Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.154.2021.2.KO
z 7 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 1 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 12 kwietnia 2021 r.) oraz pismem z dnia 13 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 13 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 6 kwietnia 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.154.2021.1.KO, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 6 kwietnia 2021 r. za pośrednictwem platformy ePUAP (data doręczenia 6 kwietnia 2021 r.). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 12 kwietnia 2021 r.) oraz pismem z dnia 13 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 13 kwietnia 2021 r.)

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą (…), zarejestrowaną w centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej pod numerem NIP – … oraz numerem REGON – …, pod kodami PKD: 62.01.Z, 45.20.Z, 47.91.Z, 47.99.Z, 58.11.Z, 58.12.Z, 58.13.Z, 58.14.Z, 58.19.Z, 58.29.Z, 59.20.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 63.11.Z, 63.12.Z, 68.31.Z, 68.32.Z, 70.21.Z, 70.22.Z, 71.11.Z, 71.12.Z, 71.20.A, 72.11.Z, 72.19.Z, 73.11.Z, 73.12.A, 73.12.B, 73.12.C, 73.12.D, 73.20.Z, 74.10.Z, 74.90.Z, 77.32.Z, 95.11.Z, 95.29.Z. Przedmiotowa działalność dotyczy tworzenia, ulepszania oraz modyfikacji programów komputerowych lub ich części, które stanowią utwory według ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, ze zm., dalej zwana „ustawą o PAIPP”). Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem oprogramowania w dziedzinie dotyczącej oprogramowania w sektorze zarządzania systemami informatycznymi i stronami internetowymi, optymalnego przetwarzania informacji i statystyk, algorytmów, mediów społecznościowych i aplikacji do przetwarzania danych oraz komunikacji. Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, dalej zwana „ustawą o PIT”). Nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1402). Świadczy usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej na rzecz podmiotu (…) z siedzibą w (…), zarejestrowanej pod numerem identyfikacji podatkowej – (…). Świadczone na rzecz (…) usługi, na podstawie umowy między (…) a Wnioskodawcą, obejmują tworzenie oprogramowania, a w szczególności:

• korzystając z języków programowania (…) stworzył aplikację internetową oraz mobilną służącą do zarządzania wieloma rozproszonymi oraz zróżnicowanymi stronami internetowymi z poziomu jednego panelu administracyjnego. Dodatkowo w panelu tym można zarządzać klientami z wielu rozproszonych baz danych, w sposób szybki i bezpieczny,
  

• korzystając z języków programowania (…) stworzył system wykrywania plagiatów treści oryginalnych w internecie, alarmujący o wykryciu nieautoryzowanego skopiowania tekstu na inną stronę internetową,
  

• korzystając z języków programowania (…) stworzył system natychmiastowego przetwarzania statystyk z setek stron internetowych, obsługujących ruch rzędu kilku tysięcy użytkowników na sekundę, poprzez innowacyjne algorytmy obliczające statystyki oraz wyjątkowy projekt bazy danych pozwalający na obsłużenie tak dużych danych ilości zapytań w czasie rzeczywistym, oszczędzając przy tym zapotrzebowanie na moc serwerów ok. 15 krotnie w stosunku do konwencjonalnych rozwiązań,
  

• korzystając z języków programowania (…) stworzył innowacyjną przeglądarkę internetową dedykowaną dla (…), pozwalającą na automatyczne logowanie się do wielu usług internetowych z poziomu różnych adresów IP i kont użytkowników; dzięki temu rozwiązaniu można było zrezygnować z dziesiątek osobnych komputerów, każdy z nich obsługujących jeden adres IP i jedno konto użytkownika,
  

• korzystając z języków programowania (…) udoskonalił aplikację internetową oraz mobilną, służącą do zawierania nowych znajomości przez połączenia audio-wideo z ludźmi z całego świata; system działa w przeglądarce www, na telefonach z systemami android oraz ios.
  
  

Wnioskodawca zaprojektował i wdrożył innowacyjne, unikalne na świecie, rozwiązania optymalizujące dostarczanie treści, pozwalając na zwiększenie liczby jednocześnie zalogowanych użytkowników z 15 tysięcy na 20 tysięcy bez potrzeby zakupu dodatkowych serwerów, czy modyfikacji sprzętu komputerowego istniejących serwerów. Na podstawie umowy między (…) a Wnioskodawcą, w ramach prac Wnioskodawcy, ogół autorskich praw majątkowych wytworzonych przez Wnioskodawcę przechodzi na (…). Własność przedmiotu, na którym dobro (oprogramowanie) zostało utrwalone, nabywana jest przez (…) w momencie jego przyjęcia. Dobra niematerialne, będące utworami i podlegające ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, z momentem ich wytworzenia stają się przedmiotem własności (…). Własność ta jest pełna, nieodwołalna oraz uprawniająca do rozporządzania prawem na wszelkich polach eksploatacji, a w szczególności:

• jeśli dobra wytworzone przez Wnioskodawcę będą miały postać programu komputerowego, to na wszelkich polach eksploatacji w zakresie: prawa do trwałego zwielokrotniania programu komputerowego w części lub w całości, jakimikolwiek środkami oraz w jakiejkolwiek formie, w tym stosowanie, wyświetlanie wprowadzanie, przekazywanie i przechowywanie programu komputerowego; tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu lub jakichkolwiek inne zmiany w programie komputerowym; rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu programu komputerowego lub jego kopii; wprowadzania do pamięci komputera i sieci multimedialnych,
  

• jeśli dobra wytworzone przez Wnioskodawcę będą stanowiły utwór inny niż program komputerowy, to na wszelkich polach eksploatacji w zakresie: prawa do utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką cyfrową, zapisu magnetycznego, reprograficzną, drukarską czy inną; w zakresie obrotu oryginałem lub egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzenie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału czy egzemplarzy; w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony powyżej – publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
  
  

W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Strony umowy współpracy uzgodniły, że wynagrodzenie płatne jest w ciągu umówionej liczby dni każdorazowo od wystawienia faktury. Wynagrodzenie te obejmuje głównie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz za pozostałe usługi. Finalne oprogramowanie może w niektórych przypadkach ulec modyfikacji już po uzyskaniu całości ogółu autorskich praw majątkowych do utworu przez (...).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca ponosi m.in. następujące koszty:

• zakup sprzętu elektronicznego oraz sprzętów niezbędnego wyposażenia biurowego,
  

• zakup specjalistycznego oprogramowania,
  

• szkolenia i certyfikacje,
  

• obsługa księgowa.
  
  

Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodów, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust 4. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, w postaci odrębnej ewidencji, uwzględniającej informacje o:

• zbywanym w danym okresie prawie własności intelektualnej, tj. określonym oprogramowaniu (dokładny opis stworzonego oprogramowania),
  

• przychodach uzyskiwanych ze zbycia oprogramowania w danym okresie, tj. wynagrodzeniu za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programowania,
  

• kosztach faktycznie poniesionych w danym okresie, na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania,
  

• dochodzie ze zbycia oprogramowania obliczonym jako różnica między przychodami i kosztami powyżej.
  
  

W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu, poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej, do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca przyporządkowuje wydatki do przychodów ze zbycia oprogramowania według proporcji. Proporcja ustalona jest jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. Wszelkie prace świadczone są w sposób uporządkowany oraz są należycie udokumentowane i wykonywane zgodnie z oczekiwaniami (…). Działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy, obejmujący badania naukowe lub prace rozwojowe. Działalność podejmowana jest w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i rozwiązań. Uzasadnia to tym, że Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb (…), natomiast (…) – przez to działanie – ma na celu zwiększenie innowacyjności przestarzałych rozwiązań programistycznych, w zależności od swoich potrzeb. Wnioskodawca korzystając z dostępnej już wiedzy w efekcie działalności tworzy nowe, unikalne, innowacyjne oprogramowanie, które nie istniało w ramach wcześniejszej działalności (…).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że wykonuje usługi zdalnie w Polsce, dla Kontrahenta mającego siedzibę w Stanach Zjednoczonych. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oprogramowanie bądź jego część, o którym mowa we wniosku, zostało wytworzone, rozwinięte przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. działalności twórczej obejmującej badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca prowadzi zarówno badania naukowe, jak i prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prowadzona działalność Wnioskodawcy polegająca na badaniach naukowych obejmuje badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową i uzyskuje z niej dochody od 1 maja 2020 r. Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, podlegającego ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej. Zdecydowana większość przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej pochodzi ze sprzedaży autorskiego oprogramowania. Te przychody Wnioskodawca rozdziela osobną ewidencją i będzie rozliczał z preferencyjną stawką 5%. Pozostałe przychody Wnioskodawca będzie rozliczał, jak dotychczas. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, usługi, procesy niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Dochodem z wytwarzanego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca, bez wątpienia, w ramach działalności gospodarczej prowadzi, w sposób systematyczny, prace twórcze w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Działalność prowadzona jest według harmonogramu, ustalanego według potrzeb klienta, na podstawie ścisłych kryteriów dotyczących jakości kodu programistycznego i wykonanych prac (oprogramowania). Do rozplanowania prac rozwojowych wymagane jest przeprowadzenie badań, dogłębna analiza rynku, zaktualizowanie stanu wiedzy Wnioskodawcy. Dopiero wtedy możliwe jest zaplanowanie prac tak, aby były innowacyjne i unikalne na rynku. Następnie po rozplanowaniu prac w harmonogramie i akceptacji tych planów przez klienta, prace podejmowane są w sposób metodyczny. Wnioskodawca podczas tworzenia oprogramowania również stale prowadzi badania i poszerza zakres wiedzy, co pozwala na ulepszanie także istniejących rozwiązań w sposób innowacyjny i wyróżniający się, odrębny od innych istniejących rozwiązań. Bez wątpienia, dzięki prowadzeniu działalności przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny oraz sprawdzoną metodykę prac, Wnioskodawca tworzy nowe zastosowania, które wcześniej nie miały miejsca. Tworzone w efekcie oprogramowanie ulepszy/ulepszyło oraz rozwinie/ rozwinęło działanie starych programów, czy rozwiązań, bądź też spowoduje/spowodowało stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności, niewystępujących wcześniej w praktyce gospodarczej podmiotu.

Wnioskodawca w chwili przekazania wytworzonego oprogramowania Kontrahentowi, przekazuje na jego rzecz wszelkie prawa autorskie do tego oprogramowania. Wnioskodawca nie będzie właścicielem/współwłaścicielem tego oprogramowania, Wnioskodawcy nie będą przysługiwały prawa do programu (także pochodzące z licencji), do którego prawa autorskie już przeniesiono, nawet w przypadku dalszego rozwijania, czy ulepszania tego oprogramowania. W wyniku ulepszania/rozwinięcia oprogramowania, wykonawca tworzy nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej, które zostaje przeniesione na kontrahenta po wytworzeniu i wydaniu danego oprogramowania lub jego części. Do momentu przeniesienia na rzecz kontrahenta, wykonawcy będą przysługiwały autorskie prawa majątkowe do składowych (części) oprogramowania, które to części mają na celu ulepszenie/rozwinięcie danego oprogramowania, w ramach prowadzonej działalności o charakterze badawczo-rozwojowym. W momencie przeniesienia praw autorskich majątkowych na rzecz kontrahenta, Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych za wynagrodzeniem. Stanowi to realizację umowy łączącej Wnioskodawcę z Kontrahentem. W wyniku ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Według umowy łączącej Wnioskodawcę z Kontrahentem, po przekazaniu wytworzonego ulepszenia/rozwinięcia Kontrahentowi, Wnioskodawca osiągnie dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Koszty wymienione w treści wniosku będą powiązane proporcją (opisaną we wniosku) w stosunku do wytworzenia, ulepszenia, czy rozwoju konkretnego prawa własności intelektualnej – oprogramowania. Wnioskodawca jest w stanie przyporządkować konkretną wartość kosztów. Przykładowo, jeśli do konkretnego wytworzenia, ulepszenia, czy rozwoju prawa własności intelektualnej (oprogramowania) konieczne będzie:

• poniesienie jednorazowego kosztu, wtedy koszt będzie rozliczony w całości jednorazowo dla danego przypadku,
  

• skorzystanie z kosztu poniesionego wcześniej lub poniesienie kosztu, który będzie wykorzystywany ponownie do tworzenia, ulepszenia czy rozwoju innego oprogramowania w przyszłości, koszt ten będzie rozliczony proporcjonalnie (według wzoru i zasad opisanych we wniosku).
  
  

Zakup sprzętu elektronicznego – jest konieczny do prowadzenia działalności o charakterze badawczo-rozwojowym w ogóle. W celu wytworzenia oprogramowania, które będzie źródłem dochodów ze sprzedaży przez Wnioskodawcę praw własności intelektualnej, potrzebny jest komputer. Zależnie od systemu operacyjnego oraz urządzeń docelowych (np. aplikacja na telefony komórkowe), podczas wytwarzania danego oprogramowania, projekt może wymagać przetestowania i optymalizacji wytworzonego oprogramowania na konkretnym urządzeniu. Konieczny jest wtedy zakup określonego urządzenia, przez Wnioskodawcę, na potrzeby projektu.

Zakup sprzętów niezbędnego wyposażenia biurowego – jako, że Wnioskodawca pracuje zdalnie z terytorium Polski, do prowadzonych prac wymagane jest odpowiednio wyposażone biuro. Prace twórcze o charakterze badawczo-rozwojowym, a w szczególności tworzenie nowego, unikalnego oprogramowania, wymagają od Wnioskodawcy skupienia przez wiele godzin dziennie (często nawet więcej niż 10 godzin), w celu przeprowadzenia prac badawczo-rozwojowych zgodnie z wyznaczonym i zaakceptowanym harmonogramem. Wnioskodawcę z Kontrahentem wiąże także klauzula poufności, więc wszelkie tajemnice handlowe, których w posiadaniu jest Wnioskodawca, muszą być odpowiednio chronione przed osobami trzecimi. Wyposażenie biurowe jest więc niezbędne Wnioskodawcy, by móc wytworzyć, czy ulepszyć jakiekolwiek konkretne kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Do wielogodzinnej pracy z urządzeniami elektronicznymi Wnioskodawcy konieczne są ergonomiczne meble biurowe (m.in. biurko, fotel, regały na dokumenty i wyniki badań, szuflady na akcesoria), niezbędne akcesoria (m.in. uchwyty na monitory i komputery, sejf do przechowywania danych chronionych, akcesoria do montażu sprzętów do prowadzenia badań). Wydatki określone jako koszty zakupu wyposażenia biurowego dotyczą sprzętów umieszczonych w miejscu prowadzenia działalności. Wnioskodawca zastrzega jednak, że w przypadku ewentualnej zmiany miejsca zamieszkania w przyszłości oraz z uwagi na pracę zdalną, miejsce prowadzenia działalności może ulec zmianie.

Zakup specjalistycznego oprogramowania – obejmuje koszty zakupu programów lub licencji służących lub pomagających w prowadzeniu prac twórczych przez Wnioskodawcę. Takie programy mogą obejmować na przykład kompilatory kodu (jak …– program pozwalający przekształcać własny kod programistyczny w wybranym języku programowania, w wykonywalny program końcowy, … do tworzenia aplikacji internetowych), dodatki do programów (wtyczki umożliwiające na przykład łączenie się z serwerem kontrahenta), oprogramowanie do przeprowadzania automatycznych testów wytwarzanego oprogramowania, czy też programy wspomagające prowadzenie prac badawczych i rozwojowych, jak też ich planowania. Takie oprogramowanie jest tak samo niezbędne, jak system operacyjny (np. …) do samego działania sprzętów elektronicznych w odpowiedni sposób. Specjalistyczne oprogramowanie sprzedawane jest najczęściej w formie miesięcznej subskrypcji lub jednorazowo.

Szkolenia i certyfikacje – Wnioskodawca ukończył już wcześniej wiele kursów, dzięki czemu posiada szereg uprawnień do obsługi urządzeń, sieci i oprogramowania poszczególnych producentów (m.in …). Jeśli do wytworzenia oryginalnego oprogramowania przez Wnioskodawcę, w związku z którym nastąpi sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, będzie wymagane określone szkolenie/certyfikacja, takie szkolenie/certyfikacja będzie mieć bezpośredni związek z uzyskiwaniem przez Wnioskodawcę dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a ponadto będzie stanowiło część działalności badawczo-rozwojowej poprzez poszerzanie wiedzy, kompetencji oraz ewentualnych uprawnień Wnioskodawcy.

Obsługa księgowa – biuro rachunkowe na podstawie umowy z Wnioskodawcą będzie zajmować się przygotowywaniem i poprawnością rozliczeń IP Box, związanych z dochodem ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz kosztami mającymi wpływ na osiągnięcie tego dochodu. Część opłaty za usługi księgowe dla biura rachunkowego będzie obejmować właśnie te czynności i ta część w opinii Wnioskodawcy ma związek z uzyskiwaniem przez Wnioskodawcę dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Wnioskodawca nabywa m. in. sprzęt komputerowy (płyta główna, procesor, pamięć RAM, dyski twarde, karty graficzne, laptopy), osprzęt komputerowy (monitory, przewody, akcesoria), telefony komórkowe. Jest to sprzęt bezpośrednio związany z działalnością, którą wykonuje Wnioskodawca. Dla środków trwałych, nieprzekraczających wartości 10 tysięcy złotych, Wnioskodawca nie będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych.

Wszystkie wymienione przez Wnioskodawcę koszty są faktycznie ponoszone na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Firma Wnioskodawcy ponosi także dodatkowe koszty wliczone w koszty uzyskania przychodu, ale Wnioskodawca wymienił we wniosku wyłącznie rodzaje kosztów bezpośrednio powiązanych (lub mogących być powiązanymi w przyszłości) z osiąganiem dochodu związanego z wytwarzaniem oprogramowania z przekazaniem praw autorskich Kontrahentowi. Do tego celu Wnioskodawca nie wlicza innych kosztów uzyskania przychodu. Przesłanki świadczące o powiązaniu poszczególnych wydatków z bezpośrednio prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością związaną z wytworzeniem opisanego oprogramowania lub jego części, zostały omówione wyżej. Wnioskodawca posiada lub będzie posiadał faktury na wszystkie wymienione rzeczywiście poniesione koszty oraz osobną ewidencję, jakie koszty zostały zakupione w celu wykonania konkretnych projektów, oraz kosztów wspólnych do wykonywania ww. działalności w ogóle. Wymienione koszty są niezbędne do prowadzenia tego typu rodzaju specyficznej działalności, pracując zdalnie, ponieważ to na Wnioskodawcy – nie kontrahencie - spoczywa odpowiedzialność za posiadanie odpowiednich sprzętów i zaplecza technicznego (oprogramowanie, certyfikacje, obsługa itp.).

Odrębna ewidencja jest prowadzona od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia, ulepszenia kwalifikowanego IP i jest prowadzona „na bieżąco”. Jednak z uwagi na rozpatrywanie wniosku w toku, ewidencja ta nie została jeszcze wykorzystana do rozliczeń podatkowych. Prowadzona „odrębna ewidencja” zawiera elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynagrodzenie za wykonanie usług w całości stanowi zapłatę za przeniesienie autorskich praw do programu komputerowego. Wyłącznie ten typ wynagrodzenia Wnioskodawcy będzie rozliczany z preferencyjną 5% stawką podatkową. Wnioskodawca osiągnął pierwszy dochód, do którego zamierza zastosować preferencyjną 5% stawkę podatku 16 czerwca 2020 r.

Wnioskodawca chciałby skorzystać z preferencyjnej stawki podatku od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej w 2020 r. (pierwszy dochód 16 czerwca 2020 r.), za rok 2021 oraz kolejne okresy, dopóki Wnioskodawca będzie prowadził dotychczasową działalność badawczo-rozwojową i przenosił prawa autorskie na Kontrahenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (oprogramowanie) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?
   
2. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegające na tworzeniu innowacyjnego oprogramowania komputerowego lub jego części (oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT?
   
3. Czy wydatki na:
   1. zakup sprzętu elektronicznego oraz sprzętów niezbędnego wyposażenia biurowego,
      
   2. zakup specjalistycznego oprogramowania,
      
   3. szkolenia i certyfikacje,
      
   4. obsługę księgową,
   w części w jakiej będą proporcjonalnie przypisane do przychodów ze zbycia oprogramowania, gdzie proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów wnioskodawcy – ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem z prowadzonej działalności gospodarczej, w danym okresie – można uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT?
   
4. Czy dochód ze zbycia prawa autorskiego do oprogramowania komputerowego lub jego części (oprogramowanie) jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?
   
5. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz stanowiskach Wnioskodawcy do pytań 1-4 możliwe jest zastosowanie stawki opodatkowania 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT wskazuje zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjnym opodatkowaniem. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w artykule w ust. 2 pkt 8. Jednakże, by prawo własności intelektualnej mogło być „kwalifikowane”, przepis ten wymaga spełnienia dwóch kryteriów:

• przedmiot ochrony jest wytworzony przed podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz
  

• prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
  
  

Należy uznać, że oprogramowanie komputerowe lub jego część, stanowią przedmiot ochrony praw autorskich. Art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PAIPP kwalifikuje programy komputerowe jako utwory będące przedmiotem jego ochrony, już z momentem ich wytworzenia, bez konieczności spełniania jakichkolwiek wymogów formalnych. Biorąc pod uwagę przedstawiony, przez Wnioskodawcę, stan faktyczny można stwierdzić, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę, w ramach umowy o współpracy między Wnioskodawcą a (…). Zdaniem Wnioskodawcy, prawo autorskie do oprogramowania, wytwarzanego przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w kontekście przedstawionej działalności na rzecz (…), zalicza się do kwalifikowanych praw własności w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, ponieważ jest ono wymienione w zamkniętym katalogu praw własności intelektualnych, sprecyzowanych w tym przepisie, oraz podlega ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, a jego podmiot został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej.

Ad. 2

Artykuł 5a pkt 38 ustawy o PIT normuje działalność badawczo-rozwojową jako: działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe stanowią więc:

• badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne, mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów, bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
  

• badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
  
  

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, pojęcie „prace rozwojowe” oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania – do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli zmiany takie mają charakter ulepszeń. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, niezbędne jest wyodrębnienie pewnych cech, dotyczących możliwości zakwalifikowania przedmiotowego oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę jako prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc się do interpretacji indywidualnej o sygnaturze 0114-KDIP3-1.4011.318.2019.3.MG i stanowiska Wnioskodawcy, które zostało w niej przedstawione i zaaprobowane przez organ podatkowy, działalność badawczo-rozwojowa powinna: obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe, mieć twórczy charakter, być podejmowana w sposób systematyczny oraz być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy i wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. poza tym, w objaśnieniu podatkowym z dnia 15 lipca 2019 r., dotyczącym preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box, w definiowaniu działalności B+R następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati (oecd [2018], Podręcznik Frascati 2015: zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej. Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej, oecd publishing, paris/gus, warsaw, ). Według Podręcznika działalność badawczo-rozwojowa musi być: nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia. działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu nowego oprogramowania komputerowego w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe (…). Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu przedmiotowych ustaw. Działania Wnioskodawcy polegają na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy oraz narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań. Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową, Jego działalność spełnia cechy takowej, poprzez:

1. nowatorskość i twórczość – Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb podmiotów, z którymi współpracuje. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie innowacyjne, tworzy nowe algorytmy i rozwiązania, optymalizuje je przeprowadzając programistyczne doświadczenia (m.in. mierzenie prędkości wykonywania nowego kodu, sprawdzanie nowych sposobów budowy kodu i programów, optymalizacja i udoskonalanie wcześniejszych rozwiązań i algorytmów). (…), jako współpracujący podmiot, ma na celu zwiększenie innowacyjności przestarzałych i archaicznych rozwiązań programistycznych, zależnie od swoich potrzeb (między innymi: zwiększenie obsługiwanego ruchu internetowego przy zmniejszeniu obciążenia serwera; przyspieszenie wykonywanych operacji; dokonywanie szybkich obliczeń na ogromnych ilościach danych i statystyk; łatwiejsza obsługa skomplikowanych systemów informatycznych; automatyzacja rutynowych czynności; zarządzanie wieloma stronami internetowymi z jednego centralnego systemu zarządzania; zwiększenie bezpieczeństwa przesyłanych danych bez kompromisu na prędkości ich przesyłania; przyspieszenie działania algorytmów informatycznych);
2. nieprzewidywalność – (…) – podmiot, z którym współpracuje Wnioskodawca – oczekuje od Wnioskodawcy wykonywania prac, których efekt jest określony, natomiast proces tworzenia danych rozwiązań (oprogramowania) – pomimo korzystania z istniejących metod informatycznych i języków programistycznych – powoduje wytworzenie całkowicie nowego rozwiązania lub znaczną modyfikację archaicznych rozwiązań, w sposób nieszablonowy, kreatywny, innowacyjny i niepowtarzalny;
3. metodyczność – w ramach umowy z (…), Wnioskodawca zobowiązany jest do ścisłej i rzetelnej współpracy – prace muszą zostać wykonane zgodnie z rozplanowanym harmonogramem, według ścisłych kryteriów dotyczących jakości kodu programistycznego i wykonanych prac (oprogramowania). Wszystkie prace muszą zostać udokumentowane i wykonane zgodnie z oczekiwaniami (…) oraz przedstawionym przez nich planem;
4. możliwość przeniesienia lub odtworzenia – w ramach wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności na rzecz (…), celem Wnioskodawcy jest przeniesienie autorskich praw majątkowych z oprogramowania na (…), co nierozerwalnie wiąże się z koniecznością jego odtworzenia przez (…). (…) otrzymuje więc na wyłączność autorskie prawa majątkowe na oprogramowanie wykonane przez Wnioskodawcę. Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, można stwierdzić, że tworzenie przez Niego oprogramowania spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej zawarte w art. 5a pkt 38 – 40 ustawy o PIT oraz w Podręczniku Frascati.
   
   

Ad. 3

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 i 5 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, osiągniętego w roku podatkowym, oraz wskaźnika obliczonego według wzoru: ((a + b) * 1,3) : (a + b + c + d), w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika, na:

a – prowadzoną przez podatnika bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową, związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych, związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w literze d), od podmiotu niepowiązanego,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych, związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w literze d), od podmiotu powiązanego,

d – nabycie przed podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. do powyższych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest w przeważającym zakresie tworzenie programów komputerowych, do których prawa autorskie są następnie przenoszone, w ramach wykonania umowy, na (…).

Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje ustalone wynagrodzenie, które obejmuje również wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. W związku z wykonywaną działalnością badawczo-rozwojową, ponosi On wydatki na:

• zakup sprzętu elektronicznego oraz sprzętów niezbędnego wyposażenia biurowego,
  

• zakup specjalistycznego oprogramowania,
  

• szkolenia i certyfikacje,
  

• obsługę księgową.
  
  

Powyższe wydatki, ponoszone przez wnioskodawcę, są również kosztami w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT, oraz mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów – tj. prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z faktem, że świadczy na rzecz (…) również inne usługi, z których dochód nie może być zaliczony do dochodów kwalifikowanych w rozumieniu art. 30ca ustawy o PIT, w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu, poniesionego przez Wnioskodawcę, w ramach działalności gospodarczej, do przychodów ze zbycia oprogramowania, ustali faktyczny koszt poniesiony w danym zakresie, na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność związaną z wytwarzaniem oprogramowania, według odpowiedniej proporcji. Proporcja zostanie ustalona jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem wnioskodawcy, z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki w zakresie w jakim przeznaczane są na wytworzenie oprogramowania (w tym obliczone według powyższej proporcji przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem), należy uznać za koszty prowadzonej bezpośrednio – przez Wnioskodawcę – działalności badawczo-rozwojowej, związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT.

Ad. 4

W myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o PIT, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, osiągniętych w roku podatkowym. Zgodnie z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

• z opłat lub należności, wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
  

• ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
  

• z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
  

• z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym lub arbitrażu.
  
  

Według art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako: iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, osiągniętego w roku podatkowym, oraz wskaźnika określonego w tym przepisie. Wskaźnik obliczany jest według wzoru: ((a + b) * 1,3) : (a + b + c + d) w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika, na:

a – prowadzoną przez podatnika bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową, związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych, związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w literze d), od podmiotu niepowiązanego,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych, związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w literze d), od podmiotu powiązanego,

d – nabycie przed podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. zgodnie z art. 30ca ust. 6 ustawy o pit, w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa powyżej, jest większa od 1, przyjmuje się że wartość ta wynosi 1.

Zgodnie z postanowieniami umowy, z chwilą ustalenia tychże utworów, na (…) przenoszone są:

• wszelkie majątkowe prawa autorskie, prawo do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części, jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, stosowania, wyświetlania, przekazywania oraz przechowywania programu komputerowego, niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego; tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała; rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii,
  

• prawo do udzielania zezwolenia na wykonywanie autorskich praw zależnych do tych utworów, w stosunku do utworów w postaci programów komputerowych, wytworzonych w zakresie świadczenia usług przez Wnioskodawcę.
  
  

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Wynagrodzenie te obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania. Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, nie ponosi innych kosztów wymienionych w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, niż koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Niego działalność badawczo-rozwojową, związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wskazanym powyżej (oznaczonym literą a we wskaźniku z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT). Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, dochód otrzymany ze zbycia oprogramowania, w ramach świadczenia usług na podstawie umowy z (…), stanowi kwalifikowany dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Stanowi on dochód z oprogramowania będącego kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, wyliczony zgodnie z formułą wyrażoną w ustawie o PIT.

Ad. 5

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia wszystkie wymagania ustawowe, dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej. Podstawą opodatkowania jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, osiągniętych w roku podatkowym, ustalona jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualne i obliczanego według wzoru z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego – jest prawidłowe.

Generalną zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. -Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. -Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

1. badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz
2. prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.
   
   

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie tworzenia, ulepszania oraz modyfikacji programów komputerowych lub ich części, które stanowią utwory według ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach. Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem oprogramowania w dziedzinie dotyczącej oprogramowania w sektorze zarządzania systemami informatycznymi i stronami internetowymi, optymalnego przetwarzania informacji i statystyk, algorytmów, mediów społecznościowych i aplikacji do przetwarzania danych oraz komunikacji. Świadczone na rzecz (...) usługi, na podstawie umowy między (…) a Wnioskodawcą, obejmują tworzenie oprogramowania, a w szczególności:

• korzystając z języków programowania (…) stworzył aplikację internetową oraz mobilną służącą do zarządzania wieloma rozproszonymi oraz zróżnicowanymi stronami internetowymi z poziomu jednego panelu administracyjnego. Dodatkowo w panelu tym można zarządzać klientami z wielu rozproszonych baz danych, w sposób szybki i bezpieczny,
  

• korzystając z języków programowania (…) stworzył system wykrywania plagiatów treści oryginalnych w internecie, alarmujący o wykryciu nieautoryzowanego skopiowania tekstu na inną stronę internetową,
  

• korzystając z języków programowania (…) stworzył system natychmiastowego przetwarzania statystyk z setek stron internetowych, obsługujących ruch rzędu kilku tysięcy użytkowników na sekundę, poprzez innowacyjne algorytmy obliczające statystyki oraz wyjątkowy projekt bazy danych pozwalający na obsłużenie tak dużych danych ilości zapytań w czasie rzeczywistym, oszczędzając przy tym zapotrzebowanie na moc serwerów ok. 15 krotnie w stosunku do konwencjonalnych rozwiązań,
  

• korzystając z języków programowania (…) stworzył innowacyjną przeglądarkę internetową dedykowaną dla (…), pozwalającą na automatyczne logowanie się do wielu usług internetowych z poziomu różnych adresów IP i kont użytkowników. dzięki temu rozwiązaniu można było zrezygnować z dziesiątek osobnych komputerów, każdy z nich obsługujących jeden adres ip i jedno konto użytkownika,
  

• korzystając z języków programowania (…) udoskonalił aplikację internetową oraz mobilną, służącą do zawierania nowych znajomości przez połączenia audio-wideo z ludźmi z całego świata. System działa w przeglądarce www, na telefonach z systemami android oraz ios.
  
  

Wnioskodawca zaprojektował i wdrożył innowacyjne, unikalne na świecie, rozwiązania optymalizujące dostarczanie treści, pozwalając na zwiększenie liczby jednocześnie zalogowanych użytkowników z 15 tysięcy na 20 tysięcy bez potrzeby zakupu dodatkowych serwerów, czy modyfikacji sprzętu komputerowego istniejących serwerów. Na podstawie umowy między (...) a Wnioskodawcą, w ramach prac Wnioskodawcy, ogół autorskich praw majątkowych wytworzonych przez Wnioskodawcę przechodzi na (…). Własność przedmiotu, na którym dobro (oprogramowanie) zostało utrwalone, nabywana jest przez (…) w momencie jego przyjęcia. Dobra niematerialne, będące utworami i podlegające ochronie na podstawie ustawy o PAIPP, z momentem ich wytworzenia stają się przedmiotem własności (…). Własność ta jest pełna, nieodwołalna oraz uprawniająca do rozporządzania prawem na wszelkich polach eksploatacji, a w szczególności:

• jeśli dobra wytworzone przez Wnioskodawcę będą miały postać programu komputerowego, to na wszelkich polach eksploatacji w zakresie: prawa do trwałego zwielokrotniania programu komputerowego w części lub w całości, jakimikolwiek środkami oraz w jakiejkolwiek formie, w tym stosowanie, wyświetlanie wprowadzanie, przekazywanie i przechowywanie programu komputerowego; tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu lub jakichkolwiek inne zmiany w programie komputerowym; rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu programu komputerowego lub jego kopii; wprowadzania do pamięci komputera i sieci multimedialnych,
  

• jeśli dobra wytworzone przez Wnioskodawcę będą stanowiły utwór inny niż program komputerowy, to na wszelkich polach eksploatacji w zakresie: prawa do utrwalania i zwielokrotniania utworu – wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką cyfrową, zapisu magnetycznego, reprograficzną, drukarską czy inną; w zakresie obrotu oryginałem lub egzemplarzami, na których utwór utrwalono – wprowadzenie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału, czy egzemplarzy; w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony powyżej – publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
  
  

W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie. Strony umowy współpracy uzgodniły, że wynagrodzenie płatne jest w ciągu umówionej liczby dni każdorazowo od wystawienia faktury. Wynagrodzenie te obejmuje głównie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz za pozostałe usługi. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółową ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodu, kosztów uzyskania przychodów i dochodów, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust 4. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, w postaci odrębnej ewidencji, uwzględniającej informacje o:

• zbywanym w danym okresie prawie własności intelektualnej, tj. określonym oprogramowaniu (dokładny opis stworzonego oprogramowania),
  

• przychodach uzyskiwanych ze zbycia oprogramowania w danym okresie, tj. wynagrodzeniu za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programowania,
  

• kosztach faktycznie poniesionych w danym okresie, na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność związaną z wytworzeniem oprogramowania,
  

• dochodzie ze zbycia oprogramowania obliczonym jako różnica między przychodami i kosztami powyżej.
  
  

W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu, poniesionego przez wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej, do przychodów ze zbycia oprogramowania, wnioskodawca przyporządkowuje wydatki do przychodów ze zbycia oprogramowania według proporcji. Proporcja ustalona jest jako stosunek przychodów ze zbycia oprogramowania do przychodów ogółem Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie. Wszelkie prace świadczone są w sposób uporządkowany oraz są należycie udokumentowane i wykonywane zgodnie z oczekiwaniami (…). Działalność Wnioskodawcy ma charakter twórczy, obejmujący badania naukowe lub prace rozwojowe. Działalność podejmowana jest w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i rozwiązań. Uzasadnia to tym, że Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w zależności od potrzeb (…), natomiast (…) – przez to działanie – ma na celu zwiększenie innowacyjności przestarzałych rozwiązań programistycznych, w zależności od swoich potrzeb. Wnioskodawca korzystając z dostępnej już wiedzy w efekcie działalności tworzy nowe, unikalne, innowacyjne oprogramowanie, które nie istniało w ramach wcześniejszej działalności (…).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Odnosząc się do kwestii wytwarzanego przez Wnioskodawcę autorskiego prawa do oprogramowania komputerowego lub jego części jako kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wskazać należy, że zgodnie z art. 30ca ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432 oraz z 2020 r., poz. 288),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W tym miejscu wskazać należy, że autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Zaznaczenia wymaga w tym miejscu, że z przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53) oraz że nieważna jest umowa w części dotyczącej wszystkich utworów lub wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy mających powstać w przyszłości (art. 41 ust. 3).

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
  

• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
  

• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczypospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.
  
  

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że skoro autorskie prawa do programów komputerowych (oprogramowania) są samodzielnie tworzone, jak wskazuje Wnioskodawca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej oraz podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach, to ww. oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei kwestię uznania wskazanych we wniosku wydatków na: zakup sprzętu elektronicznego oraz sprzętów niezbędnego wyposażenia biurowego, zakup specjalistycznego oprogramowania, szkolenia i certyfikacje, obsługę księgową, jako kosztów prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, Organ wskazuje, że określenie działalności badawczo-rozwojowej jest pojęciem szerszym niż działalność badawczo-rozwojowa skutkująca wytworzeniem kwalifikowanego IP. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia kwalifikowanego IP oraz że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową. Jeżeli zatem podatnik realizuje działalność badawczo-rozwojową, to niewątpliwie projekty realizowane przez Niego związane z powstaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, chronionego prawem autorskim, stosownie do art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowią jej część.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 30ca ust. 4 ww. ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/(a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W odniesieniu do powyższego należy zauważyć, że zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Z art. 30ca ust. 5 ww. ustawy wynika, że do kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Podejście nexus koncentruje się na wykazaniu związku między:

• wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku wytworzeniem, rozwojem, ulepszeniem kwalifikowanych IP w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej,
  

• kwalifikowanymi IP,
  

• dochodami uzyskanymi z kwalifikowanych IP.
  
  

Koncentrując się zatem na wykazaniu powyższego związku, dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy ocenić to, czy wydatki ponoszone przez podatnika, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą zostać uznane za koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (art. 30ca ust. 4 ustawy litera a) wzoru określającego wysokość kwalifikowanego dochodu), abstrahując w tym przypadku od kwalifikacji tych kosztów do celów ustalania dochodu w świetle ustawy o podatku dochodowym.

Podkreślenia wymaga, że ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu jakim jest kalkulacja tego wskaźnika i nie zmienia zasad traktowania kosztów dla innych celów, w tym do obliczania dochodu, który jest przemnażany przez ten wskaźnik. Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym podatnik powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazuje Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej ponosi wydatki na zakup sprzętu elektronicznego oraz sprzętów niezbędnego wyposażenia biurowego, zakup specjalistycznego oprogramowania, szkolenia i certyfikacje, obsługę księgową. Wskazane koszty są bezpośrednio związane z działalnością Wnioskodawcy i są niezbędne do prowadzenia działalności. Wnioskodawca wyjaśnił, że wymienione wydatki mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej. Ponadto, Wnioskodawca wykazał przesłanki świadczące o powiązaniu tych kosztów z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania (lub jego części).

Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r. wskazuje w akapicie 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, że koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(...) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP Box, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

1. dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
2. wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z objaśnień wynika bowiem, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Objaśnienia podatkowe wskazują zatem na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów. Zdaniem Organu - w celu alokowania poniesionych wydatków do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powyższym, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 (art. 22 ust. 3a ww. ustawy).

Należy zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania, Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez Niego działalność związaną z wytworzeniem Oprogramowania według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, bądź w ostateczności zastosuje per analogiam art. 22 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne na tle przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup sprzętu elektronicznego oraz sprzętów niezbędnego wyposażenia biurowego, zakup specjalistycznego oprogramowania, szkolenia i certyfikacje, obsługę księgową, mogą stanowić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty związane z bezpośrednio przez Niego prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Odnosząc się do kwestii kwalifikacji dochodu ze zbycia praw autorskich do oprogramowania lub jego części oraz możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z ulgi Innovation Box, zauważyć należy, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika. Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 ww. ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Wskazać także należy, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

W myśl art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną. Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. Natomiast według art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali, bądź podatkiem liniowym.

Taka odrębna ewidencja, oprócz dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających, powinna także:

1. wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim, jaki to jest rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie),
2. wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
3. wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.
   
   

Powyższe ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Należy jednak podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenia efektów prac badawczo-rozwojowych.

Mając na uwadze powyższe informacje należy stwierdzić, że skoro autorskie prawo do oprogramowania komputerowego lub jego części tworzone, ulepszane i modyfikowane przez Wnioskodawcę jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to dochody uzyskiwane ze zbycia autorskiego prawa do oprogramowania komputerowego lub jego części stanowią kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, Wnioskodawca może zastosować stawkę 5% do dochodów (strat) uzyskiwanych ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa we wniosku, przy spełnieniu warunków formalnych dotyczących prowadzenia odrębnej ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów.

Ponieważ Wnioskodawca zaprowadził odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z chwilą rozpoczęcia pracy nad prawem objętym preferencyjnym rozliczeniem, to w stosunku do dochodów uzyskanych od dnia 16 czerwca 2020 r. może uzyskiwane kwalifikowane dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej opodatkować 5% stawką preferencyjną na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy dodać, że mimo uznania przez Organ za adekwatną, tj. znajdującą uzasadnienie w opisie sprawy, „proporcję” zaproponowaną przez Wnioskodawcę, nie jest wykluczona możliwość zastosowania innych metod ustalania tej proporcji w przypadku jej weryfikacji w postępowaniu dowodowym przez właściwy organ podatkowy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy bowiem od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Wybór metody ustalania odpowiedniej proporcji zależy od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Pełna weryfikacja stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej będącej poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której mają zastosowanie przepisy określone w art. 14h ustawy – Ordynacja podatkowa.

Należy poinformować, że interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy wyłącznie oceny stanowiska Wnioskodawcy w kwestii będącej przedmiotem zapytania. Dodać należy, że na Wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Jednocześnie zaznaczenia wymaga również, że weryfikacja zasadności stosowania opisanej metody podziału kosztów według proporcji przychodowej możliwa jest w postępowaniu dowodowym, które zastrzeżone jest dla innych trybów postępowania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.). To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu/zdarzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.