UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony 5 lutego 2021 r. o pełnomocnictwo ‒ o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu najmu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pan A (dalej: „Wnioskodawca” oraz „(…)”) jest przedsiębiorcą prowadzącym od kilkunastu lat indywidualną działalność gospodarczą pod firmą „(…)”. Ponadto planuje w bieżącym roku zostać wspólnikiem spółki jawnej. Podstawowym przedmiotem działalności przedsiębiorstwa jest obecnie handel używanymi częściami samochodowymi na obszarze Polski i Europy; głównymi rynkami zbytu jest rynek krajowy i rynek niemiecki. Działalność jest prowadzona w przeważającej mierze za pośrednictwem sklepów internetowych na platformach handlowych (…). Jednostka nie prowadzi pełnej księgowości, lecz z racji rozmiarów prowadzonej działalności prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów; prowadzenie rozliczeń powierzono zewnętrznemu biuru rachunkowemu. Podatnik jest podatnikiem VAT czynnym oraz posiada numer identyfikacji na potrzeby VAT nadany przez niemiecką administrację podatkową. Jego dochody z działalności gospodarczej opodatkowane są obecnie liniową stawką 19% podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z dynamicznym rozwojem istniejącego przedsiębiorstwa zapadła decyzja o reorganizacji działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Strategia gospodarcza ustalona przez właściciela przedsiębiorstwa zakłada wydzielenie działalności handlowej w zakresie handlu internetowego (pion handlowy), funkcjonującej obecnie w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i jej przeniesienie – w formie wkładu niepieniężnego (aportu) – do nowo zawiązanej spółki jawnej, w której wspólnikiem będzie p. A i jego brat. Obaj wspólnicy będą partycypować w tym samym stosunku zyskach i stratach spółki jawnej, która dopiero zostanie zawiązana, relacja ta ostatecznie zostanie określona w umowie spółki jawnej. Majątek pozostały w przedsiębiorstwie pod firmą „(…)”, w tym hala magazynowa z zapleczem biurowo-socjalnym, służyć będzie do dalszego prowadzenia działalności przez ten podmiot, przynajmniej początkowo w zakresie najmu i dzierżawy nieruchomości komercyjnych. Przyjęcie takiego modelu „częściowego przekształcenia” przedsiębiorstwa w spółkę jawną spowodowane jest między innymi faktem, iż Wnioskodawca skorzystał ze wsparcia w ramach projektu Wielkopolskiego Regionalnego Projektu Operacyjnego podczas budowy i wyposażenia obiektu magazynowo-biurowego. Przez okres kolejnych kilku lat Wnioskodawca związany jest tzw. trwałością projektu, tymczasem rozwój przedsiębiorstwa wymaga możliwie szybkiego przekształcenia działalności gospodarczej w spółkę z udziałem członków rodziny Wnioskodawcy.

Ponadto właściciel przedsiębiorstwa nie wyklucza, że będzie pod istniejącą firmą rozwijał nowe projekty gospodarcze, działające obok spółki jawnej. W efekcie planów restrukturyzacyjnych dojdzie do sytuacji, że przedsiębiorstwo zmieni w roku 2021 profil prowadzonej działalności i zaprzestanie, zgodnie z założeniami, prowadzić działalność handlową, natomiast stanie się oferentem powierzchni magazynowych z zapleczem socjalno-biurowym. Usługi będą świadczone w ramach działalności gospodarczej na podstawie pisemnej umowy. W roku 2021 dzierżawcą przynajmniej części oferowanej powierzchni magazynowej będzie spółka jawna powstała w wyniku aportu pionu handlowego obecnego przedsiębiorstwa. Elementem stanu faktycznego jest okoliczność, że transakcja będzie zrealizowana w takim zakresie, jaki będzie niezbędny dla prowadzenia działalności przez spółkę jawną, a uzgodniona cena będzie ustalona w oparciu o dostępne wiadomości o cenach zbliżonych obiektów lub ich części w okolicy.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca, jako przyszły wspólnik spółki jawnej, zwraca się z uprzejmą prośbą o udzielenie odpowiedzi na poniższe pytanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Mając na uwadze zaprezentowany stan faktyczny, czy czynsz dzierżawy płacony przez spółkę jawną na podstawie zawartej umowy będzie stanowił koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, proporcjonalnie do jego udziałów w zyskach spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy czynsz najmu lub dzierżawy płacony przez spółkę jawną na podstawie zawartej umowy będzie stanowił koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, proporcjonalnie do jego udziałów w zyskach spółki.

Zgodnie z art. 693 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny w brzmieniu obowiązującym przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Czynsz może być oznaczony w pieniądzach, jak w opisanym przypadku, lub świadczeniach innego rodzaju. Pomiędzy Wnioskodawcą a spółką jawną zawarta zostanie umowa o charakterze odpłatnym. Czynsz stanowi przysporzenie majątkowe wydzierżawiającego, a tym samym powoduje powstanie przychodu. Przychód ten będzie opodatkowany przez przedsiębiorcę jako przychód z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (w brzmieniu obowiązującym) spółka osobowa to m.in. spółka jawna. Spółka jawna to spółka osobowa z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych w brzmieniu obowiązującym. Spółka jawna może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Ma zatem zdolność do czynności prawnych, ale nie posiada osobowości prawnej (tak art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych).

Przedsiębiorstwo osoby fizycznej i spółka jawna w kontekście powyższego to dwa odrębne byty gospodarcze, dysponujące m.in. odrębnymi numerami NIP i będące odrębnymi podatnikami np. podatku VAT lub od nieruchomości. Wspólnik ma prawo do określonego w umowie spółki udziału wspólnika w zysku spółki jawnej. Spółka jawna nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (niekiedy jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, ale nie w tym przypadku), zatem dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników tej spółki. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód – różnica pomiędzy przychodami i kosztami z tytułu udziału w tej spółce, a zatem z tytułu uczestnictwa we wspólnym przedsięwzięciu gospodarczym, będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 5b ust. 2 ustawy PIT wskazuje, że jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną (np. spółka jawna), przychody wspólnika z udziału w takiej spółce uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy – pozarolniczą działalność gospodarczą. Wysokość kosztów uzyskania przychodów u każdego wspólnika spółki jawnej będzie określona w tej samej wysokości, co udział w zyskach określa, wyłączając jednak te wydatki, które nie mogą stanowić kosztu podatkowego u tego konkretnego wspólnika; wyłączone z rachunku podatkowego wydatki stanowić będą NKUP tego podatnika. Dochód określony na podstawie tak ustalonych kwot przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu podlega u wspólnika opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Definicja kosztu uzyskania przychodów z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Wydatki uznawane za koszty uzyskania przychodów muszą wykazywać związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, co w analizowanym przypadku spółki jawnej jest bezsporne, gdyż musi ona dysponować zarówno siedzibą z niewielkim zapleczem biurowym, jak i powierzchnią magazynową. Zatem ponoszone wydatki będą racjonalne i obiektywnie uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, o charakterze kosztów pośrednich, tj. niezwiązanych bezpośrednio z uzyskiwanymi przychodami. Będą także faktycznie ponoszone na rachunek bankowy usługodawcy i dokumentowane fakturami VAT.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych od uzyskanego dochodu z tytułu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej oraz udziału w dochodach spółki jawnej Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczania podatku dochodowego od osób fizycznych według stawki podatkowej 19%. Umowa dzierżawy powierzchni magazynowych i biurowych zostanie zawarta między dwoma odrębnymi podmiotami występującymi w stosunkach gospodarczych, tj. między spółką jawną (dzierżawcą), w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem, oraz Wnioskodawcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą „(…)” (wydzierżawiający).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki osobowej, w której jest również wspólnikiem (poza rygorami wynikającymi z obowiązku stosowania cen rynkowych). W związku z tym poniesiony przez spółkę wydatek (czynsz), prawidłowo udokumentowany, stanowić będzie podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla obu wspólników spółki jawnej (również dla Wnioskodawcy), proporcjonalnie do przysługującego im udziału w zysku spółki. Sam fakt, że Wnioskodawca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą wynajmuje lub wydzierżawia powierzchnie użytkowe spółce jawnej, w której jest wspólnikiem, nie stanowi przeszkody dla możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki wydatków z tytułu najmu tych powierzchni.

Podobne podejście prezentowane było interpretacjach podatkowych wydawanych w zbliżonych stanach faktycznych, przykładowo:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2012 r. nr IPPB1/415-571/12-2/AM,
• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 maja 2018 r. nr 0115- KDIT3.4011.202.2018.1.DB.
  
  

Dlatego też można stwierdzić, że wydatki na zapłatę czynszu, ponoszone przez spółkę jawną, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem, ponoszone na rzecz Wnioskodawcy – jako podmiotu prowadzącego indywidualną działalność gospodarczą, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów dla spółki, przy czym dla Wnioskodawcy ww. wydatki na zapłatę czynszu będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do jej udziału w zyskach, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.): przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Umowa najmu musi być zatem umową o charakterze odpłatnym. Podstawą generowania przychodów z najmu jest zatem fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu. Czynsz ten stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym powoduje powstanie przychodu.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526, z późn. zm.): spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do art. 8 § 1 ww. ustawy: spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

W myśl art. 22 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych: spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Zgodnie z art. 51 Kodeksu spółek handlowych: każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm): ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
5. spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.
   
   

Stosownie do treści art. 1 ust. 3 pkt 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym również od 1 stycznia 2021 r.: przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek jawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wspólnikami spółki jawnej nie są wyłącznie osoby fizyczne (…).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że wspólnikami wskazanej we wniosku spółki jawnej (dalej: Spółka) będą wyłącznie osoby fizyczne, tj. Wnioskodawca i jego brat.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Spółka jawna nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników. Spółka ta nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników tej spółki. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 tej ustawy: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

W świetle powyższego, z uwagi na transparentność podatkową spółki jawnej, przychód przypadający na wspólnika ustala się w takiej wysokości, w jakiej wspólnik ten uczestniczy w zysku spółki. Przy czym, udział wspólnika w zysku spółki określa się na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którymi wspólnicy uczestniczą w zysku spółki w częściach równych, chyba że inne zasady określone zostaną w umowie spółki. Kodeks spółek handlowych pozostawia zatem wspólnikom swobodę w kształtowaniu wysokości udziału poszczególnych wspólników w zysku oraz stratach spółki. Podobnie ustala się wysokość kosztów uzyskania przychodów u każdego wspólnika, wyłączając jednak te wydatki, które nie mogą stanowić kosztu podatkowego u wspólnika. Dopiero dochód określony na podstawie tak ustalonych kwot przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu podlega u wspólnika opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać następujące warunki:

• być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym indywidualną działalność gospodarczą, która w 2021 r. zmieni profil prowadzonej działalności. W związku z tym faktem, Wnioskodawca zakłada wydzielenie działalności handlowej w zakresie handlu internetowego (pion handlowy) i jej przeniesienie – w formie wkładu niepieniężnego (aportu) – do nowo zawiązanej Spółki. Natomiast majątkiem, który pozostawi Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, to hala magazynowa z zapleczem biurowo-socjalnym. Hala ta będzie przez Wnioskodawcę wynajmowana. W 2021 r. dzierżawcą przynajmniej części oferowanej powierzchni magazynowej będzie Spółka.

Z powyższego wynika, że umowa najmu zostanie zawarta między dwoma odrębnymi podmiotami występującymi w stosunkach gospodarczych, tj. między Spółką (najemcą) oraz Wnioskodawcą prowadzącym działalność gospodarczą (wynajmującym). Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna świadczy usługi na rzecz spółki osobowej, a jest w niej również wspólnikiem. Stąd nie można uznać, że jest to „świadczenie samemu sobie”. W związku z tym poniesiony przez Spółkę wydatek (czynsz najmu), prawidłowo udokumentowany, będzie stanowić podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla wszystkich wspólników Spółki (również dla Wnioskodawcy), proporcjonalnie do przysługującego udziału w zysku Spółki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między odrębnymi podmiotami gospodarczymi, w których ta sama osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą świadczy usługi na rzecz spółki jawnej, w której jest również wspólnikiem. Jednak zawieranie tego typu transakcji podporządkowane jest określonym wymogom uregulowanym w rozdziale 4b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 23m ust. 1 pkt 4 lit. c tej ustawy: ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych ‒ oznacza to spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników.

Natomiast w myśl art. 23o ust. 2 powoływanej ustawy: jeżeli w wyniku istniejących powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane, i w wyniku tego podatnik wykazuje dochód niższy (stratę wyższą) od tego, jakiego należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały, organ podatkowy określa dochód (stratę) podatnika bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zatem sam fakt, że wspólnikiem spółki jawnej jest ta sama osoba, która świadczy usługi na rzecz spółki, nie stanowi przeszkody do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej spółki wydatków na nabycie usług wspólnika − świadczonych przez niego w ramach prowadzonej odrębnie indywidualnej działalności gospodarczej. Jednak, ustalając warunki ww. usług, należy uwzględniać zapisy wskazanego powyżej art. 23o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując ‒ czynsz dzierżawny ponoszony przez Spółkę, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem, z tytułu najmu nieruchomości od Wnioskodawcy prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą mogą stanowić koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku Spółki, zgodnie z art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.