Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.43.2021.2.MG
z 29 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2021 r. (data wpływu 20 stycznia 2021 r.) uzupełnione pismem z 14 kwietnia 2021 r. (data wpływu 14 kwietnia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z 29 marca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.43.2021.1.MG (data nadania 30 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie opodatkowania przychodów z najmu.

Z uwagi na braki formalne, pismem z 29 marca 2021 r. (data nadania 30 marca 2021 r.) Nr 0114-KDIP3-2.4011.43.2021.1.MG, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych. Pismem z 14 kwietnia 2021 r. (data wpływu 14 kwietnia 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem połowy nieruchomości położonej w (…) o powierzchni 2762 m² (dalej: „Nieruchomość”). Nieruchomość stanowi kompleks ogrodzony i uzbrojony w media (wodociąg, kanalizacja własna, przyłącze energetyczne, gaz ziemny, światłowód). Nieruchomość jest zabudowana budynkiem biurowo-magazynowym o powierzchni ogólnej 1446,5 m². Na terenie Nieruchomości znajduje się parking wewnętrzny.

Wnioskodawca nabył prawo własności Nieruchomości w udziale wynoszącym 1/2 części w latach 90-tych. Drugim ze współwłaścicieli nieruchomości był ojciec Wnioskodawcy. W chwili nabycia prawa własności Nieruchomości Wnioskodawca nie miał w stosunku do Nieruchomości żadnych planów biznesowych. W szczególności, Nieruchomość nie została nabyta do celów inwestycyjnych.

Nieruchomość w całości jest użytkowana przez przedsiębiorcę - spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Wnioskodawca jest jednym z członków zarządu i większościowym udziałowcem (dalej: „Najemca”).

Najemca użytkuje całość Nieruchomości na podstawie umowy najmu zawartej dnia 1 stycznia 2001 r. na czas nieokreślony (dalej: „Umowa najmu”). Umowa najmu została zawarta pomiędzy współwłaścicielami Nieruchomości (stan w dacie zawarcia Umowy), to jest Wnioskodawcą i jego ojcem, a Najemcą. 14 kwietnia 2015 r., Wnioskodawca przyjął darowane mu przez ojca prawo własności Nieruchomości w udziale wynoszącym 1/2 części tej nieruchomości, stając się na skutek tego jedynym właścicielem Nieruchomości.

Darczyńca (ojciec) nabył swój udział w Nieruchomości na podstawie umowy darowizny z 31 grudnia 1991 roku do majątku osobistego. 30 grudnia 2015 r. Wnioskodawca sprzedał 1/2 udziału w prawie własności Nieruchomości Najemcy. Na podstawie aneksu z 1 stycznia 2016 r. do Umowy najmu, Wnioskodawca wynajmuje na rzecz najemcy Nieruchomość w zakresie swojego prawa własności obejmującego 1/2 udziału we własności Nieruchomości i w tym zakresie czerpie przychody z najmu Nieruchomości. Wnioskodawca kontynuuje wynajmowanie Nieruchomości ze względu na potrzebę jej rozsądnego zagospodarowania.

Zgodnie z Umową najmu, Najemca wykorzystuje budynki posadowione na Nieruchomości na cele biurowo-magazynowe oraz do dalszego wynajmu osobom trzecim. Najemca ponosi wszelkie koszty związane z wszelkimi pracami remontowymi w wynajmowanych budynkach oraz koszty związane z eksploatacją Nieruchomości, między innymi wydatki dotyczące: podatku od nieruchomości, podatku gruntowego, naprawy urządzeń hydraulicznych, grzewczych, elektrycznych, telekomunikacyjnych, wszelkie remonty dotyczące budynku biurowego, hali magazynowej i powierzchni parkingowej.

W chwili obecnej Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności związanych z oddaniem w najem budynku.

Umowa najmu jest tak skonstruowana, że nie wymusza na Wnioskodawcy jako wynajmującym wykonywania jakichkolwiek czynności poza czynnościami związanymi z normalnym wykonywaniem prawa własności.

Poza umową z Najemcą, Wnioskodawca nie wynajmuje Nieruchomości innym podmiotom. Wnioskodawca dla uzyskiwania przychodów z najmu składników majątku prywatnego nie zatrudnia ani w przyszłości nie będzie zatrudniać żadnych osób. Nie korzysta dla obsługi najmu z wydzielonego rachunku bankowego, nie będzie korzystać z żadnego specjalnie wydzielonego pomieszczenia biurowego, nie utrzymuje porządku na wynajmowanej Nieruchomości i nie zajmuje się jej administracją.

Obecnie posiadaną część Nieruchomości Wnioskodawca traktuje jako zabezpieczenie finansowe na przyszłość dla niego i swojej rodziny. W chwili obecnej Wnioskodawca nie planuje podejmowania żadnych aktywności związanych z jej wynajmem, to jest poszukiwania nowego najemcy czy zamieszczania ogłoszeń. Wnioskodawca nie korzysta i nie zamierza korzystać z usług podmiotów w zakresie pośrednictwa obrotu i wynajmu nieruchomości. Zobowiązania wynikające z zawartej Umowy najmu Wnioskodawca realizuje we własnym imieniu i we własnym zakresie.

Przychody uzyskiwane z tytułu najmu Wnioskodawca dotychczas rozliczał na zasadach ogólnych, wspólnie z małżonką. Między Wnioskodawcą a małżonką istnienie nieprzerwana wspólność majątkowa. Wnioskodawca nie wynajmuje innych nieruchomości i nie osiąga z tego tytułu przychodów. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej. Wynajmowana Nieruchomość nie stanowi środka trwałego w prowadzonej działalności, nie jest związana z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca planuje zrezygnować z opodatkowania przychodów z najmu Nieruchomości podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych, i przejść na opodatkowanie tych przychodów zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach tzw. najmu prywatnego.

Pismem z 14 kwietnia 2021 r. (data wpływu 14 kwietnia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 29 marca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.43.2021.1.MG Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony we wniosku stan faktyczny poprzez wskazanie:

1. Proszę wskazać formę prawną nabycia w latach 90-tych nieruchomości w udziale 1/2 (umowa kupna sprzedaży, umowa darowizny, czy inna (jaka?))?
   1/2 Wnioskodawca nabył udział 1/2 w prawie własności Nieruchomości w drodze umowy darowizny zawartej aktem notarialnym z dnia 4 czerwca 1993 r. Darczyńcą był ojciec Wnioskodawcy, który w momencie darowizny był jedynym właścicielem Nieruchomości.
   
   
2. Czy Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą? Jeżeli tak to w jakim zakresie?
   Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a fragment do którego odnoszą się wątpliwości tutejszego Organu został wpisany do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w wyniku omyłki. W celu sprostowania, Wnioskodawca poniżej odpowiedzi na pytania Organu przedstawi skorygowany stan faktyczny, oraz stanowisko i uzasadnienie do pytania pierwszego w prawidłowym, spójnym brzmieniu.
   
   
3. Czy Wnioskodawca albo jego małżonka osiągają przychody z działalności gospodarczej opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy)?
   Ani Wnioskodawca, ani jego Małżonka nie osiągają przychodów z działalności gospodarczej opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek liniowy).
   
   
4. Jak faktycznie Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotową nieruchomość przez cały okres jej posiadania?
   
   
   

Wnioskodawca od chwili nabycia udziału w Nieruchomości w drodze darowizny z 4 czerwca 1993 r. ponosił nakłady na wybudowanie na Nieruchomości posadowionych obecnie budynków. Następnie w dniu 4 maja 1994 r. zawarł umowę najmu Nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy, spółki A. z siedzibą w (…), i od tego dnia przez cały okres dalszy posiadania Nieruchomości Wnioskodawca wykorzystywał ją poprzez wynajem. Po rozwiązaniu umowy z 4 maja 1994 r. zawarta została Umowa najmu z 2001 r. opisana w stanie faktycznym Wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychody osiągane przez Wnioskodawcę z najmu Nieruchomości mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach tzw. najmu prywatnego?
2. Jaką stawkę zryczałtowanego podatku dochodowego zastosować do przychodów związanych z przedmiotowym wynajmem Nieruchomości?
3. Czy uzyskując przychody z tzw. najmu prywatnego opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym Wnioskodawca zachowa możliwość wspólnego rozliczenia z małżonką?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy przychody osiągane z najmu Nieruchomości mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach tzw. najmu prywatnego.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy do kwoty 100 000 zł przychodu z tytułu najmu połowy nieruchomości właściwa stawką podatku jest 8,5%, do nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł właściwą stawką podatku jest 12,5%.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskując przychody z tzw. najmu prywatnego opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym Wnioskodawca zachowa możliwość wspólnego rozliczenia z małżonką.

Ad. 1

Ustawa o PIT przewiduje rozróżnienie źródeł przychodów oraz sposobu opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 Ustawy o PIT, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3), oraz najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 Ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy o PIT), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT). Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzeczy w najem. Jednak w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą - zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 11 Ustawy o PIT - przychód z tego tytułu zaliczany jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Reasumując, przychody uzyskiwane z tytułu najmu można zaliczyć do odrębnego od pozarolniczej działalności gospodarczej źródła przychodów, jakim jest najem i dzierżawa, wyłącznie wtedy, gdy najem ten nie jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej, bądź gdy przedmiotem najmu nie są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe przepisy, Wnioskodawca wskazuje, że w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym:

• przedmiotowa Nieruchomość stanowi składnik majątku osobistego Wnioskodawcy,
  

• Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej,
  

• cała (tylko jedna) nieruchomość jest wynajęta dotychczasowemu (tylko jednemu) najemcy na cele biurowe – na podstawie umowy najmu zawartej na czas nieokreślony w dniu 1 stycznia 2001 r., zatem obowiązuje ona już niemalże 20 lat,
  

• Wnioskodawca w chwili nabycia nieruchomości do majątku osobistego nie miał związanych z nią żadnych planów biznesowych i inwestycyjnych – traktuje ją jako zabezpieczenie finansowe na przyszłość, a zysk z najmu nie stanowi dla Wnioskodawcy priorytetu,
  

• Wnioskodawca nie podejmuje w związku z wynajmem żadnych nadzwyczajnych aktywności, które wykraczałyby poza normalne wykonywanie prawa własności i wypełnia wyłącznie obowiązki ciążące na nim z mocy prawa jako na właścicielu,
  

• Wnioskodawca nie prowadzi ani nie zamierza prowadzić żadnych działań marketingowych mających na celu pozyskanie nowych najemców,
  

• Wnioskodawca dla uzyskiwania przychodów z najmu składników majątku prywatnego nie zatrudnia ani w przyszłości nie będzie zatrudniać żadnych osób. Nie korzysta dla obsługi najmu z wydzielonego rachunku bankowego, nie będzie korzystać z żadnego specjalnie wydzielonego pomieszczenia biurowego, nie utrzymuje porządku na wynajmowanej Nieruchomości i nie zajmuje się jej administracją,
  

• do wykonywania czynności związanych z bieżącą eksploatacją, a nawet wymaganymi remontami i ponoszenia ich kosztów zobowiązany jest Najemca. Wynajem przedmiotowej nieruchomości nie wymusza na Wnioskodawcy żadnych działań mających charakter zorganizowany czy ciągły.
  
  
  

Zgodnie z Interpretacjami indywidualnymi Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0115- KDIT3.4011.507.2018.2.MPL z dnia 14 grudnia 2018 r. oraz nr 0115-KDIT3.4011.497.2018.2.PSZ z dnia z 19 grudnia 2018 r. najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny).

Jeśli najem spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 Ustawy o PIT lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji. Z działalnością gospodarczą nie mogą być utożsamiane czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem — mają na celu zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika i jego najbliższej rodziny z zachowaniem ogólnie przyjętych reguł gospodarności. Mimo iż znaczna liczba wynajmowanych nieruchomości (podpisanych umów) sama w sobie, co do zasady, nie przesądza o tym, że najem stanowi w istocie działalność gospodarczą, to jednak może wymuszać zorganizowanie i ciągłość działań właściwe tej działalności i być punktem odniesienia do oceny intencji podatnika w tym zakresie. Wymaga bowiem zazwyczaj szeroko zakrojonych działań (chociażby w zakresie poszukiwania najemców) i doboru środków, jakimi posługuje się przedsiębiorca, by utrzymać i wzmacniać swoją pozycję na rynku świadczonych usług. Działania podatnika, w stosunku do stanowiących jego własność składników majątkowych (w tym mienia nieruchomego), wykazują cechy zorganizowania i ciągłości, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy, gdy podejmowane przez niego czynności, związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, podejmowane przez niego czynności nie spełniają przesłanek uznania ich za zorganizowane i ciągłe, w związku z czym nie mogą zostać zakwalifikowane jako noszące znamiona działalności gospodarczej. Tym samym przychody osiągane z najmu Nieruchomości mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Wnioskodawca wskazuje także uzupełniająco na orzeczenia sądów administracyjnych dotyczące zakresu pojęć „działalności gospodarczej” i „pozarolniczej działalności gospodarczej” (art. 5a pkt 6 Ustawy o PIT), oraz kwestii kwalifikacji przychodów z najmu do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT), bądź też tzw. „najmu prywatnego” (art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy o PIT), w których stanowisko sądów potwierdza prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy: Wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2019 r., sygn. II FSK 14/17, w którym podkreślono, że:

• przesłanką przypisania danego przychodu do poszczególnego źródła jest uwzględnienie wszystkich istotnych elementów stanu faktycznego a nie tylko niektórych,
  

• w rozpoznawanej sprawie szeroki zakres prowadzonego przez podatniczkę najmu wskazuje, że nie może on być prowadzony inaczej niż w sposób zorganizowany i profesjonalny - sprawa dotyczyła najmu kilku lokali, z planowanym nabyciem nowych, także w celu najmu, [w przedmiotowej sprawie przedmiotem najmu jest jedna nieruchomość, a Wnioskodawca nie wykazuje zamiaru pozyskiwania nowych nieruchomości w celu ich wynajęcia – przyp.]
  

• powierzenie przez podatnika innemu przedsiębiorcy zarządzania tą działalnością jest zaplanowaniem i przyjęciem pewnej formy zorganizowania tej działalności - pozwala to na efektywne prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie najmu [a taka okoliczność nie zachodzi w przedmiotowej sprawie – przyp.] Wyrok NSA z dnia 8 maja 2018 r., sygn. II FSK 887/16, gdzie NSA zaznaczył, że:
  

• wola uzyskania zysku (nadwyżki przychodów nad wydatkami), stanowić może również imperatyw, którym kierować się będzie podatnik zamierzający osiągnąć przychód zaliczany do innych źródeł niż pozarolnicza działalność gospodarcza, w tym z tzw. najmu prywatnego,
  

• działania podatnika związane z zagospodarowaniem tego mienia i jego rozporządzaniem, wykazują cechy zorganizowania i ciągłości tylko wówczas, gdy będą istotnie odbiegały od normalnego wykonywania prawa własności, a nadto podatnik z operacji tych uczyni sobie lub ma zamiar uczynienia stałego (nie okazjonalnego) źródła zarobkowania,
  

• działania podatnika spełniały kryteria prowadzenia działalności gospodarczej, co objawiało się podejmowaniem szeregu zaplanowanych i przemyślanych czynności ze względu na znaczną ilością wynajmowanych lokali mieszkalnych i usługowych (23 lokali, w tym czterech użytkowych).
  
  
  

Wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 845/15, w którym NSA ponad tezy wspomniane powyżej wskazał, że:

• brak jest podstaw kwalifikowania do pozarolniczej działalności gospodarczej podejmowanych przez podatnika czynności mieszczących się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mających na celu prawidłowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach - reguł gospodarności nie należy zatem z gruntu utożsamiać z działalnością gospodarczą. [co istotne, w przedmiotowej sprawie Nieruchomość wynajmowana jest właśnie w ramach zwykłego zarządu, a wręcz pozostawienie jej niewynajętej wskazywało by na brak gospodarności po stronie Wnioskodawcy – przyp.]
  

• pochodzeniu przychodu ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, nie świadczy sama liczba transakcji, forma ogłoszeń np. poprzez Internet, czy też zysk z tych transakcji osiągany. Mogą one bowiem mieścić się w ramach właściwego zarządu własnym majątkiem. Zdaniem NSA, zwłaszcza w warunkach niestabilnej sytuacji na rynku pracy, niepewności co do sposobu zaspokojenia w przyszłości potrzeb własnych i rodziny, do naturalnych zachowań należy lokowanie wolnych środków finansowych w różne dobra, które mogą następnie zostać korzystnie spieniężone lub też będzie można pozyskiwać z nich pożytki. Do takich dóbr należą m.in. nieruchomości.
  
  
  

Biorąc pod uwagę przedstawioną argumentację, uznać należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym skala wynajmu, rodzaj podejmowanych oraz planowanych aktywności związanych z wynajmem, oraz ogół okoliczności nie potwierdzają ani stricte zarobkowego charakteru wynajmu, ani wystarczającego stopnia zorganizowania i ciągłości, który przemawiałby za uznaniem tego wynajmu za pozarolniczą działalność gospodarczą. Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tego najmu zakwalifikować należy do źródła przychodu z art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy o PIT – przychody z najmu, a nie do źródła przychodu z art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT – pozarolnicza działalność gospodarcza. W związku z tym, zastosowanie do tychże przychodów znaleźć powinny przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Ad. 2

Art. 12 ust. 1 pkt 3 Ryczałtu stanowi, że 8,5% stawkę ryczałtu stosuje się do przychodów z tzw. prywatnego najmu i dzierżawy, ale tylko do kwoty 100.000 zł. Od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów. Zgodnie z treścią art. 12 ust. 13 Ryczałtu w przypadku osiągania przez małżonków przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a kwota przychodów określona w ust. 1 pkt 3 lit. a, dotyczy łącznie obojga małżonków. Zgodnie z art. 6 ust. 1a Ryczałtu opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przychody z najmu mogą być zatem rozliczane w ramach dwóch różnych źródeł przychodu:

1. pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT),
2. najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze (art. 10 ust. 1 pkt 6 Ryczałtu), zwanych potocznie przychodami z prywatnego najmu. Art. 6 ust 1a Ryczałtu odnosi się zatem do przychodów z najmu nierozliczanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Mając na względzie przedstawioną dotychczas argumentację, z której wynika iż przychody z najmu osiągane przez Wnioskodawcę nie będą osiągane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a będą stanowić przychody ze źródła tzw. najmu prywatnego, ujętego w art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy o PIT, uznać należy, iż przychody te powinny podlegać opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w stawce 8,5% do kwoty przychodów w wysokości 100 000 zł, natomiast od nadwyżki ponad tę kwotę w stawce 12,5% przychodów.

Ad. 3

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Ustawy o PIT małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Jednakże, jak wskazuje art. 6 ust. 2 Ustawy o PIT małżonkowie, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych art. 26, art. 26e i art. 26h ustawy o PIT. W takim przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków. Zgodnie z art. 6 ust. 8 ustawy o PIT, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków mają zastosowanie przepisy art. 30c Ustawy o PIT, ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, lub ustawy z 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Jednakże art. 6 ust. 9 Ustawy o PIT wskazuje, że zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, to jest osób, które uzyskują dochody z tzw. najmu prywatnego (opodatkowanego zryczałtowanym podatkiem dochodowym), niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c Ustawy o PIT (opodatkowania podatkiem liniowym). Mając na uwadze powyższe, oraz fakt że dotychczas Wnioskodawca rozliczał podatek dochodowy od osób fizycznych wspólnie z małżonką według skali podatkowej, Wnioskodawca zachowa możliwość wspólnego rozliczenia z małżonką także uzyskując przychody z tzw. najmu prywatnego opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (wskazana w pkt 3)
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (wskazane w pkt 6).
  
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Na podstawie art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
  

• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy, oraz
  

• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  
  

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

• celu zarobkowego,
  

• ciągłości,
  

• zorganizowanego charakteru.
  
  
  

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. Na takie zorganizowanie w odniesieniu do najmu mogą wskazywać (chociaż nie są decydujące) zwłaszcza niektóre okoliczności – takie jak dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług czy znaczna liczba wynajmowanych nieruchomości lub podpisywanych umów.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podejmowanych przez podatnika działań, które mieszczą się w ramach zwykłego wykonywania prawa własności, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Istotne znaczenie choć niedecydujące mają również poszczególne elementy stanu faktycznego, będące efektem aktywnych działań podatnika np. to w jaki sposób i w jakim celu zostały nabyte nieruchomości będące przedmiotem najmu (w drodze zakupu, spadku, darowizny). Duże znaczenie ma również to, czy podatnik ma zamiar nabywać kolejne nieruchomości celem ich wynajmu, tj. czy planuje rozszerzać skalę prowadzonego najmu. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 1905).

Jak stanowi art. 2 ust 1a ww. ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 tej ustawy opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2–2b ustawy o podatku dochodowym (art. 6 ust. 1a).

Stosownie do art. 6 ust. 1b powyższej ustawy przychody uzyskane z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1a, podlegają opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych również, jeżeli są uzyskiwane przez podatników, o których mowa w art. 8 ust. 1.

W myśl art. 9 ust. 4 ww. ustawy w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego - złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

Z kolei wysokość stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych została przez ustawodawcę ustalona w art. 12 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b) ww. ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym.

Natomiast jak wynika z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. d) cytowanej ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu świadczenia usług wynajmu i obsługi nieruchomości własnych lub dzierżawionych (PKWiU 68.20.1).

Z powyższego wynika, że od dnia 1 stycznia 2021 r. zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych można rozliczać zarówno najem prywatny nieruchomości, jak i najem w ramach działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem połowy nieruchomości położonej w (…) o powierzchni 2762 m². Nieruchomość stanowi kompleks ogrodzony i uzbrojony w media (wodociąg, kanalizacja własna, przyłącze energetyczne, gaz ziemny, światłowód). Nieruchomość jest zabudowana budynkiem biurowo-magazynowym o powierzchni ogólnej 1446,5 m2. Na terenie Nieruchomości znajduje się parking wewnętrzny. Wnioskodawca nabył prawo własności Nieruchomości w udziale wynoszącym 1/2 części w latach 90-tych, w drodze umowy darowizny zawartej aktem notarialnym z dnia 4 czerwca 1993 r. Darczyńcą był ojciec Wnioskodawcy, który w momencie darowizny był jedynym właścicielem Nieruchomości. Drugim ze współwłaścicieli nieruchomości był ojciec Wnioskodawcy. W chwili nabycia prawa własności Nieruchomości Wnioskodawca nie miał w stosunku do Nieruchomości żadnych planów biznesowych. W szczególności, Nieruchomość nie została nabyta do celów inwestycyjnych. Nieruchomość w całości jest użytkowana przez przedsiębiorcę - spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Wnioskodawca jest jednym z członków zarządu i większościowym udziałowcem. Najemca użytkuje całość Nieruchomości na podstawie umowy najmu zawartej dnia 1 stycznia 2001 r. na czas nieokreślony. Umowa najmu została zawarta pomiędzy współwłaścicielami Nieruchomości (stan w dacie zawarcia Umowy), to jest Wnioskodawcą i jego ojcem, a Najemcą. 14 kwietnia 2015 r., Wnioskodawca przyjął darowane mu przez ojca prawo własności Nieruchomości w udziale wynoszącym 1/2 części tej nieruchomości, stając się na skutek tego jedynym właścicielem Nieruchomości. Darczyńca (ojciec) nabył swój udział w Nieruchomości na podstawie umowy darowizny z 31 grudnia 1991 roku do majątku osobistego. 30 grudnia 2015 r. Wnioskodawca sprzedał 1/2 udziału w prawie własności Nieruchomości Najemcy. Na podstawie aneksu z 1 stycznia 2016 r. do Umowy najmu, Wnioskodawca wynajmuje na rzecz najemcy Nieruchomość w zakresie swojego prawa własności obejmującego ½ udziału we własności Nieruchomości i w tym zakresie czerpie przychody z najmu Nieruchomości. Wnioskodawca kontynuuje wynajmowanie Nieruchomości ze względu na potrzebę jej rozsądnego zagospodarowania. Wnioskodawca od chwili nabycia udziału w Nieruchomości w drodze darowizny z 4 czerwca 1993 r. ponosił nakłady na wybudowanie na Nieruchomości posadowionych obecnie budynków. Następnie w dniu 4 maja 1994 r. zawarł umowę najmu Nieruchomości na rzecz przedsiębiorcy, spółki A. z siedzibą w W., i od tego dnia przez cały okres dalszy posiadania Nieruchomości Wnioskodawca wykorzystywał ją poprzez wynajem. Po rozwiązaniu umowy z 4 maja 1994 r. zawarta została Umowa najmu z 2001 r. Zgodnie z Umową najmu, Najemca wykorzystuje budynki posadowione na Nieruchomości na cele biurowo-magazynowe oraz do dalszego wynajmu osobom trzecim. Najemca ponosi wszelkie koszty związane z wszelkimi pracami remontowymi w wynajmowanych budynkach oraz koszty związane z eksploatacją Nieruchomości, między innymi wydatki dotyczące: podatku od nieruchomości, podatku gruntowego, naprawy urządzeń hydraulicznych, grzewczych, elektrycznych, telekomunikacyjnych, wszelkie remonty dotyczące budynku biurowego, hali magazynowej i powierzchni parkingowej. W chwili obecnej Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności związanych z oddaniem w najem budynku. Umowa najmu jest tak skonstruowana, że nie wymusza na Wnioskodawcy jako wynajmującym wykonywania jakichkolwiek czynności poza czynnościami związanymi z normalnym wykonywaniem prawa własności. Poza umową z Najemcą, Wnioskodawca nie wynajmuje Nieruchomości innym podmiotom. Wnioskodawca dla uzyskiwania przychodów z najmu składników majątku prywatnego nie zatrudnia ani w przyszłości nie będzie zatrudniać żadnych osób. Nie korzysta dla obsługi najmu z wydzielonego rachunku bankowego, nie będzie korzystać z żadnego specjalnie wydzielonego pomieszczenia biurowego, nie utrzymuje porządku na wynajmowanej Nieruchomości i nie zajmuje się jej administracją. Obecnie posiadaną część Nieruchomości Wnioskodawca traktuje jako zabezpieczenie finansowe na przyszłość dla niego i swojej rodziny. W chwili obecnej Wnioskodawca nie planuje podejmowania żadnych aktywności związanych z jej wynajmem, to jest poszukiwania nowego najemcy czy zamieszczania ogłoszeń. Wnioskodawca nie korzysta i nie zamierza korzystać z usług podmiotów w zakresie pośrednictwa obrotu i wynajmu nieruchomości. Zobowiązania wynikające z zawartej Umowy najmu Wnioskodawca realizuje we własnym imieniu i we własnym zakresie. Przychody uzyskiwane z tytułu najmu Wnioskodawca dotychczas rozliczał na zasadach ogólnych, wspólnie z małżonką. Między Wnioskodawcą a małżonką istnienie nieprzerwana wspólność majątkowa. Wnioskodawca nie wynajmuje innych nieruchomości i nie osiąga z tego tytułu przychodów. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej. Wynajmowana Nieruchomość nie stanowi środka trwałego w prowadzonej działalności, nie jest związana z prowadzoną działalnością.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia należy zauważyć że niewątpliwie najem Nieruchomości będzie miał zarobkowy charakter, czyli nastawiony będzie na osiągnięcie zysku (przychodu). Nie stanowi to jednak wystarczającej, samodzielnej przesłanki do zakwalifikowania przychodów uzyskiwanych z tego tytułu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli nie są spełnione pozostałe przesłanki działalności gospodarczej wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z opisu sprawy wynika, że wynajem prowadzony będzie przy minimalnym zaangażowaniu Wnioskodawcy. Nieruchomość jest wynajmowana na umowy długoterminowe, a Wnioskodawca nie będzie podejmować szczególnych działań w stosunku do wynajmowanej Nieruchomości celem pozyskania najemców, bądź też oferować najemcom dodatkowych usług związanych z tymi lokalami. Mając na uwadze powyższe uznać, należy, że opisany najem Nieruchomości nie będzie wykonywany w ramach działalności gospodarczej. W konsekwencji przychód uzyskany z tego najmu zaliczyć należy do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który może zostać opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%, jeśli przychód ten nie przekroczy kwoty 100 000 zł. W przypadku, gdyby uzyskiwane przychody przekroczyły tę kwotę (przychód z najmu przekroczy 100 000 zł), wówczas nadwyżka ponad ten limit podlegać będzie opodatkowaniu ryczałtem w wysokości 12,5%.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również możliwość dalszego wspólnego rozliczania się z współmałżonką z pozostałych dochodów wg. skali podatkowej.

Treść art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków. Powołany przepis stanowi, że małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26, art. 26e i art. 26h; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych

Z art. 6 ust. 9 ww. ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Tak więc, fakt rozliczania przez podatnika przychodów z najmu prywatnego na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego nie wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, przychód uzyskany z opisanego w stanie faktycznym najmu zaliczyć należy do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który może zostać opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%, jeśli przychód ten nie przekroczy kwoty 100 000 zł. W przypadku, gdyby uzyskiwane przychody przekroczyły tę kwotę (przychód z najmu przekroczy 100 000 zł), wówczas nadwyżka ponad ten limit podlegać będzie opodatkowaniu ryczałtem w wysokości 12,5%. Ponadto, rozliczając opisany najem prywatny na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego podatnik nie straci możliwości wspólnego rozliczania się z współmałżonkiem z pozostałych dochodów wg. skali podatkowej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różnić od stanu/zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu/zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo, odnosząc się do powołanej interpretacji indywidualnej, wskazać należy, że nie jest ona wiążąca dla tutejszego Organu. Interpretacje organu podatkowego dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywało się ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawców w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.