Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.155.2021.1.KC
z 14 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2021 r. (data wpływu 15 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę A obszaru 0,1666 ha, w której udział wynoszący 1/36 części w prawie własności odziedziczyła w spadku po matce, co zostało potwierdzone postanowieniem wydanym w dniu 31 maja 2012 r. przez Sąd Rejonowy (prawomocne - 22 czerwca 2012 r.).

Natomiast udział wynoszący 35/36 części w prawie własności tej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła na podstawie zasiedzenia, mocą postanowienia wydanego w dniu 2 marca 2016 r. przez Sąd Rejonowy (prawomocne - 6 maja 2016 r.), z treści którego wynika, iż zasiedzenie udziału wynoszącego 35/36 części w prawie własności ww. nieruchomości nastąpiło w dniu 1 stycznia 2012 r.

Podatek od spadków i darowizn z tytułu nabycia udziału 1/36 części w prawie własności tej nieruchomości na podstawie dziedziczenia po matce i udziału 35/36 części na podstawie zasiedzenia został uregulowany.

Obecnie Wnioskodawczyni zamierza zbyć przedmiotową nieruchomość w drodze umowy sprzedaży.

Wnioskodawczyni nie jest przedsiębiorcą, nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku zbycia przez Wnioskodawczynię ww. nieruchomości w drodze umowy sprzedaży do końca 2021 r. będzie ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Od jakiej daty należy liczyć termin 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy termin 5 lat należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym zostało wydane prawomocne postanowienie w sprawie o zasiedzenie (czyli w przypadku Wnioskodawczyni od dnia 31 grudnia 2016 r.), czy też termin 5 lat należy liczyć od daty wskazanej w postanowieniu w sprawie o zasiedzenie jako daty, w której Wnioskodawczyni zasiedziała ww. nieruchomość (czyli w jej przypadku od dnia 31 grudnia 2012 r.)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku sprzedaży przez nią ww. nieruchomości do końca 2021 r. nie będzie ona zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem termin 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawczyni zasiedziała przedmiotową nieruchomość (31 grudnia 2012 r.), zgodnie z prawomocnym postanowieniem sądu o zasiedzeniu, a nie od końca roku kalendarzowego, w którym zostało wydane prawomocne postanowienie sądu o zasiedzeniu.

Zasiedzenie, a więc chwila nabycia własności nieruchomości następuje w dacie wskazanej w treści prawomocnego postanowienia sądu, a nie w chwili wydania tego postanowienia, czy też jego uprawomocnienia się.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przestawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielką nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę A obszaru 0,1666 ha, w której udział wynoszący 1/36 części w prawie własności odziedziczyła w spadku po matce, co zostało potwierdzone postanowieniem wydanym w dniu 31 maja 2012 r. przez Sąd Rejonowy (prawomocne - 22 czerwca 2012 r.). Natomiast udział wynoszący 35/36 części w prawie własności tej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła na podstawie zasiedzenia, mocą postanowienia wydanego w dniu 2 marca 2016 r. przez Sąd Rejonowy (prawomocne - 6 maja 2016 r.), z treści którego wynika, iż zasiedzenie udziału wynoszącego 35/36 części w prawie własności ww. nieruchomości nastąpiło w dniu 1 stycznia 2012 r. Podatek od spadków i darowizn z tytułu nabycia udziału 1/36 części w prawie własności tej nieruchomości na podstawie dziedziczenia po matce i udziału 35/36 części na podstawie zasiedzenia został uregulowany. Obecnie Wnioskodawczyni zamierza zbyć przedmiotową nieruchomość w drodze umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni nie jest przedsiębiorcą, nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wyjaśnienia wymaga, że użyty w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych termin „nabycie” oznacza każde uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub każde uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa) bez względu na fakt czy jest to nabycie w części ułamkowej czy w całości. Poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika. Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można, np. zakupując je, bądź uzyskując pod tytułem darmym (w formie darowizny, w drodze spadku, działu spadku, poprzez zasiedzenie). W przypadku zaś ograniczonych praw rzeczowych również zawierając umowę o ustanowieniu tego prawa.

Odnosząc się do udziału wynoszącego 1/36 części w prawie własności, który Wnioskodawczyni odziedziczyła w spadku po matce, należy zauważyć, że zgodnie z art. 10 ust. 5 ww. ustawy, okres, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Powyższe oznacza, że planowane odpłatne zbycie ww. udziału w 2021 r. nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w ww. przepisie.

Natomiast, w związku z tym, że udział wynoszący 35/36 części w prawie własności przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła na podstawie zasiedzenia należy odnieść się do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Stosownie do treści art. 172 § 1 i § 2 ww. ustawy posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). W takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat.

Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek, posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu, np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej.

W jego treści jest wskazywana data nabycia własności nieruchomości w drodze zasiedzenia (tj. moment, na jaki spełnione zostały przesłanki zasiedzenia). Datą nabycia własności nieruchomości nie jest natomiast data postanowienia o zasiedzeniu ani też data uprawomocnienia się postanowienia sądu.

Wobec wyżej przytoczonych przepisów prawa należy stwierdzić, że nabycie 35/36 części w prawie własności nieruchomości, o której mowa we wniosku nastąpiło w dniu 1 stycznia 2012 r., co oznacza, że termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć od końca 2012 r.

W związku z tym sprzedaż w 2021 r. udziału w nieruchomości nabytego w drodze zasiedzenia również nie będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

W konsekwencji, na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu planowanej sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.