2021.05.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.244.2021.1.PS
z 17 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 19 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu pn.: „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu pn: „(…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Wnioskodawca planuje realizację inwestycji pn. „(…)”.

W celu realizacji przedmiotowego zadania, w dniu 28 stycznia 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek do Urzędu Marszałkowskiego Województwa o dofinansowanie dla w/w inwestycji. Natomiast realizacja przedmiotowej inwestycji planowana jest na III-IV kwartał 2021 r., a jej zakończenie - na grudzień 2021 r.

Wniosek został złożony w konkursie ogłoszonym przez Lokalną Grupę Działania - Fundusz X w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa a lata 2014-2020, Oś Priorytetowa VIII Infrastruktura dla usług użyteczności publicznej, Działanie 8.6. Inwestycje na rzecz rozwoju lokalnego.

Planowany zakres inwestycji obejmuje budowę 10 stanowisk handlowych (wiat handlowych), budowę toalety, która będzie udostępniana nieodpłatnie oraz utwardzenie i zagospodarowanie terenu, zakup i ustawienie ławek, nasadzenie zieleni, budowę placu zabaw oraz elementów siłowni fitness (planowane jest nieodpłatne udostępnianie tych obiektów ) oraz budowę instalacji kanalizacyjnej i elektrycznej.

Gmina pozostanie właścicielem wytworzonej infrastruktury oraz gruntu, objętego planowaną inwestycją. Po zakończeniu inwestycji Wnioskodawca nie przewiduje oddania zrewitalizowanego terenu bazaru, jak również powstałych wiat handlowych w najem, dzierżawę lub zawarcia innego rodzaju umów cywilnoprawnych.

Wykonawca przedmiotowego zadania wyłoniony zostanie w trybie przepisów ustawy - Prawo zamówień publicznych. W związku z realizacją w/w inwestycji Gmina poniesie wydatki związane z robotami budowlanymi, polegającymi m.in. na wykonaniu utwardzenia terenu oraz budowie nowych miejsc handlowych, placu zabaw oraz toalety, zagospodarowaniu terenu i budowie przyłączy. Projekt ma być realizowany jako refundacja poniesionych przez Beneficjenta wydatków.

Przewidywane wydatki obejmują również koszty nadzoru inwestorskiego oraz koszty opracowania dokumentacji technicznej. Zgodnie z planowanym harmonogramem - wydatek na opracowanie dokumentacji technicznej został już poniesiony .

Przedmiotowe wydatki, związane z zakupem towarów i usług w ramach realizacji inwestycji objętej zakresem niniejszego wniosku zostaną udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę.

W ocenie Wnioskodawcy przewidziane do realizacji zadanie należy do zadań własnych gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 713 z późniejszymi zmianami) - podstawa prawna działania: art. 7 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy: zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty obejmujące sprawy targowisk i hal targowych.

Obecnie bowiem na terenie objętym projektem znajduje się 6 wiat targowych w złym stanie technicznym przeznaczonych do rozbiórki. Ze względu na zły stan techniczny, brak dostępu do instalacji sanitarnych oraz niską estetykę obszaru, potencjał miejsca nie jest w pełni wykorzystywany przez lokalną społeczność, tym samym nie spełnia swojego przeznaczenia. Istotnym elementem jest fakt, że miejscowi producenci wyrobów regionalnych otwierają pojedyncze stoiska w centrum miasta co sprawia, że handel jest rozproszony i w konsekwencji utrudniony, a także zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego.

Realizacja projektu ma na celu przebudowę i zagospodarowanie zdegradowanego obszaru, który będzie dostępny dla lokalnych mieszkańców i turystów. Obszar zyska nowe funkcje społeczne, gospodarcze oraz rekreacyjne. W ocenie Gminy rewitalizacja terenu bazaru miejskiego sprzyjać będzie poprawieniu warunków prowadzenia sprzedaży, dzięki czemu przyczyni się do zainteresowania udostępnionymi miejscami handlowymi wśród osób prowadzących sprzedaż w takiej formie handlu.

Należy także podkreślić, iż obecnie Gmina nie pobiera czynszu za wynajem powierzchni handlowych i nie ma zawartych umów cywilnoprawnych, w tym umów najmu, dzierżawy z osobami dokonującymi sprzedaży na bazarze miejskim.

Po zakończeniu realizacji przedmiotowej inwestycji Gmina nadal nie będzie zawierała umów cywilnoprawnych oraz nie będzie pobierała czynszu za wynajem powierzchni handlowych, w tym będących pod zadaszeniem (wiaty handlowe). Nie przewiduje się także opłat z tytułu korzystania z wybudowanego placu zabaw, elementów siłowni fitness oraz toalety.

Wnioskodawca wskazuje, że jedyną przewidywaną formą odpłatności z tyt. prowadzonego handlu jest opłata targowa od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach na terenie Gminy.

Działając bowiem na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 z późn. zm.) Rada Miejska uchwałą nr (…)/15 z dnia 1 grudnia 2015 r. wprowadziła opłatę targową. Zgodnie z art. 15 ust. 2 w/w ustawy, targowiskami są wszelkie miejsca, w których jest prowadzona sprzedaż. Na podstawie podjętej przez Radę Miejską uchwały, Gmina pobiera opłatę targową od podmiotów, dokonujących sprzedaży na targowiskach w rozumieniu tej ustawy.

Celem realizacji planowanej inwestycji nie jest jednak pobieranie opłaty targowej, a poprawa jakości życia mieszkańców poprzez wprowadzenie nowych funkcji pozwalających na ożywienie społeczne i gospodarcze (poprawa zaopatrzenia w lokalne produkty, rozwój małej przedsiębiorczości handlowej, przyrost miejsc pracy ), integracja społeczna wskutek stworzenia atrakcyjnej i aktywnej lokalnej przestrzeni publicznej, poprawa atrakcyjności turystycznej i estetyki przestrzeni.

Opłata targowa jest natomiast zobowiązaniem podatkowym wynikającym z prowadzenia sprzedaży na terenie Gminy, a nie korzystania z samego bazaru. Pobieranie danin publicznych w ogóle nie mieści się w pojęciu wykorzystywania nieruchomości. Ich pobór nie jest również w żaden sposób związany z wydatkami na prowadzenie bazaru.

W ocenie Gminy towary i usługi nabywane w ramach realizowanego zadania polegającego na rewitalizacji terenu bazaru miejskiego nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Na terenie zrewitalizowanego obszaru Gmina nie będzie prowadziła działalności generującej dochody. Teren bazaru miejskiego, po rewitalizacji będzie natomiast wykorzystywany do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu dotyczącego „(…)”?

Zdaniem Wnioskodawcy:
Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu dotyczącego „(…)”.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym). Między innymi zadania własne obejmują działania w zakresie zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty obejmujące sprawy targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy).

Biorąc pod uwagę przywołane regulacje należy wskazać, że zakres aktywności podejmowanych przez Gminę należy oceniać według kryterium celowości, ze szczególnym uwzględnieniem czy ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Zgodnie z tą zasadą każde działanie podejmowane przez Gminę w imieniu własnym na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu Gminy, a dotyczące nieruchomości stanowiących mienie gminne, należy uznać za działanie publiczne służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Przez wykonywanie zadań publicznych należy rozumieć te działania, które mają na celu korzyść ogółu. Istotne jest to, że Gmina wykonując zadania administracji publicznej może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej. Rewitalizacja terenu bazaru miejskiego odbywa się w ramach władztwa publicznego. Gmina, wykonując przedmiotowe zadanie działa jako administracja publiczna i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym.

Zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym Gmina samodzielnie decyduje o zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym o konieczności budowy (przebudowy) targowisk. Bazar miejski ma charakter miejsca ogólnodostępnego dla mieszkańców Gminy, którzy zamierzają na nim dokonywać zakupów.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że Wnioskodawca udostępniając bazar miejski dla mieszkańców działa jako organ władzy publicznej i nie działa jako podatnik.

Odnosząc się do kwestii pobierania opłaty targowej należy stwierdzić, iż przedmiotowa opłata jest szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada miejska w trybie określonym ustawowo. Wnioskodawca pobierając opłatę targową nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług, lecz jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Jednakże w ocenie Gminy, to nie sam fakt pobierania opłaty targowej, niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, decyduje o związku poniesionych wydatków z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz okoliczność działalności Wnioskodawcy jako organu władzy publicznej w zakresie udostępniania targowiska dla ogółu mieszkańców Gminy w celu dokonywania zakupów na ww. targowisku.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy ocenie zakresu prawa do odliczenia podatku naliczonego należy wziąć pod uwagę cel rewitalizacji bazaru miejskiego, a nie pobór opłaty targowej regulowanej w/w ustawą z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.

W związku z powyższym wydatki związane z rewitalizacją terenu bazaru miejskiego będą wykorzystywane do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą (czynności niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem polegające na udostępnianiu targowiska będące działaniem organu władzy publicznej).

Oznacza to, że Gmina nie będzie ponosiła wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pod nazwą „(…)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych), ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W świetle art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ww. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy).

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm.), rada gminy może wprowadzić opłatę targową. Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.

Przepis art. 15 ust. 2b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, że opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Opłata targowa jest więc szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada gminy (rada miasta) w trybie określonym ustawowo.

Gmina pobierając takie opłaty działa jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, w konsekwencji czego opłaty te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług planuje realizację inwestycji pn. „(…)”. W celu realizacji przedmiotowego zadania, w dniu 28 stycznia 2021 r. Wnioskodawca złożył wniosek do Urzędu Marszałkowskiego Województwa o dofinansowanie dla w/w inwestycji. Planowany zakres inwestycji obejmuje budowę 10 stanowisk handlowych (wiat handlowych), budowę toalety, która będzie udostępniana nieodpłatnie oraz utwardzenie i zagospodarowanie terenu, zakup i ustawienie ławek, nasadzenie zieleni, budowę placu zabaw oraz elementów siłowni fitness (planowane jest nieodpłatne udostępnianie tych obiektów ) oraz budowę instalacji kanalizacyjnej i elektrycznej. Gmina pozostanie właścicielem wytworzonej infrastruktury oraz gruntu, objętego planowaną inwestycją. Po zakończeniu inwestycji Wnioskodawca nie przewiduje oddania zrewitalizowanego terenu bazaru miejskiego (jak również powstałych wiat handlowych) w najem, dzierżawę lub zawarcia innego rodzaju umów cywilnoprawnych. W związku z realizacją w/w inwestycji Gmina poniesie wydatki związane z robotami budowlanymi, polegającymi m.in. na wykonaniu utwardzenia terenu oraz budowie nowych miejsc handlowych, placu zabaw oraz toalety, zagospodarowaniu terenu i budowie przyłączy. Przewidywane wydatki obejmują również koszty nadzoru inwestorskiego oraz koszty opracowania dokumentacji technicznej. Przedmiotowe wydatki, związane z zakupem towarów i usług w ramach realizacji inwestycji objętej zakresem niniejszego wniosku zostaną udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę. W ocenie Wnioskodawcy przewidziane do realizacji zadanie należy do zadań własnych gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty obejmujące sprawy targowisk i hal targowych). Obecnie bowiem na terenie objętym projektem znajduje się 6 wiat targowych w złym stanie technicznym przeznaczonych do rozbiórki. Ze względu na zły stan techniczny, brak dostępu do instalacji sanitarnych oraz niską estetykę obszaru, potencjał miejsca nie jest w pełni wykorzystywany przez lokalną społeczność, tym samym nie spełnia swojego przeznaczenia. Istotnym elementem jest fakt, że miejscowi producenci wyrobów regionalnych otwierają pojedyncze stoiska w centrum miasta co sprawia, że handel jest rozproszony i w konsekwencji utrudniony, a także zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego. Realizacja projektu ma na celu przebudowę i zagospodarowanie zdegradowanego obszaru, który będzie dostępny dla lokalnych mieszkańców i turystów. Obszar zyska nowe funkcje społeczne, gospodarcze oraz rekreacyjne. W ocenie Gminy rewitalizacja terenu bazaru miejskiego sprzyjać będzie poprawieniu warunków prowadzenia sprzedaży, dzięki czemu przyczyni się do zainteresowania udostępnionymi miejscami handlowymi wśród osób prowadzących sprzedaż w takiej formie handlu. Obecnie Gmina nie pobiera czynszu za wynajem powierzchni handlowych i nie ma zawartych umów cywilnoprawnych, w tym umów najmu, dzierżawy z osobami dokonującymi sprzedaży na bazarze miejskim. Po zakończeniu realizacji przedmiotowej inwestycji Gmina nadal nie będzie zawierała umów cywilnoprawnych oraz nie będzie pobierała czynszu za wynajem powierzchni handlowych, w tym będących pod zadaszeniem (wiaty handlowe). Nie przewiduje się także opłat z tytułu korzystania z wybudowanego placu zabaw, elementów siłowni fitness oraz toalety. Wnioskodawca wskazuje, że jedyną przewidywaną formą odpłatności z tyt. prowadzonego handlu jest opłata targowa od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach na terenie Gminy. Celem realizacji planowanej inwestycji nie jest jednak pobieranie opłaty targowej, a poprawa jakości życia mieszkańców poprzez wprowadzenie nowych funkcji pozwalających na ożywienie społeczne i gospodarcze (poprawa zaopatrzenia w lokalne produkty, rozwój małej przedsiębiorczości handlowej, przyrost miejsc pracy ), integracja społeczna wskutek stworzenia atrakcyjnej i aktywnej lokalnej przestrzeni publicznej, poprawa atrakcyjności turystycznej i estetyki przestrzeni. Opłata targowa jest natomiast zobowiązaniem podatkowym wynikającym z prowadzenia sprzedaży na terenie Gminy, a nie korzystania z samego bazaru. Pobieranie danin publicznych w ogóle nie mieści się w pojęciu wykorzystywania nieruchomości. Ich pobór nie jest również w żaden sposób związany z wydatkami na prowadzenie bazaru. Towary i usługi nabywane w ramach realizowanego zadania polegającego na rewitalizacji terenu bazaru miejskiego nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Na terenie zrewitalizowanego obszaru Gmina nie będzie prowadziła działalności generującej dochody. Teren bazaru miejskiego, po rewitalizacji będzie natomiast wykorzystywany do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu.

Z uwagi na powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku od towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W niniejszej sprawie związek taki nie występuje. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Gmina będzie wykonywać przedmiotową inwestycję w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym oraz będzie pobierać na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opłatę targową, mającą charakter należności publicznoprawnej i stanowiącą dochód publiczny – zatem w tym zakresie będzie działać w ramach reżimu publicznoprawnego. Jak wskazano, towary i usługi nabywane w ramach realizowanego zadania polegającego na rewitalizacji terenu bazaru miejskiego nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Gmina nie będzie pobierała opłat za korzystanie z obiektu ani nie będzie prowadziła działalności generującej dochody. Zatem w analizowanym przypadku Gmina nie ponosi wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary i usługi nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem, Gmina nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu pn.: „(…)”. Tym samym, Wnioskodawca nie ma prawa do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin