Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.327.2021.1.MS
z 18 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

…… Wnioskodawca lub Fundusz) jest alternatywnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2020 r., poz. 95, z późn. zm.; dalej: ustawa FI) oraz funduszem z wydzielonymi subfunduszami zdefiniowanej daty w rozumieniu ustawy z dnia 4 października 2018 r. o Pracowniczych Planach Kapitałowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2215, z późn. zm.; dalej: ustawa PPK). Fundusz składa się z wydzielonych subfunduszy, które prowadzą własną politykę inwestycyjną. Uczestnikami Funduszu (dalej: Uczestnicy, Uczestnik) mogą być wyłącznie osoby fizyczne, które ukończyły 18 rok życia, w imieniu i na rzecz których została zawarta umowa o prowadzenie Pracowniczego Planu Kapitałowego (dalej również: PPK). Fundusz oferuje zarządzanie środkami gromadzonymi w tworzonych przez pracodawców PPK, na warunkach określonych ustawą PPK, a w zakresie tam nieuregulowanym, również przepisami ustawy FI, postanowieniami statutu oraz umów o zarządzanie PPK i umów o prowadzenie PPK wraz z załącznikami.

Zgodnie z art. 98 ustawy PPK, Uczestnik może jednorazowo dokonać wypłaty do 100% środków zgromadzonych na jego rachunku PPK w celu pokrycia wkładu własnego (w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy PPK), z obowiązkiem zwrotu tych środków w wartości nominalnej. Wypłata jest dokonywana na podstawie umowy zawartej pomiędzy uczestnikiem PPK a Funduszem (dalej: Umowa).

Na podstawie art. 98 ust. 4 pkt 3) ustawy o PPK, w Umowie określane są m.in. zasady i terminy zwrotu wypłaconych Uczestnikowi środków, przy czym termin zwrotu nie może rozpocząć się później niż 5 lat od dnia wypłaty środków i nie może trwać dłużej niż 15 lat od dnia wypłaty środków. Tym samym, Uczestnik ma możliwość rozłożenia spłaty wypłaconych środków na raty, wyznaczając początkowy i końcowy termin spłaty rat. Po zawarciu Umowy Fundusz przygotowuje dla Uczestnika szczegółowy harmonogram spłaty rat, wraz z kwotami i terminami spłaty poszczególnych rat.

W praktyce może wystąpić sytuacja, w której Uczestnik: (i) w ogóle nie dokona zwrotu poszczególnych rat w terminach wynikających z ustalonego między stronami Umowy harmonogramu spłaty rat lub też (ii) dokona zwrotu tych rat po terminie wskazanym w harmonogramie.

Zgodnie z art. 30a ust. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm; dalej: ustawa PIT), dochód Uczestnika z tytułu niedokonania zwrotu raty w terminie ustalonym w Umowie (harmonogramie spłaty rat) powstaje w dniu następującym po dniu, w którym upłynął ustalony termin.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku niedokonania przez Uczestnika zwrotu środków, wypłaconych w ramach art. 98 ustawy PPK, w terminie wynikającym z Umowy zawartej z Funduszem (przez co Wnioskodawca rozumie zarówno: (i) brak dokonania spłaty środków do końca roku kalendarzowego, w którym powstał dochód Uczestnika, jak również (ii) spłatę środków po terminie uzgodnionym między stronami w Umowie) na Wnioskodawcy będą spoczywać obowiązki płatnika lub obowiązki informacyjne wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonania wypłaty, o której mowa w art. 98 ustawy PPK, i braku zwrotu przez Uczestnika wypłaconych środków w terminie wynikającym z Umowy zawartej z Funduszem, na Wnioskodawcy nie będą spoczywać obowiązki płatnika lub obowiązki informacyjne wynikające z ustawy PIT.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 97 ust. 1 ustawy PPK, wypłata środków zgromadzonych na rachunku PPK Uczestnika następuje wyłącznie na złożony w instytucji finansowej wniosek:

1. uczestnika PPK po osiągnięciu przez niego 60 roku życia;
2. uczestnika PPK, zgodnie z art. 98, art. 100 lub art. 101.
   
   

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy PPK, na podstawie umowy zawartej z instytucją finansową, Uczestnik może jednorazowo dokonać wypłaty do 100% wartości środków zgromadzonych na jego rachunku PPK, z obowiązkiem ich zwrotu w wartości nominalnej, w celu pokrycia wkładu własnego (w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 38) ustawy PPK).

Wniosek o zawarcie Umowy Uczestnik składa bezpośrednio w instytucji finansowej (art. 98 ust. 2 ustawy PPK).

W myśl art. 98 ust. 3 ustawy PPK, wypłaty, o której mowa w ust. 1, dokonuje się:

1. w przypadku przeznaczenia środków zgromadzonych na rachunku PPK na pokrycie wkładu własnego w związku z budową lub przebudową budynku mieszkalnego – na rachunek bankowy uczestnika PPK lub rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej uczestnika PPK wskazany we wniosku;
2. w pozostałych przypadkach – na rachunek bankowy zbywcy praw lub na jego rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.
   
   

Zgodnie z art. 98 ust. 4 ustawy PPK, Umowa określa:

1. oznaczenie inwestycji, która ma być sfinansowana z kredytu;
   
2. zasady i terminy wypłaty;
   
3. zasady i terminy zwrotu wypłaconych środków, przy czym termin zwrotu:
   1. nie może rozpocząć się później niż 5 lat od dnia wypłaty środków,
      
   2. nie może trwać dłużej niż 15 lat od dnia wypłaty środków.
   
   

W praktyce może wystąpić sytuacja, w której Uczestnik nie dokona w terminie zwrotu wypłaconych środków. Przechodząc na grunt przepisów ustawy PIT, należy zauważyć, że ustawodawca wprowadzając regulacje dotyczące PPK, poszerzył m.in. katalog zwolnień w ustawie PIT.

Mianowicie, w art. 21 ust. 1 pkt 58c ustawy PIT wskazane zostało, że wolne od podatku dochodowego są dochody z tytułu uczestnictwa w pracowniczym planie kapitałowym, w rozumieniu ustawy PPK, w związku z:

1. gromadzeniem środków na rachunku w pracowniczym planie kapitałowym przez uczestnika pracowniczego planu kapitałowego,
2. wypłatą środków zgromadzonych w pracowniczym planie kapitałowym, w przypadkach określonych w art. 97 ust. 1 ustawy PPK, z zastrzeżeniem art. 30a ust. 1 pkt 11a i 11b,
3. wypłatą transferową środków zgromadzonych w pracowniczym planie kapitałowym.
   
   

Kolejno, w art. 30a ust. 1 pkt 11a ustawy PIT, wskazane zostało, że od dochodu uczestnika PPK uzyskanego w związku z wypłatą dokonaną na podstawie art. 98 ustawy PPK – w zakresie, w jakim uczestnik PPK nie dokonał zwrotu wypłaconych środków w terminie wynikającym z umowy zawartej z wybraną instytucją finansową – pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Art. 30a ust. 12 ustawy PIT stanowi, że dochód, o którym mowa w ust. 1 pkt 11a, stanowi kwota niedokonanego w terminie zwrotu wypłaconych środków pomniejszona o koszt nabycia odkupionych jednostek uczestnictwa lub umorzonych jednostek rozrachunkowych, przypadających na ten niedokonany zwrot. Za koszt, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się sumę wydatków na nabycie odkupionych jednostek uczestnictwa albo sumę wpłat na umorzone jednostki rozrachunkowe, z których dokonano wypłaty w trybie art. 98 ustawy PPK, ustaloną w takiej proporcji, jaką stanowiła kwota niedokonanego zwrotu do wartości wypłaconych środków. Dochód powstaje w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin zwrotu wypłaconych środków określony w umowie, o której mowa w art. 98 ust. 1 ustawy PPK.

Zgodnie z przytoczonym powyżej art. 30a ust. 1 pkt 11a i ust. 12 ustawy PIT, w przypadku braku zwrotu w terminie wypłaconych środków po stronie podatnika (uczestnika PPK) powstaje dochód, który podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym. W tym miejscu wskazać należy, że co do zasady, zgodnie z ustawą PIT, zryczałtowany podatek dochodowy jest rozliczany przez płatnika, czyli podmiot dokonujący wypłaty danego dochodu (przychodu). Niemniej, zdaniem Wnioskodawcy w rozpatrywanej sytuacji ustawodawca przywidział wyjątek od tak ustanowionej zasady ogólnej, co wynika wprost z literalnego brzmienia art. 41 ustawy PIT.

Mianowicie, w art. 41 ust. 4 ustawy PIT wskazane zostało, że płatnicy są obowiązani pobierać zryczałtowany PIT od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12.

Analizując treść przywołanego przepisu zauważyć należy, że jego dyspozycja nie obejmuje wypłat (świadczeń) przewidzianych w art. 30a ust. 1 pkt 11a ustawy PIT.

Oznacza to, że ustawodawca nie nałożył na podmiot dokonujący wypłaty świadczenia, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 11a ustawy PIT, funkcji płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego.

Mając na względzie powyższe, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku dokonania wypłaty, o której mowa w art. 98 ustawy PPK, i braku zwrotu przez Uczestnika wypłaconych środków w terminie wynikającym z Umowy zawartej z Wnioskodawcą, na Wnioskodawcy nie będą spoczywać obowiązki płatnika 19% zryczałtowanego podatku dochodowego.

Kolejno, w tym miejscu odnieść się należy do obowiązków informacyjnych wynikających z ustawy PIT. Zdaniem Wnioskodawcy, w rozpatrywanej sytuacji należy dokonać oceny czy na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek informacyjny wynikający z art. 42a ust. 1 ustawy PIT (obowiązek sporządzenia informacji PIT-11).

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 (przychody z innych źródeł), z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów.

Z treści przytoczonego powyżej przepisu wynika, że obowiązek informacyjny spoczywa na podmiocie, który dokonuje wypłaty przychodów (dochodów) z innych źródeł w sytuacji gdy dwa następujące warunki są spełnione łącznie:

1. podmiot nie jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (lub zaliczki na podatek dochodowy),
2. przychód (dochód) nie jest wymieniony w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz nie stanowi dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
   
   

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sytuacji wskazać należy, że pierwszy z ww. warunków jest spełniony (jak zostało bowiem wskazane powyżej, na Wnioskodawcy nie spoczywają obowiązki płatnika 19% zryczałtowanego podatku dochodowego).

W zakresie drugiego z warunków należy zauważyć, że omawiany przychód (dochód) został wymieniony przez ustawodawcę w art. 21 ustawy PIT.

Mianowice, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 58c lit. b) ustawy PIT, wolne od podatku dochodowego są dochody z tytułu uczestnictwa w PPK, w związku z wypłatą środków zgromadzonych w PPK, w przypadkach określonych w art. 97 ust. 1 ustawy PPK (w tym wypłata na poczet wkładu własnego), z zastrzeżeniem art. 30a ust. 1 pkt 11a i 11b.

Mając na względzie przytoczony przepis, zauważyć należy że analizowany dochód (wypłata z PPK na poczet wkładu własnego) został wymieniony w art. 21 ustawy PIT, co oznacza że drugi z warunków nie jest spełniony.

Powyższe oznacza, że obowiązek informacyjny w postaci PIT-11, wynikający z art. 42a ust. 1 ustawy PIT, nie będzie spoczywał na Wnioskodawcy.

Podsumowując powyższe, w przypadku dokonania wypłaty, o której mowa w art. 98 ustawy PPK i braku zwrotu przez uczestnika PPK wypłaconych środków w terminie wynikającym z Umowy zawartej z Wnioskodawcą, nie będą na Nim spoczywać obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne wynikające z ustawy PIT.

Wnioskodawca wskazuje, że prawidłowość ww. stanowiska znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 6 września 2019 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.338.2019.1.MG), w której wskazane zostało co następuje: „W kontekście powyższych rozważań, za słuszne należy zatem uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym „(…) co do zasady płatnikiem omawianego podatku, o ile nie działa jedno ze zwolnień podatkowych, jest podmiot wypłacający (stawiający do dyspozycji) pieniądze lub wartości pieniężne, czyli TFI (art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednak od tej zasady jest wyjątek, który dotyczy sytuacji, gdy opodatkowaniu podlega dochód uczestnika PPK uzyskany w związku z wypłatą środków w celu pokrycia wkładu własnego, w zakresie w jakim uczestnik nie dokonał zwrotu środków w terminie wynikającym z umowy z instytucją finansową. W tym przypadku ustawodawca nie ustanawia płatnika (…)„ – a z taką sytuacją niewątpliwie mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Na Spółce nie będą również spoczywały obowiązki informacyjne, wynikające z treści art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. Spółka nie będzie zobowiązana do wystawienia uczestnikowi informacji PIT-11 w związku z niedokonaniem przez uczestnika zwrotu wypłaconych przez Spółkę środków zgromadzonych na jego rachunku PPK”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.