Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.211.2021.1.KR
z 19 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2021 r. (data wpływu 22 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2021 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych zbycia lokalu mieszkalnego, który był używany w prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania oprogramowania. Od września 2010 roku Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego w (…) (inaczej nieruchomość). Od 1 sierpnia 2011 roku tj. od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej w przedmiotowym lokalu mieszkalnym prowadzona jest w/w działalność. Mieszkanie zostało zakupione na cele prywatne na rynku wtórnym od osób fizycznych. Wnioskodawca jest jedynym właścicielem nieruchomości, ponieważ zostało ono nabyte przed zawarciem związku małżeńskiego i do dziś pozostaje w majątku osobistym Wnioskodawcy. Lokal był także wykorzystywany przez Wnioskodawcę do celów mieszkalnych od stycznia 2011roku do października 2018 roku. W okresie od 1 sierpnia 2011 roku do 31 października 2018 roku przedmiotowa nieruchomość nie znajdowała się w ewidencji środków trwałych, nie była amortyzowana a koszty związane z tą nieruchomością (np. woda, czynsz dla spółdzielni, odsetki od kredytu hipotecznego)nie były zaliczane w kosztu uzyskania przychodu. W październiku 2018 roku Wnioskodawca przeprowadził się do innego lokalu mieszkalnego, a przedmiotowa nieruchomość od 1 listopada 2018 została umieszczona w ewidencji środków trwałych działalności i były dokonywane odpisy amortyzacyjne ze stawką 10% rocznie. Nieruchomość była w tym czasie wynajmowana najemcom w ramach działalności, przychody z najmu były ujmowane w przychodach z działalności, a w kosztach ujmowane były odsetki od kredytu i inne np. koszty zarządzania przez firmę zarządzającą najmem. Nieruchomość nigdy nie była traktowana przez Wnioskodawcę jako towar handlowy. Dzień 31 stycznia 2021 roku był ostatnim dniem wynajmowania lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości (nie będzie to wniesienie aportem do spółki). Do czasu sprzedaży nieruchomość będzie amortyzowana, a koszty jej utrzymania oraz odsetki od kredytu hipotecznego będą zaliczane w koszty uzyskania przychodu.

W związku z tym zadano następujące pytanie.

Czy do uzyskanych przez Wnioskodawcę dochodów z tytułu sprzedaży nieruchomości mieszkalnej, która przez Wnioskodawcę była wykorzystywana do działalności gospodarczej, ujęta przez Niego w ewidencji środków trwałych oraz od której dokonywał On odpisów amortyzacyjnych, zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji uzyskane dochody nie będą podlegać opodatkowaniu w świetle dokonania sprzedaży po upływie terminu 5 lat od końca roku, w którym nieruchomość została nabyta?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, że dochód uzyskany przez niego, będącego osobą fizyczną, dokonującą w 2021 roku sprzedaży lokalu mieszkalnego zakupionego w 2010 roku (a więc po upływie 5 lat od końca roku, w którym zostało ono zakupione) nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dla prawidłowej kwalifikacji przychodów z ewentualnej sprzedaży lokali mieszkalnych wykorzystywanych dla potrzeb działalności gospodarczej i zaliczanych w ramach tej działalności do środków trwałych kluczowe znaczenie ma brzmienie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z treścią art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.).

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntu,
   
4. innych rzeczy

• stanowi odrębne źródło przychodów, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Dyspozycja art. 10 ust. 3 u.p.d.o.f. przesądza, że przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Co więcej należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 14 ust. 2c u.p.d.o.f., który przewiduje, że do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. (przychody z działalności gospodarczej wynikające z odpłatnego zbycia wskazanych tą normą składników majątku m.in. środków trwałych), nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e u.p.d.o.f. stosuje się odpowiednio. Tym samym, kierując się powyższymi regulacjami, należy stwierdzić, że co do zasady zbycie lokalu mieszkalnego związanego z działalnością gospodarczą na gruncie ustawy o u.p.d.o.f. nie jest traktowane jako przychód z działalności gospodarczej, a tym samym podlega opodatkowaniu na zasadzie wskazanej w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., tj. w sytuacji, w której zbycie następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że przychód ze sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym, tj. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, stanowi przychód określony w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od tego, czy lokal stanowił, czy też nie środek trwały w prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, ani czy był wykorzystywany w tej działalności.

Nie ulega zatem wątpliwości, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

1. nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
2. nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności (tak: interpretacja indywidualna nr: 0112-KDIL3-3.4011.82 2017.1 .MC oraz nr 0115- KDIT2-3.4011.431.2019.3.JG).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie znajduje zastosowania w sytuacji, gdy podatnik prowadziłby działalność w zakresie obrotu nieruchomościami, a nieruchomość ta stanowiłaby towar handlowy w prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej, ponieważ jednak Wnioskodawca nie prowadzi takiej działalności, ani nie zamierza jej prowadzić w przyszłości wskazane przez niego stanowisko należy uznać za prawidłowe. W przypadku natomiast odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, które nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, nabytego w 2010 roku i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych ustawowo określony termin pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. nieruchomości upływa w dniu 31 grudnia 2015 r. Jak z powyższego wynika do planowanej sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego dojdzie po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. W takim stanie rzeczy, przychód uzyskany z tytułu planowanej w 2021 roku sprzedaży lokalu mieszkalnego zakupionego w 2010 roku, z uwagi na upływ ustawowo określonego terminu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. w ogóle nie będzie podlegał opodatkowaniu. Stanowisko Wnioskodawcy jest poparte przez aktualną linię interpretacji indywidualnych w tym szczególnie: interpretacja indywidualna z dnia 2 listopada 2020 roku wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. akt 0115-KDIT1.4011.658.2020.1.JG oraz interpretacja indywidualna z dnia 21 sierpnia 2020 roku wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. akt 0112-KDIL2- 1.4011.536.2020.1 .KF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są wskazane w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  
  
  
  
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c omawianej ustawy).

Z treści powołanych regulacji jednoznacznie wynika, że do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy) nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość. W takim przypadku odpowiednie zastosowanie znajdzie przepis art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który określa sposób opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skutki podatkowe tej sprzedaży należy ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) powołanej ustawy powstaje wtedy, gdy jej odpłatne zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją nabyto. Zatem sprzedaż mieszkania w 2021 r. lub później nie będzie stanowiła w niniejszej sprawie źródła przychodu podatkowego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W nawiązaniu do podanych przez Wnioskodawcę sygnatur interpretacji indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i tylko w nich znajdują zastosowanie.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów–w art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.