Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.78.2021.2.JSU
z 13 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lutego 2021 r. (data wpływu 15 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 19 kwietnia 2021 r. (data wpływu 22 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wydzielonych działek nr (…), (…), (…) oraz prawa własności budynków posadowionych na tych działkach jako jedną całość w oparciu o jedną transakcję – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wydzielonych działek nr (…), (…), (…) oraz prawa własności budynków posadowionych na tych działkach jako jedną całość w oparciu o jedną transakcję.

Powyższy wniosek uzupełniono pismem z 19 kwietnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w (…) przy ul. (…), na którą składają się: działka nr (…) dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (…), działka nr (…) dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (…) oraz działka nr (…) dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (…) oraz jest właścicielem budynków posadowionych na ww. działkach.

Prawo użytkowania wieczystego tychże działek oraz prawo własności budynków na nich posadowionych wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego z dnia (…) r. zawartego przed notariuszem (rep. …). W związku z przedmiotową sprzedażą wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca zamierza zbyć przedmiotową nieruchomość w drodze jednej transakcji sprzedaży. Wszystkie trzy działki, tj. nr (…), (…) oraz (…), oznaczone są w księgach wieczystych jako „tereny przemysłowe”. Ponadto, zgodnie z uchwałą nr (…) rady miejskiej w (…) z dnia (…) r. W sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w granicach administracyjnych miasta - etap II, wszystkie trzy działki stanowią „tereny zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów (oznaczenie „…”).

Każda z trzech działek jest zabudowana: na działce nr (…) znajduje się budynek biurowy oraz inny budynek niemieszkalny, na działce nr (…) inny budynek niemieszkalny, a na działce (…) inny budynek niemieszkalny. Budynki te są stale związane z gruntem, w praktyce przeznaczone są do rozbiórki i nie były nigdy wykorzystywane przez wnioskodawcę.

Od momentu nabycia działek przez wnioskodawcę, żadna z nich nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani nie była przez wnioskodawcę wykorzystywana w inny sposób, w związku z czym nie były one źródłem jakichkolwiek korzyści.

Wnioskodawca w przeszłości był zarejestrowany w CEIDG (z uwagi na prowadzenie działalności w zakresie prowadzenia hotelu oraz sprzedaży perfum), jednak na przedmiotowych działkach nie prowadził działalności gospodarczej. Wnioskodawca zarejestrowany jest jako czynny podatnik VAT. Od pierwszego zasiedlenia budynków posadowionych na działkach stanowiących przedmiot wniosku, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, do dostawy minęło więcej niż 2 lata. Ponadto, wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków na ulepszenie tychże budynków.

W uzupełnieniu wniosku z 19 kwietnia 2021 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 9 kwietnia 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca w 2011 r. kupił od syndyka masy upadłościowej Spółki (…) w upadłości zakład produkcyjny zlokalizowany na kilku działkach, w tym na działkach będących przedmiotem wniosku. Zakład był wykorzystywany do prowadzenia działalności produkcyjnej, jednak na działkach, które są przedmiotem wniosku żadna działalność gospodarcza nie była prowadzona, działki nie były wynajmowane ani w żaden inny sposób wykorzystywane przez cały czas, kiedy ich właścicielem jest Wnioskodawca.
2. Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca przez cały czas pozostawania właścicielem nieruchomości stanowiących przedmiot wniosku nie wykorzystywał ich w jakikolwiek sposób, w tym nie prowadził na nich działalności ani ich nie wynajmował.
3. Nieruchomości stanowiące przedmiot wniosku nie zostały przez Wnioskodawcę zaliczone do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż wydzielonych przez Wnioskodawcę działek jako jedną całość w oparciu o jedną transakcję będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wszystkich trzech działek w oparciu o jedną transakcję będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W pierwszej kolejności, należy wskazać, że wszystkie trzy działki są zabudowane w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: u.p.t.u.), zwalnia się pod podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem, jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia zawarta jest w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. i oznacza oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak natomiast wskazano powyżej, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku w odniesieniu do wszystkich trzech działek stanowiących przedmiot wniosku, upłynął okres dłuższy niż 2 lata, a ponadto Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków na ulepszenie budowli.

Wobec powyższego, sprzedaż budynków stanowiących przedmiot wniosku będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

W konsekwencji, w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy zwolnieniem od podatku objęta będzie również sprzedaż gruntu, na którym przedmiotowe budynki są posadowione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Uwzględniając powyższe przepisy stwierdzić należy, iż opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uwarunkowane jest łącznym spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze więc, konkretna czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, po wtóre – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 14 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2019 r. ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości, na którą składają się: działki nr (…), (…), (…) oraz budynki posadowione na ww. działkach.

Prawo użytkowania wieczystego przedmiotowych działek oraz prawo własności budynków na nich posadowionych wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego z dnia (…) r. W związku z przedmiotową sprzedażą wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawca zamierza zbyć przedmiotową nieruchomość w drodze jednej transakcji sprzedaży. Wszystkie trzy działki (nr …, … oraz …) oznaczone są w księgach wieczystych jako „tereny przemysłowe”. Ponadto, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, wszystkie działki stanowią „tereny zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów.

Każda z trzech działek jest zabudowana: na działce nr (…) znajduje się budynek biurowy oraz inny budynek niemieszkalny, na działce nr (…) inny budynek niemieszkalny, a na działce nr (…) inny budynek niemieszkalny. Budynki te są stale związane z gruntem, w praktyce przeznaczone są do rozbiórki i nie były nigdy wykorzystywane przez wnioskodawcę.

Od momentu nabycia działek przez wnioskodawcę, żadna z nich nie była przedmiotem najmu, dzierżawy ani nie była przez wnioskodawcę wykorzystywana w inny sposób, w związku z czym nie były one źródłem jakichkolwiek korzyści.

Wnioskodawca zarejestrowany jest jako czynny podatnik VAT – jednak na przedmiotowych działkach nie prowadził działalności gospodarczej.

Od pierwszego zasiedlenia budynków posadowionych na działkach minęło więcej niż 2 lata. Ponadto, wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków na ulepszenie budynków.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż wydzielonych przez Wnioskodawcę działek jako jedną całość w oparciu o jedną transakcję będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą na gruncie podatku VAT, znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. W tym miejscu należy podkreślić, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Wskazać należy, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z działek nr (…), (…), (…) oraz prawa własności budynków posadowionych na tych działkach, wypełniać będzie definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji, transakcja sprzedaży nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z wniosku, przedmiotem sprzedaży są zabudowane działki (zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego stanowią one tereny zabudowy usługowej, obiektów produkcyjnych, składów i magazynów) przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej. A zatem nie jest to majątek prywatny Wnioskodawcy, który był wykorzystywany na cele osobiste. Tym samym należy uznać, że zbycie ww. nieruchomości nie jest dokonywane w ramach zarządu majątkiem osobistym.

W konsekwencji należy uznać, że sprzedaż ta jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, co czyni go podatnikiem podatku VAT.

Równocześnie zaznaczyć należy, że opis zdarzenia przyszłego wskazuje, że spełnione są łącznie dwa warunki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy: dostawa nieruchomości nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim – jak Wskazał Wnioskodawca – od pierwszego zasiedlenia budynków posadowionych na działkach do dostawy minęło więcej niż 2 lata, a ponadto Wnioskodawca nie poniósł żadnych wydatków na ulepszenie budowli.

W związku z powyższym, analiza opisu zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że transakcja zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z działek nr (…), (…), (…) oraz prawa własności budynków posadowionych na tych działkach, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale jednocześnie korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji, zwolnieniem od podatku – w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy – objęty będzie również grunt (objęty użytkowaniem wieczystym), na którym posadowione są opisane we wniosku budynki.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy prawa użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z działek nr (…), (…), (…) oraz prawa własności budynków posadowionych na tych działkach na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.