Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.169.2021.2.DA
z 7 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2021 r. (data wpływu 5 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2021 r. (data wpływu 2 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 27 kwietnia 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.169.2021.1.DA, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 28 kwietnia 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 28 kwietnia 2021 r.). W dniu 2 maja 2021 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Małżeństwo Wnioskodawczyni zostało rozwiązane w dniu 18 czerwca 2013 r. Wyrok uprawomocnił się w dniu 10 lipca 2013 r. Sąd Okręgowy w …, wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi, powierzył obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu małoletnich w miejscu zamieszkania matki, zapewniając ojcu prawo kontaktów z małoletnimi. Starsza córka urodziła się w dniu … września 2005 r., zaś młodsza w dniu … kwietnia 2008 r.

W 2019 r. i 2020 r. córki Wnioskodawczyni uczęszczały i nadal uczęszczają do szkół, o których mowa w przepisach regulujących system oświaty, tj. młodsza córka do 7 klasy, a starsza córka do 1 klasy szkoły branżowej w zawodzie ….

Od 2013 r. Wnioskodawczyni sama wychowuje córki i nie jest matką ani opiekunem prawnym żadnych innych dzieci. Ojciec dzieci nie wykazuje żadnego zainteresowania nimi. Nie interesuje się edukacją dzieci, ich zdrowiem ani też zaspokajaniem innych potrzeb. Nigdy nie był w szkole na żadnym zebraniu.

W dniu 1 lutego 2021 r. Wnioskodawczyni została telefonicznie wezwana przez Urząd Skarbowy w … do złożenia wyjaśnień w zakresie przekroczenia limitu możliwego do odliczenia z tytułu ulgi prorodzinnej. Ojciec dzieci skorzystał ze 100% ulgi na jedno dziecko za 2019 r., w którym to córka spędziła z nim około 20 dni. Przed złożeniem zeznania podatkowego Wnioskodawczyni konsultowała swoje prawo do ulgi prorodzinnej u radcy prawnego oraz czytała treść odpowiednich przepisów.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b (obniżenie kwoty podatku), podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Wnioskodawczyni nie zgadza się z taką sytuacją. Władza rodzicielska sądownie została powierzona obojgu rodzicom, ale to Wnioskodawczyni faktycznie zajmuje się wychowaniem dzieci i nie ma żadnej pomocy ze strony ich ojca, który uważa, że jego jedynym obowiązkiem jest płacenie alimentów i poza zasądzoną kwotą nic od niego dzieci nie otrzymują. Obie córki leczone są ortodontycznie, jest to długi i kosztowny proces leczenia przy ich wadach, noszą aparaty typu „płytka Schwarza”. Minusem takich aparatów jest to, że wraz ze wzrostem dzieci rosną, również ich zęby i szczęka, więc aparat często trzeba naprawiać bądź wymieniać na nowy, a nie stać Wnioskodawczyni na aparaty stałe (koszt ok. 2 000 zł na jedną szczękę). Przed każdą wymianą aparatów Wnioskodawczyni pyta ojca dzieci, czy jest w stanie dołożyć połowę kosztów, tj. ok. 500 zł (za jeden aparat), ale on zawsze odmawiał tłumacząc, że płaci alimenty.

Do końca 2018 r. ojciec spotykał się w wyznaczone weekendy z dziewczynkami, jednak później zamieszkał ze swoją nową żoną (córki Wnioskodawczyni o ślubie ojca dowiedziały się już po tym fakcie) i jej córką z wcześniejszego związku, dlatego relacje między ojcem a córkami Wnioskodawczyni bardzo zmieniły się na niekorzyść.

Sytuacja jeszcze bardziej pogorszyła się w 2019 r., kiedy to ojcu dziewczynek urodziła się córka z nowego związku. Dziewczynki bardzo cieszyły się, że mają siostrę, ale wtedy ojciec ograniczył swój kontakt z nimi. Od tego czasu córki nie spędzały u ojca ferii, weekendów (czasem zabierał je na kilka godzin w sobotę lub niedzielę) i wakacji ‒ nie licząc około 5 dni z 30 przysługujących mu latem każdego roku zgodnie z wyrokiem sądu ‒ oraz Świąt Bożego Narodzenia. Ojciec dzieci sam podkreśla, że nie ma dla córek czasu, ponieważ ma nową rodzinę, a płaci alimenty.

Na początku stycznia 2020 r. były mąż zażądał w urzędzie wymeldowania dzieci z jego adresu i formalnie były bezdomne.

Od stycznia 2020 r. do końca kwietnia 2020 r. ojciec spędził z córkami zaledwie kilka godzin. W roku szkolnym 2019/2020 Wnioskodawczyni przygotowywała starszą córkę do sakramentu bierzmowania, dbała o to, aby chciała i mogła do niego przystąpić (ojciec nie był obecny nawet podczas mszy św., na której udzielany był sakrament), a od września 2020 r. również młodsza córka zaczęła dwuletnie przygotowania do tego sakramentu. To Wnioskodawczyni pomagała córkom w nauce, odpytywała przed sprawdzianami i kartkówkami z każdego przedmiotu, pomagała w przygotowaniu projektów, uczyła pisać rozprawki, pokazując błędy, opiekowała się nimi, gdy były chore i brała zwolnienie z pracy, co skutkowało mniejszym wynagrodzeniem. To Wnioskodawczyni jako matka organizowała i opłacała korepetycje z matematyki dla starszej córki przed egzaminami ósmoklasisty oraz przeżywała z nią stres związany z egzaminami i ogłoszeniem wyników. Ponadto, Wnioskodawczyni spędziła z córką wiele godzin na rozmowach o tym kim chce być w przyszłości i w jakim kierunku chce dalej się uczyć, co dla tak młodej osoby było poważnym krokiem.

Pod koniec czerwca 2020 r. Wnioskodawczyni wysłała do byłego męża sms z zapytaniem, czy chce spędzić wakacje z córkami w terminie wskazanym w wyroku, tj. w dniach 1-14 lipca oraz 1-14 sierpnia ‒ nie odpisał.

W lipcu 2020 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się z córkami do innego województwa (400 km od miejsca zamieszkania ojca), gdzie posiadają zameldowanie. Wnioskodawczyni pracuje w supermarkecie jako kasjer sprzedawca. Pod koniec lipca 2020 r. Wnioskodawczyni dostała od byłego męża odpowiedź na wysłaną wiadomość, że ma przywieźć dzieci w dniu 1 sierpnia, co Wnioskodawczyni uczyniła. Tego samego dnia ojciec dzieci podpisał zgodę na wyprowadzkę i zmianę szkoły młodszej córki. Były mąż wyszedł z propozycją swoich spotkań z dziećmi podpisując oświadczenie, w którym wskazał kiedy chce zabierać dzieci do siebie (sumując wskazany przez niego czas daje to jedynie około 20 dni w ciągu roku, 14 dni w wakacje letnie oraz wybrane święta ‒ Boże Narodzenie lub Wielkanoc) oraz jaki preferuje z nimi kontakt na odległość (ojciec zaznaczył, że z córkami chce mieć kontakt telefoniczny i poprzez inne komunikatory internetowe). Byli małżonkowie ustalili również, że w terminie wizyt u ortodonty, Wnioskodawczyni będzie umożliwiać spotkania ojcu z córkami. Ostatnie takie spotkanie (jednodniowe) miało miejsce w grudniu 2020 r., a kolejne (ze względu na pandemię wizyty u ortodonty nie odbywają się częściej) będzie w marcu 2021 r.

Ojciec dzieci sporadycznie kontaktuje się z nimi i zwykle to córki dzwonią do ojca, a nie na odwrót. Córki mają zdalne nauczanie, ojciec ma dostęp do ich ocen, jest informowany o każdych zebraniach w szkole, które odbywają się online, a mimo to ani razu w nich nie uczestniczył. Ponadto, w związku z nauką zdalną, młodsza córka mogła przebywać i uczyć się zdalnie (przynajmniej przez jakiś czas) u ojca, ale on nigdy nie wyszedł z taką propozycją.

Dzieci cały czas mieszkają z Wnioskodawczynią w wynajmowanym mieszkaniu, mają swoje pokoje i to Wnioskodawczyni sprawuje faktyczną władzę rodzicielską, troszczy się o ich rozwój fizyczny, jak i duchowy, podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze sfer ich życia. Wnioskodawczyni ponosi wszystkie koszty utrzymania, tj. opłaca wszelkie rachunki mieszkaniowe, kupuje wyżywienie, ubrania, narzędzia pomocnicze do nauki oraz ponosi wszelkie koszty związane z opieką medyczną. To Wnioskodawczyni również pokrywa koszty wszelkiego wypoczynku dziewczynek, np. wycieczki, ferie (instruktorów nauki jazdy na nartach i na snowboardzie), zakup nowych rowerów oraz wakacje, a także opłaty związane ze szkołą, tj. ubezpieczenie, komitet rodzicielski, itp.

Ojciec dzieci partycypuje w kosztach utrzymania tylko poprzez zasądzone alimenty. Oprócz podstawowych potrzeb bytowych, zaspokajanych przez ojca jedynie częściowo poprzez płacone alimenty, jest wiele innych potrzeb (edukacyjne, duchowe, emocjonalne) oraz potrzeby „nagłe” wynikające z różnych życiowych sytuacji, np. awaria komputera (zwłaszcza teraz, gdy obie córki mają zdalne nauczanie), których zaspokajanie generuje dodatkowe koszty i problemy, i które zawsze rozwiązuje Wnioskodawczyni sama, bez udziału ojca dzieci. Ojciec dzieci nie spełniał obowiązku wykonywania władzy rodzicielskiej nawet wtedy, gdy mieszkał zaledwie kilka ulic od nich, nie dążył i nie dąży do jakichkolwiek bliższych kontaktów z córkami.

W 2019 r. Wnioskodawczyni osiągnęła dochód z umowy o pracę w wysokości 38 637 zł 14 gr, opodatkowany wg skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2020 r. osiągnęła dochód z umów o pracę w wysokości 39 824 zł 22 gr opodatkowany wg skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ww. ustawy.

W latach 2019-2020 Wnioskodawczyni nie prowadziła i nadal nie prowadzi działalności gospodarczej. W ww. okresie w stosunku do Wnioskodawczyni i Jej dzieci nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Starsza córka, urodzona w dniu … września 2005 r. uczy się w pierwszej klasie szkoły branżowej w zawodzie … i z praktycznej nauki zawodu od września do grudnia 2020 r. osiągnęła dochód w wysokości 1 012 zł 11 gr.

Wnioskodawczyni nie zawierała porozumienia z byłym mężem dotyczącego sposobu korzystania z ulgi na dzieci.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, że po rozwodzie z ojcem dzieci wyszła ponownie za mąż, małżeństwo trwało około dwa lata, zakończyło się we wrześniu 2018 r., a rozwód nastąpił w dniu 1 kwietnia 2019 r.

Wnioskodawczyni również wskazuje, że Urząd Skarbowy w … poinformował Ją o konieczności złożenia korekty zeznania podatkowego i zwrotu pieniędzy wraz z odsetkami, tj. 1 187 zł, co Wnioskodawczyni uczyniła. Aby wyjaśnić zaistniałą sytuację, Wnioskodawczyni została odesłana do Krajowej Informacji Skarbowej w celu złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni ma prawo w całości skorzystać z ulgi prorodzinnej na dwoje dzieci za 2019 r.?
2. Czy w 2020 r. oraz w kolejnych latach Wnioskodawczyni będzie mogła w całości skorzystać z ulgi prorodzinnej na dwoje dzieci?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma prawo odliczyć ulgę na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym m.in. wykonywał władzę rodzicielską. Z kolei władza rodzicielska obejmuje obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy. Realizowanie władzy, to nie tylko dysponowanie prawem do niej czy też opłacanie alimentów, ale rzeczywiste sprawowanie na wielu płaszczyznach opieki nad małoletnim dzieckiem w taki sposób, aby jego potrzeby fizyczne edukacyjne i duchowe były zaspokajane. Władza rodzicielska to realne zabezpieczenie większości potrzeb dziecka, począwszy od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o uwzględnienie realnego zaangażowania ojca wobec dzieci i konkretnych okoliczności, które mają miejsce. Wnioskodawczyni prosi również o niepozbawienie Jej możliwości skorzystania z ulgi na dzieci w 100% w zaistniałych okolicznościach. Dzięki temu będzie Ona mogła zapewnić dzieciom wyjazd na wakacje, itd. Wnioskodawczyni jest przekonana, że jeżeli ojciec skorzysta z ulgi, to te pieniądze nie wrócą do dzieci.

Wnioskodawczyni uważa, że to Jej przysługuje pełne prawo do odliczenia ulgi na dwoje małoletnich dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.; Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92 zł 67 gr, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92 zł 67 gr na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   1. 92 zł 67 gr odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166 zł 67 gr na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27 ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską (art. 92 ww. Kodeksu). Władza rodzicielska, co do zasady, przysługuje obojgu rodzicom (art. 93 § 1 ww. Kodeksu). Obejmuje ona w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka (art. 95 ww. Kodeksu). W myśl art. 96 § 1 ww. Kodeksu rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania (art. 97 § 1 ww. Kodeksu).

Natomiast, jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd opiekuńczy może zmienić orzeczenie o władzy rodzicielskiej i sposobie jej wykonywania zawarte w wyroku orzekającym rozwód, separację bądź unieważnienie małżeństwa, albo ustalającym pochodzenie dziecka (art. 106 ww. Kodeksu). Zgodnie zaś z treścią art. 107 § 1 ww. Kodeksu, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 ww. Kodeksu).

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie). Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej” z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania.

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

W konsekwencji, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego, czyli fakt płacenia alimentów na dzieci, nie jest rozstrzygający dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a wiec spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Powyższe potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, stwierdzając; „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).”

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z przytoczonych regulacji wynika, że wysokość odliczenia z tytułu ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy, została określona na dziecko, przy czym rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden wspólny limit. Jeżeli zatem w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez oboje rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującej kwoty ulgi. Powyższe oznacza, że suma miesięcznych odliczeń dokonanych przez oboje rodziców względem tego samego dziecka nie może przekroczyć kwoty obliczonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy. Co istotne, kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, z tym że, biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, tj. po wyrazach kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców – z których każdy ma prawo do zastosowania ulgi – jest podział tej kwoty w częściach równych. Tym samym, możliwość skonsumowania kwoty ulgi przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady) wymagającego zgody obojga rodziców.

Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych, czy będących w separacji.

Zatem, ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Natomiast w sytuacji braku takiego porozumienia odliczenie przysługuje w częściach równych.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest natomiast wymagane w przypadku, gdy rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczenia tego dokonuje w wysokości 50% kwoty ulgi określonej zgodnie z art. 27f ust. 2 tej ustawy.

Podkreślić należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienia wynika, że małżeństwo Wnioskodawczyni zostało rozwiązane w dniu 18 czerwca 2013 r. Wyrok uprawomocnił się w dniu 10 lipca 2013 r. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi sąd powierzył obojgu rodzicom, ustalając miejsce pobytu małoletnich w miejscu zamieszkania matki, zapewniając ojcu prawo kontaktów z małoletnimi. Starsza córka urodziła się w dniu … września 2005 r., zaś młodsza w dniu … kwietnia 2008 r. W 2019 r. i 2020 r. córki Wnioskodawczyni uczęszczały i nadal uczęszczają do szkół, o których mowa w przepisach regulujących system oświaty. Od 2013 r. Wnioskodawczyni sama wychowuje córki i nie jest matką ani opiekunem prawnym żadnych innych dzieci. Ojciec dzieci nie wykazuje żadnego zainteresowania dziećmi, nie interesuje się ich edukacją, zdrowiem ani też zaspokajaniem innych potrzeb. Nigdy nie był w szkole na żadnym zebraniu. Władza rodzicielska sądownie została powierzona obojgu rodzicom, ale to Wnioskodawczyni faktycznie zajmuje się wychowaniem dzieci i nie ma żadnej pomocy ze strony ich ojca, który uważa, że jego jedynym obowiązkiem jest płacenie alimentów i poza zasądzoną kwotą nic od niego dzieci nie otrzymują. Obie córki leczone są ortodontycznie, jest to długi i kosztowny proces. Ojciec dzieci nie współuczestniczy w pokrywaniu kosztów związanych z leczeniem ani wymianą aparatów ortodontycznych tłumacząc, że płaci alimenty. Do końca 2018 r. ojciec spotykał się w wyznaczone weekendy z dziewczynkami, jednak później zamieszkał ze swoją nową żoną i jej córką z wcześniejszego związku, dlatego relacje między ojcem a córkami Wnioskodawczyni bardzo zmieniły się na niekorzyść. Sytuacja jeszcze bardziej pogorszyła się w 2019 r., kiedy ojcu dziewczynek urodziła się córka z nowego związku. Wtedy ojciec ograniczył swój kontakt z dziećmi. Od tego czasu córki nie spędzały u ojca ferii, weekendów i wakacji ‒ nie licząc około 5 dni z 30 przysługujących mu latem każdego roku zgodnie z wyrokiem sądu ‒ oraz Świąt Bożego Narodzenia. Ojciec dzieci sam podkreśla, że nie ma dla córek czasu, ponieważ ma nową rodzinę, a płaci alimenty. Na początku stycznia 2020 r. były mąż zażądał w urzędzie wymeldowania dzieci z jego adresu. Od stycznia 2020 r. do końca kwietnia 2020 r. ojciec spędził z córkami zaledwie kilka godzin. W roku szkolnym 2019/2020 Wnioskodawczyni przygotowywała starszą córkę do sakramentu bierzmowania, dbała o to, aby chciała i mogła do niego przystąpić (ojciec nie był obecny na uroczystości), a od września 2020 r. również młodsza córka zaczęła dwuletnie przygotowania do tego sakramentu. To Wnioskodawczyni pomagała córkom w nauce, odpytywała przed sprawdzianami i kartkówkami z każdego przedmiotu, pomagała w przygotowaniu projektów, uczyła pisać rozprawki, pokazując błędy, opiekowała się nimi, gdy były chore i brała zwolnienie z pracy, co skutkowało mniejszym wynagrodzeniem. To Wnioskodawczyni jako matka organizowała i opłacała korepetycje z matematyki dla starszej córki przed egzaminami ósmoklasisty oraz przeżywała z nią stres związany z egzaminami i ogłoszeniem wyników. Ponadto, Wnioskodawczyni spędziła z córką wiele godzin na rozmowach o tym kim chce być w przyszłości i w jakim kierunku chce dalej się uczyć, co dla tak młodej osoby było poważnym krokiem. Pod koniec czerwca 2020 r. Wnioskodawczyni wysłała do byłego męża sms z zapytaniem, czy chce spędzić wakacje z córkami w terminie wskazanym w wyroku, tj. w dniach 1-14 lipca oraz 1-14 sierpnia ‒ nie odpisał. W lipcu 2020 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się z córkami do innego województwa (400 km od miejsca zamieszkania ojca), gdzie posiadają zameldowanie. Wnioskodawczyni pracuje w supermarkecie jako kasjer sprzedawca. Pod koniec lipca 2020 r. Wnioskodawczyni dostała od byłego męża odpowiedź na wysłaną wiadomość, że ma przywieźć dzieci w dniu 1 sierpnia, co Wnioskodawczyni uczyniła. Tego samego dnia ojciec dzieci podpisał zgodę na wyprowadzkę i zmianę szkoły młodszej córki. Były mąż wyszedł z propozycją swoich spotkań z dziećmi podpisując oświadczenie, w którym wskazał kiedy chce zabierać dzieci do siebie (razem było to około 20 dni w ciągu roku, 14 dni w wakacje oraz wybrane święta ‒ Boże Narodzenie lub Wielkanoc) oraz jaki preferuje z nimi kontakt na odległość (ojciec zaznaczył, że z córkami chce mieć kontakt telefoniczny i poprzez inne komunikatory internetowe). Byli małżonkowie ustalili również, że w terminie wizyt u ortodonty, Wnioskodawczyni będzie umożliwiać spotkania ojcu z córkami. Ostatnie takie spotkanie (jednodniowe) miało miejsce w grudniu 2020 r., a kolejne (ze względu na pandemię) będzie w marcu 2021 r. Ojciec dzieci sporadycznie kontaktuje się z nimi i zwykle to córki dzwonią do ojca, a nie na odwrót. Córki mają zdalne nauczanie, ojciec ma dostęp do ich ocen, jest informowany o każdych zebraniach w szkole, które odbywają się online, a mimo to ani razu w nich nie uczestniczył. Ponadto, w związku z nauką zdalną, młodsza córka mogła przebywać i uczyć się zdalnie (przynajmniej przez jakiś czas) u ojca, ale on nigdy nie wyszedł z taką propozycją. Dzieci cały czas mieszkają z Wnioskodawczynią w wynajmowanym mieszkaniu, mają swoje pokoje i to Wnioskodawczyni sprawuje faktyczną władzę rodzicielską, troszczy się o ich rozwój fizyczny, jak i duchowy, podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci w każdej ze sfer ich życia. Wnioskodawczyni ponosi wszystkie koszty utrzymania, tj. opłaca wszelkie rachunki mieszkaniowe, kupuje wyżywienie, ubrania, narzędzia pomocnicze do nauki oraz ponosi wszelkie koszty związane z opieką medyczną. To Wnioskodawczyni również pokrywa koszty wszelkiego wypoczynku dziewczynek, np. wycieczki, ferie (instruktorów nauki jazdy na nartach i na snowboardzie), zakup nowych rowerów oraz wakacje, a także opłaty związane ze szkołą, tj. ubezpieczenie, komitet rodzicielski, itp. Ojciec dzieci partycypuje w kosztach utrzymania tylko poprzez zasądzone alimenty. Oprócz podstawowych potrzeb bytowych, zaspokajanych przez ojca jedynie częściowo poprzez płacone alimenty, jest wiele innych potrzeb (edukacyjne, duchowe, emocjonalne) oraz potrzeby „nagłe” wynikające z różnych życiowych sytuacji, np. awaria komputera (zwłaszcza teraz, gdy obie córki mają zdalne nauczanie), których zaspokajanie generuje dodatkowe koszty i problemy, i które zawsze rozwiązuje Wnioskodawczyni sama, bez udziału ojca dzieci. Ojciec dzieci nie spełniał obowiązku wykonywania władzy rodzicielskiej nawet wtedy, gdy mieszkał zaledwie kilka ulic od nich, nie dążył i nie dąży do jakichkolwiek bliższych kontaktów z córkami. W 2019 r. Wnioskodawczyni osiągnęła dochód z umowy o pracę w wysokości 38 637 zł 14 gr, opodatkowany wg skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w 2020 r. osiągnęła dochód z umów o pracę w wysokości 39 824 zł 22 gr opodatkowany wg skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ww. ustawy. W latach 2019-2020 Wnioskodawczyni nie prowadziła i nadal nie prowadzi działalności gospodarczej. W ww. okresie w stosunku do Wnioskodawczyni i Jej dzieci nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Starsza córka uczy się w pierwszej klasie szkoły branżowej w zawodzie … i z praktycznej nauki zawodu od września do grudnia 2020 r. osiągnęła dochód w wysokości 1 012 zł 11 gr. Wnioskodawczyni nie zawierała porozumienia z byłym mężem dotyczącego sposobu korzystania z ulgi na dzieci. Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, że po rozwodzie z ojcem dzieci wyszła ponownie za mąż, małżeństwo trwało około dwa lata, zakończyło się we wrześniu 2018 r., a rozwód nastąpił w dniu 1 kwietnia 2019 r.

Z okoliczności opisanych we wniosku wynika, że w stosunku do dwójki dzieci tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską, sprawując nad nimi faktyczną i samodzielną pieczę w sposób zapewniający ich prawidłowy rozwój, jednocześnie mieszkając z nimi.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że ojciec dzieci nie uczestniczył w ich wychowaniu i opiece na co dzień, nie ingerował w ich sprawy codzienne (np. wizyty u lekarzy, zebrania w szkołach i uroczystościach szkolnych, kościelnych, odrabianie lekcji, życie na co dzień).

W sytuacji bowiem, gdy jak twierdzi Wnioskodawczyni ojciec dzieci nie wywiązywał się w ogóle z podstawowych obowiązków rodzicielskich jakie na nim ciążą, przede wszystkim nie interesował się córkami, nie uczestniczył w ich wychowywaniu, nie sprawował władzy i opieki nad nimi, ograniczał się jedynie do płacenia alimentów, okazjonalnych spotkań, nie sposób uznać, że wykonywał on władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo jej posiadania.

W przypadku, gdy władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic.

Samo dysponowanie prawem wykonywania władzy rodzicielskiej nie jest bowiem wystarczające do skorzystania z ulgi na dzieci. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem, a jego kontakty z dzieckiem są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym nie ma prawa do ulgi.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że w 2019 r. i 2020 r. główny ciężar związany z wykonywaniem władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletnich dzieci spoczywał na Wnioskodawczyni, która wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica. Zatem, przysługuje Jej prawo do odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dzieci w pełnej wysokości. W związku z tym za lata 2019-2020 oraz lata następne (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ww. ustawy tj. w wysokości 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia prawa do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Szczegółowe ustalenia w powyższym zakresie mogą być poczynione wyłącznie w ramach prowadzonego przez właściwy organ podatkowy postępowania podatkowego. Zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawczynię – jednego z rodziców, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla ojca dzieci Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.