Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.951.2020.2.AA
z 12 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2020 r. (data wpływu 31 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia prawa użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynków w drodze umowy o odpłatną rentę –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia prawa użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynków w drodze umowy o odpłatną rentę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą rozliczaną na zasadach ogólnych, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i w swojej działalności gospodarczej wykorzystywał nw. nieruchomości, prawa i środki trwałe. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim z X, z którą na dzień zbycia posiadał i posiada nadal rozdzielność majątkową. X prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą rozliczaną na zasadach ogólnych i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Aktem notarialnym Repertorium (…), sporządzonym przez notariusza (…) w dniu 23.10.2020 r. Wnioskodawca zawarł z małżonką X, z którą posiada rozdzielność majątkową, na podstawie art. 903 k.c. w zw. z art. 906 par. 1 k.c. umowę renty, zgodnie z którą Wnioskodawca przeniósł na żonę X wskazane w tym akcie notarialnym prawa użytkowania nieruchomości wraz z posadowionymi na nich budynkami, stanowiącymi odrębny przedmiot własności Wnioskodawcy i zabezpieczonymi hipoteką wpisaną na rzecz banku, a X wyraża na to zgodę i nabywa ww. prawa i własności, pozostając w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej w zamian za dożywotnią miesięczną rentę w wysokości 20.000 zł płatną do 10-tego każdego miesiąca z góry, począwszy od dnia 10.11.2020 r.

Zgodnie z treścią tego aktu notarialnego czas trwania obowiązku świadczenia pieniężnego ustaje z chwilą śmierci Wnioskodawcy.

Kwota comiesięcznej renty jest płacona i będzie płacona w dacie jej wymagalności i w kwocie wymaganej do zapłaty do dnia śmierci zbywcy nieruchomości.

Wartość rynkowa praw użytkowania wieczystego wraz z prawem własności budynków zapisana w akcie notarialnym według stron tego aktu notarialnego wyniosła (…) zł.

Wartość środków trwałych przekazanych w zamian za rentę dożywotnią na dzień zbycia (23.10.2020 r.) wynosi 2.179.560,87 zł. Chodzi o nw. środki trwałe własności Wnioskodawcy ujęte w ewidencji środków trwałych firmy Wnioskodawcy o nw. wartości początkowej, wartości aktualnej i dacie oddania do użytkowania.

Budynek warsztatowo-socjalny (...)

Budynek wielofunkcyjny – dobudowa kotłowni (…)

Budynek hali produkcyjnej (…)

Budynek hali produkcyjnej (…)

Budynek magazynowo-składowy (…)

Budynek hali magazynowej (…)

Budynek magazynowo-składowy (…)

Wiata magazynowa (…)

Wiata magazynowa (…)

Budynek hali w budowie konto 019 (…)

Wiata magazynowa w budowie konto 157 (…).

Wszystkie ww. oddane do użytkowania środki trwałe nie były modernizowane (ulepszane) lub gdy były, to wartość ich modernizacji (ulepszenia) była mniejsza od 30% ich wartości początkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jaki jest dochód z tytułu ww. zbycia?

Zdaniem Wnioskodawcy z tytułu zbycia w dacie zbycia uzyskał on w podatku dochodowym stratę w kwocie równej aktualnej (niezamortyzowanej) wartości zbytych środków trwałych, która każdego 10 tego dnia miesiąca, poczynając od 10.11.2020 r., pomniejszana jest o przychód w miesięcznej kwocie równej 20.000 zł, aż do dnia śmierci zbywcy.

(…)

Zgodnie z treścią przepisu art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z dnia 2020.08.21, zwane dalej w skrócie: u.p.d.o.f.): „Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości”.

Zgodnie z treścią przepisu art. 14 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. „Przychodem z działalności gospodarczej są również:

1. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
   1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio”.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 u.p.d.o.f., o treści „przychodem z działalności gospodarczej są również:

1. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
   1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych”.
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f., zgodnie z którym „przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia”.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. o treści „u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów... dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub”.

Renta jest otrzymywana w zamian za przekazanie ww. praw wykorzystywanych w działalności gospodarczej prowadzonej przez ich zbywcę i dlatego kwota renty stanowi przychód z działalności gospodarczej zbywcy, a nie z tytułu renty. Istotną okolicznością jest fakt, że na dzień dokonania zbycia nie jest możliwe ustalenie ostatecznej kwoty przychodu ze zbycia, gdyż ostateczna cena zbycia może ulegać zmianie w czasie, ponieważ jest równa sumie wymagalnych kwot rent. Na dzień zbycia zbywca nie uzyskał żadnej kwoty ceny zbycia, gdyż żadna kwota renty nie była wymagalna, ponieważ zgodnie z omawianym aktem notarialnym wypłata pierwszej miesięcznej renty jest należna w dniu 10 listopada 2020 r.

Tym samym na dzień 10 listopada 2020 r. powstał u zbywcy przychód do opodatkowania z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w kwocie miesięcznej renty, który stanowi podstawę opodatkowania w podatku VAT jedynie w części dotyczącej będących w budowie budynku i wiaty w proporcji, gdyż w tym zakresie istniał obowiązek w podatku VAT z tytułu zbycia. Zasadne jest według Wnioskodawcy zastosowanie do wyliczenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT klucza wartościowego, tj.: proporcji wyliczonej jako iloraz sumy wartości początkowej środków trwałych w budowie budynku do sumy wartości początkowej wszystkich środków trwałych. Otrzymanie kwoty w wysokości jednej miesięcznej renty (20.000,00 zł) dokumentowane powinno być fakturą VAT wystawioną przez zbywcę nabywcy w kwocie netto równej 6,528,05 zł (20.000 zł x 818.107,95 zł (suma wartości środków trwałych w budowie) : 2.506.439,09 zł (suma wartości wszystkich środków trwałych).

Pozostała kwota ze zbycia równa 13.471,95 zł (20.000,00 zł – 6.528,05 zł) nie jest dokumentowana w podatku VAT, ale rachunkiem i powiększa przychód zbywcy do opodatkowania PIT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej przez zbywcę.

Dochodem (stratą) uzyskanym z ww. tytułu w zamian za ustanowienie na rzecz Wnioskodawcy, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (…), odpłatnej dożywotniej renty jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia składników majątku, a kosztami uzyskania tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów jest różnica między sumą wartości początkowych środków trwałych ujętych w ewidencji środków trwałych, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych, tj.: aktualna wartość środków trwałych, powiększona o sumę wartości prawa użytkowania wieczystego uiszczonego za cały okres użytkowania gruntów. Istotną okolicznością jest to, że na dzień dokonania przedmiotowej czynności nie jest możliwe ustalenie ostatecznej kwoty przychodu ze sprzedaży, gdyż przychodem z tego tytułu jest nieustalona cena zbycia, gdyż ostateczna cena zbycia ulega zmianie w czasie i jest równa sumie wszystkich wymagalnych kwot rent. Na dzień zbycia przekazania nieruchomości zbywca nie uzyskał żadnej ceny zbycia, gdyż nie uzyskał żadnej kwoty renty.

Na gruncie przedmiotowej sprawy aktualna wartość środków trwałych przekazanych w zamian za rentę dożywotnią na dzień zbycia (23.10.2020 r.) wynosi 2.179.560,87 zł.

Przychód z tytułu działalności gospodarczej zbywcy powinien wystąpić 10-tego dnia każdego miesiąca, poczynając od dnia 10.11.2020 r., niezależnie od tego, czy kwota należna z tego tytułu została faktycznie zapłacona, czy też nie, gdyż tak określa to art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f.

Dlatego przychód z tego tytułu w kwocie 20.000,00 zł wystąpi w dniu 10 listopada 2020 r. i wystąpi każdego 10-tego dnia każdego kolejnego miesiąca w kwocie 20.000,00 zł do dnia śmierci zbywcy.

Przychód do opodatkowania działalności gospodarczej z tytułu zbycia (przekazania nieruchomości) w zamian za dożywotnią rentę w wysokości miesięcznej kwoty renty stanowi podstawę opodatkowania w podatku VAT w części dotyczącej będącego w budowie budynku i wiaty, zgodnie z kluczem wartościowym (proporcji) sumy wartości początkowej będącego w budowie budynku i wiaty do sumy wartości początkowej wszystkich budynków powiększonej o sumę wartości w budowie budynku i wiaty.

Wymagalność każdej miesięcznej renty w wysokości 20.000,00 zł powinno być dokumentowane fakturą VAT wystawioną przez zbywcę dla nabywcy z podstawą opodatkowania VAT w kwocie netto równej 20.000 zł x 818.107,95 zł (obiekty w budowie): 2.506.439,09 zł (całość) = 6.528,05 zł netto. Pozostała kwota „renty” 13.471,95 zł (20.000,00 zł – 6.528,05 zł) udokumentowana powinna być rachunkiem, gdyż czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy: źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z kolei odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi natomiast, że: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Mając na względzie powyższe, odpłatne zbycie nieruchomości i innych składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może stanowić zatem źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 (odpłatne zbycie) lub w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), w związku z art. 14 ww. ustawy.

Umowa renty została zdefiniowana w art. 903 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią, przez umowę renty, jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku.

W umowie renty nie można skutecznie zamieścić ani skutecznego zobowiązania się do innych (tj. innych niż pieniężne lub oznaczone co do gatunku) świadczeń, nawet o charakterze okresowym, ani też zobowiązania się do nieczynienia. Jednak osoba zobowiązująca się do świadczenia renty może zobowiązać się, w sposób wskazany powyżej, w zamian za nabycie prawa niemogącego być przedmiotem świadczenia renty, np. w zamian za przeniesienie własności nieruchomości i innych składników majątku. Renta może być ustanowiona w umowie zarówno na czas określony, jak i nieokreślony, w tym na czas życia osoby uprawnionej.

Jak wskazuje się w doktrynie, umowę o rentę zalicza się do kategorii umów nazwanych, stanowiących samoistne źródło zobowiązania (tytuł prawny do spełniania świadczeń). Ponadto omawiana umowa jest umową konsensualną, o charakterze losowym (korzyści stron nie są równe, ani pewne), która może być ukształtowana jako umowa terminowa lub bezterminowa, odpłatna lub pod tytułem darmym.

Zgodnie z art. 906 Kodeksu cywilnego – do renty ustanowionej za wynagrodzeniem stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży a do renty ustanowionej bez wynagrodzenia stosuje się przepisy o darowiźnie. Odpowiednie stosowanie przepisów o sprzedaży lub darowiźnie nie oznacza, że renta jest tego rodzaju umową. Zachowuje ona swoją pełną odrębność prawną. Reguły stosowania renty są ustalane jedynie przy odpowiednim zastosowaniu przepisów dotyczących sprzedaży lub darowizny.

Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku; każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej).

W przypadku renty za wynagrodzeniem wartość świadczenia tytułem wynagrodzenia za ustanowienie renty nie musi odpowiadać wartości świadczeń z renty (brak elementu ekwiwalentności renty). Zgodnie z art. 487 § 2 Kodeksu cywilnego, umowę wzajemną cechuje ekwiwalentność świadczeń stron, natomiast w umowie renty nie każde wynagrodzenie będzie jej nadawało cechy umowy wzajemnej; umowa renty może być umową odpłatną, lecz nie wzajemną. Każda ze stron odpłatnej umowy renty musi liczyć się z tym, że ogólna wartość świadczeń drugiej strony nie będzie obiektywnie odpowiadała wartości jej świadczenia. Nawet w razie uzgodnienia, że renta będzie zobowiązaniem w zamian za ustanowienie albo przeniesienie innego prawa, umowa renty nie może być traktowana jako wzajemna. Sam termin „wynagrodzenie” nie przesądza o ekwiwalentności świadczeń stron, stąd też jeżeli umowa renty ma charakter odpłatny, bez względu na to, czy świadczenia stron są ekwiwalentne, należy do niej odpowiednio stosować przepisy o sprzedaży. Przepisy o sprzedaży należy stosować do renty odpowiednio, co oznacza, że konieczne jest przede wszystkim uwzględnienie szczególnego charakteru tej ostatniej.

Mając na względzie powyższe, odpłatne zbycie nieruchomości i innych składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w świetle przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może stanowić zatem źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 (odpłatne zbycie) lub w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), w związku z art. 14 ww. ustawy.

Ponadto w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, ustawodawca posłużył się pojęciem „odpłatne zbycie” nie zawężając katalogu odpłatnych czynności prawnych, w wyniku których dochodzi do przeniesienia własności nieruchomości i innych składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej jedynie do umowy sprzedaży, czy zamiany. Pod pojęciem odpłatnego zbycia rozumie zatem każdą czynność, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności z dotychczasowego właściciela na nowy podmiot, gdy przeniesienie to ma charakter odpłatny. Charakter odpłatny posiada zatem również zawarcie umowy o rentę w zamian za składniki majątku wykorzystywane w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, albowiem również w tym przypadku dochodzi do zmiany podmiotu uprawnionego do władania tymi składnikami majątku.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł z małżonką, z którą posiada rozdzielność majątkową umowę renty, zgodnie z którą Wnioskodawca przeniósł na żonę prawa do użytkowania nieruchomości wraz z posadowionymi na nich budynkami stanowiącymi odrębny przedmiot jego własności, a żona wyraziła na to zgodę i nabyła ww. prawa i własności w zamian za dożywotnią rentę.

W tym miejscu należy podkreślić, że w przypadku umowy renty odpłatnej, ustawodawca w żadnym razie nie wskazuje, że uprawnienia osoby otrzymującej rentę, będącą świadczeniem otrzymywanym od zobowiązanego z tej umowy, są ceną za przeniesienie własności nieruchomości. Ponadto czas trwania takiej umowy, a przez to i wysokość świadczeń, do których zobowiązany jest podmiot nabywający prawa do użytkowania nieruchomości wraz z posadowionymi na nich budynkami, nie są możliwe do określenia w chwili jej zawierania. W takim przypadku nie jest możliwe ustalenie wysokości przychodu uzyskiwanego przez osobę zbywającą nieruchomość. Z uwagi natomiast na brak stosownej regulacji w tym zakresie, w takiej sytuacji nie mogą znaleźć zastosowania zasady ustalania przychodu, o których mowa w art. 19 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe wyjaśnienia prowadzą do wniosku, że jakkolwiek zbycie nieruchomości na podstawie umowy odpłatnej renty stanowi odpłatne zbycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to niemniej jednak nie jest możliwe ustalenie wysokości przychodu uzyskiwanego przez zbywcę.

Reasumując – przeniesienie na żonę, na podstawie umowy o dożywotnią rentę, prawa do użytkowania nieruchomości wraz z posadowionymi na nich budynkami stanowiącymi odrębny przedmiot własności Wnioskodawcy, wykorzystywanych w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, stanowi odpłatne zbycie tych składników majątku (formę odpłatności za ich zbycie). W niniejszej sprawie nie jest jednak możliwe określenie podstawy opodatkowania z tytułu odpłatnego zbycia ww. składników na zasadach wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku Wnioskodawcy przychodami z działalności gospodarczej będą otrzymane miesięczne kwoty renty dożywotniej, podlegające opodatkowaniu zgodnie z wybraną formą opodatkowania dochodów z tytułu działalności gospodarczej.

Ponadto należy wskazać, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.