Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.216.2021.1.AKU
z 10 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2021 r. (data wpływu 16 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaty środków z pracowniczego programu emerytalnego otrzymywanego ze Szwajcarii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaty środków z pracowniczego programu emerytalnego otrzymywanego ze Szwajcarii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni przez szereg lat pracowała w podmiotach znajdujących się na terytorium Szwajcarii. Swoją aktywność zawodową zakończyła w maju 2020 r.

Wnioskodawczyni zawsze była rezydentem podatkowym Polski, również w okresie pracy w Konfederacji Szwajcarskiej.

W związku z zatrudnieniem przez szwajcarskie firmy, Wnioskodawczyni objęta była szwajcarskim pracowniczym programem emerytalnym (dalej: szwajcarski pracowniczy fundusz emerytalny; fundusz emerytalny), w ramach którego pracodawca i pracownik odprowadzali co miesiąc składki do funduszu emerytalnego.

Fundusz emerytalny został ustanowiony i działa w Szwajcarii zgodnie ze szwajcarskimi wewnętrznymi przepisami oraz w oparciu o federalne przepisy, dotyczące pracowniczych programów emerytalnych, na wypadek śmierci lub niepełnosprawności w Szwajcarii. Celem Planu jest zapewnienie uczestnikom i ich rodzinom oraz uposażonym zabezpieczenia finansowego oraz utrzymanie właściwego standardu życia w okresie emerytury, w przypadku śmierci uczestnika planu lub jego niepełnosprawności. Uczestnictwo w szwajcarskim programie emerytalnym jest generalnie obowiązkowe dla pracowników szwajcarskich spółek, którzy wykonują pracę na terytorium Szwajcarii.

Możliwość wypłaty świadczeń emerytalnych z pracowniczego funduszu emerytalnego jest uzależniona od spełnienia przez uczestnika planu warunków określonych w regulaminie programu. Warunki te obejmują m.in.:

• złożenie do funduszu emerytalnego pisemnego wniosku o wypłatę świadczeń emerytalnych przed planowanym odejściem na emeryturę;
  

• osiągnięcie minimalnego wieku emerytalnego obowiązującego w Szwajcarii.
  
  

Wnioskodawczyni spełniła kryteria ustalone przez szwajcarski fundusz emerytalny umożliwiające jej wnioskowanie o wypłaty świadczeń emerytalnych. Regulamin funduszu emerytalnego, do którego należała Wnioskodawczyni przywiduje możliwość wypłaty świadczeń jednorazowo. Świadczenia emerytalne wypłacane są przez fundusz emerytalny we frankach szwajcarskich w Szwajcarii lub poza jej granicami.

Wnioskodawczyni osiągnęła już minimalny wiek emerytalny w Szwajcarii, tj. … lat w przypadku kobiet i w trakcie 2020 r. wymeldowała się z terytorium Szwajcarii (wrzesień 2020), przeprowadziła się na stałe do Polski oraz zakończyła swoją działalność zawodową na terytorium Szwajcarii.

Wnioskodawczyni zdecydowała się na zlecenie wypłaty świadczeń z pracowniczego programu emerytalnego w formie jednorazowej wypłaty.

Przyznane środki z świadczenia emerytalnego wyniosły 16 939 CHF. Dodatkowe środki zgromadzone na funduszu emerytalnym to 2,26 CHF. Wartość pobranego podatku na terytorium Szwajcarii to 960 CHF. Wpłata, po dokonanych potrąceniach, jaka została dokonana w dniu 22 grudnia 2020 r. na konto Wnioskodawczyni wyniosła 15 969 CHF.

W momencie wypłaty świadczeń emerytalnych ze szwajcarskiego funduszu emerytalnego status rezydencji podatkowej Wnioskodawczyni był w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane we wniosku świadczenie emerytalne, które Wnioskodawczyni otrzymała, jest zwolnione z opodatkowania w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) w związku z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, środki otrzymane z tytułu wypłaty ze szwajcarskiego pracowniczego programu emerytalnego (świadczenia emerytalne) zwolnione są z opodatkowania na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT).

Dyspozycja normy prawnej zawartej w art. 3 ust. 1 ustawy PIT wskazuje, że osoby fizyczne, jeżeli mają zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Treść art. 3 ust. 1a ustawy PIT mówi, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub;
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Wnioskodawczyni, jak wskazano w stanie faktycznym była zawsze podatkowym rezydentem Polski, ponieważ posiadała i posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych i gospodarczych (centrum interesów życiowych), i tym samym podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów. Dodatkowo, art. 4a ustawy PIT wskazuje, że przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Tym samym, w przypadku dochodów uzyskanych przez osobę podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu ze źródeł przychodów położonych poza Polską, przepisy ustawodawstwa polskiego stosuje się z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

W przypadku świadczenia emerytalnego będącego przedmiotem analizy zastosowanie znajdą odpowiednie uregulowania Konwencji z dnia 2 września 1991 r. między Rzeczpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r., Nr 22, poz. 92 – dalej: Konwencja).

Stosownie do art. 18 Konwencji, z uwzględnieniem postanowień art. 19 ust. 2 niniejszej Konwencji, emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Mając na uwadze powyższe postanowienia Konwencji i fakt, że Wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce (a także uwzględniając fakt, że nie pełniła Ona funkcji publicznych, do których zastosowanie mają postanowienia art. 19 Konwencji), należy stwierdzić, że na mocy Konwencji wypłata świadczeń otrzymanych ze szwajcarskiego pracowniczego programu emerytalnego podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy PIT, zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonanych na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika – z zastrzeżeniem ust. 33.

Z kolei art. 21 ust. 33 ustawy PIT, doprecyzowuje powyższy przepis i wskazuje wprost definicję pracowniczych programów emerytalnych. Zgodnie z tą definicją: przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Mając na uwadze powyższe przepisy, aby skorzystać z przedmiotowego zwolnienia, konieczne jest spełnienie łączne następujących warunków:

1. środki muszą być zgromadzone w PPE;
2. wypłata musi nastąpić na rzecz uczestnika programu, lub osób uprawionych do otrzymania środków z PPE na wypadek jego śmierci;
3. PPE musi działać w oparciu o przepisy dotyczące PPE obowiązujące w państwie UE lub Szwajcarii.
   
   

Poza wskazanymi powyżej, ustawodawca nie określił żadnych innych warunków, których spełnienie byłoby konieczne dla możliwości zwolnienia z opodatkowania wypłat otrzymanych z PPE. W konsekwencji, zwolnienie dotyczy zarówno wypłat świadczeń z pracowniczego programu emerytalnego utworzonego i działającego zgodnie z polskimi przepisami, jak i z pracowniczego programu emerytalnego utworzonego i prowadzonego w innym państwie członkowskim UE, EOG lub Konfederacji Szwajcarskiej, w oparciu o normy prawne obowiązujące w tym państwie, o ile wypłata odbywa się na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do wypłaty w przypadku jego śmierci.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni, świadczenie emerytalne, które było Jej wypłacone z tytułu uczestnictwa w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w Szwajcarii, podlega w całości zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy PIT. W świetle obowiązujących przepisów prawnych w 2020 r., wskazane wyżej przychody ze Szwajcarii uzyskane w 2020 r. przez Wnioskodawczynię posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, są zwolnione z opodatkowania w Polsce na podstawie wewnętrznych przepisów i nie podlegają wykazaniu w zeznaniu podatkowym.

Podobne stanowisko w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłaconych z tytułu uczestnictwa w zagranicznym pracowniczym programie emerytalnym zostało zaprezentowane w: wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 czerwca 2013 r. o sygn. akt II FSK 2022/11; wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2013 r. o sygn. akt II FSK 1816/11; wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 marca 2011 r. o sygn. akt I SA/Kr 2231/10; wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2008 r. o sygn. akt III SA/Wa 1961/07; wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 maja 2011 r. o sygn. akt I SA/Po 255/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce, będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni pracowała w podmiotach znajdujących się na terytorium Szwajcarii i swoją aktywność zawodową zakończyła w maju 2020 r.

Wnioskodawczyni zawsze była rezydentem podatkowym Polski, również w okresie pracy w Konfederacji Szwajcarskiej.

W związku z zatrudnieniem przez szwajcarskie firmy, Wnioskodawczyni objęta była szwajcarskim pracowniczym programem emerytalnym, w ramach którego pracodawca i pracownik odprowadzali co miesiąc składki do funduszu emerytalnego.

Fundusz emerytalny został ustanowiony i działa w Szwajcarii zgodnie ze szwajcarskimi wewnętrznymi przepisami oraz w oparciu o federalne przepisy, dotyczące pracowniczych programów emerytalnych, na wypadek śmierci lub niepełnosprawności w Szwajcarii. Celem Planu jest zapewnienie uczestnikom i ich rodzinom oraz uposażonym zabezpieczenia finansowego oraz utrzymanie właściwego standardu życia w okresie emerytury, w przypadku śmierci uczestnika planu lub jego niepełnosprawności. Uczestnictwo w szwajcarskim programie emerytalnym jest generalnie obowiązkowe dla pracowników szwajcarskich spółek, którzy wykonują pracę na terytorium Szwajcarii.

Możliwość wypłaty świadczeń emerytalnych z pracowniczego funduszu emerytalnego jest uzależniona m.in. od złożenia do funduszu emerytalnego pisemnego wniosku o wypłatę świadczeń emerytalnych przed planowanym odejściem na emeryturę i osiągnięcia minimalnego wieku emerytalnego obowiązującego w Szwajcarii.

Wnioskodawczyni spełniła kryteria ustalone przez szwajcarski fundusz emerytalny umożliwiające jej wnioskowanie o wypłaty świadczeń emerytalnych. Regulamin funduszu emerytalnego, do którego należała Wnioskodawczyni przywiduje możliwość wypłaty świadczeń jednorazowo. Świadczenia emerytalne wypłacane są przez fundusz emerytalny we frankach szwajcarskich w Szwajcarii lub poza jej granicami.

Wnioskodawczyni osiągnęła już minimalny wiek emerytalny w Szwajcarii i w trakcie 2020 r. wymeldowała się z terytorium Szwajcarii (wrzesień 2020), przeprowadziła się na stałe do Polski oraz zakończyła swoją działalność zawodową na terytorium Szwajcarii.

Wnioskodawczyni zdecydowała się na zlecenie wypłaty świadczeń z pracowniczego programu emerytalnego w formie jednorazowej wypłaty. Przyznane środki z świadczenia emerytalnego wyniosły 16 939 CHF. Dodatkowe środki zgromadzone na funduszu emerytalnym to 2,26 CHF. Wartość pobranego podatku na terytorium Szwajcarii to 960 CHF. Wpłata, po dokonanych potrąceniach, jaka została dokonana w dniu 22 grudnia 2020 r. na konto Wnioskodawczyni wyniosła 15 969 CHF.

W momencie wypłaty świadczeń emerytalnych ze szwajcarskiego funduszu emerytalnego status rezydencji podatkowej Wnioskodawczyni był w Polsce.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny, uznać należy, że Wnioskodawczyni w 2020 r. w Polsce objęta była nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegała obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W konsekwencji, w odniesieniu do świadczenia, które Wnioskodawczyni otrzymała ze szwajcarskiego pracowniczego programu emerytalnego zastosowanie znajdą przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r., Nr 22, poz. 92, z późn. zm.).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji w rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według ustawodawstwa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu ze względu na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz każdą jednostkę jego podziału terytorialnego lub organ władzy lokalnej. Jednakże, określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko ze względu na dochód jaki osiąga ona ze źródeł położonych w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Stosownie do art. 18 ust. 1 ww. Konwencji z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W myśl art. 19 ust. 2 pkt a) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez jedno Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną osobie fizycznej z tytułu funkcji wykonywanych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Natomiast, zgodnie z art. 19 ust. 2 pkt b) ww. Konwencji, taka emerytura podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba ją otrzymująca jest obywatelem tego państwa i posiada w nim miejsce zamieszkania.

Zatem, w przedmiotowej sprawie świadczenie wypłacone Wnioskodawczyni – osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce – z pracowniczego programu emerytalnego ze Szwajcarii, podlegają opodatkowaniu w Polsce według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest m.in. emerytura.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika – z zastrzeżeniem ust. 33.

Jak wynika z ust. 33 ww. przepisu, przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 2 pkt 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 686), przez wypłatę rozumie się dokonaną przez uczestnika lub osobę uprawnioną wypłatę gotówkową lub realizację przelewu środków zgromadzonych w ramach programu na wskazany przez uczestnika lub tę osobę rachunek bankowy – na warunkach określonych w umowie zakładowej, w przypadku spełnienia warunków określonych w ustawie.

Warunki te określone są w art. 42 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym wypłata następuje:

1. na wniosek uczestnika po osiągnięciu przez niego wieku 60 lat;
2. na wniosek uczestnika po przedstawieniu przez niego decyzji o przyznaniu prawa do emerytury i po ukończeniu 55 roku życia;
3. w przypadku ukończenia przez uczestnika 70 lat, jeżeli wcześniej nie wystąpił z wnioskiem o wypłatę środków;
4. na wniosek osoby uprawnionej, w przypadku śmierci uczestnika.
   
   

Z powyższego wynika, że zamiarem ustawodawcy było, aby określenie „wypłata” dotyczyło świadczeń, które realizują cel programu emerytalnego, tj. zabezpieczenie źródła utrzymania osobie otrzymującej wypłatę po przejściu na emeryturę.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa – w szczególności fakt, że wypłata wskazanego we wniosku świadczenia nastąpiła w związku z wcześniejszym przejściem na emeryturę i miała na celu zabezpieczenie źródła przychodu po przejściu na emeryturę, stwierdzić należy, że świadczenie emerytalne wypłacone Wnioskodawczyni w 2020 r. ze środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym, działającym w Konfederacji Szwajcarskiej, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) w związku z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.