Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.123.2021.1.SK
z 18 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 marca 2021 r. (data wpływu do Organu w tym samym dniu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na nabycie usługi wdrożenia systemu ERP przez Spółkę zależną w ramach modelu SaaS, powinny zostać zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione na nabycie usługi wdrożenia systemu ERP przez Spółkę zależną w ramach modelu SaaS, powinny zostać zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

X S.A. (dalej: X) oraz określone spółki od niej zależne (dalej: Spółki zależne) tworzą podatkową grupę kapitałową PGK X. w rozumieniu przepisów ustawy o CIT. Rokiem podatkowym PGK X. jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą ww. PGK jest X - jako spółka dominująca. Podstawa opodatkowania PGK X. jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT. W strukturze X., oprócz oddziałów odpowiedzianych za procesy produkcyjne funkcjonuje także tzw. COPI, odpowiedzialny za obsługę informatyczną X. oraz spółek zależnych. W konsekwencji, w wyniku świadczonej obsługi IT: - X. wystawia na rzecz Spółek zależnych faktury (rozpoznawane w rachunku podatkowym X. jako przychód), - Spółki zależne odnoszą w/w faktury w ciężar kosztów podatkowych (bezpośrednio, bądź w przypadku kiedy nabycie dotyczy wartości niematerialnych i prawnych, poprzez odpisy amortyzacyjne). Wśród usług świadczonych przez O/COPI na rzecz Spółek zależnych znajdują się m.in. usługi polegające na wdrożeniu systemów informatycznych takich jak SAP lub M. Historycznie wdrożenia takie realizowane były w oparciu o klasyczny model, wymagający: - zainstalowania wdrażanego oprogramowania na serwerach należących do Spółki zależnej (klienta końcowego korzystającego z oprogramowania), - zawarcia umowy licencyjnej na wdrożone oprogramowanie przez Spółkę zależną. Od pewnego czasu jednak wdrożenia systemów IT realizowane są w oparciu o coraz popularniejszy model tzw. SaaS (z ang. Software as a service - oprogramowanie jako usługa). W modelu tym zasadą jest, że: - oprogramowanie jest przechowywane na komputerach (serwerach) dostawcy usługi, a jego udostępnianie użytkownikom następuje poprzez przeglądarkę internetową (ewentualnie poprzez zbliżone w swym charakterze do przeglądarki internetowej tzw. oprogramowanie końcowe). Eliminuje to potrzebę instalacji i uruchamiania programu na komputerze klienta, przechowywania i obróbki danych na jego serwerach itp., - korzystający nie zawiera umowy licencyjnej, gdyż nie wkracza w zakres praw autorskich. Na marginesie należy nadmienić, że zgodnie z zasadami prawa autorskiego do udzielenia sublicencji konieczne jest zawarcie umowy. Ponadto ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.) przewiduje w art. 65 instytucję tzw. licencji dorozumianej (nie wymagającej zawarcia umowy). Ta jednakże mogłaby zostać udzielona wyłącznie przez właściciela prawa autorskiego (producenta oprogramowania), a nie licencjobiorcę (wdrażającego oprogramowanie u klienta). Na ponoszone przez korzystającego z oprogramowania koszty składa się na ogół jednorazowy koszt związany z wdrożeniem oprogramowania (co związane jest z potrzebą jego dostosowania i konfiguracji do specyficznych potrzeb danego przedsiębiorstwa, jego planu kont itp.) oraz ponoszone co miesiąc opłaty za korzystanie z niego. Przykładem opisanego powyżej wdrożenia może być realizowane w jednej ze spółek tworzących X (tj. Y sp. z o.o., dalej: Y) wdrożenie systemu SAP ERP, dokonywane na podstawie umowy, przedmiotem której jest m.in.: a) opracowanie koncepcji biznesowej, b) zaprojektowanie systemu, c) uzgodnienie strategii/planu wdrożenia, d) integracja oprogramowania ze środowiskiem informatycznym zamawiającego, migracja danych, e) uruchomienie systemu i udostepnienie go w ramach modelu SaaS. Zgodnie z załączonym do umowy harmonogramem, czas realizacji wszystkich czynności wdrożeniowych to lata 2018 - 2021. W umowie wdrożeniowej znajduje się ponadto zapis, w myśl którego: - X O/COPI posiada tytuł prawny do oprogramowania, w zakresie niezbędnym do należytej realizacji usługi wdrożenia, w szczególności - w postaci autorskich praw majątkowych do oprogramowania dedykowanego wytworzonego przez X. O/COPI niezbędnego do realizacji wdrożenia, prawo własności przysługuje producentowi oprogramowania (tj. firmie SAP), na zasadach określonych w umowie licencyjnej z nim zawartej. Umowa zawarta przez X. z producentem oprogramowania przewiduje także, że na jej podstawie prawo do korzystania z oprogramowania przysługuje również spółkom zależnym od X. (X. jest przy tym zobowiązany do przekazania informacji o ilości spółek w grupie X. korzystających z oprogramowania SAP). Podsumowując, wdrożenie systemu SAP ERP w Y. wiąże się z udostępnieniem systemu przez X. O/COPI (gdzie system ten jest rozpoznany jako wartość niematerialna i prawna) za ustaloną ryczałtowo opłatą wdrożeniową oraz opłatami ponoszonymi co miesiąc, za określoną ilość użytkowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego wydatki poniesione na nabycie usługi wdrożenia systemu ERP przez Spółkę zależną (będąca członkiem PGK X.) w ramach modelu SaaS, powinny zostać zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (jako koszty pośrednie, w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Spółkę zależną (będącą członkiem PGK X.) na nabycie usługi wdrożenia systemu ERP w ramach modelu SaaS, powinny zostać zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów, w dacie ich poniesienia (jako koszty pośrednie, w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Konstrukcja w/w przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą więc wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. W doktrynie aprobowany jest przy tym pogląd, zgodnie z którym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów konieczne jest aby koszt ten: - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku był pokryty z jego zasobów majątkowych, - był definitywny (rzeczywisty), tzn. aby wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, - poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, - został właściwie udokumentowany, - nie znajdował się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W opinii Wnioskodawcy, nowoczesny system informatyczny ERP (taki jak SAP lub inny) w sposób znaczący usprawnia bieżące i długoterminowe zarządzanie Spółką, umożliwiając m.in. lepsze wykorzystywanie zasobów firmy, efektywniejsze planowanie, sprawniejszą gospodarkę materiałową i dokładniejsze raportowanie. W konsekwencji, istnieje związek pomiędzy wydatkami wdrożeniowymi a przychodami firmy. Spełnione będą ponadto pozostałe warunki dla uznania przedmiotowych wydatków za koszty uzyskania przychodów, ponieważ: - są one w całości i definitywnie poniesione przez Spółkę zależną, - zostały odpowiednio udokumentowane, - nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, jako tzw. koszty negatywne. Ponadto w opinii Wnioskodawcy z uwagi na fakt, iż Spółka zależna wdrażająca u siebie system informatyczny ERP w ramach modelu SaaS ponosi jedynie opłaty: - za dostosowanie, konfigurację i wdrożenie systemu, - w dalszej kolejności - także za określoną ilość użytkowników korzystających z systemu, kosztów tych nie można zakwalifikować jako wartości niematerialnych i prawnych, rozliczanych w czasie zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT (poprzez odpisy amortyzacyjne). Zgodnie bowiem z tym przepisem amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: 1) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, 2) spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, 3) prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, 4) autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, 5) licencje, 6) prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, 7) wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how), - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. W konsekwencji, dla ustalenia właściwego momentu zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych ww. wydatków, zastosowanie znajdą regulacje ogólne. W szczególności: - art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, w myśl którego koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c, - art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia (...). Przy czym zgodnie z art. 15 ust. 4e - za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Wydatki na nabycie usługi wdrożenia systemu ERP w ramach modelu SaaS, bez nabywania licencji na program: - wynikają z konieczności wywiązywania się przez Wnioskodawcę z obowiązków nałożonych przepisami prawa (bilansowego i podatkowego), - pozostają w niewątpliwym związku z osiąganymi przychodami, jednakże nie jest możliwe ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód, dlatego też Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jako koszty pośrednie powinny one zostać zaliczono jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia (zaksięgowania), zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT. Wnioskodawca sygnalizuje też, że na przestrzeni ostatnich lat ukształtowała się jednolita linia interpretacyjna, zgodnie z którą wydatki poniesione w związku z umową o wdrożenie systemu typu ERP bez nabycia licencji - stanowią pośredni koszt uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia (zaksięgowania). Przykładowo: - w interpretacji indywidualnej z dnia 09.03.2016 r. sygn. IBPB-1-3/4510-744/15/PC w stanie faktycznym zbliżonym do opisanego w niniejszym wniosku (w którym spółka składająca zapytanie nie otrzymała licencji na użytkowanie systemu, ponieważ licencję taką nabyła spółka matka w imieniu grupy i udostępniła ją tej spółce) wskazano, że „wydatki na wdrożenie systemu informatycznego stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop. Wydatki te stanowią koszty pośrednie, potrącane w dacie poniesienia (...)”. - w interpretacji indywidualnej z dnia 15.01.2014 r. sygn. IPTPB3/423-413/13-2/IR w podobnym stanie faktycznym (w którym wnioskodawca nie zawierał z producentem systemu ERP umowy nabycia licencji, ponieważ licencja została zakupiona na poziomie ogólnogrupowym, a wnioskodawca był obciążany opłatą za korzystanie z systemu) stwierdzono, iż „wszystkie koszty związane z wdrożeniem systemu informatycznego na potrzeby Spółki należało zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (w dniu ujęcia poszczególnych faktur za usługi obce w księgach)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W świetle powyższego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 updop. Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Jak stanowi art. 16b ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Ww. przepis nie będzie miał w niniejszej sprawie zastosowania, gdyż Spółka zależna nie otrzyma licencji na użytkowanie systemu ERP. Z wniosku wynika, że w umowie wdrożeniowej znajduje się zapis, że X. O/COPI tj. Centralny Ośrodek Przetwarzania Informacji odpowiedzialny za obsługę informatyczną X. oraz spółek zależnych i posiada tytuł prawny do oprogramowania, w zakresie niezbędnym do należytej realizacji usługi wdrożenia, w szczególności - w postaci autorskich praw majątkowych do oprogramowania dedykowanego wytworzonego przez X. O/COPI niezbędnego do realizacji wdrożenia, prawo własności przysługuje producentowi oprogramowania (tj. firmie SAP), na zasadach określonych w umowie licencyjnej z nim zawartej. Umowa zawarta przez X. z producentem oprogramowania przewiduje także, że na jej podstawie prawo do korzystania z oprogramowania przysługuje również spółkom zależnym od X. (X. jest przy tym zobowiązany do przekazania informacji o ilości spółek w grupie X. korzystających z oprogramowania SAP). Wdrożenie systemu SAP ERP w spółce zależnej Y. wiąże się z udostępnieniem systemu przez X. O/COPI (gdzie system ten jest rozpoznany jako wartość niematerialna i prawna) za ustaloną ryczałtowo opłatą wdrożeniową oraz opłatami ponoszonymi co miesiąc, za określoną ilość użytkowników.

Wobec powyższego skoro spółka zależna jako korzystający nie zawiera umowy licencyjnej, to oznacza, że wydatki na wdrożenie systemu informatycznego nie będą stanowić wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej. Wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop.

Odnosząc się natomiast momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków należy wskazać, że updop przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.
  
  

Jednocześnie należy stwierdzić, że updop nie zawiera definicji kosztów „bezpośrednio związanych z przychodami” oraz kosztów „innych niż bezpośrednio związanych z przychodami” − brak takiej definicji legalnej wytłumaczyć należy nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie ten sam koszt może w danych warunkach pozostawać w bezpośrednim, zaś w innych jedynie w pośrednim związku z przychodem. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana in concreto z uwzględnieniem indywidualnych cech działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Jednakże, mimo braku ww. definicji, należy wskazać, że do pierwszej kategorii kosztów zalicza się koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

W opinii Wnioskodawcy, nowoczesny system informatyczny ERP (taki jak SAP lub inny) w sposób znaczący usprawnia bieżące i długoterminowe zarządzanie Spółką, umożliwiając m.in. lepsze wykorzystywanie zasobów firmy, efektywniejsze planowanie, sprawniejszą gospodarkę materiałową i dokładniejsze raportowanie.

W związku z powyższym brak jest możliwości przypisania poniesionych wydatków na wdrożenie ww. systemu informatycznego do konkretnych przychodów. Zatem, wdrożenie systemu nie będzie można zaliczyć do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 15 ust. 4, 4b oraz 4c updop.

W konsekwencji należy dokonać analizy pozostałych przepisów updop odnoszących się do momentu potrącalności ponoszonych przez podatników wydatków innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

I tak – zgodnie z art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f–4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Mając na względzie powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że wydatki na wdrożenie systemu informatycznego stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu potrącalny w dacie poniesienia.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Spółki, że wydatki poniesione przez Spółkę zależną (będącą członkiem PGK X.) na nabycie usługi wdrożenia systemu ERP w ramach modelu SaaS, powinny zostać zaliczone jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów, w dacie ich poniesienia (jako koszty pośrednie, w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT) uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.