Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.377.2017.12.AT
z 13 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 11 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Ol 281/18 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 15 lutego 2021 r.), uchylającym interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 marca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010. 377.2017.2.AT stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego w związku z przekazaniem jedynemu udziałowcowi Spółki - Gminie wskazanych we wniosku składników majątku w następstwie jej likwidacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 19 grudnia 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych zakresie powstania przychodu podatkowego w związku z przekazaniem jedynemu udziałowcowi Spółki - Gminie wskazanych we wniosku składników majątku w następstwie jej likwidacji.

W dniu 2 marca 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: 0111-KDIB2-1.4010.377.2017.2.AT, w której stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznał za nieprawidłowe. Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona 12 marca 2018 r.

Wnioskodawca na ww. interpretację przepisów prawa podatkowego złożył skargę z 3 kwietnia 2018 r. wysłaną za pośrednictwem poczty 9 kwietnia 2018 r. (data wpływu 13 kwietnia 2018 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, wyrokiem z 11 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Ol 281/18 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 2 marca 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.377.2017.2.AT.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 11 lipca 2018 r. sygn. akt I SA/Ol 281/18, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej złożył skargę kasacyjną z 17 września 2018 r. Znak: 0110-KWR1.4020.61.2018.2 do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Następnie pismem z 1 lipca 2020 r. Znak: 0110-KWR1.4020.61.2018.3 Organ wycofał wniesioną wcześniej skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 31 lipca 2020 r., sygn. akt II FSK 3477/18 umorzył postępowanie kasacyjne.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 11 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Ol 281/18 wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 15 lutego 2021 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji (dalej: Spółka, Wnioskodawca). Wspólnikiem Spółki jest Gmina X, który posiada 100% kapitału (jedyny wspólnik Spółki). Wspólnik posiada 24.186 udziałów o łącznej wartości 24.186.000,00 zł. Spółka jest jednostką komunalną, świadczącą usługi poboru, uzdatniania i rozprowadzania wody oraz odprowadzania i oczyszczania ścieków dla podmiotów i ludności.

Po zakończeniu likwidacji Spółki i zaspokojeniu wierzycieli cały majątek zostanie przekazany (zwrócony) na rzecz jedynego udziałowca - Gminy X, która otrzymany majątek będzie wykorzystywała do kontynuacji obecnej działalności ale w formie utworzonego w tym celu zakładu budżetowego. Pracownicy zatrudnieni w Spółce przejdą do zakładu budżetowego.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 20 lutego 2018 r. zawarto m.in. szczegółowy wykaz składników majątku jakie w związku z likwidacją mają zostać przekazane przez Wnioskodawcę na rzecz Gminy (jedynego udziałowca).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z likwidacją Spółki i przekazaniem (zwróceniem) na rzecz jedynego udziałowca majątku Spółki pozostałego po zaspokojeniu wierzycieli Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie na rzecz jedynego udziałowca w związku z likwidacją Spółki jej majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, nie spowoduje powstania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż po stronie Spółki nie będzie się to wiązało z powstaniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego. Naturalną konsekwencją likwidacji zmierzającej do wykreślenia Spółki z KRS jest wydanie majątku udziałowcowi i nie ma to nic wspólnego z generowaniem przychodów po stronie Spółki. Wydania majątku w związku z likwidacją nie można utożsamiać z odpłatnym zbyciem tego majątku, bowiem wydanie majątku jest świadczeniem jednostronnym i nieodpłatnym. Wydanie majątku udziałowcowi w związku z likwidacją wynika z przepisów KSH, zgodnie z art. 286 i jako czynność niegenerująca po stronie Spółki żadnego przysporzenia majątkowego nie może stanowić na gruncie Ustawy CIT przychodu podatkowego dla Spółki. Czynność ta będzie neutralna podatkowo. Przekazując majątek jedynemu udziałowcowi Spółka będzie wypełniać jedynie przewidziane w KSH obowiązki wynikające z postawienia jej w stan likwidacji.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyroki:

• Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 stycznia 2015 r. sygn. akt II FSK 2844/12 z którego wynika, że skoro z przepisów prawa nie wynika wprost, aby przekazanie majątku spółki na rzecz wspólnika w związku z jej likwidacją, o którym mowa w art. 286 § 1 k.s.h., powodowało powstanie po stronie spółki obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest podstaw do rozszerzenia katalogu przychodów zamieszczonego w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. o przychód z tego tytułu z powołaniem się na art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p. Możliwość taką wyklucza również okoliczność, że do zapłaty podatku w związku z tą czynnością zobowiązany jest wspólnik, na rzecz którego majątek został przekazany. Przekazanie wspólnikowi majątku likwidowanej spółki nie stanowi odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p., ponieważ jest to czynność prawna jednostronna, a przy tym nieodpłatna, ponieważ dokonując jej spółka nie otrzymuje niczego w zamian. Pogląd ten zachowuje aktualność również w obowiązującym stanie prawnym w chwili orzekania w rozpatrywanej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.
• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 19 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 146/16 w którym wskazano, że po pierwsze, uzasadnienie do zmian podatku dochodowego od osób prawnych, do którego tak istotną a wręcz rozstrzygającą wagę przykłada organ, wskazuje, że intencją ustawodawcy było ujednolicenie skutków podatkowych występujących po stronie spółki w związku z regulowaniem w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu m.in. likwidacji spółki. Nie sposób jednak nie zauważyć, że sytuacja taka literalnie nie została objęta dyspozycją przepisu art. 14a u.p.d.o.p. Jak podnosi się w piśmiennictwie wynikać z tego może, że intencją prawodawcy było pozostawienie przekazania składników majątku wspólnikowi spółki w wyniku jej likwidacji jako czynności niepowodującej powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym po stronie likwidowanej spółki (pod. Podatek dochodowy od osób prawnych Komentarz pod red. Krzysztofa Gila, Aleksandry Obońskiej, Adama Wacławczyka, Agnieszki Walter Wyd. CH Beck Warszawa 2016.). Nie można przecież wnioskować z faktów zakładanych, zdarzeń leżących u podstaw proponowanych zmian w ustawie podatkowej, które nie zostały jednakowoż uzewnętrznione w przeprowadzonej zmianie prawa przez ustawodawcę, iż także i one są objęte zakresem tej zmiany skoro w przyjętej definitywnie regulacji je pominięto. Oznacza to, że upatrywanie w projekcie rządowym opodatkowania czynności przekazania majątku w formie rzeczowej wspólnikom nie znajduje umocowania prawnego. Po wtóre, za słusznością tego poglądu przemawia także argumentacja wywodzona z K.s.h.. Jak wskazują autorzy ww. komentarza - podział majątku likwidowanej spółki między wspólników jest czynnością odrębna i o innym charakterze niż regulowanie zobowiązań, do czego wprost nawiązuje treść art. 14a u.p.d.o.p. w słowach (...) podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie (...). Podział pozostałego po uregulowaniu zobowiązań majątku spółki pomiędzy jej wspólników wynika wprost z odpowiednich przepisów K.s.h., o czym także już wcześniej, i następuje niejako automatycznie, jako realizacja czynności wynikającej wprost z tych przepisów. Nie poprzedza jej powstanie zobowiązania spółki wobec wspólnika. Tymczasem art. 14a u.p.d.o.p. nakazuje rozpoznanie przychodu w przypadku regulowania zobowiązań wynikających z zawarcia odpowiednich umów, np. umowy pożyczki, które spowodowały zaciągnięcie przez spółkę określonych zobowiązań. (...) Likwidacyjne wydanie majątku spółki nie jest stosunkiem umownym pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem. Tylko taka relacja mogłaby stanowić o wystąpieniu przychodu. Jest to czynność techniczna będąca częścią procesu likwidacyjnego (por. Jarosław Sekita Towary lub usługi zamiast zapłaty. Wybrane problemy opodatkowania datio in solutum Przegląd podatkowy 1/2016). Podsumowując należy zatem stwierdzić, że prawidłowe jest stanowisko skarżącej, zgodnie z którym dokonane w ramach likwidacji przekazanie majątku wspólnikom - udziałowcom nie będzie skutkowało uzyskaniem przez nią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
  
  

Likwidacja Spółki faktycznie sprowadza się do zwrotu majątku Gminie, która poprzez utworzony Zakład Budżetowy będzie w dalszym ciągu realizować zadania statutowe Gminy, tj. zaopatrzenie mieszkańców w wodę i odbiór ścieków. Realizacja powyższego wiąże się z koniecznością przekazania majątku, który służy jedynie do realizacji takich samych zadań obecnie w Spółce. Różnica polega na tym, że aktualnie realizuje te zadania Spółka, a w przyszłości realizować będzie utworzony przez Gminę Zakład Budżetowy na bazie tego samego majątku.

W świetle stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego w związku z przekazaniem jedynemu udziałowcowi Spółki - Gminie wskazanych we wniosku składników majątku w następstwie jej likwidacji – jest prawidłowe.

Tryb likwidacji spółek kapitałowych został uregulowany przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577, dalej: „KSH”).

Zgodnie z art. 272 ww. ustawy, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. Natomiast, w myśl art. 282 § 1 KSH, likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne).

Stosownie do art. 286 § 1 i 2 KSH, podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. Majątek, o którym mowa powyżej, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów. Jednakże, jak stanowi § 3 niniejszego przepisu, umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku.

Dopuszczalne jest zatem, w przypadku likwidacji spółki, przeniesienie prawa własności do składników majątkowych likwidowanej spółki na jej udziałowców.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji. Wspólnikiem Spółki jest Gmina X, który posiada 100% kapitału. Wspólnik posiada 24.186 udziałów o łącznej wartości (…) zł. Spółka jest jednostką komunalna świadczącą usługi poboru, uzdatniania i rozprowadzania wody oraz odprowadzania i oczyszczania ścieków dla podmiotów i ludności. Po zakończeniu likwidacji Spółki i zaspokojeniu wierzycieli cały majątek zostanie przekazany (zwrócony) na rzecz jedynego udziałowca - Gminy X, która otrzymany majątek będzie wykorzystywała do kontynuacji obecnej działalności, ale w formie utworzonego w tym celu zakładu budżetowego. Pracownicy zatrudnieni w Spółce przejdą do zakładu budżetowego.

Mając na uwadze powyższe, o dochodzie można mówić tylko wtedy, gdy wystąpi przychód. Wydanie rzeczy, pozbycie się jej – co do zasady nie może być uznane za przychód u tego, kto rzecz wydał. Tylko w bardzo specyficznej sytuacji – takiej między innymi, o jakiej mowa w art. 14a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – wydanie rzeczy może rodzić przychód po stronie wydającego. Jest to jednak sytuacja wyjątkowa i może mieć miejsce w ściśle określonych w ustawie przypadkach, tj. gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie o określonej wysokości, a więc zobowiązanie o charakterze pieniężnym.

Zgodnie z art. 14a ust. 1 updop, w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, którego zapis jest przykładowym wyliczeniem rodzaju przychodów i chociaż zawiera on otwarty katalog przysporzeń stanowiących przychód, to jednak okoliczność ta sama w sobie nie jest wystarczająca, żeby każde przysporzenie otrzymane przez podatnika było kwalifikowane jako przychód. Wówczas katalog przykładowych przysporzeń byłby bowiem całkowicie zbędny. Z kolei zapis art. 14a ww. ustawy oznacza, że w przypadku świadczeń niepieniężnych, wykonywanych w celu uregulowania w całości lub w części zobowiązań, przychód wystąpi jedynie przy spełnieniu pozostałych wymogów, jakie ustawodawca zawarł w tym przepisie.

Z przytoczonego przepisu wynika, że wykonanie zobowiązania, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przez spełnienie świadczenia niepieniężnego generuje przychód u dłużnika. Przy czym w przepisie tym chodzi o spełnienie świadczenia niepieniężnego w miejsce świadczenia pieniężnego, do którego podatnik był zobowiązany, o czym świadczy, po pierwsze użycie sformułowania o „wysokości zobowiązania”, a po drugie przykładowe wymienienie wyłącznie zobowiązań o charakterze pieniężnym (pożyczka, kredyt, dywidenda itd.). Skoro ustawodawca używa sformułowania odnoszącego się do „wysokości zobowiązania”, to nie można przyjąć, aby wskazywał on również na zobowiązania o charakterze niepieniężnym. Świadczenie niepieniężne można określać jedynie przez pryzmat jego wartości, nie zaś wysokości.

Wobec powyższego do zastosowania omawianego przepisu dochodzi w sytuacji kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek, tj.:

1. między stronami musi istnieć stosunek zobowiązaniowy, na podstawie którego dłużnik jest zobowiązany do zapłaty na rzecz wierzyciela określonej kwoty pieniędzy,
2. zobowiązanie musi być uregulowane przez wykonanie świadczenia niepieniężnego.
   
   

W niniejszej sprawie przesłanki te nie są spełnione. Po pierwsze, nie istnieje stosunek zobowiązaniowy, na podstawie którego likwidowana Spółka ma wydawać składniki jej majątku swojemu udziałowcowi. Po drugie, w przedstawionym opisie sprawy będzie miało miejsce wydanie udziałowcowi Spółki majątku w naturze, a więc nie występuje sytuacja, w której spełniane jest świadczenie niepieniężne w miejsce świadczenia pieniężnego. Od początku jest to świadczenie niepieniężne i jako takie ma być spełnione.

Należy podkreślić, że przekazanie (zwrócenie) majątku Spółki na rzecz jedynego udziałowca jest czynnością o innym charakterze niż regulowanie zobowiązań. Przekazując majątek wspólnikowi, spółka realizuje dyspozycję zawartą w art. 286 § 1 i 2 KSH.

Podział pozostałego po uregulowaniu zobowiązań majątku spółki między jej wspólników następuje niejako automatycznie i wynika wprost z odpowiednich przepisów Kodeksu spółek handlowych. Nie poprzedza go powstanie zobowiązania spółki wobec wspólnika. Tymczasem, jak już wyjaśniono, art. 14a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nakazuje rozpoznanie przychodu w przypadku regulowania zobowiązań wynikających z zawarcia odpowiednich umów, np. umowy pożyczki, które spowodowały zaciągnięcie przez spółkę określonych zobowiązań.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania regulacja art. 14a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym przekazanie wskazanych we wniosku składników majątku należących do likwidowanej Spółki (Wnioskodawcy) jej Wspólnikowi (Gminie) będzie neutralne podatkowo.

Reasumując w sytuacji likwidacji Spółki po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód i obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych w związku z wydaniem przez Wnioskodawcę jedynemu udziałowcowi (Gminie) Składników majątku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.