Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.120.2021.2.KK
z 11 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 12 stycznia 2021 r. (data wpływu 27 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 kwietnia 2021 r. (data wpływu 29 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania jednorazowego wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania jednorazowego wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 14 kwietnia 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.120.2021.1.KK, wezwano Zainteresowanych, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 14 kwietnia 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 19 kwietnia 2021 r.). W dniu 29 kwietnia 2021 r. (nadane za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 26 kwietnia 2021 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:(…),

• Zainteresowaną niebędąca stroną postępowania:(…),
  

przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 27 sierpnia 2020 r. została podpisana umowa ze Spółką w sprawie udostępnienia działki, której współwłaścicielami na zasadach współwłasności ustawowej małżeńskiej są wspólnie małżonkowie, na mocy której to umowy umożliwiono realizację koniecznych robót remontowych dotyczących urządzeń przemysłowych. Urządzenia przesyłowe stanowią własność Spółki i są zlokalizowane na będącej własnością Zainteresowanych nieruchomości, wchodzącej w skład istniejącej infrastruktury ciepłowniczej. W związku z realizacją wymienionych prac niezbędne jest wejście na teren działki na odcinku istniejącej infrastruktury ciepłowniczej. Koszty, wymagane prawem uzgodnienia, opinie, decyzje, zezwolenia na prowadzenie prac oraz pełną odpowiedzialność ponosi właściciel infrastruktury służącej do przesyłania i dystrybucji energii cieplnej, tj. Spółka. Współwłaściciele działki, na mocy podpisanej umowy, wyrazili zgodę na udostępnienie działki w celu realizacji prac przez Spółkę, wejście osób upoważnionych przez Spółkę z prawem przechodu i przejazdu przez teren działki wraz z prawem dostępu do istniejącej infrastruktury ciepłowniczej, po uprzednim powiadomieniu właścicieli. Wyrażono zgodę na wycinkę drzewostanu i krzewostanu w zakresie niezbędnym do realizacji prac z zastrzeżeniem obowiązku odtworzenia zieleni. Ponadto właściciele wyrazili zgodę na utrzymywanie i prowadzenie przez Spółkę eksploatacji istniejącej infrastruktury ciepłowniczej, po jej remoncie na zasadach i rozmiarach określonych w umowie i zapewnili, że nie będą utrudniać dostępu do znajdującej się na działce infrastruktury. Na mocy postanowień zawartej umowy, Spółka uzyskała prawo do dysponowania działką na warunkach i w określonym zakresie. Właściciel infrastruktury zobowiązał się do protokolarnego przekazania działki i przyjął odpowiedzialność za szkody i ich usunięcie. Celem realizacji warunków i postanowień umowy strony wynegocjowały jednorazowe wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości i 14-dniowy termin wypłaty dla właścicieli działki. Określone umową, uzgodnione przez strony jednorazowe wynagrodzenie pełniące funkcję rekompensaty za utrudnienia powstałe w korzystaniu z nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 kwietnia 2021 r. wskazano, że jednorazowe wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości zostało wypłacone w dniu 8 września 2020 r. W wyniku umowy z dnia 27 sierpnia 2020 r. Zainteresowani wyrazili zgodę na udostępnienie działki, której są właścicielami w celu realizacji przez Spółkę prac mających polegać na utrzymaniu i prowadzeniu eksploatacji (po uprzednim powiadomieniu) istniejącej na tej działce infrastruktury ciepłowniczej, wycinkę - z obowiązkiem otworzenia istniejącego na działce drzewostanu. Jednocześnie w wyniku zawartej umowy, zapewnione zostało prawo dostępu, wejścia, przechodu i przejazdu osób uprawnionych przez Spółkę w celu dokonywania czynności związanych z konserwacją, naprawą, remontem, wymianą, modernizacją, przebudową oraz usuwaniem awarii powstałych na tychże urządzeniach. Właścicielem infrastruktury służącej do przesyłania i dystrybucji energii cieplnej jest Spółkę, a została wybudowana ok. 50 lat temu. Z tego tytułu nie zostało nigdy wypłacone żadne odszkodowanie. Infrastruktura ta znacząco zmniejsza wartość działki, w znacznym stopniu ogranicza prawa właścicielskie - w wielkościach określonych prawem budowlanym, brak jest możliwości budowania jakichkolwiek budynków, budowli. W związku z istniejącą infrastrukturą ciepłowniczą, nigdy nie ustanowiono służebności gruntowej, jak również wypłacona kwota wynikająca z zawarcia niniejszej umowy nie stanowi odszkodowania z tytułu służebności przesyłu, jak też z tytułu rekultywacji gruntów, szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie. W wyniku zawarcia rzeczonej umowy Spółką została zobowiązana się do odtworzenia zieleni. Grunt ten nie stanowi gruntu wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego, a wypłacone wynikające z zawartej umowy środki, nie stanowią odszkodowania z tytułu prowadzenia na tych gruntach przez podmioty uprawnione inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów dokonana wypłata wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Zainteresowanych, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z poźn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
2. działalność wykonywana osobiście;
3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
4. działy specjalne produkcji rolnej;
5. (uchylony)
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymierzone w pkt 8 lit. a-c;
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

8a) działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną;

8b) niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da;

9. inne źródła.
   
   

Szczegółowo przychody uważane za przychody z innych źródeł wymienione są w art. 20 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodami, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 są w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane przychody z działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku podatkowego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z 2019 r., poz. 1534 oraz z 2020 r., poz. 425). U podatników opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się także przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzące ze źródeł nieujawnionych i przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców.

Zagadnienie źródeł przychodu ma w podatku dochodowym istotne znaczenie z uwagi na fakt, że w powołanym przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych użyty został zwrot „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w tym przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy bowiem mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, przysporzenie majątkowe. W przypadku wynikającym z podpisanej umowy ze Spółką nie można mówić o przysporzeniu majątkowym, a jedynie o wypłacie środków w związku z ograniczeniem praw właścicieli, którzy wyrażają zgodę na umniejszenie swoich praw.

Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie ugruntowany jest podgląd, że wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy obejmuje to wszystko co uzyskałby właściciel, gdyby ją wynajął wydzierżawił albo oddał do odpłatnego korzystania na podstawie innego stosunku prawnego. W przypadku tej umowy uzyskane wynagrodzenie nie stanowi równowartości utraconego czynszu, który właściciel mógłby uzyskać, gdyby np. wydzierżawił nieruchomość, a jedynie opłatę za udostępnienie terenu i wyrażenie zgód określonych w tej umowie. Nie może więc stanowić źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionych faktów i powołanych przepisów prawa Zainteresowani uważają, że uzyskane na postawie zawartej ze Spółką umowy wynagrodzenie nie stanowi źródła przychodów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do kategorii przychodów określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zalicza się wszystkie te przychody, które nie zostały enumeratywnie wymienione jako źródła przychodów w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy. W świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być wszelkie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w dniu 27 sierpnia 2020 r. została podpisana umowa ze Spółką w sprawie udostępnienia działki, której współwłaścicielami na zasadach współwłasności ustawowej małżeńskiej są Zainteresowani. Na mocy tej umowy umożliwiono realizację koniecznych robót remontowych dotyczących urządzeń przemysłowych. Urządzenia przesyłowe stanowią własność Spółki i są zlokalizowane na będącej własnością Zainteresowanych nieruchomości wchodzącej w skład istniejącej infrastruktury ciepłowniczej. W związku z realizacją wymienionych prac niezbędne jest wejście na teren działki na odcinku istniejącej infrastruktury ciepłowniczej. Współwłaściciele działki na mocy podpisanej umowy wyrazili zgodę na udostępnienie działki w celu realizacji prac przez Spółkę, wejście osób upoważnionych przez Spółkę z prawem przechodu i przejazdu przez teren działki wraz z prawem dostępu do istniejącej infrastruktury ciepłowniczej, po uprzednim powiadomieniu właścicieli. Wyrażono zgodę na wycinkę drzewostanu i krzewostanu w zakresie niezbędnym do realizacji prac z zastrzeżeniem obowiązku odtworzenia zieleni. Ponadto właściciele wyrazili zgodę na utrzymywanie i prowadzenie przez Spółkę eksploatacji istniejącej infrastruktury ciepłowniczej, po jej remoncie na zasadach i rozmiarach określonych w umowie i zapewnili, że nie będą utrudniać dostępu do znajdującej się na działce infrastruktury. Na mocy postanowień zawartej umowy, Spółka uzyskała prawo do dysponowania działką na warunkach i w określonym zakresie. Właściciel infrastruktury zobowiązał się do protokolarnego przekazania działki i przyjął odpowiedzialność za szkody i ich usunięcie. Infrastruktura ta znacząco zmniejsza wartość działki, w znacznym stopniu ogranicza prawa właścicielskie - w wielkościach określonych prawem budowlanym brak jest możliwości budowania jakichkolwiek budynków, budowli. W związku z istniejącą infrastrukturą ciepłowniczą nie zostało nigdy wypłacone żadne odszkodowanie i nigdy nie ustanowiono służebności gruntowej jak również wypłacona kwota wynikająca z zawarcia ww. umowy nie stanowi odszkodowania z tytułu służebności przesyłu, jak też z tytułu rekultywacji gruntów, szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie. Grunt ten nie stanowi gruntu wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego, a wypłacone, wynikające z zawartej umowy, środki nie stanowią odszkodowania z tytułu prowadzenia na tych gruntach przez podmioty uprawnione inwestycji dotyczącej budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej. Celem realizacji warunków i postanowień umowy strony wynegocjowały jednorazowe wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości i 14-dniowy termin wypłaty dla właścicieli działki. Określone umową, uzgodnione przez strony, jednorazowe wynagrodzenie pełni funkcję rekompensaty za utrudnienia powstałe w korzystaniu z nieruchomości. Wypłata jednorazowego wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości miała miejsce w dniu 8 września 2020 r.

Wątpliwości Zainteresowanych budzi kwestia opodatkowania otrzymanego przez Nich wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zagadnienia dotyczące bezumownego korzystania z nieruchomości zostały uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).

W myśl art. 224 § 1 ww. ustawy, samoistny posiadacz w dobrej wierze nie jest obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i nie jest odpowiedzialny ani za jej zużycie, ani za jej pogorszenie lub utratę. Nabywa własność pożytków naturalnych, które zostały od rzeczy odłączone w czasie jego posiadania, oraz zachowuje pobrane pożytki cywilne, jeżeli stały się w tym czasie wymagalne.

Jednakże od chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, jest on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata nastąpiła bez jego winy. Obowiązany jest zwrócić pobrane od powyższej chwili pożytki, których nie zużył, jak również uiścić wartość tych, które zużył (art. 224 § 2 K.c.).

W myśl postanowień art. 225 Kodeksu cywilnego obowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze względem właściciela są takie same jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której ten dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy. Jednakże samoistny posiadacz w złej wierze obowiązany jest nadto zwrócić wartość pożytków, których z powodu złej gospodarki nie uzyskał, oraz jest odpowiedzialny za pogorszenie i utratę rzeczy, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby znajdowała się w posiadaniu uprawnionego.

Zgodnie z treścią przepisu art. 224 § 2 i art. 225 Kodeksu cywilnego, w przypadku zaistnienia wymienionych tam okoliczności samoistny posiadacz obowiązany jest względem właściciela m.in. do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy. Podzielając stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którymi „wynagrodzenie to nie stanowi odszkodowania, lecz sposób regulowania stosunków między właścicielem a nieuprawnionym posiadaczem, ochronę interesów właściciela i przywracania zakłóconej równowagi między tymi podmiotami. Wynagrodzenie z art. 224 § 1 i art. 225 Kodeksu cywilnego, ułatwia właścicielowi osiągnięcie celu gospodarczego polegającego na zrównaniu jego stanu majątkowego (w zakresie ograniczonym jednak do skutków wynikających z prawa własności określonej rzeczy) do poziomu, który można byłoby osiągnąć, gdyby właściciel z niej mógł korzystać. Przepisy art. 224 § 2 i art. 225 ww. Kodeksu w zakresie wymienionych w nich roszczeń wyłączają inne podstawy odpowiedzialności posiadacza wobec właściciela (wyrok SN z dnia 9 czerwca 2000 r., sygn. akt IV CKN 1159/00). Zarówno powstanie roszczenia o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, jak i wysokość wynagrodzenia nie zależy od tego, czy właściciel w rzeczywistości poniósł jakiś uszczerbek, a posiadacz uzyskał jakąś korzyść. O wysokości należnego właścicielowi wynagrodzenia decydują stawki rynkowe za korzystanie z danego rodzaju rzeczy i czas posiadania rzeczy przez adresata roszczenia (tak wyrok SN z dnia 15 kwietnia 2004 r., sygn. akt IV CK 273/03). Wynagrodzenie za bezumowne korzystanie nie jest i nie może być odszkodowaniem z tytułu pozbawienia posiadania rzeczy, wiąże się bowiem z faktem wykonywania posiadania samoistnego (art. 225 Kodeksu cywilnego), a nie wyrządzenia szkody w jakiejkolwiek postaci. Zatem, w świetle przepisów ustawy Kodeks cywilny, przysługujące na mocy art. 224 § 2 i art. 225 Kodeksu cywilnego, od samoistnego posiadacza wynagrodzenie, nie jest naprawieniem szkody wyrządzonej właścicielowi lecz wynagrodzeniem zapłaty za korzystanie z jego rzeczy, którą posiadacz musiałby uiścić właścicielowi, gdyby jego posiadanie oparte było na istniejącej podstawie prawnej; a więc tym co uzyskałby właściciel, gdy rzecz oddał w odpłatne korzystanie na podstawie ważnego stosunku prawnego.

W świetle powyższego nie można zgodzić się z Zainteresowanymi, że jedynie wynagrodzenie stanowiące równowartość utraconego czynszu, który właściciel mógłby uzyskać, gdyby np. wydzierżawił nieruchomość stanowi źródło przychodu, natomiast wynagrodzenie „za udostępnienie terenu i wyrażenie zgód określonych w umowie” nie może stanowić źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zarówno w jednym jak i w drugim przypadku mamy do czynienia z przyrostem mienia otrzymującego wynagrodzenie. W przypadku Zainteresowanych jednorazowe wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości, wynikające z zawartej w dniu 27 sierpnia 2020 r. przez Nich umowy, stanowi realne przysporzenie majątkowe, którego wartość jest ściśle określona w umowie. Nie zmienia tego faktu zmiana nazwy w uzasadnieniu stanowiska, gdzie Zainteresowani określają je wynagrodzeniem za udostępnienie terenu i wyrażenie zgód określonych w umowie czy wypłatą środków w związku z ograniczeniem praw właścicieli. W efekcie uzyskania przedmiotowego wynagrodzenia, które ma charakter ostateczny (definitywny) stan majątkowy Zainteresowanych uległ zwiększeniu. Tym samym, w związku z otrzymaniem w dniu 8 września 2020 r. jednorazowego wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości po stronie Zainteresowanych powstał przychód podatkowy, który należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, wbrew stanowisku Zainteresowanych, jednorazowe wynagrodzenia za korzystanie z nieruchomości stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz uregulowania prawne stwierdzić należy, że otrzymane przez Zainteresowanych w dniu 8 września 2020 r. wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości stanowi podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zagadnienia podatkowego będącego ściśle przedmiotem zapytania oraz stanowiska Zainteresowanych, ponieważ treść pytania oraz stanowisko wyznaczają granice tematyczne interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Zainteresowanych w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.