2021.05.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.153.2021.2.KO
z 10 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lutego 2021 r. (data wpływu 1 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu 30 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe – w zakresie uznania sprzedaży stacji benzynowej za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
prawidłowe – w zakresie odrębnej sprzedaży środków trwałych (w tym gruntu) i składników majątkowych będących na wyposażeniu stacji paliw oraz zwolnienia od podatku posadowionego na działce 1 budynku wraz z przybudówką, budowli (zbiorniki na paliwo, wiata, pylony), ogrodzenia i gruntu.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania sprzedaży stacji benzynowej za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
odrębnej sprzedaży środków trwałych (w tym gruntu) i składników majątkowych będących na wyposażeniu stacji paliw oraz zwolnienia od podatku posadowionego na działce 1 budynku wraz z przybudówką, budowli (zbiorniki na paliwo, wiata, pylony), ogrodzenia i gruntu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 marca 2021 r. (data wpływu 30 kwietnia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 20 kwietnia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.153.2021.1.KO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. z siedzibą w …, czynny zarejestrowany podatnik VAT, zakupiła 11 maja 2005 roku od Agencji część działki 1 o powierzchni 0,1414 ha położonej w obrębie … (obszar wiejski) pow. …, woj. …za cenę 28.700,00 zł brutto.

Opisana działka jest niezalesiona a jej zabudowania stanowiły w chwili zakupu :

budynek murowany z cegły niepodpiwniczony parterowy o pow. 48 m.kw wraz z przybudówką murowaną parterową niepodpiwniczoną o pow. 18 m.kw,
wiata metalowa,
ogrodzenie metalowe,
2 zbiorniki na paliwo poj. 10 000 l (podziemne),
2 zbiorniki na paliwo o poj.20 000 l (podziemne),
wiata nad zbiornikami na paliwo wraz z dystrybutorami i oświetleniem,
rampa najazdowa.

W cenie zakupu ogółem nie została wyszczególniona wartość poszczególnych składników, natomiast podatek VAT został odliczony.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wg stanu na dzień 6 lipca 2011 (jedn. Rej …) działka … o pow. 0,1414 ha zakupiona przez Wnioskodawcę została zaliczona do „innych terenów budowlanych” na terenie zabytkowego parku w ramach działki 1.

Z księgi wieczystej działki 1 o nr … odłączono działkę o pow. 01414 ha i założono odrębną księgę wieczystą … z wpisem własności na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca na opisanej nieruchomości prowadził działalność gospodarczą w formie stacji sprzedaży paliw i dokonywał na nią nakładów.

Zgodnie z ewidencją środków trwałych, od czerwca 2005 na tą stacje paliw Wnioskodawca poniósł dodatkowo łącznie nakłady w wysokości 74.155,02 zł, z czego na ulepszenie (modernizację) budynku (2005) wydatkowano 4.664,62 zł, modernizację 2 szt. zbiorników o poj. 10.0001 przeznaczono po 27.855,20 zł (łącznie 55.710.40zł). Modernizacja zbiorników spowodowała zwiększenie ich wartości początkowej. Nakłady ulepszające wiatę (2010 r.) nad zbiornikami na paliwo wraz z dystrybutorami i oświetleniem wyniosły 13 780 zł.

Ponadto wydatkowano:

3290,24 zł - zakup w 2012 roku Pylona 1

3286,13 zł - zakup w 2012 roku Pylona 2

3486,13 zł - zakup w 2012 roku Pylona 3

2038,40 zł - zakup w 2015 roku dystrybutora Petro Primus LPG 1

3427,20 zł - zakup w 2016 roku zbiornika gazu Propan-Butan z wyposażeniem.

W 2018 roku zlikwidowano metalową rampę najazdową.

Jako czynny zarejestrowany podatnik VAT dokonujący sprzedaży opodatkowanej, Wnioskodawca korzystał z uprawnienia dokonania odliczenia VAT od dokonanych powyższych zakupów.

Wnioskodawca ewidencję księgową dla potrzeb rozliczeń podatkowych prowadzi w formie ksiąg handlowych, ale stacja paliw nigdy nie funkcjonowała jako wyodrębniona jednostka sporządzająca bilans. Wnioskodawca zakończył działalność stacji paliw w …. w czerwcu 2016 roku. Do chwili obecnej stacja jest nieczynna, nie prowadzi się tam sprzedaży paliw, ani innych towarów.

Wnioskodawca nie posiada aktualnej koncesji na sprzedaż paliw, na stacji nie są zatrudnieni pracownicy a głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, zgodnie z PKD 45.31.Z jest sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli, realizowana w siedzibie spółki.

Siedziba i miejsce prowadzonej działalności Wnioskodawcy mieści się w …., a Spółka podjęła decyzję o sprzedaży opisanej stacji paliw w … pow. … jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nie jest planowana sprzedaż należności i zobowiązań spółki. Nie nastąpi przez nabywcę przejęcie pracowników w rozumieniu kodeksu pracy (obecnie na stacji paliw nie ma osób zatrudnionych). Powstał dylemat czy spełnione będą wymagane prawem przesłanki aby móc transakcję sprzedaży uznać jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czy też w przypadku sprzedaży poszczególne składniki stacji paliw w …, kontekście podatku VAT należy traktować odrębnie i stosownie opodatkować lub zastosować zwolnienie.

Pismem z 27 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco.

Ad. l

Przedmiotem sprzedaży będzie jedna zabudowana działka 1 KW … o pow. 0,1414 ha w obrębie…, jednostka ewidencyjna …. Księgę wieczystą …. założono po odłączeniu z KW …. na podstawie wypisu i wyrysu Starosty …z dnia 19 października 2004.

Ad 2

Działka jest zabudowana i znajdują się na niej poniższe zabudowania:

budynek murowany z cegły niepodpiwniczony parterowy o pow. 48 m.kw wraz z przybudówką murowaną parterową niepodpiwniczoną o pow. 18 m.kw - PKOB 1230 (budynki handlowo- usługowe, w tym budynki stacji paliw),
wiata metalowa - PKOB 1274 (pozostałe budynki niemieszkalne gdzie indziej nie wymienione),
ogrodzenie metalowe - PKOB 2420 (urządzenie budowlane - zgodnie z art. 3 ust 9 Prawa budowlanego),
2 zbiorniki na paliwo o poj. po 10 000 l każdy (podziemne) - PKOB 1252 (budynki - klasa obejmuje zbiorniki na ciecze i zbiorniki na gazy),
2 zbiorniki na paliwo o poj. po 20 000 l każdy (podziemne)- PKOB 1252 (budynki - klasa obejmuje zbiorniki na ciecze i zbiorniki na gazy),
wiata nad zbiornikami na paliwo z oświetleniem - PKOB 1274 (pozostałe budynki niemieszkalne gdzie indziej nie wymienione),
dystrybutor paliwa LPG Petroprimus - tj. budowle zgodnie z art. 3 ust. 3 Prawa budowlanego,
pylony (tablice reklamowe) - tj. budowle zgodnie z art. 3 ust. 3 Prawa budowlanego.

Powyższe odnośniki do poszczególnych elementów zabudowy, dotyczą definicji zawartych w prawie budowlanym i tak :

Pod pojęciem budynku w rozumieniu art. 3 ust. 2 Prawa budowlanego należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
Zgodnie z ustawą Prawo budowlane: pod pojęciem budowli - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, m.in. jak: sieci techniczne, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, sieci uzbrojenia terenu, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;
W rozumieniu art. 3 ust. 9 Prawa budowlanego urządzeniem budowlanym są urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Ad 3.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia 22% podatku naliczonego przy nabyciu budynków i budowli równego 5175,41 zł, gdyż zostały zakupione z VAT, zgodnie z FV z dnia 13 maja 2005 jako: „grunty z pozostałymi budynkami i budowlami - nieruchomość gruntowa zabudowana stacją paliw położona w … gm. … dz 1.”
Pierwsze zajęcie po zakupie nastąpiło w maju 2005 roku ramach przekazania do użytkowania. Pierwszy przychód ze sprzedaży towarów Wnioskodawca uzyskał 26 czerwca 2005 roku.
Budynki i budowle nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze.
Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie budynków w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Poniesione wydatki o których mowa w pkt 3d były wyższe niż 30% wartości początkowej budynków i budowli wg FV zakupu. Zaniechanie nakładów na budynki i budowle poczyniono do końca 2013 roku. Od tamtej pory do chwili obecnej (kwietnia 2021) nie ponoszono wydatków na budynki, budowle i urządzenia techniczne.
Nakłady na budynki były dokonywane sukcesywnie w czasie ich użytkowania. Ostatnim okresem w którym dokonano nakładów był rok 2010. Po roku 2010 budynki i budowle były czynnie użytkowane do czerwca roku 2016.
Budynki i budowle nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku VAT, a w całości na cele działalności opodatkowanej.

Ad 4.

Przedmiotem sprzedaży jest działka zabudowana (vide pkt 1), więc odpowiedzi na pyt. 4 są zbędne.

Ad 5.

Na wyposażeniu stacji paliw znajdują się rzeczy ruchome o znikomej wartości (nie używane od 2017 roku) np.:

regał - szt. 2,
biurko - szt. 1,
szafka na dokumenty - szt. 1,
wieszak stojący - szt. 1,
zestaw komputerowy z drukarką - szt. 1,
krzesła - szt. 2,
dystrybutory paliwa - szt. 2,
agregat gaśniczy p.poż - 1 szt.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. ruchomości i wyposażenia.
Rzeczy ruchome nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku VAT, a w całości na cele działalności opodatkowanej.

Ad 6.

Zbycie zespołu składników wyodrębnionych organizacyjnie określonych jako „ stacja paliw” nie stanowi formalnie wyodrębnionej jednostki organizacyjnej w ramach działalności Wnioskodawcy, niemniej stanowi wyodrębnioną funkcjonalnie całość - jednostkę przystosowaną i przeznaczoną do sprzedaży paliw.
Poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych, możliwe jest w ramach prowadzonej ewidencji finansowej, przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z funkcjonowaniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci stacji paliw.
Stacja paliw może stanowić wyodrębnioną organizacyjnie całość, która po wznowieniu dystrybucji paliw, będzie w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku (jako samodzielny podmiot gospodarczy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie nr 2 ostatecznie sformułowano w piśmie z 27 kwietnia 2021r.):

Czy w świetle brzmienia obecnych przepisów (art. 6 pkt 1) ustawy o VAT, transakcja zbycia, sprzedaży stacji benzynowej będzie mogła zostać uznana za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZPC)?
Czy osobne transakcje sprzedaży (w kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego), środków trwałych (w tym gruntu) i składników majątkowych będących na wyposażeniu stacji paliw należy rozpatrywać jako dostawę odrębnych składników majątkowych, których zbycie należy uznać jako dostawę w rozumieniu przepisów ustawy o VAT? Czy w takiej sytuacji do posadowionego na działce 1, budynku wraz z przybudówką oraz budowli (zbiorniki na paliwo, wiata, pylony), ogrodzenia i gruntu można zastosować stawkę VAT „zw”?

Stanowisko Wnioskodawcy (stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytanie nr 2 ostatecznie sformułowano w piśmie z 27 kwietnia 2021r.):

Ad pytania 1:

Zgodnie treścią art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP) rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Powyższe przesłanki powinny być spełnione łącznie.

Stacja paliw …. była wyodrębniona fizycznie, organizacyjnie i funkcjonalnie, tj. stanowiła potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze w zakresie działalności handlowej - sprzedaż paliw ciekłych; natomiast w innej lokalizacji tzn. …. i …. zorganizowane były dodatkowe punkty oferujące sprzedaż hurtową części i akcesoriów do pojazdów samochodowych ( PKD 45.31.Z).

Stacja ponadto spełniała kryterium wyodrębnienia finansowego, tj. była w stanie samodzielnie funkcjonować, finansując swoją działalność gospodarczą z prowadzonej działalności handlowej oraz na podstawie prowadzonej przez Spółkę ewidencji księgowej, możliwe było przyporządkowanie nie tylko przychodów i kosztów, ale również należności i zobowiązań ww. Stacji Paliw (było możliwe określenie wyniku finansowego realizowanego przez Stację).

Prowadzenie dla Stacji ewidencji księgowej nie jest równoznaczne z koniecznością prowadzenia dla stacji odrębnej księgowości - wg orzecznictwa wystarczające jest, że podatnik będzie w stanie w ramach istniejącego systemu księgowego prowadzić szczegółową ewidencję dotyczącą zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP).

Mimo zaniechania od 2016 prowadzenia przez Wnioskodawcę sprzedaży paliw, istniejąca infrastruktura Stacji (zbiorniki na paliwo, dystrybutory, wiata, pylony, budynek z przybudówką) nadal stanowią kompletny zespół składników umożliwiający samodzielną i kompleksową realizację zadań gospodarczych związanych ze sprzedażą paliw. Stacja paliw jako ZCP nie jest sumą określonych składników, ale ich zorganizowanym zespołem.

Nadmienić należy, że Stacja paliw mimo, że jest położona w innej, wyodrębnionej lokalizacji niż siedziba Wnioskodawcy może funkcjonować niezależnie od innych działów, punktów handlowych Spółki. Dlatego też należy uznać, że dodatkowy warunek lokalizacyjny i funkcjonalny też jest spełniony a stacja może prowadzić działalność gospodarczą jako niezależny podmiot (po uzyskaniu aktualnej dla nowego nabywcy koncesji i zatrudnieniu obsługi).

Dlatego też Wnioskodawca stoi na stanowisku, że istniejący zespół składników majątkowych określony jako „Stacja paliw”- … spełnia kryteria uznania jej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa i spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP), stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy i w związku z tym transakcja jej sprzedaży, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Ad pytania 2

Jeżeli nastąpiłaby odrębna sprzedaż poszczególnych składników majątkowych (np. różnym odbiorcom, w różnym czasie) nie można będzie uznać takich dostaw za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w takiej sytuacji należy rozpatrywać dostawę poszczególnych składników majątkowych odrębnie.

Uwzględniając, że dostawa budynków i budowli będzie realizowana ponad 2 lata po dokonaniu pierwszego zasiedlenia, to na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług można zastosować do transakcji ich zbycia stawkę „zwolniona”. Ponadto, w świetle powyższego, dostawa gruntu, na którym znajduje się budynek z przybudówką, budowle i urządzenia w myśl art. 29a ust. 8 ustawy również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. W odniesieniu do ruchomości i wyposażenia wymienionych w pkt 5. właściwa będzie stawka 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

nieprawidłowe – w zakresie uznania sprzedaży stacji benzynowej za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
prawidłowe – w zakresie odrębnej sprzedaży środków trwałych (w tym gruntu) i składników majątkowych będących na wyposażeniu stacji paliw oraz zwolnienia od podatku posadowionego na działce 1 budynku wraz z przybudówką, budowli (zbiorniki na paliwo, wiata, pylony), ogrodzenia i gruntu.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa – czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w ww. przepisie sformułowanie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem wynikającym z powyższego przepisu jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić Nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy natomiast zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

W celu wyjaśnienia ww. kwestii należy powołać tezy wyroku TSUE z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), w którym Trybunał stwierdził, że: „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie TSUE należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy powstałe na tle przedstawionego we wniosku opisu sprawy dotyczą w pierwszej kolejności tego, czy planowana transakcja sprzedaży stacji benzynowej będzie wyłączona od opodatkowania VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zakończył działalność stacji paliw w czerwcu 2016 r. Do chwili obecnej stacja jest nieczynna, nie prowadzi się tam sprzedaży paliw, ani innych towarów. Wnioskodawca nie posiada aktualnej koncesji na sprzedaż paliw, na stacji nie są zatrudnieni pracownicy a głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli, realizowana w siedzibie spółki. Nie jest planowana sprzedaż należności i zobowiązań spółki. Nie nastąpi przez nabywcę przejęcie pracowników w rozumieniu kodeksu pracy (obecnie na stacji paliw nie ma osób zatrudnionych).

Zbycie zespołu składników wyodrębnionych organizacyjnie określonych jako „ stacja paliw” nie stanowi formalnie wyodrębnionej jednostki organizacyjnej w ramach działalności Wnioskodawcy, niemniej stanowi wyodrębnioną funkcjonalnie całość - jednostkę przystosowaną i przeznaczoną do sprzedaży paliw.

Poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych, możliwe jest w ramach prowadzonej ewidencji finansowej, przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z funkcjonowaniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci stacji paliw. Stacja paliw może stanowić wyodrębnioną organizacyjnie całość, która po wznowieniu dystrybucji paliw, będzie w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku (jako samodzielny podmiot gospodarczy).

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przedmiot planowanej transakcji sprzedaży nie będzie stanowił przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanego art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ponieważ zbyciu nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Planowana transakcja sprzedaży nie będzie również stanowić zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Z treści wniosku wynika, że przedmiot transakcji nie stanowi formalnie wyodrębnionej jednostki organizacyjnej w ramach działalności Wnioskodawcy, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako oddzielne przedsiębiorstwo. Wnioskodawca zakończył działalność stacji paliw w czerwcu 2016 r. i do chwili obecnej stacja paliw jest nieczynna. Wnioskodawca nie prowadzi tam sprzedaży paliw, ani innych towarów. Na stacji nie są zatrudnieni pracownicy. Wnioskodawca nie posiada aktualnej koncesji na sprzedaż paliw. Zatem przedmiotem sprzedaży będą poszczególne składniki majątkowe a nie zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Zatem w analizowanej sprawie przepis art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie miał zastosowania, w związku z czym planowana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do postawionego pytania nr 2 tut. Organ wyjaśnia co następuje:

Jak już wyżej wskazano art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z powołanymi przepisami, grunt jak i budynki i budowle, składniki majątkowe będące na wyposażeniu stacji paliw spełniają definicje towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, który wskazuje, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży będzie jedna zabudowana działka 1. Na działce znajdują się:

budynek murowany z cegły niepodpiwniczony parterowy o pow. 48 m.kw wraz z przybudówką murowaną parterową niepodpiwniczoną o pow. 18 m.kw - PKOB 1230 (budynki handlowo- usługowe, w tym budynki stacji paliw),
wiata metalowa - PKOB 1274 (pozostałe budynki niemieszkalne gdzie indziej nie wymienione),
ogrodzenie metalowe - PKOB 2420 (urządzenie budowlane - zgodnie z art. 3 ust 9 Prawa budowlanego),
2 zbiorniki na paliwo o poj. po 10 000 l każdy (podziemne) - PKOB 1252 (budynki - klasa obejmuje zbiorniki na ciecze i zbiorniki na gazy),
2 zbiorniki na paliwo o poj. po 20 000 l każdy (podziemne)- PKOB 1252 (budynki - klasa obejmuje zbiorniki na ciecze i zbiorniki na gazy),
wiata nad zbiornikami na paliwo z oświetleniem - PKOB 1274 (pozostałe budynki niemieszkalne gdzie indziej nie wymienione),
dystrybutor paliwa LPG Petroprimus - tj. budowle zgodnie z art. 3 ust. 3 Prawa budowlanego,
pylony (tablice reklamowe) - tj. budowle zgodnie z art. 3 ust. 3 Prawa budowlanego.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia 22% podatku naliczonego przy nabyciu budynków i budowli, gdyż zostały zakupione z VAT, zgodnie z FV z dnia 13 maja 2005 r. Pierwsze zajęcie po zakupie nastąpiło w maju 2005 r. ramach przekazania do użytkowania. Wnioskodawca poniósł wydatki na ulepszenie budynków w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poniesione wydatki były wyższe niż 30% wartości początkowej budynków i budowli. Zaniechanie nakładów na budynki i budowle poczyniono do końca 2013 r. Od tamtej pory do chwili obecnej (kwietnia 2021) nie ponoszono wydatków na budynki, budowle i urządzenia techniczne. Po roku 2010 budynki i budowle były czynnie użytkowane do czerwca roku 2016. Budynki i budowle nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku VAT, a w całości na cele działalności opodatkowanej.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa budynków i budowli będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż dostawa będzie następować po pierwszym zasiedleniu, a od pierwszego zasiedlenia minął okres dłuższy niż 2 lata. Ze zwolnienia od podatku korzysta również dostawa gruntu, na którym budynki i budowle są posadowione, zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” oraz „urządzenia budowlanego”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333, ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować, jako elementy przynależne do budynku/budowli i opodatkować łącznie z tym budynkiem/budowlą, z którym/którą są powiązane, a tym samym należy zwolnić od podatku lub przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne.

Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży będzie urządzenie budowlane w postaci ogrodzenia metalowego. Zgodnie z ustawą Prawo budowlane, urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Tym samym urządzenie budowlane (ogrodzenie metalowe) powinno być traktowane jako element przynależny do budynku/budowli i zwolnione od podatku tak jak budynek/budowla na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazał także, że przedmiotem sprzedaży będą rzeczy ruchome znajdujące się na wyposażeniu stacji paliw. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia rzeczy ruchomych. Rzeczy ruchome nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku VAT, a w całości na cele działalności opodatkowanej.

W związku z powyższym sprzedaż rzeczy ruchomych znajdujących się na wyposażeniu stacji paliw nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż rzeczy te nie były wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku i Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu. Dostawa rzeczy ruchomych znajdujących się na wyposażeniu stacji paliw powinna zostać opodatkowana właściwą stawką podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Kwestia wysokości stawki podatku VAT po dniu 1 lipca 2020 r. dla dostawy rzeczy ruchomych objęta jest przepisami regulującymi tzw. wiążącą informacją stawkową. W związku z powyższym Wnioskodawca o ustalenie wysokości stawki podatku VAT może się zwrócić o wydanie decyzji - wiążącej informacji stawkowej.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Ponadto ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy odnosi się tylko ściśle do zakresu zadanego pytania, bowiem to pytanie zakreśla ramy interpretacji. Wszystkie inne kwestie zawarte we wniosku nie objęte pytaniem nie były przedmiotem niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie e-PUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin