Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.169.2021.1.AG
z 9 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2021 r. (data wpływu 11 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania:

• pożyczki na podstawie art. 15zzd ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych – jest prawidłowe,
• świadczeń postojowych na podstawie art. 15zq ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismami: z 1 marca 2021 r. (data wpływu 1 marca 2021 r.), z 24 marca 2021 r. (data wpływu 24 marca 2021), z 1 kwietnia 2021 r. (data wpływu 1 kwietnia 2021 r.) oraz z 7 kwietnia 2021 r. (data wpływu 7 kwietnia 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania:

• pożyczki na podstawie art. 15zzd ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz
• świadczeń postojowych na podstawie art. 15zq ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

W związku z przyznawaniem przedsiębiorcom pomocy (obniżeniem czynszu) przedsiębiorcom, których działalność dotknięta została skutkami epidemii (Wnioskodawca prowadził warsztaty artystyczne dla dzieci – edukacja pozaszkolna), Zarząd Budynków Komunalnych po wcześniejszym zakwalifikowaniu firmy Wnioskodawcy do udzielania takiej obniżki stwierdził, iż ją cofa (do tyłu od czerwca 2020), uznając za przychód firmy: 3 świadczenia postojowe (w związku z przeciwdziałaniem Covid-19 dla osób prowadzących działalność (wniosek RSP-D) otrzymane w pierwszym okresie lockdownu –kwiecień, maj, czerwiec 2020 r.) oraz otrzymaną przez Wnioskodawcę umorzoną pożyczkę dla mikroprzedsiębiorstw z Urzędu Pracy 5 000 zł (na podstawie ustawy art. 15zzd ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach z zapobieganiem (...) Covid-19).

„A” ma też obiekcje związane z nie uwzględnieniem tych świadczeń w książce przychodów i rozchodów (przesyłane informacji o karnych konsekwencjach itd. itp.). Biuro księgowe obsługujące działalność Wnioskodawcy na bazie obecnych przepisów uznaje, że nie ujmuje się tych świadczeń w książce przychodów i rozchodów jako przychodu, taką informację Wnioskodawca uzyskał również pod nr infolinii Krajowej Informacji Podatkowej.

Pierwotna informacja, jaką Wnioskodawca uzyskał od „A”, mówiła o przedstawieniu miesięcznych „przychodów” (bez rozszerzenia ich o inne świadczenia – taka informacja znajduje się też w wytycznych przez nich pierwotnie przygotowanych https:(…)) w celu porównania ich z przychodami zeszłorocznymi. Biuro rachunkowe wystawiło więc wg tych wytycznych wyciągi z książki przychodów i rozchodów, które były im wysyłane. Po kilku miesiącach na podstawie otrzymanej od „A” korespondencji – poszerzającej nagle pojęcie przychód o inne świadczenia – Wnioskodawca przesłał im również wyciągi z konta dotyczące postojówek oraz kredytu – na tej podstawie obniżka czynszu została Wnioskodawcy cofnięta – uznano powyższe świadczenia za znaczny wzrost przychodów firmy w powyższych miesiącach w porównaniu do lat ubiegłych, sugerując jednocześnie, iż świadomie Wnioskodawca zataił informacje o powyższych świadczeniach. Z powyższej sytuacji wynikają przesłane do Państwa zapytania o rozumienie znaczenia pojęcia „przychód” w kontekście tych świadczeń oraz konieczności lub jej braku ujęcia ich w książce przychodów i rozchodów.

W związku z powyższą sytuacją Wnioskodawca wypowiedział najem w grudniu – po trzech miesiącach, które ustawowo Wnioskodawca musi odczekać, opuszcza lokal w marcu – w związku z tym wdzięczny będzie za szybkie rozpatrzenie wniosku. Wnioskodawca ma wrażenie także, iż wprowadzono go poniekąd z premedytacją wiosną w błąd, co poskutkowało brakiem rezygnacji z wypowiedzenia najmu lokalu w sytuacji braku zajęć dla dzieci (nie są w stanie w tak małym lokalu spełnić wymogów bezpieczeństwa sanitarnego, nie ma także zainteresowania zajęciami w okresie nauki zdalnej, przepisy obecnie także są nieprecyzyjne, jeśli chodzi o edukację pozaszkolną w czasie pandemii). Wnioskodawca sądził, że zniżka jest jemu przyznana i zdołają utrzymać się do czasu wykrystalizowania się sytuacji z pandemią z powyższych świadczeń itd. Wiedza Wnioskodawcy poparta zapytaniami do księgowości nie przypisywała świadczeń do kategorii „wzrostu przychodu”, tym bardziej iż Wnioskodawca zaplanował wydatkowanie tych świadczeń na dłuższy okres czasu, aby utrzymać działalność w okresie przedłużającej się pandemii, a nie na wydanie ich w ciągu miesiąca, w których zostały jemu przyznane. Obecnie stawia się Wnioskodawcę przed faktem konieczności długiego okresu wypowiedzenia (to jest akurat zgodne z umową) oraz opłat „do tyłu”, sugerując także, że m.in. „świadomie” Wnioskodawca zataił informacje w książce lub – po ciągnącej się korespondencji – jeśli nie w książce, to w inny sposób.

Świadczenia postojowe i kredyt w przeważającej części zostały wykorzystane (przez ostatnie 8 miesięcy dynamicznej sytuacji pandemicznej) na opłaty ZUS, księgowość, część obniżonego czynszu, opłaty typu śmieci/prąd itd. oraz na działania mające na celu zmianę profilu firmy – nauka oprogramowania graficznego – kursy, opłacenie licencji edukacyjnej oprogramowania itp. Czternaście lat Wnioskodawca prowadził malutkie warsztaty plastyczne głównie dla dzieci, od początku pandemii do listopada Wnioskodawca nie uzyskał prawie żadnych przychodów (dochód uzyskany w listopadzie był z innego źródła niż warsztaty).

Zapytanie Wnioskodawcy wiąże się także z faktem, iż Wnioskodawca odnosi wrażenie, że „A” stara się znaleźć „furtkę”, aby odebrać przyznane wcześniej zniżki w sytuacji finansowych trudności związanych z przedłużaniem się sytuacji pandemii, szczególnie takim nano firmom, które będą miały trudność z uzyskaniem kosztownego prawnego wsparcia i którym być może trudno rozeznać się w skomplikowanych przepisach. Oczywiście Wnioskodawca zakłada, iż on oraz jego księgowość także mogła się pomylić, dlatego prosi o interpretacje tych dwóch zagadnień.

W uzupełnieniach wniosku Wnioskodawca wskazał, że świadczenia postojowe wydane zostały z RSP-D i RSP-DK. Świadczenia postojowe składane na wnioskach RSP-D oraz RSP-DK (Wnioskodawczyni składała wnioski elektronicznie w dniach: 22.06, 27.05 i 23.04.2020 r.), wg. informacji telefonicznej ZUS wypłacane były na podstawie art. 15zq.

Kredyt wydany został po złożeniu wniosku PSZ-PKDG, umowa do kredytu zawarta została między Starostą reprezentowanym przez Dyrektora Urzędu Pracy, pożyczka przyznawana na podstawie art. 15zzd ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem , przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy pożyczka z Miejskiego Urzędu Pracy w ramach Covid-19 (5 000 zł) jest uznawana za dochód firmy i powinna być ujęta w Książce Przychodów i Rozchodów (art. 15zzd)? Jeśli byłaby uznana za dochód, to czy w miesiącu jej otrzymania czy w miesiącu wydania decyzji o umorzeniu jej spłaty?
2. Czy świadczenia postojowe otrzymane w pierwszym okresie lockdownu przyznane w ramach pomocy Covid-19 są uznawane za dochód firmy i jako takie powinny być ujęte w książce przychodów i rozchodów?
   
   

Pytania Wnioskodawcy spowodowane są uznaniem przez Zarząd Budynków Komunalnych powyższych świadczeń za „dochód” firmy w roku 2020 oraz zarzutami, że nie zostały one ujęte w książce przychodów i rozchodów.

Zdaniem Wnioskodawcy stanowisko „A” jest mylne i powyższych świadczeń nie ujmuje się w książce przychodów i rozchodów jako dochód firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania:

• pożyczki na podstawie art. 15zzd ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych jest prawidłowe,
• świadczeń postojowych na podstawie art. 15zq ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.): za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Analizując ww. przepis, można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną – przychód powstaje zatem w momencie jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym na gruncie ww. ustawy przychód powinien cechować się definitywnością i określonością. Zgodnie z takim podejściem – za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym może być uznany tylko definitywny, trwały i ostateczny (bezzwrotny) przyrost majątkowy.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w 2020 r. Wnioskodawcy, jako przedsiębiorcy, w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, została udzielona pomoc w postaci umorzonej pożyczki dla mikroprzedsiębiorstw z Urzędu Pracy w kwocie 5 000 zł oraz trzech świadczeń postojowych (w pierwszym okresie lockdownu – kwiecień, maj, czerwiec 2020 r.). Pożyczka została udzielona na podstawie ustawy art. 15zzd ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Natomiast świadczenia postojowe mają swoją podstawę w art. 15zq tej ustawy.

Pierwszą wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, jakie są skutki podatkowe otrzymania pożyczki z Miejskiego Urzędu Pracy w kwocie 5 000 zł na podstawie art. 15zzd ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz momentu uzyskania ewentualnego przychodu.

Ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1842, z późn. zm.) wprowadziła szereg rozwiązań osłonowych m.in. dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, które ponoszą negatywne skutki ekonomiczne pandemii COVID-19.

Zgodnie z art. 15zzd ust. 1 ww. ustawy – w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom COVID-19 starosta może, na podstawie umowy, udzielić ze środków Funduszu Pracy jednorazowo pożyczki na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej mikroprzedsiębiorcy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, który prowadził działalność gospodarczą przed dniem 1 kwietnia 2020 r.

W myśl art. 15zzd ust. 2 omawianej ustawy: wniosek o pożyczkę mikroprzedsiębiorca składa do powiatowego urzędu pracy właściwego ze względu na swoją siedzibę, po ogłoszeniu naboru przez dyrektora powiatowego urzędu pracy.

Pożyczka może być udzielona do wysokości 5 000 zł (art. 15zzd ust. 3 ww. ustawy).

Oprocentowanie pożyczki jest stałe i wynosi w skali roku 0,05 stopy redyskonta weksli przyjmowanych przez Narodowy Bank Polski (art. 15zzd ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 15zzd ust. 5 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych: okres spłaty pożyczki nie może być dłuższy niż 12 miesięcy, z karencją w spłacie kapitału wraz z odsetkami przez okres 3 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki.

Zgodnie z art. 15zzd ust. 7 powołanej ustawy: pożyczka wraz z odsetkami podlega umorzeniu, pod warunkiem, że mikroprzedsiębiorca będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres 3 miesięcy od dnia udzielenia pożyczki.

Przychód z tytułu umorzenia pożyczki na zasadach, określonych w ust. 7 i 7a, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 15zzd ust. 10 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że pożyczka otrzymana przez Wnioskodawcę będąca przedmiotem pytania nr 1 ma, co do zasady, charakter zwrotny, a zatem nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu w momencie jej otrzymania.

Z powyższych przepisów ustawy COVID-19 wynika, że pożyczka dla mikroprzedsiębiorcy, o której mowa w art. 15zzd tej ustawy pochodzi ze środków Funduszu Pracy.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z działalności gospodarczej jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań (z wyjątkiem umorzonych zobowiązań w związku z postępowaniem restrukturyzacyjnym lub postępowaniem upadłościowym), w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Przepis ten wskazuje, że umorzone pożyczki z Funduszu Pracy nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać, że zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określone zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544, z późn. zm.).

Zawarte w załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia „Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” określają, w jakich kolumnach należy wpisywać określone przychody i koszty. Co do zasady, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów należy ujmować jedynie te wartości, które wpływają na wysokość podstawy opodatkowania, co oznacza, że nie podlegają wpisowi do tej księgi przychody zwolnione z opodatkowania oraz sfinansowane z tych przychodów wydatki. Brak jest jednak przeszkód prawnych, aby – jeżeli taka jest decyzja podatnika – uwzględniać ww. wartości w kol. 17 „Uwagi” podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie bowiem z ww. objaśnieniami do księgi – w kolumnie 17 mogą być także ewidencjonowane przychody faktycznie przez podatnika otrzymane.

Reasumując – pożyczka z Miejskiego Urzędu Pracy w ramach COVID-19 (5 000 zł) nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie ma obowiązku ujmowania jej w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Druga wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy skutków podatkowych otrzymania świadczeń postojowych na podstawie art. 15zq ustawy o COVID-19.

Zgodnie z art. 15zq ust. 1 pkt 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych: osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych, zwanej dalej „osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą” – przysługuje świadczenie postojowe.

Zgodnie z art. 15zq ust. 2 pkt 1 tej ustawy: świadczenie postojowe przysługuje osobom zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej.

Świadczenie postojowe przysługuje, gdy w następstwie wystąpienia COVID-19 doszło do przestoju w prowadzeniu działalności, odpowiednio przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą albo przez zleceniodawcę lub zamawiającego, z którymi została zawarta umowa cywilnoprawna (art. 15zq ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 15zq ust. 4 omawianej ustawy: osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą świadczenie postojowe przysługuje, jeżeli rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej przed dniem 1 kwietnia 2020 r. i:

1. nie zawiesiła prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej oraz jeżeli przychód z prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe był o co najmniej 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc;
2. zawiesiła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej po dniu 31 stycznia 2020 r;
3. nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu, chyba że podlega ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.
   
   

W uzasadnieniu projektu nowelizacji ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych druk nr 299, która wprowadziła do ustawy m.in. art. 15zq-15zx wskazano: Przedsiębiorcy, których dotykają opóźnienia lub brak realizacji dostaw, zatory płatnicze, absencja pracowników związana ze wzrostem zachorowalności lub czynnościami mającymi na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa obywateli, mogą w ramach obowiązujących przepisów skorzystać z odroczenia terminu płatności składek, układu ratalnego, umorzenia należności składek. Obecne rozwiązania mogą się okazać niewystarczające, w obliczu pandemii spowodowanej COVID-19 dla ochrony firmy przed problemami, których efektem może być powstanie zatorów płatniczych i upadłość, jak również brak środków finansowych na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych.

Do najbardziej zagrożonych grup należą osoby prowadzące działalność gospodarczą, opłacające składki same za siebie oraz osoby wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, innej umowy o świadczenie usług, do których zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia, a także osoby wykonujące pracę na podstawie umowy o dzieło. Osoby te są narażone na niestabilność, a nawet całkowitą utratę przychodów z powodu pandemii COVID-19 ze względu na brak zleceń lub zamówień, czy rezygnację z realizowanych lub zawieranych umów.

Stąd też proponuje się jednorazową wypłatę dla osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą oraz osób wykonujących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych, tzw. świadczenie postojowe. Świadczenie to przysługiwać będzie w wysokości 80% minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w 2020 r. (2080 zł). Świadczenie nie będzie podlegać oskładkowaniu i opodatkowaniu ze względu na jego socjalny charakter. Świadczenie będzie skierowane do ww. osób, jeśli nie posiadają one innego tytułu do ubezpieczeń społecznych.

Jak wynika z powyższego, rozwiązania legislacyjne obowiązujące już wcześniej (możliwość skorzystania z odroczenia terminu płatności składek, układu ratalnego, umorzenia należności składek) w obliczu pandemii spowodowanej COVID-19 w wielu przypadkach okazały się niewystarczające, aby uchronić określone grupy podmiotów przed zatorami płatniczymi i upadłością, jak również brakiem środków finansowych na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych.

Nie ulega wątpliwości, że przyznanie świadczenia postojowego ma bezpośredni związek z prowadzeniem działalności gospodarczej i zostało wprowadzone, aby uchronić przedsiębiorcę przed negatywnymi skutkami pandemii.

Ponadto należy wyjaśnić, że uruchomione zostały wsparcie finansowe oraz ulgi i zwolnienia w obszarze danin publicznoprawnych. Jednym z elementów działań ochronnych jest wsparcie w postaci świadczenia postojowego dla osób prowadzących działalność gospodarczą oraz osób wykonujących umowy cywilnoprawne. Biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia niezbędnych środków finansowych dla przedsiębiorców i osób wykonujących umowy cywilnoprawne, przyjęto konstrukcję przepisów, która umożliwi wypłatę świadczenia postojowego jak najszerszej grupie osób, które wymagają tego wsparcia oraz skróci czas przyznania tej pomocy. Dlatego też ponowna wypłata świadczenia ma formę uproszczoną i odbywa się wyłącznie na podstawie oświadczenia osoby ubiegającej się o przyznanie świadczenia.

Z kolei w myśl art. 52m pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne od podatku dochodowego są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w 2020 r. świadczenia postojowe, o których mowa w art. 15zq ustawy o COVID-19 (w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2020 r.).

Powyższa regulacja wskazuje wprost, że świadczenia postojowe, o których mowa w art. 15zq ustawy o COVID-19, są wolne od podatku dochodowego, o ile zostały otrzymane przez podatnika lub postawione mu do dyspozycji w 2020 r.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca otrzymał opisane świadczenia postojowe w kwietniu, maju i czerwcu 2020 r. Tym samym kwoty te wolne są od podatku dochodowego od osób fizycznych i nie stanowią przychodów podatkowych Wnioskodawcy.

Również te wartości nie podlegają wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Reasumując – świadczenia postojowe otrzymane w pierwszym okresie lockdownu przyznane w ramach COVID-19 wolne są od podatku dochodowego na podstawie art. 52m pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie ma obowiązku ujmowania ich w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.