po każdym z tych miesięcy;
za ostatni miesiąc danego kwartału, łącznie z deklaracją – w terminie do złożenia tej deklaracji.

Faktury, o których mowa w art. 106h ust. 1-3, ujmuje się w ewidencji, o której mowa w ust. 3, w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wystawione. Faktury te nie zwiększają wartości sprzedaży oraz podatku należnego za okres, w którym zostały ujęte w tej ewidencji (art. 109 ust. 3d ustawy).

Od dnia 1 października 2020 r., na mocy rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1998 z późn. zm., dalej: „rozporządzenie”), został wprowadzony obowiązek wykazywania w ewidencji m.in. odpowiedniego symbolu oznaczającego określoną procedurę podatkową.

Rozporządzenie w § 10 zobowiązuje podmioty do wskazywania określonych danych w celu prawidłowego rozliczenia podatku należnego.

Stosownie do przepisów § 10 ust. 5 rozporządzenia, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dowodów sprzedaży:

„RO” – dokument zbiorczy wewnętrzny zawierający sprzedaż z kas rejestrujących;
„WEW” – dokument wewnętrzny;
„FP” – faktura, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy.

Z powyższego wynika, że w prowadzonej ewidencji dla celów prawidłowego rozliczenia podatku należnego symbolem „FP” powinny być oznaczone faktury dotyczące sprzedaży udokumentowanej pierwotnie paragonem fiskalnym, jak i faktury wystawiane przy zastosowaniu kasy rejestrującej, gdzie wartość sprzedaży i kwota podatku zostały ujęte w raporcie fiskalnym dobowym z kasy rejestrującej.

Należy ponownie w tym miejscu wskazać, że podatnik co do zasady na żądanie nabywcy będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej ma obowiązek wystawić fakturę, przy czym podatnik może wystawić fakturę również bez żądania nabywcy.

Nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że skoro Spółka nie wydaje nabywcy paragonu, gdyż od razu wystawia na niego fakturę, to taka faktura nie jest objęta zakresem stosowania art. 106h ustawy o VAT, w konsekwencji czego nie powinna być w ewidencji oznaczana symbolem „FP”.

Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1 wniosku, wystawienie faktury dla nabywcy, który w danej transakcji nie wskaże, że kupuje jako podatnik i nie poda numeru NIP nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązku zaewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej. Nie ma znaczenia w tym przypadku fakt, że Wnioskodawca nie wydał nabywcy działającemu w danej transakcji w charakterze konsumenta paragonu tylko od razu fakturę.

Tym samym, ponieważ oznaczeniu „FP” podlegają faktury dotyczące sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a z okoliczności sprawy wynika, że nabywca będący podatnikiem i posiadającym NIP w momencie sprzedaży nie poda Wnioskodawcy tych informacji ani nie wskaże NIP i Wnioskodawca zaewidencjonuje tą sprzedaż za pomocą kasy rejestrującej, to faktura dotycząca tej sprzedaży powinna w ewidencji zostać opatrzona symbolem „FP”.

Zaznaczyć należy, że w dodanym art. 109 ust. 3d ustawy dookreślono, że dla celów prowadzonej ewidencji, faktury dotyczące sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej są ujmowane w okresie, w którym zostały wystawione i nie będą zwiększać wartości sprzedaży i podatku należnego za ten okres (ponieważ sprzedaż została zaewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej i ujęta w raporcie fiskalnym dobowym oraz miesięcznym, w okresie rozliczeniowym w którym co do zasady powstał obowiązek podatkowy). W celu uniknięcia korekt JPK_VAT za okresy wcześniejsze przyjęto zasadę, że właściwym będzie ujęcie faktury w części ewidencyjnej pliku JPK_VAT za miesiąc, w którym wystawiono fakturę, niezależnie od tego, w jakim okresie sprzedaż została ujęta w raporcie fiskalnym.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin