Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.82.2021.1.BB
z 19 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu – 8 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym 9 i 20 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po obywatelu Austrii:

• w części dotyczącej braku opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn środków pieniężnych oraz samochodu – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej braku opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn nieruchomości położonych w Polsce – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po obywatelu Austrii. Wniosek uzupełniono samoistnie 9 i 20 kwietnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski i zamieszkuje w Polsce. Wnioskodawczyni ma nabyć spadek po obywatelu Austrii zamieszkującym w Austrii. Wnioskodawczyni jest dla niego osobą obcą.

Spadkodawca – obywatel Austrii, posiadał środki pieniężne i samochód w Austrii i nieruchomości w Polsce.

Jako że spadkodawca był obywatelem Austrii tam zamieszkującym, to postępowanie spadkowe odbędzie się według przepisów austriackich, przed sądem w Austrii i na podstawie austriackich przepisów podatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisów Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii art. 1 i art. 2 ust. 1 lit. a), jako spadkobierca i obywatelka Polski mieszkająca w Polsce i przyjmująca spadek po obywatelu Austrii, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku od spadku z Austrii (środki pieniężne i samochód w Austrii, nieruchomości położone w Polsce)?
2. Czy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego o nabyciu spadku (SD-3)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisami Konwencji pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austriacką o zapobieganiu dwukrotnego pobierania podatku spadkowego, podpisanej w Wiedniu dnia 24 listopada 1926 r., spadek nabyty przez obywatela polskiego mieszkającego w Polsce po obywatelu Austrii, który mieszkał w Austrii, na podstawie art. 1 i art. 2 ust. 1 lit. a) podlega podatkowi spadkowemu tylko w Austrii.

W Polsce ów spadkobierca nie jest zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego o nabyciu spadku (SD-3), ani do zapłaty podatku od spadku z Austrii.

W myśl art. 2 ust. 1 ww. Konwencji - co do majątku spadkowego, po obywatelu każdego z obydwu państw, do którego nie mają zastosowania postanowienia art. 1 będą następujące zasady obowiązywać:

a) majątek ten podlega zasadniczo podatkowi spadkowemu w tym państwie, którego obywatelem był spadkodawca w chwili swej śmierci.

Dlatego też Wnioskodawczyni sądzi, iż uzasadnione jest jej stanowisko, że jeżeli przyjmie spadek po obywatelu Austrii tam zamieszkującym, nie jest zobowiązana do zapłaty podatku w Polsce, tylko jedynie w Austrii. Dotyczy to zarówno środków pieniężnych jak i samochodu.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawczyni przywołała interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2019 r. poz. 1813 ze zm.) podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

Na gruncie przepisów prawa polskiego spadek jest instytucją regulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

W myśl art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swojej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są spadkobiercami.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 cyt. ustawy). Zatem nabycie spadku przez spadkobiercę następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż co do zasady opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednakże w art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn ustawodawca przewidział wyjątek od tej zasady.

Stosownie do art. 2 ww. ustawy nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższym, w sytuacji nabycia w spadku przedmiotów lub praw majątkowych znajdujących się lub wykonywanych za granicą, czynnikiem decydującym o podleganiu ustawie o podatku od spadków i darowizn jest posiadanie przez spadkobiercę obywatelstwa polskiego lub stałego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili otwarcia spadku. Zatem spadkobierca, który w chwili otwarcia spadku był/jest obywatelem polskim lub miał/ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytej własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od nabytej własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 zd. 1 ww. ustawy w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru (art. 7 ust. 1 ww. ustawy).

Z uwagi na to, że Wnioskodawczyni (obywatelka Polski, zamieszkała na stale w Polsce) nabywa spadek po obywatelu Austrii, na stałe zamieszkałym w Austrii, powołane powyżej przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 Konwencji pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austriacką o zapobieżeniu dwukrotnemu pobieraniu podatku spadkowego podpisanej w Wiedniu dnia 24 listopada 1926 r. (Dz. U. z 1928 r. Nr 61 poz. 557) nieruchomy majątek spadkowy, pozostały po obywatelach każdego z obydwóch Umawiających się Państw, wliczając doń i przynależności, podlega podatkowi spadkowemu tylko w tym Państwie, w którym się znajduje.

Z kolei, stosownie do art. 2 ust. 1 ww. Konwencji co do majątku spadkowego, po obywatelach każdego z obydwóch Państw, do którego nie mają zastosowania postanowienia art. 1, będą następujące zasady obowiązywać:

1. majątek ten podlega zasadniczo podatkowi spadkowemu w tym Państwie, którego obywatelem był spadkodawca w chwili swej śmierci;
2. jeśli jednak spadkodawca posiadał w chwili swej śmierci w drugim Państwie miejsce zamieszkania, to w tym Państwie należy poddać opodatkowaniu majątek spadkowy, tam się znajdujący;
3. jeśli spadkodawca w chwili swej śmierci posiadał miejsce zamieszkania w obydwóch Państwach, to wspomniany majątek spadkowy podlega podatkowi spadkowemu w tym Państwie, którego obywatelem był spadkodawca.
   
   

W myśl art. 2 ust. 2 ww. Konwencji za miejsce zamieszkania w rozumieniu niniejszej Konwencji uważa się miejsce, w którem ktoś bądź posiada mieszkanie, co do którego stosownie do okoliczności należy przyjąć, że zamierza zatrzymać je na stałe, bądź gdzie przebywa i stosownie do okoliczności należy przyjąć, że w tym miejscu, albo w tym kraju nie zamierza przebywać tylko chwilowo.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni – obywatelka Polski zamieszkała w Polsce − otrzyma spadek w postaci środków pieniężnych i samochodu położonych w Austrii oraz nieruchomości położonych w Polsce po zmarłym obywatelu Austrii, który tamże zamieszkiwał.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że majątek spadkowy w postaci pieniędzy oraz samochodu nabyty przez Wnioskodawczynię, która jest obywatelką Polski, zamieszkałą w Polsce, po obywatelu Austrii, na podstawie art. 1 i art. 2 ust. 1 lit. a) ww. Konwencji polsko-austriackiej podlega podatkowi spadkowemu tylko w Austrii, zgodnie z zasadami tam obowiązującymi.

Zatem w tym zakresie w Polsce Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego o nabyciu spadku (SD-3) oraz zapłaty podatku od spadku nabytego po obywatelu Austrii.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Nie można jednak zgodzić się z Wnioskodawczynią w odniesieniu do położonych w Polsce nieruchomości.

Jak wynika bowiem z przywołanych przepisów art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem dziedziczenia. Taką rzeczą/rzeczami są niewątpliwie nieruchomości znajdujące się w Polsce, należące do spadkodawcy. Zgodnie zaś z art. 1 ust. 1 Konwencji pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austriacką o zapobieżeniu dwukrotnemu pobieraniu podatku spadkowego, nieruchomy majątek spadkowy, pozostały po obywatelach każdego z obydwóch Umawiających się Państw, wliczając doń i przynależności, podlega podatkowi spadkowemu tylko w tym Państwie, w którym się znajduje.

Jak wynika z wniosku, zmarły obywatel Austrii posiadał nieruchomości położone w Polsce, które także stanowią przedmiot spadku. Nie można zatem uznać, że w tym zakresie nabycie przez Wnioskodawczynię tytułem spadku nie będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce. Wskazane przepisy, zarówno ustawy o podatku od spadków i darowizn jak i Konwencji nakazują nabycie nieruchomości opodatkować w Polsce.

Wysokość podatku od spadków i darowizn ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do jednej z trzech grup podatkowych odbywa się w zależności od jego stopnia pokrewieństwa albo powinowactwa z osobą, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9 637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7 276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4 902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku. Podatek naliczany jest zależnie od wartości otrzymanego spadku, według tabeli określonej w tym przepisie.

Jeżeli wartość otrzymanego spadku – tj. w tym przypadku nieruchomości położonych w Polsce – przekroczy kwotę wolną od podatku, wówczas w myśl art. 17a ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Wobec powyższego, w związku z nabyciem w spadku nieruchomości położonych w Polsce, przez Wnioskodawczynię – obywatelkę Polski, po obywatelu Austrii, na Wnioskodawczyni – jeżeli wartość tych nieruchomości przekracza 4 902 zł (ponieważ Wnioskodawczyni wskazała, że jest osobą obcą wobec spadkodawcy) – będzie ciążył obowiązek złożenia w tym zakresie nabycia rzeczy, wg ustalonego wzoru, tj. na druku zeznania o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych SD-3. Z tego tytułu wystąpi więc po stronie Wnioskodawczyni obowiązek podatkowy określony przepisami ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo Organ informuje, że wewnętrzne przepisy innego państwa, nie stanowią przepisów prawa podatkowego, co do których Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może wydawać interpretację. Zatem Organ podkreśla, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o kwestii ewentualnego opodatkowania opisanego spadku w Austrii.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.