Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.95.2021.3.PRM
z 5 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lutego 2021 r. (data wpływu 17 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 22 marca 2021 r. (data wpływu 29 marca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 10 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.95.2021.1.PRM (doręczone Stronie 19 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania Wnioskodawczyni jako podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek uzyskanych w wyniku podziału - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 22 marca 2021 r. (data wpływu 29 marca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 10 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.95.2021.1.PRM (doręczone 19 marca 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania Wnioskodawczyni jako podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek uzyskanych w wyniku podziału.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni otrzymała od swojej matki K.B. (zmarłej w kwietniu 2008 r.), nieruchomość gruntową w formie darowizny. Dnia 19 maja 2004 r. został sporządzony akt notarialny darowizny w Kancelarii Notarialnej (…) w (…).

Z § 3 ww. aktu wynika, że K.B. daruje I.W. do Jej majątku odrębnego dwie działki położone w (…) – jedną zabudowaną budynkiem mieszkalnym i drugą niezabudowaną.

Wnioskodawczyni przeprowadziła kapitalny remont budynku mieszkalnego i każdego lata przyjeżdża z córkami i wnukami do Polski. Wnioskodawczyni nie zamierza sprzedawać tej działki.

Drugą nieruchomość – działkę niezabudowaną Wnioskodawczyni przeznaczyła na sprzedaż.

Niestety do 2019 r. Wnioskodawczyni nie zdobyła klienta na zakup działki w całości (0,8998 ha). W sierpniu 2020 r. Wnioskodawczyni zdecydowała się na podział działki. Wniosek o podział złożono w dniu 6 sierpnia 2020 r. do Urzędu Gminy w (…). Dnia 12 sierpnia 2020 r. Wnioskodawczyni otrzymała pozytywne postanowienie podziału działki na 8 działek o minimalnej wielkości 1.000 m².

W związku z istniejąca sytuacją pandemiczną w Polsce i Europie Wnioskodawczyni podpisała umowę o współpracy z lokalnym biurem nieruchomości na sprzedaż dwóch działek.

Wnioskodawczyni nie wyklucza, że w przyszłości będzie sprzedawała pozostałe 6 działek. Na dzisiaj nie ma takiego zamiaru.

W piśmie z 22 marca 2021 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. nie prowadzi w Polsce żadnej działalności gospodarczej,
   
2. nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego,
   
3. wniosek dotyczy działek:
   1. 1,
      
   2. 2.
   Ponadto Wnioskodawczyni poinformowała w piśmie, że działkę nr 2 sprzedała
   1 marca 2021 r., a działkę nr 1 również postanowiła sprzedać,
   
4. działkę nr 3 otrzymała od matki w formie darowizny. Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnej działalności na działce ani przed podziałem ani po podziale na 8 działek,
   
5. nie zamierza:
   1. zawrzeć umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze, których przedmiotem będą działki uzyskane z podziału działki niezabudowanej,
      
   2. zawrzeć z potencjalnymi nabywcami przedmiotowych działek umowy przedwstępnej,
      
   3. udzielić pełnomocnictwa przyszłym nabywcom do działania w Jej imieniu,
6. nie wystąpiła i nie wystąpi o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla niezabudowanej działki przez podziałem,
   
7. nie podejmie aktywnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia do momentu sprzedaży działek,
   
8. do momentu transakcji sprzedaży ww. działek nie będzie podejmowała jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości tych działek.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opisana, zamierzona transakcja sprzedaży 2 działek uzyskanych z podziału i sprzedawanych we współpracy z biurem nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Czy ewentualna sprzedaż następnych działek bez pomocy biura nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Nie podjęła Ona i nie będzie podejmowała aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, a także nie angażowała i nie będzie angażowała środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców lub usługodawców. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała i nie będzie wykorzystywała opisanej nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych (np. do celów najmu czy dzierżawy).

Wnioskodawczyni uważa, że nie można uznać podziału działki jako działanie typowe dla handlowca. Wskazany zakres działań nie wykracza poza czynności, które zwyczajowo wykonywane są przy rozporządzaniu majątkiem prywatnym.

Zatem opisane dokonanie i planowane transakcje sprzedaży działek nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stan epidemii w Polsce i Europie, obostrzenia panujące w Polsce i Szwecji dotyczące poruszania się i przekraczania granicy zmusiły Wnioskodawczynię do zawarcia umowy z biurem nieruchomości do sprzedania dwóch działek. Inaczej sprzedaż byłaby niemożliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych działań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy Wnioskodawca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w 2004 r. otrzymała na podstawie aktu darowizny nieruchomość gruntową składającą się z dwóch działek: jednej niezabudowanej a drugiej zabudowanej budynkiem mieszkalnym.

Działkę niezabudowaną nr 3 Wnioskodawczyni przeznaczyła na sprzedaż. Wnioskodawczyni nie zdobyła klienta na całą działkę, w związku z czym w 2020 r. złożyła wniosek o jej podział na 8 mniejszych działek. Wnioskodawczyni nie wystąpiła i nie wystąpi o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wnioskodawczyni podpisała umowę o współpracy z lokalnym biurem na sprzedaż dwóch działek o nr 1 i 2.

Wnioskodawczyni nie prowadzi w Polsce działalności gospodarczej, nie jest czynnym podatnikiem VAT i nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Ponadto Wnioskodawczyni nie zamierza zawrzeć umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze, których przedmiotem będą działki uzyskane z podziału działki niezabudowanej.

Do momentu transakcji sprzedaży działek Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości tych działek i nie podejmie aktywnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia do momentu sprzedaży działek.

Wnioskodawczyni z potencjalnymi nabywcami działek nie będzie zawierała umów przedwstępnych i nie będzie im udzielała pełnomocnictwa do działania w Jej imieniu.

Działka nr 2 została sprzedana z dniem 1 marca 2021 r.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 1 i 2 .

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków, zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek. Działki powstałe w wyniku podziału nie będą przedmiotem najmu, dzierżawy ani lub innej umowy o podobnym charakterze. Ponadto Wnioskodawczyni nie wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Nie zamierza również zawierać z potencjalnymi nabywcami działek umów przedwstępnych i nie będzie im udzielała pełnomocnictwa do działania w Jej imieniu. Działania podjęte przez Wnioskodawczynię tj. złożenie wniosku o podział działki nr 3 oraz współpraca z biurem nieruchomości w celu sprzedaży działek nr 1 i 2 położonych w Polsce, w sytuacji gdy Wnioskodawczyni zamieszkuje poza terytorium kraju stanowią realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię w zakresie sprzedaży działek o nr 1 i 2 powstałych z podziału działki nr 3 za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy będą składniki majątku osobistego Wnioskodawczyni, a sprzedaż tych działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek nr 1 i 2 jak i pozostałych działek wydzielonych z działki nr 3, sprzedawanych zarówno we współpracy z biurem nieruchomości jak i bez jego pomocy (na warunkach opisanych w niniejszym wniosku), nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, gdyż Wnioskodawczyni w związku z ich sprzedażą nie będzie działać jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego oraz stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.